Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Sanna · 2021-06-15 01:03:40

- Zmienie się w wilka i będzie mi ciepło. Już nie raz tak robiłam. No wiesz... Twoja mama jest zła jak znikasz na kilka godzin bez słowa, moja byłaby zła, gdyby nie było mnie dłużej niż trzy noce... Jedna noc poza domem to nic. Wilki potrzebują czasem pobyć same. My robimy wszystko razem, to fajne ale i męczące - wyjaśniłam, biorąc się za jedzenie, byłam już naprawdę głodna.

Lorenzo · 2021-06-15 01:05:42

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Ja dla rodziców jestem jeszcze bobo - mruknąłem niepocieszony. - A ciebie już traktują poważnie. Wilki osiągają pełnoletność jak mają 16 lat, a ja jak będę miał 18 to w końcu będę mógł coś robić sam - jęknąłem niepocieszony. - Głupota... Czasami myślę, że to strasznie nie fair...

Sanna · 2021-06-15 01:08:31

- Wilki znajdują serca i potrafią już budować leże jak mają po 16 albo 18 lat, a potem są młode... Moi są całkiem starzy - powiedziałam lekko rozbawiona. - Przez wypadek mamy i... Tata to zawsze najfajniej opowiada. - Uśmiechnęłam się pod nosem. - Ale to że się różnimy wiemy nie od dziś - szepnęłam, uśmiechając się lekko.

Lorenzo · 2021-06-15 01:12:18

- No wiem, wiem... Te całe serca, budowanie leża i tak dalej - machnąłem ręką, biorąc gryza kiełbaski. - Nie wiem, ja sobie nie wyobrażam póki co szukać kogoś takiego jak "żona" - skrzywiłem się lekko. - Może i jestem dzieciakiem, nie myślę o takich rzeczach poważnie - przyznałem, biorąc kolejny gryz, aż magle się zawahałem. - Hej... a jeśli znajdziesz to całe serce, to nadal będziemy się widywać, prawda...?

Sanna · 2021-06-15 01:14:48

- Wzruszyłam ramionami. Ja o tym nie myślę - odparłam. - A ty będziesz moim przyjacielem. No... Liczę na to, że jako mój przyjaciel nie będziesz chciał używać tej swojej magii na mnie... em, byłabym wdzięczna, nie chcę się kłócić, lubię cię. No... - powiedziałam z lekka zagubiona. Westchnęłam. - Więc, chyba tak. - Wzruszyłam ramionami.

Lorenzo · 2021-06-15 01:17:48

Uśmiechnąłem się kiwając głową już spokojniejszy.
- Nie będę używał, zapewniam. Ale gdybym się bał, albo zaatakowałabyś mnie, to mógłbym ją użyć w samoobronie - uprzedziłem, ale zaraz parsknąłem. - Ale ty mnie nie zaatakujesz - dodałem zaraz pewny swojego zdania i zjadłem kiełbaskę do końca. - Też cię lubię Sanna, mówiłem ci już wiele razy jak lubię nasze spotkania.

Sanna · 2021-06-15 01:21:56

- Ta, mówiłeś - przyznałam. Milknąc na chwilę, by skupić się na napełnieniu pustego żołądka. Gdy w końcu zjadłam odetchnęłam spokojnie spoglądając to na Lorenzo to na ogień. - Hmmm, za tydzień nie wiem czy przyjdę. Tata mówi, że coraz gorzej znoszę pełnie. I że to może być związane z moją siłą. - Wzruszyłam ramionami. - A pełnia jest we wtorek. Więc nie wiem, czy mi tata pozwoli wychodzić w nocy - zaznaczyłam. - Nie wiem skąd on to niby wie, ja się nie czuję inaczej. Za to leki są paskudne. - Skrzywiłam się.

Lorenzo · 2021-06-15 01:26:23

- Twój tata jest lekarzem, więc pewnie wie najlepiej - uznałem, zerkając na nią i nakładając sobie chlebek. - Zdecydowanie powinnaś go posłuchać, wiesz o tym - dodałem. - Poza tym może jeszcze ci to minie? W sensie, przez czas dojrzewania będziesz bardziej wrażliwa, a potem to się uspokoi? Nie wiem jak to działa u wilków, ale lepiej posłuchaj taty, nawet jeśli lekarstwo jest niesmaczne.

Sanna · 2021-06-15 01:31:34

- Nie, nie, nie chodzi o smak... - mruknęłam, wzdychając. Szkoda, że Lorenzo nie rozumiał, nie przyjmował ich i nie wiedział co to znaczy. Szkoda... Chciałabym, by był wilkiem, takim jak ja i Bert, bylibyśmy super paczką. Ale nie było to możliwe, on był wampirem, a ja wilkiem i koniec kropka. Ehhh, to takie niesprawiedliwe! - Po prostu... Wilki są bardziej lub mniej związane ze swoją postacią. Paula na przykład jest mało i spędza pełnie spokojnie w łóżku śpiąc. A mama jeździ do szpitala, w sensie nie jak tata leczyć, tylko być pacjentem. Choć stara się pomagać. Niektóre wilki przyjmują lek dzień przed pełnią, a inne dwa czy trzy... Ja już muszę dwa dni wcześniej i wtedy bardzo źle się czuję. Znika wilk. A pamiętasz? Kiedyś ci mówiłam, ja to wilk, a wilk to ja... - Zacisnęłam usta.

Lorenzo · 2021-06-15 01:36:07

Pokiwałem głową. Naprawdę próbowałem to wszystko rozumieć, najlepiej jak się da, zależało mi na tym, ale obawiam się, że niektóre rzeczy mogą zrozumieć tylko i wyłącznie wilki.
- Okej, jesteś związana z wilkiem, ale on znika, jak bierzesz lekarstwo i czujesz się wtedy bardzo, bardzo źle - powtórzyłem sobie. - Chyba łapię. Mniej więcej. I przykro mi, że źle się wtedy czujesz huh... Ale dzięki temu nie dzieją się przykre rzeczy, zgadza się? Nie zmieniasz się niespodziewanie, ani nie robisz się agresywna więc może to i lepiej?

Sanna · 2021-06-15 01:39:04

- Taaa, chyba lepiej... Zanim zaczęli nam pomagać czarodzieje wilki się rozszarpywały nawzajem podczas pełni. Mówią nam to ciągle, żeby przestrzec przed grymasami. Więc... wiem że to bardzo ważne, ale uczucie że to złe, nie znika - oznajmiłam, wycierając dłonie w spodnie i podnosząc się z miejsca. - Nieważne. Zasypmy ognisko i chodźmy, dasz radę wrócić tu sam? Ja jestem zmęczona... A to kawałek drogi, nieco dalej niż stąd do jeziora.

Lorenzo · 2021-06-15 01:43:12

- Dam radę - zapewniłem ją spokojnie. - Kiedyś kiedyś już cię tam odprowadzałem, jak jeszcze baza nie była skończona, chyba nadal kojarzę drogę - dodałem i zjadłem ciepły chlebek nim z pomocą Sanny zasypaliśmy ognisko, a wilczyca wzięła ze sobą swoje rzeczy w sakwie. Popatrzyłem na nią, jak otula się bluzą i uśmiechnąłem się rozbawiony.
- Chodź zmarzluchu, rozgrzejesz się w biegu - zaśmiałem się cicho.

Sanna · 2021-06-15 17:08:45

Prychnęłam na jego słowa, ale już ich nie komentowałam. Bo po co? Już i tak na niego dużo warczałam, wystarczy jak na dziś wieczór. No i... Lorenzo był dla mnie ciągle miły, także... ja też mogłabym się chyba nieco bardziej starać nie być aż tak bardzo sobą. Hmmm... Musiałam to jeszcze ze sobą przedyskutować w świętym spokoju.
Wampir odprowadził mnie do bazy, pokazałam mu wszystko, nawet zaprosiłam do środka, pokazując szafki, kubeczki i talerzyki, które sami zrobiliśmy, nawet niektóre były pomalowane choć ani ja ani Bert nie byliśmy w tym dobrzy, dlatego większość była jednak bez ozdób. Lorenzo był bardziej zachwycony niż się spodziewałam. Pokazałam mu też posłanie, bo strasznie się czepiał, że jest zimna noc. A co on mój ojciec czy jak? Phi.
W każdym razie po tym całym oprowadzaniu poszedł sobie, a ja w spokoju zmieniłam się w wilka, choć... Jeszcze przez długi czas czułam jego zapach w powietrzu, który sprawiał że byłam bardzo rozkojarzona. Ale może to i dobrze? Przynajmniej nie myślałam o głupiej Pauli i mamie, która ciągle staje po jej stronie!

***

KILKA TYGODNI PÓŹŃIEJ – LISTOPAD/GRUDZIEŃ

Noce były już naprawdę długie dlatego nie musieliśmy się spotykać z Lorenzo późną nocą, a po prostu wieczorami, bo już o 17 było ciemno. I... To sprawiało, że spędzaliśmy ze sobą naprawdę dużo czasu. Od wieczora do nocy. Wcześniej tak nie było, poprzednie zimy były inne, a ta była jakaś taka... inna. Sama nie wiedziałam czemu. Ubierałam się w grube ciepłe krótki i swetry, spędzaliśmy dużo czasu w namiocie, chowając się przed zimnem, a ja przynosiłam termoforki i gotowaliśmy wodę by się grzać nimi i spędzać długie godziny na gadaniu. To było dziwne, z nikim tyle nie gadałam co z Lorenzo. Nie był wilkiem to było takie fajne. Wcześniej żałowałam, że nie jest wilkiem, ale jednak teraz cieszyłam się że jest wampirem z krwi i kości i że jest właśnie sobą!
Właśnie spędzaliśmy kolejny wieczór ukryci w namiotu, grzejąc się o siebie nawzajem i o ciepłe termoforki. Lorenzo przyniósł jedną z tych swoich wielkich grubych ksiąg i czytał mi, przy świetle latarki. Teraz noce bez latarki czy świecy były kompletnie ciemne i nieprzenikliwe, przynajmniej moja ludzka postać czuła się już niekomfortowo.

Lorenzo · 2021-06-15 17:21:00

- ... Hm w tej książce nie ma akurat wielu informacji o bogini Atlancie, ale jestem pewien, że mówimy o tej samej istocie, w sensie że serce wielkiego wilka i bogini magii i... - zawahałem się, zerkając na Sannę. - Hej, czuję jak drżysz - zauważyłem. - Może rozpalę ogień i zagotuję jeszcze raz wodę z termoforów? I ogrzejemy się...? Mam jeszcze gdzieś schowane pianki jakbyś chciała... - mruknąłem cicho, do wilczycy, odwracając wzrok od księgi na blondynkę tuż obok mnie.

Sanna · 2021-06-15 17:26:11

Uśmiechnęłam się lekko.
- Nieee... Zostawimy pianki na następny raz. Teraz i tak jest już późno. Przeczytajmy to do końca i będę po prostu wracać do domu - postanowiłam dosyć stanowczo. - Nie chcę teraz przerywać, rozpalanie ognia i pieczenie pianek zabierze tylko resztę czasu. A ja i tak jestem już zmęczona. Czytaj, czytaj - ponagliłam go.

Lorenzo · 2021-06-15 17:35:42

Zaśmiałem się cicho, ale pokiwałem głową i wróciłem wzrokiem do tekstu z książki taty.
- Okej, okej... Um... A tutaj - odchrząknąłem. - A więc tak, gdy Bogini Magii zeszła na ląd, przyjrzała się uważnie zebranym istotom. Dzikim i nieokrzesanym, o bladej skórze i oczach świecących w ciemności. Kły i pazury odwracały uwagę od ich pięknych ciał i twarzy. Oświadczyła swoim doniosłym głosem, że umysły istot są zmącone, są niepoukładane i bez silnego przywódcy nie przeżyją pełnej nocy. Wtem jej wzrok padł na najsilniejszą z istot, postawną istotę, jedyną która stała prosto, a pazury miała krótkie. Istota stała pewnie i dumnie spoglądała na Bogini, jakby to nie od niej miał zależeć jej los. Patrzył z dumą, szacunkiem, lecz i chłodną kalkulacją. Bogini się to spodobało, uznała, że właśnie tak winny wyglądać te istoty dumne i chłodne, pełne siły i dzikości lecz opanowanej... Tak powstały wampiry, podczas nocnych eksperymentów Bogini, Atlanta stworzyła dostojną rasę nocy i krwi - powiedziałem dumnie i uśmiechnąłem się lekko. - Każda z ras ma swoją opowieść stworzenia wiesz? A wszystkie kręcą się wokół Atlanty...

Sanna · 2021-06-15 17:47:48

Zamruczałam podekscytowana, wodząc wzrokiem po obrazkach. Wygląd Atlanty różnił się w księgach wampirów, od tego, który był w naszych. Tu Atlanta górowała wzrostem nad większością, była długa i miała ciemne jak noc włosy. Ciężko było określić w jakich kolorach widziały ją wampiry, bo obrazek był nakreślony ciemnym tuszem. W porównaniu do wilczych przedstawień jej wizerunku, gdzie najstarsze widniały w kamieniu i malowane były naturalnymi fabkami, Atlanta zawsze stała obok wilka, niższa i bardziej postawna, o ostrzejszej twarzy. Ciekawe jak wyglądała naprawdę... Dzięki Lorenzo mogłam się dowiedzieć tylu różnych rzeczy, ale i przez niego, wiele rzeczy pozostawało pod znakiem zapytania.
- Skoro jest w każdej opowieści, to może jednak była prawdziwa? - zastanowiłam się na głos.

Lorenzo · 2021-06-15 17:55:28

- Tata mówi że jest prawdziwa - mruknąłem. - Że musiała uciec z wyspy gdy ludzie zaatakowali, ale że ma nasz ród pod opieką, że kiedyś przyjdzie czas, że wraz z nami stanie w obronie swojej wyspy, swoich dzieci i swojej magii - dodałem, a sam się skrzywiłem. - Ale ja czasem sobie myślę... Że skoro jest to dlaczego nie wsparła nas wtedy gdy mieliśmy problemy? Gdy setki wampirów, ludzie żywcem palili na słońcu, albo kazali pić zatrutą krew... - westchnąłem cicho. - I gdzie jest tetaz kiedy magia wyspy staje się coraz słabsza... Czasem mam wątpliwości.

Sanna · 2021-06-15 18:00:44

- Moja mama mówi, że Atlanta to bajka, że umarła po wielkim wilku i że już jej nie ma. Ale jej duch był między istotami, i że wszyscy zaczęli wierzyć w jej wieczność. Ale że to nadal bajki i legendy - podsumowałam, kiwając głową. - A moja mama jest Alfą, więc jej wierzę... Choć twój tata jest królem. Sama nie wiem - wymamrotałam. - Ale gdyby była nie pozwoliła by wyspie umierać. Bo istoty pewnie może sobie stworzyć, tak jak zrobiła to wcześniej, jakoś... Eeeee... Ale jak wyspa umrze? Pola nie są już żyzne, a zwierzyna coraz mniej liczna i słabsza, owoce kwaśne, warzywa robaczywe. A ludzie się panoszą i zjadają nasze jedzenie wycinając lasy. Sami są jak zaraza - fuknęłam, nagle ogarnięta złością.

Lorenzo · 2021-06-15 18:07:51

Skrzywiłem się szczerze i skinąłem głową. Zaraz jednak uśmiechnąłem się krzywo.
- Powiem Ci coś w tajemnicy - szepnąłem cicho, nachylając się do niej. - Ostatnio moi rodzice posprzeczali się, jakoś nad ranem. Tata znów zaczął snuć plany, że chciałby wznowić Radę Wampirów i wytoczyć proces sądowy całej populacji ludności. Że chciałby dać jakiś sygnał dla innych istot by poszli za nim, by się zbuntowały... Kolejny jakiś polityk wampirzy został ośmieszony przez ludzi, a czarodzieje wciąż nie mogą uprawiać pełni magi, wciąż istnieją zakazane zbiory ksiąg magii, a badacze nie mogą prowadzić badań... - westchnąłem cicho. - Mama kazała mu przestać bo za coś takiego na pewno wsadzą go do więzienia, a przecież ma rodzinę - mruknąłem. - Tata marzy o świecie gdzie wyspą znów władają Ci którzy powinni...

#141 2021-06-15 01:03:40

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#142 2021-06-15 01:05:42

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#143 2021-06-15 01:08:31

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#144 2021-06-15 01:12:18

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#145 2021-06-15 01:14:48

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#146 2021-06-15 01:17:48

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#147 2021-06-15 01:21:56

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#148 2021-06-15 01:26:23

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#149 2021-06-15 01:31:34

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#150 2021-06-15 01:36:07

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#151 2021-06-15 01:39:04

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#152 2021-06-15 01:43:12

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#153 2021-06-15 17:08:45

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#154 2021-06-15 17:21:00

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#155 2021-06-15 17:26:11

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#156 2021-06-15 17:35:42

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#157 2021-06-15 17:47:48

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#158 2021-06-15 17:55:28

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#159 2021-06-15 18:00:44

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#160 2021-06-15 18:07:51

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Stopka