Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Evangeline Harland · 2020-08-14 13:30:14

- Ciekawe doświadczenie i odpowiednie wyzwanie - zauważyłam. - Może uda ci się przy okazji czegoś nauczyć. Takie zadania rozwijają - podkreślam rozbawiona, przeglądając się w lustrze i poprawiając dekold sukienki. Wszystkie moje skórzane suknie nie pasowały już na mój nadęty brzuch, więc musiałam wybrać coś innego, ale wydawało mi się że takie zastępstwo jak najbardziej było na poziomie. - A ja mam długą gadkę, więc powinieneś się wyrobić. - Wyszłam z garderoby, obrzucając Mikhaila znaczącym spojrzeniem od stóp do głów. - Nasi służący umrą z nudów. Nie pozwolę im usiąść więc będą jeszcze mniej skupieni. - Wzruszyłam ramionami, opierając dłoń na biodrze, a drugą na brzuchu. - Uh, zaraz będę kulą, już się nią czuję - jęknęłam niezadowolona. Więcej rozstępów mi już nie było potrzebne.

Mikhail Harland · 2020-08-14 15:00:26

- Wyglądasz bosko - powiedziałem niemal mechanicznie, marszcząc jednak barwi i lekko się krzywiąc. - Evie, domyślam się że taki był zamiar, ale twoje piersi za chwilę wypadną, czy mam je łapać w razie czego? - prychnąłem, uśmiechając się krzywo, bo już oboje wiedzieliśmy, że je lubię, a już po pierwszej ciąży zrobiły się znacznie większe, nie mówiąc już o obecnym ich stanie. - Wygląda na to, że nie mieszczą ci się w dekolcie i zaraz rozsadzą sukienkę...

Evangeline Harland · 2020-08-14 15:18:12

Zmarszczyłam brwi, spoglądając na swój dekold.
- Nie - stwierdziłam krótko. - Jeśli coś rozsadzi sukienkę, to brzuch a nie cycki - oznajmiłam stanowczo. - A nawet jeśli by wyskoczyły, co raczej się nie stanie jeśli ktoś im nie pomoże, to nikt nie będzie nimi zaskoczony. - Wywróciłam oczami, krzyżując ramiona. - Napatrzyłeś się?

Mikhail Harland · 2020-08-14 15:24:20

- Nikt nie będzie zaskoczony - mruknąłem, powtarzając po niej jak to miałem w zwyczaju. - Czyli w wielu umysłach mogę cię spotkać? No tak... - parsknąłem, zatrzymując weszlkie emocje w sobie, by przypadkiem nic nie wymknęło się jakimś grymasie. Odwróciłem się nadal z kamiennym wyrazem twarzy i otworzyłem przed nią drzwi wyjściowe.
- Chodźmy. Wszyscy pewnie już się zgromadzili - dodałem jeszcze, nadal beznamiętnie.

Evangeline Harland · 2020-08-14 15:29:03

Skrzywilam się znacząco.
- Ta kamienną twarz działa gorzej, niż gdybyś zaczął grymasić - stwierdziłam, ruszając do przodu. - Zapomniałeś, że cię znam? - zapytałam mijając go w drzwiach. - Jeśli chcesz wiedzieć, to tak. Jestem w wielu umysłach, ale niekoniecznie czysto seksualnie. Pamiętasz, że kazałeś mi wybrać kochanków? - wypomniałam mu, ruszając powolnym krokiem przed siebie. - Czasami przechadzam się za dnia do biblioteki w samym szlafroku. Żyje tu. Służba mnie widzi. Nie dąsaj się, tylko korzystaj z okazji i baw się dobrze, królu. - Zaśmiałam się.

Mikhail Harland · 2020-08-14 15:34:17

- Nie bawi mnie taki widok w umysłach. To jakbyś ty zaczęła dażyć moje panny przyjaznymi uczuciami - wywróciłem oczami, nadal bez emocji. W tej chwili nie chciałem tłumaczyć się z grymasów. Evie miała rację, tam są jej kochankowie, jej najbliższe pokojówki, strażnicy z którymi czasem skusi się na numerek... Taka już jest. Uczucie między nami nie zmieni jej nawyków, a ja nie mam prawa być za to rozżalony. Jednak byłem.
- Szukam złodzieja. Znajdę go, zdemaskujemy i resztę przeprowadzamy wedle ustaleń, to wszystko.

Evangeline Harland · 2020-08-14 16:41:24

- Szukaj najpierw w strażnikach, obstawiam któregoś z nich na złodzieja - mruknęłam podekscytowana, jakby to była zabawa. - A gdy już złapiemy winnego, lub winnych! Kto wie? To co masz zamiar z nimi zrobić mój królu? - zapytałam dosyć łagodnie, ciekawsko. Mikhail wiedział jak bardzo lubiłam kary.

Mikhail Harland · 2020-08-14 16:45:50

- Małe przesłuchanie, co ukradł, komu, dlaczego. Potem pewnie konfrontacja z okradzionymi. Jeśli dóbr jakie zabrał, lub zabrała, będzie wiele, to zdecydujemy o sposobie oddania - powiedziałem formalnie i zerknąłem na moją królową. - Choć pewnie w czasie gdy ja podejdę do tego na spokojnie, to ty będziesz go chciała przykuć do stołu i grozić kastracją albo utratą kłów - prychnąłem.

Evangeline Harland · 2020-08-14 16:48:32

- Utrata kłów to trochę za dużo jak na niewinne kradzieże wśród służby. Grunt, że nie wykrada nic z pałacu - zauważyłam. - Kastracja to też lekka przesada, ale poznęcać się nad nim nie było by niczym złym - zauważyłam, uśmiecjakac się szeroko. - Ale poczekam na twoje polecenia królu, a przynajmniej ja i moje hormony się postaramy poczekać - dodałam rozbawiona.

Mikhail Harland · 2020-08-14 16:55:51

Wywróciłem oczami.
- Zlokalizuje go i to najważniejsze. Dalej możemy pozwolić wyrzuć się na nim jego ofiarą. Obiecuję zapewnić ci miejsce w pierwszym rzędzie - parsknąłem i zbliżyłem się do wielkich drzwi jednej z większych sal. Skinąłem głową Evangeline i skupiony rozkazałem gwardzistom otwarcie ich przed nami.
Szmer na sali ze służbą ustał gdy tylko zaczęliśmy kroczyć na podwyższenie, gdzie czekały ozdobne krzesła dla nas. Całe zgromadzenie stało na równych nogach.

Evangeline Harland · 2020-08-14 19:58:19

- Jak ja uwielbiam takie spotkania z wami! - owoedzialam głośno, pomagając sobie nieco własną magia, aby wzmocnić swój głos, by zadrżał w ich głowach. - Wy zapewne też je uwielbiacie - zauważyłam, gdy stanęliśmy z Mikhailem na podeście. Mój mąż zajął spokojnie miejsce, tak jak planowaliśmy. Miał nie rzucać się w oczy i nie skupiać uwagi, ja miałam to robić.
Uśmiechnęłam się szeroko, obrzucając wszystkich twardym spojrzeniem. Stałam prosto, szukając wszystkich twarzy, by każda była skierowana wyłącznie na mnie, zaglądałam wszystkim w oczy, a oni drgali, czując moja siłę. Cudowanie. Lubiłam, jak mój rozmówca wiedział, gdzie jest jego miejsce. No... Służba nie do końca była klasycznym rozmówcą, cóż.
- Chciałabym żeby się skończyło jak najszybciej. Wy zapewne również. Na moje i wasze nieszczęście mam za dużo do powiedzenia - oznajmiłam i usiadłam wygodnie na swoim miejscu, tuż obok Mikhaila. Nawet nie zerknelam na króla, czułam, że jego umysł był teraz na wyciągnięcie ręki dla mnie. Nie skupiał żadnej uwagi, na bronieniu się przede mną. Ale nie na to był teraz czas! - Jestem niezwykle zawiedziona, że wśród wampirów w zamku, tych, które zostały wytypowane ma te najbardziej zaufane, nie mogą udać sobie nawzajem. Ten problem, powinien być rozwiązany kawał czasu temu. Wydawało by się, że tak się stało. Ale jednak to się cały zaś ciągnie... - mówiłam powoli, wyraźnie, raz ze złością, raz z goryczą lub z zawieszeniem, a czasami ze spokojem. Wszyscy byli skupieni na mnie, a przynajmniej takie odnosiłam wrażenie.

Mikhail Harland · 2020-08-14 20:08:29

Przemykałem między ich otwartymi umysłami jak między pokojami w naprawdę usyfionej części biblioteki. Ich głowy były jak otwarte drzwi do których bez problemu zaglądałem. Wiedziałem jednak że nie powinienem zwlekać i poświęcać za dużo czasu żadnemu. Skupiłem się na konkretnych wspomnieniach, na tych z życia wśród innej służby. Próbowałem, jednak czasem zbaczałem z drogi w przypadku straży i... Ugh moja żona występowaław zbyt wielu wspomnieniach. Owszem czasami byli to strażnicy, którzy przyłapali nas na seksie, a czasami... To oni sami... Brali Evie. Albo to ona, ciągnęła ich za włosy, raniła małym biczem...
Skup się, na skrzepniętą krew!
Zacisnąłem mocniej palce na oparciu krzesła kiedy znalazłem złodziejaszkę i ze zmrożoną krwią odkryłem, że i ja i Evangeline występowaliśmy w jej głowie. Ona... Nas podglądała? Cały czas, co stosunek w jakimś nietypowym miejscu, śledziła nas. Zaraz obok tych wspomnień dostrzegłem jak podbiera coś z torebki, innym razem z sakwy, z kufra strażnika, aż w końcu dostrzegłem jak zabiera buteleczki z krwią z pojemnej piwniczki.
Zamrugałem oczami i odchrząknąłem, dając znać Evie, że skończyłem. Następnie zastukałem paznokciem w drewnianą rączkę dwa razy, na znak, że znalazłem winnego. Zacisnąłem usta, czując, że to będzie nieciekawy przypadek.

Evangeline Harland · 2020-08-14 20:28:34

- ...sami do cholery musicie umieć o siebie zadbać. To że jesteście porządnie wynagradzani, dostajecie dobrą krew i porządny dach nad łbami, nie znaczy, że król i królowa mają zamiar was niańczyć i bawić się w chowanego z jakimiś złodziejami - powedziałam dosyć ostro i spojrzałam na Mikhaila, kiwając mu głową. Sama byłam ciekawa, co znalazł.

Mikhail Harland · 2020-08-14 21:10:54

Wstałem z siedzenia i podszedłem bliżej, zrównując krok z moją żoną.
- Ferry - powiedziałem donośnym głosem. - Wystąp proszę przed szereg - powiedziałem głosem bez emocji, bez drżenia. Chuda, czarnowłosa wampirzyca o tajemniczym spojrzeniu. Wydawała się nieprzenikniona, choć do jej głowy łatwo było się dostać.
- Wiem, że jesteś winna kradzieży. Wszystkich kradzieży. Oraz wiem, że sięgałaś do naszych piwniczek krwi - oskarżyłem ją z pewnością w głosie.

Evangeline Harland · 2020-08-14 21:48:39

Cała reszta spotkania poszła niezwykle szybko, az nie mogłam w to uwierzyć. Wampirzyca ewidentnie chciała zaprzeczyc, a wtedy ja wdarlam się do jej umysłu, co zdecydowanie poczuła, ponieważ zadbałam o to, by sprawiło jej to ból, duży ból. Patrzyłam na to z przyjemnością. Jednak jej wspomnienia... Przed oczami pojawiły mi się momenty spędzone z Mikhailem. Ta cholerna złodziejka podglądała nas i to nie raz ani nie dwa! Byłam oburzona. Wiele momentów z Mikiem było niezwykle... Intymne? Sama nie wiem. Były tylko nasze, tylko dla nas. Dla nikogo innego! A ta suka nam je wykradała.
Mikhail oznajmił, że ma do jutra opuścić pałac, co już samo w sobie było źle. Reszta służby porządnie zajmie się odpowiednim wymierzeniem jej kary za czyny i odbierze skradzioną własność w taki, czy inny sposób. A my po prostu przymrużymy na to oko.
Złapałam się męża gdy ruszyliśmy do wyjścia, bo poczułam się jakoś dziwnie... Z tym co zobaczyłam w umyśle służącej. Zacisnęłam mocno usta, wychodząc z pomieszczenia, w którym momentanie podniesiono głosy.

Mikhail Harland · 2020-08-14 23:49:54

- Ona... Ona... - warknąłem, jednak słabym głosem. - Widziałaś. To jest chore - powiedziałem naprawdę blady z obrzydzenia i strachu. Ktoś nas widział, niemal śledził i ten ktoś był pod naszym dachem. - Nadal jej nie chcesz wybić choć kła? Mogę ułamać.. - warknąłem wściekły jak nie ja, szczególnie po tym jak Evie mnie złapała, wiedziałem że jest zdruzgotana.

Evangeline Harland · 2020-08-14 23:54:18

- Jeszcze nie wiem co zrobię. Ale wiem, że opuści ten pałac dopiero następnej nocy. Mam pół dzisiejszej nocy i cały dzień żeby... - Zacisnęłam zęby. - Sama nie wiem. Poczułam odrazę - powiedzialam, sama będąc tym bardzo zaskoczona. - Czuję to tak rzadko, że nie potrafię sobie z tym do końca poradzić - wyjaśniłam. Mówiłam bardzo cicho, nachylając się nieco w stronę Mikhaila i cały czas mocno się go trzymając. Tego też zazwyczaj nie robiłam ale teraz tego potrzebowałam i nie mogłam udawać że nie.

Mikhail Harland · 2020-08-15 01:37:18

- Pójdźmy do mojego gabinetu - powiedziałem spokojnie i poprowadziłem ją w milczeniu aż do pomieszczenia. Doperio wtedy odetchnąłem tylko trochę, bo koniec końców... Byłem skrzywiony cały czas.
- Evie ja.... Ja nie wiem co powiedzieć... - wydukałem kręcąc głową. - Nigdy nie wyczułem jej, może sie maskowała, ale... Dlaczego?! Po co to robiła? Jaki miała w tym cel? - pytałem bez szans nna odpowiedź.

Evangeline Harland · 2020-08-15 01:46:38

Westchnęłam ciężko, siadając na kanapie pod ścianą.
- Też jej nie wyczułam, bo po co niby bym miała? - mruknęłam. Oboje czuliśmy to samo. Jako władcy tak naprawdę nie mieliśmy nic, co było by prawdziwie nasze, wszystko co mieliśmy było dziedziczone lub należało do państwa. Ale mieliśmy coś swojego, to co było między nami w łóżku, w rozmowach oraz w milczeniu, jak i wprostych spojrzeniach. A teraz? Czułam się tak, jakby ktoś wyrwał mi to wszystko, nawet ten mały skrawek nie mógł należeć tylko do nas. - Czuję się okradziona - szepnęłam, zamykając oczy i zaciskając zęby. - I już tego nie wyciągnę ze swojej głowy.

Mikhail Harland · 2020-08-15 01:55:35

Podszedłem do niej i pogłaskałem lekko po głowie.
- Odzyskamy... - zapewniłem ją miękko choć sam miałem smutne oczy. - Jeszcze nie wiem jak, kiedy, ani gdzie, ale odzyskamy - dodałem, po prostu próbując się uporać z tym problemem na spokojnie w głowie. Nie wiedziałem jednak od czego zacząć.
- Mamy cały czas nasze dziecko... Tego nikt nam już nigdy nie odbierze - powiedziałem cicho i spokojnie jak tylko było można.

#161 2020-08-14 13:30:14

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#162 2020-08-14 15:00:26

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#163 2020-08-14 15:18:12

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#164 2020-08-14 15:24:20

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#165 2020-08-14 15:29:03

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#166 2020-08-14 15:34:17

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#167 2020-08-14 16:41:24

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#168 2020-08-14 16:45:50

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#169 2020-08-14 16:48:32

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#170 2020-08-14 16:55:51

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#171 2020-08-14 19:58:19

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#172 2020-08-14 20:08:29

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#173 2020-08-14 20:28:34

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#174 2020-08-14 21:10:54

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#175 2020-08-14 21:48:39

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#176 2020-08-14 23:49:54

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#177 2020-08-14 23:54:18

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#178 2020-08-15 01:37:18

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#179 2020-08-15 01:46:38

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#180 2020-08-15 01:55:35

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Stopka