Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-06-11 23:34:53

- Cześć - przywitałam się nieśmiało. Niezbyt wiedziałam co powiedzieć, bo... Zawsze mówiłam o życiu idealnym, które nie do końca było takie idealne... A teraz wydawało mi się bezsensowne zaczynać ten sam temat. Errico widział w szpitalu, jak bardzo idealne jest moje życie. - Nie mogłam przechodzić tedy... To trochę naokoło - wyjaśniłam, zaciskając mocniej wargi. Co mam mówić, co ja mam mówić? Zastanawiałam się nieco nerwowo. - Ale dziś jestem - owoedzialam coś tak oczywistego że miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Żenada. Chyba jednak powinnam zrezygnować z rozmowy z ludźmi i wrócić do rozmaiwania z roślinką na parapecie...

Errico Malatesta · 2020-06-11 23:42:50

- To miło, że jesteś - zapewniłem ze słabym uśmiechem. - Już się chciałem godzić z faktem, że mnie... po prostu olałaś - przyznałem się. - No wiesz, akurat mi się zdarza to dość często - westchnąłem. - Dlatego, cieszę się, że jesteś. I... nie wiedziałem, że ten skwer jest daleko od ciebie... Nie znam za bardzo głównej części miasta za bardzo, nie znam tam żadnych parków... może miałbym stamtąd lepsze napiwki.. tutaj ludzie już wyraźnie mnie nie chcą - westchnąłem ciężko, patrząc smętnie na pustą miskę.

Greta Tillman · 2020-06-11 23:46:30

Poszłam za jego wzrokiem i skrzywilam się.
- Przykro mi... Czy to znaczy że... Nie masz nic do jedzenia? - zapytałam lekko zaniepokojona. - Mogę jakoś pomóc - zapewnilam go, sięgając do swojej torby.

Errico Malatesta · 2020-06-11 23:51:58

- Nie, nie, nie musisz Greta...! - zapewniłem, powstrzymując jej rękę, delikatnie po nią sięgając, ale zaraz cofając swoją rękę. Popatrzyłem uśmiechając się słabo, bo ostatecznie byłem... słabym kłamcą.
- Dam radę, nie martw się. Mam jeszcze trochę jedzenia, i najwyżej wezmę... trochę z oszczędności - uznałem. - Poradzę sobie jakoś, bywało gorzej - zapewniłem ją spokojnie.

Greta Tillman · 2020-06-11 23:58:17

- Rozumiem... - Zastanowiłam się chwilę nad wszystkim co powiedział, nad tym co już o nim wiedziałam, starałam się to wsyztsko w miarę szybko przeanalizować by wyciągnąć wnioski i znaleźć rozwiązanie problemu. - To może pójdziemy coś zjeść. Pewnie jeszcze nie jadłeś obiadu, ja... No ja tez nie jadłam. Będę musiała zrobić parę szkiców przy stole, ale... Czy zoebie to w domu, czy... No gdziekolwiek. - Westchnęłam ciężko. Byłam zażenowana samą sobą. - No wiesz... - Zagryzlam wargę.

Errico Malatesta · 2020-06-12 00:04:01

- Możemy iść gdziekolwiek - zgodziłem się, kiwając głową. - Dziękuję - przyznałem zawstydzony nieco, tym, że pewnie ona za nas zapłaci i proponuje to bo... Eh. Nie chce się chyba tym znów dołować.
- I tak, na pewno możesz spokojnie szkicować w "gdziekolwiek" - dodałem rozbawiony. - Lubię twoje rysunki, chętnie je zobaczę w trakcie tworzenia - przyznałem zadowolony.

Greta Tillman · 2020-06-12 00:08:53

- To nie będą takie bazgroły. Na uczelni robię rysunki techniczne - przypomniałam mu, bo już wspomniałam o tym. - Rzadko zdążą mi się rysować... Takim wolnym stylem, niezbyt - mogę to robić - mam na to chęci i czas. - Rodzice lubią - Lubię się skupić na jednej rzeczy, wtedy nie rozpraszam się. Skupiłam na tym w pełni uwagę i mam najlepsze wyniki - wyjaśniłam, gdy podnosiliśmy się z miejsca. - Nie znam się na barach czy restauracjach... Nie masz niczego na myśli? - upewniłam się. - Bo inaczej będziemy musieli losować.

Errico Malatesta · 2020-06-12 11:10:42

- Nie martw się, wiem, że niedaleko jest jedna knajpa - zapewniłem ją spokojnie. - Robią tam świetny makaron z różnymi dodatkami - dodałem, przyglądając się ciekawsko Grecie. - Czyli... skoro nie masz zazwyczaj na to czasu, to tym bardziej jestem dumny z tego, że mnie narysowałaś - zaśmiałem się cicho. - Bardzo podobał mi się tamten... W sensie... Widać w nim, że masz talent. I dobre oko - wyjaśniłem, wzruszając ramionami.

Greta Tillman · 2020-06-12 12:16:09

Uśmiechnęłam się słabo.
- Od zawsze lubiłam rysować czy malować. - Skrzyzowalam ramiona na piersi i spojrzałam w bok, a potem na Errico. - Ty prowadź, znasz kierunek - powedziałam grzęźnie.

Errico Malatesta · 2020-06-12 13:00:28

- Tak, to w tamtą stronę - wskazałem, ruszając do knajpki. - Lubiłaś rysować i malować... Hm, kiedyś obok mnie mieszkał pewien rzeźbiarz - przyznałem. - Ale kiedy zyskał odbiorców, po jednej ze swoich rzeźb, hah, wyprowadził się do bogatej dzielnicy - westchnąłem. - Był fajny. Też miał ten błysk w oku, kiedy widział coś pięknego, jak ty, kiedy wpatrujesz się w drzewa w parku - zauważyłem zadowolony ze swojej obserwacji. - Byłaś kiedyś za miastem?

Greta Tillman · 2020-06-12 13:12:47

- Kiedyś na pewno byłam... - mruknęłam, marszcząc lekko brwi. Zaczęłam się zastanawiać czy faktycznie kiedykolwiek rodzice mnie zabrali za miasto i... Jakoś nie mogłam sobie tego przypomnieć, a sama, gdy już byłam starsza, na pewno nie byłam... - Albo i nie. Szczerze to nie wiem - szepnęłam z lekką zawstydzona. - A ty byłeś?

Errico Malatesta · 2020-06-12 13:16:29

- Um, dwa razy. Ale na krótko - przyznałem, milcząc powód dla którego musiałem tam być. Rozsypać prochy... - Ale mój tata kiedyś bardzo chciał wyjechać za miasto i żyć na wsi. Jak prawdziwi czarodzieje, no wiesz, Dzieci Kwiatów, Dzieci Magii - wspomniałem z uśmiechem. - Nie udało mu się tu... ale zawsze ciekawiło mnie, jak to jest... nie żyć w szklanym mieście...

Greta Tillman · 2020-06-12 13:39:38

- Nie jestem najlepsza w czarowaniu - wyznałam z trudem, bo to była dosyć duża skazą na mojej osobie. Pod tym wzgledem Radella zawsze mnie przerastała i ja nigdy... Nigdy nie będę jak ona. Nie umiałam znaleźć w sobie takiej energii i siły, bo zdołać rozwijać swoją magię. Byłam na to za słaba.

Errico Malatesta · 2020-06-12 15:48:46

- Ja.... Hm, w sumie też - westchnąłem. - Ale mój ojciec zawsze mówił, że czarodzieje, którzy są słabsi w miastach tak naprawdę są potężni poza nimi - powiedziałem z uśmiechem. - Dlatego kiedyś bardzo, bardzo chciałem opuścić miasto, ale.... Eh, zawsze coś mnie powstrzymuje

Greta Tillman · 2020-06-12 15:55:06

Kiwnelam głową.
- Być może, kiedyś mieszkaliśmy w lesie. - Skrzywilam się. - To były dosyć ciemne czasy. Mieliśmy magię i co nam z tego było? - szepnęłam, wzruszając ramionami. - Moja siostra bardzo dobrze czaruje. Od zawsze była... magiczna. I zupełnie się od siebie różniłyśmy od zawsze. Świetnie wykorzystuje swoje zdolności w iluzjach...

Errico Malatesta · 2020-06-12 16:07:32

- Iluzja to nowa dziedzina magii - zauważyłem. - Bo prawdziwą magią jest natura - westchnąłem wspominając opowieści na dobranoc. Uśmiechnąłem się lekko i spojrzałem na czarodziejkę. - Może ty masz w sobie inną magię? Ziemi, powietrza? - zauważyłem zachwycony tym pomysłem. - Pomyśl, jak potężna byś była, nie w nowej magii, a tej pradawnej, najpotężniejszej...!

Greta Tillman · 2020-06-12 16:35:31

Uśmiechnęłam się krzywo.
- Być może, zawsze istnieje taka możliwość. Tyle że na co mi ona? - zapytałam. - Raczej na nic się nie przyda, gdy jestem mieszkanką miasta. Rozumiem że w dawnych czasach było to niezbędne, by przetrwać, ale teraz? To trochę bezużyteczne - podsumowalam. - Trzeba się skupić na życiu w obecnych czasach. Przeszłość jest... - Wzruszyłam ramionami. - Już nam nie jest potrzebna.

Errico Malatesta · 2020-06-12 16:44:32

Skrzywiłem się, spoglądając niezadowolony na Gretę.
- To zdecydowanie najmniej mądra rzecz jaką mi powiedziałaś - oświadczyłem, krzywiąc się niezadowolony. - Przeszłość jest właśnie niezwykle ważna! No wiesz, bez przeszłości nie byłoby nas - wytknąłem. Potem westchnąłem ciężko, wzruszając ramionami. - Bo bo wiesz, moglibyśmy być jeszcze znacznie, znacznie silniejsi. Gdybyśmy tylko wrócili do korzeni, do potężnej magii...! Um, wybacz. Okej, poniosło mnie - parsknąłem. - Um, chodzi mi o to, że um... Uuuuum... Nie lubię tej gonitwy w mieście - wydukałem. - To znaczy, oczywiście, że lubię ciebie, nawet jeśli też uczestniczysz w tej gonitwie, to czuję... że to bezsensowne - zauważyłem niepewnie.

Greta Tillman · 2020-06-12 18:56:05

Zmrużyłam oczy, zastanawiając się bardzo intensywnie nad jego słowami. Co miało niby znaczyć "Nie lubię tej gonitwy w mieście. To znaczy, oczywiście, że lubię ciebie, nawet jeśli też uczestniczysz w tej gonitwie"?
- Lubisz? Bezsensowne? Gonitwa? - mruknęłam, niezbyt mogąc zebrać myśli, bo wciąż po głowie chodziły mi jego słowa. Pokręciłam głową. - Czaridizeje pracują i się rozwijają. Wcześniej wszystko zagarnęły dla siebie wampiry, wilki wciąż siedzą w lesie w chatach. A my? My urośliśmy w potęgę. - Wzruszyłam ramionami.

Errico Malatesta · 2020-06-12 19:39:07

- Rośniemy w potęgę? Czy raczej cofamy się w rozwoju? - poddałem w wątpliwość, sam w wahaniu. Weszliśmy do knajpy i stanęliśmy przy kasie, by zamówić sobie makaron. Ja zamówiłem makaron z warzywami, za to Greta wzięła makaron z owocami. Usiedliśmy razem przy jednym z pustych stolików. Knajpa nie była wielka, ani za mała. Była... w sam raz.
- Bo wiesz - zacząłem, chcąc kontynuować naszą poprzednią rozmowę. - To nie czarodzieje stworzyli szklane miasta. I system awansów. I tą chęć bycia większym i ważniejszym. Czarodzieje lubią się uczyć, rozwijać, owszem... Ale czy to naturalne dla nas by walczyć między sobą o uznanie? Czy to dla nas zdrowe? - dodałem, wzruszając ramionami.

#81 2020-06-11 23:34:53

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#82 2020-06-11 23:42:50

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#83 2020-06-11 23:46:30

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#84 2020-06-11 23:51:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#85 2020-06-11 23:58:17

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#86 2020-06-12 00:04:01

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#87 2020-06-12 00:08:53

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#88 2020-06-12 11:10:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#89 2020-06-12 12:16:09

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#90 2020-06-12 13:00:28

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#91 2020-06-12 13:12:47

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#92 2020-06-12 13:16:29

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#93 2020-06-12 13:39:38

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#94 2020-06-12 15:48:46

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#95 2020-06-12 15:55:06

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#96 2020-06-12 16:07:32

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#97 2020-06-12 16:35:31

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#98 2020-06-12 16:44:32

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#99 2020-06-12 18:56:05

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#100 2020-06-12 19:39:07

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka