Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Janet Merrill · 2020-12-14 21:57:00

Uśmiechnęłam się szczerze i skinęłam głową.
- Doskonale.... Cóż, w takim razie będę na ciebie czekać w swojej kajucie z herbatą, a ty powiadom swoich znajomych, że pewna dama cię dziś porywa do wieczora - skwitowałam rozbawiona. - Do zobaczenia już wkrótce, romantyku - powiedziałam miękko i otulając się jego marynarką, ruszyłam do swojego z uśmieszkiem na ustach.

▼Ukryta wiadomość

Colton Tierney · 2020-12-14 22:18:09

Odprowadziłem wzrokiem Janet, do pierwszego zakrętu i zaraz sam ruszyłem w odpowiednią stronę. Nie musiałem jednak szukać całej grupy. Wpadłem na zamyślonego Aidena, spokojnie, jak to on, chodził po korytarzu.
- Witaj przyjacielu - przywitałem go radośnie. Podniósł na mnie wzrok i uśmiechnął się miękko. Uścisnęliśmy dobie dłoń.
- Coltonie - odparł na powitanie, kiwając mi głową. Uniósł brew pytająco, widząc jak rozpiera mnie energia.
- Oh! No tak... Pewna dama na mnie czeka... Czy mógłbyś przekazać naszym znajomym, że daruję dziś sobie wspólny obiad i najwyżej dołączę do nich do kasyna? - zapytałem.
Mężczyzna pokiwał głową.
- Oczywiście, przekaże... Ja... Chyba też nie mam dziś nastroju na wspólny obiad. A skoro i ciebie nie będzie to mi może też odpuszczą - stwierdził krótko.
- Tak, tak, tak... Ale ja już będę iść! - mruknalem i już za chwilę ruszyłem z powrotem, kierując się prosto do kajuty Janet.

Janet Merrill · 2020-12-14 22:32:11

Może i dobrze się stało, że rozdzieliliśmy się jednak. Kiedy dotarłam do swojej kajuty poprosiłam o napój przyniesiony do mojej kwatery, oraz uprzątnęłam pośpiesznie wszelkie niepożądane brudy, a marynarkę mężczyzny odwiesiłam na fotel. Kiedy przyszła herbata, miałam już poprawione po wietrze włosy, oraz lekki makijaż, a nim rozlałam napój do filiżanek usłyszałam pukanie do drzwi.
Z miłym uśmiechem otworzyłam Coltonowi.
- Powiadomiłeś swoich przyjaciół? Bardzo szybko - zauważyłam z lekkim uśmiechem, wpuszczając go do środka.

Colton Tierney · 2020-12-14 23:11:07

Wszedlem ostrożnie, biorąc głęboki wdech. Pachniało tu damskimi perfumami, nie był to intensywny zapach, po prostu... Unosił się tu w powietrzu. Nie był to słodziutki zapach, a bardzo przyjemnym... Ciekawe co to było?
Przeniosłem wzrok na Janet i delikatnie pokiwałam głową, zerkając na drzwi, które zamykała zaraz za mną.
- Rzecz się stała niesłychana - mruknalem rozbawiony. - Nie tylko ja postanowiłem zrezygnować. Spotkałem po drodze Aidena i poprosiłem by przekazał ode mnie przeprosiny reszcie, sam też zadecydował sobie odpuścić - mruknąłem dla wyjaśnienia. I znów się rozejrzałem, dostrzegając herbatę nalaną dopiero do jednej filiżanki. - Widzę, że przerwałem ci rytuał rozlewania herbaty - zażartowałem. - Dokończyć za ciebie, czy sama chcesz czynic te honory?

Janet Merrill · 2020-12-14 23:26:17

- Jesteś gościem, ja już uczynię ten honor - uznałam spokojnie z cichym zamyśleniem uśmiechnęłam się pod nosem. - Czyli Aiden też się wykruszył? Hah ciekawe... Mój siostrzeniec bardzo go lubi - westchnęłam, mając nadzieję, że to dla niego ten Aiden zrezygnował z gry z przyjaciółmi. Ah nie powinnam wchodzić w życie uczuciowe Vincenta, nawet jeśli było ciekawe. Moje własne też okazywało się niepokojąco ciekawe! Ah Janet, Janet, jakbyś nie wiedziała że to się wszystko źle skończy...
- Mhm, twoja marynarka, bardzo ci za nią dziękuję - dodałam, kiedy odstawiłam dzbanuszek pogładziłam materiał marynarki z uśmiechem.

Colton Tierney · 2020-12-14 23:37:38

- Ależ nie ma za co, droga Janet. Powinienem był ci ją dać już wcześniej. Ale widzisz, osioł ze mnie - powedziałem rozbawiony, stając blisko kobiety. Zerknalem na jej dłoń gładząca materiał marynarki. Potem wróciłem do jej oczu uśmiechając się przepraszająco. - Przyznam się, że wcześniej wyobrażałem sobię,że ci ją oddaje jak marzniesz a gdy już marzyłaś to ja gdzieś odleciałem. - Pokręciłem nosem niezadowolony z siebie. - Ale cieszę się, że jednak nieco ci posłużyła. Na razie pozostanę bez niej, więc mieć spokojnie tu leży- podsumowałem, a moiwac do pogładziłam delikatnie dłoń Janet, spoczywającą na marynarce.

Janet Merrill · 2020-12-14 23:46:54

Roześmiałam się cicho.
- Oj Coltonie - pokręciłam głową. - W porządku marynarka zostanie póki co... I tak bardzo lubię cię w koszulach - zapewniłam go miękko i uśmiechnęłam się czule. Podobało mi się to jak zmniejszał co i raz odległość między nami... To było naprawdę bardzo miłe. - W każdym razie... kiedy zmarzłam była w sam raz. Na dziobie było naprawdę pięknie i to najistotniejsze - uznałam cicho, bo głośniej nie musiałam.

Colton Tierney · 2020-12-15 00:04:34

Wziąłem głęboki oddech i pokiwałam głową, jeszcze przez chwilę wpatrując się w Janet.
- Dobrze... To bardzo dobrze. Urozmaicanie ci dnia staje się powoli moim hobby - szepnąłem i wskazałem dłonią w stronę herbaty. - I chyba za szybko mi się to nie znudzi - zastrzegłam. Teraz jednak chciałbym byś się wygrała do końca pijąc ciepłą herbatę - podsumowałem. Choć mógłbym po prostu cię otulić ramionami... pogładzić po plecach, szyi... przeczesać palcami włosy... Coltonie! Wracaj na ziemię do swojej pięknej Janet!

Janet Merrill · 2020-12-15 02:07:27

Uśmiechnęłam się czule na jego troskę. Mój romantyk potrafił zaskoczyć tym jak dbał o wszystko dookoła i o mnie włącznie. Naprawdę znaliśmy się tylko trzy dni? Niemożliwe, cały czas nie mogę uwierzyć w to, że nie jest jakimś moim starym przyjacielem, z którym od dawna skrywamy do siebie wzajemnie uczucia. Ah... Ten statek naprawę potrafi zakłócić osąd racjonalny i logiczne podejście do sprawy.
- W porządku, Coltonie. Jednak bądź pewny, że czuję się już całkiem dobrze. Ale z chęcią napije się tej herbaty - przyznałam szczerze i minęłam niechętnie mężczyznę by usiąść na kanapie przy stoliczku.

Colton Tierney · 2020-12-15 09:55:58

Również skierowałem się na kanapę i usiadłem obok Janet. Nie za blisko by dać jej przestrzeń, ale nie przesadzałem też z tą przestrzenią, bo jednak chciałem być blisko. Na tym mi zależało. Sięgnąłem po filiżankę herbaty i przez chwilę między nami trwała cisza, w której zerkalismy na siebie upijając po łuku ciepłego napoju.
Nie był to niezręczny moment, to była jedna z tych przyjemnych ciszy, które choć powoli, to cały czas płynęły do przodu w miłej i ciepłej atmosferze.

Janet Merrill · 2020-12-15 10:07:50

Przez kilka chwil na kanapie było jakoś spokojnie. Ten spokój utrzymywał się dzięki pitej herbacie, dzięki lekkiej rozmowie o ulubionych smakach herbaty, o jakichś drobnostakh, na przykład to, jak nas uczono trzymać filiżanki... Ah zabawne.
-... Naprawdę mam wrażenie jakhyn znała cię już od wielu wielu dni. - westchnęłam szczerze zaskoczona, ale zdecydowanie, t chciałam się z nim tym podzielić. - Nie chce cie w żaden sposób urazić tymi słowami, ale... Nie umiem tego dziwnego poczucia zrozumieć.

Colton Tierney · 2020-12-15 19:50:36

- Czym miałabyś mnie urazić, droga Janet? - zapytałem, szczerze zaskoczony jej słowami. - To że czujesz miedzy nami nic porozumienia jest tylko i wyłącznie czymś dobrym - zapewniłem, spoglądając na nią miękko. - Czuję dokładnie to samo, Janet - ciągnąłem dalej. Wziąłem głęboki oddech. - Jednak ja... Poczułem to... Na samym początku, gdy tylko miałem okazję ujrzec cię na statku. Choć jeszcze wtedy nie widziałem w tym nic realnego, cicha fantazja, marzenie. Jak to ja. O wielu rzeczach potrafię rozmyślać. - Zaśmiałem się krótko, nieco wstydliwie. - Ale kiedy podeszłas do naszego stolika... Nie mogłem tego odrzucić, dać temu przeminąć tak jak miałem to zamiar zrobić z początku. I niezwykle się cieszę będąc dokładnie tu gdzie jestem.

Janet Merrill · 2020-12-15 20:00:45

Uśmiechnęłam się lekko, patrząc na niego z zamyśleniem. Gdybym miała alkohol pewnie byłoby mi łatwiej utrzymać moją wesołość, przekuć tą rozmowę w lżejszą i swobodniejszą, radośniejszą. A tak... trzeźwość doprowadzała mnie do strasznych myśli że dobrze mi było rozmawiać z Coltone w nieco poważniejszym tonie, nadal wesołym, ale... już nie takim "lekkim". Ujęłam jego policzek, pocierając go z czułością. Nie przeszkadzał mi jego lekki zarost... nawet podobał mi się taki... dojrzalszy.
- Mówiłeś, że oddajesz mi serce... Nie boisz się, Coltonie? Co takiego widzisz na pierwszy rzut oka we mnie, by pozwolić mi dzierżyć coś tak delikatnego...? - zapytałam cicho, ze smutkiem czającym się w oczach. Co widzisz Coltonie, czy widzisz coś czego ja nie dostrzegam?

Colton Tierney · 2020-12-15 23:53:06

- Z początku zobaczyłem po prostu pewną siebie, odważną kobietę. Mężczyźni już tak mają. - Zaśmiałem się krótko, przyznając do swoich słabości. - Takie kobiety po prostu przyciągają nasz wzrok. Byłem jednym z wielu. Ale że nie potrafię się opanować i mówię od razu wszystko co tylko mi na myśl przyjdzie to... Oh, droga Janet, muszę ci tłumaczyć, że nie trudno się w tobie zakochać? Twój blask razi w oczy! - zauważyłem z nutą namysłu w głosie. - Jestem jaki jestem... Lubię oddawać swoje serce pięknym kobietom. - Wzruszyłem lekko ramionami. - Ono wiedziało, że chce trafić właśnie w twoje... - Zauważyłem zmianę w wyrazie jej twarzy. - Tak, tak! Pewnie już myślisz, że jestem komletnym szaleńcem. Nic bardziej trafnego nie mogło przyjść ci na myśl. - Uśmiechnąłem się z zawstydzeniem. - Po prostu coś tak delikatnego powinno znaleźć się w delikatnych rękach, czyż to nie oczywiste?

Janet Merrill · 2020-12-16 00:06:11

Cofnęłam z lekką obawą dłoń.
- Nie sądzę, że jesteś szaleńcem... Ale chyba nie znasz się na ludziach - powiedziałam smutno. - Colton, twoje słowa mi schlebiają... Nawet nie wiesz jak bardzo - uśmiechnęłam się krzywo. - Ale... Nie jestem ich warta, Coltonie. Tamta silna, pewna siebie Janet? Oh to gra sceniczna - pokręciła głową i zsunąłem że swoich nóg pantofelki, by podciągnąć nogi na kanapę i ugiąć je w kolanach, przyjąć wygodną pozycję w której lubiłam siedzieć. - Boję się wielu rzeczy. I nie wierzę w siebie w wielu sprawach. I nie sądzę bym była wart przyjąć twoje kruche serce, Coltonie...

Colton Tierney · 2020-12-16 00:12:29

- Nie przejmuj się moim sercem aż tak, potrafi sobie nieźle radzić samo - zapewniłem ją, z lekka rozbawiony, aczkowleik czułem dziwne napięcie unoszące się w powietrzu. No i kobieta się odsunęła ode mnie... Co mało mi się podobało, ale z pewnością szanowałem każdą jej decyzję. Poruszyłem się jednak niespokojnie na kanapie, odsuwając kawalątek, naprawdę niewielki bo robiłem to z ogromną niechęcią, by dać jej przestrzeń. - Twoja maska sceniczna mnie przyciągnęła, ale już po pierwszej rozmowę zrozumiałem, że jesteś o wiele delikatniejsza niż się spodziewałem. I nadal się staram o twoje względy! - zaznaczyłem.

Janet Merrill · 2020-12-16 00:19:03

Uśmiechnęłam się słabo. Oh czy on nie rozumiał...? Nie chciał rozumieć? Nie chciałam przed nim grać... Nie chciałam też by się tak starał nie zasługiwałam na to! Nie byłam odpowiednią osobą dla ciebie Colton!
- Gdyby to była tylko kwestia przyjmowania twoich względów, już dawno schowałabym się w twoich ramionach, mój romantyku - zapewniłam go czułym tonem i zaraz westchnąłem. - Nie wolałbyś... Znaleźć lepszej, piękniejszej damy? Młodszej od siebie? Bez statutu rozwódki? Tak... Byłoby ci na pewno łatwiej... Czułbyś się lepiej, gdyby ktoś zadbał o to twoje serce romantyka należycie, o całego ciebie... - spojrzałam na niego ze smutnym uśmiechem. - Nie wiem czy akurat ja się do tego nadaje...

Colton Tierney · 2020-12-16 00:25:01

Uśmiechnąłem się ze smutkiem. Nie potrafiłem go ukryć, bo czułem go w całym sobie. Był jak chłód, który przeszywał moje ciało, zamrażając mi wnętrzności. Z trudem przełknąłem ślinę przez zaciśnięte gardło.
- Janet, chyba mnie nie rozumiesz... Albo ja nie rozumiem ciebie... - Pokręciłem głową, biorąc pod uwagę obie możliwości. - To nie jest tak, że obejrzałem sobie wszystkie kobiety na statku, porozmawiałem z odpowiednimi kandydatkami i wytypowałem ciebie. To by było zbyt racjonalne, chyba nie byłbym w stanie cos takiego przeprowadzic - pwoedzialem z powagą i westchnąłem cicho, przytupując jedną nogą. Stresowałem się. - Ja... ja po prostu... Zobaczyłem cię od. To wystarczyło. I... Uszanuje twoją decyzję - powedziałem, choć pewności co do tego nie mialem. Zawsze ciężko mi się walczyło z uczuciem, a to było już dosyć glebokie. - Cokolwiek zdecydujesz. Postaram się zastosować.

Janet Merrill · 2020-12-16 00:32:49

Oh jakim od był głuptasem, tak nie rozsądnie zarządzać uczuciami, narażać się na krzywdę, na niewyobrażalny ból... Oh chyba też chciałabym być tym głuptasem, kochać sercem nie rozumiem, dać się porwać morskim prądom... Choćby tylko do końca rejsu...
- Po prostu zobaczyłeś.... - pokręciłam głową rozbawiona. - To bardzo nierozsądne chodzić z sercem na dłoni mój romantyku - specjalnie użyłam tego zwrotu, by wiedział, że się nie chce odsuwać od niego. Nawet więcej, faktycznie przysnęłam się nieco do Coltona na kanapie. Wracaj tu, chce cie... Chcę twojej głupoty, twojego braku rozsądku i emocji tak słodkich jak miód i truskawki w czekoladzie...
- Zdecydowanie potrzebujesz pomocy by zadbać o siebie - uznałam miękko. - Chyba... Mogłabym spróbować się tego podjąć... Musisz być jednak świadom... Że nie jestem prostą kobietą. Mam duży... Balast emocjonalny - zaznaczyłam.

Colton Tierney · 2020-12-16 00:37:08

- Kto go nie ma, moja droga Janet? - szepnąłem i dzięki temu, że się przysunela do mnie objąłem ja ramieniem, ostrza je i powoli, aby mogła się zawsze wycofać. Ona jednak tego nie zrobiła, także mogłem nieco ciężej oprzeć rękę i musnąć palcami jej ramię. - Czym było by życie bez wyzwań? - zapytałem,starając się odsunąć od siebie smutek, który jeszcze przed chwilką czułem. - Straszną nuda - odpwiedzialem za nią.

#161 2020-12-14 21:57:00

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#162 2020-12-14 22:18:09

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#163 2020-12-14 22:32:11

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#164 2020-12-14 23:11:07

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#165 2020-12-14 23:26:17

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#166 2020-12-14 23:37:38

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#167 2020-12-14 23:46:54

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#168 2020-12-15 00:04:34

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#169 2020-12-15 02:07:27

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#170 2020-12-15 09:55:58

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#171 2020-12-15 10:07:50

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#172 2020-12-15 19:50:36

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#173 2020-12-15 20:00:45

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#174 2020-12-15 23:53:06

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#175 2020-12-16 00:06:11

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#176 2020-12-16 00:12:29

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#177 2020-12-16 00:19:03

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#178 2020-12-16 00:25:01

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#179 2020-12-16 00:32:49

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#180 2020-12-16 00:37:08

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Stopka