Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Mikhail Harland · 2020-06-09 17:47:55

Okres po ustąpieniu najgłośniejszego buntu.
Trochę spokoju na zamku jak i w królestwie wampirów.
Cały spokój burzy jednak Maly Pasożyt, a Mik i Evie jak zwykle nie umieją ogarnąć co się dzieje.
No i tak czas mija.

Mikhail Harland · 2020-07-30 21:15:04

Gdy udało nam się uprzątnąć zamek, po zabawie która okazała się genialnym pomysłem, realnie usiedliśmy do szukania rozwiązania problemów z północą królestwa. Wraz z rozmowami z doradcami podjęliśmy wspólną decyzję o podjęciu poważnych kroków. Dosłownie - kroków w stronę północy.
Wraz z Evangeliną wyruszyliśmy na północ królestwa, po rozmowach, których podsumowaniem był fakt, że rebelianci nie dopuszcząc do rozpowszechnienia informacji o tym, że jesteśmy lepszymi władcami niż kiedykolwiek.
Zdecydowaliśmy się nasz objazd rozpocząć od granicy północno-wschodniej, gdzie tamtejszy dwór już od jakiegoś czasu czerpał duże korzyści ze współpracy z wilkołakami. Tam zdobyliśmy pierwsze realne spojrzenie jak wygląda sytuacja - wyglądała źle. Rebelia w dużej części niszczyła życie mieszczan, dla dobra szlachty, czyli dokładna przeciwność tego czego ja i Evie chcieliśmy. Wszystko to rozpowszechniała jako " rozkazy korony" więc chyba dobrze, że zdecydowaliśmy się w końcu osobiście pokazać.
Było to niebezpieczne. Wiele razy nasi strażnicy ostrzegli nas i naciskali by na przykład by uniknąć jakichś dróg. I choć raz... raz padliśmy ofiarą publicznego linczu, naszą mocą musieliśmy przemówić do tłumu i opisać prawdę.
Jednak udało się. Kiedy tylko wróciliśmy do zamku, mogłem z pełnym przekonaniem oświadczyć:
- Wygraliśmy Evie...

Evangeline Harland · 2020-08-06 23:44:24

Uciszenie buntów było niesamowitym zwycięstwem, jednak ta "cisza" ze strony rebeliantów nie była całkowita. A zależało nam na spokoju i bezpieczeństwie, na zamku i w jego okolicach w szczególności. Dlaczego? Byliśmy władcami bez potomka, a im dłużej nie mieliśmy dziedzica, tym więcej wampirów patrzyło nam na ręce, wytykało błędy i śliniło się na samą myśl, że mogłoby dostać władzę. A co to to nie, Harlandownie nie bez powodu byli władcami – legendy związane z tym rodem mówią, że jedna z par Harlandów otrzymała błogosławieństwo samej Atlanty, a wraz z tym większe wsparcie magiczne wyspy. Z natury byli skazani na bycie najlepszymi wśród najlepszych. Może i nie wywodziłam się z tego królewskiego rodu, ale tworzyłam go na chwilę obecną i jak najbardziej poczuwałam się do tego tytułu. Mikhail nigdy nie zaprzeczył bym była "za mało Harlandowa".
Zamek był dość... opustoszały. Większość służby została zwolniona ze względu bezpieczeństwa, a ja i Mikhail pracowaliśmy bez wytchnienia, starając się złożyć wszytko w całość, w porządną całość. Mieliśmy oboje dość bałaganu, jaki panował we wszystkich zapiskach. Dlatego, gdy król zajmował się bieżącymi sprawami, ja porządkowałam te z przeszłości, dowiadując się co jakiś czas o zasadach, które zostały złamane tak wiele razy, że przestały być traktowane jak wykroczenie. Nad ranem spotykaliśmy się, by obmówić dzisiejszą pracę, zapytać o coś... Czasami wpadaliśmy w mocne dyskusje, albo nawet kłótnie, które potrafiły się toczyć nawet do południa!
Wytworzyło się między nami coś... Nawet nie umiałam tego nazwać. Wciąż potrafiliśmy być dla siebie podli, dopiec sobie mocno, skopać tyłek mogłam tylko ja. Gdyby Mikhail postanowił mnie kiedyś uderzyć, chyba prędzej umarłabym z szoku, niż z bólu. Obrzydliwy pacyfista z niego. I chyba mu to już zostanie, tyle razy ile go zgnębiłam podczas naszych treningów szermierki to się w głowie nie mieści. Ale był w tym dobry i na chwilę obecną, podczas naszych starć muszę się zacząć nawet trochę wysilać. Już nie macha szpadą na prawo i lewo, nie drżą mu ręce. I wygląda naprawdę seksownie, gdy sam trenuje na sali. Te treningi były jedną z rzeczy, które właśnie przyczyniły się do... tego czegoś między naszą dwójką.

To że ze sobą współpracowaliśmy i umieliśmy się zgrać było niesamowitą zaletą nie tylko w sprawach państwowych, luźnych rozmowach czy rekreacyjnych sportów. Miało to niezwykłą zaletę podczas seksu. Odkryliśmy tą niesamowitą zaletę i korzystaliśmy z siebiez niej naprawdę często. Dziki i namiętny seks z kimś, kogo rozumiesz i kto rozumie ciebie... Cholera, czemu trzeba poświęcić tyle czasu, by to mogło działać?
Mogłabym nad tym dumać i dumać, i złościć się na świat, że działa w tak cholernie idiotyczny sposób ale niezbyt miałam na to obecnie siłę. Było już chyba nad ranem, leżeliśmy w ogromnym łóżku, cała pościel była wygnieciona, a by leżeliśmy obok siebie spoceni i spełnieni. Umówiliśmy się z Mikhailem, że nie będziemy od razu wstawać i się rozdzielać. Jakby to nazwać... Jeszcze przez jakiś czas po seksie napawaliśmy się tą atmosferą spełnienia. Częściej leżeliśmy w milczeniu, niż rozmawialiśmy. I tak też było tym razem. Przez długi czas panowała cisza, więc powoli zaczynałam myśleć nad tym, by zaraz się nie podnieść i pójść spać już u siebie.

Mikhail Harland · 2020-08-07 01:11:32

- Evangelino...? - powiedziałem w przestrzeń, przełykając ślinę. Wyczułem, że powoli się już zbiera do siebie, że jej mięśnie nieco się napinają. Czułem ją znacznie lepiej niż jeszcze kilkanaście miesięcy temu. Poznaliśmy się na wylot, połączyło nas w końcu coś innego niż nazwisko, a... uczucie. Uczucie tak niezbadane i nieopisane, że nie umieliśmy go wymówić i na razie nawet nie próbowaliśmy.
- Chciałem o czymś pomówić, nim się rozstaniemy. Um... O czymś nie na salę obrad - wyjaśniłem, podsuwając się do pozycji siedzącej. Królowa zrobiła zaraz to samo, bo nie mogła pozostać nić niż ja, po prostu by nie dała rady.
- Powinniśmy pomyśleć o drugim dziecku - wyznałem z powagą.

Evangeline Harland · 2020-08-07 08:53:22

Zmarszczyłam brwi, a rysy mojej twarzy stwardniały.
- Uważasz, że już jest bezpiecznie? - powiedziałam pretensjonalnie i wywróciłam oczami. - Nie rozśmieszaj mnie - dodałam, ukrywając pod maska obojętności i złości wszystkie emocje, jakie wybuchły we mnie po usłyszeniu jego słów. - Wiem że dziedzic jest potrzebny - warknęłam na niego, podnosząc się z łóżka i sięgając po swój szlafrok wykonany z ciężkiego materiału, który opadał na podłogę i nieco ciągnął się za mną. - Nie sądzę, że to jest ten moment - zaznaczyłam, patrząc na Mikhaila w taki formalny, suchy sposób i unosząc lekko podbródek ku górze.

Mikhail Harland · 2020-08-07 12:00:58

Westchnąłem ciężko, wiedząc, że ta rozmowa do łatwych nie będzie należeć. Jednakże jako władca byłem zobowiązany do odbycia wielu gorszych rozmów, a że ta toczyła się na podminowanym gruncie... Cóż.
- Nie sądzę, byśmy doczekali lepszego momentu - zauważyłem ostrożnie i racjonalnie. Nie umiałem długo racjonalizować tak ważnego i dla mnie tematu.
- Evie... - zawsze reagowała gdy się do niej tak zwracałem. - Popełniliśmy wiele błędów przy Casparze. Możemy je naprawić właśnie teraz, kiedy nasze rządy są stabilne, a poddani są nam wierni i oddani... W czasie twojej ciąży zatrudnilibyśmy jeszcze zaufanej służby - Mówiłem wolno, a na koniec wstałem z łóżka by założyć swój szlafrok, podobny do tego który miała na sobie Evangeline.
- Po prostu... Pomyśl o tym. Szczególnie ty - spojrzałem nna nią z większym spokojem i mniejszą obojętnością. - I nie zastanawiaj się nad dziedzicem tylko pod względem obowiązku, ale także... Czy czujesz się gotowa.

Evangeline Harland · 2020-08-07 14:31:17

- Pytasz się takiej podłej i samolubnej wampirzycy, czy jest gotowa znosić udręki ciąży po raz drugi? - fuknepam na niego, jednak zararaz nieco zmieniłam. - Nie chce słyszeć więcej imienia tamtego dziecka - zaznaczyłam, marszcząc brwi i zastanawiając się nad dobraniem kolejnych słów. Ułożyłam dłonie na swoich biodrach, wbijając wzrok w męża. - Ostatnimi czasy czuję tak różne rzeczy, że nie mogę ci odpowiedzieć na to w tej chwili. Nie zrobię też tego przez kolejne kilka dni. - Przylknęłam powieki i potatlam palcami po skroni. - Nie mów o tym jeszcze nikomu. Najlepiej jeśli o takich planach będziemy wiedzieli tylko my. Gdy przyjdzie czas, powiemy służbie... I... - Zacisnęłam mocno wargi.

Mikhail Harland · 2020-08-07 16:05:03

- W porządku - zapewniłem ją nadal bardzo spokojnym głosem. Podszedłem nieco bliżej i mijając, zatrzymałem się jeszcze na moment, by położyć jej dłoń na ramieniu. - Nie uważam cię za samolubną. A swoje okrucieństwo wykorzystujesz znakomicie jako broń pierwszej klasy - dodałem od siebie. Cofnąłem dłoń i ruszyłem do drzwi.
- Gdybyś potrzebowała porozmawiać, to wiesz gdzie mnie szukać. Śpij spokojnie, moja królowo - życzyłem jej na pożegnanie. Była królową wszystkich wampirów, jednak tylko ja mogłem ją nazwać "moją".

Evangeline Harland · 2020-08-07 16:44:44

Wstrzymałam oddech, gdy Mikhail opuszczał komnatę. Dopiero gdy drzwi się zamknięty, że świstem wypiscilam powietrze z płuc. Sama myśl o drugiej ciąży, drugim dziecku sprawiała, że coś się we mnie łamało. Nie powinnam była tego czuć, byłam pewna, że nie było to normalne uczucie towarzyszące wampirzycy... Chciałabym być wolna od takich emocji, momentami naprawdę wolałabym być Evangeliną która wyszła za mąż za jakiegoś arystokratę z ziemiami, zarządzać tym skrawkiem ziemi i mieć głęboko w dupie co się dzieje w kraju, nie bać się zajść w ciążę i nie czuć czegoś silnego do króla. Ale to były tylko momenty, bo gdy tylko przypominalam sobie przemiły seks z Mikhailem albo nasze rozmowy... To cieszyłam się że jestem kim jestem.
Nie zmieniało to jednak faktu, że kolejne dziecko sprawiało że czułam niepokój. "Popełniliśmy wiele błędów przy Casparze", powiedział Mikhail. My nie tyle co popełniliśmy błędy, my o niego nie zadbaliśmy. Nasz syn byłby już teraz całkiem rozmumnym dzieciakiem. Tymczasem jego małe ciało gnije gdzieś w ziemi.

W następnym tygodniu poprosiłam Mikhaila, by przyszedł do ogrodu po obiedzie. Wiedziałam, że omijanie tej rozmowy jest bezsensowne. Musieliśmy ją odbyć, musieliśmy się zastanowić.

Mikhail Harland · 2020-08-07 16:58:37

Ciemną nocą, gdy sierp oświetlał jasno ogród pałacowy, raczej dość skromny, wraz z obstawą strażników przemierzałem jego ścieżki. Gdy dostrzegłem Evangeline w oświetlanej magicznie altanie zatrzymałem ich dłonią i zażądziłem by nie zbliżali się, lecz by patrolowali z uwagą teren.
- Piękne okoliczności spotkania, róże już zakwitły - powitałem ją uprzejmie gdy zajmowałem miejsce w fotelu w altanie, a następnie spojrzałem na dwa kieliszki krwi stojące na stoliku. - A więc? O czym chcesz ze mną mówić? - zapytałem miękko, sięgając po jeden z kieliszków.

Evangeline Harland · 2020-08-07 17:16:58

- Wiem o czym powinnam z tobą porozmawiać, a o czym chcę...? Hmmm. - Uśmiechnęłam się do siebie, również sięgając po kieliszek i upijając niewielki łyk. - Mój królu, mam w głowie wiele mrocznych myśli i zachcianek, mogę o nich mówić z przyjemnością, choć nie taki był cel tego miłego spotkania - wyjasnilam z lekką rozbawiona,spoglądając na wampira. - Przemyślałam temat, który poruszyłeś ostatnio - zaczęłam, wzdychając ze zmęczeniem, mimo że było niedługo po północy. - Mam na myśli dziecko - zaznaczyłam, czując nutę goryczy na języku.

Mikhail Harland · 2020-08-07 18:39:10

Początkowo niemal wypaliłem "domyśliłem się", jednak w porę ugryzłem się w język. Nie było sensu dodatkowo irytować królowej. Zamiast tego, pokiwałem po prostu głową, czując zrozumienie dla jej goryczy i niechęci.
- Rozumiem... - powiedziałem tylko i zaraz chcąc rozluźnić nieco atmosferę, spojrzałem z lekkim uśmiechem na Evangeline. - Po tym poważnym temacie możemy porozmowiać o każdej przyjemności na jaką masz ochotę, masz moje słowo - dodałem pokrzepiająco. Przynajmniej się starałem.

Evangeline Harland · 2020-08-07 19:35:53

- Myślę, że nie będę miała już ochoty z tobą rozmawiać - mruknęłam, spoglądając na niego ze znaczącym uśmiechem. Odstawiłam kieliszek z krwią na bok i rozglądając się po ogrodzie zaczęłam dosyć spokojnie mówić. - Bycie matką zawsze wydawało mi się być proste. A bycie matką dziedzica w ogóle wydawało mi się niezobowiązujące. W momencie gdy ze mnie wyszło, stało się obcym mi tworem - wyjaśniłam pokrótce to, co w sumie było dosyć oczywiste, choć nie byłam do końca pewna, czy Mikhail to rozumiał. On miał go szkolić i przygotować do objęcia władzy. Ja naprawdę nie musiałam mieć z nim nic wspólnego. - Ale odkąd go zamordowano, stał się bardziej żywy niż mogłabym przypuszczać. Jego portret, jego imię... - Zacisnęłam wargi. - Chodzimy na jego grób zostawiać kwiaty na zmianę - zauważyłam i zaśmiałam się sucho, bez żadnej radości. - Za każdym razem zastanawia mnie, dlaczego nigdy nie zrobimy tego razem? A potem sobie uświadamiam, że to cholernie trudne. Dlatego... Czy naprawdę to jest ten czas? By myśleć o drugim dziecku? - zakończyłam swoją opowieść pytaniem i popatrzyłam wyczekująco na Mika.

Mikhail Harland · 2020-08-07 20:00:26

Zacisnąłem usta spuszczając wzrok na swoje opuszczone ręce. Mocno zaciskałem zęby gdy tylko mówiła o składaniu kwiatów na grobie Caspara.
- Sam nigdy nie sądziłem, że tak wstrząsie mną to co się stało - powiedziałem krzywiąc się naprawdę z bólem, ale zaraz się spoważniałem i zacisnąłem pięści, by jakoś wziąć się w garść. - Ale nie o to chodzi, Evie. Nie myślę o dziedzicu, chodzi mi o to, że... musimy pójść dalej. Do przodu. By śmierć Caspara nie poszła na marne - uznałem z powagą. - To wydarzenie spowodowało diametalne zmiany w postrzegnaiu tak wielu rzeczy, wprawdziliśmy tak wiele dobrego, tak wiele zmian...! A sami cały czas przeżywamy tamtą śmierć i... chciałbym iść dalej. Chciałbym mieć z tobą dziecko, o które będę mógł zadbać jak należy. Wychować go na najlepszego władce. Nauczyć żyć, przeżyć, oraz dostrzegać więcej niż prawo wampirów - powiedziałem z uporem, lecz rozluźniłem już dłonie. - Chciałbym mieć z tobą dziecko...

Evangeline Harland · 2020-08-07 20:08:00

Zmarszczyłam mocno brwi, gdy poczułam lekki ucisk w podbrzuszu. Poważnie?
- Nie miałam pojęcia, że te słowa spowodują, że się podniecę - mruknęłam, ale nie mówiłam tego złośliwie, czy żartem. To były słowa całkiem poważne, aczkolwiek nie śmiertelnie. - Nie powinieneś wymawiać tego takim tonem, bo aż dreszcze przechodzą po ciele - stwierdziłam, wywracając oczami. - Dlaczego w ogóle rozmawiasz ze mną w taki sposób? Sprawiasz, że dzieją się ze mną dziwne rzeczy - fuknęłam, odwracając znów wzrok z zażenowaniem. - Nie moglibyśmy być prostymi, normalnymi władcami? Musimy wszystko komplikować, mój królu? - zapytałam z nutą oburzenia w głosie.

Mikhail Harland · 2020-08-07 20:12:37

- Mogliśmy odbywać tą rozmowę na sali obrad jako zwykłą transakcję, ale nie chciałem przez to przechodzić drugi raz. Nadal pamiętam twoją palącą nienawiść do mnie. Na słowo "dziecko" miałaś w oczach żądze mordu. Mordu na mnie - wspomniałem, odwracając wzrok do królowej, decydując się na oschlejszy ton. Odchrząknąłem.
- Jesteśmy znakomitymi władcami, śmiem twierdzić - zacząłem swobodnie i profesjonalnie. - A nasze zbliżenie poprawiło tyko stan królestwa. Lud jest szczęśliwi, gdy ich władcy też są. Lud się boi, gdy ich władcy się boją - wzruszyłem ramionami. - Póki królowa jest zdrowa, pełna życia i zadowolenia, ja będę szczęśliwy. A wraz z nami cały lud. Dziecko przyniesie nową nadzieję. Nam i królestwu. Ale nam szczególnie...

Evangeline Harland · 2020-08-07 20:23:56

Znów obróciłam się w stronę króla i uderzyłam płaską dłonią o stolik między nami z taką siłą, że mój kieliszek, którego odstawiłam na bok, niebezpiecznie zakiwał się na swojej cienkiej nóżce.
- Ja czuję niepokój, Mikhail - powiedziałam obudzona, ale jakimś cudem nie wstydziłam się tych słów. Mogłam to powiedzieć na głos tylko i wyłącznie przy nim, nikt inny nie mógłby wiedzieć o moich słabościach, tylko on. Wzięłam głęboki oddech, wbijając w niego wzrok. - Jak niby ma nam to przynieść nową nadzieję? Najchętniej nigdy bym już nie była matką. Zrobię to, oczywiście, że to zrobię. To mój pieprzony obowiązek, a ja wypełniam swoje obowiązki najlepiej jak umiem. Nawet gdy nienawidziłam cię tak bardzo i tak to zrobiłam, a teraz...?! Po tym co przeszliśmy? Pałam do ciebie takim uczuciem, że nie potrafię obojętnie podjąć takiej decyzji, tak jak zrobiłam to poprzednio - powiedziałam niemal na jednym oddechu, tracąc nad sobą panowanie.
Podniosłam się z miejsca z niesamowicie dużą prędkością i niemal pojawiłam się przy barierce altany, stając tyłem do męża. Znów czułam się zażenowana sobą. Po cholerę tyle mówię, po cholerę mówię takie rzeczy?!

Mikhail Harland · 2020-08-07 20:44:39

Skrzywiłem się nieco z bólem, czując... że nie dostatecznie skupiłem się na tym co Evie czuła. Oczywiście szanowałem jej podejście, jej obawy i chciałem by była jej to decyzja. Jednak... chyba nie dość dobrze rozumiałem jej obawy. Także wstałem z fotela i podszedłem bliżej Evangeliny.
- Evie... - powiedziałem miękko. - Rozumiem twoje obawy... I rozumiem twoje wahania związane z... no, nowościami - zacisnąłem wargi. - Dlatego sam długo zwlekałem z wypowiadaniem w ogóle tych słów. Sam się boję. Ilekroć stoję nad małym grobem, boję się, że nie powinienem już nigdy czymkolwiek się opiekować - parsknąłem.

Evangeline Harland · 2020-08-07 20:50:57

- Niczym się nie opiekowałeś. Ja tak samo. Oboje go zignorowaliśmy - poprawiłam wampira dosyć ostro, nie patrząc na niego. Jednak jego obecność tuż obok dodawała mi siły. Mikhail stał się wbrew mojej woli taką trochę opoką. Zapewne gdybym kiedykolwiek naprawdę się bała, to przyszłabym właśnie do niego, by pomógł mi przezwyciężyć te trudności.
Okej, teraz właśnie był taki moment, że się bałam. Bo równie dobrze mogłam mu przekazać tą informację poprzez wiadomość pisemną, ale po prostu chciałam, by był obok mnie. To chore.
- Co będzie, gdy pojawi się nowy dziedzic? Skąd mamy wiedzieć gdzie pojawi się kolejne zagrożenie, jak o niego zadbać? - Zacisnęłam wargi po zadaniu tych dociekliwych pytań.

Mikhail Harland · 2020-08-07 21:08:58

- Tym razem po prostu będziemy - powiedziałem miękko i spokojnie, bo tylko mój spokój mógł uratować setki obaw Evangeliny. - Koniec z unikaniem, wypieraniem się go... Dziedzic to sprawa wagi państwowej i jest ważny niemal tak jak nasze życie - powiedziałem, zaciskając usta. - Będziemy silniejsi. Będziemy lepszymi rodzicami. Będziemy lepsi, bo tacy już jesteśmy. Uczymy się i stajemy się coraz lepsi... - spojrzałem na nią czule. - Wampiry nie są dobrymi rodzicami. Zawsze zastanawiałem się czemu - zacisnąłem usta. - Brak nam zaangażowania i zainteresowania. Ale nie nam, my... my jesteśmy ponad to. Oboje. Król i jego królowa - uśmiechnąłem się znów słabo.

#1 2020-06-09 17:47:55

Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#2 2020-07-30 21:15:04

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#3 2020-08-06 23:44:24

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#4 2020-08-07 01:11:32

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#5 2020-08-07 08:53:22

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#6 2020-08-07 12:00:58

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#7 2020-08-07 14:31:17

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#8 2020-08-07 16:05:03

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#9 2020-08-07 16:44:44

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#10 2020-08-07 16:58:37

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#11 2020-08-07 17:16:58

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#12 2020-08-07 18:39:10

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#13 2020-08-07 19:35:53

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#14 2020-08-07 20:00:26

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#15 2020-08-07 20:08:00

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#16 2020-08-07 20:12:37

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#17 2020-08-07 20:23:56

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#18 2020-08-07 20:44:39

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#19 2020-08-07 20:50:57

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#20 2020-08-07 21:08:58

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Stopka