Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

Accalia Felan · 2021-05-16 23:00:12

Zamruczalam przeciągle podczas delikatnego, lecz dłuższego pocałunku.
- Cóż, nie da się z tym dyskutować. Wspólne gotowanie to też będzie dobra zabawa, choć nie aż tak dobra, jak ta z rana... Ah, dziś nie jest mój najlepszy dzień, nie dam rady się skupić na niczym tak długo jak należy. Musisz mnie upominać, bym zachowała się jak należy - powiedziałam prosząco. Odsunęłam się od twarzy Jaspera, spuszczając nogi na podłogę i uśmiechając się łagodnie.

Jasper Locay · 2021-05-16 23:09:27

- Nic nie muszę, lubię jak zachowujesz się zupełnie nie jak należy - zaśmiałem się cicho. - Ale tak, gotowanie to też będzie świetna zabawa, a innymi zabawami zajmiemy się już wkrótce moja piękna, nie przejmuj się, żaden wampir, ani nawet zwykły facet nie pozostałby obojętny na Twoje propozycje i fantazje - zapewniłem ją aksamitnym głosem i dopiłem kawę. Następnie wstałem z kanapy i z uśmiechem sięgnąłem po rękę mojej wilczycy. - Chodź, obierzesz ziemniaki, a ja zajmę się warzywami i mięsem - zaproponowałem z czułością.

Accalia Felan · 2021-05-17 10:01:30

Westchnęłam cicho i podniosłam się z miejsca kierując do kuchni za moim wampirem. Gotowanie też będzie fajne... No i bylo, moje serce jest najcudowniejsza istota jaka mogła stąpać po tej ziemi! Jeśli ktoś sproboje zaprzeczyć to rozerwe na strzępy z całą pewnością będę się z tym kimś kłócić.
- Za niecałe dwa tygodnie mam pełnię - wyrwało mi się. Skończyliśmy już prawie wszystko, Jasper jeszcze zajmował się końcówką, a ja też byłam na końcówce robienia deseru. Jasper stwierdził, że jak postoi w lodówce to będzie smaczniejsze, więc przekładam je teraz kremem. - Hm, tak tylko mówię - dodałam, wzruszając ramionami i podjadając jagutki.

Jasper Locay · 2021-05-17 10:43:02

Pokiwałem głową, jednak zaraz zmarszczyłem też brwi.
- Pełnia... Wtedy przyjmujesz serum, prawda? - upewniłem się. - Wybacz, to będzie pierwsza wspólna pełnia, powinienem jakoś się przygotować? Albo wiedzieć coś wcześniej? - zapytałem dość poważnie bo nie lubiłem nie wiedzieć czegoś albo o czymś, szczególnie jeśli dla wilczycy było to ważne.

Accalia Felan · 2021-05-18 21:41:24

- Serum zacznę brać dzień wcześniej. I następnego dnia... Będę chorować - powiedziałam spokojnie, krzywiąc się lekko. - Choć teraz... Pewnie powinnam wziąć serum nawet i dwa dni wcześniej. Mój wilk jest częściej uciszany niż wyzwalany, chyba... Rozumiesz o co mi chodzi? Podczas pełni... - Wzięłam głęboki oddech. - Po prostu wtedy wszytsko się wzmacnia w nim. I... To jedyna noc, gdzie wilk, jest wilkiem, a ja nie mam na niego zbyt dużego wpływu. Najsilniejsi nie potrafią go wtedy kontrolować. - Zagryzlam wargę. - Ale nie musimy teraz o tym rozmawiać, nie wiem czemu to powedziałam. To taki miły dzień, zostańmy przy miłych rzeczach, dobrze, Jasper?

Jasper Locay · 2021-05-18 21:46:47

- Twój wilk też jest miłym tematem, głównie dzięki temu, że jest twój - powiedziałem spokojnie. - A ja mógłbym bez końca słuchać i pytać o twoją kulturę, zwyczaje, czy twoje wasze życie w watasze - przyznałem z dodatkowym uśmiechem, kiedy przykręciłem trochę temperaturę w piekarniku by mięso nie zrobiło się za suche. - Ale jeśli chcesz możemy porozmawiać o tym kiedy indziej - przyznałem z uśmiechem.

Accalia Felan · 2021-05-18 21:55:31

- Tak... Tak, tak... Wolę porozmawiać o czymś innym. Wilk podczas pełni nie jest moim ulubionym tematem - szepnęłam i cicho westchnęłam. Jasper nie drążył. Podszedł do mnie za chwilę i pogładził po ramionach, szepcząc mi nad głową słodkie słówka,a ja zaczęłam chichotać z rozbawieniem. Był cudowny.
Gdy ciasto było gotowe, wstawiliśmy je do lodówki i przygotowaliśmy odświętnie stół. Mięso musiało jeszcze chwilkę pobyć w piekarniku ale wszystko inne było już przygotowane więc poszliśmy się przebrać, dając też znać panu Urielowi, że może już przygotowywać się do posiłku. Ja w sumie przez te wszystkie zapachy znów byłam strasznie głodna, że zjadłabym jelenia z kopytami!
Założyłam błękitną sukienkę, która kupił mi Jasper i przyglądałam się sobie w lustrze, rozczesujac włosy, za to Jasper za moimi plecami przymierzał marynarkę. Zerknęłam na niego rozbawiona.
- W tej wyglądasz cudnie, nie musisz przymierzać trzeciej! - zapewniłam go z lekkim rozbawieniem.

Jasper Locay · 2021-05-18 22:02:39

Parsknąłem śmiechem i odwróciłem się do mojej wilczycy, która stała w dużym lustrze, podziwiając się w sukience. Z uśmiechem stanąłem obok niej i odebrałem od niej szczotkę do włosów.
- W porządku, zostanę w tej, jednak czy twoje osądy nie są zakrzywione przez to, że uwielbiasz mnie w każdym wydaniu? - zapytałem rozbawiony, czesząc delikatnie jej włosy i sięgając po jakąś gumkę do włosów, by swoimi sprawnymi palcami zacząć pleść warkocza dobieranego.

Accalia Felan · 2021-05-18 22:09:02

- Cóż... Ciężko mi zaprzeczać z tym stwierdzeniem, choć i potwierdzić w pełni nie mogę. Najbardziej ubóstwiam cię nago. Takim w sumie cię poznałam i kochać będę takiego... Choć w innych wydaniach zachwycasz niemal równie mocno - szepnęłam, uśmiechając się do naszych odbić w lustrze. - Ale rozumiem... Chcesz się wystroić dla taty... Przymierz w takim razie tą trzecią, niech będzie tak idealnie jak masz na to ochotę, moje serce - dodałam z czułością.

Jasper Locay · 2021-05-18 22:12:41

Uśmiechnąłem się pod nosem, nadal skupiony na jej długich i grubych włosach. Jak na kogoś kto zapewne nie miał czasu ani głowy by dbać o takie coś w lesie, to miała naprawdę przepiękne włosy.
- Twoje serce uważa, że już jest idealnie - zapewniłem czule i kiedy skończyłem pleść warkocza, związałem go gumeczką i pogłaskałem Accalię po nagich ramionach. - Wyglądasz absolutnie cudownie, piękna - zapewniłem ją miękko, patrząc na nasze wspólne odbicia.

Accalia Felan · 2021-05-18 22:18:56

Uśmiechnęłam się szeroko, jednak nie umiałam się powstrzymać i zaraz odwróciłam się od lustra by być twarzą w twarz z ukochanym. Zarzuciłam mu ramiona na szyję i cicho westchnęłam, wpatrując się w jego piękne, błyszczące oczy.
- Oboje wyglądamy cudowanie... Podoba nianie takie strojenie się, przygotowywanie. Gdzie jeszcze moglibyśmy się tak stroić? - dopytywałam, trącając jego nos swoim nosem.

Jasper Locay · 2021-05-18 22:22:32

Zaśmiałem się z cichym rozbawieniem, udając zamyślenie.
- No cóż, możemy się jeszcze tak stroić do jakichś super restauracji, ale także na wyjścia do muzeów... ale przede wszystkim jeśli tylko będziesz chciała, możesz stroić się też po prostu dla mnie - zapewniłem się z uśmiechem, pocałowałem ją z uczuciem. - A ja dla ciebie.... Cieszę się, że podoba ci się całe to przygotowywanie, sam też je bardzo lubię - przyznałem szczerze.

Accalia Felan · 2021-05-18 22:48:25

- Czego w nim nie lubić? - zapytałam cichutko, muskając wargami jego usta. Osunęła się zaraz, by spojrzeć znów w oczy wampira. Pogładziłam go delikatnie po policzku, nie przestając się uśmiechać. - To bardzo przyjemny proces. Chyba lubię skupiać uwagę na sobie, patrzenie w lustro jest przyjemne... Narcystyczne, ale przyjemne. - Zachichotałam mimowolnie. - No i oczywiście spoglądanie na ciebie... Ale to mam na szczęście ciągle!

Jasper Locay · 2021-05-18 22:53:23

- Też lubię patrzeć w lustra, nie musisz się tego wstydzić, czy przejmować. Jesteś absolutnie przepiękną wilczycą, więc to normalne - uśmiechnąłem się, wtulając się w jej dłoń. - Przygotowania nie zawsze kojarzą się dobrze, niektórych uważają je za męczące i że to szkoda zachodu. Dlatego cieszę się, że ty to lubisz... - przyznałem, wzruszając lekko ramionami i całując ją ostatni raz. - Powoli musimy wychodzić... rozleję nam wina do kieliszków, a tobie pitnego miodu - uśmiechnąłem się.

Accalia Felan · 2021-05-18 22:58:22

- Dziękuję! - szepnęłam z zadowoleniem. - Ja dołączę już za chwilkę - obiecałam, obracając głowę i jeszcze raz zerkając na nasze wspólne odbicie. Jasper pocałował mnie z rozbawieniem w policzek i odsunął się ode mnie. - Obiecuję że jeszcze tylko chwilkę i już idę do was - powtórzyłam się, obracając znów do lustra i podziwiając w siebie w pięknej sukience od mojego ukochanego. Obdarzył mnie takim cudnym podarunkiem, że aż nie mogłam się powstrzymać od tego zachwytu.

Jasper Locay · 2021-05-18 23:04:48

Tata wyszedł ze swojej sypialni niedługo po mnie, kiedy ustawiałem już kieliszki na stole, a babeczki na duży talerz, który miał stanąć na stole po głównym daniu. Oboje wyglądaliśmy jak podczas każdego wyjścia do eleganckiej restauracji, jednak moja Accalia dołączając do nas w końcu, naprawdę rozświetliła mój wieczór. Była przepiękna i szeroko uśmiechnięta i więcej mi do szczęścia nie było trzeba... Moja piękna.
Zasiedliśmy wszyscy do stołu (odsunąłem krzesło Alii), a następnie przystąpiliśmy do jedzenia, z którego byłem naprawdę wyjątkowo dumny, bo wszystko pachniało wybornie.

Accalia Felan · 2021-05-18 23:17:43

Jedzenie wyszło nam smaczne, znaczy... Jasperowi wyszło! Ja się mało przyczyniłam do głównego dania... Choć jedzenie zupełnie różniło siebie tego, które mama podawała nam na co dzień, czy w uroczyste dni. I jeszcze nie zdecydowałam co bardziej mi smakowało. Nowe potrawy, czy jednak smaki dzieciństwa? Musiałam jeszcze się nad tym zastanowić.
Czas minął nam przyjemnie, przy stole, popijając nasze napoje, zrobiło się wesoło, i jakoś tak ciepło. Rozmawialiśmy jakbyśmy byli starymi dobrymi przyjaciółmi, to było niezwykle mile doświadczenie.

Jasper Locay · 2021-05-19 22:00:08

Mojemu tacie wyjątkowo smakował obiad, a nie mówiąc już o babeczkach, które wychwalał jak i samą ich twórczynie. Widziałem, że Accalia czuje się dobrze przy stole, widziałem jak dumna jest z każdego uśmiechu lub skinienia głową mojego taty. Zrozumiała najlepiej że jest on dla mnie ważny i teraz jego przychylność odbierała dwa razy uważniej i z większą radością niż jeszcze wcześniej. Cały obiad minął w przemiłej atmosferze i długo nie odchodziliśmy od stołu.
To zwlekanie zdawało mi się aż podejrzliwe, wręcz przejrzałem ojca, oraz jego próbę odciągania momentu szczerej rozmowy w nieskończoność. Dlatego w końcu wcinając się w nieco w jego opowieści, zaproponowałem w końcu spacer.

Wyszliśmy na świeże, nocne powietrze. Accalia założyła na swoje odkryte ramiona moją kurtkę, wydawała się zachwycona myślą, że nosi coś przesiąkniętego moim zapachem i nie protestowała, a my z ojcem założyliśmy marynarki.
- Twoja mama... um... - zaczynał ojciec nieco niezgrabnie, jakby nie wiedząc z jakiej strony ugryźć ten temat. Szliśmy wolno, ja z Alią pod ramię, ojciec u mojego boku, z dłońmi wciśniętymi w kieszenie spodni.
- Twoja mama była wyjątkowym człowiekiem, to pewne... Pracowała w zakładzie fotograficznym, niewiele ich było w miastach wampirów, dlatego zazwyczaj to ludzie prowadzili ten biznes. Poznaliśmy się, kiedy... - westchnął ciężko. - Kiedy moja ówczesna narzeczona zabrała mnie tam, do wspólnego zdjęcia - wyznał, na co zmarszczyłem brwi.
- Narzeczona?
- Moja rodzina z jej rodziną podpisała pewne kontrakty których pieczęcią miało być nasze małżeństwo. Ostatecznie do tego nie doszło, mój młodszy brat ożenił się z nią, a ja w tym czasie byłem już zbyt zajęty... twoją mamą - uśmiechnął się czule pod nosem. - Miała w sobie pewną magię, umiała wyciągnąć nawet z najgorszej istoty coś pięknego. Była ciekawska i uwielbiała piękno, masz to po niej... takie dostrzeganie - przyznał z nutką smutnego rozbawienia. - Lecz jak to ludzie... była krucha. Kiedy tylko zaszła w ciążę, znacznie osłabła, choć początkowo ukrywała to przede mną. Była tak podekscytowana tobą, mówiła codziennie do brzucha, udawała że słuchacie razem muzyki... - tata pokręcił głową. - Była komiczna. Ale po narodzinach... gasła - skrzywił się już znacząco. - Lekarze nie umieli powiedzieć, dlaczego to aż tak ją dotknęło, ludzie nigdy nie znosili źle narodzin istot... ale... twoja mama była inna. Delikatna. Wrażliwa.... - głos zadrżał tacie, a ja złapałem go szybko za ramie, sam patrząc na niego z żalem i wzruszeniem.
- Kochałeś ją...
- Oh, kochać to słowo którego mnie nauczyła. Nauczyła mnie także słów takich jak "szczęście", "życie", "rodzina", "ojcostwo"... "miłość"... "strata" i "tęsknota"... - mruknął na koniec cicho. - Kiedy odchodziła, miałeś dwa latka, a ja nie miałem nic poza właśnie malutkim wampirkiem, który patrzył na mnie takimi samymi oczami co moja ukochana... - westchnął słabo. - Nigdy nie będę już tak silny jak byłem przy niej, Jasperze. Miłość jest niebezpieczna, pełna poświęceń i bólu, lecz dla niej żyjesz i dla niej się poświęcasz. Tego musisz się nauczyć, jeśli naprawdę chcesz... kochać - spojrzał na mnie z powagą lecz i z uśmiechem. - Tego przynajmniej nauczyła mnie twoja mama - zakończył i jakoś ciężko było mu już mówić dalej. Nie dziwiłem się....

Accalia Felan · 2021-05-19 22:25:27

- Pańska żona była niezwykle mądrą osobą. I pełną miłości - powiedziałam z łagodnym uśmiechem, zerkając na starszego wampira. Jednak nie złapałam jego wzroku, Uriel zamilkł, patrząc przed siebie. Zapewne gdy powiedział o tym wsyztskim na głos, stare wspomnienia zaczęły ożywać w jego umyśle i przeżywał... Wszystko na nowo. - Ciężko jest wspominać stratę, ale to nic złego. Nie przestaje się kochać tych którzy od nas odeszli. Ale drogi ukochanych zawsze się krzyżują. Zawsze - powtórzyłam, spoglądając przed siebie z cichym westchnieniem.

Jasper Locay · 2021-05-19 22:30:36

- Wampiry nie wierzą w to co głoszą wilki - mruknął tata, ale zaraz westchnął też cicho. - Ale może przez to jak słaby się stałem teraz, unikają tej miłości i nawet jeśli wpadną na nią, to i tak uciekają. Boją się słabości i zobowiązania. Jestem najlepszym przykładem jak można się stoczyć...
- Nie stoczyłeś się, jesteś silny - przerwałem mu oburzony, ale tata pokręcił głową.
- Nie poznałeś mnie nigdy silnego i może lepiej. Próbowałem cię uczyć wszystkiego czego uczyłaby cię matka - przyznał, zaraz się krzywiąc. - Gdyby tu była, najlepiej wiedziałaby jak pomóc tobie i Accalii.. jak pomóc tobie, uporać się ze wszystkimi niezrozumiałymi uczuciami... była ekspertką...

#521 2021-05-16 23:00:12

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#522 2021-05-16 23:09:27

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#523 2021-05-17 10:01:30

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#524 2021-05-17 10:43:02

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#525 2021-05-18 21:41:24

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#526 2021-05-18 21:46:47

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#527 2021-05-18 21:55:31

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#528 2021-05-18 22:02:39

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#529 2021-05-18 22:09:02

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#530 2021-05-18 22:12:41

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#531 2021-05-18 22:18:56

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#532 2021-05-18 22:22:32

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#533 2021-05-18 22:48:25

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#534 2021-05-18 22:53:23

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#535 2021-05-18 22:58:22

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#536 2021-05-18 23:04:48

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#537 2021-05-18 23:17:43

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#538 2021-05-19 22:00:08

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#539 2021-05-19 22:25:27

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

#540 2021-05-19 22:30:36

Odp: Od ciała po duszę — Wampir i Wilczyca

Stopka