Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Sanna · 2021-06-12 15:33:37

Uśmiechnęłam się łagodnie i kiwnęłam głową z zadowoleniem.
- Taaaak... To dokładnie tam - przyznałam, również łapiąc kilka głębokich oddechów. - Zawsze gdy tak wysoko się wspinam to... eee... - przerwałam bo uznałam to za głupie. Przecież chciałam być przy wampirze twarda, a tu mam zamiar walnąć taką głupotę. Jednak on popatrzył na mnie i spytał o co chodzi i dodał, że muszę dokończyć jak już zaczęłam. Wetknęłam, marszcząc nos i patrząc znów na horyzont. - Gdy jestem tak wysoko to czuję się trochę jak ptak. No wiesz... Em, myślę sobie, znaczy się, wyobrażam sobie że przyleciałam tu sobie z łatwością i chwilę właśnie odpoczywam na gałęzi. Fajnie by było być ptakiem, chciałabym umieć latać i patrzeć na świat z tak wysoka - podsumowałam, nie patrząc na wampira.

Lorenzo · 2021-06-12 16:17:12

Uśmiechnąłem się łagodnie i po chwili upewnienia się uniosłem się na prostych nogach i rozłożyłem ręce z rozbawieniem.
- Patrz, prawie jak ptak! - zaśmiałem się głośno, ale zaraz zachwiałem się i z piskiem znów usiadłem bezpiecznie na gałęzi. - Okej, trochę straszne, rany tu jest tak wysoko - przyznałem z nerwowym śmiechem i popatrzyłem na wilczyce z uśmiechem. - Mmm kiedyś widziałem czarodziejkę która umiała latać ah... Na jakimś festynie to było chyba - mruknąłem zamyślony. - Dziwne to... Wilki panują nad lasami, wampiry nad nizinami, a czarodzieje kiedyś skupiali się wyłącznie na wschodzie, nad jeziorami - uśmiechnąłem się lekko. - A kto w wodzie króluje...? Kto włada wiatrem, słońcem i księżycem...? - zanuciłem dziecięcą kołysankę.

Sanna · 2021-06-12 19:39:53

- Serce Wielkiego Wilka nimi rządzi, każdy szczeniak to wie - mruknęłam w odpowiedzi na jego nucenie i westchnęłam rozglądając się. - Bycie ptakiem musiało by być czymś niezwykłym - wróciłam do poprzedniego tematu, uśmiechając się szeroko. - Naprawdę wiele bym dała, by choć na dzień, lub nawet na godzinne się z jakimś zamienić na skóry. To dopiero by była przygoda! - podsumowałam zerkając na Lorenzo. - A ty? Masz jakieś marzenie, które nie jest do końca... eee... możliwe? - spytałam.

Lorenzo · 2021-06-12 19:43:47

Zamyśliłem się dłużej i koniec końców pokręciłem głową.
- Moje marzenie... Sam nie wiem, chciałbym odwiedzić twoją watahy - przyznałem miękko. - Ale to takie najnowsze marzenie - zaśmiałem się cicho. - Takie moje wielkie niemożliwe marzenie to... Um jest skomplikowane... Chciałbym by tacie udało się wszystko to co opowiada. Tata zajmuje się polityką i jest bardzo ważnym wampirem... Wiele mówi o swoich... Planach i przemyśleniach... To skomplikowane dla nie-wampira, może kiedyś ci opowiem - mruknąłem zamyślony.

Sanna · 2021-06-12 19:55:05

- Ja tam nie lubie tej całej polityki. Moi rodzice też o niej mówią, ale jakoś mnie to nie ciekawi, więc nie musisz mi obiecywać że opowiesz - odparłam, wzruszając ramionami. - Masz dziwne wielkie marzenia - stwierdziłam krótko i już nic więcej na ten temat nie mówiłam. Przynajmniej na głos. Bo w duchy sobie myślałam całkiem sporo. Na przykład to, że mój nowy kumpel jest jednak całkiem fajny, jest jakiś taki blady i bardzo czysty, pachniał jakimiś dziwnymi rzeczami, albo to jego ubrania tak pachniały? Pewna nie byłam, przecież nie obwąchiwałam go. Przynajmniej jeszcze! No i lubił swoich rodziców, chyba nawet bardzo. Nie wiem czy umiałabym poświęcić swoje wielkie marzenie na rzecz moich rodziców, to by było trudne.

Lorenzo · 2021-06-12 19:58:30

- Kiedy jest się wampirem musisz znać politykę, by znać swoje prawa. A wampiry mają mało praw, bo jest nas mało... - mruknąłem nieco smutniej. - Hmmm masz rację, nieważne. Mam dziwne wielkie marzenie, ale dla mnie ważne - przyznałem szczerze i uśmiechnąłem się do Sanny. - Późno już, nie jesteś śpiąca? Lepiej zejdźmy już z drzewa, pewnie zajmie nam to dłużej.... Hm powinienem sam wracać do domu...

Sanna · 2021-06-12 20:19:11

- Mhm, no to wracamy do siebie - powiedziałam i rzuciłam okiem ostatni raz na ten widok. - Schorzenie nie zajmie aż tak strasznie długo - zapewniłam nim ruszyłam przodem, po gałęziach w dół.
W sumie nie byłam jakos zmęczona. Wiele nocy zarywałam tylko po to by mieć więcej czasu na zabawę. Ale już nic nie mówiłam. W sumie to mogę iść spać, przynajmniej Bertramowi będzie łatwiej mnie obudzić rano.

Lorenzo · 2021-06-12 20:23:55

- Okej... Um uważaj! Boję się trochę że schodzenie będzie trudniejsze - mruknąłem kiedy Sanna już sięgała kolejnych gałęzi, a ja dopiero przymierzałem się do zejścia. Z ostrożnością i znacznie wolniej zszedłem po drzewie na ziemię, zeskakując ostatecznie z ostatniej gałęzi i aż przewracając się na pupę z głuchy jękiem.
- No dobrze... Głupio zrobiłem wiem...! - jęknąłem, kiedy Sanna śmiała się ze mnie bo faktycznie wyglądałem śmiesznie. Z westchnieniem wstałem ostrożnie.

Sanna · 2021-06-12 20:26:56

- Jak na wampira dziwaka jesteś fajny - powiedziałam,tracąc swojego towarzysza łokciem. - Będziemy kumplami? - zapytałam wszem i wobec uroczyście, spoglądając na Lorenzo znacząco ale i przyjaźnie. - No wiesz, zabawa i żarty, no i nasze tajne spotkania wieczorami. Tylko może spotykamy się w soboty wieczorem,ok?

Lorenzo · 2021-06-12 20:32:23

Uśmiechnąłem się szczerze i skinąłem głową z zachwytem.
- Tak tak! W soboty wieczorem, to świetny pomysł. I cieszę się, że jesteśmy kumplami, kumeplo - zaśmiałem się cicho i popatrzyłem na nią z entuzjazmem. - Nasze tajne spotkania wieczorem... Brzmi super. No to... Cóż, stąd bliżej ci do domu, więc może wrócę już sam. Chyba dam radę samemu, nie martw się...

Sanna · 2021-06-12 20:37:59

Zmarszczyłam brwi rozglądając się na boki. Kurcze,faktycznie. Zaczęłam go odprowadzać ale to nie było żadne zmartwienie czy coś w tym stylu,ja po prostu szłam.
- Nie martwię się o ciebie - odparła automatycznie z lekkim oburzeniem i pragnęłam. - No dobra,to do następnego tygodnia Lorenzo! - zawołałam,skracają do siebie i ruszając truchtem do domu.

Lorenzo · 2021-06-12 20:42:50

- Do następnego Sanna! - za krzyknąłem i sam w końcu ruszyłem biegiem, po takiej samej drodze jak tutaj przyszliśmy. Czułem zapach mojej kumpeli i to ułatwiało mi podążenie za naszymi śladami. Zaraz potem dotarłem do bazy i już chwilę później do domu. Wpadłem do domu, gdzie mama i tata już krzątali się po domu, w soboty lubili długo leżeć w łóżku, dlatego nie byli źli że zajmuje się sobą. Myśleli że pachnę wilkami, bo chodzę po lesie gdzie oni polują poza swoimi terenami... Ufali mi i gdy mówiłem że bawię się w lesie, to nie mieli powodu by mi nie wierzyć. Nie musiałem im mówić o mojej tajemnej kumpeli...

Spotykaliśmy się co soboty, bawiliśmy się, a Sanna czasem nawet pomogła mi dobudować coś w mojej bazie i naprawdę się świetnie bawiliśmy. Baza wyglądała naprawdę fajnie, byłem z niej bardzo bardzo dumny, szczególnie, że z pomocą Sanny pogłębiliśmy ją i zbudowaliśmy porządny dach. Rozmawialiśmy przy okazji sobie o naszych rodzinach, o mojej szkole, o Sanny zajęciach... Jakoś tak... mieliśmy o czym mówić, byliśmy z zupełnie innych światów, a oba te światy były ciekawe! Tak więc... Po prostu razem nam było fajnie gadać.
Jednak po kilku tygodniach wspólnych spotkań i mojego dzielnego udowadniania, że nie jestem beksą... przyszedłem wieczorem do bazy i schowałem się do środka, zakopując się w poduszkach z cichym szlochaniem, które tylko się nasilało kiedy sobie przypomniałem dlaczego jest mi tak smutno. Ale nie chciałem by Sanna czekała na mnie, wolałem jej w twarz powiedzieć, że dziś nie nadaję się do zabawy...

Sanna · 2021-06-12 21:40:08

- A już miałam cię za nie płaczka - powiedziałam, zaglądając do jego bazy i marszcząc mocno brwi, gdyż lekki niepokój wdarł się w moje ciało przez zaistniałą sytuację. Ale szybko go odpędziłam, ignorując. - Ej, Lorenzo - bąknęłam wchodząc do środka i siadając niedaleko, przyglądałam się chłopcu, gdy ten siadał prosto i wycierał zaróżowiałe od płaczu policzki. Miał też czerwone oczy jakby naprawdę długo płakał. - Nie maż się, tylko gadaj - poinstruowałam go spokojnie, patrząc na niego nieco niepewnie.

Lorenzo · 2021-06-12 21:43:21

- C-chciałem ci tylko powiedzieć, że dziś... um... dziś się nie pobawimy. Za tydzień pokażę ci gdzie znalazłem ten wielki ul dzikich pszczół - mruknąłem, mając zaciśnięte pięści. - Uznałem, ż-że wściekniesz się, jak zostawię ci karteczkę - parsknąłem przykrym śmiechem, wyciągając chusteczkę z wyhaftowanymi moimi inicjałami (mama mi zrobiła) i wytarłem nos. - T-to... przez szkołę - mruknąłem w ramach wyjaśnienia, nie muszą nawet tłumaczyć o jakie "to" mi chodzi.

Sanna · 2021-06-12 21:47:48

- Mażesz się przez jakąś głupią szkołę? Ja cięgle dostaje po głowie od nauczyciela i od matki i co? Nie ryczę z tego powodu - bąknęłam, krzywiąc się. Zaraz jednak westchnęłam ciężko. - Mogłeś zostawić karteczkę, jak będziesz chciał nie przyjść, to ją zostaw, ja będę robić tak samo, będzie łatwiej... - powiedziałam, nieco zbaczając z tematu i w sumie bym sobie poszła ale... miałam ochotę dowiedzieć się, co się stało i spróbować go jakoś pocieszyć.
Więc sobie nie poszłam. Więc zostałam. Więc teraz tak sobie siedziałam i patrzyłam na kwilącego wampira. Głupia sprawa. Chyba nie lubię pocieszać innych, każdy powinien się sam ogarnąć!
- No to ten... Przestaniesz?

Lorenzo · 2021-06-12 21:51:07

Zaśmiałem się przez łzy i znów wytarłem oczy. Popatrzyłem z krzywym uśmiechem na Sannę.
- Nie wiem, jest mi smutno więc jeszcze nie przestanę, a... nie chcę płakać w domu, bo wtedy rodzice będą pytać i pójdą do szkoły i to... pogorszy sprawę - skrzywiłem się, ale zaraz pokręciłem głową i pociągnąłem nosem by spojrzeć jeszcze raz na wilczycę. - Wilki też płaczą, a ty masz trójkę rodzeństwa, n-naprawdę "kiedy przestaniesz" to twój tekst? - parsknąłem pod nosem. - Myślałem, że wilkołaki lepiej sobie radzą z empatią od wampirów... - mruknąłem pod nosem, ale teraz przynajmniej uśmiechałem się krzywo.

Sanna · 2021-06-12 21:57:04

- Jak płacze moja siostrzyczka to ją tule i lulam, ona jest małym bobo, jeszcze nie umie rozwiązać swoich problemów. A ciebie nic nie boli, płaczesz przez głupią szkołę. Oceny można poprawiać. - Wzruszyłam ramionami. - Więc tak, to mój tekst. No i patrz, prawie zadziałał, bo się nawet uśmiechnąłeś. No nie wiem, chcesz pogadać? Możemy się przebiec, pościgać i potem mi powiesz o co chodzi. Bieganie pomaga - zapewniłam z przekonaniem.

Lorenzo · 2021-06-12 22:04:49

Westchnąłem ciężko i wyciągnąłem z kieszeni kurtki butelkę krwi. Pociągnąłem kilka sporych łyków, a potem odetchnąłem głęboko ponownie.
- Okej, możemy się ścigać. Pobiegniemy do jeziora? - zaproponowałem. - Zróbmy sobie wyścig, albo po prostu pobiegnijmy tak szybko jak możemy i... i może mi pomoże? Nie wiem - mruknąłem cicho. - To nie kwestia ocen, to kwestia po prostu innych wampirów i innych istot i ludzi i... - westchnąłem jeszcze raz głęboko. - Okej, biegniemy?

Sanna · 2021-06-12 22:10:33

- Jak już wyschnął ci oczy to pogadamy, a teraz tak, biegniemy - powiedziałam, uśmiechając się krzywo do wampira i wychodząc pospiesznie z bazy. Stanęłam prosto, oglądając sie na mojego towarzysza z nieco szerszym uśmiechem. - Powiedz kiedy start - oznajmiłam, przygotowując się do buiegu.

Lorenzo · 2021-06-12 22:15:16

Pokiwałem głową i rozprostowałem nogi, ustawiając się do biegu. Potem odetchnąłem jeszcze raz i popatrzyłem na Sannę. Po odliczaniu, ruszyliśmy pędem przed siebie, w znanym nam kierunku jeziora, biegnąć pełnym pędem, oboje byliśmy pełni sił, wilczyca przeskakiwała przez gałęzie, czasem skacząc na niesamowite odległości, a ja po prostu pędziłem równym tempem, nie zważając na jakiekolwiek przeszkody. Nie myślałem też o tym kto wygrywa lub przegrywa, nie miałem na to nastroju, po prostu sobie biegliśmy i... i... było mi trochę lżej. Po prostu ten cały smutek i żal po prostu wyrzuciłem z siebie przez bieg, przez wysiłek.
Kiedy zatrzymaliśmy się przy jeziorze, oddychałem pełną piersią, podobnie jak Sanna (wygrała, dobiegła tu pierwsza). Popatrzyłem na nią z krzywym uśmiechem.
- To było fajne...

#81 2021-06-12 15:33:37

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#82 2021-06-12 16:17:12

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#83 2021-06-12 19:39:53

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#84 2021-06-12 19:43:47

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#85 2021-06-12 19:55:05

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#86 2021-06-12 19:58:30

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#87 2021-06-12 20:19:11

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#88 2021-06-12 20:23:55

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#89 2021-06-12 20:26:56

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#90 2021-06-12 20:32:23

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#91 2021-06-12 20:37:59

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#92 2021-06-12 20:42:50

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#93 2021-06-12 21:40:08

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#94 2021-06-12 21:43:21

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#95 2021-06-12 21:47:48

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#96 2021-06-12 21:51:07

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#97 2021-06-12 21:57:04

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#98 2021-06-12 22:04:49

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#99 2021-06-12 22:10:33

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#100 2021-06-12 22:15:16

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Stopka