Kroniki złotego wieku

Vivian Leeches · 2023-09-10 00:27:28

Dziwnie mi się słuchało tego wszystkiego. Miałam wrażenie, że siedzę obok tego wszystkiego i jedynie patrzę. Nie zaprzątałam sobie głowy tym wampirem, wyrzuciłam go z myśli jak najszybciej, a przynajmniej bardzo starałam się to zrobić.
Spytałam Isaacka, czy ten wampir otrzyma jakąś karę, na co on odparł, że nie ma pojęcia co król i królowa zrobią, że nie wie, jak bardzo poważnie to traktują. Ale dodał, że sam spodziewa się śmierci mojego napastnika. Ale wybijanie kłów? To była tortura dla wampira.
Teraz jednak żyłam w takim, a nie innym świecie. Więc nie mogłam się rozczulać nad nieznajomym, który chciał mnie skrzywdzić bez powodu. Isaac ścisnął mocno moją dłoń, kiedy król przestał mówić.
- Zgadzam się - odparłam wedle wcześniejszych ustaleń, czując jednak ucisk na żołądku.

Evangeline Harland · 2023-09-10 00:32:55

Spojrzeliśmy z Mikhailem na siebie, a potem znów na Leechersów.
- To mamy pierwsze za sobą - przerwałam ciszę. - Prócz samego napadu jest jeszcze kwestia zaniedbań, które doprowadziły do tej paskudnej sytuacji...
- Do narażenia twojego życia - poprawił mnie Mikhail.
- Dokładnie - bąknęłam, patrząc na męża z nutą goryczy. Gdy on mówił, ja siedziałam cicho, mógłby sobie darować te wszystkie piękne sformułowania. Ta czarodziejka mieszkała z wampirami, z porcelany z całej pewności nie była i nic by się jej nie stało, jakby zabrakło tych wszystkich pięknych zabiegów stylistycznych. - Chodzi między innymi o dwóch strażników, którzy wrócili z podróży, których szczególnym zadaniem było dbanie o twoje bezpieczeństwo. A z tego obowiązku, jak doskonale wszyscy wiemy, nie wywiązali się pomyślnie.

Mikhail Harland · 2023-09-10 00:45:21

Czarodziejka wbiła wzrok w ziemie, nerwowo patrząc w tą i z powrotem. Jakby coś w niej pękło. Ja jednak kontynuowałem, gdy Evie zamilkła.
- Postanowiliśmy więc ukarać również strażników, Jaggera Vorhis i Nathaniela Borges. W ramach tej kary zostaną zdegradowani do niższych stanowisk oraz pozbawieni po jednym kle. Aktualnie Vorhis i Borges czekają na swój wyrok w pałacowych lo...

Vivian Leeches · 2023-09-10 00:50:10

Oddech jakby utknął mi w piersi i w pierwszej chwili zachłysnęłam się powietrzem. Król Mikhail nagle przerwał.
- Nie, nie, nie - wykrztusiłam z siebie jedynie.
Miałam ochotę zacząć krzyczeć. Karać strażników? Za to, że troszczyli się tygodniami o moje bezpieczeństwo?! To było nie do pomyślenia. W dodatku... Gdyby nie Jagger, który mnie opatrzył i przywiózł do pałacu, być może wciąż bym dochodziła do siebie po tym wszystkim, być może wdało by się zakażenie, być może...

Isaac Leeches · 2023-09-10 00:52:16

- Vivian, kochanie - szepnąłem, obejmując ramieniem czarodziejkę. - Spokojnie.
Mimowolnie wejrzałem na chwilę w jej umysł, starałem się tego nie robić ale tym razem najwidoczniej starałem się za mało. I od razu zrozumiałem jej zdenerwowanie.

Evangeline Harland · 2023-09-10 00:56:23

- Chcemy wymierzyć słuszną karę. - Popatrzyłam na Mikhaila, a on kiwnął lekko głową. Myśli czarodziejki szumiały, ale brzmiało to bardziej jak nieprzyjemny szum niż słowa. Westchnęłam ciężko. Trudno się rozmawia z Leechersami gdy są osobno, a kiedy są obok siebie, emanują tą dziwną energią. - Karę, która posłuży za przykład, żeby nie doszło do takich zaniedbań nigdy więcej. To swego rodzaju zabezpieczenie na przyszłość - dodałam, by nakreślić sytuację. - Jesteś zbyt rozchwiana na tą rozmowę - stwierdziłam znudzona.

Vivian Leeches · 2023-09-10 01:02:55

Odsunęłam się od Isaaca i wyprostowałam. Królowa przyjęła rozluźnioną pozycję, a znudzenie miała wymalowane na twarzy. Wzięłam głęboki oddech i wyplułam z siebie słowa.
- Nie mam w zwyczaju karać niewinnych - powiedziałam twardo. - W moich stronach mówi się, że przemoc budzi przemoc. To jak samonapędzająca się maszyna. Istne domino - mówiłam z coraz to wyraźniej słyszalnym oburzeniem.
Widziałam, że król mnie słucha, jednak Królowa nic sobie nie robiła z moich słów. Na jej twarzy zarysował się lekki uśmieszek.
- Ale to nie są twoje strony czarodziejko - wytknęła mi. Zacisnęłam mocno pięści i niech mnie wampiry zagryzą ale pierwszy raz w życiu naprawdę miałam ochotę kogoś uderzyć. Na tyle mocno, żeby się przewrócił i nie wstawał.

Mikhail Harland · 2023-09-10 01:05:46

Poderwałem się na równe nogi, wiedząc, że to już do niczego nie doprowadzi.
- Wrócimy do tej rozmowy - odparłem, spoglądając na Vivian i Isaaca. - Evangelino - powiedziałem opanowany, podając dłoń żonie. Uśmiechnęła się do mnie zimno, odtrąciła moją dłoń po czym sama opuściła pomieszczenie.

Vivian Leeches · 2023-09-10 01:10:00

Podniosłam się z miejsca, czując, że lepiej jednak skończyć tą rozmowę.
- Królu - zatrzymałam go, gdy chciał już wyjść. Odwrócił się do mnie i zmarszczył brwi. - Proszę o wypuszczenie strażników. Albo przynajmniej jednego... Jaggera Vorhis uratował mi życie - gdy tylko to wypowiedziałam, słowa jakby zawisły w powietrzu. Nie wiedziałam, że będą miały w sobie tyle mocy. - Nie miałam pojęcia, że może ich spotkać coś złego... Gdybym tylko wiedziała, przyszłabym do króla wcześniej. Proszę... Karanie niewinnych jest złe - szepnęłam błagalnie.

Mikhail Harland · 2023-09-10 01:16:07

Evangeline nigdy nie będzie miała w sobie choćby iskierki tego, co miała w sobie ta drobna, krucha istota. Czy moja żona już zawsze taka będzie? Czy naprawdę cokolwiek bym nie zrobił, powiedział... Ona będzie zawszę dążyła do tego, by krzywdzić wszystkich naokoło? Jak zwykle musiałem odsunąć od siebie te myśli.
Ze zmarszczonymi brwiami skinąłem głową.
- Dobrze, jeszcze dziś zwolnię strażnika Vorhis - zapewniłem, a następnie opuściłem pokój.
Puściłem się biegiem korytarzem, chciałem dogonić Evangeline. Gdy tylko ją zobaczyłem nie patyczkowałem się.
- Tym razem przesadziłaś do reszty! - krzyknąłem za nią. I na ten dźwięk jakby coś w niej przeskoczyło. Zatrzymała się i obróciła do mnie. Na jej twarzy zaskoczenie mieszało się z zaciekawieniem. - Do cholery, Evie! Czemu wciąż zachowujesz się jak jakiś potwór?!

Evangeline Harland · 2023-09-10 01:20:20

- Bo nim jestem! - odkrzyknęłam, pomimo, że Mik był już blisko. Zatrzymał się parę kroków przede mną. Teraz widziałam, że krzyczał tylko po to, by sprowokować mnie do zatrzymania się. Jego twarz znów była niewzruszona. - Jestem i lubię być. - Oparłam dłonie na biodrach. - Lubię naciskać tam, skąd sączy się krew. I nie chcę nic zabliźniać... Próbuję! Naprawdę się staram. Jestem królową... twoją królową - głos mi złagodniał - ale to najwidoczniej jest niewystarczające.

Mikhail Harland · 2023-09-10 01:26:10

Zacisnąłem wargi, powstrzymując się od uśmiechu, ale jednak kąciki moich ust lekko uniosły się ku górze.
- Chcesz powiedzieć, że obrzucasz błotem czarodziejkę, która wykonała nienagannie swoje zadanie, bo czujesz się niewystarczająca...? - Evangeline wyglądała na zbitą z tropu i żeby jej nie ułatwić powrotu do stanu rzeczy sprzed chwili kontynuowałem. - Evie, jesteś wystarczająca. Ale musisz chcieć się zmienić. A dotychczas jedynie o tym mówisz. To faktycznie może być niewystarczające... - Potarłem palcami nasadę nosa. Nagle moja złość na królową minęła, a zastąpiło ją irracjonalne rozbawienie.

Evangeline Harland · 2023-09-10 01:39:23

- Jesteś pierdolnięty - warknęłam na niego sfrustrowana. Choć tak naprawdę szukałam pospiesznie jakichkolwiek słów, czegokolwiek, czym mogłabym w niego uderzyć ale zupełnie nic nie przychodziło mi do głowy. Miałam w niej kompletną pustkę.
Zwiesiłam bezradnie ramiona.
- Co mam twoim zdaniem teraz powiedzieć? - bąknęłam.

Mikhail Harland · 2023-09-10 01:41:42

- Nie wiem - szepnąłem, posyłając jej miękki uśmiech. - Evangeline, nie mam pojęcia co masz powiedzieć. Od kiedy to chcesz wsadzać sobie w usta moje słowa? - zapytałem, robiąc małe kroczki w jej kierunku. - Lepiej zastanów się, co ty chcesz powiedzieć. Jestem przekonany, że na pewno to wiesz - dodałem, zatrzymując się blisko. Była teraz na wyciągnięcie ręki.

Evangeline Harland · 2023-09-10 01:49:57

- Nie mam bladego pojęcia - upierałam się przy swoim, wpatrując się w jasne oczy męża. - Po prostu nie chcę już z tobą rozmawiać - oznajmiłam i chciałam się odwrócić, jednak Mikhail zrobił szybki krok w moją stronę i złapał mnie mocno za przedramię.
- Nie, Evie - szepnął, wbijając we mnie spojrzenie. Jakby chciał wniknąć nie tylko w moje myśli ale i w moją duszę. - Chcesz poczuć się wystarczająca? Zrób coś - nalegał.
Przez chwilę błądziłam spojrzeniem po jego twarzy.
- Jestem wystarczająca, ale nie w taki sposób jaki ty byś tego chciał. Daje z siebie tyle ile mogę, a ty? - prychnęłam. Mój ton nie był opryskliwy, bardziej brzmiałam na zmęczoną. - Ty chcesz więcej. Mimo, że tym więcej krzywdzisz mnie.

Mikhail Harland · 2023-09-10 01:57:56

- Doskonale wiesz, jak się skończyło wszystko, gdy postanowiłem cię chronić przed tym więcej. Gdy zabrałem z twojego otoczenia moje uczucia, gdy zabrałem nawet własne uczucia i wszystko schowałem gdzieś głęboko w środku. Evie... Wiesz to. Wiesz jak to było... - Mówiłem bardzo łagodnie jednak stanowczo. - Nie byłaś wtedy szczęśliwa. Ani ja nie byłem... Oboje błądziliśmy. Tak się nie dało. - Puściłem jej przedramię i ująłem jej twarz w dłonie. Na początku chciała się wycofać jednak zrezygnowała. Uśmiechnąłem się do niej. - Próbowaliśmy po twojemu. Nie możesz zaprzeczyć. Starałem się ze wszystkich sił. Chyba nadszedł czas, żebyś i ty się postarała. Chcesz poczuć się wystarczająco? To. Zacznij. Działać.
Opuściłem ręce z ciężkim westchnieniem. Evangeline wyglądała na oszołomioną. A nie często udawało się ją wprowadzić w ten stan, więc powoli zacząłem się wycofywać. Małymi kroczkami do tyłu....
- Przemyśl to - zaznaczyłem, odwracając się od niej.
Moje kroki rozbrzmiewały na pustym korytarzu. Evie nie miała zwyczaju by za mną biegać, gonić mnie, łapać, czy zatrzymywać. I tym razem postąpiła tak samo nie ruszając się z miejsca. Miałem nadzieję, że może tym razem coś do niej trafi. Nadzieja to jedyne co mogłem mieć, a jak na mój gust miałem jej pod dostatkiem.

Vivian Leeches · 2023-09-10 18:53:27

***

Następnej nocy, król przyszedł do mnie i do Isaacka sam. Dokończyliśmy rozmowę. Poinformował nas też o tym, że tak jak o to poprosiłam, strażnik Vorhis został całkowicie oczyszczony z zarzutów i wróci do służby w przyszłym tygodniu, za to drugi strażnik nie straci kła, zostanie jedynie zdegradowany do mniej znaczącej funkcji. Odetchnęłam nieco z ulgą. Bo czułam się winna temu, że przeze mnie, przez moje głupie wymykanie się za dnia, ktokolwiek mógłby... coś stracić.
- Bardzo dziękuję królu - odparłam, gdy skończył mówić. Wampir kiwnął mi głową. - Cieszę się, że udało się nam dojść do porozumienia.

Mikhail Harland · 2023-09-10 18:56:46

- Vivian, ja też się cieszę z tego powodu - zapewniłem. - Jednak to jeszcze nie wszystko - zaznaczyłem, zobaczyłem na twarzach ich obojga lekkie napięcie. - Spokojnie, to zdecydowanie najprzyjemniejsza rzecz - zapewniłem, rozluźniając się i opierając łokieć na podłokietniku fotela. - Twoje zasługi są czymś ważnym dla całego kraju. Gdybyś była wampirzycą, zapewne wraz z mężem otrzymalibyście jakiś tytuł szlachecki oraz ziemie, jednak jesteśmy w nieco bardziej zagmatwanej sytuacji - skwitowałem.

Vivian Leeches · 2023-09-10 18:59:51

- Nie potrzebujemy tytułów, panie - odezwał się Isaack. Zerknął na mnie przelotnie.
Gdybym była wampirzycą, gdybym była wampirzycą... Nie raz i nie dwa przeszło mi to przez myśl. Jak bardzo nasze życie było by inne, wszystko było by łatwiejsze. Mimo że przechodziło mi to przez głowę to tak naprawdę nigdy nie chciałabym być nikim innym niż czarodziejką. Jednak teraz głównie to stawało na przeszkodzie wszystkiemu.
- Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za schronienie. Za dach nad głową, za dostęp do informacji i za pracę jaką możemy wykonywać dla króla. To nam wystarcza - dodałam.

Mikhail Harland · 2023-09-10 19:07:28

- Rozumiem. Jednak nie chcemy umniejszać z Evangeline twoich zasług, które należy uhonorować i nagrodzić - zaznaczyłem. Czułem rozbawienie. Każdy wampir na świecie byłby zachwycony tym, że ja albo moja żona chcemy mu coś dać, nagrodzić go. A ci dwoje? Zupełnie ich to nie ruszało. Byli zaślepieni małymi wygodami jakie już zdążyliśmy im zaoferować, że w ogóle nie zwracali uwagi na to jak dużo luksusów możemy im dać. - Przede wszystkim, chcemy dać wam więcej swobody. Nawet moja żona nie pała już do waszej dwójki podejrzliwością, więc można to uznać za sukces.

#81 2023-09-10 00:27:28

Odp: Kroniki złotego wieku

#82 2023-09-10 00:32:55

Odp: Kroniki złotego wieku

#83 2023-09-10 00:45:21

Odp: Kroniki złotego wieku

#84 2023-09-10 00:50:10

Odp: Kroniki złotego wieku

#85 2023-09-10 00:52:16

Odp: Kroniki złotego wieku

#86 2023-09-10 00:56:23

Odp: Kroniki złotego wieku

#87 2023-09-10 01:02:55

Odp: Kroniki złotego wieku

#88 2023-09-10 01:05:46

Odp: Kroniki złotego wieku

#89 2023-09-10 01:10:00

Odp: Kroniki złotego wieku

#90 2023-09-10 01:16:07

Odp: Kroniki złotego wieku

#91 2023-09-10 01:20:20

Odp: Kroniki złotego wieku

#92 2023-09-10 01:26:10

Odp: Kroniki złotego wieku

#93 2023-09-10 01:39:23

Odp: Kroniki złotego wieku

#94 2023-09-10 01:41:42

Odp: Kroniki złotego wieku

#95 2023-09-10 01:49:57

Odp: Kroniki złotego wieku

#96 2023-09-10 01:57:56

Odp: Kroniki złotego wieku

#97 2023-09-10 18:53:27

Odp: Kroniki złotego wieku

#98 2023-09-10 18:56:46

Odp: Kroniki złotego wieku

#99 2023-09-10 18:59:51

Odp: Kroniki złotego wieku

#100 2023-09-10 19:07:28

Odp: Kroniki złotego wieku

Stopka