Trudna prawda - wilczyca i wampir

Sanna Hartwell · 2021-07-21 23:17:15

- O niebo lepiej - zapewniłam ze słyszalną ulgą w głosie. Była to prawda, kompletnie nienaciągana. - Naprawdę, naprawdę lepiej - powtórzyłam z uśmiechem. - Chciałabym, żeby taka poduszka zadziałała. Ale to nie wyjdzie... Zapach się ulotni po kilku dniach... Hm, byłbyś zły, gdybym została jeszcze jeden dzień? - zapytałam wprost. Jakoś nie mogłam teraz już myśleć o tym, że mam sobie rano pojąć. - Obiecuje być już grzeczna... Wieczorem trochę nie byłam sobą...

Lorenzo Harland · 2021-07-21 23:23:30

Uśmiechnąłem się czule.
- Ophelia była przejęta tym że nie zeszłaś na śniadanie ani na obiad - wyznałem mojej wilczycy. - Pytała czy można ci jakoś pomóc, czy już się lepiej czujesz... Wiem, że zawsze milczy przy stole, nauczyła się, że jeśli nie ma nic dobrego do powiedzenia to milczy, ale naprawdę cię lubi - uśmiechnąłem się czule. - Możesz zjeść z nami kolację, napić się wina i zostać na jutro też. Myślę że twoi rodzice wiedzą że tu jesteś i że jesteś tu bezpieczna - Założyłem, unosząc lekko brew.

Sanna Hartwell · 2021-07-21 23:28:37

- Wiedzą... I wiedzą też, że wyszłam oknem ze szpitala. Tym bardziej nie mam ochoty wracać - wybelkotalam niewyraźnie, muskając wargami jego nagi tors. - Twoja siostra jak na takiego dzieciaka to mądra bestia. Nie odzywać się jak nie ma nic do powiedzenia... - powtórzyłam po Lorenzo z lekka rozbawiona. - Nieźle - szepnęłam, wtulajac żniwa policzek w jego ramię. - W sensie... Chce powiedzieć przez to, że bardzo się cieszę. Będę musiała jej podziękować za troskę - podsumowałam, uśmiechając się do samej siebie. - Ale na razie dziękuję tobie... Jak chcesz żebym ci podziękowała? - zapytałam, ale w moich słowach nie było nic lubieżnego, czy jakiegokolwiek podtekstu. Po prostu się zastanawiałam, jak mogę to zrobić... I liczyłam na małą podpowiedź.

Lorenzo Harland · 2021-07-21 23:35:06

Westchnąłem cicho bo znów pojawiało się to pytanie, a ja znów chwilę wahałem się z odpowiedzią.
- Cóż, jest bardzo łatwy i lubiany sposób, ale obawiam się, że dopiero się obudziłaś i możesz jeszcze być nieco zmęczona - zauważyłem miękko. - Musisz wypocząć, odetchnąć i kiedy przejdą ci wszystkie efekty po zastrzyku... Chwila momnet - zmarszczyłem mocno brwi. - Uciekłaś przez okno? Sanna, kochanie, naprawdę?

Sanna Hartwell · 2021-07-21 23:39:42

Zamrugałam, chwilę zastanawiając się nad odpowiedzią.
- Co? Przez okno? - mruknelam rozbawiona, udając że nie wiem o co chodzi, ale raczej nadały za aktorstwo nigdy nie dostanę. Medalu? Mi nikt nawet nie zaklaszcze z moimi zdolnościami. - Mhmmm... No tak wyszło. Naprawdę już nie chciałam tam leżeć. Jestem tu i patrz, wydobrzałam! - Wtuliłam się mocno w mężczyznę. - Trochę nie myślałam świadomie... Ale instynkt bezpiecznie mnie tu przyprowadził. I było warto.

Lorenzo Harland · 2021-07-21 23:43:15

Westchnąłem ciężko, przecierając twarz dłonią.
- Sanna, ja naprawdę czasem sobie nie wyobrażam co ci siedzi w głowie - podsumowałem nadal tknięty tym że uciekła z lecznicy po podaniu silnego lekarstwa. - Twoi rodzice mogą być nieco... Cóż, niezadowoleni. I będzie to całkiem uzasadnione - westchnąłem cicho. - Ale możesz zostać jak długo chcesz, po prostu lepiej byś już jutro rano wróciła do domu i przeprosiła tatę za nerwy - zaznaczyłem..

Sanna Hartwell · 2021-07-21 23:47:16

- Nie będzie się gniewał - stwierdziłam z przekonaniem w głosie. Potem jednak zaczęłam się zastanawiać nad tym i stwierdziłam w końcu że może jednak trochę się gniwac. Instynkt mnie ciągnął ale mogłam o tym pogadać, a nie wychodzić "awaryjnymi drzwiami" (czyt. oknem). - Poza tym, lecznica mi się źle kojarzy, wszystko w niej podczas pełni mnie odpycha,nie lubię tam być.

Lorenzo Harland · 2021-07-21 23:52:03

- Lecz z drugiej strony sama wiesz i sama mi mówiłaś, że to najlepsze miejsce do przeżycia pełni, bo możesz być niebezpieczna - zauważyłem spokojnym tonem i westchnąłem cicho. - Hej, okej, rozumiem, źle ci się kojarzy. Strasznie mi przykro też, że nie mogę być obok ciebie i cię tam wspierać... Ale nadal nie powinnaś uciekać przez okno - podsumowałem i pocałowałem w głowę moją wilczyce. - To tak na przyszłość, jasne? A teraz powiedz, czy nie jesteś głodna, albo czy nie chcesz więcej soku, hm? Zejść samemu po picie czy zejdziesz ze mną? - zapytałem miękko.

Sanna Hartwell · 2021-07-21 23:58:07

- Możemy zejść razem po coś ciepłego do picia - odparłam z nutą poczucia winy w głosie ale już nie wracałam do tamtego tematu. Po prostu odsunęłam się od Lorenzo i powoli zaczęłam wstawać z łóżka. - Możemy pójść się przejść na spacer, dobrze mi zrobi trochę ruchu - wyjaśniłam, zerkając na niego. - W sensie po wypiciu herbaty - dodałam, zagryzajac wargę.

Lorenzo Harland · 2021-07-22 00:01:05

Pokiwałem głową z zadowoleniem, że Sanna chce się poruszać trochę, nim znów wróci do łóżka tym razem na moją porę spania.
- Hah, jasne rozumiem. W takim razie wstajemy, zakładamy ubranie i napijemy się cieplej herbaty. A potem wyjdziemy na spacer. Może na pola? Jest trochę za późno by iść teraz do miasta, ale możemy przejść się tymi polnymi ścieżkami, które mijaliśmy ostatnio, obok mojego domu - zaproponowałem z uśmiechem.

Sanna Hartwell · 2021-07-22 14:26:20

- Może być na pola - przytaknelam spokojnie. - Chce się tylko przejść, obojętnie gdzie - dodałam z lekka rozbawiona, uśmiechając się do Lorenzo. - Może pobiegać... Chyba już dam radę się zmienić w wilka. To mi na pewno dobrze zdobi, w sensie przemiana - podsumowałam. - To co ubieramy się?

Lorenzo Harland · 2021-07-22 16:24:01

Z entuzjazmem zareagowałem na wieść o jej wilku, bardzo tęskniłem za jej miękkim, jasnym futrze, za wtulaniem się w wielkiego zwierza, oraz za samą radością gdy Sanna się przemieniała. Dlatego skinąłem głową z zadowoleniem i szerokim uśmiechem, zaraz sam wstając i się ubierając, a potem podając też ubranie Sannie.
Zeszliśmy razem na dół gdzie akurat mama siedząc tacie na kolanach rozmawiali o czymś spokojnie, a Ophelia oglądała kolorwą książką z obrazkami na puchatym dywanie. Gdy tylko dostrzegła Sanne od razu ucieszyła się że wstała już z łóżka, pytała też czy już dobrze się czuje. Sanna odpowiadała na te pytania lekko rozbawiona, w czasie gdy dolewałem nam obojgu soku z owoców. Potem napiliśmy się i powiedziałem rodzicom że wychodzimy na chwilę na polane, oczywiście nie mieli z tym problemu, przypomnieli tylko żebym pamiętaj że słońce wschodzi wcześniej latem, jakbym zupełnie o tym zapomniał. Phi.
Wyszliśmy przed dom, ale tym razem zamiast iść wzdłuż ulicy, ruszyliśmy wprost przed siebie w trawę.
- Zawsze lubię tu chodzić kiedy chce odetchnąć od miasta, od rodziców i od lasu - przyznałem szczerze. - Po prostu polana, można się położyć na trawie i zupełnie niczym nie przejmować.

Sanna Hartwell · 2021-07-22 20:06:37

- W lesie też można się położyć na trawie i o niczym nie myśleć - wytknelam mu rozbawiona, trącając znaczenie łokciem. Czułam się już naprawdę dobrze, spanie u jego boku z całą pewnością przyspieszyło proces regeneracji, po przyjęciu wilczego ziela. - Zawsze nasze miejsce stało otwarte, pełne miłych wspomnień i zapachów... - dodałam już łagodniej, uśmiechając się pod nosem.

Lorenzo Harland · 2021-07-22 20:11:47

Uśmiechnąłem się szczerze i skinąłem głową na jej słowa.
- Jasne że ma masę miłych wspomnień, naszych wspomnień, ale... Hm, nie oczekuje że zrozumiesz, ale czasem potrzebny jest mi miejsce czyste, takie z którym nie mam takiej masy wspomnień. Zamykam się czasem w pokoju, albo leżę na polanie i po prostu robię krok wstecz od wszystkiego, patrzę na wszystko na spokojnie, z boku, analizuje... Czasem potrzebuje takich miejsc - wzruszyłem ramionami. - Czekając na ciebie w bazie myślałem tylko o tobie, las kojarzy mi się tylko i wyłącznie z tobą, więc by przeanalizować wszystko na spokojnie musiałem pójść gdzieś, gdzie będę miał czyste myśli - westchnąłem cicho, zerkając na Sanne. - Las kojarzy mi się z twoim światem...

Sanna Hartwell · 2021-07-23 09:30:20

Kiwnęłam głową, spokojnie idąc obok mojego wampira.
- Czyste myśli - powtórzyłam po nim, przygryzajac wargę. - No dobra, może i masz rację. W naszej bazie nie da się mieć czystych myśli... - szepnęłam, zerkając co jakiś czas na Lorenzo. - No dobra - powtórzyłam, biorąc głęboki oddech. - Polana wydaje się być faktycznie naprawdę dobrym miejscem na oczyszczanie myśli z niepotrzebnych i zbędnych rzeczy. - Uśmiechnęłam się łagodnie. - Teraz też możemy skorzystać z jej magicznych właściwości - zauważyłam, chichocząc. - No wiesz... Widzę że się przejmujesz, mną i pełnią - wyjaśniłam, krzywiąc się nieznacznie. - Jak się zmienię w wilka,to się trochę rozpogodzisz?

Lorenzo Harland · 2021-07-23 14:56:19

Zaśmiałem się cicho i wzruszyłem ramionami.
- Zawsze się będę przejmować, taki już jestem. Ale jak zobaczę wesołego wilka hasającego sobie na polanie, to na pewnie będę rozpogodzony - zaśmiałem się cicho i uśmiechnąłem się czule. - Tęskniłem za tą forma, poważnie. Pamiętasz jak próbowałem ci wskoczyć na grzbiet jak byliśmy dziećmi, a ty mi uciekałaś i ciągle wywracałaś?

Sanna Hartwell · 2021-07-23 15:11:54

Zaśmiałam się, kiwając głową. Doskonale pamiętałam tamte zabawy, Lorenzo miał wtedy straszną ochotę sprawdzić, jakby to było pobiegać na moim grzbiecie.
- No tak, wtedy byłam jeszcze trochę za słaba żeby to się udało, chyba... - Wzruszyłam ramionami. - Jakoś nie chciałam tego sprawdzać. Przecież jestem niezwyciężona, jakbym pokazała że nie dam rady, to by to zaburzyło moje bycie niepokonanym - wyjaśniłam, wciąż to,barwionym tonem. - Teraz nie wiem czy by to wyszło. Jestem większą i silniejsza, ale ku mojemu zaskoczeniu ty też jesteś dużo większy i cięższy - podsumowałam,parskają śmiechem.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 15:16:25

Wywróciłem oczami z rozbawieniem.
- Już kiedy kończyłaś szesnaście lat byłem od ciebie wyższy! Powinnaś już przyzwyczaić się do tego faktu - uznałem że śmiechem i zerknąłem na moją wilczyce. - Ale nadal jesteś niezwyciężona, to fakt, ale bałbym się siadać na twoim grzbiecie. Małą Ophelie dałabyś radę unieść, ale ja to już cięższy kaliber - parsknąłem prężąc ramiona. - Te mięśnie ważą!

Sanna Hartwell · 2021-07-23 15:23:13

Spojrzałam na niego totalnie zauroczona. Przepadałam bez pamięci. I naprawdę, bardzo wierzyłam w to, że kocham go nie tylko dlatego, że tak zostałam uwarunkowana. Wierzyłam że kocham go przede wszystkim dlatego, że jest cudowną istotą.
- Cóż, może i ważą, ale jako wilk jestem od ciebie zdecydowanie cięższa - powiedziałam z przekonaniem, uśmiechając się do niego psotnie.

Lorenzo Harland · 2021-07-23 15:55:53

- A ja jako dorosły wampir opity krwią jestem bardzo silny, silniejszy niż się można spodziewać - zauważyłem, opuszczając ręce. - Czasami sam siebie zaskakuje jak silny jestem, szczególnie gdy idę na siłownię i nagle podnoszę więcej niż się spodziewałem... Mam problem z własną siłą - przyznałem szczerze i wzruszyłem ramionami. Potem stanąłem kiedy już pojedyncze drzewa zaczęły się pojawiać na polu. - Tu możemy się zatrzymać - westchnąłem cicho, a potem zerknąłem na Sanne. - Mam się odwracać jak się będziesz rozbierać, czy nie muszę...? - zapytałem niewinnie, ale znacząco.

#281 2021-07-21 23:17:15

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#282 2021-07-21 23:23:30

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#283 2021-07-21 23:28:37

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#284 2021-07-21 23:35:06

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#285 2021-07-21 23:39:42

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#286 2021-07-21 23:43:15

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#287 2021-07-21 23:47:16

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#288 2021-07-21 23:52:03

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#289 2021-07-21 23:58:07

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#290 2021-07-22 00:01:05

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#291 2021-07-22 14:26:20

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#292 2021-07-22 16:24:01

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#293 2021-07-22 20:06:37

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#294 2021-07-22 20:11:47

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#295 2021-07-23 09:30:20

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#296 2021-07-23 14:56:19

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#297 2021-07-23 15:11:54

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#298 2021-07-23 15:16:25

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#299 2021-07-23 15:23:13

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

#300 2021-07-23 15:55:53

Odp: Trudna prawda - wilczyca i wampir

Stopka