Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

Sanna Hartwell · 2021-07-09 23:27:25

Obejrzałam się za siebie, na zdezorientowanego wampira, który jeszcze przed chwilą wydawał się być taki miły. Teraz jednak spoglądał w naszą stronę ze wściekłością, rozcierając obolałe ramie.
Lorenzo wyprowadził mnie z sali, niemal wbrew mojej woli, choć nie stawiałam oporu, byłam w lekkim szoku. Trochę nie rozumiałam co się wokół mnie dzieje. To było właśnie to, przed czym mnie ostrzegał...? Czemu nie umiałam się sama przed tym obronić. Przecież bez problemu mogłabym mu złamać nos! Ale szok mnie jakoś sparaliżował i...
- Lorenzo, spokojnie, nic mi nie jest - powiedziałam, gdy nadal pchał mnie do przodu korytarzem w tylko sobie znanym kierunku. Nie wyrywałam się, bo nie miało dla mnie większego znaczenia, gdzie teraz idę. Chciałam go uspokoić, bo czułam jego spięcie. - Naprawdę nic - zapewniłam, zerkając znów za siebie, jakby ktoś miał za nami pędzić.

Lorenzo Harland · 2021-07-09 23:35:20

- Nie powinienem ci pozwalać iść, powinienem przewidzieć, że to nie będzie grzeczny taniec, powinienem zapewnić ci spokój i bezpieczeństwo, przecież powinienem... - w końcu zwolniłem, sam nie wiedząc dokąd szedłem, po prostu zatrzymałem się w jednym z korytarzy i opuściłem dłoń od pleców Sanny. Nadal zły na siebie, na tamtego idiote, oraz na całą tą sytuację, zacisnąłem pieści i pokręciłem głową.
- Przepraszam. Nie mogłem na to patrzeć. To było do przewidzenia, że nie dam rady patrzeć jak tańczysz z kimkolwiek innym, ale... - jęknąłem cicho, cofając się i przecierając dłońmi twarz. Co ja robiłem, co ja myślałem że osiągnę...
- Nikt nie ma prawa cię tak traktować, nie zgadzam się na to - syknąłem.

Sanna Hartwell · 2021-07-09 23:56:04

Zatrzymaliśmy się. Lorenzo mamrotał trochę niewyraźnie, ale rozumiałam go dokładnie. Wzięłam głęboki oddech i gdy sama sobie jakoś to poukładałam (mocno na szybko ale umiałam wyrwać się z szoku) stanęłam naprzeciwko wampira i położyłam mu dłonie na ramionach.
- Ja też się nie zgadzam na to, byś tak siebie za coś takiego biczował, okej? - warknęłam na niego jak to ja. Czułam się teraz trochę tak, jakbyśmy cofnęli się w czasie. On ryczał i panikował, a ja znudzona na niego powarkiwałam, nakazując by się uspokoił. - To głupie. Nudziłam się i poszłam, stało się, luz. Nic mi nie jest Lorenzo. Trochę... Źle zabrzmiało to co powiedział, fakt. Słabo się z tym poczułam ale teraz już przestań. Przestań - powtórzyłam, chcą porządnie to zaznaczyć. Dziwnie się czułam mówiąc tyle o własnych przeżyciach. Przeważnie tego nie robiłam przecież.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 00:01:58

Cały czas skrzywiony, dygocząc z emocji zacisnąłem w końcu zęby i spróbowałem odetchnąć jak zawsze. Choć spróbować.
- Przepraszam, że się nudziłaś. Powinnienem skupić się na tobie bardziej, myśleć o tym że cię to nie interesuje, że mieliśmy potańczyć, a ty tańczyłaś z nim i... - mruknąłem niezadowolony. - Obrzydliwy, widziałem jak się pochylał do ciebie, i coś tam mruczał... Nikt nie ma prawda cię tak traktować, nigdy...! A-a nawet twoje głupie serce ma traktować cię z powagą i szacunkiem! - wydukałem gdzieś na granicy wściekłości, a zawstydzenia.

Sanna Hartwell · 2021-07-10 00:08:37

Moje serce na pewno nie jest głupie, pomyślałam sobie w duchu, choć na pewno jest strasznie nerwowe, dodałam w myślach.
Przełknęłam gule w gardle i niemal wszystko ze mnie wyleciało, cała ta wielka tajemnica. Ale jednak się powstrzymałam. Nigdy nie będzie odpowiedniego momentu, by mu powiedzieć o tym, nigdy.
Sięgnęłam dłońmi do jego twarzy i ujęłam ją za policzki. Lorenzo popatrzył na mnie jak zbity szczeniak.
- Nic nie szkodzi - szepnęłam uspokajająco. A może jednak on też czuł, tak podświadomie, instynktownie, że jestem mu pisana...? - Naprawdę nic się nie stało, zabawa nadal trwa. Już nie jedno słyszałam, Lorenzo, uspokój się już, nie lubię gdy jesteś taki poddenerwowany. Sama się wtedy zaczynam denerwować, a wiesz, że z moją cierpliwością jest słabo - mruknęłam żartobliwie.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 00:15:45

Jęknąłem cicho, by zaraz się roześmiać słabo. Tak bardzo ją uwielbiałem, być może nawet kochałem szczerze...
- Wybacz, te emocje ciężko... Utrzymać je na wodzy, wszystko mi się wyrywa z głowy... - mruknąłem, przymykając oczy, sięgając dłonią do jej dłoni, by wciąż otulała mój policzek. Cichotko odetchnąłem, nadal nie otwierając oczu. Powiedz to, powiedz jej wszystko, wyjaśnij jej i po prostu uwolnij się z tego wiecznego cierpienia, z tego że to nie jestem ja...
- Nienawidzę myśli, że jakieś twoje serce mi cię zabierze - powiedziałem cichutko. - Co ja bez ciebie zrobię...?

Sanna Hartwell · 2021-07-10 00:32:35

Jestem głupia.
Jak bardzo jestem tępa?
Tego nawet sam Wielki Wilk nie wie.
On to czuł. Czuł to co ja. A ja czułam to co on. Martwił się o moje serce, choć doskonale sam je znał.
- Nie musisz o tym myśleć - zapewniłam go szeptem i przesunęłam jedną dłoń na jego kark, by móc go przyciągnąć bliżej siebie. Lorenzo nie walczył, pochylił się do mnie i musnął wargami moje wargi.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 00:39:44

Oddałem pocałunek, długo odruchem wsuwając dłonie na jej talię i zaraz potem otwierając oczy, chcąc pochylić się do pocałunku jeszcze raz, jeszcze głębiej i jeszcze bliżej ją przyciągnąć. Zaraz jednak zawahałem się, nie sądziłem że to wszystko dzieje się naprawdę, że trzyma mi palce na karku, a ja w atmosferze balu i pięknych strojów chciałbym ją mieć bliżej i bliżej...
- Czy... Tak wolno, całować kogoś kto nie jest twoim sercem? - zapytałem cicho. - Albo... Czy... - cały porumieniałem. - To ja? Od zawsze byłem to ja...?

Sanna Hartwell · 2021-07-10 00:53:15

Pogładziłam kciukiem po jego policzku, zagryzając lekko wargę. Kiwnęłam głową, przyglądając się jego rumianej twarzy.
- Mhm... Czy to... Czy to jest w porządku? Czujesz się z tym, eeee, dobrze? - zapytałam z lekka zaniepokojona. Tego momentu bałam się jak diabli i nie umiałam sobie go zupełnie wyobrazić. Myślałam tylko o tym, że nie będzie tak jak powinno, że na pewno będzie inaczej, bo Lorenzo nie jest wilkiem. Teraz mogłam się o tym w pełni przekonać.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 00:57:14

Zamrugałem oszołomiony. To znaczy... Ja... Chciałem ją całować być jej jedynym, ale... Zawsze sądziłem że tylko wilk może być sercem, ale teraz okazuje się, że ja... Że ja przez ten cały czas...
- Ty... Wiesz to? Czy od dawna? - zapytałem niepewnie, patrząc na nią z wahaniem. - Dlaczego... Dlaczego nic nie mówiłaś ja... Ja nienawidziłem tego serca bałem się, a tak naprawdę od początku byłem to... Byłem to ja? - jeknleem.

Sanna Hartwell · 2021-07-10 01:13:32

- Przepraszam, przepraszam, przepraszam - wymamrotałam, teraz to ja zaczęłam się nadmiernie przejmować i emocjonować. Jakiś ciężar spadł mi z ramion, ale na moje barki przyszedł kolejny, a mianowicie odpowiedzialność za moje milczenie i ich konsekwencje. - Nie gniewaj się na mnie... Wszystko ci wyjaśnię, tylko się nie złość - wyszeptałam nerwowo, nie odsuwając się od Lorenzo. Teraz czułam, że gdyby chciał mnie odsunąć, to musiałby to zrobić siłą.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 08:05:01

- Nie wiem czy jestem zły, raczej skołowany... - uznałem z wahaniem, kiedy Sanna przysunęła się jeszcze bliżej i zaczęła delikatnie dygotać. Przeniosłem dłoń z jej talii na plecy, by pogłaskać ją jak zawsze z czułością. Teraz w pełni ukazaną i nie stłumioną czułością.
- Chodź, tu jest wolny pokój... - zacząłem niepewnie, sam już nie wiedząc gdzie ręce podziać. Jeden głos mówił mi żebym ją dalej całować, drugi by wszystko wysłuchać, a prawda była taka, że ciężko byłoby mi teraz słuchać Sanny, bo mój instynkt mógł mi mówić jedynie "całuj, dotykaj, tak długo tego pragnąłeś".

Sanna Hartwell · 2021-07-10 12:58:57

Weszłam przodem i zaraz obróciłam się do Lorenzo. Patrzyłam na niego wyczekująco, gdy zamykał za nami drzwi. Gdy natknął się na moje intensywne spojrzenie westchnął cicho. Za to moje serce już zaczęło swój szaleńczy galop i dudniło w mojej piersi niepokojąco głośno.
- Nie musimy o niczym rozmawiać - zapewniłam go, zarzucając mu ramiona a szyję i przyciągając swoje ciało do jego ciała. - Nie musimy... - wymamrotałam prosto w jego usta.
Chyba nie będziemy to przeszkadzać... Że... Zaczniemy tak? Mi to nie przeszkadzało zupełnie i jasno dałam mu o tym znać.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 13:22:23

Ciężko mi było reagować, powstrzymać, zawahać, kiedy sama mnie trzymała i przyciągała do siebie, sama muskała moje usta, sama chciała bym ją przyciągał, a ja... Po prostu nie wiedziałem, miałem taki mętlik, że sam nie wiedziałem co robię, obejmowałem ją, całowałem ją, obejmowałem, ale zaraz po prostu się odsunąłem oddychając ciężko i patrząc na Sanne w panice i we wzwodzie.
- Ja... Nie to... Przecież... Dlaczego nie mówiłaś? - jęknąłem, próbując się połapać. - J-ja chciałem cię pytać, czy moglibyśmy spróbować być razem mimo twojego serca, ale ty... Ty teraz mówisz mi, że tak naprawdę to właśnie ja? I że ja... Męczyłem się od lat, wyrzekałem i udawałem, a ty... Ty to Wiedziałaś?

Sanna Hartwell · 2021-07-10 13:30:09

Skrzywiłam się nadmiernie. Naprawdę nie chciałam teraz o tym rozmawiać. Totalnie nie miałam na to ochoty. Bo ta rozmowa ugasi całe porządnie jakie teraz czułam i jakie czuł on. I zgasi po prostu wszystko. Wiedziałam to. To było zbyt trudne do tłumaczenia teraz, natychmiast.
- Przepraszam, naprawdę przepraszam - wymamrotałam znów się przysuwając, a przy każdym "przepraszam" myślałam wargami jego twarz. - Przepraszam, że nie powiedziałam. Przepraszam, że zatrzymałam to dla siebie. Przepraszam, że nie zauważyłam... Tak strasznie przepraszam za to wszystko, Lorenzo.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 13:47:26

Oddychałem trochę ostrożniej, wolniej, a jej pocałunki po twarzy mąciły mi w głowie, mąciły mi w całym moim ciele i było mi coraz gorzej gdy powstrzymywałem się od oddawania ich wszystkich. Potem jednak ująłem ją znów za talię, patrząc na nią przez chwilę w ciszy, spokoju.
- Od co najmniej dwóch lat powszymuje się bym nie myślał o tym jak bardzo chce cię pocałować, albo zabrać do łóżka, pokazać bale czy cokolwiek takiego, podglądać gdy się rozbierasz, słychać cię i mówić jak pięknie wyglądasz i... Ja po prostu nie wiem... - wyszeptałem nieco oszołomiony. - A teraz po prostu nie umiem się oprzeć i chce zabrać cię do łóżka ale mówisz że jestem twoim sercem i.. Ja.. Nie wiem teraz jak zareagować, co zrobić...?

Sanna Hartwell · 2021-07-10 16:13:29

Zmarszczyłam brwi, oblizując wargi. Wbiłam wzrok w Lorenzo, nie rozumiejąc teraz trochę dlaczego nie możemy najpierw dać ujścia emocjom a dopiero potem psuć sobie krew moim głupim zachowaniem i tajemnicą która niszczyła nas oboje, choć tak naprawdę nie miałam tego na celu. Przecież chciałam dobrze! Całą wieczność zajmie mi tłumaczenie mu dlaczego.
- Zrób to wszystko co chcesz. Zgadzam się na to, ja sama tego chce - jęknęłam. Nie chciałam dyskusji. Chciałam smakować jego ust.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 17:01:17

Zająknąłem się patrząc na nią, na jej pragnienie w oczach, a jej bliskość, kiedy ocierała się o moje krocze, rozgrzewała moje ciało. W końcu, przecież tego chciałem, chciałem jej dotykać i całować... Odetchnąłem spokojnie i sięgnąłem ręką do zamka do drzwi. Potem wróciłem do wilczycy, oddychając cicho, kiedy przyciągnąłem ją do siebie, jeszcze bliżej, a na koniec pochyliłem się głęboko, do jej ust.
- Ale i tak wrócimy do tego... - mruknąłem nim pocałowałem w końcu sam wilczyce, głęboko i z upragnieniem, opierając Sanne o drzwi, przyciskając ciało jeszcze bardziej. Jedną rękę trzymałem na jej talii, a drugą zsunąłem do rozcięcia na nodze by dotykać jej uda.

Sanna Hartwell · 2021-07-10 17:07:18

Ciarki mnie przeszły na całym ciele. Musiałam przyznać że próbowałam sobie wyobrazić ten moment już od dłuższego czasu. Raczej widziałam go w lesie, na polanie, w jaskini lub w namiocie... Zupełnie nie spodziewałam się, że będzie to podczas balu, gdy Lorenzo jest taki... Wampirzy. Chyba inaczej nie dało się tego ująć. Był bardzo wampirzy!
Jego dłoń przemknęła po moim udzie a ja jakoś tak odruchowo unikałam ją ku górze, uginając w kolanie, dzięki czemu była teraz odsłonięta. Starałam się też oddawac pocałunki ale byłam w tym trochę nieporadna, a przynajmniej takie miałam z początku wrażenie. Potem jedyne co słyszałam to głównie szumy i spragnione krzyki mojego ciała.

Lorenzo Harland · 2021-07-10 18:29:25

Była nieporadna, w końcu czułem, że nigdy nie uprawiała seksu, nigdy nie próbowała, a jedynie kierowała się instynktem i to było... Było dobre. Czułem, że chciała że się starała i że pragnęła. Zdjąłem z siebie marynarkę i koszulę, patrząc chwilę na Sanne, która przyglądając mi się, nadal trzynała nogą mój bok. Uniosłem ją w swoich ramionach i przeniosłem na łóżko, gdzie usiadłem spokojnie, patrząc na nią z dołu i uśmiechnąłem się delikatnie, kiedy siedziała tak blisko.
- Ufasz mi prawda...? - zapytałem cicho. - Zdasz się na mnie...? - upewniłem się miękko, głaszcząc ją po plecach i szyi.

#401 2021-07-09 23:27:25

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#402 2021-07-09 23:35:20

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#403 2021-07-09 23:56:04

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#404 2021-07-10 00:01:58

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#405 2021-07-10 00:08:37

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#406 2021-07-10 00:15:45

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#407 2021-07-10 00:32:35

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#408 2021-07-10 00:39:44

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#409 2021-07-10 00:53:15

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#410 2021-07-10 00:57:14

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#411 2021-07-10 01:13:32

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#412 2021-07-10 08:05:01

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#413 2021-07-10 12:58:57

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#414 2021-07-10 13:22:23

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#415 2021-07-10 13:30:09

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#416 2021-07-10 13:47:26

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#417 2021-07-10 16:13:29

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#418 2021-07-10 17:01:17

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#419 2021-07-10 17:07:18

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

#420 2021-07-10 18:29:25

Odp: Tajemnice zawsze wychodzą na jaw - wampir i wilczyca

Stopka