Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Enzo Brentwood · 2020-08-25 10:01:04

- Wyjaśnienia...? - zmarszczyłem lekko brwi. Kiedy muzyka się skończyła, śpiewacza poprosiła o chwilę przerwy, a ja z Leną zeszliśmy ze sceny. Stanęliśmy z boku, między wyjściem na zewnątrz, a salą, by ominąć tłum innych ludzi przemieszczających się po sali. Spojrzałem znów na zagubioną i trochę przestraszoną kobietę.
- Co się stało, Leno? Masz jakiś taki strach na twarzy. Coś było nie tak w tańcu, zobaczyłaś kogoś? - dopytywałem, oczami rozglądając się dookoła, próbując zrozumieć co się stało.

Lena Blanchett · 2020-08-25 15:14:23

- Nie, nie, nie. Spokojnie - powiedziałam, kręcąc głową na boki. - Spokojnie - powtórzyłam łagodnie, a wtedy mezczzyzna znów skupił na mnie wzroo. - Nie przestraszyłam się niczego - zapewnilam go, uśmiechając się słabo. Przyciągnęłam dłonie do brzucha i wyprostowalam się. - Może to nie jest ogromie ważna informacja - oczywiście że jest - ale... Nie wsiadłam na statek sama. I płynę do Stanów w konkretnym celu - przyznałam się, przyglądając się jego twarzy, ale w taki elegancki i uprzejmy sposób, nie natarczywy. Nie chciałam go atakować swoją ciekawością. Nie miałam pojęcia jak zareaguję. Liczyłam chyba na to, że powie, że na niego ktoś czeka w Ameryce... Może nie żona, nie zauważyłam pierścionka na jego dłoni, być może tylko kobieta za którą tęsknił i której wyczekiwał... Tak by było najlepiej, najmniej krępująco.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 16:24:10

- Oh... Nie sama? - powtórzyłem po niej z namysłem i znów zmarszczyłem brwi po krótkiej chwili rozluźnienia wyrazu twarzy. - No dobrze... Płyniesz w takim razie z... Rodziną, czy tak? - spróbowałem miękko ze słabym uśmiechem. Z nadzieją, bo chyba zaczynałem rozumieć. Nie sama, w kontekście naszej relacji. W kontekście, że nie jest sama, ma kogoś, a ja zachowywałem się cały czas mocno... Znacząco. Mocno w stronę Leny, trochę za mocno.
- Lena, masz kogoś prawda? To próbujesz mi powiedzieć? - zapytałem miękko, lecz już poważniej, odsuwając od niej dłonie, choć jeszcze samemu się nie odsuwając.

Lena Blanchett · 2020-08-25 16:30:09

Pokiwałam głową.
- Płynę z moją rodziną, narzeczonym oraz jego rodziną - wyjaśniłam, w końcu mówiąc to na głos. Długo zajęło mi wyrzucenie tego z siebie. Przez jego twarz przemknął cień ale zaraz zniknął i zastanawiałam się czy mi się to przewidziało czy nie. - I uznałam, że... Powinieneś to wiedzieć jak najszybciej. - Uśmiechnęłam się do niego grzecznie, przepraszająco. Jakby to była moja wina, że mam narzeczonego, jakby to był mój obowiązek go za to przepraszać.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 16:55:40

Słyszycie ten dźwięk? Dźwięk tłuczonego szkła? To moje plany na wspólną romantyczną podróż wraz z rudowłosą pięknością. Jak kryształowy kieliszek obity o podłogę, plany tłuczą się na miliony kawałków.
- Oh, oczywiście, to dość istotna wiedza... Szczególnie, że nie widziałem pierścionka na twoim palcu... Um - poczułem się lekko zakłopotany, ale starałem się nadal uśmiechać przyjaźnie. - Rozumiem, w każdym razie... Nadal możesz na mnie liczyć jako uczynnego pierwszego oficera - zapewniłem ją miękko. Szkoda że nie doświadczy uczynnego Enzo... - I bardzo panience dziękuję za taniec - dodałem, starając się nie jąkać.

Lena Blanchett · 2020-08-25 17:57:19

Gardło mi się ścisnęło. Czyli nikt na ciebie nie czeka, pomyślałam że smutkiem, wodząc jego reakcję.
- Cała przyjemność po mojej stronie, oficerze Brentwood - odparłam równie oficjalnie co on. Może tak będzie łatwiej. Przecież... Rozmaiwlismy dwa razy, poznaliśmy się dziś. Małe niedopowedzenie i te dwie rozmowy stały się jakby... Bardzo odległe. - Mam nadzieję, że nie będę już pana niepokoić - dodałam, chcąc zatrzymać go na te kilka słów dłużej. Chciałam dodać "i liczę na kolejny taniec" ale to by było już bardzo nie na miejscu. - Oby jak najspokojniejszej nocy - powedziałam na pożegnanie i powoli odsunęłam się od niego.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 18:40:21

- Tak, dziękuję... Baw się dobrze Leno... Panienko - poprawiłem się i podrapałem się lekko skonfundowany po karku. - Dobrej nocy - skwitowałem i wycofałem się na pokład, by zbliżyć się znów do barierek i odpalić papierosa. Zająć czymś ręce i zarazem... Dobrze, choć kogo oszukiwałem, pewnie zaraz wejdę na wyższy poziom sali i z antresoli zobaczę kim więc jest ten jej narzeczony. Choć nie wypada mi robić nic głupiego! Tylko rzucę okiem...

Lena Blanchett · 2020-08-25 18:55:39

Westchnęłam i ruszyłam przez salę w stronę swojego stolika. Musiałam się powstrzymać przed oglądaniem za siebie. Pan Brentwood nie życzył sobie spoufalać się z kobietą, która była już obiecana komuś innemu... Cóż. Szanowałam tą decyzję i nie miałam zamiaru chyba? się narzucać. Nie chciałam sprawiać mu kłopotu. Kompletnie źle to rozegrałam! Choć może to było najlepsze rozwiązanie... Byłam tak zmieszana i zagubiona w sobie, że nie zauważyłam, że wprost przede mną pojawił się Patrick.
- Uważaj - zganił mnie, łapać za przedramiona i ściskając trochę za mocno. Czasami miał problem z wyczuciem swojej siły. Powstrzymałam się przed skrzywieniem. - Musisz być ostrożniejsza, Leno - dodał, poszczajac i delikatnie dladzac po rękach, wynagradzając wcześniejszy, niedelikatny uścisk.
- Tak, wiem... Wybacz. Zamysilalm się - wyjaśniłam szybko, spoglądając w jego oczy. Patrick uśmiechnął się pewnie i uniósł dłoń, by złapać mnie za podbródek. - Ale już wróciłam do rzeczywistości - podsumowalam, uśmiechając się delikatnie.
- Doskonale. Bardzo nie lubię, gdy tak odplywasz - przypomniał, opuszczając dłoń.
- Wiem, kochanie...
- Wiem, że wiesz. Ale robisz to nagminnie. Więc muszę ci odsiwezac pamięć - powiedział nieco znudzony. - Chodź, obiecałem ci taniec - oznajmił, łapiąc mnie za rękę i ciągnąć znów w stronę centralnej części sali.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 19:11:42

Jak kat nad duszami spacerowałem po antresoli z papierosem w ustach, spoglądając na salę z wyższością. Odkrycie, że piękna dama która już zdążyła mnie zauroczyć ma kogoś obiecanego wydawało mi się dobrym powodem do złego nastroju.
Tak więc obserwowałem salę z góry, szukając pięknych płomiennych włosów, a gdy je dojrzałem aż skrzywiłem się na widok mężczyzny, który prowadził ją za rękę. Skrzywiłem się nieco widząc że ma dużo pewności siebie, jednak lekkie skrzywienie Leny skłoniło mnie do pytania - czy nie za dużo.
Trzymał ją mocno, tak by patrzyła prosto mu w oczy, celowo też zsuwał dłoń na jej pośladki. Bez krzty wychowania... Jednak śmiali się oboje. Jak szczęśliwa para...
Chyba zabolało mnie to jeszcze bardziej niż sądziłem.

Lena Blanchett · 2020-08-25 19:29:25

Zaśmiałam się, gdy Patrick znów połaskotać mnie po żebrach.
- Koniec łaskotania - poprosiłam rozbawiona, a on przyciągnął mnie mocno, dociskając nasze ciała do siebie. Poczułam łaskotanie w żołądku, gdy poparzył mi głęboko w oczy. - Nie koniec? - zapytałam niepewnie, a on zaśmiał się że mnie.
- To dopiero początek, Lena - mruknął, całując mnie przelotnie. - Zabiorę cię stąd zaraz - oznajmił, wracając do tańca.
- Zaraz? - zdziwiłam się i mimowolnie się rozejrzałam. Nie do końca wiedziałam za kim po co.
- Dokładnie. Dobrze usłyszałaś. Wiem, że się nudziłaś przy stole... Zapewnie ci trochę rozrywki - szepnął mi na ucho. Uśmiechnęłam się zawstydzona. - Wiem przecież że lubisz.
- Oh, oczywiście że lubię... Ale ja...
- Nie, nie. Żadne ale - przerwał mi. - Później wrócimy na salę, jeśli o to ci chodzi - zaznaczył.
- W porządku - przytaknęłam jedynie, pozwalając mu zabrać mnie z parkietu.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 20:26:00

Obserwowałem uważnie zachowanie narzeczonego Leny. Wychodzili z sali, ale nie w stronę kajut. Zacisnąłem mocno zęby, nieco poirytowany myślą, że ten silny uścisk i zbyt szeroki uśmiech, wpatrujący się w Lenę tylko w sposób pragnienia... niemal bez żadnego szacunku. Mamrocząc pod nosem, spróbowałem nie myśleć o tym, spróbowałem nie zastanawiać się nad tym, czy gdybym naciskał to Lena zakwestionowała by jakiekolwiek uczucia do narzeczonego. Nie wiedziałem co jest między nimi, nie wiedziałem, czy nie niszczyłem czegoś znaczącego.
Ale z drugiej strony tak dobrze bawiła się, kiedy ja stałem obok, albo... Sam nie wiem. Trzymając papierosa w dłoni, wróciłem do patrolowania pokładu oraz korytarzy, by mieć kontrolę nad tym co dzieje się poza salą na przyjęciu.
Ciekawe jakie Lena... lubiła zabawy...?

Lena Blanchett · 2020-08-25 22:09:33

/dzień 2 – 6 lipca 1948 rok/

To była dla mnie trochę ciężką noc. Było mi nieco niedobrze, gdy już się położyłam w swoim łóżku i zamknęłam oczy. Nie kołysało statkiem mocniej niż wieczorem, jednak podczas snu odczuwałam to inaczej.
Dlatego rano byłam dosyć nieprzytomna. Ubrałam się w sukienkę z prostym długim rękawem oraz trójkątnym dekoltem. Do tego dobrałam delikatny srebrny naszyjnik. Patrickowi się podobało mimo że nie miałam na sobie nic wymyślnego. Mój narzeczony lubił mnie w beżowych kolorach.
Nie zjadłam nic na śniadanie i czułam się słabo. Przy obiedzie było podobnie. Patrick odprowadził mnie do kajuty i poszedł na spotkanie zostawiając mnie samą. A ja nie lubialm siedzieć w zamknięciu. Dlatego postanowiłam że wyjdę pooddychać. Założyłam coś ciepłego na ramiona, bo jednak było chłodno, jak dla mnie przynajmniej i ruszyłam na pokład.

Enzo Brentwood · 2020-08-25 22:18:06

Akurat rozmawiałem z kilkorgiem marynarzy kiedy na horyzoncie zobaczyłem Lenę, czy też panienkę Blanchett, która zniknęła mi z oczu od czasu moich obserwacji na antresoli. Unikała mnie? Czy może jeszcze coś innego było na rzeczy? Albo zupełnie się mną nie przejmowała i po prostu żyła własnym życiem...?
- ... W porządku, gdy naoliwicie silniki powiadomcie mostek, będziemy dmuchać na zimno - powiedziałem młodym marynarzom, kiedy zbliżaliśmy się do barierek gdzie stała kobieta. Odprawiłem młodą dwójkę i z delikatnym uśmiechem spojrzałem na rudowłosą.
- Dzień dobry, panno Blanchett. Wygląda dziś pani bardzo blado, dobrze się panienka czuje?

Lena Blanchett · 2020-08-25 22:31:31

Właśnie niemal dyszałam, "łapiąc oddech" gdy usłyszałam obok siebie znajomy głos. Od razu wyprostowałam się, mocno zaciskając palce a na jednym z nich znajdował się pierścionek na barierce.
- Dzień dobry oficerze. Niestety nie czuję się najlepiej, co najwyraźniej widać - powiedziałam z nutą bólu ale mimo wszytsko uśmiechając się łagodnie do niego. - Bardzo chciałam by ta podróż była udana a tymczasem pierwszego dnia na morzu mój żołądek odmawia posłuszeństwa - powiedziałam żartobliwie, śmiejąc się krótko. - Miałam bardzo słabą noc i nienajlepszy dzień. Liczę, że mi przejdzie. Jedyne co dziś udało mi się przełknąć to herbatę ziołową - wyznałam.

▼Ukryta wiadomość

Enzo Brentwood · 2020-08-25 22:41:55

Spojrzałem na nią czule i z troską.
- Choroba morska dopada każdego bardzo niespodziewanie - powiedziałem miękko, zatrzymując się obok niej. - Czasami pomaga wpatrywanie się w horyzont, albo po prostu aktywne uczestnictwo w podróży. Kiedy zaciągnąłem się, kazali mi dużo gadać mimo iż ledwo siedziałem prosto - przyznałem się miękko. - Jednak jeśli nadal masz ochotę na zioła, mam w swojej kajucie herbatę ziołową szczególnie na takie przypadki - zaoferowałem się z pomocą, nie mogąc bezczynnie patrząc na stan kobiety.

Lena Blanchett · 2020-08-25 22:47:05

- To miłe z... - zawahałam się, bo nie rozumiałam, czemu nie mogliśmy być jednak na "ty", przecież to było w porządku! - ...pana strony. Jednakże to już by było absurdalne narzucanie się. -Odetchnęłam głęboko, odwracając wzrok od mężczyzny i spoglądając przed siebie w morze. - A wolałabym tego nie robić... Hmm... - Zmarszczyłam lekko nos, przypominając coś sobie. - Wczoraj miał pan urodziny - powiedziałam coś oczywistego dla niego. - Chyba nie udało mi się panu złożyć życzeń - przypomniałam sobie. - Stało się wczoraj coś wyjątkowego, co pomogło panu uczcić ten dzień? Coś poza rozpoczęciem ostatniej podróży?

Enzo Brentwood · 2020-08-25 22:53:55

Zagryzłem wpatrując się intensywnie w zielone oczy Leny, ale nie wykrztusiłem z siebie ani słowa. Ciężko było przecież powiedzieć zaręczonej kobiecie "poznałem ciebie, to wystarczający prezent od losu". Przełknąłem jednak te słowa i po kilku chwilach dłuższego wpatrywania się w siebie, odchrząknąłem, jakby wybudzając nas oboje z transu. Czy to możliwe, że wpatrując się w oczy Leny, przysunęliśmy się odrobinkę do siebie...?
- Tak... Stało się kilka wyjątkowych rzeczy - przyznałem w końcu z lekkim uśmiechem. - Ale wracając do tematu twojego zdrowia i samopoczucia, to nie będzie narzucanie, jeśli przejdziesz się ze mną do mojej kajuty po herbatę, sam tam miałem iść, a uzgodniliśmy już, że jesteś wybornym towarzystwem, więc... jeśli nie masz innych zobowiązań, jak najbardziej zapraszam ze mną - uśmiechnąłem się spokojnie.

Lena Blanchett · 2020-08-25 23:07:16

- Wczoraj... Wydałeś się być przygaszony, gdy... - celowo zwróciłam się do niego w nieformalny sposób, zerkając to w jego oczy, to na morze. Musiałam przestać się rozglądać. Słowa zawisły między nami, chyba oboje wiedzieliśmy co powinno być po "gdy". - Może nie chodzi mi tylko i wyłącznie o narzucanie się panu... - Westchnęłam. Byłam tak niepewna tego co robię, a bardzo chciałam, by było odwrotnie. - Spacerowanie do pana kajuty... To nienajlepszy pomysł - stwierdziłam. - Ale jeśli znalazłby pan chwilę, oficerze, aby spotkać się ze mną na herbatę w jednej z pokładowych restauracji, to będę zobowiązana

Enzo Brentwood · 2020-08-25 23:18:48

Zacisnąłem lekko usta, ale pokiwałem głową.
- Musisz mi wybaczać moje zachowanie - przyznałem szczerze, próbując przemówić rozsądnie i spokojnie do kobiety. - Nie zmyśliłem żadnej z wypowiedzianej rzeczy, a już szczególnie tych, gdy mówiłem o tym jak piękna czy interesująca jesteś, jednak gdybym wiedział, że jesteś zaręczona, pewnie nie podzieliłbym się swoimi przemyśleniami na głos... w sposób w jaki to zrobiłem - uznałem dyplomatycznie. Potem jakbym skinął jeszcze raz na swoje słowa głową. - Możemy mówić sobie na ty, naturalnie - dodałem miękkim tonem, a potem uśmiechnąłem się lekko. - A jeśli masz wolną chwilę, możesz poczekać w restauracji na głównym pokładzie, przyjdę tam lada moment z herbatą dla ciebie - zaproponowałem nowy plan, jakby chcąc zaznaczyć, że mimo iż... nie osiągnę wcześniej wymarzonego celu, to wcale nie oznacza, że nie może ze sobą rozmawiać.

Lena Blanchett · 2020-08-25 23:27:34

Ucieszyłam się, widząc, że chyba doszedł do dokładnie takiego samego wniosku co ja. Możemy stać się przyjaciółmi. Coś w środku mnie niemal krzyczało, że to minimum jakie od niego potrzebuję.
- Mogę sterczeć tu i łapać oddech, albo spędzić czas na rozmowie i herbacie... Będę w takim razie czekać w restauracji - odparłam z lekkim rozbaeieniem, następnie jednak marszczyłam lekko nos. - I... nie mam ci za złe ani jednego słowa, Enzo - zapewniłam go od razu, nie chcąc by czuł się winny, czy zakłopotany. - Powinnam na samym początku ci to uświadomić, biorę całą winę na siebie. Ale nie myśl o mnie źle - poprosiłam jeszcze, bo miało to dla mnie duże znaczenie.

#41 2020-08-25 10:01:04

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#42 2020-08-25 15:14:23

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#43 2020-08-25 16:24:10

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#44 2020-08-25 16:30:09

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#45 2020-08-25 16:55:40

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#46 2020-08-25 17:57:19

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#47 2020-08-25 18:40:21

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#48 2020-08-25 18:55:39

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#49 2020-08-25 19:11:42

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#50 2020-08-25 19:29:25

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#51 2020-08-25 20:26:00

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#52 2020-08-25 22:09:33

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#53 2020-08-25 22:18:06

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#54 2020-08-25 22:31:31

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#55 2020-08-25 22:41:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#56 2020-08-25 22:47:05

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#57 2020-08-25 22:53:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#58 2020-08-25 23:07:16

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#59 2020-08-25 23:18:48

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#60 2020-08-25 23:27:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Stopka