Trudna prawda - wilczyca i wampir

Sanna Hartwell · 2021-07-23 21:23:14

Miło wszystko odetchnęłam z ulgą. Chyba za każdym razem, gdy zaznaczał, że nie znudze mu się za żadne skarby, to czułam ulgę, jakby znów jakiś ciężar spadał mi z barków. To przekonanie, że będę dla niego niewystarczająca zakorzeniło się we mnie bardzo mocno i teraz po groszku, z każdym "nie odpuszczę sobie ciebie" czułam się coraz pewniej.
- Mam zaufanie do ciebie, ale nie mam zaufania do samej siebie - mruknęłam żartobliwie i westchnęłam cicho. - Chce być twoja przyjaciółką, kochaną i miłością. Ty jesteś moim wszystkim, wiesz, kochany?

Lorenzo Harland · 2021-07-23 21:27:23

Westchnąłem, kiwając głową.
- Taa, wiem o tym doskonale, czasami mnie to trochę przeraża, ale... Potem patrzę na ciebie i już wiem, że mogę być dla ciebie dosłownie wszystkim, byle znów cię wziąć w ramiona - przyznałem szczerze i koniec końców tak się stało. Złapałem Sannę za uda pod kolanami i uniosłem ją. Wilczyca odruchowo oplotła moje biodra nogami i tak ruszyłem przed siebie. - Duża odpowiedzialność spoczywa na naszych barkach. Ty dla mnie wszystkim, ja dla ciebie wszystkim... ale damy radę, to pewne, radziliśmy sobie z dużo gorszymi rzeczami - uznałem rozbawiony brnąć pewnym krokiem.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 21:35:22

- Na przykład spadaliśmy z drzewa i trzeba było się opatrzeć? - spytałam żartem. - Albo odnajdywać się w lesie, gdy nieco pobłądziliśmy w naszych wyprawach...? - dodałam, szepcząc mu na ucho i ściskając nieco mocniej nogi w udach. Przeczesalam palcami jego rude loczki, uśmiechając się do samej siebie. - Obiecaj mi... Że będziesz mi mówił o tych złych rzeczach,złych myślach - sprecyzowałam. - Jeśli pomyślisz,że coś cię przerasta... Wiem, że to ważne, sama muszę zacząć ci o tym mówić ale mi z tym dziwnie. No wiesz, chce być najlepsza, niepokonana... Ciężko takaybyc, gdy mówi się o swoich obawach - szepnęłam, wtulajac się w wampira.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 21:39:53

- Będę ci mówił, gdy będę się bał - zapewniłem ją cichutko. - Obiecuję mówić i postaram się zawsze wyjaśnić... Czasami mój strach jest absurdalny, podyktowany tym kim jestem, czasem chciałbym zrobić więcej, jeszcze więcej, choć już teraz jest cudownie... - westchnąłem cicho. - Czasami chcę po prostu się z tobą kochać i nie myśleć o przeciwnością, nie myśleć o tym jak wiele rzeczy jeszcze przed nami, bo właśnie teraz w tym momencie jestem najszczęśliwszy. A kolejnej chwili będę jeszcze szczęśliwszy... - mruknąłem jej. - I tak w kółko. Kiedy jesteś obok, moje życie to coraz to szczęśliwsze chwile - uznałem z uśmiechem, wtulając swój nos we włosy Sanny. - Już prawie jesteśmy...

Sanna Hartwell · 2021-07-23 21:44:02

Przekrecilam głowę, spoglądając przez ramię na drogę przed nami. Zaraz wróciłam do poprzedniej pozycji, uśmiechając się szeroko.
- Wiesz, że nie musisz mnie nieść...? - szepnęłam, gładząc go delikatnie po karku, drażniąc się z nim w taki... hm, chyba całkiem przyjemny i łagodny sposób, co nie? - Dałabym radę iść sama, wiem, że masz duże i silne mieście, pamiętam o nich, nie zapominam!

Lorenzo Harland · 2021-07-23 21:48:29

- Po prostu wyręczam cię, byś potem miała dużo siły do spożytkowania - dopowiedziałem mrukliwie, kiedy już przechodziłem przez ulicę. Odstawiłem ją dopiero przed białą, niską furteczką do mojego domu. - Jeszcze musisz się umyć, ja w tym czasie pocałuję na dobry sen małą Ophelię, wezmę nam jakąś wodę do pokoju, dla siebie krew, kiedy ty się umyjesz, pewnie chwilę zatrzymam cię w progu między łazienką a sypialnią... - szeptałem dalej. - Jeśli podniecenie będzie już tak wysokie, że nie damy rady, to od razu już wtedy wskoczymy do łóżka, jak jeszcze damy radę, to sam się umyję, ty może poprzeglądasz taką książkę... kamasutrę - zachichotałem. - Nie, nie, wybacz, oboje wiemy, że jak tylko wyjdziesz spod prysznica już się tobie nie oprę...

Sanna Hartwell · 2021-07-23 21:56:28

- Ten plan jest dobry, dajmy mu się dobrze rozwinąć - szepnęłam,dając mu rozbawionego całusa i przodem ruszyłam do drzwi. Robiło się już jasno, strasznie mi było szkoda, że nie mogę poobserwować Lorenzo w letnich promieniach słońca. Ciągle o tym sobie myślałam i nie umialam po prostu przestać.
Nie zastaliśmy rodziców Lorenzo w kuchni czy w salonie więc poszłam od razu na górę i zrzuciłam z siebie już nieco przepocone ciuchy i poszłam pod prysznic, by się wymyć.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 22:01:40

Tak jak powiedziałem, nalałem nam obojgu po szklance wody, a sam wziąłem pod pachę jeszcze dla siebie, małą fiolkę krwi żeby napić się "na dobry seks i na dobry sen". Zajrzałem po drodze do małej Opheli, która już grzecznie leżała w łóżeczku i chyba jeszcze rozmawiała ze swoim pluszakiem. Dałem jej całusa w czoło i zaraz doniosłem, że Sanna czuje się już dużo lepiej po spacerze, i że czuje się bardzo wyróżniona, że to właśnie moja mała siostrzyczka tak się o nią martwiła. Ophelia roześmiała się sennie i życzyła mi dobrego snu z Sanną. Moja mała kochana...
Kiedy dotarłem do swojego pokoju zamknąłem do razu drzwi na klucz, a następnie odstawiłem szklanki. Zdjąłem z siebie koszulkę i spodnie, w samych bokserkach ułożyłem trochę rzeczy na biurku i szafkach nocnych, pościeliłem łóżko do seksu do spania... i po prostu poczekałem grzecznie na Sannę, aż wyjdzie z łazienki.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 22:06:26

Wypłukałam usta miętowym płynem, który znalazłam na szafce Lorenzo i przeczesalam jeszcze raz palcami swoje krótkie, wilgotne wlosy. Od letnich, słonecznych dni, moje włosy rozjaśniały i było to już całkiem widoczne.
Usłyszałam że Lorenzo wchodzi do pokoju i się po nim kręci, więc postanowiłam jeszcze chwilkę poczekać, zastanawiając się, czy mam wyjść do niego w szlafroku, czy sobie darować. I po chwili namysłu ruszyłam do drzwi. Stanęłam w nich naga, spoglądając na wampira który w samych bokserkach leżał na pościelonym łóżku.
- Chce cię - szepnęłam, uśmiechając się szeroko i ruszając do łóżka.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 22:13:50

Nawet nie zdążyłem nic powiedzieć w stylu "nie musisz powtarzać", albo "to chodź do mnie mała". Nie, nie, wszystkie słowa popsułyby tą chwilę, kiedy Sanna, rozgrzana, wilgotna i napalona wychodzi z łazienki zaraz dołącza do mnie na łóżku. Jęknąłem nawet w jej usta, kiedy połączyliśmy je, zupełnie pochłonięty tak głębokim całusem, tak szaleńczo dobrym... Zaraz przekręciliśmy się i to ja byłem na górze, całując dokładnie jej usta, zrzucając po omacku swoje bokserki, zostając nago tak jak Sanna i pochłonięty pocałunkami, przywierałem do jej ciała, aż w końcu zsunałem się niżej w całusach, do szyi, do zasysania i zagryzania jej piersi, do ugniatania ich dłońmi... O rany, nie mogliśmy się usadziś spokojnie, wciąż i wciąż drżeliśmy pod swoim dotykiem albo pod pragnieniem... Wszystko było tak namiętne, gęsta atmosfera otaczała nas ze wszystkch stron.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 22:28:00

Nie wiem jak to się działo, że za każdym razem czułam się niemal tak samo, jak za pierwszym. Ciekawość mieszała się z namiętnością, z porządkiem, tworząc tak smakowitą mieszankę, że ciało ledwo dawało sobie z tym radę.
Lorenzo zawisł nade mną, całując całe moje ciało, choć nie było to niezbędne, gdyz już od razu byłam mokra i bardzo chętna. Jednak miałam wrażenie, że mój ukochany lubił takie szczegóły, a mnie one nie przeszkadzały. A gdy Lorenzo powoli we mnie wchodził, oboje patrzyliśmy na siebie uważnie, wzdychając i napawając się tymi wszystkimi doznaniami. Jeśli faktycznie istniał taki moment, że "jest aż za dobrze" to właśnie my byliśmy w tym stanie — było nam tak dobrze, że aż za.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 22:33:44

Kiedy po seksie leżeliśmy wpatrzeni w siebie - lubiłem tak robić, obracać się na bok i po prostu spoglądać długo na Sannę z miłością, a ona patrzyła na mnie - niewiele musiałem mówić, po prostu patrzyłem na nią, czasem przymykałem oczy, opierając czoło o czoło, a czasem po prostu oddychałem jej zapachem. Milczeliśmy długo, nie do końca w śnie, ale nie do końca już na jawie.
- Rano też będziemy się kochać, pokażę ci jak zadowolić mnie, pytałaś o to już kilka razy, a ja się wymigiwałem - zaśmiałem się cicho. - Potem... pogadamy o czymkolwiek... Odprowadzę cię aż do granicy, przeprosisz swoich rodziców za uciekanie z lecznicy - zamruczałem spokojniej. - Pamiętaj o wspólnym obiedzie, żeby zapytać mamy... Mmm... - zamyśliłem się chwilę. - To wszystko co mi na tą chwilę przychodzi do głowy... - przyznałem.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 22:52:44

Zamruczałam, przytakując potulnie, teraz mogłam być tylko taka. Było mi miło,byłam rozluźniona i odprężona, a za razem na tyle zmęczona by sobie lekko przysnąć i drzemać tuż obok zmeczonago po całej nocy Lorenzo.
- Dobrze... Ale i tak będziesz musiał przypomnieć mi o tym wszystkim po drodze - mruknelam, chichocząc. - Choć nie, chyba zapamiętam. Na pewno będę pamiętała o objedzie. Kiedy cie poznają, będzie łatwiej, spokojniej... - Przymknęłam powieki i wtuliłam się w tors Lorenzo. - Hmmm... Zrobimy jakąś dziczyznę, a może wolisz kaczkę? Tata robi świetne kaczki...! - mruknęłam. Zdecydowanie łatwiej było myśleć o jedzeniu niż k tematach które zostaną poruszone przy stole. - I wiesz co? Strasznie się cieszę, że już poznałam twoich rodziców. Nie dałabym rady na raz ich poznawać i jednocześnie przekonywać moich, że jesteś wyjątkowy... I jakoś mi łatwiej, gdy wiem, że i ty masz poparcie rodziny... Wszystko wydaje się iść w bardzo dobrą stronę.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 22:55:48

- Hej, ale przecież wszystko pójdzie w dobrą stronę - zapewniłem ją miękko, otulając ramionami z czułością. - Wszystko musi się udać, zobaczysz... Może być kaczka, zjem wszystko co tylko przygotują twoi rodzice, a skoro mówisz, że robi najlepszą to na pewno muszę spróbować - szepnąłem miękko. - Będę wzorowy na obiedzie, obiecuję, schowam kły, zapomną że jestem innym, będą widzieć tylko i wyłącznie cudowne serce ich córki, oraz poznam w końcu twojego brata i te paskudne siostry - zachichotałem.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 23:04:03

- Są paskudnie ale ostatnio nie jest aż tak tragicznie,da się je wytrzymać. Poza tym, ty na starcie masz plus sto do zainteresowania. Jesteś wampirem, bardzo psystojnym zresztą, masz rude loczki i piękny uśmiech, a poza tym jesteś inteligentny i na sam koniec, jak wisienka na torcie jesteś moim sercem. - Uśmiechnęłam się zadowolona. Taki wyjątkowy wampir tylko dla mnie. Ciekawe... Ciekawe co by się z nim działo, gdyby nie był nim sercem. Gdyby nasze drogi się jednak rozeszły po tym... Czy dałby radę odnaleźć prawdziwe szczęście...? Dobrze, że to tylko głupie i nieistotne myśli. Lorenzo był ze mną i nie musiał się martwić o miłość, oddam mu każdy gram miłości jaki tylko posiadam. Ten wampir nie będzie miał chwili w życiu, w której zapomni o tym, że ktoś na tym świecie go kocha. Zadbam o to. - Hmmm... Tylko tak sobie myślę, że... Eeee, nie dasz rady przecież przyjść w dzień... - wymamrotałam, nagle sobie uświadamiając ten fakt. Dla Lorenzo obiad był po północy, dla mnie i mojej rodziny po południu. Ewentualnie wieczorem, ale meh, letnie noce są dosyć krótkie. - O rany... - Westchnęłam, chowiaajc twarz w jego ramieniu.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 23:08:19

- Dam radę - zapewniłem chcąc uspokoić Sannę. - Po prostu nałożę maść i kapelusz, okulary... Przyjdę na obiad Sanna, obiecuję. Wiem, słońce będzie wisieć, dlatego wyjdę wieczorem, ale na obiad na pewno przyjdę - obiecałem miękko. - Nie martw się, jest wiele sposobów by sobie radzić, poradzę się mamy... Poza tym w lesie nie ma aż tak dużo słońca, będę bezpieczny - zapewniłem ją miękko, całując ja w głowę. - Dla ciebie wyjdę w samo południe, nie ma żadnych ograniczeń, jeśli kogoś kochasz - dodałem z nutką rozbawienia.

Sanna Hartwell · 2021-07-23 23:15:17

- Mhm, wiem że nie ma ograniczeń - wymamrotałam, wypominając sobie w myślach, że przecież ledwo przytomna wyskoczyłam przez okno i przebiegłam las, byle by tylko położyć się obok Lorenzo. Nie po to żeby rozmawiać, czy uprawiać seks. Nie dlatego że miałam coś ważnego do przekazania czy pokazania. Chciałam po prostu obok niego spać i wypoczywa , wracać do siebie. Od tak, obok niego... Więc teraz nie powinnam nazywać go głupolem, tylko dlatego, że bardzo mu zależało na tym, by to spotkanie przebiegło jak należy. - Choć teraz poczułam leki niepokój, gdy powiedziałeś o tym wychodzeniu w samo południe i chyba zaczynam rozumieć, co czułeś, gdy ci powiedziałam, jak do ciebie dotarłam... - Westchnęłam cicho, muskając ustami jego szyję. - Ale coś wymyślę, pogadam z rodzicami, przecież znają sytuację.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 23:19:49

- Nie, nie, nie - upomniałem ją od razu. - Kochana, nie przypominaj im że jestem inny. Chcę by ta obiado-kolacja przebiegła po prostu z sercem ich córki, a nie wampirzym sercem ich córki. Niech powiedzą o której mam przyjść, wyjdziesz po mnie na granicę i przyjdziemy normalnie, spokojnie... Nie chcę by robili dla mnie wyjątki, albo zachowywali się sztucznie, nie chce ich irytować jeszcze przed swoim pojawieniem się tam... - westchnąłem głęboko. - Dam radę, będę dzielnym kiełkiem i przyjdę na spokojnie, poznać rodziców mojej ukochanej. Rodziców, którzy nie przepadają za moimi kłami, z których sam jestem dumny, ale kocham ich córkę tak mocno, że schowam całą dumę do kieszeni i będę tam po prostu dla ciebie...

Sanna Hartwell · 2021-07-23 23:24:32

Uniosłam głowę i popatrzyłam na Lorenzo zaszklonymi już oczami. Wzruszenie skroplilo mi się w kącikach ust i nie potrafiłam inaczej tego na razie okazać. Tylko tymi kilkoma łzami szczęścia, dumy, prawdziwego poruszenia i miękkim, łagodnym spojrzeniem.
Mój kochany Lorenzo. Jak ja sobie głupia mogłam myśleć, że on nie da sobie rady z tym wszystkim, że nie poradzi sobie z uczuciem? Przecież momentami wydawał się być wręcz pewniejszy niż ja, a to chyba nie do końca było możliwe... A może jednak było? Z całą pewnością nie doceniałam mojego wampira tak, jak doceniać go powinnam i musiałam to szybko w sobie naprawić.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 23:31:24

- Hej - szepnąłem, sięgając dłońmi do jej policzków. - Nie płacz mi tutaj, nie ma powodu do łez, nie ma żadnego powodu do łez - szepnąłem z czułością. Sanna patrzyła na mnie chyba z dumą, pociągając nosem, patrząc z miłością, z uwielbieniem, a w dodatku te łzy... aż porumieniałem od myślenia jak bardzo ją poruszyłem. Seks mnie nie ruszał, ale poruszanie serca? Zawsze.
- Też cię kocham, ty też dla mnie się starałaś przy rodzicach, ale teraz już wiesz, że nie ma potrzeby... na pewno u twoich rodziców gdy zrobię pierwsze dobre wrażenie to będą zachwyceni i może nawet zaakceptują mnie takim jakim jestem...

#321 2021-07-23 21:23:14

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#322 2021-07-23 21:27:23

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#323 2021-07-23 21:35:22

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#324 2021-07-23 21:39:53

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#325 2021-07-23 21:44:02

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#326 2021-07-23 21:48:29

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#327 2021-07-23 21:56:28

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#328 2021-07-23 22:01:40

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#329 2021-07-23 22:06:26

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#330 2021-07-23 22:13:50

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#331 2021-07-23 22:28:00

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#332 2021-07-23 22:33:44

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#333 2021-07-23 22:52:44

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#334 2021-07-23 22:55:48

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#335 2021-07-23 23:04:03

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#336 2021-07-23 23:08:19

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#337 2021-07-23 23:15:17

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#338 2021-07-23 23:19:49

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#339 2021-07-23 23:24:32

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#340 2021-07-23 23:31:24

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

Stopka