Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Connery McGallan · 2020-11-18 22:48:15

Uśmiechnąłem się z pewnością, niemałą dumą zresztą też.
- Nie martw się, jestem znakomitym łowcą, nie zajmie mi to długo... - zapewniłem ją spokojnym, pewnym siebie tonem. - Gdy wrócę, rozpoczniemy pracę, a koniec końców udamy się do łóżka. Albo do łazienki, bo zapewnie oboje będziemy cali we krwi - zważyłem, śmiejąc się cicho na tą wizję. Oraz na wspomnienie tego, jak podobałem się syrenie, skąpany w krwi zwierzyny.

Nerissa · 2020-11-18 23:15:29

Zmrużyłam oczy, czując nutę podniecenia. To podniecenie będzie we mnie rosnąć... Ah, niepotrzebnie, mogłabym go zastrzykach przed wyjściem na łowy... Po jego powrocie też będziemy mogli się pieprzyć, miałam naprawdę wysoką poprzeczkę. Oh, i bardzo dużą ochotę. Miałam wrażenie że momentami mój wilk nawet nie rozumiał jak wielką. Gdy on zatapiał się w marzeniach, ja pożerałam wzrokiem jego piękne ciało.
- Nie wątpię - mruknęłam dosyć sucho, spoglądając przed siebie.

Connery McGallan · 2020-11-18 23:35:56

Zerknąłem na nią, ale zaraz uśmiechnąłem się po prostu lekko. Spakowałem wszystkie rzeczy i koniec końców poprawiłem syrenie czapeczkę na głowie.
- Dziś nie rozbolała cię głowa od słońca? Bardzo pilnowaliśmy, byś przypadkiem nie była wystawiona na jego działanie - zauważyłem miękko, z czułością i troską.

Nerissa · 2020-11-18 23:42:46

Pokiwałam lekko głową i obrowcilaam się w stronę wilka, który już stal gotowy do drogi.
- Z głową wszystko w porządku, mam nadzieję, że skóra nie będzie mnie od niego piec - podsumowalam, gdy powoli ruszyliśmy do przodu, w stronę z której przyszliśmy. - Dzień był miły, mimo słońca. - Złapałam wilka za dłoń i ścisnęłam delikatnie. - Dziękuję - szepnęłam. Ostatnio starałam się pokazać, że naprawdę mi zależy na przebywaniu na lądzie i z nim. Pomimo moich wielkich chęci powrotu do oceanu.

Connery McGallan · 2020-11-19 00:01:55

Uśmiechnąłem się szczerze, spoglądając na Nerisse.
- To ja dziękuję kochanie, cieszę się, że ci się podobało mimo wszystko - przyznałem spokojnie i ścisnąłem lekko jej rękę. - Bardzo się cieszę, że ci się podobało. Możemy to powtarzać tak często jak tylko chcesz - zapewniłem ją miękko i pocałowałem w skroń. - Choć wiem, że nadal wolisz jeszcze przesiadywać w domu, albo nad oceanem, rozumiem to - uśmiechnąłem się lekko.

Nerissa · 2020-11-19 00:05:47

- To po prostu silniejsze ode mnie - mruknalem, zadzierając wysoko brodę. Nie wstydziłam się tego, byłam dumna ze swojego przywiązania. Być może nawet zbyt dumna i to mnie gubiło? - Wolę ocean - wyrwało mi się. Westchnęłam ciężko. - Wolę nad nim przebywać bardziej niż na polanie - poprawiłam się, choć nie jakoś prędko, mówiłam powoli, słychać było zastanowienie i wahanie w moim głosie. Chyba nie będę najlepszym kłamcą.

Connery McGallan · 2020-11-19 00:19:28

Nie najlepiej kłamała. Choć nawet nie sądziłem, czy nawet by próbowała.
- Wiem. Rozumiem to, oczywiście - zapewniłem ją spokojnie, bez oceniania. Uśmiechnąłem się mimo wszystko i pokiwałem głową. - Będziemy więc spacerować nad ocean... Czasami na łąkę może i na miasta... - wzruszyłem ramionami. - Nie przejmuj się, jakoś... spędzimy dobrze wspólny czas...

Nerissa · 2020-11-19 00:22:56

- Dziś było mi dobrze, Connery. Mówię prawdę - zaznaczyłam dobitnie. - Wypoczęłam i znów poczułam się silną. Wraz z tobą - powiedziałam dobitnie, choć nadal zachowując swój chłodny ton. - Pragę cię. Twojego ciała i ducha. Ciało jest mi zdecydowanie łatwiej poznać, bo to po prostu umiem a reszta to dla mnie... Zagadka. - Westchnęłam ciężko. - Łąka jest... dobra.

Connery McGallan · 2020-11-19 15:11:33

Uśmiechnąłem się lekko i pokiwałem głową.
- Dobrze... łąka jest dobra. Wiem, że mnie pragniesz, też cię pragnę, chyba... chyba przyznaję przed sobą dopiero jak mocno - powiedziałem, trochę tym zawstydzony, choć nie miałem powodu czuć wstyd przed syrenką. - A ducha... Oh, też pragnę, chciałbym zrozumieć, sprawić, że i tobie będzie łatwiej, chciałbym byśmy oboje wszystko to zrozumieli, pojęli i... Przestali się bać, czy martwić... - westchnąłem głęboko. - Ale... póki co cieszmy się wszystkim co mamy teraz.

Nerissa · 2020-11-19 18:57:32

- To całkiem dobra myśl - szepnęłam, skupiając wzrok na drodze przede mną. Szliśmy w ciszy, ale nie takiej niezręcznej, tylko tej przyjemnej, spokojniej. Odpoczywaliśmy podczas tego spacerku z łąki do domu.
Weszliśmy do domu, Connery rozłożył rzeczy, które mieliśmy ze sobą i poszedł na polowanie tak jak planował. Ja położyłam się na kanapie i przymknęłam oczy, bo wciąż byłam nieco zmęczona i nie do końca wyspana, aczkolwiek całkiem wypoczęta i rozluźniona.
Obudził mnie dopiero powrót wilka, który zawalał mnie do siebie, bym poszła razem z nim za dom by pokazał mi wszystkie czynności powiązane z obrabianiem upolowanych zwierząt.

Connery McGallan · 2020-11-19 19:13:25

Za domem miałem swoje stanowisko w sam raz dla łowców. Dwa pale podtrzymywały dach wspierany o tylną ścianę domu, po prawej stronie miałem też miejsce do upuszczania krwi ze zdobyczy, a po lewej suszarkę na przyrządzone już skóry. Stół rzeźniczy był podsunięty pod ścianę, a nad stołem była moja kolekcja narzędzi, począwszy od najróżniejszych noży, po cienkie linki, i inne sprzęty.
Dwie sarny ociekały już z krwi, którą zbierałem do mniejszych pojemników, a sam byłem nieźle też nią umazany, kiedy ściągałem jedno ciało z haka i przekładałem je na stół. Miałem na sobie jednak spodenki, choćby z powodu temperatury.
- Krew zbieram dla wampirów, jutro sprzedam bez problemu, im świeższa tym im bardziej smakuje - wyjaśniłem Rissie. - Teraz zajmę się skórą. Gdy już ją zdejmiemy, wydobędziemy kości, oddzielimy mięso od tłuszczu... I wtedy będzie gotowe - streściłem, spoglądając na syrenę.

Nerissa · 2020-11-19 19:31:41

Otworzyłam szeorko oczy, spoglądając na martwe zwierzę. Poczułam przyjemny derescz emocji. Potem z zaciekawieniem przeniosłam spojrzenie na narzędzia. Wyglądały na bardzo ostre i całkiem niebezpieczne. Unioslam dłoń by dotknąć chłodnego ostrza. To nie były nożyki, które Connery trzymał w szufladzie że sztućcami i dawał mi do obiadu. Uśmiechnęłam się jednym kącikiem ust.
- Rozumiem... Dziś chyba będę głównie patrzeć. Nie chcę ci przeszkadzać. Będę obserwować, a ty możesz mi tłumaczyć - zasugerowałam, znów spoglądając martwej sarnie w oczy. Były czarne, zimne i błyszczące. Jak dwie ciemne perły...

Connery McGallan · 2020-11-19 19:50:00

- W porządku kochana... Mhm, w tej postaci nie mam tak ostrych pazurów, jak i ty, więc posługuję się nożami - wyjaśniłem miękko. - Trzeba być ostrożnym i delikatnym w pracy, precyzja to podstawa - powiedziałem miękko, rozpoczynając pracę. - W dodatku trzeba uważać, żeby się nie zranić... Mhm, poduczyłbym cię na czymś mniejszym, z sarnami jest więcej roboty - zauważyłem, skupiając się jednak na zwierzynie. - Huh i trzeba uważać na krew, bo wtedy ręce ślizgają się na nożu...

Nerissa · 2020-11-19 19:57:52

- Pokażesz mi następnym razem, gdy upolujesz króliki - minęłam, opierając się plecami o ścianę i obserwując jego zwinne dłonie, płynne ruchy, pewne chwyty i brak wahania w cięciach. Niesamowity...
Connery pracował, mówiąc mi co mówi, czasami milczał dłuższą chwilę mocno skupiając się na poszczególnych pracach. Ja raczej milczałam, obserwowałam. Nie wiedziałam, że będzie to takie ekscytujące. W powietrzu unosił się rdzawy zapach krwi, a w ustach miałam metaliczny posmak.
Przyniosłam wiadro wody, by umyć narzędzia, gdy Conny juuuz skończył i sprzątał na stole. Kazał mi być bardzo ostrożnym, bym się nie skaleczyła. Obawiał się tego. Ja jednak z zaciekawieniem przyglądałam się niewielkim narzędziom, które okazały się byc niezwykle groźne. To takie przedłużenie ręki... Oh, jak bardzo brakowało mi bycia groźną, niebezpieczną.
Siedziałam na trawie, układając czyste narzędzia na kawałku materiału. Nieco pobrudzilam się krwią, a woda w wiaderku które przyniosłam zmieniła doszczętnie kolor na czerwony.
- Umyłam - szepnęłam, podnosząc wzrok na wilka.

Connery McGallan · 2020-11-19 20:08:27

Uśmiechnąłem się, próbując przetrzeć ręce w szmatkę, ale to nie wiele dało więc i tak odrzuciłem szmatkę na bok.
- Świetnie, bardzo się cieszę, że mi pomogłaś - powiedziałem miękko, odbierając od niej wiaderko z wodą. - Wiem, że to może wydawać się trudne, ale jak mówiłem, zajmowanie się w taki sposób naszą zdobyczą to ważna rzecz. Wilk musi szanować innych mieszkańców lasu, równie bardzo co siebie. Polujemy, by jeść, a zdobycze wykorzystujemy w każdy sposób. Sprzedam w mieście kości, tłuszcz, czy skórę, mięso zostawię dla nas - skwitowałem, odkładając wszystko na miejsce. Kiedy skończyłem, uśmiechnąłem się lekko do Rissy.
- Jesteśmy brudni... Chcesz się iść obmyć? - zapytałem, ujmując swoimi zakrwawionymi dłońmi jej.

Nerissa · 2020-11-19 20:15:59

Ścisnęłam lekko jego dłoń.
- Tak, chodźmy - przytaknęłam spokojnie i odetchnęłam. - Myślisz, że będę mogła ci pomagać bardziej niż myć narzędzia? - zapytałam, gdy kierowaliśmy się powoli do domu. - Ja myślę, że dam radę - zapewniłam.

Connery McGallan · 2020-11-19 20:31:45

- Jeśli sądzisz, że dasz radę, to ja ci wierzę - zapewniłem dziewczynę miękko i pokiwałem głową z lekkim uśmiechem. - Ale następnym razem, jasne? To są bardzo ostre rzeczy, wolałbym byś ich sama nie dotykała na razie. Czasami łapią cię skurczę w mięśniach, gdyby taki skurcz złapał cię podczas zabawy nożem, mogłoby się to źle skończyć - powiedziałem szczerze i ruszyliśmy do domu. Zerkałem na nią mimo wszystko, z lekkim uśmiechem.
- Serce szybciej ci bije. To moja zasługa, czy krwi? - zapytałem szczerze ciekaw, unosząc lekko brew.

Nerissa · 2020-11-19 20:40:47

- No tak, moje tętno nie może się przed tobą ukryć, mruknęłam, idąc przodem i wchodząc do domu jako pierwsza. - Jestem w ogólnym oszołomieniu, Conny - wyznałam. - Chyba pierwszy raz miałam okazję przyjrzeć się z takim spokojem martwemu zwierzęciu. Poza tym, sarna sama w sobie jest ładna. Ale jej oczy... Nieruchome, puste, zimne... Jak ciemne perły - podsumowalam i zatrzymałam się, obracając do wilka. - Ty i krew też. Nakręciłam się. Chcesz to wykorzystać?

Connery McGallan · 2020-11-19 20:52:37

Chwilę się zamyśliłem. Chciałem? Bo ona chciała i nie musiałem o to pytać. Jej siła i wigor wielokrotnie przewyższały mój, co z bólem przyznawałem. Ale tak... Dziś chciałem dać z siebie wszystko.
- Tak, chcę - powiedziałem z przekonaniem, twardym głosem, by nawet to podekscytowało syrenę. - A więc ponawiam pytanie... chcesz się jeszcze obmyć, czy bród ci nie przeszkadza? - zapytałem szczerze, właściwie nie przejęty krwią. To dziwne, jednak... chyba byłem do niej tak przyzwyczajony, że nie przeszkadzała mi aż tak bardzo. To był nawyk, że zaraz koniecznie szedłem się myć po oprawianiu zwierząt, coś co wymuszała na mnie matka. Ale wiedziałem, że Rissa... miała zupełnie inn próg estetyczny. Pościel można wyprać, a dobrego seksu się nie zapomina...

Nerissa · 2020-11-20 00:28:57

Uśmiechnęłam się szerzej niż zwykle i nie spuszczając wzroku z wilka płynnym ruchem zrzuciłam z siebie skrawek materiału, który nieco zasłaniał moje ciało (powoli przyzwyczajam się, by po przebudzeniu jednak mieć coś na sobie, tak jak Conny nosił przeważnie bieliznę, choć dla mnie nie było by niczym nieestetycznym, gdyby jej na sobie jednak nie miał).
- Przeszkadza? - zapytałam, zagryzajac wargę i przeciągając dłonią po szyi, piersiach, brzuchu... Zawiesiłam luźno ramiona po swoich bokach i odrzuciłam głowę nieco do tyłu, wciąż patrząc na mężczyznę. - Conny, wez mnie, doskonale wiesz, że z seksem nie lubię czekać.

#161 2020-11-18 22:48:15

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#162 2020-11-18 23:15:29

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#163 2020-11-18 23:35:56

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#164 2020-11-18 23:42:46

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#165 2020-11-19 00:01:55

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#166 2020-11-19 00:05:47

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#167 2020-11-19 00:19:28

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#168 2020-11-19 00:22:56

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#169 2020-11-19 15:11:33

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#170 2020-11-19 18:57:32

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#171 2020-11-19 19:13:25

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#172 2020-11-19 19:31:41

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#173 2020-11-19 19:50:00

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#174 2020-11-19 19:57:52

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#175 2020-11-19 20:08:27

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#176 2020-11-19 20:15:59

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#177 2020-11-19 20:31:45

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#178 2020-11-19 20:40:47

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#179 2020-11-19 20:52:37

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#180 2020-11-20 00:28:57

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Stopka