Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Lena Blanchett · 2020-09-06 09:45:31

Wypiłam jeszcze trochę piwa ze swojej butelki i ruszyliśmy na parkiet by wesoło wirować wśród innych. To była prawdziwa magia. Nie piękne suknie, nienaganny makijaż i elegancka sala pełna drogich ozdób. Tam właśnie magia umierała, prawdziwa magia działa się właśnie w tym miejscu, na pokładzie 3 klasy, u boku mojego Enzo.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 09:58:06

Długo tańczyliśmy, ocieraliśmy się o siebie, kradliśmy pocałunki, kręciliśmy się dookoła, czasem podniosłem Lenę na rękach, ona wtedy tak słodko piszczała i śmiała się... Była taka szczęśliwa przy mnie tutaj wśród pasażerów "niższej klasy", a tak smutna tam na wyższym pokładzie, wraz z niechcianym narzeczonym. Chciałem... być jej, chciałem być z nią już na zawsze, by nawet w Nowym Jorku, w domu w eleganckiej kamienicy... Ah. Tam byłaby jeszcze piękniejsza, jaśniejąca, promieniejąca... Byłaby naprawdę oczarowana Central Parkiem, nowoczesnymi kolejami, pewnie szybko znalazłaby pracę, sam bym jej pomógł!
Teraz jednak nie mogłem odpływać marzeniami. Powoli, kiedy już nogi odmówiły nam obojgu posłuszeństwa, ruszyliśmy w stronę kajut. Zapewniłem Lenę, że ją odprowadzę. Nie chciałem iść dziś z nią do łóżka, oboje byliśmy lekko podchmieleni, to nie byłoby na miejscu. Tak więc odprowadziłem ją po prostu do kajuty, sadzając miękko na łóżku.
- Lenko, słoneczko, musisz założyć koszulę nocną - powiedziałem miękko, kiedy rudowłosa siedziała już sennie na materacu kiwając nogami. Włosy wypadły jej już z koka i pojedyncze kosmyki przysłaniały jej poliki, ale nadal była ona prześliczna.

Lena Blanchett · 2020-09-06 10:04:35

Westchnęłam ciężko, rozglądając się po swojej kajucie z nutą smutku. Nie chciałam tu dziś spać... Nie chciałam spać sama...
- Jak się w nią ubiorę, to sobie pójdziesz - zauważyłam zmęczonym głosem, nieco ochrypnietym od głośnego mówienia a momentami nawet przekrzykiwania muzyki. Popatrzyłam na niego, starając się zachować radość. - Wolę przeciągnąć ten moment... Najlepiej przeciągać go w nieskończoność - podsumowałam, wzruszając niewinnie ramionami.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 10:10:53

Spojrzałem na nią miękko i popatrzyłem czulę na kobietę.
- Mogę z tobą zostać, chcesz? - zapytałem miękko. - Mogę dziś z tobą spać, też jestem zmęczony... Myślę, że nikomu nie będzie to przeszkadzać - powiedziałem miękko. Pogładziłem Lenkę po policzku, hah, moje zmęczone kochanie... - Jak założysz koszulę nocną, to sobie nie pójdę. Zostanę z tobą i położymy się razem do łóżka. Razem się wyśpimy, co ty na to? - zamruczałem jeszcze raz, kucając obok siedzącej Leny.

Lena Blanchett · 2020-09-06 10:27:13

Uśmiechnęłam się radośnie i pokiwałam głową.
- Właśnie tego chce, Enzo - zapewnilam go, gładząc po policzku. - Pozwól mi zasnąć w twoich objęciach, tylko tego chce teraz - dodałam, uśmiechnięta od ucha do ucha. - Ale znów będziesz musiał uciekać nad ranem... Hmm... Jeśli wolisz, to po prostu poleż ze mną jeszcze... Przez jakiś czas. A potem idź, też będę szczęśliwa. Zostanie mi twój zapach na poduszce. - Zaśmiałam się krótko.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 10:39:15

- Zostanę z tobą całą noc, obiecuje - powiedziałem spokojnie. - Ale idź się przebrać kochana - poprosiłem i sam wstałem, by zdjąć z siebie powoli koszulę całą resztę ubrań, aż zostając w bieliźnie i zerkając na Lenę, która bardzo powoli zabierała się do zdjęcia sukienki. - Może pomóc ci jakoś? - zapytałem miękko, kiedy złożyłem swoje ubranie i ostrożnie odłożyłem je na boku, by nie szukać go za długo, gdy będę chciał wychodzić. No i ewentualnie... hyh gdyby ktoś wszedł żebym mógł szybko je schować.

Lena Blanchett · 2020-09-06 10:47:22

- Ehymmm, nie wiem, chyba sobie poradzę - mruknęłam, póki co zsuwając ze stop pantofle oraz pończochy. Siniaki na karku, ramionach i przedramionach. Być może jakiś w okolicy ud – wyliczalam w myślach. - Choć nie wiem... Ale raczej sobie poradzę - mruknęłam zamyślona, rozpinając dwa guziki na karku. - Enzo? - zapytałam zanim ją z siebie zdjęłam. - Byłbyś na mnie zły, gdybym nie mówiła ci wszystego? - zapytałam, spoglądając na niego z nutą strachu.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 10:58:09

Zmarszczyłem brwi spoglądając spokojnie na Lenę.
- Masz prawo do swoich spraw i sekretów... Chyba nie ma powodu bym był na ciebie zły... - uznałem spokojnie, ale zaraz zerknąłem na kobietę. - Kochana... Jeśli chcesz mi coś powiedzieć, to ja cie... Ja cie wysłucham, obiecuję - zapewniłem ją spokojnie, nadal lekko zaskoczony tym pytaniem.

Lena Blanchett · 2020-09-06 11:08:34

Zacisnęłam mocno wargi, nic nie mówiąc przez moment. Kiedy pytał mnie, czy Patrick jest dobrym człowiekiem, upeiralam się że tak... Teraz już mi w to nie uwierzy. Nie było w co wierzyć.
- Wstydzę się - mruknęłam, pochylając głowę i zerkając na swoje stopy. O takich rzeczach chyba nikt nie chciałby mówić... - Pomożesz mi po prostu z sukienką? Nie zadawaj zbyt dużo pytań - poprosiłam, starając się poukładać wszytko w głowie. Podeszłam bliżej mężczyzny, uśmiechając się lekko i obróciłam do niego tyłem by do końca rozpiął guziki, abym mogła zsunąć z siebie sukienkę.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 11:20:20

Nadal marszczyłem brwi, kiedy powoli rozpiąłem guziki sukienki, aż... Gdy zsunęła się sukienka, odsłaniając jej ramiona, jej ciało, jej...
- O boże... - szepnąłem cicho, spoglądając na cienie na jej bladej cerze. Aż zamroczyło mnie, gdy pomogłem Lenie użyczając rękę by się oparła, a ja... Przełknąłem ślinę. Nie zadawaj pytań. Jedyne co mogłem...
- Mam tylko jedno - przyznałem spokojnie. - Mówiłaś mu... By tego nie robił? - zapytałem niemal słabym głosem.

Lena Blanchett · 2020-09-06 11:27:10

Sięgnęłam po koszulę nocną i pospiesznie narzuciłam ja na ciało, jednak krótki rękaw i okrągły dekolt nie zasłaniały całkowicie wszystkich sińców. Objęłam się ramionami i usiadłam na łóżku, zerkając jedynie na Enzo. Czułam ogromny wstyd, taki nie do opisania słowami.
- Może kiedyś... Sama nie wiem. Nie kloce się z nim - powiedziałam, przełykając gule, która urosła w moim gardle i bardzo utrriud biała mi mówienie.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 11:37:23

Zacisnąłem wargi i tak jak powiedziałem wcześniej, nie zadałem już ani pytania więcej. Zrozumiałem już niemal wszystko i chciałem otulić Lenę delikatnie, tak bardzo czule jak tylko się ta. Mówiła rodzicom? Na pewno nie... Sądzili, że Patrick jest ich ukochanym "synem". Może gdyby wiedzieli... Ah, nie pora na to. Muszę się skupić na Lence.
Usiadłem na łóżku obok niej i ująłem ją czule za dłoń.
- Piękną mamy noc - zauważyłem czułym głosem. - Choć sam, czasami w pełni mam trudności ze snem - przyznałem się, mówiąc swobodnie o zwykłej sprawie jaką jest pogoda.

Lena Blanchett · 2020-09-06 11:41:04

- Dzisiejszy wieczor i noc były piękne same w sobie, nie zważając na pogodę - szepnęłam, zaciskając palce na jego dłoni. Wzięłam głęboki oddech, starając się nie denerwować. Był na mnie zły? Rozczarowany mną? Co sobie teraz myślał...? Wolalm jednak nie znać odpowiedzi na żadne z tych pytań, wolałam udawać, że tego tematu nie było. - Piękna mi męcząca - dodałam, przeciągając wzrokiem po nagim torsie mężczyzny. - Możemy... Się już położyć?

Enzo Brentwood · 2020-09-06 11:46:51

- Oczywiście Lenko - zapewniłem ją miękko i zsunąłem się niżej w poduszkach, podobnie co i ona. - Lenko... - zacząłem jeszcze nim zamknęła oczy. - Chcę ci tylko powiedzieć, że cie kocham. I nie chcę się od ciebie oddalać jeszcze bardziej... I... - zagryzłem wargi. - Chciałbym cię obronić, zwalczyć zło jakie cię otacza, więc... powiedz tylko słowo, a będę próbował - uznałem miękko, zaciskając wargi, ale zaraz patrząc na nią czule i z miłością. - A póki co, chodźmy spać. Odpocznijmy...

Lena Blanchett · 2020-09-06 12:13:22

Nie odezwałam się już ani słowem. Po prostu wtuliłam się w mężczyznę który dotykał mnie jeszcze delikatniej niż zwykle, chyba zapominając, że jeszcze kilkanaście minut temu dziko wirowalismy w tańcu obijając się o siebie innych. Poza tym, wydawało mi się że już delikatniej nie był w stanie mnie traktować, a jednak...
Wtuliłam się w niego, zamykając oczy. Chciałam wyrzucić z głowy ostatnie dwadzieścia minut i w sumie udało mi się to. Zasnąłem, myślami będąc wciąż na parkiecie. W prostej sukience, pijąc dziwnie smakujące piwo, mówiąc zdecydowanie za głośno i całując się z Enzo, jakbyśmy byli ze sobą od wieków.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 12:33:08

Obudziłem się rano, miałem co prawda jeszcze dużo czasu, mogłem się spokojnie ubrać, odetchnąć... Ale tak naprawdę chciałem do ostatniej chwili mojego czasu, by jak najdłużej trwać w spokojnym śnie u boku mojej Lenki. Jednak w końcu musiałem się podnieść, a wtedy dziewczyna od razu uniosła się lekko.
- Hej, śpij dalej kochanie... Ja muszę już iść - wyjaśniłem miękko, całując ją czule w czoło.

Lena Blanchett · 2020-09-06 12:36:16

Oparłam znów na poduszkę, obserwując spod półprzymkniętyvh powiek jak mezczzyzna podnosi się z łóżka i zaczyna ubierać się w rzeczy z wczoraj.
- Wyobrażasz sobie, że nie musiałbyś nigdzie iść rano? - szepnęłam rozmarzona, właściwie to jeszcze byłam jedną nogą w swoich bajkowych snach o niemożliwym. - Że zjeslibysmy śniadanie wspolnie, zajadając na koniec ciastem... - mruknęłam, zamykając znów oczy, bo miałam ciężkie powieki, zbyt ciężkie. Ale wciąż nasłuchiwałam jego kroków, oczami wyobraźni widząc, jak zapina guziki koszuli, jak wsuwa na siebie spodnie.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 12:48:51

Uśmiechnąłem się lekko.
- O tak, zdecydowanie wyobrażam to sobie. Ale myślę, że po śniadaniu ciasto to nie jest najlepszy pomysł! - zaśmiałem się szczerze i założyłem pasek. Potem przysiadłem na łóżku obok Lenki i czule pogłaskałem ją po policzku. - Moje piękne słoneczko jeszcze nie wstało - zaśmiałem się cicho. - Ale może... może kiedyś nie będę musiał wychodzić? Myślę, że by ci się spodobało w moim domu. Mam duże, wygodne łóżko - powiedziałem miękko, rozbawiony pochyliłem się by pocałować ją w usteczka. - Bardzo cię kocham... - przypomniałem miękko.

Lena Blanchett · 2020-09-06 13:06:20

Unioslam się niego do góry na łokciu, rozklejając powieki.
- Ja ciebie też... I myślę! Że spodoba mi się gdziekolwiek będziesz mieszkał, bo będziesz tam ty - szepnęłam. Nie byłam pewna w jakiej sytuacji materialnej była jego rodzina ale założyłam z góry, że miał w sobie na tyle dużo ogłady i elegancji, że musiała pochodzić z wyższych sfer. Nie wiedziałam z jak wysokich ale pomimo jego zamiłowania do zabaw w 3 klasie widziałam w nim mężczyznę w eleganckim garniturze, a nie spodniach roboczych... Być może się myliłam. Nie chodziło mi po głowie nigdy by pytać go o takie rzeczy, a on nigdy nic nie mówił. - Czuję, też że zejście z tobą na ląd z Southern Cross jest coraz bardziej realne - dodałam, uśmiecjakac się do niego promiennie.

Enzo Brentwood · 2020-09-06 13:17:42

Nie co zaskoczyło mnie to oświadczenie jednak nie miałem żadnego powodu by być niezadowolony z takiej opcji w końcu... Możliwość żucia z Leną?
- To... Byłby prawdziwy zaszczyt - zapewniłem ją miękko i uśmiechnąłem się czule potem pochyliłem się by trącić jej nos nosem. - Będę więc starał się dalej by ta wizj starała się faktem - uznałem z przekonaniemi uśmiechnąłem się jeszcze szczerzej. - Rodzina Brentwood przyjmie cię ze wszystkimi honorami...

#361 2020-09-06 09:45:31

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#362 2020-09-06 09:58:06

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#363 2020-09-06 10:04:35

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#364 2020-09-06 10:10:53

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#365 2020-09-06 10:27:13

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#366 2020-09-06 10:39:15

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#367 2020-09-06 10:47:22

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#368 2020-09-06 10:58:09

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#369 2020-09-06 11:08:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#370 2020-09-06 11:20:20

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#371 2020-09-06 11:27:10

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#372 2020-09-06 11:37:23

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#373 2020-09-06 11:41:04

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#374 2020-09-06 11:46:51

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#375 2020-09-06 12:13:22

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#376 2020-09-06 12:33:08

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#377 2020-09-06 12:36:16

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#378 2020-09-06 12:48:51

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#379 2020-09-06 13:06:20

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#380 2020-09-06 13:17:42

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Stopka