Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-06-16 19:43:55

- Moja siostra wyjechała... Na jakiś czas do innego miasta, a właściwie miasteczka. Domki, kamienice, parki, skwery, różne ośrodku kultury czy rekreacji, ale już nie szklane miasto. - Wzruszyłam ramionami. - Ona... - Ugryzlam się w język, nie powinnam mówić o tym. - Ona lubi poznawać nowe miejsca, rozglądać się i tak dalej. Jakiś czas temu wróciła, poznała... Tam kogoś. Może jednak wyjazd by ci pomógł. To trochę dziecinne jęczeć, że jest ci źle i nie poczynić żadnych kroków ku zmianie - zauważyłam ze szczerością w głosie. Nie chciałam go obrażać, po prostu takie były fakty.

Errico Malatesta · 2020-06-16 19:50:42

Parsknąłem i pokiwałem głową, znów czując się jak głupek.
- Boję się trochę, wiesz? - przyznałem się. - To duża zmiana. Nie wiem czy podołam. Nie skończyłem nauki, chciałbym chociaż skończyć, wiesz, został mi tylko rok - wyznałem. - A potem.. Tak, na pewno wyjadę. I cóż... Jakoś sobie poradzę. Ale póki co... - uśmiechnąłem się lekko już patrząc na Gretę. - Będę grywał w parku póki nie zamarznę na śmierć - parsknąłem, choć już z dość krzywym uśmiechem.

Greta Tillman · 2020-06-16 23:52:46

- Kiepski żart - stwoerdziłam z kwaśną miną. - Moim.zdabiem kompletnie niezabawny - podsumowalam, wzdychając. - A co z twoja druga pracą? W sensie... Z pierwszą. Mówiłeś że pracujesz jeszcze jakoś fizycznie, na budowie? - zapytałam, marszcząc brwi.
Errico się zatrzymał i spojrzał na mnie. - Wybacz, chcę tylko... - Zerknelam w bok i natknęłam się wzrokiem na mural. Faktycznie był całkiem ładny, dosyć prostu, ale bardzo efektowny. Uśmiechnęłam się słabo. - Ładnie - mruknęłam, nie byłam pewna czy do niego, czy po prostu do samej siebie. - Śmieszny styl.

Errico Malatesta · 2020-06-16 23:58:59

- Prawda? Jest... prosty, a jednocześnie wszystko jest takie lekkie - uśmiechnąłem skupiając się na muralu, a nie możliwej śmierci. - Pomyślałem kiedy go zobaczyłem o twoim rysunku, tym z gitarą. Był lekki, taki przyjemny. Czysta obserwacja - zauważyłem ze słabym uśmiechem. - Nie gniewaj się, wiem, że nie chcesz bym go wspomniał, jednak.. wisi u mnie w domu przy łóżku i zawsze jak wstaje to go widzę - przyznałem się, rumieniejąc, nie koniecznie od zimna.

Greta Tillman · 2020-06-17 00:04:23

- Coś ty... Nie przeszkadza mi, że o nim wspominasz. Ja tylko zaznaczam, że to był... Jednorazowy incydent. I nie rozumiem, po co ci taki bazgroł na ścianie. To był taki rysunek żeby na niego zerknąć i wyrzucić - siwerdzikam,wzruszając lekko ramionami. - Mogę narysować ci coś lepszego - stwierdziłam. - Możemy... Usiąść w ciepłym miejscu następnym razem. I cię narysuje - zasugerowałam.

Errico Malatesta · 2020-06-17 00:19:20

Popatrzyłem na nią najpierw zszokowany, a następnie już z zachwytem.
- Naprawdę? Tak, oczywiście, że możemy tak zrobić! Podoba mi się ten pomysł - przyznałem z szerokim uśmiechem. - Więc... jeśli uda ci się zrobić jakieś miejsce w twoim grafiku na mnie to może być naprawdę całkiem przyjemne i odprężające zajęcie - dodałem, nadal z radosnym uśmiechem.

Greta Tillman · 2020-06-17 23:48:06

- To będzie czas na jedzenie - uznałam. - Więc nie muszę szukać dodatkowych minut w grafiku - skłamałam gładko. Bo przecież w moim grafiku nie było czasu na naprawdę wiele rzeczy. Długie posiłki w restauracji kompletnie się w to nie zaliczały ale... Ale przecież raz na jakiś czas... No tylko raz na jakiś czas! To nic, to przecież... nic...? - Rysunek zrobię migiem. I będzie lepszy niż poprzedni... Bazgroł. - Skrzywilam się lekko, wodząc wzrokiem po muralu. - Hmm,zawracamy?

Errico Malatesta · 2020-06-17 23:54:48

- Tak, możemy wracać - pokiwałem głową. Potem westchnąłem. - A właściwie, to już muszę iść. Mówiłaś o mojej pracy, a widzisz... trochę jej nie ma. Firma dla której pracowałem, przeniosła się na zachód, zostawiając część pracowników na lodzie. Miałem właśnie iść porozmawiać o kolejnej możliwości pracy... Mhm, tym bardziej dziękuję za ciepłe picie i jedzenie, przynajmniej nie będę wyglądał aż tak żałośnie na rozmowie... cóż, życz mi szczęścia, teraz będę go naprawdę potrzebował - westchnałem spoglądając ciepło na Gretę.
- Spotkamy się następnym razem, a ty mi powiesz kiedy będziesz mogła się ze mną zjeść coś dobrego - zaproponowałem zadowolony.

Greta Tillman · 2020-06-19 21:45:11

- Dobrze, przy najbliższej okazji powiem kiedy możemy się spotkać... Tylko... Gdzie cię znajdę? Jeśli będziesz pracował i już nie będziesz grał na skwerze? - zapytałam z lekką zaniepokojona możliwością, że nie uda mi się go znaleźć. Aż dziwnie się z tym poczułam.

Errico Malatesta · 2020-06-19 21:54:21

Uśmiechnąłem się lekko, choć maskowałem tym uśmiechem tylko swoje zagubienie. Gdzie się znajdziemy Greto? Czy się znajdziemy, damy radę się odnaleźć?
- Masz jakiś park blisko domu? Albo chociaż skwerek? - zapytałem. - Nadal będę grał na gitarze. Mało dają, ale to zawsze jakiś grosz. Po prostu zmiana miejsca dobrze mi zrobi, no i będę bliżej, zawsze pod ręką - zaproponowałem z krzywym uśmiechem.

Greta Tillman · 2020-06-19 22:01:24

Zastanowiłam się chwilkę. Chyba niezbyt mogłam mu podać park niedaleko domu, że względu na to, że wtedy rodzice mogliby mnie zobaczyć... Ale mogłam...
Sięgnęłam do torby po mały notesik i szybko zapisałam adres. Wyrwałam karteczkę i podałam mu ją.
- To całkiem spory park niedaleko mojej uczelni. Przeechwdze zawsze ulice od niego, ale jeśli będziesz tam grał, to przejdę się główną aleją, w porządku? - upewniłam się.

Errico Malatesta · 2020-06-19 22:04:05

Spojrzałem na adres i uśmiechnąłem się kiwając głową.
- Mam tam łatwe dojście. Może studenci tacy jak ty będą mi bardziej przychylni - dodałem, wzruszając ramionami. - Cóż, nie zostaje mi nic innego jak popracować nad repertuarem. Muszę już biec, może się rozgrzeje, moje zaklęcie grzewcze na moim płaszczu słabnie i będę musiał je odnawiać - wyznałem z westchnieniem, i zaraz uśmiechnąłem się do Grety jeszcze raz.
- Do zobaczenia, w takim razie...

Greta Tillman · 2020-06-19 22:10:36

- Do zobaczenia - mruknęłam, odprowadzając go wzrokiem. To było zupełnie nowe uczucie w moim życiu, czułam się niesamowicie. Nadzieja. Uśmiechnęłam się do samej siebie i ruszyłam szybkim krokiem do domu, czekało mnie tam, dużo, dużo pracy...

Errico Malatesta · 2020-06-19 22:18:34

Po rozmowie o pracy udało się znaleźć pracodawcy miejsce dla mnie. Dzięki temu, że pracowałem z chorymi rodzicami kurs pielęgniarski miał nie być dla mnie aż tak trudny ani długotrwały, mogłem zaraz po nim zacząć pracować w domu opieki dla starszych ludzi. Gość, który zajmował się moją sprawą z bezrobociem był bardzo miły, bardzo wyrozumiały i naprawdę wspierał mnie, proponował wiele posad i po dłuższej rozmowie udało nam się wybrać coś dla mnie.
- ... Więc w tym tygodniu zacznę kurs pielęgniarski i a po nim rozpocznę pracę w tym ośrodku. Jest blisko centrum, niedaleko stąd, więc dobrze się składa, że zmieniłem park - wyjaśniłem Grecie, kiedy siedziała u mojego boku po swoich zajęciach. Od początku chciałem jej się pochwalić tym - jak dla mnie - znaczącym przełomem.
- To nie jest praca moich marzeń, ale znacznie lepsza niż na budowie. W końcu będę używał czegoś więcej niż mięśni czy magii kinetycznej - zaśmiałem się zachrypnięty, kręcąc głową.

Greta Tillman · 2020-06-20 23:19:44

- Praca marzeń czy nie, bardzo dobrze, że jakakolwiek się znalazła właściwie od zaraz. Potrzebowałeś już tego - zauważyłam. Nie byłam pretensjonalna, a raczej... Rzeczowa. Znów przyniosłam mu kanapkę, a on z chęcią ja teraz zjadał. Źle mi było z myślą, że ja wrócę do ciepłego domu, moja lodówka jest pełna, a ja ledwo co tknę, podczas gdy brzuch Errico sam będzie grał własną melodie. - Także winszuje. - Kiwnelam mu głową, uśmiechając się grzecznie.

Errico Malatesta · 2020-06-20 23:33:50

Kiedy Greta zachowywała profesjonalizm i chłodne zadowolenie, bardzo dystyngowane i ograniczone, ja uśmiechnąłem się szeroko, kiwając głową.
- Dziękuję - odparłem, naprawdę pochlebianym jej prostym "winszuję", nie mówiąc już o szczęściu jakim niosła za sobą ta prosta kanapka. - Masz rację, potrzebuję czegoś od zaraz... Po jakimś czasie podobno stawki za pracę mógłby wzrosnąć, to by była bajka... - westchnąłem zadowolony.

Greta Tillman · 2020-06-20 23:48:44

Pokiwałam spokojnie głową.
- Skup się na efektywności pracy i nie myśl o podwyżce. Po prostu pracuj ciężko i staraj się pokazać za wszelką cenę, że zależy ci na tym co robisz. I na tych, z którymi pracujesz - doradziłam dosyć poważnym tonem, bo niezbyt podobało mi się jego podejście. - Uwierz mi, to zadziała najlepiej. W szczególności jeśli z góry wiesz, że będą chwili dać ci podwyżkę. Jakoś zawsze jest najważniejsza... - Nie liczy się jak do tego dojdziesz, przez pot, łzy i krew. To naprawdę nieważne, byle by dojść do idealnego efektu, osiągnąć pożądany cel. Wtedy wszyscy cię podziwiają.

Errico Malatesta · 2020-06-21 15:06:18

- Pewnie masz racje. Ale kurs pielęgniarski wydaje się być bardzo przydatny i może kiedyś jeszcze okaże się potrzebne - przyznałem, kiwając głową. - Poza tym.. Będę pracował z ludźmi, to będzie bardzo ważne by być najwyższej jakości. Ważne dla tych ludzi - dodałem z uśmiechem, rosnącym na moich ustach. - To też ważne trochę dla mnie. Oni nie będą sami, tak jak ja... Wiem jak to jest przeżyć stratę i wiem jak to jest być samotnym. Dla wielu starszych to naprawdę straszne przeżycie, a ja będę im pomagał stanąć na nogi i żyć...

Greta Tillman · 2020-06-21 17:58:20

Zacisnęłam lekko wargi, powstrzymujac się od wścibskich i niepotrzebnych pytań. Nie rozmawialiśmy teraz na tamten temat, a jedynie o jego pracy i o tym, że jest, a raczej będzie z niej bardzo zadowolony.
- I właśnie tego się trzymaj. Awanse i uznanie ze strony innych samo przyjdzie z czasem. Często bezinteresowność pozwala przyciągnąć uwagę na siebie jeszcze szybciej. Sam zobaczysz - podsumowalam kiwając głową.

Errico Malatesta · 2020-06-21 19:50:05

- Oboje wiemy, że ja raczej bezinteresowny już jestem - zaśmiałem się cicho, a potem spojrzałem z ciekawością na Gretę. - I twoje rady są bardzo słuszne. Jednak... Hm, też się do nich stosujesz, co nie? - spojrzałem na nią miękko, zagryzając wargę. - Bezinteresownie, nie oczekując poklasku czy spojrzeń dumy? - zaraz potem jednak schowałem gitarę, jakbym udawał, że tego pytania nie było. - Um... Masz pomysł kiedy moglibyśmy się spotkać? Tak jak ostatnio rozmawialiśmy?

#141 2020-06-16 19:43:55

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#142 2020-06-16 19:50:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#143 2020-06-16 23:52:46

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#144 2020-06-16 23:58:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#145 2020-06-17 00:04:23

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#146 2020-06-17 00:19:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#147 2020-06-17 23:48:06

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#148 2020-06-17 23:54:48

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#149 2020-06-19 21:45:11

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#150 2020-06-19 21:54:21

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#151 2020-06-19 22:01:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#152 2020-06-19 22:04:05

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#153 2020-06-19 22:10:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#154 2020-06-19 22:18:34

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#155 2020-06-20 23:19:44

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#156 2020-06-20 23:33:50

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#157 2020-06-20 23:48:44

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#158 2020-06-21 15:06:18

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#159 2020-06-21 17:58:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#160 2020-06-21 19:50:05

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka