Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Enzo Brentwood · 2020-08-29 00:19:01

- Na pewno znajdę czas - zapewniłem ją miękko i uśmiechnąłem się czule, widząc jak się powoli wycofuje. - Idź znajdź idealne miejsce do czytania. I błagam, nie wpadaj już na nikogo - tylko na mnie możesz wpadać, prosto w moje ramiona. - Inaczej zamknę cię z załogą na mostku, bym miał na ciebie oko - oświadczyłem ze śmiertelną powagą, by zaraz się roześmiać. - Wierzę, że znajdziesz gdzieś na statku idealne miejsce do czytania...

Lena Blanchett · 2020-08-29 00:52:17

- Jakieś na pewno znajdę - mruknęłam. - Do zobaczenia później, oficerze! - zawołałam jeszcze na koniec i niechętnie odwróciłam się na pięcie by ruszyć przed siebie. Nie miałam w planach szukać miejsca. Teraz energia roznosiła mnie jeszcze bardziej niż wcześniej, więc postanowiłam zostawić książkę w swojej kajucie i poprzedzać się korytarzami. Może nawet zajrzeć do 3 klasy?

Enzo Brentwood · 2020-08-29 10:38:13

/dzień 14 - 18 lipca 1948 rok/

Tydzień minął mi tak miło, że nawet nie zauważyłem gdy przekroczyliśmy magiczną granicę drugiego tygodnia. Z Leną spotykaliśmy się codziennie, czasami więcej niż raz. Kilka razy spędziłem z nią śniadanie, parę razy spacerowaliśmy, a czasem zaszywaliśmy się w bibliotece. Zadałem nawet raz pytanie, czemu nie ma z nią narzeczonego, ale ona odparła bez namiętnym głosem, że pracuje. Nie podobał mi się cały ten Patrick oraz to, że zostawiał tak Lenę, z drugiej jednak strony korzystałem z tego nagminnie.
Nawet kapitan widział moje zachowanie, śmiał się ze mnie, że zakochany jestem znacznie milszy. To było zabawne mówić "zakochany". Bo ja... Cóż, byłem zakochany, od pierwszego wejrzenia. A te utrudnienia chyba jeszcze bardziej umocniły mnie w przekonaniu, że skoro to nie moja... To znaczy że coś jest na rzeczy.
Starałem się jednak o tym nie myśleć. Być miłym przyjacielem, kompanem. Lenie chyba brakowało właśnie kompana... Spotkaliśmy się znów w bibliotece (bo skończyła już czytać poprzednią książkę) i spacerowaliśmy między regałami. Marynarkę i czapkę zostawiłem na stoliku gdzie wcześniej siedzieliśmy.
- Po co chciałabyś tym razem sięgnąć...? - zapytałem z uśmiechem, kiedy skończyliśmy się śmiać z jakiegoś żartu.

Lena Blanchett · 2020-08-29 11:07:55

- Chyba po fikcji historycznej warto by było sięgnąć po coś realnego - odparłam rozbawiona, przeciągając wzrokiem po regałach. Enzo szedł krok w krok za mną, niemal czułam jego tors na swoich plecach. Ta odległość była bardzo nieodpowednia ale przez ostatni tydzień zachowaliśmy się non stop "nieodpowednia" więc przestalam się nad tym bardziej zastanawiać. Było nieodpowednie, no i co z tego? - Polityka... Prawo...? - wymieniłam z namysłem, krocząc powoli do przodu. A jeśli tylko bym odrobinkę zwolniła Enzo wpadłby na mnie...

Enzo Brentwood · 2020-08-29 11:24:42

- Może prawo - pokiwałem głową z namysłem. - To ważny aspekt, w sensie, różnice między naszymi sądami, czy ustrojami... Poza tym prawo jakie obowiązuje w stanie Nowy Jork, nie obowiązuje wszędzie jednakowo, to bardzo ważne - mówiłem z powagą. - Warto wiedzieć na ten temat jak najwięcej, na politykę jeszcze przyjdzie czas - zaznaczyłem rozbawiony, nieco zwalniając przy półce z książkami poświęconym historii USA. Złapałem Lenę za ramię, by ona też przystanęła, i uśmiechnąłem się do niej przyjaźnie.
- Znam jeden tytuł, który się nada, chyba widziałem go tutaj - wyjaśniłem.

Lena Blanchett · 2020-08-29 12:17:21

Zatrzymałam sięi zerknelam na jego dłoń na moim ramieniu. Chyba źle mnie zrozumiał i ja odsunął, a ja po prostu... Patrzyłam.
- To cudownie - szepnęłam, bo głośniej nie musiałam mówić. Był bliżej niż na wyciągnięcie ręki. - Interesują mnie oba tematy, zarówno polityka jak i prawo - zaznaczyłam. - Choć o polityce zapewne nasłuchał się z radia lub przeczytam co nieco w gazetach i to na bieżąco - przyznałam, uśmiechając się lekko. - Która to pozycja? - zapytałam w końcu, odwracając wzrok od Enzo a przenosząc go na regał.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 12:57:18

- Właśnie szukam... Poza tym polityka jest wszędzie w NY, nie trzeba nawet mieszkać w Waszyngtonie by poczuć to na własnej skórze. Wszystkie bankiety, spotkania czy popularne kawiarnie są pełne polityki i różnych z tym związanych spraw... Szybko się w tym odnajdziesz dzięki przysłuchiwaniu się i obserwacji, to ważne elementy - wyjaśniłem miękko, wzrokiem przeskakując po grzbietach książek aż w końcu znalazłem znajomą nazwę.
- O tam, na wyższej półce - wskazałem. Jako że była bliżej Leny to kobieta pierwsza sięgnęła po nią, jednak była nieco za wysoko. Stanąłem więc tuż za Leną i jedną ręką kładąc znów na jej ramieniu, wzniosłem drugą wyżej, do książki.
Byliśmy tak blisko, ciało w ciało, czułem jak drży lekko, jednak czułem że to nie z powodu przerażenia, nie, obu nam podobało się to ciepło ciał, to jak... Do siebie pasują. Trochę przerażało. Trochę ekscytowało. Podniecało. Pragnienie...
- To ta... - powiedziałem niemal szeptem, lekko zachrypniętym głosem, opuszczając książkę do jej rąk, a samemu nadal stojąc za nią. Przerażony i podekscytowany tym co może się wydarzyć w każdej chwili. Sam byłem tak blisko by przestać myśleć o wszystkim co mówiło "nie" a skupić się na tym co mówiło "tak tak tak"... Jednak... Czy to było realne?

Lena Blanchett · 2020-08-29 14:07:31

Reagowałam na Enzo w taki sposób w jaki raczej reaguje się na kochanka niż na przyjaciela!
Obróciłam głowę w bok, najmocniej jak mogłam, bo nie chciałam by odsuwał się ode mnie i spojrzałam na mężczyznę przez ramię. Jego twarz lekko i jakby mimowolnie, zbliżyła się do mojej. Po żyłam na skórze jego ciepły oddech. Mój oddech stawal się z każdą minutą coraz głębszy, za to Enzo był dosyć opanowany.
To nie powinno tak być! Powinnam móc go teraz całować do utraty tchu, całować aż wargi mi zdrentwieją, aż przestanę je czuć. Całować tak długo, aż moje płuca napełnia się w całości jego zapachem.
-Dzi-dziekuje - ledwo wyduszilam z siebie te słowa, jednak zignorowałam książkę na rzecz Enzo. Rowniez chciałam przysunąć swoją twarz bliżej, powoli odwracając się do niego przodem.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 14:54:34

Zadrżałem. Chciałem tak bardzo teraz się przysunąć i złapać ją w ramiona, a z drugiej strony przecież chciałem być jej przyjacielem! Admosfera była tak napięta, gęsta i emocjonalna, by tak blisko, coraz bliżej, z pragnieniem...
- Czy to naprawdę takie złe, że chciałbym cię pocałować...? - zapytałem bezgłośnie, czując jak przegrywam walkę moralną. Wiedziałem, że ona czuje to samo, ja to wiedziałem! A jednak... Była między nami taka bariera. Granica bezpieczeństwa, tej zasady przez którą Lena nosiła na palcu pierścionek od mężczyzny, który chciał po prostu jednoczył dwie fiirmy.

Lena Blanchett · 2020-08-29 15:03:56

- Potwornie złe - zapewnilam go, uśmiechając się lekko i sięgając dłonią do jego karku. - Bardzo, bardzo złe - mruknęłam, przyciągając go do siebie i pozwalając w końcu zasmakować jego wargi. Nie mogłam już zjeść tego, że nie umieliśmy znaleźć wyjaśnienia na to, co się między nami działo. Nie potrafiliśmy temu zapobiec, tak czasem jest... Czasami coś jest silniejsze od nas samych, większe i ważniejsze niż pozostałe rzeczy.
Teraz najważniejszą rzeczą było nacieszenie się pocałunkiem. Nie miałam pewności, czy ten pierwszy, nie będzie przypadkiem ostatnim, dlatego chciałam zrobić to porządnie, tak jak należy. Oczywiście Enzo odwzajemnił pocałunek z taką samą mocą co ja. I mimo że był to pierwszy pocałunek, który na pozór powinien być przepełniony radością i niewinnością... Ja czułam się tak, jakbym całowała go już wiele razy, choć dopiero poznawałam jego usta, jego zapach, jego dotyk. I było w tym pocałunku dużo żalu i tesknoty wymieszanej ze smutkiem. Ale i tak był piękny. Najpiękniejszy pocalunek jaki kiedykolwiek miałam.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 15:30:38

Objąłem Lenę w pasie i trzymałem ją tak długo jak tylko mogłem. Bo gdy tylko się od siebie odsunęliśmy, mógłbym ją pocałować znów i znów i tak bez końca.
- Dla ciebie chcę w takim razie być zły - mruknąłem, na moment przymykając oczy. Po chwili jednak znów spojrzałem na Lenę, która także trzymała się mnie. Było dziwnie, ale chyba łatwiej o tyle, że... Byliśmy teraz w tym razem. Przełknąłem ślinę niepewnie, próbując jednak zachować spokój. Choć pozorny.
- Choć może już jestem zły... Zadużyłem się w tobie bez pamięci - przyznałem prawdę, nie widząc sensu jej ukrywać. - W tobie, w twoim umyśle...

Lena Blanchett · 2020-08-29 15:48:11

- Ćśśś - uciszylam go, kładąc palece na jego wargach. Uśmiechnęłam się do niego ciepło. - Nie jesteś zły, to po prostu zły moment , nieodpowednia czas ale... Odpowiednie uczucie, odpowiednia osoba... - mruknęłam, cały czas trzymając palce na jego ustach. - Wiem to bo czuję dokładnie to samo co ty, przynajmniej takie mam wrażenie. - Znów się uśmiechnęłam, szeroko i promiennie. - Oszalała bym, gdybym tego nie zrobiła, więc nie będę przepraszać. - Przemknęłam głośno ślinę, opuszczając dłoń i układając obie ręce płasko na jego torsie. - Pragnę cię... - szepnęłam że smutkiem i nutą bólu w głosie, przeciągając dlonmi po jego ramionach. Cieszyłam się, że zdjął z siebie marynarkę, dzięki temu rozdzielali nas mniej warstw. - To tak bardzo frustrujące...

Enzo Brentwood · 2020-08-29 16:13:50

- Ale piękne... - szepnąłem. - Pięknie mówisz o uczuciach, wiesz? Odpowiednie uczucie, odpowiednia osoba... - powtórzyłem po niej, jedną dłonią muskając jej policzek. Niemal czułem jej ból namacalnie, tak samo jak jej żal. Cieszyłem się jednak, że ten żal nie jest spowodowany tym, że to czuje, a tym... Że nie jest to taka prosta sytuacja.
- Cieszę, że to zrobiłaś... Przynajmniej mam pewność... - pochyliłem się znów lekko, zatrzymując się jedynie tuż przy wargach Leny. - Że nie jestem sam w tym uczuciu... Że jesteś w tym że mną... - Mówiłem dalej, jakby dodatkowo napawając się tym uczuciem. Oddychając jej oddechem, zapamiętując jej zapach...

Lena Blanchett · 2020-08-29 16:24:18

Złapałam głęboki oddech. Znów był tak blisko, a ja czułam dzięki temu mrowienie w całym ciele.
- Lecz to nadal zły czas, w szczególności na odpowiednią osobę - mruknęłam, przymykając powieki. - Enzo... - Chciałam powiedzieć tak dużo wylać z siebie cała nadzieję, smutek, żal radość, niepewność... Ale nie umiałam wydusić z siebie ani słowa. Jego delikatny dotyk dłoni na moim policzku. Te dłonie ciężko pracowały ale nie straciły wyczucia. Dłonie Patricka nigdy nie były delikatne, nie w ten sposób.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 16:31:35

- Wiem... - zapewniłem, odczytując więcej niż miliony słów, jakie były ukryty w tym westchnieniu. Chwilę napawałem się jej osobą tak blisko, jej głębokim oddechem. Uśmiechnąłem się czule.
- Serce bije ci tak szybciutko... - zaśmiałem się cicho, pławiąc się w tym uczuciu póki jeszcze miałem czas. - Wiesz, może... Spotkamy się... Za kilka dni? Na zabawie wieczornej, w 3 klasie. Tam nikt nie pozna w nas oficera, czy panienkę... Będziemy tam... Sobą - zaproponowałem miękko, z nadzieją.

Lena Blanchett · 2020-08-29 17:00:33

- Nie ma możliwości że nikt cię nie rozpozna, skoro ciągle się tam przechadzasz - zauważyłam lekko rozbawiona. Odetchnęłam głęboko, bo faktycznie serce waliło mi jak szalone, miałam wrażenie że obija się aż o żebra. - A ja jestem panienką! Mówi o tym każdy skrawek mnie, cera, ubrania, postawa. - Teraz to ja sięgnęłam do jego twarzy, ujmując ja w słonie i delikatnie gładząc kocykami po policzkach. - Ale zgodzę się na wszystko, byle tylko spędzić z tobą czas - oznajmiłam, nie odsuwając dłoni.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 17:05:08

- Nadal będziemy mogli się spotykać... Jak dotychczas. Na śniadanie. Na popołudniową kawę... - wymieniałem powoli, tuląc się do jej dłoni. - Ale możemy też szukać takich zabaw, takich chwil, tylko dla nas, tylko sam na sam... - zagryzłem wargę, bo wiedziałem gdzieś z tyłu głowy, że od tego oczy Leny aż błyszczały. Podniecałem ją. - Jeśli tylko... Chcesz - dodałem słabo.

Lena Blanchett · 2020-08-29 17:17:09

- Chcę - odpowiedziałam bez namysłu, wstrzymując na chwilę oddech. Skupiłam się na kilka sekund tylko i wyłącznie na oczach Enzo. Tryskały radością i tak bardzo nie chciałam jej gasić, ale mówiłam mówić dalej. - Jednak nie wiem jak będzie wyglądać przyszły tydzień... - szepnęłam, mając na myśli to, że być może Patrick będzie już wolny. Zwykle poświęcał mi czas, to tylko teraz tak wyglądało, jakby mnie ignorował. Ale pierwszy raz naprawdę mi to nie przeszkadzało, prawie w ogóle o nim nie myślałam w ciągu minionego tygodnia.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 17:21:15

- Oh... No tak - jej jebany narzeczony. A najgorsze w tym wszystkim było to, że wydawał się pozornie dobrym człowiekiem! Że moja nienawiść do niego było urojona, nie miałem żadnego powodu do złości prócz tego, że był zaręczony z Leną.
- Zobaczymy w takim razie... Póki ten tydzień się nie skończy, mamy jeszcze czas. Musimy... Wykorzystać go jak najlepiej - uznałem z uśmiechem. - Na zabawie w trzeciej klasie, czy przy każdym innym spotykaniu. Po prostu... Bądźmy w kontakcie... - uznałem, musząc się pogodzić, że to nie ja dałem jej pierścionek z brylantem.

Lena Blanchett · 2020-08-30 16:43:55

Pokiwałam lekko głową, wpatrując się w jego oczy.
- Jesteśmy cały czas... - zapewnilam go, uśmiechając się miękko. - Po prostu... Będzie jak było. Tylko że z pocałunkiem. To chyba... - Zagryzlam wargę, przerywając sama sobie. Chciałam powiedzieć "To chyba nic nie zmienia" ale wtedy próbowałbym oszukać samą siebie. Czułam, że teraz wszytsko się zmieniło. Już nie był tylko punktem westchnień, wielkim znakiem zapytania. Był pewny, prawdziwy, i był tak blisko! - To chyba w porządku - mruknęłam, łapiąc go za nadgarstek i delikatnie ściskając.

#161 2020-08-29 00:19:01

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#162 2020-08-29 00:52:17

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#163 2020-08-29 10:38:13

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#164 2020-08-29 11:07:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#165 2020-08-29 11:24:42

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#166 2020-08-29 12:17:21

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#167 2020-08-29 12:57:18

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#168 2020-08-29 14:07:31

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#169 2020-08-29 14:54:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#170 2020-08-29 15:03:56

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#171 2020-08-29 15:30:38

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#172 2020-08-29 15:48:11

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#173 2020-08-29 16:13:50

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#174 2020-08-29 16:24:18

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#175 2020-08-29 16:31:35

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#176 2020-08-29 17:00:33

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#177 2020-08-29 17:05:08

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#178 2020-08-29 17:17:09

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#179 2020-08-29 17:21:15

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#180 2020-08-30 16:43:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Stopka