Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Connery McGallan · 2020-11-12 23:21:44

- Bo będę. Ale chcę zjeść nim wrócę do łóżka - wyjaśniłem, jedząc kawałek mięsa, nadziany na widelec. - Zgłodniałem, więc jem, dobrze, że polowałem wczoraj - zauważyłem, z ochotą zjadając kolejne kęsy. - Ty też coś zjedz. I jeśli chcesz, to możemy iść na górę do łóżka, spróbujemy z tym czytaniem - przypomniałem, spoglądając na jej niemrawą minę. - Choć po takiej luksusowej nocy na kanapie, to chyba najbardziej chcesz rozprostować kości, prawda...?

Nerissa · 2020-11-12 23:28:46

- Chciałabym się przejść na plażę - wyznałam, podchodząc do lodówki i wyciągając naszykowana dla mnie już porcje jedzenia. Chyba będę musiała się nauczyć szykować dla siebie samej jedzenie w końcu. Jakimś cudem jeszcze tego nie robiłam, on zawsze to robił. Ale im dłużej byłam na lądzie tym częściej potrzebowałam przyjmować pokarmy, bo po prostu częściej czułam głód. - Tylko na chwilę. Zjem, pójdę, posiedzę i wrócę nim słońce zacznie palić - dodałam spokojnie, siadając obok wilka. - Faktycznie muszę rozprostować kości.

Connery McGallan · 2020-11-12 23:42:06

Pokiwałem głową z uśmiechem, zaraz znów biorąc spory kęs. Po kilku chwilach przeżuwania, kiedy czułem na zębach rwące się mięso, a na języku jego smak. Czułem się znów lekko dziki. Od dawna nie przechodziłem intensywnie pełni, przez kilka ostatnich miesięcy amoku niemal w ogóle jej nie odczuwałem, bo dziczałem na okrągło. Teraz jednak znów ją czułem, potrzebę dzikości, smaku krwi na zębach, szaleństwa, przemiany...
Wiedziałem jednak, że nie mogłem. Nie mogłem się przemienić, to by było bardzo nierozsądne...
- Będę w naszej sypialni przez ten czas - przyznałem. - Odpocznę, muszę się uspokoić nieco i tak dalej. Gdy wezmę wilcze ziele będę pewnie nieco bardziej ospały... Bardzo chciałbym mieć cię wtedy obok - przyznałem szczerze, zerkając na moją syrenkę.

Nerissa · 2020-11-12 23:58:14

- W takim razie wezmiez je, jak wrócę z plaży. Naprawdę zależy mi na tym, by się tam przejść. Po wczorajszym dniu czuję się bardzo oczyszczona. Chce zmoczyć nogi do kostek i powiedzieć, że u mnie już wsyztsko dobrez. To tyle. I wrócę - powtórzyłam cierpliwie, jedynie zerkając kątem oka na wilka, który niesamowicie szybko, nawet jak na siebie, pochłaniał dziś swoją porcję jedzenia. - Poszukaszw tym czasie książki, która mógłbyś mi pokazać na sam początek nauki?

Connery McGallan · 2020-11-13 00:07:28

Pokiwałem głową.
- Tak tak, naturalnie, chyba wiem gdzie jest nawet - zapewniłem ją spokojnym tonem. - Skończę jeść i się tym zajmę. Spędzimy dziś spokojny dzień myślę że takie dni też są w końcu potrzebne, a nawet niezbędne - podsumowałem, a po kilku chwilach milczenia spojrzałem znów z zamyśleniem na Risse. - Chwila, czyli... Już u ciebie w porządku? - powtórzyłem po niej wcześniejsze słowa. - Czyli... Po tym jak wczoraj rozmyślałaś tak? Czujesz się tu... Lepiej? Choć odrobinę?

Nerissa · 2020-11-13 00:50:42

Popatrzyłam na niego, zaprzestając wszystkich innych czynności. Przez chwilę nawet zapomniałam o złapaniu oddechu. Więc zrobiłam to prędko i dopiero zabrałam głos.
- Czuję się lepiej - powtórzyłam, chcąc zaznaczyć różnice pomiędzy "lepiej" a "w porządku". - Mam nogi od miesiąca, wciąż czuję się tu bienalepiej, ale nie będę już mówić że mi tu źle. Mam ciebie i... To wszystko ułatwia. - Mówiłam bardzo powoli, zastanawiając się nad każdym słowem dwa razy, by nie xuvac słów na wiatr. I chyba wyszło mi dobrze. - Będę się bała. Czasami nawet ciebie... Ja boje się samej siebie, Connery.

Connery McGallan · 2020-11-13 01:03:42

Pokiwałem głową, odkładając na chwilę jedzenie i popijając wodą to co zjałem. Dosłownie trawiłem jej słowa i analizowałem je w myślach, by na spokojnie to wszystko... Ułożyć sobie. W głowie i w żołądku.
- Będę miał twoje obawy na uwadze... Powinienem je mieć bezwzględnie na uwadze. Ale bez względu na to czego będziesz się bała i dlaczego... Będę tu, przy tobie, dla ciebie. Zawsze możesz na mnie liczyć, nawet w czasie pełni czy jakiekolwiek innego zdarzenia. Jesteś na moim pierwszym miejscu - zapewniłem ją miękko i uśmiechnąłem się czule do Rissy. - No dobrze, zjedz do końca i przejdź się. Tylko pamiętaj by założyć buty - podsumowałem miękko.

Nerissa · 2020-11-13 01:13:46

- Tak, teraz już będę pamiętać. Stopy mnie bolą i pieką od tych zadrapań że wczoraj - bąknęłam, kręcąc nosem z niezadowoleniem. Connery oczywiście zaniepokoił się bardziej niż chyba powinien, przynajmniej tak mi się wydawało, bo nie miałam przecież porównaniami jak dla mnie przekonał się wszystkim za bardzo, bo nikt nigdy nie zwracał na mnie żadnej uwagi.
Po śniadaniu poszłam na plażę. Zostawiłam buty na suchym i ruszyłam dalej. Usiadłam na brzegu, na mokrym, chłodnym piasku, pozwalając by woda obmyła moje nogi. Przez chwilę dziekana tak i szeptałam do oceanu i do atlanty. Dziś fale były mocniejsze ale to nic nie dało. Wciąż odpowiadała mi tylko cisza.
Wróciłam trochę zła, mimo wszystko, bo jak się okazało nie lubiłam być ignorowana i denerwowało mnie milczeniem będę próbowała ale chyba nie mogę robić tego codziennie bo Connery będzie się na mnie denerwował.
- Wróciłam wilku - oznajmiłam, zaglądając do sypialni. - Wezmę prysznic bo jestem w pisaku i wrzucę sukienkę do kosza na pranie i za moment położę się obok ciebie.

Connery McGallan · 2020-11-13 01:19:25

Zamruczałem z łóżka, ułożony wygodnie na poduszkach, które przyniosłem dodatkowo z pozostałych sypialni w domu. Było mi wygodnie, miękko, a w dodatku niczym się nie przejmowałem, moje myśli były wyciszone, wewnętrzny wilk poszedł spać, a niedługo zniknie na noc z mojego umysłu. Nie lubiłem tego robić, odbierać sobie swoją siłę. Ale chyba żaden wilk nie lubił tego robić, to było doprawdy masochistyczne posunięcie mojej rasy. Jednak z drugiej strony niezbędne.
Kiedy Rissa wróciła, tak jak powiedziała, ułożyła się u mojego boku. Otuliłem ją ramieniem i spojrzałem miękko na syrenkę. Serce przyśpieszyło mi nieco, na jej obecność u mojego boku. Cieszyłem się z tego.. Odczuwałem wszystko jakby zupełnie inaczej...
- Woda dziś ci coś powiedziała? - zapytałem miękko, pytając rzecz jasna poważnie.

Nerissa · 2020-11-13 01:35:27

Wyraź starzy z łagodnego zmienił się na twardy. Pokręciłam przecząco głową zachowując milczenie i nic już nie mówiąc na ten drażniący mnie temat.
- Możesz mi pokazać książkę? - zapytałam, spoglądając na rzecz, która leżała na jego kolanach. - I tę wszytskie litery, sylaby i słowa zapisane na kartkach - dodałam, marszcząc lekko brwi. - Będą tam same słowa? - dopytywałam z zaciekawieniem.

Connery McGallan · 2020-11-13 09:09:28

- Będą tam litery i proste słowa, a nawet proste zdania i fragmenty opowiastek - zapewniłem ją miękko. - To elementarz dla dzieci, kupiłem go... - zacisnąłem usta i pokręciłem głową. - Małe wilczki używają elementarzy do nauki czytania. Będzie tu kilka małych opowiastek o Wielkim Wilku, takie zabawne, jakieś błahe - powiedziałem miękko i uśmiechnąłem się czule, podnosząc elementarz, opatrzony ładnymi obrazkami. - Sam kiedyś kiedyś uczyłem się z takiego - przyznałem szczerze, zapraszając ramieniem, by wtuliła się we mnie i oparła o mój tors.

Nerissa · 2020-11-13 14:26:58

Ułożyłam się wygodnie, opierając głowę na jego ramieniu i z ciekawością spoglądając na książkę, która jak wyjaśnił nazywała się "elementarz" i była pełna nie tylko liter, słów i zdań, a także obrazków co było zabawne. Można było się domyślić co to za słowa po obrazkach znajdujących się obok. Connery najpierw przekartkował książkę na moją prośbę bo bardzo chciałam obejrzeć ja powoli a potem wróciliśmy do pierwszych stron, na których poznawało się cały alfabet.

Connery McGallan · 2020-11-13 14:39:29

- Zmęczona? - zapytałem, kiedy po kilku dłuższych chwilach, spojrzałem na Rissę, która dzielnie powtarzała wraz ze mną cały alfabet i odczytywała kolejne krótkie słowa. - Szybko się uczysz, widać to po tobie. I bardzo mnie to cieszy - zauważyłem z dumą. - Może to ma związek jakiś z twoją rasą, kto wie? Nie mniej, możemy zrobić przerwę, jeśli chcesz, zaraz powtórzymy jeszcze raz alfabet, a potem te krótkie słowa, ale szybciej, dobrze? - zaproponowałem miękko.

Nerissa · 2020-11-13 16:08:17

- Głową mnie rozbolała od tego wszytskiego - poskarżyłam się z nutą niezadowolenie, niezbyt rozumiejąc dlaczego Connery się tak bardzo cieszy, miałam wrażenie że nic mi nie idzie. - Dziwne to - mruknęłam, siadając prosto i rozciągając się. - Napisanym się czegoś. Zejdziemy do kuchni razem, czy wolisz zostać w łóżku? - zapytałam, spoglądając wyczekująco na wilka.

Connery McGallan · 2020-11-13 16:21:22

Pokiwałem głową z westchnieniem i wkładając zaklatkę w książkę. Spojrzałem na Risse z uśmiechem i uniosłem się z poduszek.
- Zejdę z tobą. Muszę wziąć ziele i tak, przy okazji napije się też czego ciepłego - pokiwałem głową i wstałem powoli z łóżka. - I idzie ci naprawdę dobrze, nie wiesz jak długo uczą się młode wilków, albo małe wampiry..
Podobno młodzi czarodzieje też uczą się nieco szybciej, ale nie znam się na tym aż tak dobrze - wzruszyłem ramionami lekko.

Nerissa · 2020-11-13 16:42:07

- Ja nie jestem mała - zażartowałam po swojemu, uśmiechając się kącikiem usi i powoli podniosłam się z miejsca, czekając aż zaraz za mną zrobi to też wilk. - Skoro mówisz, że tobrze mi idzie to chyba muszę na to przytaknąć. A ile ty uczyłeś się czytać? - spytałam z zaciekawieniem, przyglądając się jak z trudem unosi się do pozycji stojącej. Zmarszczyłam lekko brwi, czując nutę obawy o niego, która powoli rozkwitała w moim ciele.

Connery McGallan · 2020-11-13 17:04:11

Zaśmiałem się cicho próbując sobie przypomnieć takie coś.
- Uczyłem się kiedy odkąd tylko pamiętam... Hm chyba dobry rok uczyłem się płynnie czytać - uznałem z przekonaniem. - Choć szybciej nauczyłem się biegać za łowną zwierzyną - zachichotałem. - Dzieci... Młode na lądzie są bardzo pojętne, dlatego kiiedy są małe i chłoną cały świat, uczymy ich wszystkich rzeczy. Wśród wilków, nasze młode oprócz nauki czytania i pisania muszą znać też wszystkie rośliny lasu, zasady łowieckie i sztuki walki, samoobrony... Wilcze młode przechodzą bardzo intensywnie i pełne dyscypliny szkolenie, ale swoje nauki wspominam bardzo dobrze... - uśmiechnąłem się lekko pood nosem, rozmarzony. - Byłem łowcą watahy... Miałem nadzieję, że kiedyś będę mógł chodzić z własnymi młodymi na polowanie i uczyć ich oprawiania zwierzyny... - pokręciłem zaraz głową, zły trochę że to powiedziałem. - Nieważne, nie przejmuj się. Po prostu na lądzie, takich rzeczy uczą się dzieci, dlatego te elememarze są takie proste i ładnie ilustrowane. Dzieci lubią kolorowe książki - dodałem zaraz.

Nerissa · 2020-11-14 21:35:17

Wzruszyłam lekko ramionami, zerkając na wilka.
- Mnie też pasują kolorowe książki. Obrazki są zdecydowanie przyjemniejsze i mniej męczące niż litery. Sama nie wiem, dla mnie to jest jakieś dziwne. Może gdybym od zawsze wiedziałam o istnieniu czegoś takiego jak alfabet to nie byłabym aż tak tym zmieszana a tak to czuję to co czuje, czyli zmieszanie - podsumowałam, gdy wychodziliśmy z pokoju, kierując się na dół do kuchni, by napić się czegoś, ja wody, a Connery chciał herbatę.

Connery McGallan · 2020-11-14 21:54:08

Pokiwałem głową ze zrozumieniem i spojrzałem na nią miękko.
- Pewnie na dnie ocanu nie przydałby ci się alfabet. Jedynie rozpraszająca rzecz która zaprząta ci myśli gdy musisz po prostu przetrwać - zauważyłem spokojnie. Bo wiele razy już zwracała mi już na to uwagę, że tylko to liczyło się w wodzie. Oraz to co słyszała z lądu, czyli ja... - Nadrobisz straty i już niedługo będziesz ochoczo pożerać całe książki - uznałem z przekonaniem i uśmiechnąłem się czule do mojej syreny. - Nie czuj się zmieszana, nie masz ku temu najmniejszego powodu - zapewniłem ją miękko.

Nerissa · 2020-11-14 22:11:54

- Naprawdę myslisz, że będę mogła czytać już niedługo książki sama? Jakoś teraz nie mogę sobie tego wyobrazić - zażartowałam, wzruszając lekko ramionami i stajac przy blacie kuchennym, podczas gdy Connery sięgnął po czajnik by nalać do niego woyd i wstawić na gaz. - A gdybyś... Najpierw to ty mi poczytał? Bo po co mam się męczyć i uczyć, jeśli czytanie miałoby mi się nie spodobać. Mam tu na myśli książki - poprawiłam się, zagryzajac lekko wargę.

#61 2020-11-12 23:21:44

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#62 2020-11-12 23:28:46

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#63 2020-11-12 23:42:06

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#64 2020-11-12 23:58:14

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#65 2020-11-13 00:07:28

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#66 2020-11-13 00:50:42

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#67 2020-11-13 01:03:42

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#68 2020-11-13 01:13:46

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#69 2020-11-13 01:19:25

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#70 2020-11-13 01:35:27

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#71 2020-11-13 09:09:28

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#72 2020-11-13 14:26:58

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#73 2020-11-13 14:39:29

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#74 2020-11-13 16:08:17

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#75 2020-11-13 16:21:22

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#76 2020-11-13 16:42:07

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#77 2020-11-13 17:04:11

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#78 2020-11-14 21:35:17

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#79 2020-11-14 21:54:08

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

#80 2020-11-14 22:11:54

Odp: Wspólna siła — Wilk i Syrenka

Stopka