Trudna prawda - wilczyca i wampir

Sanna Hartwell · 2021-07-15 23:12:01

- Wiedziałam na co się pisze, nie mówiąc ci. Ja to wszystko wiedziałam Lorenzo... - Uśmiechnęłam się pod nosem. - Nawet jako średnio świadome, głupie dziecko... Pamiętasz jak wyjechałeś nagle? - zapytałam, marszcząc brwi. - Pierwszy raz bez zapowiedzi. Do dziadka... To było chyba wtedy,wtedy zrozumiałam. Paskudnie się pochorowałam - wymamrotałam, nie dodając dodatkowo, że nie mogłam jeść i leżałam w szpitalu. Ale tamten ból z całą pewnością chodził za mną niemal do teraz. Był małą zapowiedzią tego, co się ze mną stanie, gdybym zawiodła Lorenzo, gdybym zamiast być jego radością, stała się rozczarowaniem. - Przez tą rozłąkę - ciągnęłam dalej. - Nie chciałam już więcej tak chorować... Długo po tym bałam się, że będziesz częściej tak znikać. Ale przez myśl mi nie przeszło, że aby cię zatrzymać blisko, go powinnam ci powiedzieć...

Lorenzo Harland · 2021-07-15 23:17:21

Skrzywiłem się mocniej pamiętając to dobrze, jak źle wyglądała Sanna, jak źle się czuła i... Pamiętałem to po prostu miałem to wyraźnie w pamięci i bolało jeszcze bardziej bo to ja to spowodowałem...!
- Musimy się częściej spotykać - uznałem z powagą. - Nie chcę, nie pozwolę byś znów czuła się tak źle - dodałem dla wyjaśnienia i odsunąłem się, by spojrzała w moje oczy. - Rozumiesz? Nie chcę byś ciągle tak tęskniła i zrobię wszystko by cię już nie bolało. Tyle lat dawałaś mi swobody bym się wyszumiał i nawet teraz po seksie, który był dla ciebie za mocny i tak mówisz, że mogę z tobą robić wszystko... jak mam się czuć? Czuję się paskudnie, jakbym... jakbym nic ci nie dawał...! - wydukałem skonfundowany. - Nie dałem ci swobody, pomocy, jestem po prostu ułożonym wampirem-seksoholikiem i... i nic więcej...

Sanna Hartwell · 2021-07-15 23:23:52

Wzruszyłam ramionami.
- Zrozum, że mnie to wszystko nie obchodzi - wymamrotałam,spoglądając w jego brązowe oczy. - Nie obchodzi mnie, czy jesteś ułożony, czy dałeś mi swobodę, mam to naprawdę gdzieś. Ważne jest to, że zawsze byłeś obok, bliżej lub dalej, to też nieważne. Byłeś. I teraz jesteś. To jest ważne. - Uśmiechnęłam się miękko, ocierając szybko pojedynczą łezkę, która popłynęła po moim policzku. - Samym byciem pomogałeś mi ciągle. - Naprawdę starałam się zrobić wszystko, żebyś się tak nie czuł, nie czuł się paskudnie. Przepraszam...

Lorenzo Harland · 2021-07-15 23:37:00

Westchnąłem, ale pokiwałem głową ze zrozumieniem. Bo ostatecznie chyba trochę rozumiałem. To znaczy nie rozumiałem całego bycia sercem, ani tak silnych uczuć, ale domyślałem się, jaką prawdę Sanna widzi swoimi oczami. Dla niej ja, tak jak ona dla mnie, byłem najwspanialszą istotą, nie powtarzalną, idealną... I nie ważne jakbym teraz zaprzeczał jej słowom, to i tak ona nie zmieni tej wizji.
- Już w porządku... - zapewniłem ją cicho. - Ale mówię poważnie, możemy się spotkać częściej - dodałem, sięgając do jej policzka i ocierając go ze łzy.

Sanna Hartwell · 2021-07-15 23:42:29

- Dam sobie ze wszystkim radę - zapewniłam i zaraz się uśmiechnęłam. - Ale jeśli naprawdę możemy to z całą pewnością Ci nie odmowie - szepnęłam, wodząc wzrokiem po jego twarzy.
Bez niego byłabym niczym, no może jedynie pustą skorupą, naprawdę, czułam to teraz każdą cząsteczką siebie. - Nie powiem, że soboty są wystarczające, bo to paskudne kłamstwo - dodałam, uśmiechając się krzywo i znów wtuliłam się w szyję wampira. - Najchętniej to bym ci weszła na głowę - zażartował. - Ale wiem, wiem, nie powinnam.

Lorenzo Harland · 2021-07-15 23:49:23

- No nie powinnaś - zachichotałem. - Chętnie też bym nie odstępował cię na krok, zamknęlibyśmy się w bazie, nago, a potem mógłbym spędzać tak całe noce i dnie - zaśmiałem się cicho. - Wybacz, ja... tak długo myślałem, jak by to było, mieć cię, móc uprawiać z tobą seks, przytulać i całować, że czasami mnie to przeraża, pewnie ciebie też by to przerażało - przyznałem rozbawiony, ale szczerze. - Ale... chcę nadrobić stracone lata, wiesz? Romantyczne prezenty, słodkie komplementy, całuski, seks... wszystko to przyszło późno, ale jeszcze nic w pełni straconego, prawda...? - uśmiechnąłem się lekko.

Sanna Hartwell · 2021-07-15 23:53:28

- Nie uważam żebyśmy cokolwiek stracili, Lorenzo. I... Nic nie przyszło za późno, naprawdę... Nie musimy niczego nadrabiać - szepnęłam, uśmiechając się pod nosem z lekka rozbawiona. - Jesteśmy młodzi i pewnie jeszcze naprawdę, naprawdę dużo rzeczy przed nami - uspokoiłam go nieco, łagodnym głosem i delikatnym dotykiem. - Najważniejsza jest obecność, jej nic nie zastąpi - wymamrotałam, przymykając oczy.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 00:06:11

Odetchnąłem cicho pod jej łagodnym dotykiem i pokiwałem głową.
- Tak, masz rację... - przyznałem cicho i uśmiechnąłem się czule do Sanny, sięgając do jej ust, by pocałować wilczycę z czułością i uśmiechnąć się jeszcze szerzej. - W takim razie, może skoro jesteśmy obecni i niezastąpieni, to może wyjdziemy na brzeg, rozłożymy koce i zjemy coś, hm? Chwilę takiej zwykłej przyjemności nam nie zaszkodzi, a potem może wrócimy do innych przyjemności... w porządku? - zaproponowałem, by rozluźnić atmosferę po wszystkim co przed chwilą padło na głos.

Sanna Hartwell · 2021-07-16 00:12:07

Wyprostowlaam się i rozejrzałam, jakbym zapomniała gdzie właściwie jestem. Następnie popatrzyłam na wampira.
- Jestem za - szepnęłam, ale nie ruszyłam się z miejsca, gładząc Lorenzo po policzku i przyglądając mu się. - Wytrzrmy się, rozłożymy koce i coś zjemy - podsumowałam powoli.
Dopiero po chwili się podnieśliśmy. Czułam się naprawdę zupełnie inaczej po tej rozmowie. Była trudna i na pewno jeszcze do tematu wrócimy. Lorenzo miał zapewne o wiele więcej pytań, niż teraz dawał to po sobie poznać. Nie dziwiłam mu się... Nie mogłam się jednak naviesyzc myślą, że on... Że on mnie...
- Lorenzo? - szepnęłam, gdy już siedzieliśmy sobie na końcu po jedzeniu. Wampir zetknął na mnie pytakaco. - Kocham cię - oznajmiłam, uśmiechając się do niego szczęśliwa.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 00:17:46

Zamarłem, chwilę po prostu upewniając się, że nie przesłyszałem się. Moi rodzice mówili sobie dość rzadko słowo na "K". To znaczy mówili je, ale nie wypowiadali go na tyle często bym zrozumiał od razu o co w tym chodzi. W szkole koledzy mówili, że słowo na "K" oznacza słabość, że gdy je wypowiemy, staniemy się słabsi i głupi, ponieważ tylko głupi czuł. Potem na balach zupełnie zapomniałem o tym słowie, nie myślałem, nie wypowiadałem, słowo na "K" jakby nie istniało w moim słowniku.
Jednak przy Sannie? Przy mojej wilczycy to nie było żadne "słowo na K", a było to po prostu słowo, którego smaku musiałem się nauczyć. Smaku, oraz ciężaru jaki za sobą niosło.
- Ja ciebie też kocham, Sanna - uśmiechnąłem się niepewnie. - Kocham... Hah, kocham cię... Chyba nigdy nie powiedziałem tego na głos... - mruknąłem już do siebie.

Sanna Hartwell · 2021-07-16 00:21:30

To nie tak, że serce mi na chwilę stanęło, gdy Lorenzo się zawahał. No dobrze, może troszeczkę tak było... Za to kiedy odpowiedział, byłam niemal pewna, że byłam bliżej do zawału niż dalej. Moje serce znów radośnie galopowało.
- Teraz mówisz. I ja teraz też mówię - zauważyłam, sięgając do jego karku i lekko go przyciągając do siebie, by znów musnąć ustami jego wargi.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 00:25:04

Przysunąłem się, całując długo Sanne, ale kiedy odsunąłem się lekko, uznałem, ze jestem winien wyjaśnienia.
- Wiesz, ja... dla mnie miłość i... kochanie się... to tak dziwna koncepcja, od zawsze widzę rodziców, ale ich miłość też jest inna, ona rosła latami, nie była łatwa nigdy na żadnym kroku, a potem... potem żyłem w przekonaniu, że kochania i miłości nie ma, że to jakiś koncept wymyślony przez słabych - mruknąłem, zaciskając wargi rozbawiony. - Ale nie czuję się słabszy, nie... czuję się silniejszy, wiesz? - uśmiechnąłem się wahaniem. - Chyba o to chodzi, prawda? Sam nie wiem, podoba mi się to, ale nadal "kocham cię" brzmi tak dziwnie... to... to wszystko nadal jest takie dziwne kiedy nad tym dłużej myślę... - szepnąłem cicho.

Sanna Hartwell · 2021-07-16 00:29:43

Zmarszczyłam mocno brwi,gubiąc się trochę w tym co mówił. Raczej nie tego miałam ochotę słuchać, zaraz po powiedzeniu "kocham cię". Myślałam raczej o czymś delikatniejszym, niż "kochanie to słabość". A jeśli jemu to zostanie z tyłu głowy? Na wielkiego wilka, przecież ten koncert złych myśli chyba nigdy się u mnie nie skończy!
Wzięłam głęboki oddech i spokojnie pokiwalam głową.
- Spróbuję zrobić coś, żeby nie było dziwne, w porządku? - upewniłam się, uśmiechając się łagodnie.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 00:36:37

Pokręciłem szybko głową, bo chyba moje bełkotanie pod nosem zostało źle zrozumiane. To znaczy oczywiście, że zostało źle zrozumiane, moja komunikacja na tematy miłość, przywiązanie, małżeństwo, była bardzo ograniczona przez brak... Um... Nie wiem, nigdy po prostu o tym nie rozmyślałem, nie bezpośrednio o takich rzeczach. Więc nic dziwnego, że plątałem się kiedy o tym mówię, skoro plącze się nawet we własnych myślach.
- Nie czuję się dziwnie z tobą, mówiąc o kochaniu cię - zaznaczyłem. - Czuję się dziwnie, bo to po prostu ogółem zupełnie nowa sytuacja, ale powoli się w tym odnajduje - zapewniłem ją spokojniej, uśmiechając się niepewnie. - Oswoję się. Po prostu powtórzę to sobie kilka razy na głos i... Przetrawię to wszystko. Nas. Rozumiesz, długo tego pragnąłem, a teraz cały czas nie dowierzam, że jednak jesteśmy "my".

Sanna Hartwell · 2021-07-16 00:40:05

Zasmialam się.
- Może po prostu to co jest między nami jest dzikie i oboje musimy to oswoić? - mruknelam żartobliwie, cmokając go przelotnie w policzek, a następnie wyplatalam się z uścisku i po prostu polozylam na plecach, spoglądając w skalny sufit. - Dzikie... Nieznane i tajemnicze. Nowe. Wiesz, że dla mnie to też nowe, prawda? - upewniłam się z lekka rozbawiona.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 00:49:31

Westchnąłem cicho i ułożyłem się obok wilczycy na kocu, by obejrzeć sufit świecący od glonów wraz z nią. Odetchnąłem cicho i zerknąłem na wilczycę, z delikanym uśmiechem.
- Ale ty to ogarniesz... Zawsze byłaś bardzo mądra i wszystko łapałaś w lot... - zaśmiałem się cicho. - A ja? Szkoda gadać... Ale najważniejsze wiem na pewno - uznałem, a potem nachyliłem się lekko, by musnąć ustami jej uszko. - Kocham cię, dobrze? To wiem - mruknąłem cicho. - Opanujemy to dzikie uczucie...

Sanna Hartwell · 2021-07-16 01:43:41

- Opanujemy je - przytaknelam, uśmiechając się do niego promiennie. - Cieszę się, że... Po tej całej rozmowę doszliśmy właśnie do takich wniosków a nie żadnych innych - szepnęłam, przymykając powieki. - Zdrzemnę się chwilkę, wiem, że pewnie jeszcze jest noc, ale jestem troszkę zmęczona... Obudź mnie za chwilę, jeśli przysne za mocno - poprosiłam, układając się w miarę możliwości wygodnie.

Lorenzo Harland · 2021-07-16 07:40:00

- Poczekaj - mruknąłem, unosząc się i podchodząc do swojego plecaka, by wyciągnąć z niego swój duży śpiwór. Potem rozłożyłem go na kocu, nieopodal lampki stojącej i uśmiechnąłem się czule. - Tu zmieścimy się oboje i będzie Ci wygodniej - zauważyłam, przygaszając kampkę i zapraszając ją ruchem ręki do śpiwora.

Sanna Hartwell · 2021-07-16 09:16:10

Uśmiechnęłam się pod nosem.
- Mam jeszcze jeden swój koc... - mruknelam, ale grzecznie przeniosłam się do śpiwora, uśmiechając pod nosem. - Dziękuję - szepnęłam, układając się wygodnie, tuż obok Lorenzo. - Naprawdę, zmrużę oko tylko na chwilę, żeby nie tracić nocy, to może... - ziwenelam. - To może przed wschodem pójdziemy się jeszcze przejść dookoła? Hm?

Lorenzo Harland · 2021-07-16 09:19:45

Uśmiechnąłem się czule i objąłem Sanne. Nie spałem kawał poprzedniego dnia, szczerze mówiąc to spotkanie zaprzątało mi myśli bardziej niż sądziłem no i... Teraz leżałem obok wilczycy po seksie i muszę przyznać, że było mi naprawdę dobrze...
- Jasne możemy się przejść... Ustawię budzik w razie gdybyśmy mieli przymknąć oczy oboje - dodałem z lekkim uśmiechem i pogłaskałem wilczycę po plecach. - Ale teraz odpoczywaj ile chcesz...

#41 2021-07-15 23:12:01

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#42 2021-07-15 23:17:21

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#43 2021-07-15 23:23:52

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#44 2021-07-15 23:37:00

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#45 2021-07-15 23:42:29

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#46 2021-07-15 23:49:23

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#47 2021-07-15 23:53:28

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#48 2021-07-16 00:06:11

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#49 2021-07-16 00:12:07

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#50 2021-07-16 00:17:46

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#51 2021-07-16 00:21:30

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#52 2021-07-16 00:25:04

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#53 2021-07-16 00:29:43

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#54 2021-07-16 00:36:37

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#55 2021-07-16 00:40:05

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#56 2021-07-16 00:49:31

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#57 2021-07-16 01:43:41

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#58 2021-07-16 07:40:00

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#59 2021-07-16 09:16:10

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#60 2021-07-16 09:19:45

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

Stopka