Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Sanna · 2021-06-14 23:32:27

- Ta, nie jadłam - warknęłam pod nosem, wyżywając się na kikju i ostrząc go bardzo mocno. - Nie chciałam, nie miałam ochoty - dodałam, zaciskając mocno usta. Moje milczenie jednak długo nie trwało. - A wampiry nie mają takich... eee, tajemniczych wampirów? - spytałam, starając się nie myśleć o swojej głupiej rodzinie. - Czy ludzie naprawdę zabili prawie wszystkich? Tak jak zabili kapłanów czarodziejów? - dopytywałam, kończąc ostrzyć.

Lorenzo · 2021-06-14 23:39:02

- Tak... - mruknąłem. - Ludzie wybili wiele wielkich rodów, osierocili dzieci, spalili najpiękniejsze rezydencje i odebrali nam nasze kroniki i wiele, wiele z dzieł. Odebrali nam też relikwie królewskie oraz zburzyli wielki pałac królewski do gołej ziemi - powiedziałem ponuro, bardzo poważnie. - Rada Wampirów została pozbawiona praw, pojedyncze stare rody żyją jeszcze i są jej członkami, a dzieci, które zostały osierocone muszą żyć jako wampiry bez rodu... Bez dziedzictwa, tytułu i historii... - skrzywiłem się szczerze. - Nie wolno nam też wielu rzeczy. Dlatego wszystkie wampiry interesują się polityką, dotyczy ona nas i dotyka... czasem krzywdzi - westchnąłem ciężko. - Czarodziejom zresztą nie jest łatwiej... - mruknąłem, patrząc jak wilczyca wyżywa się na patyku.

Sanna · 2021-06-14 23:44:26

- Dlatego lubię być wilkiem - wymamrotałam dosyć sucho, wciąż naburmuszona przez własne sprawy i tak trochę nie przyjmując do siebie tego, o czym mówił wampir. Dopiero gdy już wypowiedziałam te słowa, doszło do mnie, że powinnam okazać trochę szacunku. Z historii wielkiej wojny wiedziałam, że to one walczyły za Atlantis pełną piersią. Wyspa na pewno by się im odwdzięczyła, gdyby miała na to siłe. Tyle że wyspa nie miałam, więdła i obumierała. Jej energia podobno cały czas słabła. Przynajmniej tak mówił nam nauczyciel. Że my tego nie czujemy, ale nasi dziadkowie już tak. - Em, przykro mi, że macie tyle ograniczeń. A... Nie ma miejsca gdzie uciekniecie przed tym? Takie, eeee, watahy wampirów? Nie macie czegoś takiego? To może byłbyś takim wynalazcą, ale by było zabawnie. - Zaśmiałam się mimowolnie na taką myśl. - Byłbyś Alfą wampirów, jako że byłbyś założycielem - wyjaśniłam swoją zabawną wizję. To myślenie spowodowało, że się neico rozpogodziłam.

Lorenzo · 2021-06-14 23:49:06

Uśmiechnąłem się lekko.
- Mamy... Mieliśmy kiedyś Króla i Królową Wampirów - powiedziałem łagodniej. - Mieliśmy kiedyś podobno piękne królestwo, wielkie i dumne... Jednak ród królewski został pozbawiony swoich praw, a wampiry mają zakaz jednoczenia się w organizacje polityczne - westchnąłem cicho. - Gdybyśmy znów mogli być królestwem, to tata byłby Królem - uśmiechnąłem się. - Jestem Harlandem, to ród królewski wampirów... Dlatego wiele o tym wiem... Jako książę jestem dziedzicem korony... hah, zabawne, co? Ludzie zniszczyli tą piękna i dumną tradycję...

Sanna · 2021-06-14 23:52:25

- Twój tata jest królem? Ale śmiesznie. U nas władze ma ten, kto ma siłę ją utrzymać - powiedziałam. - Mama jest Alfą i ja też mogę, ale jeśli jej nie pokonam w uczciwej walce, to nie zostanę Alfą. A ona jest nie do pokonania - wymamrotałam, kręcąc nosem rozłoszczona. - I uparta. I ciągle rządzi, w sensie, uhh, nie tylko watahą, ale i nami i to strasznie głupie. I myślę że pardziej woli Paulę, ją ciągle broni, a nie mnie, to głupie - bełkotałam, podając kijek wampirowi.

Lorenzo · 2021-06-14 23:56:31

Zmarszczyłem brwi, patrząc na nią czule.
- Znów ci tętno skoczyło. Pokłóciłaś się z rodzicami, prawda? - mruknąłem niepewnie, zabierając od niej ostry kijek by mnie nim nie dźgnęła. - Wiesz, chyba wszyscy kłócą się z rodzicami, to normalne... - dodałem, patrząc na nią łagodnie, ale zaraz westchnąłem. - U wampirów władza jest w jednym rodzie - dodałem. - Wedle legendy sama bogini Atlanta wybrała ród Harlandów dając im władzę nad wampirami i wraz z dołączeniem do tego rodu stawałeś się potężnym władcą... Ale od wojny ta moc chyba zniknęła. Przynajmniej tak mi się wydaje... Magia jest coraz słabsza....

Sanna · 2021-06-14 23:59:58

Zacisnęłam wargi i tylko słuchałam. Tego o rodzinie nie, to zignorowałam. Ja się pokłóciłam z głupią Paulą, która uważa się za lepszą, a matka ją broni i mówi mi, że jestem porywcza i że... uhh... GŁUPIA PAULA, GŁUPIA MAMA, GŁUPI TATA KTÓRY PRZYTAKUJE MAMIE. WSZYSCY ONI SĄ GŁUPI!!! Zagotowywałam się w sobie, kiwając głową.
- A gdyby była silna to mógłbyś co robić? Biegać w słońcu? - zapytałam nieco burkliwie. Zdecydowanie nie byłam w sosie.

Lorenzo · 2021-06-15 00:03:10

- Czytać ci w myślach - odparłem równie burkliwie. - I może bym wyczytał co ci siedzi w głowie. Mam użyć perswazji byś mi powiedziała w końcu? - zagroziłem, jak zawsze, choć nigdy ostatecznie nie użyłem na Sannie perswazji. Ona nie umiała się jej opierać jak inne wampiry, pewnie by mi wszyściutko wyśpiewała. - Przecież jak zaczniesz mówić to zrobi ci się lepiej - zauważyłem ostrzej, poważniej i nadziałem kiełbaskę na kijek i przysunąłem do ognia.

Sanna · 2021-06-15 00:10:10

Popatrzyłam na niego niemal z gromami w oczach.
- Jeśli kiedykolwiek użyjesz na mnie tej swojej magii, to przestanę być twoją przyjaciółką, koleżanką, a nawet kumpelą. I nie będę przychodzić, będziesz sobie siedział sam i płakał - fuknęłam na niego jedynie, zajmując się swoim jedzeniem, a gdy już nadziałam na patyk kiełbaskę i kawałek chlebka to zamilkłam, wbijając uparcie wzrok w ogień.

Lorenzo · 2021-06-15 00:12:30

Skrzywiłem się, zasmucony jej słowami sam utkwiłem wzrok w ogniu.
- Na pewno jestem twoim przyjacielem, skoro nie chcesz mi mówić co cię gryzie? Ja ci mówię i mi to zawsze pomaga, więc może tobie też pomoże, jak po prostu pogadasz ze mną? - zauważyłem, zerkając na wilczycę tylko kontem oka.

Sanna · 2021-06-15 00:19:01

Zrobiło mi się przykro, dlatego zacisnęłam wargi, ukrywając ich drżenie, jednak czułam jak łzy nieco napływają mi do oczu. Byłam rozgoryczona ale to chyba nie to sprawiło, że tak mną trząsnęło. Tylko... tylko to, że on... Przecież byliśmy przyjaciółmi. Ale on gadał o swoich uczuciach ciągle, ja nie. I... sama nie wiem.
Wzięłam głęboki oddech.
- Paula wciąż mi mówi, że niczego nie umiem zrobić porządnie, że nie zachowuje się jak na wilczyce przystało. Bo ona jest taka dorosła - wybełkotałam bardzo niewyraźnie z dużą dozą żalu w głosie. - I spoko, mam ją gdzieś, ona jest po prostu słaba. Nadaje się do dzieci, haftowania i szycia. I niech sobie szydełkuje i inne, ale ja tak nie będę. Ale mnie już to wkurza! Teraz zaczęła gadać co ona już umiała. Bo ten... Zostałam w tej samej klasie. Nie chciało mi się uczyć i teraz mama mówi, że mogłabym być jak Paula, czy nawet jak Bert. I to mnie tak wkurza! Tata mówi, że mam być sobą ale mówi też że mam się słuchać mamy ale jak się słucham mamy to nie mogę być sobą i to tak strasznie głupie że się już duszę i nie chcę już słuchać nikogo - powiedziałam na jednym oddechu niemal dusząc się przez to ostatnie zdanie.

Lorenzo · 2021-06-15 00:26:36

Pokiwałem powoli głową, myśląc nad tym co powiedziała wilczyca i zaraz westchnąłem cicho.
- A więc taka sprawa... Sanna... - zacząłem z przykrością. - Rodzice chcą dla nas najlepiej. Czasami przyrównają nas do kogoś innego, czasami powiedzą masę głupot... Ale to dobrze, że... że chcesz być sobą, bo to ważne, jesteś fajna jako ty - zauważyłem wciąż się wahając. - I... um... nauka jest ważna. Nie koniecznie szydełkowanie i takie tam bzdety, ale ogółem nauka jest bardzo ważna. Bądź sobą, ale w najlepszym wydaniu, takim gdzie to do ciebie będą porównywać, hm? - popatrzyłem na nią niepewnie.

Sanna · 2021-06-15 00:29:57

- Ty nie masz rodzeństwa, nie wiesz jak to jest gdy cię porównują, ciągle mówisz, że twoi rodzice mają cię za cud, ja tego nie czuję - bąknęłam, pociągając nosem i nie ogrywając wzroku od swojej kiełbaski. - Uczę się ale... Jestem silna. Umiem pokonać chłopaków z klasy Pauli. I ona jest zła, bo uważa, że przeze mnie nikt nie chce jej znać, że chłopcy się wstydzą. A TO NIBY MOJA WINA, ŻE JESTEM LEPSZA, HE?! - powiedziałam, znów się nakręcając. - NO NIE MOJA!

Lorenzo · 2021-06-15 00:33:54

- Hej, hej! Sanna - parsknąłem. - Ale to jest twoja wina! Jesteś od nich lepsza i to super, tak trzymaj! To nie jest twoja wina, że przez ciebie nikt jej nie chce znać! Może twoja siostra też czuje się źle, przez to, że jesteś już taka silna? Może jej głupio i próbuje imponować czymś innym? Wiem... wiem, że nie mam rodzeństwa, ale staram się to zrozumieć, no wiesz, nic nie dzieje się bez przyczyny - zauważyłem, a potem wróciłem wzrokiem do ognia. - Poza tym... nie liczy się tylko siła. Nie jestem super silny, ale nadal można powiedzieć, że jestem zdolny...

Sanna · 2021-06-15 00:37:32

- A ja jestem zdolna, bo jestem silna - wymamrotałam. - Paula ma to swoje szycie. Bert umie matme, nawet Libby ma zdolności do malowania, a ja? Ja mam siłę - powtórzyłam się, wzdychając ciężko. - Widzisz? Gadanie o tym jest głuie, w ogóle głupio, że przyszłam, mogłam pobiegać w lesie - powiedziałam jednak na tyle mało przekonująco, że nawet sobie samej nie uwierzyłam.

Lorenzo · 2021-06-15 00:41:49

Skrzywiłem się lekko, ale nic już nie powiedziałem. Chwilę milczałem, po prostu patrząc w ogień, jak kiełbaska staje się powoli idealna do jedzenia.
- Wybacz, że nie umiem pomóc ci tak jak ty mi... myślisz, że "ciągle gadam o uczuciach", ale tak naprawdę ich nie rozumiem - przyznałem się szczerze. - Ale cieszę się, że mi powiedziałaś o tym dla mnie to nie głupie - dodałem spokojnie i odetchnąłem cicho.

Sanna · 2021-06-15 00:45:18

Otworzyłam szeroko oczy, spoglądając na Lorenzo z czymś czego jeszcze w tej chwili nie umiałam opisać. Na pewno było to miłe uczucie, dlatego się uśmiechnęłam, choć nie mogłam do końca uwierzyć w to, że przyszło to tak nagle.
- Naprawdę...? Nie uważasz... Że to głupie? - upewniłam się, marszcząc brwi. - Nie myślisz, że... To bez sensu? Ta cała moja paplanina? Ja tak myślę. Nie wiem jak tobie to pomaga, to dziwne. Jak tobie gadam porady, to ty się czujesz lepiej, ale ja chyba nie umiem czuć się lepiej po czyjejś gadaninie... - powiedziałam, znów smutniejąc, jakbym po raz kolejny robiła coś nie tak. Bezsensu!

Lorenzo · 2021-06-15 00:48:50

- Każdy ma swój sposób - wzruszyłem ramionami. - Ty wolisz działać - zauważyłem z uśmiechem szturchając Sannę w ramię. - Więc... może zamiast dumać i słuchać moich porad, to jutro rano porozmawiaj z mamą o tym? Twoja paplanina nie jest głupia, a twoja mama na pewno jej wysłucha z uwagą... w końcu jest mamą. Wilcze mamy kochają swoje dzieci jeszcze bardziej niż jakiekolwiek inne mamy, więc... No. Nie myśl od razu, że twoje paplaniny są głupie. Twoje paplaniny są twoje, a skoro ty nie jesteś głupia, to i paplaniny nie są!

Sanna · 2021-06-15 00:52:57

Pociągnęłam nocem, wycierając oczy, jeszcze zanim popłynęły z nich jakiekolwiek łzy.
- Głupi mądrala - powiedziałam lekko płaczliwie, ale już przez uśmiech i z przyjaznym akcentem, zerkając na mojego przyjaciela. - Może pogadam... Ale nie wiem czy jutro rano. Może... może pojutrze? Muszę pomyśleć i pobyć sama. Będę spać w mojej i brata bazie... em, jak chcesz to... Mogę ci ją w końcu pokazać. Domek jest już w sumie w pełni gotowy. - Wzruszyłam ramionami.

Lorenzo · 2021-06-15 00:57:32

Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową ochoczo.
- Byłoby super - zapewniłem ją z uśmiechem i zdjąłem kiełbaskę z ognia i podmuchałem na nią. - Może pójść... Um... Jesteś pewna, że chcesz tam spać? Wiesz, jest chłodno, masz tam dużo koców, prawda? Albo coś na przebranie? - upewniłem się jeszcze. - Mogę ci coś przynieść od siebie z domu... do siebie nie zaproszę, rodzice od razu wyczują wilka...

#121 2021-06-14 23:32:27

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#122 2021-06-14 23:39:02

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#123 2021-06-14 23:44:26

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#124 2021-06-14 23:49:06

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#125 2021-06-14 23:52:25

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#126 2021-06-14 23:56:31

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#127 2021-06-14 23:59:58

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#128 2021-06-15 00:03:10

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#129 2021-06-15 00:10:10

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#130 2021-06-15 00:12:30

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#131 2021-06-15 00:19:01

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#132 2021-06-15 00:26:36

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#133 2021-06-15 00:29:57

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#134 2021-06-15 00:33:54

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#135 2021-06-15 00:37:32

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#136 2021-06-15 00:41:49

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#137 2021-06-15 00:45:18

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#138 2021-06-15 00:48:50

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#139 2021-06-15 00:52:57

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#140 2021-06-15 00:57:32

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Stopka