Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

Aiden Morton · 2020-12-01 14:24:35

Uśmiechnąłem się przyjaźnie, kiwając głową najpierw w stronę jednogo, a potem drugiego, nie przedłużając spojrzenia na nikim.
- Dobry wieczór miłej pani, Vincencie - powiedzialem łagodnie, zdejmując z siebie wierzchnie warstwy oraz rozpinając guziki marynarki. - Jeśli masz ochotę zostać jeszcze przez chwilę, Alisson, to jeszcze nie uciekaj. Vincent tu zakwitnie bez pogaduszek i plotek z uczelni - dodałem zarcikiem, biorąc znów swoją aktówkę i ruszając do pokoju. - Ja pójdę się przebrać i zjem coś, twoja obecność mi w tym nie przeszkadza - zapewniłem, kierując się do swojego pokoju.

Vincent Pearce · 2020-12-01 14:42:03

- Nie chce przemęczyć naszego kwiatuszka, nadal odzyskuje siły, a jeśli chce być przydatny jutro na odlewnictwie, to przyda się wypoczęty - zauważyła jak zawsze pewna siebie Alisson, wypinając lekko pierś do przodu, jakby chciała zwrócić na siebie uwagę Aidena. Jednak mężczyzna nie obdarzył ani mnie ani jej już spojrzeniem nim zniknął w pokoju. Zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową na jej zachowanie. No cóż... Ja później zawalczę o jego spojrzenie. Skuteczniej niż moje przyjaciółka.
Ale faktycznie Ali została jeszcze na kilka dłuższych chwil w których rozmawialiśmy szczerze i bez wytchnienia. Oczywiście gdy mijał na Aiden, kobieta próbowała swoich sił - bezskutecznie, nawet nie wiem czy mężczyzna zwrócił na nią w ogóle uwagę. Ostatecznie jednak, Alisson opuściła progi mieszkania, zostawiając mi notatki oraz kilka dobrych słów od pozostałych znajomych. Wyszedłem z nią i poczekałem wraz z dziewczyną na taksówkę, wypalając papierosa, ale wróciłem zaraz do domu.
- Rozgadana bardziej niż ja - zaśmiałem się cicho, odwieszając płaszcz i buty i zastając Aidena w kuchni. - Wybacz, że tak długo zaprzątaliśmy Ci spokój... Ale dziękuję, że ją zaprosiłeś, czuję się spokojniej z materiałem...

Aiden Morton · 2020-12-01 18:44:55

- Tak myślałem, że to cię uspokoji. Masz dziś za sobą trochę pogaduszek ze znajomą a do tego nie do końca straciłeś dzień. Ale myślę że... Przydała by ci się jeszcze chwila wypoczynku... Jeszcze z jeden dzień. Czy dwa. Naprawdę czujesz się na siłach, by jutro już ruszać na zajęcia? - zapytałem z troską w głosie.

Vincent Pearce · 2020-12-01 18:50:27

Uśmiechnąłem się szczerze i skinąłem głową, zerkając na Aidena.
- Jest już naprawdę dobrze, spędziłem ten weekend zbyt leniwie nawet jak na siebie. Wypocząłem i teraz naprawdę czuję się dobrze - zapewniłem go z uśmiechem. - Oddycham normalnie, nie kaszle, ból głowy też powoli mija... Nie mam też już gorączki - dodałem z szerokim uśmiechem. - Położę się dziś wcześniej spać i jutro pójdę na zajęcia już normalnie. Twoja troska o mnie jest cudowna, ale już możesz ją ostudzić, czuję się dobrze, a dzięki twoim staraniom naprawdę czuję się lepiej w porównaniu z ostatnim tygodniem - podkreśliłem, wpatrując się w mężczyznę który kończył zmywać naczynia. .

Aiden Morton · 2020-12-01 19:05:28

Potarłem skroń, przymykając powieki.
- Zdenerwowałem się po prostu trochę... - przyznałem się. - I to zdenerwowanie spotęgowało troskę. Sam do końca nie wiem dlaczego aż tak bardzo... Chyba po prostu tak mam. Poza tym mieszkasz u mnie i jakoś... - Wzruszyłem ramionami, nie chcąc kończyć tego zdania na głos. Ale po prostu, mimo że był dorosłym człowiekiem, to i tak poczułem się w silnym obowiązku, by zatroszczyć się o chorego.

Vincent Pearce · 2020-12-01 19:08:43

- Chyba nie jest Ci aż tak trudno przyznać się, że troszczysz się bo jestem dla ciebie ważny, prawda? - upewniłem się lekko rozbawiony. - Nie mniej Ci dziękuję. Za cały weekend, za to że sprowadziłeś Alisson, choć wiem, że jest nieznośna - zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową rozbawiony. - Podobno już i ciebie wypytywała, czy się z kimś spotykasz. Niezwykle szybka kobieta - zachichotałem pod nosem. Właśnie przy niej zrozumiałem, że tutejsi ludzie wszędzie się śpieszą tak bardzo, że już nie mają czasu na konwenanse. Trochę straszne...

Aiden Morton · 2020-12-01 19:17:38

Sięgnąłem po szklankę wody, popijając ostatni kęs obiadu, który właśnie zjadłem.
- Tak, masz rację. U mnie w biurze jest zupełnie to samo. Każdy biega, dosłownie, to już nawet nienejst powedziene w przenośni. - Pokręciłam głową z nutą niezadowolenia. - A wiesz przecież, że ten pośpiech się u mnie nie pojawia. - Westchnalem bezgłośnie. - Bardzo mi to czasem przeszkadza. Zaczynam jeść lunch z jedną osobą, w trakcie jestem już z kolejną, bo tamta skończyła, a kończę go z trzecią, bo ta druga też zdarzyła już gdzieś pobiec. Momentami to frustrujące, ale gdy robimy podsumowania tygodniowe to i tak mam najwyższe statystyki. Nie rozumiem tego trochę - podsumowałem, śmiejąc się krótko

Vincent Pearce · 2020-12-01 19:25:01

Uśmiechnąłem się smutno, patrząc na Aidena.
- Mnie też to uderzyło. Nawet na Akademii... Uczą nas wyrabiać formy, by tworzyć wiele takich pierścionków czy wisiorków, takich samych, jak najszybciej... - przyznałem, a potem zdjąłem szyi krzyżyk zdobiony kolorowymi szkiełkami, który sam wykonałem. - A całe życie urażałem, że biżuterię niesamowitym czyni niepowtarzalność. Ręczne wykonanie, podejście indywidualne... - uśmiechnąłem się krzywo. - Jak z ludźmi. Nie podchodzi do niego, znienacka, zakładając, że jesteście dobrymi przyjaciółmi i możesz zapraszać go na randki. Czasami potrzeba czasu... - westchnąłem i założyłem krzyżyk z powrotem na szyję. Czas... tak jak ja sam dawałem go Aidenowi, we wszystkim, w każdej drobnostce. Tak jak długo próbowałem wymazać z siebie uczucia do niego by po prostu być przyjacielem. Cóż...
- Ale niektórzy o tym pamiętają. O ludziach, jak i o małych rzeczach - skwitowałem, starając zachować pozytywny wydźwięk i po kilku dniowej izolacji od zbliżania się do Aidena, pozwoliłem sobie w końcu pocałować go policzek. - Już ci nie przeszkadzam...

Aiden Morton · 2020-12-01 19:50:26

- Nie przeszkadzasz mi! - zawołałem, zatrzymując go. Popatrzyłem na niego miekko. - Nie przeszkadzasz - powtórzyłem już ciszej, uśmiechając się łagodnie. - Proszę, nie uciekaj jeszcze ode mnie. Dziś widziałem cię zaledwie chwilę i mam potrzebę po prostu popatrzenia na ciebie - dodałem z nutą zawstydzenia ale i zrozbawienia. Mówiłem to po części poważnie a po części żartobliwie.

Vincent Pearce · 2020-12-01 20:05:54

Oh, no jak można go nie kochać...? Uśmiechnąłem się zawstydzony tym, że chciałem uciec i zaraz cofnąłem się do mężczyzny. Zabrałem pusty talerz sprzed jego nosa i odwróciłem się do zlewu.
- Hm w takim wypadku może włącz płytę w salonie i zaraz przyjdę, dobrze? - zaproponowałem z czułym uśmiechem, zerkając na Aidena przez ramię, kiedy zmywałem jego talerz. - W salonie będzie milej spędzać czas razem, a już szczególnie miło z muzyką - dodałem, przecierając talerz gąbką.

Aiden Morton · 2020-12-01 22:13:10

- Tak, zdecydowanie będzie miłej - szepnąłem, obserwując go, a raczej wodząc ciekawskim wzrokiem po jego plecach. Powstrzymałem się przed "ja mogłem umyć ten talerz przecież" bo skoro już to robił to i tak było to bezsensowne. Byłem raczej bardzo zadowolony z tego, że Vincent szybko zrozumiał jak ważny jest dla mnie porządek w miejscu, w którym dużo przebywam i bez narzekania przystosował się do tego. - Bardzo dziękuję za obiad. I za posprzątanie po nim, mój drogi - powiedziałem, dolewając sobie wody z dzbanka, który stał na blacie kuchennym i oparłem się o szafki, wracając wzrokiem do mężczyzny, którego właśnie odkładał talerz na suszarkę. - Takiego współlokatora mógłbym nigdy nie znaleźć. A tu nie stąd nie zowąd pojawiłeś się ty - podsumowałem z lekkim rozbawieniem.

Vincent Pearce · 2020-12-01 22:26:16

- Chciałeś powiedzieć "wprosiłem się", w dodatku przewracając ci życie do góry nogami i niemal zupełnie odmieniając światopogląd nie mówiąc o twoim stanie emocjonalnym - sprostowałem rozbawiony, kiedy wycierałem dokładnie dłonie w ręcznik i spojrzałem na mężczyznę z czułym uśmiechem, podszedłem bliżej i poprawiłem mu kołnierzyk oraz wygładziłem materiał koszuli na jego torsie (nie żeby miał jakieś fałdki, po prostu lubiłem go dotykać).
- Tak się na mnie zapatrzyłeś, że aż nie włączyłeś płyty, miły - spojrzałem na niego czule, lekko rozbawiony. Z tej odległości lubiłem na niego patrzeć bardzo, już się naprawdę stęskniłem za bliskością, po tylko kilku dniach. - A co do współlokatora... Cóż, to raczej ja się cieszę, że znalazłem kogoś takiego jak ty, że padło na ciebie... cóż, Alisson mi bardzo zazdrości współlokatora - zachichotałem.

Aiden Morton · 2020-12-01 22:35:43

Uśmiechnąłem się mimowolnie, zerkając na jego dłonie, które sprawnie prześlisnęły się po moim torsie. Gdy opuścił ręce ja uniosłem wzrok na jego twarz.
- Cóż... Alisson jest chyba taka, jak wszyscy Amerykanie — bardzo jej spieszno do wszystkiego. Co mnie raczej nie przypada do gustu. Ale to twoja znajoma i cieszę się, że dobrze ci się z nią rozmawiać. Mi było jakoś... Ciężko. No sam nie wiem - mruknalem, marszcząc lekko brwi.

Vincent Pearce · 2020-12-01 22:40:15

Uśmiechnąłem się nieznacznie, unosząc brew.
- Nie ciężko zauważyć. W dodatku... Słyszałem od Alisson, że masz kogoś - zaśmiałem się cicho. - Wpadła do domu oburzona, że oboje jesteśmy zajęci, że nikt jej nie dał szansy - śmiałem się dalej, kręcąc głową i splatając ręce za plecami, a przy okazji robiąc pół kroczku w tył, by miał swoją bezpieczną przestrzeń. - A ty mi nic nie mówiłeś, swojemu przyjacielowi nawet nie wspomniałeś kto to taki, ani nic, no doprawdy - ciągnąłem dalej żart, kręcąc głową.

Aiden Morton · 2020-12-01 22:46:49

Zaśmiałem się krótko ale nic nie mówiłem, chciałem już nawet ruszyć do salonu jednak... Poczułem jakąś nutę napięcia, coś w rodzaju wyczekiwania. Przyjrzalem się dokładnie twarzy Vincenta i zrozumiałem że ten żarcik miał też w sobie coś prawdziwego. Chciał, abym pociągnął to dalej i mu odpowiedział. Przrlknalem ślinę i złapałem go za nadgarstek, pociągając delikatnie w stronę salonu.
- Sam wiesz, że bywam wstydliwy, nie zawsze chce się dzielić takimi przeżyciami że wszystkim. To po prostu... Bardzo wyjątkowa osoba. Zanim zacznę o niej opowiadać, chce jaydobrze poznać - mruknalem, uśmiechając się sam do siebie, bo przez to że szedłem przodem, Vini nie mógł spoglądać na moją twarz, która pokrył delikatny rumieniec.

Vincent Pearce · 2020-12-01 22:52:40

Zaśmiałem się cicho, kiwając głową.
- Hm no dobrze, dobrze, skoro taka wyjątkowa... prawdziwa szczęściara... szczęściarz - przyznałem, idąc za Aidenem do salonu. - Cieszę się, że znalazłeś kogoś takiego, mój miły... I nie musisz się przy mnie wstydzić, naprawdę! Zawsze wysłucham z uwagą i zrozumieniem co masz mi do powiedzenia... - zapewniłem go jak zawsze, choć to i tak nic nie dawało. Ale i tak to powtarzałem. Kiedy w końcu dojrzałem jego twarz, uśmiechnąłem się z czułością, widząc lekki rumieniec na jego policzkach. Był tak kochany...

Aiden Morton · 2020-12-01 22:59:27

- Wiem, że mogę ci wsyztsko pwoedzoec, Vincencie, co nie zmienia faktu, że wciąż momentami bywa to dla mnie trudne - szepnęłam, pochylając się do płyty i spokojnie przejrzałem je po raz setny, wybierając jedną z przyjemniejszych. Przygryslem lekko wargę i wyprostowałem się, póki co trzymając płytę w opakowaniu. Spojrzałem na Vincenta miękko. - Hm, tyle że póki co wolę nie mówić - dodałem, zerkając na jego wargi jakoś tak... mimowolnie.

Vincent Pearce · 2020-12-01 23:05:25

Zaśmiałem się cicho i pokiwałem głową.
- No dobrze, dobrze, wolisz być tajemniczy - uniosłem lekko brwi. - W porządku, tak także może być, jesteś niemal jeszcze bardziej pociągający zarazem - przyznałem rozbawiony, kręcąc głową i przeciągnąłem się po przedpołudniowym śnie, a kiedy Aiden wkładał płytę do gramofonu, ja podszedłem do szafki, by zdjąć i odłożyć na nią swoje pierścienie i sygnety, a także naszyjniki. Założyłem je by się wystroić przed Alisson, ale przy Aidenie... hm powoli nie czułem potrzeby by udawać, czy przykrywać się żelastwem.

Aiden Morton · 2020-12-01 23:15:41

Uśmiechnąłem się szeroko, powoli podchodząc do kanapy i siadając na niej.
- Ale muszę przyznać, że twoja przyjaciółka posiada jeden talent - pwoedzialem z lekka rozbaiwiny. - Potrafi niezwykle szybko i sprawnie wyciągać z ludzi informacje, których oni wcale nie chcą jej ujawniać. - Pokręciłam głową. - Trochę przerażające, niemal jak jakaś magia, siła perswazji. Rozmawiamy o twoich notatkach i nagle jakimś cudem zadaje pytanie w taki sposób, że nawet nie wiem, kiedy dałem jej do zrozumienia, że nie jestem zainteresowany nowymi relacjami.

Vincent Pearce · 2020-12-01 23:23:52

Zaśmiałem się szczerze kręcąc głową na jego słowa. Muzyka zaczęła cicho grać, a ja już bez większości ozdób również usiałem na kanapę, obok Aidena.
- Tak, to się zgadza, tez wpadłem w te sidła, jak zostaliśmy po zajęciach i wypytywała mnie... w jednej chwili odlewam srebro w drugiej chwili ona już wie, że nie jestem zainteresowany - pokręciłem głową. - Ale poniekąd w niej to uwielbiam. Jest bardziej bezpośrednia ode mnie, trzeba jej przyznać - westchnąłem cicho. - Oczywiście uprzedziłem ją, że osoba z którą się spotykam jest cudowna, piękna, ale wstydliwa i się raczej z nią nie pokażę - dodałem mówiąc całe zdanie na jednym wdechu i z ciekawością zerkając na reakcję Aidena.

#521 2020-12-01 14:24:35

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#522 2020-12-01 14:42:03

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#523 2020-12-01 18:44:55

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#524 2020-12-01 18:50:27

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#525 2020-12-01 19:05:28

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#526 2020-12-01 19:08:43

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#527 2020-12-01 19:17:38

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#528 2020-12-01 19:25:01

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#529 2020-12-01 19:50:26

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#530 2020-12-01 20:05:54

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#531 2020-12-01 22:13:10

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#532 2020-12-01 22:26:16

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#533 2020-12-01 22:35:43

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#534 2020-12-01 22:40:15

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#535 2020-12-01 22:46:49

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#536 2020-12-01 22:52:40

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#537 2020-12-01 22:59:27

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#538 2020-12-01 23:05:25

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#539 2020-12-01 23:15:41

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

#540 2020-12-01 23:23:52

Odp: Szmaragdy i diamenty na nowym lądzie - Aiden i Vincent

Stopka