Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Evangeline Harland · 2020-08-22 00:16:33

Westchnęłam głęboko i pokiwałam głową z szerokim uśmiechem.
- Ten mały wstęp wyszedł całkiem nieźle, teraz będzie już tylko coraz lepiej - zauważyłam, odsuwając się powoli (i niechętnie) od Mikhaila. Byliśmy już otoczeni. Inne wampiry czuły nas ale kompletnie nie rozumiały co my czujemy. Ten specyficzny rodzaj pożądania na pewno zachwycał, ale gdyby tylko ktokolwiek wiedział z jakimi problemami to się równa...
Bardzo szybko mieliśmy kieliszki szampana w dłoniach. Reszta sali też dostała w nie zaopatrzona w mgnieniu oka. Mordecai wzniósł toast za naszą córkę i zabawa się zaczęła.

Mikhail Harland · 2020-08-22 00:25:12

Otoczony moimi wampirzycami, pragnieniem, podziwem i uwielbieniem pławiłem się w ich emocjach jak w gorącej wodzie z najlepszymi olejkami. Otulały mnie, całowały, szeptały swoje pragnienia, a ja tylko się śmiałem. Co i raz wpadałem w ramiona jakiejś wampirzycy, co i raz muskaliśmy się palcami z Evangelinie, jakby dając sobie znak "jestem tu, pamiętam, widzę cię". To było w jakiś sposób ważne, ale w mojej głowie działo się za wiele by próbować to zrozumieć. Po prostu teraz nie.
Nie wychodziłem jednak z sali. Nie chciałem się wyładowywać, trzymałem całe to pożądanie w sobie, pielęgnowałem je, pozwalałem mu rosnąć i rosnąć... Nawet trzymając w ramionach jedną ze swoich panien, która swoim biustem umiała mi dogodzić jak żadna z nich, ja miałem przed oczami moją królową, moją żonę i kochankę idealną. Nie robiłem z nią nigdy tego co ja lubię, a mimo to, zawsze byłem taki szczęśliwy, znów chcę być szczęśliwy.
Nie pamiętam, kiedy ktoś zakrzyknął, że nastał dzień, ale zadziałało to na mnie jak kubeł zimnej wody. W jakiejś niezrozumiałej panice, albo pożądaniu rozejrzałem się po sali w poszukiwaniu tylko tej jednej wampirzycy, która mi coś obiecała...

Evangeline Harland · 2020-08-22 00:35:08

- Nie dziś - szepnęłam na ucho wampirowi. Pchnelam go wcześniej na ścianę a teraz opierałam cały ciężar ciała na nim. Fizycznie był silniejszy ode mnie, ale jego umysł był tak słaby, że Bielan sama moja obecność go obezwładniła. Przygryzałam jego skórę szyi, szukałam, ze satysfakcją czując jak drga. - Może poniżej - dodałam, odsuwając się i zostawiając go pod ścianą,samego i zdezorientowanego. Gdy się jeszcze na niego obejrzałam wyglądał zabawnie.
Odnalazłam Mikhaila w tłumie szybciej niż on mnie. Miałam wrażenie że się strasznie gorączkował już jednak gdy tylko nasze spojrzenia się skrzyżowały nagle to wyparowało, więc nie byłam pewna, czy na pewno dobrze widziałam, czy tylko mi się wydawało.
Kiwnelam głową w stronę drzwi i ruszyłam tam.

Mikhail Harland · 2020-08-22 01:08:53

Oboje ruszyliśmy w stronę drzwi wyjściowych, do komnaty już wcześniej dla nas upatrzonej. Bal trwał, nie musieliśmy tam być fizycznie byśmy byli na balu. Cały czas ciągnąłem garściami od moich poddanych, każdą emocje, każdą energię połykałem szybciej niż krew. Jednak kiedy drzwi za mną i za Evangeline się zamknęły, liczyły się już tylko moje emocje. Moje i Evie, te które między nami drżały, płonęły, paliły... Były niepowstrzymane.
- Czułem jak już kogoś częstowałaś swoim dobrym humorem... - przyznałem, choć nie jako złośliwość, a raczej dumna z mojej żony. Energia balu zadziała na nią lepiej niż się spodziewałem. - Dla mnie bądź nieco delikatniejsza, nie chcesz poranić swojego króla zbyt mocno...

Evangeline Harland · 2020-08-22 13:22:31

- Wyżyłam się troszkę, dla ciebie mogę być delikatniejsza - zapewnilam, przymykać jego ramię. Oboje szliśmy dosyć szybkim tempem. Nie ukrywaliśmy że nam się spieszy, bo po co. Po korytarzach roznosiło się echo westchnień i jęków. Lubiłam to, to była muzyka dla moich uszu. Jak dawno tu tego nie było! - Zauważ, że nie założyłam żadnych guzików, myślisz że to był mój kaprys? - mruknęłam, wywracając oczami. - Chce żeby każdy dziś czerpał przyjemności, nawet biedna krawcowa która zazwyczaj ma przesrane - podsumowalam z rozbawiebiem, gdy skręciliśmy w prawo. Nasza komnata, która została już wcześniej przygotowaną znajdowała się na końcu. - Hm, mam na tyle dobry humor, że może nawet pozowle ci bez wojny przejąć kontrolę na... Jakiś czas - powedziałam, zachęcająco się uśmiechając.

Mikhail Harland · 2020-08-22 14:44:58

- Doprawdy? Bo ja mam tak dobry humor że chciałem tobie oddać trochę kontroli! - zaśmiałem się głębokim głosem. - Niesamowite, prawda? Kto ma teraz komu się oddać, hm? Może nie przejmujmy się tym zanadto i po prostu zdejmijmy ubrania, drzyjmy się w niebo głosy i zobaczymy co się stanie - uznałem podekscytowany samą tą wizją. Z oddali było właśnie słychać donośne jęki, chyba naprawdę ostrego seksu. Uśmiechnąłem się lekko, kiedy dotarliśmy do naszych drzwi, które z przyjemnością otworzyłem przed królową. Kiedy weszliśmy oboje, zamknąłem za nami drzwi (upewniłem się czy zamknąłem na klucz) a potem niemal przeteleportowałem się do królowej, za jej plecy.
- Czujesz te wszystkie emocje, rządzę i pragnienia. Tak mocno pragnę ja ciebie... Skup się na tym - szepnąłem jej na ucho, kiedy znalazłem wstążeczki palcami.

Evangeline Harland · 2020-08-22 16:32:32

Poczułam jak rozplątuje wstążki na plecach. Robił to jednak wolniej niż przypuszczałam, poza tym stał za moimi plecami. Odnosiłam wrażenie, że chce zedrzeć ze mnie sukienkę i pieprzyć się od razu. Nie twierdzę, że teraz było mi źle, po prostu znów mnie czymś zaskoczył i jeszcze nie do końca wiedziałam co mam z tym faktem zrobić. Bronienie się przed uczuciami w tej chwili było by kompletnym masochizmem, a sama nie lubię się zamęczać.
Obyśmy nie zapędzili się zbyt daleko dzisiejszego dnia. A może powinniśmy? Łatwiej by było się potem wytłumaczyć przed samym sobą, gdy nie do końca panowaliśmy nad naszymi reakcjami, może to była właśnie idealna okazja do jednego kroku za daleko?
- Skupiam się - szepnęłam po chwili, gdy już te wszystkie myśli przeleciały mi przez głowę.

Mikhail Harland · 2020-08-22 16:43:47

- Bardzo dobrze... - mruknąłem cicho samemu zdejmując z siebie swój kostium. Teraz oboje staliśmy nadzy, oddychając głęboko uczuciami jakie panowały w pałacu. Evie nadal je trawiła. Uśmiechnąłem się lekko, wsuwając ręce na jej bok, obejmując czule palcami jak największy kawałek ciała samemu nachylając się do jej ucha.
- Co czujesz najmocniej? Jakie uczucie wybija się w tobie najmocniej? Żądza, agresja, może błogość? - zamruczałem na jej ucho, a coś sam byłem już twardy, chciałem jak najmocniej poczuć te emocje na sobie, łącznie z tymi jakimi dążyłem królową. Tyle że moje emocje były mniejszością w tych setkach dzisiejszej nocy. Może lepiej?

Evangeline Harland · 2020-08-22 18:16:50

Westchnęłam, dociskając swoje ciało do jego ciała. Co teraz czułam najmocniej? To było pytanie banalne, a zarazem trudne. Wiedziałam co czuje, ale wciąż nie chciałam umiałam tego porządnie nazwać. To było jak przyciąganie. To była siła podobna do tej, która trzymała mojesyopy przy ziemi i wciąż ściągała mnie w dół. Tyle że teraz nie tylko ziemia tak na mnie działa, działał tak na mnie również sam Mikhail. Czy on też to czuł...?
- Czuję wszytsko i więcej, Mik - wyduszilam z siebie. I tak jak myślałam, nie czułam przerażenia przez swoje myśli. Czułam się z nimi teraz w porządku, byłam mocno otumaniona.
Czułam się taka pełna! Jak nigdy. Bal, bezpieczna córka, spokojne państwo, a na samym końcu, choć tak naprawdę najważniejsze — Mikhail w pobliżu mnie. Nie, nie, nie w pobliżu. Ciało obok ciała, twarz obok twarzy usta przy ustach...
Otarłam się oniego wyzywająco, chcąc mu pokazać, że mogę dać mu ulgę, był już bardzo twardy. Chciałam się już z nim pieprzyć, a za razem... Czekanie nie sprawiało że czułam się tak zirytowana jak zawsze. Chciałam go zaspokoić jak najszybciej.

Mikhail Harland · 2020-08-23 00:44:40

- Dobrze... Tak, dobrze cieszę się - przyznałem szczerze i pocałowałem ją namiętnie i długo. Musieliśmy przejść nad ubraniami, pozostawionymi na środku pokoju, trzymając ręce na talii żony przeszliśmy nie odrywając się od siebie do łóżka obok. Byliśmy razem, byliśmy szczęśliwi. Gdzieś między tymi emocjami były nasze, niezrozumiałe i takie... Dziwne. Nietypowe. Ale było mi z nimi dobrze. Było mi po prostu tak dobrze.
- Evie... Czy możesz...? - zapytałem niemal bezgłośnie gdy już byliśmy o krok od łóżka, od początku spełnień, od początku tylu emocji, że zapewnią sytość moim poddanym aż na kolejną noc.
Jednak nic w tej chwili nie obchodziło mnie tak jak ona, moja królowa. Moja Evangeline. I mój wzwód.

Evangeline Harland · 2020-08-23 03:33:20

Przez pierwsze kilka godzin naprawdę dobrze się pieprzylismy. I było to takie swobodne, proste, bez żadnych zagadkowych uczuć, dodatkowych pytań, niezręcznych momentów. Zapewne moglibyśmy tak do końca dnia, ale... Przestało być to możliwe. Bo gdy tylko zaspokajalismy swoje rządzę, gdy tylko wyrzuciliśmy z siebie odpowiednią ilość napięcia przestawaliśmy zachowywać się w tamten sposób, a zmienialiśmy nasz sek na... Coś innego. Ostrożniejszego. Mozolne ocieranie się ciała o cało, a nie szybki pęd. Długie mokre pocałunki, a nie narwane i agresywne.
Nasze ciała nie zderzały się wtedy że sobą, a łączyły.
Siedziałam w rozkroku na Mikhailu i obserwowałam z ciekawością jego twarz, a on obserwował moja, zaciskając palce na moich biodrach. Co raz poruszając nimi tak, by przyspieszy lub zwolniły a wszystko dla wspólnej przyjemności.
Zsunelam się z wampira i usiadłam obok. Przez chwilę nie mogłam na niego spojrzeć. Byłam zagubiona. Zdezorientowana. To wszystko tak bardzo mi się podobało! Kompletnie przestałam bronić się przed nim. A obiecałam sobie, że żaden mężczyzna mną nie zawładnie... Nigdy wieciej. A on to zrobił! Posiadał mnie, choć nie byłam pewna, czy sam był tego świadomy... Przerażające. Mówiłam mu, że to nie powinno tak wyglądać...
Zerknelam na króla przez ramię, uśmiechając się słabo.
- Powinnam pójść sprawdzić co u Nicolette - szepnęłam dla wyjaśnienia.

Mikhail Harland · 2020-08-23 03:44:39

- Może... Pójdę z tobą? - zaproponowałem słabo, nie chcąc jej jeszcze opuszczać. Łaknąłem jej, chciałem jeszcze chwilę oddychać jej powietrzem, muskać palcami jej skórę i po prostu cieszyć się jeszcze kilka chwil dłużej. Cieszyć się nami, naszym uczuciem, tylko naszym naszym, wyjątkowym tak bardzo jak wyjątkowa była Evangeline. Ona chyba jednak widziała to inaczej.
Niemo zgadzała się na to, na czułości, na delikatność czy troskę. Chyba nawet zgadzała się automatycznie, bez zastanowienia, bo samej jej było dobrze. Jednak jeśli dotknąłem jej dłoni za długo, albo zbyt czule... Reflektowała się w swoim zachowaniu i nie pozwalała już na nic więcej.
- Evie... Co się dzieje - zauważyłem marszcząc brwi, celowo nie pytając o nic. Bo wiedziałem że coś się dzieje, pytanie było "co, dlaczego i jak mogę to powstrzymać?" ".

Evangeline Harland · 2020-08-23 04:11:56

Siedziałam do niego tyłem, że zwieszonymi z łóżka nogami i zaciskając dłonie w pięści na pościeli, wpatrywałam się przed siebie. I mimo że wampir nie mógł dostrzec mojej twarzy, Zmarszczyłam mocno brwi.
- Co ma się dziać, Mik? Po prostu chce przejść się do naszej córki. Ustaliliśmy już, że oboje mamy mocnego pierdolca ja punkcie jej bezpieczeństwa, więc chyba nie musimy rozmaiwac o tym ponownie - zauważyłam, a w moim tobie zmęczenie mieszało się z irytacją. Zsunelam się z łóżka i powoli podeszłam do szafy. - Możesz iść ze mną - powiedziałam z lekkim wahaniem w głosie. Normalnie to kazalabym mu trzymać się własnych spraw ale teraz było inaczej i czułam, że to jedyne odpowiednie wyjście. Choć jego obecność była niemal w stu procentach równa z idiotycznymi pytaniami, a jakie lubił mi zadawać. "Co czujesz?", "Jak myślisz czemu to czujesz?", "Ale wiesz że to co czujesz nie jest złe?"i tak dalej... Mimo tego wszytskiego coraz rzadziej umiałam mu odmówić.

Mikhail Harland · 2020-08-23 19:31:47

- Z chęcią pójdę z tobą! - przyznałem ze szczerym uśmiechem, jakby magicznie zyskując nowych energii. Uniosłem się z łóżka i podszedłem również do szafy, by założyć na siebie szlafrok. Evie nie zamierzała na mnie czekać i już chciała wychodzić kiedy ja dopiero związywałem paski materiału, by mnie porządnie okrywały.
Wyszliśmy jednak na korytarz razem, a przynajmniej mniej więcej tak to wyglądało, bo głównie próbowałem dorównać kroku mojej królowej, która boso, w ozdobnym, długim lekkim szlafroku, pruła przez korytarze naszego zamku. Pewny i silny krok, napełniony wszelkimi orgazmami, krwią i energią nadal trwającej "zabawy". Zewsząd dochodziły nas jęki, okrzyki, zawołania pełne pragnienia. Gorąc pałał z każdej komnaty.
Jednak kiedy tylko weszliśmy do prywatnego skrzydła, szczególnie chronionego, okrzyki stały się słabiej słyszalne. Może i dobrze, przynajmniej Nikki mogła spokojnie spać.
Przed drzwiami do komnaty księżniczki tak jak miało być, stało dwoje strażników, podobnie jak przy wejściu do korytarza.
- Opiekunka była u księżniczki dwie godziny temu, księżniczka Nicoletta śpi od wschodu słońca - zrelacjonował strażnik, kiedy ustąpił nam miejsca przy drzwiach. Skinąłem mu głową, w duchu dumny z przejęcia w jego głosie i rozumienia powagi zadania jakim został obdarzony. Weszliśmy do komnaty gdzie prócz niewielkich świeczek, panowała ciemność. Piękna zdobiona kołyska stała pod ścianą po lewej, naprzeciwko niej był kominek, z lekko żarzącym się drwem. Gdzie nie było zajętego miejsca jakimś innym meblem stały setki paczuszek i pudełek, czy kufrów z prezentami dla małej wampirzycy od gości, którzy przyszli na przyjęcie ku jej czci. Uśmiechnąłem się lekko, nadal milcząco, kiedy Evie podeszła do kołyski.

Evangeline Harland · 2020-08-23 20:28:34

Pasożyt spał ale czułam, że nie był to taki spokojny sen jak zwykle. Nic dziwnego, skoro w pałacu tyle się teraz działo. Ale mimo wszystko spała. To dobrze, to bardzo dobrze. Wyciągnęłam rękę i delikatnie pogłaskałam ją po brzuszku, a następnie naciągnęłam na nią malutką kołderkę.
Nieco zawstydzona swoimi poczynaniami odwróciłam się niepewnie w stronę Mikhaila, który obserwował mnie z odległości kilku koków. Wzruszyłam lekko ramionami.
- Wszystko w porządku - powiedziałam jedynie, spoglądając na męża.

Mikhail Harland · 2020-08-23 20:55:24

- Wstydzisz się swojej czułości w stosunku do Nikki? - zapytałem niepewnie, obchodząc kołyskę dookoła i pochyliłem się do małej wampirzycy. Zasnęła z łapką zaciśniętą na pluszowym nietoperzu, delikatny kocyk miał raczej zapobiec chłodom wietrznych dni... Zabawka kręcąca się nad łóżeczkiem nadal lekko się poruszała sennie.
- Przede mną nie musisz - zapewniłem cichutko, sam przyglądając się jej zahipnotyzowany. Była taka malutka, czasami miałem wrażenie, że widzę w jej wielkich oczach własne spojrzenie, że jej uśmiech przypomina ten uśmiech Evie, który tak rzadko gościł na jej ustach... - Oboje staliśmy się... wrażliwsi jeśli chodzi o Nikki. Czasami przychodzę tu gdy jest jej opiekunka, po spotkaniach rady... biorę ją na ręce by sam się uspokajać - wyznałem cichutko, bez grama wstydu.

Evangeline Harland · 2020-08-23 21:00:29

- Przed tobą powinnam w szczególności... - wymamrotałam bardziej do siebie. Odchrząknęłam. - Zbyt łatwo przychodzi ci mówienie na ten temat - stwierdziłam, odsuwając się od kołyski i przechadzając po komnacie. Byłam boso, więc moje kroki na chłodnej posadzce były niemal niesłyszalne. - Chcę zadbać o jej bezpieczeństwo, to wszystko. Nicolette jest następczynią tronu, jest ważna nie tylko dla nas, a dla wszystkich - zauważyłam, udając, że niczego się nie wstydzę.

Mikhail Harland · 2020-08-23 21:23:16

- Ale dla nas szczególnie - podkreśliłem i wyprostowałem się, stając bliżej Evie, by nie rozmawiać nad śpiącym wampirkiem. Spojrzałem łagodnie na Evie, zagryzając przez chwilę wargę kłami, by zebrać na spokojnie słowa, jakie chciałem jej powiedzieć.
- Nikki nie jest po prostu następczynią tronu. Wiem... Ile znaczy dla mnie. Domyślam się, że dla ciebie może znaczyć nawet więcej, nosiłaś ją tyle miesięcy pod sercem, to dość mocny rodzaj przywiązania jak zgaduję - parsknąłem cichutko. - Chodzi mi o to że... Kto zrozumie cię lepiej, gdy pochylasz się nad kołyską niż ja, Evie? Uwielbiam Nicolette, wydaje mi się idealna w każdym calu - spojrzałem na jej łóżeczko ze słabym uśmiechem. - I nie uważam tego za słabość...

Evangeline Harland · 2020-08-23 21:44:17

Uśmiechnęłam się słabo, obejmując ramionami.
- Nie? - mruknęłam, nie przestając kręcić się po komnacie. Robiłam to mozolnie, kroczek po kroczku. Po prostu niezbyt umiałam ustać w miejscu przez natłok energii w pałacu. - Wampir powinien uwielbiać samego siebie, a ty już uwielbiasz siebie, mnie i ją. Musisz dzielić to uwielbienie na trzy. A to dosyć osłabiające - wytknęłam mu.

Mikhail Harland · 2020-08-23 21:50:39

- Nigdy nie uwielbiałem siebie - skrzywiłem się nieco, kuląc ramiona. - Wierzę w siebie, w swoje idee, ale nie wielbię siebie - zaznaczyłem. - Ty i Nikki jesteście jedynymi, w których dostrzegam to coś. Coś, co warto wielbić i pielęgnować - odchrząknąłem, nie patrząc na Evangeline. To była jedna z tych tajemnic, które w sobie trzymałem? Może tak, nigdy nikt nie sprawił, że mówiłem o sobie, a z Evie jakbym powolnymi rozmowami powoli rozumiał siebie i ją...
- Poza tym... Wampir który jest sam jest bardziej zagrożony. Już od dawna wiem, że powiedzenie "w grozie licz tylko na siebie" nie oddaje prawdy. Byliśmy razem we wszystkich tragediach i wyszliśmy z nich znacznie lepiej niż setki innych wampirów by próbowały - uznałem szczerze. - Razem daje nam siłę, a nie Osobno.

#381 2020-08-22 00:16:33

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#382 2020-08-22 00:25:12

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#383 2020-08-22 00:35:08

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#384 2020-08-22 01:08:53

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#385 2020-08-22 13:22:31

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#386 2020-08-22 14:44:58

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#387 2020-08-22 16:32:32

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#388 2020-08-22 16:43:47

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#389 2020-08-22 18:16:50

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#390 2020-08-23 00:44:40

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#391 2020-08-23 03:33:20

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#392 2020-08-23 03:44:39

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#393 2020-08-23 04:11:56

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#394 2020-08-23 19:31:47

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#395 2020-08-23 20:28:34

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#396 2020-08-23 20:55:24

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#397 2020-08-23 21:00:29

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#398 2020-08-23 21:23:16

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#399 2020-08-23 21:44:17

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

#400 2020-08-23 21:50:39

Odp: Mały Pasożyt Harland - Evangeline i Mikhail

Stopka