Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Enzo Brentwood · 2020-08-28 17:39:02

- W takim razie spaceruj tam, gdzie nikomu nie stanie się krzywda, a na pewno nie po korytarzu - uznałem miękko. - Jeszcze mogłoby ci się coś stać poważniejszego niż zderzenie z me mną - zauważyłem miękko i rozejrzałem się po korytarzu. - Wyjdź na zewnątrz pokładu? Tam jest wiele pustej przestrzeni ludzie też tam spacerują... Trochę spokojniej będziesz mogła spacerować z innymi. A najlepiej by było, gdybyś miała kogoś u boku, by zadbał, byś nie wpadała na innych - podsumowałem miękkim i pełnym troski glosem.

Lena Blanchett · 2020-08-28 21:18:25

- Gdy spaceruję z kimś to zazwyczaj skupiam się na rozmowie z nim, a nie na czytaniu przy nim książki - powiedziałam, uśmiechając się niepewnie do Enzo. - Po prostu... Będę chodziła woniej - zapewniłam go, skacząc wzrokiem od ściany do jego twarzy i tak w kółko. - Na pokładzie wieje i robi mi się momentami chłodno, a korytarze są ciepłe i całkiem przytulne. Ale dziękuję ci za troskę, oficerze - dodałam szeptem. - Wymyślę sobie jakieś porządne miejsce do czytania...

Enzo Brentwood · 2020-08-28 21:28:53

- Mogę się z tobą chwilę przespacerować pod rękę - zaproponowałem z lekkim uśmiechem. - Bez rozmów, tylko powolny, spokojny spacer, byś mogła równocześnie czytać książkę - dodałem, przyglądając się ciekawsko Lenie, która wyraźnie unikała mojego spojrzenia. - I tak kierowałem się na mostek, myślę, że możemy się przespacerować w tamtą stronę korytarzami - wyjaśniłem, chowając dłonie do kieszeni i czekając na werdykt, jakoś dziwnie zagubionej w tej sytuacji panience Blanchett. Jakby moje towarzystwo było jednocześnie nie mile i mile widziane... Huh.

Lena Blanchett · 2020-08-28 21:36:56

- Kierowałeś się na mostek - powróciłam po nim, spoglądając na pusty korytarz. - Hmm... Nie chcę ci znów zabierać czasu - zauważyłam, podnosząc na niego wzrok. Oczy Enzo momentalnie zmiękły i popatrzył na mnie błagalnie. - Oh, rozumiem, nie uznajesz tego za zabieranie czasu, hm, dobrze, dobrze. W takim razie... Z przyjemnością skorzystam z twojej propozycji. Może znajdę sobie jakieś miejsce na przedzie statku - podsumowałam. - Chodzę w miarę szybko...! - zapewniłam.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 21:49:09

- Robię większe kroki - przypomniałem i ofiarowałem swoje ramię dziewczynie. Następnie ruszyłem z wolna w stronę w którą zmierzałem, jednak ze znacznie szerszym i radośniejszym uśmiechem. Bo u mojego boku spacerowała piękna dama, trzymając się mnie i czytając książkę o historii kraju, którego darzyłem miłością. To było dziwne uczucie, dumy z niej wymieszane z dumą z samego siebie. Gdzieś z tyłu głowy siedziała mi myśl, że gdybyśmy poznali się przed moim wyjazdem do wojska, pewnie nie zawróciłaby mi w głowie, tak jak teraz i poprawiło mi to humor jeszcze bardziej. Myśl o tym jak wydoroślałem i jak dojrzałem do tego by naprawdę się zakochać... była pokrzepiająca.
Bolał jedynie fakt, że mój obiekt westchnień był... zaręczony, huh. Choć chyba powinienem się pogodzić z tym, że dojrzałe uczucie musi wiązać się z dojrzałych porażek... zapewne.

Lena Blanchett · 2020-08-28 22:03:46

Przeszliśmy kawałek w ciszy, ale... Nie udało mi się podczas tej przechadzki przeczytać nawet strony!
- Szczerze powiedziawszy, chyba nie umiem się skupić na książce - przyznałam się z cichym westchnieniem. - Już mówiłam, gdy z kimś spaceruję, wolę zając się przyjemną pogawędką, a nie skupiać na swojej książce - powtórzyłam się, zamykając książkę i przyciągając ją do swojej piersi. Nieco mocniej ścisnęłam ramię mężczyzny, zaraz jednak poluźniłam uścisk. - Niech mi lepiej oficer powie, jak się mu płynie statkiem? - zapytałam radośnie, potrzebowałam rozmowy z nim. - Jako pasażerka zapewne widzę tą podróż zupełnie inaczej.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 22:11:34

Zaśmiałem się cicho, trochę rozbawiony jej szybką zmianą zdania. Słodka, zabawna...
- Sam czuję się naprawdę spokojny. Minął pierwszy tydzień podróży i oceniam go na bardzo spokojny. Oby każdy z kolejnych był taki. Poza tym jeszcze kilka dni przed nami do pierwszego z trzech przystanków, mam wiele obaw co do nadchodzących zmian pogodowych, martwię się cały czas drobiazgami związanymi z podróżnymi, mamy na pokładzie też tak wielu znamienitych osobistości... to wielka odpowiedzialność - przyznałem z ciężkim westchnieniem. - Kapitan bardzo polega na swoich oficerach, a ja jestem już coraz bardziej zmęczony tą odpowiedzialnością i obawami. Przejmuję się pewnie odrobinę za bardzo małymi rzeczami i to wszystko... - podsumowałem, zagryzając lekko wargę. - Ale bardzo chcę dać z siebie jak najwięcej i pokazać się z jak najlepszej strony...

Lena Blanchett · 2020-08-28 22:38:22

- To zupełnie zrozumiałe - przyznałam mu. - Masz odpowiedzialne stanowisko i chcesz wszystkich zapewnić że na nie zasługujesz, że umiesz wypełnić bezbłędnie swoje obowiązki i więcej... Też tak miewam. - Uśmiechnęłam się, zerkając kontem oka na mężczyznę. Wciąż czułam żal po naszej ostatniej wymianie zdań. To pytanie nie powinno być zadanie, a skoro już padło, powinna była bez namysł postawić się murem za narzeczonym. A to co zrobiłam... Niemal potwierdzało jak bardzo zagubiona jestem.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 22:44:51

- To wiele dla mnie znaczy - przytaknąłem, spuszczając wzrok. - Nim wstąpiłem do marynarki... Byłem raczej złą osobą. A już na pewno nie wywiązywałem się z obowiązków - parsknąłem, z krzywym grymasem. - Chyba próbuję sobie udowodnić tą podróżą, że się zmieniłem na lepsze, że teraz będzie już tylko dobrze... Ale jak widzę, jeszcze wiele pracy przede mną - wzruszyłem nieznacznie ramionami. - No cóż. Muszę się z tym pogodzić, wziąć sprawy w swoje ręce i starać się jeszcze bardziej - podsumowałem. Zerknąłem na Lenę, ze smutnym uśmiechem.
- Kiedyś nie chciałem sprostać czemukolwiek, potem chciałem sprostać wszystkim. Teraz... muszę po prostu być zadowolony z tego kim jestem - westchnąłem ciężko.

Lena Blanchett · 2020-08-28 22:52:31

- A umiesz w pełni stwierdzić kim jesteś? - zapytałam ciekawsko. - Chodzi mi o to, że póki nie poczujesz się... pełny? - Zmarszczyłam nos, przez parę sekund się zastanawiając. - Tak, myślę, że to odpowiednie słowo. - Uśmiechnęłam się szeroko z zadowoleniem, zawieszając wzrok na nim. - Chcę po prostu powiedzieć, że gdy poczujesz się pełny, wtedy będziesz też z siebie zadowolony. Przynajmniej... Tak sądzę - zakończyłam niepewnie. Sama nie byłam "pełna", wiec może niepotrzebnie gadałam takie głupoty. Zdążyłam jednak zauważyć, że podczas tych kilku rozmów z Enzo, on nie śmiał się ani razu z tych bzdur jakie wygadywałam, słuchał ich i spokojnie na wszystko reagował.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 22:57:45

Westchnąłem, kiwając z wolna głową na jej słowa, by znaleźć odpowiednią odpowiedź.
- Co czyni nas w takim razie pełnymi? - zapytałem miękko, bardziej w przestrzeń niż zadając to pytanie konkretnej osobie. - Bo jeśli miłość, to zdecydowanie jestem na przegranej pozycji - zauważyłem. - Złamałem za wiele serc i narobiłem za wiele krzywd w życiach ludzkich by teraz jeszcze.... - krzywdzić ciebie. - ... To kontynuować. To strasznie skomplikowane, o całe bycie pełnym.

Lena Blanchett · 2020-08-28 23:14:48

- Tak... też myślę, że to skomplikowane, a nie łamałam niczyich serc. - Bo mam nadzieję, że twoje jest jeszcze całe, Enzo... - Nie wiem, czy to bycie pełnym od tego zależy... Próbuję sama do tego dojść, jakoś przebrnąć przez wszelkie niedogodności i cały czas szukać. Mam jednak dziwne wrażenie, że taki stan naprawdę istnieje. Choć może za dużo książek już przeczytałam... Rzeczywistość miesza mi się z fikcją, proszę mnie już nie słuchać - poprosiłam, pesząc się.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 23:19:23

Roześmiałem się jednak perliście, idąc tym spokojnym krokiem przez niemal pusty korytarz.
- Skąd, proszę mówić, to bardzo przyjemne cię słuchać - zapewniłem ją miękko. - Szczególnie, iż twój akcent jest naprawdę... Miły. Żeby nie powiedzieć zabawny - zachichotałem pod nosem. - Mówisz takie piękne rzeczy, a w dodatku w taki słodki sposób, musisz mi wybacz naprawdę. Już dłuższy czas słyszę ten akcent, ale odkąd wsłuchuję się uważnie w twoje słowa, naprawdę mocno go dostrzegam - przyznałem rozbawiony.

Lena Blanchett · 2020-08-28 23:29:45

- To Amerykanie są zabawni z ich zachwytem nad naszym akcentem - stwierdziłam, również rozbawiona. - Mówicie w taki... Prosty i dosyć suchy sposób. Ostry - poprawiłam się. - Wasze głosy stają się miękkie dopiero wtedy, gdy wy tego chcecie, a nie na ogól. - Uśmiechnęłam się do siebie bo... moim zdaniem Enzo brzmiał miekko przy prawie każdej naszej rozmowie. Może dlatego tak bardzo go polubiłam? - Ale idzie to jeszcze zrozumieć. Znałam pewnego Irlandczyka. Nie sposób było go zrozumieć. Musiał mówić niezwykle powoli, ze wzajemnością, bo on nie mógł zrozumieć mnie. - Zaśmiałam się.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 23:33:34

Zaśmiałem się szczerze z jej opowieści.
- Moja mama jest Franzuską - podzieliłem się małym kawałkiem historii. - Do dziś mówi z takim zabawnym akcentem, mimo iż mieszka już w Ameryce dłużej niż w domu rodzinnym. Ojciec zawsze przedrzeźnia ją gdy się zaczynają kłócić o cokolwiek - zachichotałem. - Myślę że amerykański jest prosty dla wszystkich odbiorców, ponieważ to prosty język, niemal bez żadnego akcentu... Może poszczególne Stany mają odrobinę różną wymowę. Z Teksańczykiem nie idzie się dogadać - pokręciłem głową nadal roześmiany.

Lena Blanchett · 2020-08-28 23:46:02

To było takie lekkie. Szliśmy roześmiani i żartowaliśmy sobie z różnych akcentów, nawet swoich własnych i nawet nie zdążyliśmy się zorientować kiedy stanęliśmy przy schodkach prowadzących na mostek.
Westchnęłam ciężko. Nie chciałam się rozstawać...
- Dziękuję za towarzystwo, oficerze. To była przemiła pogawędka. Nie żałuję, że wpadłam na ciebie z takim impetem. Skoro skończyło się w ten sposób, musisz zacząć nosić ochraniacze, bo będę wpadać tak na ciebie częściej - ostrzegłam żartobliwie.

Enzo Brentwood · 2020-08-28 23:48:55

Pokręciłem głową rozbawiony.
- Naprawdę nie musisz na mnie wpadać, by spędzić ze mną miło czas, bardzo lubię pogawętki przy filiżance kawy! - zaśmiałem się szczerze. - Ale w porządku, skoro chcesz koniecznie wbijać mi się w bok, zainwestuje w ochraniacze, dla tak miłych pogawędek warto - przyznałem, mrugając żartobliwie do Leny. Chciałbym by to nie był żart, byśmy mogli częściej tak... Razem spacerować...

Lena Blanchett · 2020-08-28 23:57:16

Zrobiłam kilka małych kroczków w tył... powoli... nigdzie się przecież nie spieszyłam...
- Chyba... Będziemy mogli tak spacerować, czasem - stwierdziłam, wzruszając niewinnie ramionami. - Może faktycznie nie będę na ciebie wpadać, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Bo oboje będziemy poobijani. - Zaśmiałam się krótko. - Na kawę zawsze jesteś zaproszony... Czasem jadam sama śniadania - zasugerowałam, uśmiechając się.

Enzo Brentwood · 2020-08-29 00:00:57

Taka kobieta jak ty, nigdy nie powinna jadać śniadań sama... Nigdy bym do tego nie dopuścił, nieważne jak zapracowany bym był. Sam robiłbym Ci śniadania...
- Może wpadnę więc jutro na śniadanie. Wypiję kawy, dotrzymam ci towarzystwa... Będziesz mogła opowiedzieć o swoim ulubionym momencie książki - zaproponowałem, wskakując na "Przeminęło z wiatrem" które tuliła do siebie. - Leniwe, poranne pogawętki... - uśmiechnąłem się lekko, zagryzając wargę z zadowoleniem.

Lena Blanchett · 2020-08-29 00:13:12

Podobało mi się to, jak zagryzał wargę. Stawał się wtedy jeszcze bardziej seksowny, choć to było niewykonalne.
- Nie wiem jak będzie jutro ale... Zajrzyj na główną salę. Jeśli będziesz miało oczywiście czas, zrozumiem, jeśli się nie pojawisz - powiedziałam z powaga, a raczej starając się zachować jej resztki! Bo to było bardzo niepoważne z mojej strony. Bardzo, bardzo niepoważne.

#141 2020-08-28 17:39:02

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#142 2020-08-28 21:18:25

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#143 2020-08-28 21:28:53

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#144 2020-08-28 21:36:56

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#145 2020-08-28 21:49:09

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#146 2020-08-28 22:03:46

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#147 2020-08-28 22:11:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#148 2020-08-28 22:38:22

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#149 2020-08-28 22:44:51

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#150 2020-08-28 22:52:31

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#151 2020-08-28 22:57:45

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#152 2020-08-28 23:14:48

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#153 2020-08-28 23:19:23

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#154 2020-08-28 23:29:45

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#155 2020-08-28 23:33:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#156 2020-08-28 23:46:02

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#157 2020-08-28 23:48:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#158 2020-08-28 23:57:16

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#159 2020-08-29 00:00:57

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#160 2020-08-29 00:13:12

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Stopka