Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Nerissa · 2020-11-09 23:04:28

Miasteczko na południu terenów wilkołaków, ale bliżej granicy:

Leże Connery'ego nieopodal tamtejszych klifów:

▼Ukryta wiadomość

Nerissa · 2020-11-10 17:53:13

W przeciągu następnych dni pogoda zaczęła się dosyć mocno zmieniać. Wystarczyło to by temperatury na zewnątrz zaczęły rosnąć bardzo szybko. A mi bardzo się to nie podobało. Connery wyjaśnił mi, że idzie lato i że jest to najcieplejsza pora w roku. Okropieństwo.
Tej nocy obudziłam się zgrzana. Wilk był za ciepły, łóżko było za ciepłe, po rpsoyu powietrze było za ciepłe. To była pierwsza taka noc, ale mój wilk ostrzegał mnie że może być takich więcej.
Poszłam więc do łazienki, schłodzić się i było mi z tym o niebo lepiej. Będę potrzebowała lodowatych pryszniców co wieczór, by zasypiać spokojnie.

Rano przy śniadaniu Connery powiedział, że będzie chciał ze mną o czymś porozmawiać, gdy już spokojnie usiądziemy na kanapie, przytaknęłam i wytrwale czekałam do tego momentu. Posprzątaliśmy i zajęliśmy miejsca w salonie. Popatrzyłam na niego wyczekująco.
- O co chodzi wilku? - spytałam, czując już wielką potrzebę poznania "tejemnicy" która trzymał w sobie przez całe śniadanie.

Connery McGallan · 2020-11-10 20:39:30

- To coś bardzo poważnego i trochę mnie martwi - przyznałem cicho. Odetchnąłem głęboko, zbierając się do wyjaśnienia. Wiedziałem, że się jej nie spodoba to co powiem. - Kiedy byłem sam i byłem słaby, przechodziłem pewien okres lżej, bo i tak zdziczałem. Jednak nabieram sił, z każdym dniem jestem coraz potężniejszy... A to doprowadza mnie do tej sytuacji. Jutro będzie moja pierwsza Pełnia odkąd cię mam - przyznałem. Spuściłem wzrok. - Pełnia dla wilkołaków jest bardzo strasznym przeżyciem. Tej nocy tracę panowie nad swoim ciałem, nad swoim myśleniem. Staje się zwierzęciem, takim bezmyślnym... Niebezpiecznym. Dlatego od wieków wilki przyjmują "wilcze ziele". Poprzez nie blokujemy swoją wilczą stronę, dla bezpieczeństwa innych istot.... Przez to, jeden dzień w miesiącu będę... Słaby - westchnąłem cicho. - Słabszy niż zazwyczaj. Chcę cię zapewnić, że i tak będę przy tobie, będę twoją siłą... Ale będę potrzebował też ciebie... Twojego wsparcia.

Nerissa · 2020-11-10 20:45:44

Popatrzyłam na niego spod łba, czując się mocno zagubiona w tym, co do mnie mówił.
- Przecież ty wciąż jesteś dziki - zauważyłam, poruszając się niespokojnie w miejscu. - Zmieniasz się w wilka w nocy, i nie panujesz nad tym ale nie robisz mi wtedy krzywdy. Obiecałeś mnie chronić, miałam być bezpieczna. A teraz mówisz mi, że daje ci siłę po to, abyś się osłabił? - dopytywałam, kompletnie nie rozumiejąc. Nagle poczułam się zagrożona. - Ja słabnę na lądzie, przebywając z tobą. A ty będziesz się osłabiał z wlasnej woli? To tylko jedna noc? A potem znów będziesz silny? Nie rozumiem - bąknęłam, odsuwając się od niego kawałek.

Connery McGallan · 2020-11-10 21:01:56

- Tylko na jedną noc - zapewniłem ją spokojnym tonem. - Zawsze kontroluje siebie, mam pełną świadomość, ale tej jednej nocy nie jestem sobą i jest... Źle, jestem dzikim, nieokiełznanym zwierzęciem. Niebezpiecznym. Dlatego jednej nocy sam się osłabiam, dla bezpieczeństwa i... To tylko jedna noc, naprawdę, nie musisz się obawiać kochanie. Będę cię ochraniał ze wszystkich moich osłabionych sił... Ale... Musisz to zrozumieć.

Nerissa · 2020-11-10 21:57:56

- A więc... Pełnia? - odezwałam się po dłuższej chwili milczenia i pokiwałam delikatnie głową, potakujaco oczywiście. - Każda pełnią sprawia, że wilkołaki stają się dzikimi istotami. I nie planujecie nad sobą... A dodatkowo stajecie się wtedy najsilniejsi. I nie możecie wykorzystać tych sił... - Westchnęłam ciężko. - Dlaczego nie mówiłeś mi o tym wcześniej? Dlaczego mówisz mi dopiero teraz?

Connery McGallan · 2020-11-10 22:03:02

Skrzywiłem się szczerze, odwracając wzrok.
- Boję się mówić ci o takich słabościach... Boję się że z ich powodu ode mnie odejdziesz - powiedziałem słabo, zawstydzony tym co czułem. A czułem strach. - Wiem... Że jesteś słabsza. Że zgodziłaś się żyć ze mną, ale... Cały czas nie chce Ci za żadne skarby dać powodu byś... Odchodziła. Byś się na mnie zawiodła i wróciła do oceanu. Na tygodnie, na miesiące... - zacisnąłem usta. - Nie mogę, nie chcę cię stracić. Nadal będę twoją siłą, chodźby nie wiem co!

Nerissa · 2020-11-10 22:30:43

- Tak się umówiliśmy, że masz nią być - zauważyłam, podkreślając to. Zacisnęłam mocno wargi, spoglądając w bok na ścianę, na bliżej nieokreślony punkt. - Ja nie mam swojej siły w ciele, cała moja siła znajduje się poza moim ciałem, naokoło mnie, ale cały czas poza moim zasięgiem - powiedziałam sfrustrowana. - Gdybyś mi powiedział wcześniej, może skupilabym swoją energię na czymś innym? A tak to cały czas ty ja dostawałeś. Czyli teraz będzie zmarnowana, bo i tak się jej pozbawisz. Wyspa ma jej wystarczająco mało - powiedziałam, wzdychając ciężko. - Powinnam chyba teraz pójść... - szepnęłam, podnosząc się z kanapy. - Skoro masz musisz osłabnąć, wolę być bliżej morza wilku - oznajmiłam, odsuwając się od niego. - Ty będziesz bezpieczny tu, a ja tam...

Connery McGallan · 2020-11-10 22:39:10

- Nerissa... Twoja siła nadal jest we mnie... Nadal mogę cię bronić, chodźby nie wiem co! - zapewniłem ją miękko. - Nie odsuwaj się ode mnie, tam będziesz w większym zagrożeniu ja... Pójdę z tobą nad wodę - zdecydowałem. - Razem z tobą tam posiedzę... Pogram na gitarze, mówiłaś że lubisz jak gram... Jutro będę... Po prostu zmęczony. Ale i tak będziemy mogli spacerować! Położyć się na trawie i... Wieczorem gdy wezmę ziele posiedzę z tobą. Chcę być przy tobie cały czas Risso... - wyznałem jej szczerze, nieco panikując. Targały mną emocje, Uh pewnie przez Pełnię. I pewnie też przez strach o serce...

Nerissa · 2020-11-10 22:51:02

- Powiedziałeś że jeśli nie weźmiesz tego ziela to będziesz bardzo groźny i niebezpieczny. Chce być blisko morza, nie na łące gdzieś w środku lasu. Nie umiem szybko biegać - bąknęłam, zatrzymując się i przestępując z nogi na nogę, skrzyzowalam ramiona na piersi. - Nic nie wiedziałam o twojej pełni. Mam pełne prawo być teraz zaniepokojona. Dziwisz mi się? - zaznaczyłam, spoglądając na niego znacząco.

Connery McGallan · 2020-11-10 22:54:46

- Nie ale... Ale powiedziałem Ci, byś się nie przejmowała i że będę cię potrzebował! - zauważyłem z nutką pretensji. - Dzięki eliksirowi który przyjmę, nie będę niebezpieczny, przecież mówiłem - zauważyłem uparcie. - Po prostu... Bądź przy mnie? Jednak ty ucieszkasz i nie słuchasz moich zapewnień. Miesiąc temu dowiedziałem się, że syreny istnieją, a nic nie wiedząc powierzyłem Ci swoje życie, a ty niie chcesz mi pomóc w tej jednej rzeczy? Przetrwać spokojnie pełnię? - zauważyłem, odbijając tą nutkę pretensji na którą nie zasłużyłem.

Nerissa · 2020-11-10 23:08:39

- Miesiąc temu przybralam kruchą postać, tak słabą i bezsilna, że nagle poznałam smak strachu i bólu. Byłam potężna. Ale porzuciłam wszystko co znałam by wyłowić cię z wody i obiecałam pozostać przy tobie. Uczę się emocji, uczę się rozmawiania z tobą... - wydusilam z siebie, a mój głos przesiąknięty był złością, która odczuwałam bardzo intensywnie. Ale nie umówiłam się, chyba robiłam coś o wiele gorszego względem wilka. Zaczynałam się dystansować, twarz miałam kamienną, spojrzenie chłodne i stałam w bezruchu, wbijając w niego swoje fiołkowe spojrzenie. Ale jednego już nie umiałam opanować, bicia serca, które jakimś cudem ożywiło się znacznie mocniej za każdym razem, gdy tylko Connery otwierał usta. - Przestraszyłeś mnie teraz - zakończyłam, utrzymując tą samą postawę.

Connery McGallan · 2020-11-10 23:19:17

- Ty mnie również - skwitowałem, spuszczając wzrok na swoje jedzenie. Zamilkłem, bo nie wiem co mógłbym mówić, skoro Nerissa miałam już o mnie wyrobione zdanie i była oburzona czymś tak niewielkim jak Pełnia. Poprosiłem ja tylko o zrozumienie i pomoc! A ona się izolowała i odsuwała ode mnie, choć sama pewnie wiedziała, że nie powinna.
- Co w tej chwili jest twoją siłą? Morze, czy ja? - zapytałem. - Woda cię obroni gdy będziesz poza nią, czy ja? - pytałem dalej. - Wiesz, że to nie woda cię obroni, a ja. A jednak i tak cały czas pokładasz większą wiarę w lodowatej toni, niż w moim cieple i sile - zauważyłem.

Nerissa · 2020-11-10 23:28:16

Złość ulotniła się z mojego ciała, nie było to dla mnie trudnym zadaniem, potrafiłam świetnie panować nad swoimi emocjami, szybko zdestansowac się do wszystkiego, problemem było razem przeżywanie różnych rzeczy niż zachowanie spokoju.
Nie odzywalam spojrzenia od wilka, słuchałam uważnie jego słów. Ja go przestraszyłam? Był silnym mężczyzną, jak mógł bać się bladej i kruchej kobiety? Nie rozumiałam.
- Tamtą ton znam. Nie boje się zimna, a ciepła, o którym nie mam żadnego pojęcia - odparłam sucho, unosząc brodę do góry i zaciskając zęby.

Connery McGallan · 2020-11-10 23:34:57

- Jak to nie masz żadnego pojęcia, przecież ja... - zacisnąłem zęby nim w nerwach powiedziałbym coś innego niż chciałem. - J-ja jestem tym ciepłem... Moje emocje i uczucia, to wszystko co ci daję... To nie starcza? - zapytałem słabo. - Co jeszcze mogę ci dać? Co jeszcze zapewnić, jak jeszcze pomóc byś... Byś mi zaufała bardziej? Nie jestem Atlantą, nie jestem wodą, ale... jestem tu dla ciebie i tylko dla ciebie, a... skoro ty jesteś tu dla mnie to... - pokręciłem głową nie kończąc, a potem wstając na równe nogi i odchodząc od kanapy do okna, po prostu próbując się uspokoić, może zrozumieć... Sam nie wiem czego chciałem, potrzebowałem właśnie w tej chwili wsparcia, a znów czułem się, jakbym był sam.

Nerissa · 2020-11-11 00:00:59

- Jesteś nerwowy - zauważyłam, obserwując go bacznie, jeżąc się niczym zwierzę gotowe do ataku. Między nami zawisła długa i ciężka ciasza. - Connery, ja mam miesiąc według waszych lądowych lat - przypomniałam mu, bo miałam wrażenie, że kompletnie o tym zapomniał. Traktował mnie tak, jakby potraktował każdą inną istotę, a ja przecież przez całe swoje życie byłam dzika! Pytał się mnie, co jeszcze może mi dać?
Moja pierś unosila się i opadała szybciej niż powinna i to była jedyna oznaka moich emocji, choć sama do końca nie wiedziałam co to były za emocje, masa dziwnych rzeczy się we mnie działa.
- Ty dziczejesz jedną noc na miesiąc i bierzesz na to zioła. Ja byłam dzika 300 lat i nie dostałam na to leku tylko masę dziwnych rzeczy, zasat i o wiele więcej pytań niż się spodziewałam...

Connery McGallan · 2020-11-11 00:24:54

- Wiem, że masz pytania, odpowiadam i staram się pomagać z każdym z nich i... - znów pokręciłem głową po prostu przecierając twarz. - Masz rację. Jestem nerwowy... - przyznałem cicho. - Wybacz mi, ja... to pełnia. Po prostu... - pokręciłem głową z niezadowoleniem, po prostu okropnie niezadowolony. - Ja... Chyba też powinienem wyjść. Ochłonąć. Pobiegam w lesie - uznałem, kiwając głową. - I dołączę do ciebie nad wodą, kiedy już się uspokoję. W porządku?

Nerissa · 2020-11-11 00:32:52

- Niech tak będzie - przytaknęłam na jego słowa. - Ochłoń. - Jeszcze przez chwilę stałam w bezruchu, patrząc na wilka, który wpatrywał się w jakiś punkt za oknem. Zagryzlam lekko wargę, zastanawiając się, czy mam coś założyć na siebie czy jednak przez to że jest tak ciepło to nie mogę nakładać na ciało żadnej warstwy materiału? Jednak po dłuższej chwili zastanowienia bez słowa skierowałam się na górę, by założyć jedną z luźnych sukienek, które miałam w "mojej" szafie.

Connery McGallan · 2020-11-11 00:49:42

W odróżnieniu od Nerissy, ja wyszedłem z chaty, by zostawić woje ubranie przed wejściem, na poręczy ganka, a potem zmieniłem się w wilka. Już terasz, dzień przed pełnią, czułem jak moim wilczym ciałem, targa znacznie więcej emocji, agresji, irytacji... A nadmiar bodźców był naprawę nie do wytrzymania. Czułem więcej niż byłem w stanie przetrawić. W stosunku do Nerissy zresztą też...
Długo biegałem, upolowałem jednego zająca, bo pamiętałem, że Nerissa lubiła ich smak, a skoro jutro nie będę polował, to już dziś będę miał to za sobą. W zębach przyniosłem zdobycz, do mojej małej pracowni łowieckiej za chatą i tam zająłem się spuszczaniem krwi na sprzedaż dla wampirów, oraz oprawą skóry na sprzedaż do miasta. Mięso zaniosłem do lodówki, by tam było gotowe do zjedzenia przez syrenę. Potem, zakładając tylko bieliznę zszedłem niżej, między skały na plażę, do syreny. Siedziała skryta w cieniu, wpatrując się w ocean niezmiennie. Przetarłem twarz z krwi dłońmi i usiadłem obok Rissy, w milczeniu.
- Dziś morze ci coś powiedziało? - zapytałem lekko zachrypnięty.

Nerissa · 2020-11-11 00:56:45

- Milczy - odparłam jedynie, nie spoglądając na mężczyznę, który dosiadł się obok mnie. Patrzyłam cały czas przed siebie, doszukując się jakiegokolwiek znaku, ale naprawdę nic się nie działo. Wiatr był delikatny, fale leniwe, słońce grzało zbyt mocno a cienia było strasznie mało.
Siedziałam skulona, z kolanami przyciągnięty mi do piersi, obejmoalaam je ramionami, a borę oparłam na nich. I siedziałam w tej pozycji już tak długo, że całe ciało miałam zdretwiale i było mi wręcz niewygodnie ale mimo to nadal siedziałam, czekając na cokowleik, naprawdę, cokolwiek...

#1 2020-11-09 23:04:28

Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#2 2020-11-10 17:53:13

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#3 2020-11-10 20:39:30

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#4 2020-11-10 20:45:44

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#5 2020-11-10 21:01:56

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#6 2020-11-10 21:57:56

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#7 2020-11-10 22:03:02

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#8 2020-11-10 22:30:43

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#9 2020-11-10 22:39:10

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#10 2020-11-10 22:51:02

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#11 2020-11-10 22:54:46

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#12 2020-11-10 23:08:39

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#13 2020-11-10 23:19:17

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#14 2020-11-10 23:28:16

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#15 2020-11-10 23:34:57

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#16 2020-11-11 00:00:59

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#17 2020-11-11 00:24:54

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#18 2020-11-11 00:32:52

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#19 2020-11-11 00:49:42

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#20 2020-11-11 00:56:45

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Stopka