Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Janet Merrill · 2020-12-10 19:02:50

- Dla mnie to samo - powiedziałam z uśmiechem, kiwając głową, ale zaraz wracając wzrokiem do nowego kompana. Colton miał w sobie coś... ciekawego, muszę przyznać. Coś więcej niż tylko to, że miło się go słuchało. Był po prostu bardzo przyjemny w odbiorze i... właściwie mogłabym to tej przyjemności w jego obecności przywyknąć.
- Tylko szczerze, Coltonie. Nie próbujesz mnie upić, zgadza się? - zapytałam miękko. - Wolałabym być w pełni świadoma, gdy prawisz mi co i raz zgrabne komplementy. W dodatku przyglądasz mi się tak uważnie, aż rad jestem, że tak dobrze się wyszykowałam na występ - przyznałam spoglądając na niego ze zwykłą kobiecą ciekawością.

Colton Tierney · 2020-12-10 19:06:16

Spoważniałem, bo uznałem to pytanie za bardzo poważne.
- Droga Janet, mogę mówić droga? - upewniłem się jeszcze z niewinnym błyskiem w oku, ona uśmiechnęła się na to pytanie, także przyjąłem to jako potwierdzenie i sam pokiwałem lekko głową. - Nigdy by mi taka myśl do głowy nie wpadła. Jestem dżentelmenem - zapewniłem ją. - Sam też wolałbym, byś wszystko pamiętała. Zależy mi na zapadaniu ci w pamięć - zaznaczyłem, sięgając po swojego drinka.

Janet Merrill · 2020-12-10 19:14:26

- Oh, możesz być pewien, że już zapadłeś mi w pamięć - zaśmiałam się, absolutnie szczerze, patrząc na niego z przyjemnością. - W pozytywnym sensie rzecz jasna, dla twojego spokoju cię zapewnię... Szczególnie, że dzisiejszego wieczora nie spodziewałam się spotkać na sali kogoś tak miłego jak ty, drogi Coltonie - przyznałam, używając do tego jego uroczego zwrotu. Oh on cały był... Rany, nie powinnam tak się zachwycać mężczyzną, ale jakaś część mnie chyba już dawno nie czuła męskiej ręki.

Colton Tierney · 2020-12-10 19:46:32

Zaśmiałem się krótko, pokojajac martini. Chciałem przed nią jakoś zabłysnąć, ale Janet wyglądała na kobietę która już wiele widziała i wiele słyszała, co mógłbym jej zaproponować? Rany, rany, nad zym ja się zastanawiałem. Już jej zabłysnąłem! Zaprosiła mnie na jutrzejszy koncert w barze... Wezmę aparat i uwiecznie na zdjęciu, co ja mówię, zdjęciach! Uwiecznie na zdjęciach tą boginie śpiewu.
- Służę swoim towarzystwem, a w pakiecie masz dostępne mile rozmowy i zabawne żarty, a to wszystko ze smakiem - zaznaczyłem. - Oczarowanie cię, to wielkie wyróżnienie dla mnie. Chciałbym dobrze to wykorzystać.

Janet Merrill · 2020-12-10 20:06:09

Uśmiechnęłam się czule, nie mogąc się nadziwić jak dobrze płynął mi czas. A sądziłam, że będę dziś wspierać mojego siostrzeńca w jego zadurzeniu, a tu proszę, spotykam na drodze takiego Coltona.
- No dobrze, to dobrze.... - zagryzłam nieznacznie pomalowane usta. - Wierzę w ciebie, jestem szczerze ciekawa jak wykorzystasz moją uwagę... Mhm, z wielką chęcią będę chciała to zobaczyć... - przyznałam, unosząc lekko brew, może ze zbyt dużą kokieterią. Ale kto mi zborni? Upiłam niewielki łyczek swojego drinka.

Colton Tierney · 2020-12-10 20:22:36

Uśmiechnąłem się szczerze uradowany jej odpowiedzią i poczułem się naprawdę pewnie. Skoro ona również była mną zaciekawiona, być może nawet w podobnym stopniu co ja nią, to czemu niemiałbym czuć się pewnie w tej konwersacji?
Zaczęła się bardzo swobodna rozmowa, póki co rozmawialiśmy na błahe tematy, o rejsie, o pięknym statku, o ludziach których zdążyliśmy tu spotkać. Uznałem to za rozgrzewkę. Mogłem dzięki temu nieco spuścić pary. Rozluźniłem się, Janet była rozluźniona od samego początku... Oh, na wszystkich bogów tego świata! Skąd ta kobieta jest?! Ah, no tak, tak., wiedziałem skąd – z Australii, tak samo jak ja.
Po wypiciu drinka i dłuższej rozmowie przy barze, zaproponowałem Janet jeszcze jeden taniec. Zgodziła się, zaznaczając, że "z przyjemnością" ze mną zatańczy. Radowała tym moje serce! Zatańczyliśmy nie jedną, a nawet dwie piosenki, a ja czułem się jak w siódmym niebie. Ta gracja z jaką się poruszała, zmysłowość jaką w sobie miała i naturalność... Nawet alkohol nie był w stanie jej stłumić!
Po tańcach Janet pozwoliła mi się porwać z sali, by przejść się po pokładzie i odetchnąć świeżym powietrzem od dusznej atmosfery.
- Noc zdążyła już pochłonąć statek - powiedziałem, proponując kobiecie ramię. - Jesteśmy teraz jedyną jasną plamą w promieniu wielu mil. Czy to nie magiczne? - spytałem, zerkając na nią z ciekawością.

Janet Merrill · 2020-12-10 20:46:41

Pokręciłam głową szczerze pod wrażeniem, sprawnością Coltona w prawieniu mi komplementów.
- Oh mój drogi... Widać w tobie duszę romantyka i samo to, że zauważasz takie rzeczy jest magiczne - odpowiedziałam, przyznałam szczerze, sama urzeczona, uśmiechając się najpierw w przestrzeń i zaraz potem zerkając na Coltona. - Tak, to jest magiczne. Jesteśmy tu, tak daleko od brzegu, jednak nikt nie czuje strachu, a więcej, nawiązujemy nowe znajomości, przyjaźni... Pięknie się na to patrzy...

Colton Tierney · 2020-12-10 20:54:22

- Patrzy, słucha, po prostu pięknie się to wszystko przeżywa - podsumowałem, kiwając lekko głową. Popatrzyłem przed siebie, biorąc głęboki oddech. - Jestem romantykiem, Janet, trudno byłoby tego nie dostrzec. Tak jak sama zauważyłaś już na początku naszego pierwszego tańca. - Zaśmiałem się. - Nie zdarzyłem się porządnie przedstawić lecz zdążyłem wyznać ci miłość - prztpomnialem. - Powiem ci, że nigdy się tego nie wstydziłem. Zdecydowanie bardziej wolę przeżywać to wsyztsko niż być powściągliwy tak i opanowany, jak wszystkie konwenanse tego nakazują. Nie mam pojęcia, jak Aiden tego dokonuje. Zdążyłaś go już chyba poznać na tyle, by zauważyć jego stoicki spokój? Ja bym tak nie potrafił, udusiłbym się w sobie Janet. Naprawdę, tak by się stało - zaznaczyłem,śmiejąc się krótko.

Janet Merrill · 2020-12-10 21:09:20

Pokiwałam głową z zadowoleniem. To było zabawne, ale właśnie taki typ człowieka najbardziej do mnie przemawiał. Kochałam Vincenta, który zawsze był w pełni sobą, kochałam moją Kally Pearce... Ich własnie charakteryzowało to co widziałam w Coltonie, być może dlatego tak szybko pozwoliłam mu się do mnie zbliżyć. Po prostu czułam jakby go znała kawał życia.
- To piękne, mój drogi - przyznałam szczerze. - Zawsze uważałam, że umiem zachwycać się pięknem wokół siebie, jednak widząc ciebie pojęłam, że nic nie widzę. Potrzebuję twoich oczu pełnych zachwytu i romantyzmu, w tych czasach powojennych, szczególnie zmęczona po całym dniu pracy... Dodajesz wiele otuchy, swoim zachwytem i szczerością...

Colton Tierney · 2020-12-10 21:15:08

- Ależ Janet! Ja mogę ci użyczyć moich oczu - zapewniłem ochoczo. - Gdy tylko będziesz miała na to czas i ochotę - zapewniłem ją, znów zapominając o jakiejś takiej przestrzeni osobistej czy jak tam to się nazywało... Heh. Narzucasz się jej Colton, i to bardzo. - Statek wydaje się ogromny, ale gdy myślę o nim, jako o przestrzenii na tygodnie... To jednak jest jakiś taki mały. Było by mi niezwykle miło znaleźć miejsce u twojego boku na więcej niż raz, czy dwa i zająć twój czas, piękna Janet.

Janet Merrill · 2020-12-10 21:23:16

Roześmiałam się być może rozochocona jego entuzjazmem może też i alkoholem. Nie przeszkadzała mi jego bliskość, a nawet gdy się zbliżył, z przyjemnością, pogłaskałam go rozbawiona po policzku. Miał delikatny zarost, ale szczególnie poczułam jego mocną szczękę... Ile miał lat? Był na pewno starszy od Aidena i Vincenta...
- Z chęcią zrobię ci trochę miejsca u mojego boku. Często zaglądam na pokład pierwszych klas, między innymi bo często tam występuję... Zawsze byłoby miło widzieć cię wśród widzów. I miło spędzać z tobą posiłku, to pewne - przyznałam, nie mówiąc nawet zbyt głośno, byliśmy nagle tak blisko, w tak miłej atmosferze.

Colton Tierney · 2020-12-10 21:32:47

Zatrzymanie się na chwilkę przy barierkach było niezwykle strategicznym posunięciem. Choć gdy to robiłem to zupełnie o tym nie myślałem. Ale teraz, gdy jej dłoń musnęła mnie po twarzy, moje serce znów zaczęło walić jak szalone. Już wiedziałem, po prostu wiedziałem. To ona, to właśnie ta. Ah, Janet! Szkoda, że nie mogłem ci już wraz powiedzieć, że właśnie zabrałaś moje serce do siebie wraz z tym delikatnym dotykiem? Że moje wyznania nie są żartobliwe czy naciągane? Czemu, czemu...?
- Bede czuł się zobowiązany dotrzymywać ci towarzystwa po pracy. To na pewno męczące bycie królową sceny - szepnąłem, głośniej nie musiałem. - Liczę na to, że dziś udało ci się wypocząć, pomimo tak natrętnego towarzyszą jakim jestem - dodałem z cichym śmiechem. - I mam nadzieję, że jutro po twoich występach w barze, również będziemy mogli... Porazmawiac chwilę. Oczywiście oglądanie i słuchanie cię sprawia mi niezwykłą radość, jednak rozmowa... Ah! To jest to czego moja dusza pragnie smakować.

Janet Merrill · 2020-12-10 21:39:40

Gdzie tacy ludzie się rodzą i po jakim świecie chodzą, chcą oddać serce, dusze i cało, niemal nieznanej osobie? Coltonie, urwałeś się z jakiegoś innego świata, wychowałeś się wśród piękna i dobra, a teraz widząc mnie też je dostrzegasz? Czy nie posądzisz mnie o bycie popsutą, zniszczoną, nawet jeśli mnie poznasz bliżej? Choć nad czym ja rozmyślałam, nie powinien poznawać mnie bliżej...
- Możesz być pewny, odpoczęłam. Nie poczuwam cię jako natrętnego, a fascynującego. Zresztą... jaka kobieta nie lubi komplementów, a ty mnie nimi zasypujesz jak z rękawa. Serce mi naprawdę rośnie, już dawno nikt nie poświęcił mi tyle uwagi co ty... - uśmiechnęłam się czule. - A lubię być w centrum uwagi... - bardzo powoli, przeciągając dokładnie palcami po jego szczęce i brodzie, cofnęłam w końcu dłoń. - Odprowadzisz mnie do mojej kajuty...? - zapytałam miękko, nieco podniesionym głosem.

Colton Tierney · 2020-12-10 21:43:41

Ah, jej oczy rozbłysły tak pięknie i już czułem... oh, czułem... I nagle to zgasło. Czemu...?
Ja jednak nie straciłem dobrego humoru, nadal byłem upojony jej osobą do granic możliwości. Kiwnąłem głową, podając jej swoje ramię z uśmiechem.
- Z wielką przyjemnością, piękna Janet. Gdybyś nie poprosiła, sam bym zaproponował. Po tak miłym wieczorze nie można psuć sobie humoru samotnym powrotem do pokoju - podsumowałem, gdy powoli ruszyliśmy do przodu. - Prowadź moja droga.

Janet Merrill · 2020-12-10 21:57:08

Pokiwałam głową z uśmiechem, znów zagryzając leciutko pomalowane usta. Nie ma co sobie psuć humoru samotnym powrotem? A może poprawisz mi humor, przepędzając samotność też nocą? Choć może nie dziś...?
Przeszliśmy spokojnie przez korytarz kajut drugiej klasy, przerzucając się uwagami o wystroju statku, czy innych jego aspektach...
- Oh to tutaj - wskazałam dłonią drzwi stając przed nimi. - Bardzo się cieszę, że dotrzymałeś mi dziś towarzystwa... Nawet obie nie wyobrażasz jak dobrze było mi spędzić z tobą czas... Na pewno z chęcią powtórzę taki wieczór, czy jaką kolwiek inną porę dnia... Spędzanie z tobą czasu jest po prostu wyjątkowo przyjemne - przyznałam szczerze znajdując szybko klucz do kajuty, i już ją sobie otwierając, jednak jeszcze odwracając się do Coltona.

Colton Tierney · 2020-12-10 22:07:24

Już się zasmuciłem, gdy tak prędko otworzyła drzwi. Wyglądało to tak, jakby jednak chciała przede mną uciec, ale bała mi się tego powiedzieć. Przez moje ciało przeszła nieprzyjemna fala gorąca. Jednak zaraz uspokoiłem się, gdy kobieta odwróciła się znów do mnie, kierując swoją twarz źle stronę mojej.
- Ze wzajemnością - odparłem sięgając po jej dłoń. Pochyliłem głowę i ucałowałem wierzchnia stronę, zerkając na jej twarz. Ah, uśmiechała się, to dobry znak! Nie wzięła mnie jednak za szaleńca. Cóż za ulga! - Do zobaczenia wkrótce, Janet. Życzę ci spokojnej nocy.

Janet Merrill · 2020-12-10 22:12:13

- Ja tobie również, Colton - przyznałam i nim uciekł, złapałam go za krawat, ściągając do swojej wysokości, i pocałował go czule w policzek, zostawiając delikatny ślad szminką. Następnie wypuściłam go, nieco zaskoczonego. Widok jego szoku rozbawił mnie jeszcze bardziej. - Śpij spokojnie, mój drogi - podsumowałam ze szczerym uśmiechem i wycofałam się już do pokoju oddychając w końcu spokojnie, głęboko. Co za noc... Miałam tylko wspierać Vincenta, a najwyraźniej... Oh, Coltonie, Coltonie... mam nadzieję, że wkrótce się zobaczymy...

Colton Tierney · 2020-12-10 22:22:47

Wziąłem głęboki oddech, jeszcze chwilkę stojąc przed jej drzwiami. Dotknalem palcami policzka, z którego niestety szybko ulotniło się jej ciplo. Jednak nadal czułem delikatne mrowienie. Oh... I zostawiła na nim trochę swojej szminki. Czyż to nie zabawne!
Sięgnąłem po chusteczkę i wytarlem policzek powoli ruszając do własnej kajuty. Oczywiście nie trafiłem prosto do niej. Wróciłem okrężną droga, najpierw po pokładzie gdzie przed chwilą spacerowałem z piękną Janet i dopiero przez głową sale ruszyłem do siebie. Nie mogłem doczekać się kolejnego spotkania. Czy ta kobieta nie była cudem?

DZIEN 12 – 17 LIPCA 1948 ROK

Następnego dnia spotkałem Janet przy objedzie, zamieniłem z nią kilka słów między jej występami, w których dała mi wskazówki na to, jak powinienem trafić do baru, w którym będzie śpiewać. Coz, czułem głęboką ekscytację. Ubrałem się luźniej. Założyłem brązowe lniane spodnie, szarą koszule z ładnymi szyciami, dopasowane brązowe szelki. Darowałem sobie marynarkę, a na szyji zawiesiłem aparat. Tak! Musiałem, chciałem zrobić jej choć jedno zdjęcie a w takim barze zdecydowanie bardziej wypada, niż na sali głównej.
Pojawiłem się na miejscu odpowiednie wcześniej, by zająć sobie jakieś w miarę sensowne miejsce. Nie siedziałem pod samą niewielką scena ale nie zależało mi na tym aż tak bardzo. Grunt, że będę mógł z nią porozmawiać już po występie!

Janet Merrill · 2020-12-10 22:37:12

Uwielbiałam występować na mojej prywatnej scenie! Była drobniejsza, bardziej kameralna, a zakres piosenek mógł obejmować więcej i więcej... Ah. Zauważyłam od razu Coltona. Wyglądał zarazem męsko jak i artystycznie, niesamowite jakim cudem to osiągał. Sama też dałam z siebie wszystko, czarna, obcisła sukienka, o podkreślonym biuście i do tego ozdobnym bolerko z futerka... Gdy stanęłam przy mikrofonie świat mógł zniknąć. Śpiewałam dla siebie, śpiewałam z miłością i namiętnością. Balladę o kochankach, opowieść o miłości niespełnionej, o namiętnej nocy z kurtyzaną... Ah uwielbiałam wkładać emocje w moje piosenki. Po jak zawsze udanym występie, z zadowoleniem zeszłam ze sceny, zabierając butelkę jakiegoś alkoholu ze swojego składziku. Blisko mojego bocznego wyjścia, siedział Colton, wypatrując mnie z wyczekiwaniem. Podeszłam więc do niego z uśmiechem, przystając przy stoliku.
- Wolne...? - zapytałam kokieteryjnie, zadowolona po występie.

Colton Tierney · 2020-12-10 22:42:59

Podniosłem się z miejsca i uśmiechnąłem szeroko.
- Zarezerwowane specjalnie z myślą o tobie - odpowiedziałem, odsuwając jej krzesło. Kobieta uśmiechnęła się w ten piękny, promienny sposób w jaki uśmiechając się tylko tak olśniewające niewiasty i usiadła. Ja jednak pozostałem jeszcze na równych nogach. - Jak pewnie zauważyłaś, przeniosłem, ze sobą aparat. Pozwoliłem sobie zorbic ci jedno zdjęcie podczas występu i jestem niemal pewnien,że wyszło cudownie. Ale teraz, gdy już siedzisz, rozbiez chciałbym zmienić ci jedno... Zgodzisz się? - spytałem grzecznie.

#21 2020-12-10 19:02:50

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#22 2020-12-10 19:06:16

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#23 2020-12-10 19:14:26

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#24 2020-12-10 19:46:32

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#25 2020-12-10 20:06:09

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#26 2020-12-10 20:22:36

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#27 2020-12-10 20:46:41

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#28 2020-12-10 20:54:22

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#29 2020-12-10 21:09:20

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#30 2020-12-10 21:15:08

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#31 2020-12-10 21:23:16

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#32 2020-12-10 21:32:47

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#33 2020-12-10 21:39:40

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#34 2020-12-10 21:43:41

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#35 2020-12-10 21:57:08

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#36 2020-12-10 22:07:24

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#37 2020-12-10 22:12:13

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#38 2020-12-10 22:22:47

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#39 2020-12-10 22:37:12

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#40 2020-12-10 22:42:59

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Stopka