Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

Sanna Hartwell · 2021-07-12 22:23:56

- Twoja była chyba od zawsze trochę popękana - rzuciłam z lekka kąśliwe, szczerząc się od ucha do ucha do Lorenzo, który spojrzał na mnie ze zmarszczonym i brwiami. - Delikatność się z ciebie wylewała na prawo i lewo - przypomniałam mu, nie przestając się uśmiechać. - Ja to doskonale pamiętam, nawet jeśli ty próbujesz za wszelką cenę wyrzucić to z głowy. Hmm... Ale to o ogrodach może mieć sens. W sumie to... Pytałeś kiedyś tatę,skąd w nim takie zamiłowanie do roślin? Mówił ci coś o tym hobby?

Lorenzo Harland · 2021-07-12 22:29:48

Pokiwałem głową, uśmiechając się jednak trochę bardziej krzywo.
- Miał paskudne dzieciństwo, jak większość wampirów. Mówiłem ci, dlaczego nigdy nie poznałem dziadków, tata nie wspomina ich ani dobrze, ani ciepło, od małego miał ustawione małżeństwo z paskudną wampirzycą, spotykał się tylko z tymi z którymi chcieli jego rodzice, no i... w ogrodzie tylko znajdował chwilę spokoju i ukojenia. Tata zawsze mówił, że w domu hartował skorupę, coraz to bardziej ją pogrubiał, a w ogrodzie mógł sobie pozowlić na bycie delikatnym i czułym, dla roślin - wyjaśniłem, uśmiechając się do ślicznych, białych kwiatków. - Miałem cudowne dzieciństwo, byłem lubiany i może trochę rozpieszczany, kochany z całego serca... moja skorupa prawie nigdy nie istniała, bo nigdy nie musiałem niczego w sobie dusić... przeważnie - wzruszyłem ramionami, przemilczając temat mojej duszonej miłości do Sanny.

Sanna Hartwell · 2021-07-12 22:36:28

- Przeważnie - powtórzyłam po nim, słysząc w tym zdecydowanie więcej niż kilka liter poskładanych w jedno sensowne słowo. Bo przeważnie niczego nie musiał ukrywać. Bo przewaznie istoty dokoła niego były szczere. Ja przeważnie nie byłam. I było mi bardzo źle z tego powodu. Tyle że teraz nie miałam pojęcia jak mu to wytłumaczyć... Pewnie dla Lorenzo wszystko będzie czarne i białe. Tak mu to przedstawiałam gdy byłam młodsza, że serce jest i już, że wie się o nim i już, że jest się z nim szczęśliwym i już. Ale ja mówiłam o wilczych parach! A nie mieszanych! W życiu przez myśl mi nie przeszło, że będę miała wampirze serce. Przecież obserwowałam moich dziadków i rodziców... Wszyscy żyli w naszej watasze. Wilk z wilkiem. Mnie czekało trochę inne życie, pomyślałam i od razu usłyszałam w głowie głos Berta "Wielki Wilk coś dla ciebie szykuje".

Lorenzo Harland · 2021-07-12 22:55:45

Pogłaskałem drugą ręką jej dłoń, by ze słabym uśmiechem jakoś dać jej znać, że... "nie mam żalu", jednakże z drugiej strony... Czekało nas trochę rozmów na temat tego co jest między nami, tak naprawdę i dlaczego wszystko wydarzyło się tak, a nie inaczej, dlaczego musieliśmy cierpieć.
- Chodź, pójdziemy do ogrodu różanego - powiedziałem cicho, skręcając w alejkę, gdzie łuki oplecione przez kwiaty i krzaki górowały nad naszymi głowami. - A może zechcesz zatańczyć jeden wolny walc wśród kwiatów, hm? - zapytałem, miękko, chcąc zostać jeszcze w tej chwili, tak jak wcześniej mówiła: "nie myśl o tym, całuj".

Sanna Hartwell · 2021-07-12 23:04:22

Zachichotał i kiwnelam głową, dając się porwać w stronę różanego ogrodu.
- Pod warunkiem że będziesz ładnie nucił jakąś melodie bo tak bez muzyki to chyba nie dam rady - oznajmiłam.
Minęliśmy po drodze parę, która właśnie z niego wychodziła... Bardzo szybko i zdectdowanie nie biegli po przekąski do dużej sali. Zetknęłam rozbawiona na Lorenzo a on jedynie wzruszył ramionami.

Lorenzo Harland · 2021-07-12 23:07:16

- Niektórzy tak lubią na świeżym powietrzu - skwitowałem niewinnie, wzruszając ramionami, a potem roześmiałem się cicho, zatrzymując się na skrzyżowaniu kilku dróżek, gdzie było więcej miejsca. Z uśmiechem spojrzałem na moją wilczycę i stanąłem twarzą do niej, by pokłonić się leciutko i uśmiechnąć czule, patrząc prostu w jej oczy. Wyciągnąłem dłoń do Sanny, nieco przesadnie teatralnie.
- Mogę prosić do tańca? Powolnego, spokojnego, oraz obiecuję nucić - zapewniłem miękko rozbawiony.

Sanna Hartwell · 2021-07-12 23:11:35

Podałam mu pewnie dłoń, zaciskając na niej palce i przysuwając się odpowiednio blisko. Zaraz jednak Lorenzo przyciągnął mnie bliżej. Gdybym nie była głupia jak but to pewnie już od dawna bylibyśmy oboje szczęśliwi. Jak to się w ogóle stało, że on też mnie... Że on mnie... A tak właściwie to co on do mnie czuł? Z całą pewnością czuł wampirzy pociąg... Nawet gdyby miał czuć tylko to, to wszystko we mnie krzyczało ze szczęścia, calachemia mojego ciała była tak ustawiona, ataki sposób zaprojektowana że jego bliskości mnie ogłupiała. Byłam jak na haju, a przynajmniej na razie.
Zaczęliśmy powoli tańczyć, a Lorenzo tak jak obiecał mruczał cicho jakąś dobrze mu znana melodie i dzięki temu poruszaliśmy się równo ale w któryms momencie przestał. A mino to wciąż równo poruszaliśmy się na naszym małym "parkiecie".

Lorenzo Harland · 2021-07-12 23:19:52

Gdy zamilkłem nadal poruszaliśmy się powoli, obracając się i stawiając kroki jak do walca. Jednak cisza była i tak bardzo zajmująca. Sanna była blisko, skupiałem się tylko na niej i na tańcu i w którymś momencie po prostu opuściłem głowę, by wsunąć nos w jej włosy. Milczałem, nie tłumacząc co mi po głowie chodziło, aż w końcu odezwałem się cichutko.
- Za tydzień, gdy się spotkamy... Widzimy się w jaskiniach, dobrze? Na dłużej, tak jak kiedyś - poprosiłem, zaciskając lekko usta. - Dziś... nie dam rady porozmawiać na spokojnie, za dużo emocji i mógłbym od ciebie nie odrywać rąk, ale... chcę też porozmawiać - podkreśliłem. - Więc do końca balu po prostu... nie mówmy i nie myślmy o tym, okej? Dziś jesteśmy po prostu razem, jako partnerzy, przyjaciele i kochankowie - podsumowałem, zadowolony z własnego postanowienia.

Sanna Hartwell · 2021-07-12 23:26:50

- Też nie mam siły na tą rozmowę teraz... Wyjdzie ona zdecydowanie lepiej za tydzień, na spokojnie... - wymamrotałam,trochę wystraszona perspektywa tygodnia bez niego. Ale dawałam już radę przez tyle lat, więc j teraz musiałam sobie poradzić. To po prostu lekka panika. Teraz chyba będę jej czuła więcej, gdy już wiem... Że tęsknić będziemy oboje. A ja nie chcę by on tęsknił, nie chcę, by czuł to kiedykolwiek. Najlepiej, jakby w ogóle nie czuł nic złego... To by było najlepsze. - Pogadamy o wszystkim, a teraz... Nie martw się i odpoczywaj - poprosiłam rozluźniona, wtykając się w wampira.

Lorenzo Harland · 2021-07-12 23:36:02

- Tak... mogę odpocząć - mruknąłem cicho, otulając wilczycę ciasnym objęciem i całując delikatnie w głowę, ale nic poza tym. Kiwaliśmy się dalej, trochę bezwładnie, ale trzymając się blisko siebie. Miałem przymknięte oczy dłuższy czas, czasem wyrwało mi się mruczenie melodii, jednak wszystko trwało to aż do momentu, w którym poczułem jak nad naszymi głowami nieboskłon nie jest ciemno-szary, a różowy, a nawet czerwony przy linii drzew. Westchnąłem cicho, odsuwając się kawałeczek od Sanny i spojrzałem na nią.
- Co ty na to, by pójść do wielkiej sali, ukraść stamtąd trochę jedzenia i schować w sypialni, rozebrać do naga i odpocząć od wszystkiego co dzieje się dookoła? - zaproponowałem, unosząc lekko brew, jakby podkuszając wilczycę do przyjemnego lenistwa, ale w dobrym stylu.

Sanna Hartwell · 2021-07-13 08:54:33

Zasmialam się mimowolnie i pokiwalam głową.
- Nie mam żadnych przeciwwskazań ku temu - mruknelam,starając się nie śmiać sama z siebie. Musnelam wargami usta Lorenzo i odsunęłam się od niego, łapiąc go nie za ramię, a po prostu za dłoń.
Żartując sobie po drodze, przeszliśmy do wielkiej sali,gdzie złapaliśmy największe talerze jakie się dało znaleźć i ponakładaliśmy sobie na nie jedzenia. Lorenzo skupił się na słonych rzeczach na śniadanie, a raczej tutejsza kolację, a ja napełniamy talerz kremówkami, ciastkami, tartami i eklerkami i... O rany, wszystkim co się dało.
Zadowoleni z siebie wymknelismy się z wielkiej sali i pomknęliśmy do przypadkowego pokoju, ale oddalonego całkiem sporo od epicentrum zabawy.
Pokój był w bardzo podobnym stylu, tym razem jednak przy ciemnych brązowych meblach, miał jeszcze kremowy akcent i puszysty dywan na podłodze. Odstawiłam szybko ciastka na bok, oblizując palce, które się ubrudzily i oparłam plecami na łóżko,wzdychając głośno.
- Tą rezydencja ma nieskończoną ilość pokoi? - zapytałam ze śmiechem, wpatrując się w sufit.

Lorenzo Harland · 2021-07-13 09:00:21

Zaśmiałem się cicho na taką możliwość, ale zaraz po prostu się uśmiechnąłem lekko. Zdjąłem z siebie marynarkę i krawat i elegancko odwiesiłem na przygotowany wieszak.
- Wiesz, wampiry wiedzą jacy jesteśmy, tak, w każdej rezydencji jest naprawdę olbrzymia ilość pokoi - zaśmiałem się cicho. - Na zabawy takie jak te, albo dla samych właścicieli. U mnie w domu po remoncie jest tylko jedna sypialnia gościnna w razie czego, bo bali nie urządzamy - wzruszyłem ramionami, potem się zawahałem lekko. - Cóż... Nie wspominałem Ci o niej, bo w domu chciałem byś spala u mnie w pokoju - przyznałem zupełnie szczerze.

Sanna Hartwell · 2021-07-13 09:08:52

Podciagnelam się nieco do góry, opierając na łokciach. Popatrzyłam na Lorenzo z lekka rozbawiona.
- Domyśliłam się, że chcesz, po tym, jak nagle stwierdziłeś, że kanapa jest stara, niewygodna i że najlepiej jak oboje położymy się w łóżku - odparłam, podciągając się jeszcze wyżej i siadając prosto. - Nie miałam nic przeciwko temu - dodałam, wzruszając lekko ramionami. Rozcoagnelam się, ziewając. - To co... Jemy? Ja już jestem naprawdę głodna - zauważyłam, znów się uśmiechając radośnie.

Lorenzo Harland · 2021-07-13 09:12:27

Zaśmiałem się cicho i pokiwałem głową. W niedopiętej koszuli usiadłem na łóżku tuż obok Sanny, która w sukni wieczorowej leżała sobie z założonymi nogami.
- Hmmm ja mam chyba słabość do tych ciasteczek krewetkowych - przyznałem szczerze i sięgnąłem po jedno ciasteczko, by zjeść pół że smakiem. - Albo mini kanapeczki? - zaśmiałem się cicho, zerkając co i raz na wilczyce.

Sanna Hartwell · 2021-07-13 09:16:39

- Zjem cokolwiek na słono - oznajmiłam, sięgając po kanapeczkę i wrzucając ją sobie na raz do ust. Przelknelam szybko. - Nie chce nic mówić ale... Nie liczy się ten talerz - wskazałam na słone przekąski. - Liczy się tamten! - zaznaczyłam,pokazując na słodkości, na stoliku i zachichotałam.

Lorenzo Harland · 2021-07-13 09:21:02

Zaśmiałem się kręcąc głową.
- Nie powinienem jeść na kolację samych słodyczy! - oświadczyłem rozbawiony. - Ale jeśli masz ochotę na te ptysie to nie ma sprawy, doskonale rozumiem - przyznałem i odsuwając talerze, przysunąłem się bardziej do Sanny i sam sięgnąłem palcami po ciasteczko. Przysunąłem je do ust Sanny, uśmiechając się słodko i niemal niewinnie. - Amm...?

Sanna Hartwell · 2021-07-13 09:28:46

- Amm - przytaknelam, a następnie otworzyłam ustawy Lorenzo mógł mnie nakarmić. Gdy robiliśmy to na sali, czułam straszne napięcie między nami. Niby nic się nie działo,aoboje wglowach mieliśmy straszny mętlik. Teraz wydawało mi się to głupie. Po co mętlik?
Mruknelam cichoz zadowoleniem. Ptysie to jest to!
Pojedziemy jeszcze,pogadaliśmy sobie trochę, przekonałam Lorenzo,że vezzjedzebia kremówki nie będzie to odpowiednie śniadanie i w końcu że śmiechem uległ.
W pokoju panował przyjemny chłód, w między czasie zasłoniliśmy ciężkie zasłony i zdjęliśmy nieco więcej ubrań. Wypiliśmy trochę szampana który stał w pokoju (wampiry naprawdę poważnie traktują przyjmowanie gości) i nie spinaliśmy się niczym. Relaksowaliśmy się w swoim towarzystwie po długiej nocy, co jakiś czas rzucając zarzepne spojrzenia czy muskając delikatnie dłońmi nasze ciała.

Lorenzo Harland · 2021-07-13 09:33:14

- Nie sądziłem, że tak będzie wygląda ten bal - przyznałem szczerze, kiedy leżąc rozebrani do bielizny, wyznawaliśmy sobie coś co jakiś czas. Wodziłem ręką po brzuchu Sanny, badając jej mięśnie, wnesienia i doliny skóry. Zacisnąłem z uśmiechem wargi.
- Bałem się, że w końcu pęknę i będę cię całował, a ty mnie odepchniesz, wyznasz, że masz serce... - szepnąłem cicho. - Na Atlante, bałem się tego okropnie... Ale w końcu wszystko... Wszystko skończyło się lepiej niż kiedykolwiek o tym marzyłem..

Sanna Hartwell · 2021-07-13 12:20:16

Przysunelam się bliżej, by zamknąć mu usta pocałunkiem. Spojrzałam na wampira znacząco.
- Cicho, bądź już cicho. Mieliśmy o tym nie mówić teraz! - fuknelam na niego, zaraz znów się uśmiechając lekko. - Hmm... Noże poogladamy zdjęcia? I wybierzemy jakieś ładne do mojego albumu... Muszę go w końcu przynieść i pokazać ci w całości - postanowiłam, zapisując to sobie w pamięci. - Jest już naprawdę ładny i pełny - zaznaczyłam rozbawiona, podnosząc się z łóżka i sięgając do wewnętrznej kieszonki marynarki Lorenzo, gdzie wampir chował wszystkie wywołane fotografie. Jak zwykle było ich całkiem sporo, a może nawet i więcej. - Szkoda że nie zrobiliśmy żadnego w ogrodzie - wymamrotałam do siebie, siadając na łóżku obok niego.

Lorenzo Harland · 2021-07-13 12:30:37

Zaśmiałem się cicho, obejmując Sannę i przyciągając do swojego torsu.
- Będziesz musiała opowiedzieć rodzeństwu jak wyglądał ogród z pamięci - zaśmiałem się cicho, kładąc dłonie na jej brzuchu, kiedy przeglądała kolejne fotografie z balu, w tym zdjęcie państwa Rin, oraz kilka Sanny nad stołem z jedzeniem. oraz kilka moje, trochę z oddali, gdy rozmawiam z wampirzycą oraz jej wilkiem. Uśmiechnąłem się lekko.
- Wszystkie jak zawsze są świetnie, a na części jestem nawet i ja - zaśmiałem się cicho, przeglądając zdjęcia sali, i jakichś ładnych detali.

#461 2021-07-12 22:23:56

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#462 2021-07-12 22:29:48

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#463 2021-07-12 22:36:28

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#464 2021-07-12 22:55:45

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#465 2021-07-12 23:04:22

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#466 2021-07-12 23:07:16

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#467 2021-07-12 23:11:35

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#468 2021-07-12 23:19:52

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#469 2021-07-12 23:26:50

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#470 2021-07-12 23:36:02

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#471 2021-07-13 08:54:33

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#472 2021-07-13 09:00:21

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#473 2021-07-13 09:08:52

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#474 2021-07-13 09:12:27

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#475 2021-07-13 09:16:39

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#476 2021-07-13 09:21:02

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#477 2021-07-13 09:28:46

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#478 2021-07-13 09:33:14

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#479 2021-07-13 12:20:16

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#480 2021-07-13 12:30:37

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

Stopka