Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Sanna · 2021-06-25 11:24:16

Zmarszczyłam mocno brwi zastanawiając się nad tym, dlaczego pół wampir jest nielubiany przez inne wampiry.
- A czy pół wampiry tez maja kły i piją krew? - zapytałam na co mój przyjaciel odparł potakująco. Zmarszczyłam wiec nos spoglądając w ognisko. - No to dziwne, prze idź tez jest wampirem tak jak ty - podsumowałam wzruszając ramionami. - Wilk to wilk, a wampir to wampir, no nie?

Lorenzo · 2021-06-25 12:16:54

- Wampiry nienawidzą ludzi. Ludzie nienawidzą wampirów - przypomniałem. - Czuć jeśli nie jesteś pełnej krwi no i tak zawsze wpływa trochę. Nie masz rodu, nic nie znaczysz, wampiry uważają, że zdrajcy którzy bratają się z ludźmi... No nie lubią się... To straszne, naprawdę, nie wiem dlaczego wampiry tak robią, ale... To się czasem zdarzało - mruknąłem, krzywiąc się.

Sanna · 2021-06-25 12:20:58

Zmarszczyłam brwi.
- Ale twona babcia jest przecież wampirzycą pełnej krwi. - Westchnęłam. - I inne wampiry nie lubią twojego dziadka bo jego rodzicem był człowiek? Bez sensu! Miłość to miłość. Nigdy nie jest zła - bąknęłam zniesmaczona. Choć może nie powinnam. Wilki przecież też ze sobą walczyły, no ale o terytorium a nie ze złośliwości!

Lorenzo · 2021-06-25 12:37:56

- Między wampirami nie ma miłości - powiedziałem nieco smętnym tonem. - Mama i tata są wyjątkiem, a nie zasadą. Podobnie jak dziadek i babcia. Um, po wampiry i miłość to się nie łączy. Szczególnie jeśli jeszcze są w to wpłatąne potomstwo - mruknąłem. - W sensie... Wampiry po prostu nie są stworzone do miłości... Tak sądzę... Nie wiem może umiemy się nauczyć, ale ogólem rzecz ujmując, w wampirach nie ma miłości.

Sanna · 2021-06-25 12:45:46

- Przecież ty kochasz swoich rodziców! - powiedziałam oburzona jego słowami. - Ciągle mówisz o tym ze jesteś szczęśliwy kiedy oni są szczęśliwi. To jest miłość. Wiec nie mów mi ze nie jesteś stworzony do tego. Każdy jest - podsumowałam. Bo w moim otoczeniu wpajano nam od maleńkości że miłość to najważniejszy składnik dobrego życia. - No i popatrzności, t wojaży rodzina umie. Twoi dziadkowie, twoi rodzice, wiec i ty tez - podsumowalam, przysuwyjąć się w końcu blisko wampira. Zdałam kiełbasę znad ognia i ściągnęłam ją chlebkiem z kijka. - Wiec myślę że to głupie co mówisz.

Lorenzo · 2021-06-25 13:14:15

Pokręciłem głową.
- Są różne miłości, a taka do rodziców w sumie jest jasna, ale... Um... Tata nie miał dobrego dzieciństwa. Ani wczesnej młodości, mama zresztą też, no i chcą dla mnie jak najlepiej - westchnąłem ciężko. - Nieważne, jestem tylko dzieciakiem, mniejsza chodzi po prostu o to, że to nie jest naturalne. Nie mam czegoś takiego jak ta wasza wilcza miłość...

Sanna · 2021-06-25 13:31:05

- Gdybyś był wilkiem to w przyszłym roku przeszedł byś rytuał wejścia w dorosłość i musiałabym pójść sam na polowanie. Juz prawie nie jesteś dzieciakiem - powiedziałam rozbawiona. - Jak chcesz to możemy sobie uzoadzic w przyszłym roku taki rytuał dla ciebie - zaproponowałem zanim wzięłam duży kęs swojej kiełbaski.

Lorenzo · 2021-06-25 13:39:35

Zaśmiałem się i pokręciłem głową.
- Nie, nie wiem, ja... Ja chyba nadal nie czuję się dorosły, by przechodzić takie rytuały. Poza tym, ten dzień będzie dla ciebie, więc będziemy świętować twoje wejście w dorosłość. Ja też będę miał coś w takim stylu, urodziny dojrzałości i tak dalej... - uśmiechnąłem się lekko. - Od tego dnia będę mógł samodzielnie uczestniczyć w balach i bankietach, bez opiekunów - uśmiechnąłem się pod nosem. - Ale to... jeszcze za jakiś czas - podsumowałem.

Sanna · 2021-06-25 13:54:28

- Ją będę miała swój rytuał dopiero za trzy lata - przypomniałam mu, wzdychając. - Chciałabym być juz starsza - podsumowałam, zamyślając się na chwilę. Odpłynełam do momentu, gdy będę miała już te 16 lat i wszyscy będą na mnie patrzeć poważnie a nie jak na narwanego szczeniaka.

Lorenzo · 2021-06-25 13:59:20

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Ja swój też mniej więcej za trzy lata. Ten rytuał - przyznałem z uśmiechem. - Poczekamy na swój czas razem - uznałem pokrzepiająco. - Będziemy się dalej spotykać, opowiadać co się wydarzyło danego dnia... No i będzie fajnie. Cieszmy się dzieciństwem, potem nie wróci, co nie? - wzruszyłem ramionami. - Nasi rodzice są ważnymi istotami, już teraz widać jak wiele obowiązków mają... co jeśli my też będziemy mieli tyle obowiązków i nie będziemy mogli się więcej spotykać...? - spojrzałem na nią, krzywiąc się lekko.

Sanna · 2021-06-25 14:02:30

Parsknęłam z oburzeniem, spoglądając na Lorenzo z nutą wyrzutu.
- Ją nigdy nie zapomnę mojego przyjaciela i zawsze będę mogła znaleźć dla niego czas, choćbym miała go wyrywać światu - powiedziałam twardo, nie zostawiając wampirów i żadnych wątpliwości, z e traktuje naszą relacje bardzo poważnie.

Wiadomość dodana po 03 min 26 s:
Parsknęłam z oburzeniem, spoglądając na Lorenzo z nutą wyrzutu.
- Ją nigdy nie zapomnę mojego przyjaciela i zawsze będę mogła znaleźć dla niego czas, choćbym miała go wyrywać światu - powiedziałam twardo, nie zostawiając wampirów i żadnych wątpliwości, ze traktuje naszą relacje bardzo poważnie.

Lorenzo · 2021-06-25 14:07:22

Uśmiechnąłem się szeroko, aż mi kły wyszły.
- Ja też zawsze będę miał dla ciebie czas. A z parasolką i z okularami przeciwsłonecznymi może i nawet bym znalazł czas za dnia - uznałem z przekonaniem. - A przynajmniej będę się starał. To znaczy... naprawdę nie chcę więcej opuszczać spotkań, a już szczególnie tak niespodziewanie. Jeśli kiedykolwiek jeszcze zdarzy się, że mnie nie będzie, to na pewno cię uprzedzę zawczasu - zapewniłem.

Sanna · 2021-06-25 15:17:12

Pokiwałam głową.
- Eh, dzięki. No ten... czasami się zdarza. Trudno - mruknelam. Wzruszyłam ramionami, patrząc przez chwile na swoje jedzenie. - Poza prostu to się stało pierwszy raz i jakoś... nie przygotowałam się. Jeśli będzie tak drugi raz, będę spokojniejsza. - Pokiwałam lekko głową.

Lorenzo · 2021-06-25 16:50:17

- Miałaś prawo być zła, serio... To normalne, po prostu byłaś zła no i to normalne. Um... Nigdy już tak nie zrobię. Nie lubię cię złościć, bardzo nie lubię cię złościć - mruknąłem szczerze. - I ty też mów mi, gdybyś nie mogła być, bo też będę się stresował! - zauważyłem, z nutką powagi.

Sanna · 2021-06-25 17:16:18

- Przecież zawsze ci mówię - fuknęłam z lekka rozdrażniona, wybijając wzrok w ogień. - Nie mów tak, jakbym cię kiedyś wystawiła... - dodałam, wzdychając. - Dobra, nieważne. Nie chce się z tobą dziś kłócić. W ogóle nie chce się z Tobą kłócić. Lubimy się przecież. - Westchnęłam. - Hmm... Ale dziś juz będę musiała się chyba zbierac. Jutro szkoła... Nie wiem czy Bert da rade mnie kryć tak długo.

Lorenzo · 2021-06-25 17:19:19

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Ja mam szkołę za niedługo... Um powinienem wrócić do domu i się przygotować - westchnąłem ze zrozumieniem. - Um, skończmy jeść i pójdziemy. Zabiorę jedzenie, a w sobotę wezmę ze sobą pianki i krakersy, to zrobimy piankowe kanapki - uśmiechnąłem się czule. - Okej? Wiem że się lubimy i cieszę się, że się lubimy... I też nie lubię się kłócić - przyznałem. - Ale... Chyba wszystko jest ok?

Sanna · 2021-06-25 17:41:16

Zacisnęłam mocno wargi zastanawiając się nad tym pytaniem bardziej niż w rzeczywistości zastanawiać się powinnam. Bo przecież to było głupie, u przejdę pytanie a ja je naprawdę zaczęłam rozważać. Życie między nami było ok? A właściwie to co było między nami...? Ta niespodziewana rozłąka i moja nagła choroba... ale czy naprawdę musiałam teraz o tym rozmyślać? Nie, zdecydowanie nie musiałam. Powinnam dać sobie spokój.
Dlatego uśmiechnęłam się i kiwnelam głową.
- Tak, Lorenzo - odezwałam się w końcu. - Między nami wszystko w porządku.

Lorenzo · 2021-06-25 18:17:41

///Zaledwie pare miesięcy później///

Zaczęły się w szkole wakacje, a rodzice bardzo chcieli gdzieś wyjechać. No, głównie tata, pracował bardzo ciężko, przynosił coraz więcej stresu z pracy do domu, a mama widziała i nie zamierzała biernie się temu przyglądać. Postanowiła, że wyjedziemy na tydzień, na północ, tylko we troje. Do jakiegoś cudownego wampirzego kurortu, gdzie kiedyś była już z tatą. Rodzice byli podekscytowani, więc ja wraz z nimi, lecz gdzieś podczas pakowania się, wymknąłem się, by przejść do swojej bazy i zostawić list Sannie.

Przyjaciółko!
Wyjeżdżam na tydzień z rodzicami, więc kiedy czytasz to w sobotni wieczór, ja jestem jeszcze nad oceanem na północy. Ale kolejnej soboty będę już na pewno, więc się nie martw! Pozdrawiam, twój przyjaciel Lorenzo.

Taką oto notkę zostawiłem w bazie i wróciłem pośpiesznie do domu, nim ktoś zorientowałby się, że mnie jakoś długo nie ma. Wróciłem do domu, skończyłem pakowanie i następnego dnia, po południu gdy jeszcze słońce świeciło, wsiedliśmy na tylne siedzenia auta, które pod nas podjechało, takie bardzo długie. Miało zaciemnione szyby więc zupełnie nie przejmowaliśmy się słońcem, a kierowca zabrał wszystkie nasze bagaże i był bardzo uprzejmy. Nawet aż za bardzo, ale rodzice, tata szczególnie, wydawał się nie zwracać na to zupełnie uwagi. Wszystko było najwyraźniej tak jak należy...

Tak jak obiecałem w notce, po powrocie z wyjazdu biegłem przez las w stronę mojej bazy, ściskając w dłoniach małe pudełeczko. Cały tydzień piłem wyśmienitą krew i zajadałem się najkrwistrzym mięsem, czułem się silny, szybki i taki przepełniony... przepełniony czymś jeszcze. Sam nie wiem, ale byłem naprawdę w formie, podobało mi się, a rodzice... Hah oni byli tam zupełnie zrelaksowani, bez żadnych nerwów, czy spięć... Byli szczęśliwi. Nawet podczas eleganckiej kolacji mama zaczęła się z podśmiechem pytać mnie, czy nie myślałem o tym by mieć rodzeństwo. Tata coś zaczął burczeć zabawnie, ale nie miałem zamiaru kłamać i szczerze odpowiedziałem, że bardzo chciałbym mieć rodzeństwo, z którym mógłbym się bawić, które mógłbym uczyć wszystkiego... Chyba moja pewność w głosie była zaskakująca dla rodziców... Hah musiałem to wszystko opowiedzieć Sannie!

Sanna · 2021-06-25 18:47:21

- Cześć! - krzyknęłam, podrywając się z miejsca, gdy tylko się zobaczyliśmy. - Biegasz już naprawdę cicho - powiedziałam zdecydowanie ciszej, gdy wampir był już blisko mnie. Oczywiście to była pochwała z mojej strony, wiedziałam, że Lorenzo to wie. Jednak nie skupiliśmy się na tym, a na... - A co tam masz? - zapytałam, zauważać jak dziwnie trzyma rękę za sobą. - Pokaż mi! - odparłam rozbawiona, podchodząc do niego szybko. On zawsze robił jakieś wielkie tajemnice z małych rzeczy.

Lorenzo · 2021-06-25 18:53:21

Odskoczyłem sprawnie, sprawniej niż zwykle, co zaskoczyło nawet Sannę. Zaśmiałem się szczerze, a kły mi wystawały, bo przez ten tydzień odzwyczaiłem się je chować.
- Ty zawsze chcesz bym ci wszystko zaraz w tej chwili pokazywał - zaśmiałem się, kręcąc głową, ale kiedy znów podeszła bliżej już nie odskakiwałem. - Nie zapytasz jak było, gdzie byłem, nieee - wywróciłem oczami, ale zaraz jej podałem pudełeczko. - Ale to i tak jest dla ciebie! Byłem w Zatoce Księżycowej i wszędzie sprzedawali tam takie wisiorki i... znalazłem najładniejszy i pomyślałem, że ci się spodoba - uznałem, przyglądając się jej jak otwiera mój prezent.

▼Ukryta wiadomość

#201 2021-06-25 11:24:16

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#202 2021-06-25 12:16:54

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#203 2021-06-25 12:20:58

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#204 2021-06-25 12:37:56

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#205 2021-06-25 12:45:46

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#206 2021-06-25 13:14:15

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#207 2021-06-25 13:31:05

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#208 2021-06-25 13:39:35

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#209 2021-06-25 13:54:28

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#210 2021-06-25 13:59:20

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#211 2021-06-25 14:02:30

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#212 2021-06-25 14:07:22

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#213 2021-06-25 15:17:12

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#214 2021-06-25 16:50:17

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#215 2021-06-25 17:16:18

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#216 2021-06-25 17:19:19

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#217 2021-06-25 17:41:16

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#218 2021-06-25 18:17:41

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#219 2021-06-25 18:47:21

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

#220 2021-06-25 18:53:21

Odp: Leśna tajemnica – Mała Wilczyca i Wampirek

Stopka