Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

Accalia Felan · 2021-04-21 00:57:08

Oboje wiedzieliśmy co zrobić by było nam przyjemnie, to niezwykle uatrakcyjniło cały stosunek. Było przyjemne, mimo że robiliśmy to pierwszy raz i jeszcze nie znaliśmy swoich potrzeb, ciał...
A przez przed-burzową atmosferę bardzo szybko zalaliśmy się oboje potem. Miałam wrażenie,że powietrze stanęło w miejscu. I mimo że na początku miałam wrażenie że jest chłodno, to teraz nagle temperatura jakby wzrosła,wsyztsko zgęstniało...
Leżeliśmy na końcu, wpatrując się w siebie.
- Musisz wracać, Jasper - szepnęłam lekko zaniepokojona, muskając palcami jego poloczek. - Idzie potężna burza, a twoja machiną musi cię dowieść do domu po polnych drogach... - zauważyłam, uśmiechając się lekko.

Jasper Locay · 2021-04-21 01:01:03

Nie takich rzeczy zazwyczaj słuchałem po seksie. Nie tak patrzyła na mnie istota z którą uprawiałem seks. Nigdy nie czułem się tak oderwany od rzeczywistości jak właśnie w tej chwili.
- Ale mówiłaś, że nie wytrzymasz jeśli będę daleko - bąknąłem, trochę przejęty, trochę rozemocjonowany, a trochę nawet zmęczony. - Czy... Nic ci się nie stanie? - upewniłem się, zupełnie zagubiony w nowej sytuacji.

Accalia Felan · 2021-04-21 01:04:24

- Wytrzymam, tylko... Obiecaj mi, że wrócisz... Tutaj... Do mnie - szepnęłam,głosem pełnym przejęcia. - Wiem, że wydaje ci się, że Wsyzstko rozumiem i wiem, ale... Jestem równie zagubiona co ty. Też nigdy tego nie czułam... Na początku, nawet nie zrozumiałam tego... potrzebowalm kolejnego spotkania by... Uświadomić to sobie.

Jasper Locay · 2021-04-21 01:08:09

- Nie sądzę byś rozumiała mniej niż ja - parsknąłem i przetarłem dłońmi spoconą twarz. - Kiedy... Kiedy znów możesz się ze mną zobaczyć? - zapytałem, rozglądając się po niebie, zaraz jednak wracając wzrokiem do wilczycy. - Ja... Ja będę. Wrócę. Mówiłem przecież, że chce zrozumieć i mam nadzieję, że mi pomożesz w tym wszystkim, na poważnie, bo teraz jestem skonfundowany - przyznałem szczerze i uniosłem głowę wyżej, a potem też usiadłem. Odetchnąłem kilka razy głębiej.

Accalia Felan · 2021-04-21 01:17:46

- Tydzień - oznajmiłam, odgarniając włosy z twarzy i przeczesując je palcami. - Potrzebuje tydzień. To długo... Wiem... Ale... Ale myślę że tydzień będzie dobry - oznajmiłam z ekscytacja i zmieszaniem. - A gdy poczujesz się zagubiony... Kasper, gdy się tak poczujesz, to zamknij oczy, weź głęboki oddech i pomyśl o naturze. Dobrze? O wodospadzie, o szumie drzew, o chrupaniu śniegu pod stopami... Rozumiesz? Wycisz się. Skup się na jednym szczególe i wsłuchuj się w głos - pokierowałam go, całując jeszcze jeden raz i powoli podnosząc się z miejsca.

Jasper Locay · 2021-04-21 08:44:11

Pokiwałem głową ze zrozumieniem, patrząc jak Accalia przygotowuje się by biec w stronę lasu. Patrzyłem na nią wciąż, trochę zagubiony, a trochę... Przestraszony? Ona była ode mnie zależna, byłem jej wszystkim, a przecież dla siebie samego byłem niewystarczający, ja.... Zdecydowanie musiałem się jeszcze dużo nauczyć.
- Dobrze... I obiecuję być - powiedziałem z przekonaniem. - Do zobaczenia Alia... Będę - powtórzyłem upewniając zarazem i ją i siebie, sięgając także po ubranie, by zaraz zbierać się stąd.

Accalia Felan · 2021-04-21 13:33:57

Przede mną otworzyły się drzwi. Bardzo szeroko i wyraźnie, wpuszczając do mojego świata zupełnie nowe światło na wszystkie sprawy. Nie mogłam przestać o tym myśleć, przez całą noc, gdy skrupulatnie, jak nie ja, pracowałam w zakładzie krawieckim, starając się zrobić ubrań ponad normę. Miałam w sobie tyle energii, tyle myśli, tyle uczuć.
Kiedy tylko właścicielka zakładu przekroczyła próg, zerwałam się z miejsca i ruszyłam do wyjścia, mijając ją z grzecznym "dzień dobry, miłego i owocnego dnia" i zniknęłam. Pobiegłam prosto do najbardziej znanego domu – domu Alfy. A w nim oznajmiłam, że znalazłam serce, które jest spoza watahy, Alfa oczywiście nie zdziwił się tym nic a nic, większość podejrzewała, że moje serce będzie z zewnątrz, bo mnie tam właśnie ciągnęło. Zaproponował więc, by moje serce dołączyło do naszej watahy, że ceni moją pracę i z całą pewnością miejsce znajdzie się i dla niego.
Ja jednak podziękowałam. Nie chciałam jeszcze mówić, że moim sercem jest wampir. Wolałam... Póki co to nieco zataić. Poprosiła, a właściwie to oznajmiłam, że decyduję się opuścić stado, zrzec się bycia betą i zostać omegą. Oczywiście byłam przygotowana na to wszystko, bo chciałam to zrobić za kilka miesięcy z dniem moich 21 urodzin, jednak serce czekające poza lasem na mnie... Z tym się nie dyskutowało. I Alfa uszanował moją prośbę, prosząc, bym załatwiła wszystkie swoje sprawy. Obiecałam że do końca pobytu w stadzie, postaram się jak najlepiej mu przysłużyć.
Rozmowa z Alfą była drobnostką w porównaniu z rozmową z moją rodziną, z rodzicami, z tatą, z którym czułam bardzo silną więź, i który czuł to samo do mnie. W końcu byłam jego ukochaną pierworodną, matka patrzyła na nas wszystkich tak samo, ale tata... Tata był samcem. I czułam, że tą decyzją go skrzywdzę... Nie było to moim celem, było to czystą koniecznością.
Następne dni spędziłam na pracy w zakładzie krawieckim. Wzbudziłam ogólne zainteresowanie. Nie często tak młode wilki decydują się na opuszczenie stada... Właściwie to bardzo rzadko. Ale czułam że czynię dobrze, że właśnie tego chciał dla mnie wielki. Bo przecież w innym wypadku poczułabym niepewność, zakłopotanie, miałabym wątpliwości! Coś z tego by się pojawiło... Albo przynajmniej żal, czy poczucie winy, ze opuszczam wszystko i wszystkich. Ale nic z tych rzeczy nie nawiedzało mnie ani za dnia ani w nocy. Czułam się wolna już teraz, czułam się szczęśliwa, czułam... Wszystko było tak jak należy. Czułam to.
Szyjąc spędziłam chwilę na zrobieniu własnych ubrań. Nie miałam za dużo wyboru co do materiału, głównie len, trochę wełny i bawełny. Ale to wystarczyło. Uszyłam sobie dwie pary spodni, krótsze i dłuższe, tak samo spódnice, bluzkę z długim rękawem, koszulę z krótkim oraz długim (ach te guziki! już wiedziałam czemu tak rzadko ich używaliśmy do czegokolwiek). Dodatkowo w szafie miałam kilka zwykłych podkoszulków, swoją koszulę nocną... Trochę nowych i trochę starych ubrań. Spakowałam też sobie trochę swojej biżuterii, do kuferka, który zrobiłam u rzeźbiarza.

Urządzono ognisko na pożegnanie. A z samego rana, w ludzkiej postaci, miałam wyruszyłam w dużym plecakiem i torbą przewieszoną przez ramię w drogę. W postaci wilka docierało się na polanę dosyć sprawnie ale jako człowiek było trudniej, jednak potrzebowałam tej drogi. Takiego... Przejścia.
W ostatniej chwili dostałam jeszcze buty, sandały. Przypięłam je do plecaka i ruszyłam.
Droga dłużyła się i przyspieszała. Wyciszyłam umysł i starałam się nie myśleć o niczym, wsłuchiwać się w las, który mnie wychował, który był moim światem, ale teraz musiał mnie wypuścić, musiał pozwolić mi odejść, tak jak pozwolił mi na to Alfa, tak jak pozwoliła mi na to wataha i rodzina... Las też musiał mnie wypuścić i zacząć wszystko na nowo.
Wynurzając się z lasu, zmęczona, spocona i trochę brudna od pyłu, bo przez ostatnie dni nie padało, dostrzegłam go tam gdzie zawsze. Zatrzymałam się na skraju lasu i polany, spoglądając na niego uważnie.

Jasper Locay · 2021-04-21 14:00:57

Gdy wróciłem do domu po ostatnim spotkaniu z wilczycą... Cóż, rozmowa z ojcem była naprawdę dziwna. "Tato, chyba zostałem czyimś sercem" - "Sercem? W sensie organem?" - "Metaforycznie chyba tak. To wilczyca. Spotkaliśmy się trzy razy. Uprawiałem z nią seks na trawie. A przy okazji nazwala mnie swoim sercem i chyba nie może beze mnie żyć". Muszę przyznać, że jak na wampira, polityka, tata przyjął wszystkie te informacje niezwykle profesjonalnie. Uznał, że zdecydowanie muszę znaleźć w bibliotece więcej informacji o rasie wilków, bo to co mu właśnie powiedziałem jest "wyjątkowo... Wyjątkowe".
I faktycznie szukałem, edukowałem się, sprawdziłem każdą księgę jaką mogłem, moja licencja uczonego pozwoliła mi też na dostęp do starszych zbiorów i.... Z każdym tekstem upewniałem się, jak wielką sprawą było bycie czyimś sercem. "Miłość życia, budowa leża, wychowanie szczeniąt, sławienie wielkiego Wilka" to najczęściej powtarzające się frazy i szczerze mówiąc aż trzy z czterech napawały mnie poważnymi obawami.
Ktoś taki jak ja został całym światem dla pięknej, zabawnej wilczycy. A doperio ledwie kilka dni temu pogodziłem się z tym, że muszę zacząć brać życie na poważnie, ale... To było naprawdę całkiem sporo do wzięcia na poważnie. Huh...

Ale tak jak obiecałem byłem po nią, gdy słońce chyliło się ku zachodowi. Koniec sierpnia zwiastował nadejście września, za czym szło jesieni i zimy... Bardziej pochmurne pory roku, bardziej mi przyjazne.
Dostrzegłem z daleka wilczyce, i pomachałem jej, ale zaraz zorientowałem się... Że ma na sobie ubranie, a ja plecach i na ramionach dwie duże torby i...
Ona opuszczała las.
Opuszczała las dla mnie, bo nie mogłem tam z nią mieszkać, więc... No tak. Wilczyca...wilki tak właśnie robią dla swojego serca.... Spróbowałem uspokoić oddech.

Accalia Felan · 2021-04-21 14:50:20

Wzięłam głęboki oddech i ruszyłam w jego stronę, unosząc rękę i odmachujac mu.
- Jesteś tu! - zawołałam jeszcze z oddali, bo nie mogłam się powstrzymać. Podbiegłam kawałek, ignorując zmęczenie. - Jesteś - owoedzialam nieco ciszej, bo byłam już dosyć blisko. - Gdyby cię nie było... I tak bym ruszyła do miasta. - Pokiwałam głową. - Ale... Naprawdę przyjechałeś do mnie. A ja... Nie mam nic więcej do zaoferowania tobie niż ja sama, Jasper.

Jasper Locay · 2021-04-21 14:56:38

Westchnąłem ciężko i pokiwałem głową z uśmiechem. Ująłem jej policzek i pogłaskałem czule. Potem założyłem jej kosmyk włosów za ucho i popatrzyłem na nią nadal zakłopotany, ale... Z czułością.
- Kiedy wpadałem w panikę, próbowałem usłyszeć szum wody i powiew wiatru na łące... - przyznałem cicho, przyznając się do tego, że robiłem dokładnie to co mi zaproponowała gdybym zagubił się w swoich myślach. - Dałaś mi już naprawdę więcej niż byłem się w stanie spodziewać - przyznałem zaraz i westchnąłem jeszcze raz. - Zabawne, chyba po raz pierwszy widzę cię w ubraniu - przyznałem szczerze z uśmiechem. - A teraz w dodatku... Nie tylko w ubraniu ale i gotowa... Jechać ze mną - mruknąłem cicho.

Accalia Felan · 2021-04-21 15:25:20

- Zdajesz się być... - Obserwowałam jego twarz, z poważnym wyrazem twarzy. - Jakbyś zaakceptował, że tu jestem dla ciebie - dokończyłam zdanie, mówiąc bardzo powoli i spokojnie. - Nie musisz tego robić. Do niczego cię nie zmuszam... Proszę tylko o... Niewielką część twojego czasu. Zadbam o siebie, potrafię to zorbic. Ale i chce być blisko ciebie,naprawdę tego potrzebuję. Mojego serca.

Jasper Locay · 2021-04-21 15:30:52

- Accalia, opuściłaś właśnie watahę... Przeze mnie. Albo dla mnie właściwie. I miałem czas my lepiej zrozumieć nieco to całe bycie czyimś sercem i teraz wiem jak wielka to odpowiedzialność - przyznałem szczerze i uśmiechnąłem się lekko. - Um musiałem to zrozumieć trochę dłużej niż ty, dla mnie to nie jest takie oczywiste i naturalne - przyznałem szczerze. - Ale jedno jest pewne. Nie zostawię cię przecież samej sobie, nawet jeśli umiałabyś o siebie zadbać.. Nie znasz miasta, ale ja je znam. Zamieszkasz ze mną, w mieszkaniu w mieście - uznałem przekonany. - Pokażę Ci miasto, pokaże ci wszystko co będziesz chciała... Tak jak o tym mówiłaś, zee chciałabyś poznawać, tak? To możemy poznawać różne rzeczy razem...

Accalia Felan · 2021-04-21 15:47:54

Wzięłam kolejny głęboki oddech, kiwając głową spokojnie w przód i w tył. Zmiany, podróże, miasto, inne istoty, ludzie...To wsyztsko było teraz niemal na wyciągnięcie ręki. Czekało na mnie. Na mnie...
- Razem - szepnęłam delikatnie. - Razem brzmi naprawdę cudownie - zapewniłam go, odrzucając splątane włosy na plecy.

Jasper Locay · 2021-04-21 15:51:50

- Um... Um tak, chyba tak - mruknąłem, tracąc trochę swojej pewności siebie, ale zaraz oddychając nieco spokojniej. - Chciałbym cię przy okazji... Poznać - uśmiechnąłem się słabo. - Zachowujesz się tak jakbyś widząc mnie, całego już mnie znała, ale... Bardzo się mylisz. Nie znamy się, wiesz że jestem twoim sercem, ale... Chcę byś mnie poznała, dobrze? Nie jestem dobrym wampirem, raczej mam dużo na sumieniu, ale... Rozgryziemy to, dobrze? Pomożesz mi w tym, prawda? - upewniłem się jeszcze. A

Accalia Felan · 2021-04-21 15:57:41

- Nie przejmuje się tym, kim byłeś. Liczy się dla mnie to, kim jesteś teraz... Teraz nie jesteś zły - podkreslilam, uśmiechając się miękko do niego. Westchnęłam i zsunelam z ramion ciężki plecach, rozcierając obolały bark. - Mieszkasz z tatą, prawda? - upewniłam się, bo tak to zapamiętałam, ale nie miałam pewności, czy na pewno jest to prawda. - Czy on pozwoli mi być w swoim domu? Jestem wilczycą - zauważyłam. - Jeśli zawiedziesz mnie do miasta, znajdę Dużego C i poproszę go o pomoc... Nie musisz denerwować taty. Cieszę się, że między wami jest już dobrze. Nie w moich intencjach leży, by ten stan się zmieniał.

Jasper Locay · 2021-04-21 16:02:28

Westchnąłem ciężko, rozmasowując skroń i starając się myśleć spokojnie.
- Tata jest politykiem, zastępcą burmistrza. W miastach mieszanych wysokie stanowiska mogą zajmować wyłączenie ludzie, um... Nie przeszkadzało by mu gdybyś mieszkała z nami. To znaczy on niedługo znów wyjeżdża na dłuższy czas - wzruszyłem ramionami, a potem spojrzałem na jej torby. - Może włożę je do bagażnika i wsiądziemy do auta? - zaproponowałem, widząc, że wilczyca rozmasowuje ramie.

Accalia Felan · 2021-04-21 16:08:39

- Tak, tak, niech ta maszyna... Auto, niech auto zabierze nas do miasta - szepnęłam, uśmiechając się. Byłam zmęczona, ale ekscytacja mnie nieco rozbudziła, gdy uświadomiłam sobie, że będę tym jechać! Cudownie! - Hmm... Teraz jestem już omegą - owoedzialam bardziej do siebie, obracając się w stronę lasu. Tak właściwie to nie mówiłam do siebie, tylko właśnie do niego, do mojego starego świata, do miesiąca, w którym się wychowałam i które wychowało mnie. - Odchodzę, ale nie na zawsze i nie całkowicie... Tylko częściowo - podsumowalam, kiwając głową. Spojrzałam potem na Jaspera, który zapakował mój plecak do bagażnika. - Gdzie mam usiąść?

Jasper Locay · 2021-04-21 16:11:33

Otworzyłem przed nią drzwi na siedzenie pasażera u boku kierowcy i poczekałem aż wilczyca wejdzie do środka.
- Jak to jest? I czy... nie czujesz się na pewno źle z tym? Że to tak szybko wszystko się stało? - upewniłem się, gdy usiadłem za kierownicą i zamknąłem drzwi. Mnie to na przykład przerażało. Spodziewałem się, że to się stanie, po tych książkach które przeczytałem o wielkach, w sumie mogłem się domyślić, ale... sam nie wiedziałem jeszcze co o tym wszystkim sądzić. To dużo zmian, a ja ledwo przeżyłem zmianę z "wampir" na "pół wampir".

Accalia Felan · 2021-04-21 16:29:53

- Na razie nie czuje za wiele. W sensie... Czuję bardzo dużo, ale te uczucia są związane z tobą, a nie z opuszczaniem lasu. Przygotowywałam się na to od lat. Przyszło wcześniej i inaczej niż myślałam, że mimo wszystko... Byłam na to gotowa. Czeka mnie jeszcze tak wiele. Czym mam się martwić? - Zaśmiałam się. - Czy zatęsknię za nuda?

Jasper Locay · 2021-04-21 16:35:44

- No... za rodziną? W sensie zostawiłaś w watasze rodzinę, a ona jest dla was najważniejsza prawda? W sensie tak czytałem, że stado, rodzina, a przede wszystkim ta najbliższa to dla was ważna sprawa. A Omegi są poza stadem, więc to chyba... całkiem istotne jak się czujesz poza lasem i poza watahą - przyznałem, zerkając na nią, odpalając samochód. - Choć faktycznie, czeka cię teraz wiele nowego...

#101 2021-04-21 00:57:08

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#102 2021-04-21 01:01:03

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#103 2021-04-21 01:04:24

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#104 2021-04-21 01:08:09

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#105 2021-04-21 01:17:46

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#106 2021-04-21 08:44:11

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#107 2021-04-21 13:33:57

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#108 2021-04-21 14:00:57

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#109 2021-04-21 14:50:20

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#110 2021-04-21 14:56:38

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#111 2021-04-21 15:25:20

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#112 2021-04-21 15:30:52

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#113 2021-04-21 15:47:54

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#114 2021-04-21 15:51:50

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#115 2021-04-21 15:57:41

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#116 2021-04-21 16:02:28

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#117 2021-04-21 16:08:39

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#118 2021-04-21 16:11:33

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#119 2021-04-21 16:29:53

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#120 2021-04-21 16:35:44

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

Stopka