Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-06-10 12:38:48

- Jesteś miły, choć szkoda, że nie wykorzystujesz swoich umiejętności i zdolności... Bardziej - przyznałam, wzruszajac ramionami. - Nie mnie to oceniać, sam siebie musisz ocenić - mruknęłam, biorąc głęboki oddech. - Nie wiem ile czasu będę miała w następne dni... Nie wiem czy powinnam tak rzucać wszystko i siedzieć tu... - wyjaśniłam. - Obowiązki - dodałam.

Errico Malatesta · 2020-06-10 13:34:24

- W porządku, rozumiem - uspokoiłem ją, nieco smutniejąc. - Wiesz Greta, ja... nie skończyłem nigdy akademii. I nie dostałem się nigdy przez to do konserwatorium - wyznałem jej. - musiałem wtedy przerwać naukę, u mnie w domu działo się bardzo bardzo źle, a teraz... nie stać mnie na powrót tam. Poza tym czułbym się dość wyobcowany - westchnąłem. - Bardzo bym chciał, jednak nie mam na razie funduszy. Dlatego ciężko pracuje - dodałem i uśmiechnąłem sie słabo. - Wtedy te pieniądze, które mi dałaś, schowałem do słoika oszczędności - wyjaśniłem z dumą.

Greta Tillman · 2020-06-10 17:17:41

Pokiwałam głową ze zrozumieniem... A przynajmniej starałam się zrozumieć. Bo nie do końca ogarniałam dlaczego ludzie mówią na głos o dwóch problemach, a tym bardziej czemu mówią to obcym osobom. Ja zawsze chciałam pokazać wszystko z najlepszej strony, wyidealizowany obraz mnie, moich rodziców, mojego domu... A nawet mojej siostry i jej chłopaka... Wszystko musiało składać się na sukcesy, rodzice mówili, że to ważne, bo wtedy ludzie lepiej cię postrzegają i to faktycznie była prawda... Choć teraz ja nadal postrzegałam Erricko w pozytywnych kolorach.
- Są już twoje, mam nadzieję, że dobrze je zagospodarujesz w takim razie - szepnęłam, podnosząc się z ławki. - Graj dalej, ja będę już iść - oświadczyłam.

Errico Malatesta · 2020-06-10 17:50:57

- Jasne - westchnąłem. - Nie mogę się doczekać aż znów wpadniesz - dodałem ponownie z uśmiechem. - Mam nadzieję że tak samo wyspana i uśmiechnięta - dodałem lekko, szczerząc się lekko, by zaraz znów wziąć gitarę w ręce. - Miłego dnia Greta!

Greta Tillman · 2020-06-10 21:03:41

Kiwnelam mu grzecznie głową.
- Miłego dnia Errico - szepnęłam, wstając z miejsca. - Postaram się mieć jak najlepszy humor - zapewnilam go, stając prosto. Nie byłam pewna co do wypełnienia tej obietnicy... Starać się mogę, ale czy cokolwiek z tego wyjdziezgdy znów będę zmęczona i obolała?
Wzięłam głęboki oddech i ruszyłam w stronę domu, obracając się jeszcze jeden raz i unosząc nieco dłoń by mu lekko pomachać.

Errico Malatesta · 2020-06-10 21:30:13

Przez kilka kolejnych tygodni spotykałem się z Gretą na ławeczce w parku, zazwyczaj kiedy ta była w drodze ze szkoły do domu. Rozmawialiśmy trochę, wypytywałem jej o jej życie, naukę, hobby, rodzinę... A każda z jej odpowiedzi była tak perfekcyjnie ułożona, że zaczęło mnie coś w tym... delikatnie dotykać. Jednak nic nie mówiłem. Lubiłem jej słuchać, tym bardziej kiedy cały czas uśmiechała się tym dumnych z siebie uśmiechem. Pokazała mi kilka razy też swoje rysunki na zajęcia! Oczywiście bardzo je wychwaliłem, ponieważ były świetne. Jednak cicho i tak wiedziałem, że znacznie większym fanem byłem jej lekkiej kreski, jakiej użyła, kiedy rysowała.. mnie.
- Hej, ostatnio widziałem kawałek stąd świetny mural - powiedziałem pewnego dnia, kiedy przysiadła się na mojej ławce. Miałem dziś wyjątkowo dobry humor i zamierzałem go przekazywać z ochotą dalej. - Może chciałabyś go zobaczyć?

Greta Tillman · 2020-06-10 22:19:44

- Mural... - powtórzyłam po nim, przetwarzając tą informację. Byłam dziś wyjątkowo zmęczona i jakaś osłabiona, głowa mnie pobolewała i ciężko mi się myślało. - Brzmi ciekawie. Chciałbyś mnie do niego teraz zaprowadzić? - zapytałam, by upewnić się w jego intencjach. Erricko pokiwał potakujaco głową. Był dziś bardzo radosny, chciałabym móc podzielać jego radość. - Hmmm... No nie wiem... - szepnęłam, zerkając na zegarek. - Um, jest niedaleko stad?

Errico Malatesta · 2020-06-10 22:30:18

- Tak tak, tylko kawałek! - zapewniłem z uśmiechem, kiwając głową. - Spodoba ci się. Co prawda nie są to takie rysunki jak te co mi pokazywałaś, a raczej jak ten kiedy mnie rysowałaś, w sensie... Kolory tych murali się magiczne, kształty i w ogóle... - spojrzałem na Gretę. - To... pójdziesz ze mną? To naprawdę za zakrętem, odkryłem to, jak szedłem tu z pracy i od razu pomyślałem, że chciałbym ci to pokazać...!

Greta Tillman · 2020-06-11 08:38:29

Pokręciłam głową, lekko się uśmiechając, już chciałam odmówić ale... Jednak coś zmieniło moją decyzję, nawet sama nie byłam do końca pewna, co to takiego było.
- W porządku, zaprowadź mnie tam. Zaciekawiłeś mnie - szepnęłam, powoli podnosząc się z ławki, tak, aby nie poczuć zawrotów głowy. Już przywykłam do tego, aby uważać na to. - Chodźmy - ponagliłam go nieco.

Errico Malatesta · 2020-06-11 09:02:29

Z wielkim zadowoleniem założyłem gitarę na plecy i zabrałem ze sobą miskę, magicznie ją pomniejszając by zmieściła mi się do kieszeni. To był prosty czar, szczególni na metalu, który był tak łatwy do magicznej obróbki.
Ruszyłem w stronę muralu o którym mówiłem Grecie, przy okazji opowiadając o każdym z ciekawych murali jakie widywałem w mieście, snując się po nim. Byliśmy już kilka kroków przed tym kolorowym, który tak bardzo chciałem by Greta zobaczyła.

Greta Tillman · 2020-06-11 12:56:20

Starałam się iść nie za wolno, chciałam dotrzymać kroku Erricko. W końcu zawsze biegłam, ale dziś... Coś było nie tak. Kręciło mi się w głowie. Po drodze niechcący obilam się o czarodzieja i zaśmiałam krótko, żartując ze swojej niezdarności, że "potykam się na prostej drodze", choć tak naprawdę miałam ochotę się rozpłakać.
Nie zdążyliśmy dojść do gdy nagle zrobiło mi się kompletnie czarno przed oczami, a kolana kompletnie mi zmiękły. Nawet nie wiedziałam czy upadłam czy nie. Wszystko się po prostu rozpłynęło — obraz i dźwięki...

Errico Malatesta · 2020-06-11 15:29:36

Krzyknąłem przerażony kiedy Greta upadała i złapałem ją nim zderzyła się głową z chodnikiem. Sam nie miałem telefonu, jednak na szczęście kilka osób dalej zobaczyła nas i sami z siebie podbiegli, pewnie po części ciekawi, co się dzieje.
Zadzwonili na pogotowie, kiedy ja sprawdzałem cały czas czy z Gretą wszystko w porządku. Kiedyś już coś podobnego przeżywałem, kiedy mama zasłabła. Często się jej to zdarzało, więc miałem niemal pielęgniarskie umiejętności jeśli chodzi o pomoc w takim wypadku. Na szczęście wszystkie funkcje życiowe były w porządku, ona po prostu... zasłabła bo chciała spać.
Karetka przyjechała i musiałem nieźle nakłamać by móc pojechać z Gretą. Zajęli się nią, ale na szczęście, już w karetce powiedzieli, że to odwodnienie i przemęczenie, czyli de facto nic poważnego. Nie mniej...
Siedziałem wraz z nią w dość pustym pokoju w piękny szpitalu, w którym nigdy nie miałem okazji nawet przebywać. Lekarz powiedział mi, że jej ubezpieczenie na nazwisko Tillman.
Czekałem aż się obudzi obok jej łóżka, niepokojąc się tym jak zareaguje na to, że jest w szpitalu. Nie mogłem zadzwonić do nikogo z jej telefonu, bo miała zablokowany ekran, więc mogłem tylko.... czekać.

Greta Tillman · 2020-06-11 16:07:50

Otworzyłam szeroko oczy, łapiąc oddech. Zdezorientowana rozejrzałam się po jasnym pomieszczeniu, bo ostatnia rzecz jaką pamiętałam, to to, że szłam z Errico...
Errico.
- Co się stało? Gdzie jestem? W szpitalu? - zapytałam denerwując się coraz mocniej. - Która jest godzina? Ile minęło czasu? - dopytywałam dalej, siadając na łóżku.
O nie, nie, nie, byłam nieprzytomna za długo, na pewno, straciłam dużo czasu. Bardzo niedobrze. Jestem złą osobą, a przecież się staram... Przyniosę tylko zawód...

Errico Malatesta · 2020-06-11 17:13:47

- Tak... - zacząłem bardzo spokojnie, przysuwając się do Grety, ze słabym uśmiechem. - Zasłabłaś i udano mi się skołować pomóc. Nakłamałem że jestem twoim narzeczonym, by móc jechać z tobą... Nie chciałem byś jechała sama - wyjaśniłem spokojnie. - Lekarz powiedział, że jesteś bardzo osłabiona, odwodniona i ogółem w złym stanie fizycznym, ale to raczej nie żadna choroba...

Greta Tillman · 2020-06-11 17:22:31

Rozejrzałam się dokładniej, zauważając że jestem podpięta do kroplówki. Westchnęłam cicho, krzywiąc się, gdy siłą powstrzymywałam pchające mi się do oczu łzy. Robiłam to często, więc i tym razem mi się udało, choć z trudem.
Zasłabłam. Trafiłam do szpitala. Nie wiem ile byłam nieprzytomna. Obudziłam się. I nie wiem kiedy mnie wypuszczą. Układałam sobie po kolei w głowie. Może rodzice się nie dowiedzą, nie muszą, powiem, że poszłam się uczyć do biblioteki... Nie dowiedzą się, na pewno. Nie mogą. Przecież nie jestem słaba. Muszę bardziej się pilnować, uważać... Nie mogę tak marnować czasu. To bardzo nieidealne.
- Mówił, kiedy mnie wypuszczą? - zapytałam, wcinając mu się w słowo. - Dadzą mi kroplówkę i będę mogła wyjść? - upewniłałam się.

Errico Malatesta · 2020-06-11 17:31:43

- Hej, Greta... powinnaś odpocząć - powiedziałem powoli. - Trafiłaś tu lada moment... pewnie dadzą ci zwolnienie z uczelni na kilka dni i jakieś witaminy wzmacniające - uznałem spokojnie. - Przemęczenie to poważna sprawa, powinnaś dbać o siebie, wiesz...? - dodałem trochę słabo, mając wątpliwości, czy... na pewno wie że powinna.

Greta Tillman · 2020-06-11 17:35:09

Zacisnęłam wargi, orientując się, że nie powinnam się zachowywać w ten sposób. Wzięłam głęboki oddech i znów oparłam się o poduszki. Uśmiechnęłam się słabo, maskując swoje zdenerwowanie i zawód samą sobą.
- Tak, masz rację - szepnęłam. - Muszę koniecznie odpocząć... Jestem trochę zdezorientowana - starałam się wyjaśnić. - Wystraszyłam się - dodałam dla autentyczności. - Nie wiem co we mnie wstąpiło. - Popatrzyłam na niego przepraszająco.

Errico Malatesta · 2020-06-11 17:37:34

Parsknąłem, kiwając głową.
- Innym razem pokażę ci mural, widocznie nie powinienem cię ciągać nigdzie - przyznałem się nieco sam siebie obwiniając. - Ale ogółem rzecz ujmując, bardzo się przestraszyłem... Ja gadałem, a ty zaczęłaś upadać i... - skrzywiłem się, kuląc ramiona. - Przykro mi, że jest z tobą źle Greta... Cały czas biegasz i mówisz o uczelni o tym ile pracy tam robisz... musisz odpocząć i odetchnąć, wysypiać się, jeść normalnie... - wyliczałem.

Greta Tillman · 2020-06-11 17:48:07

Zaśmiałam się.
- Robię to, Errico - zapewnilam. - Gdybym nie robiła, to niezbyt mogłabym funkcjonować - odparłam z pewnością w głosie. Wzięłam głęboki oddech, przymykając nieco powieki. Bolał mnie strasznie brzuch, zapewne przez stres, okropnie się spięłam. Musiałam jak najszybciej się stąd wydostać. Musiałam. - Jestem troszkę przemęczona... Mam dużo stresów, ale wstępie, że więcej niż każdy przeciętny czarodziej na moim kierunku - zaznaczyłam.

Errico Malatesta · 2020-06-11 17:50:58

- Nie mówimy o innych czarodziejach na twoim kierunku, ale o tobie - zaznaczyłem, marszcząc brwi nieco, no dobrze, bardzo zmartwiony. - A ty właśnie wylądowałaś z przemęczenia w szpitalu, Greta... czy ciebie to nie rusza? Nie powoduje jakichś samorefleksji? - dodałem. - Bo ja przejmuje się tutaj chyba za dwóch... - dodałem mrucząc już, znacznie ciszej. - Wybacz, ja... naprawdę powinnaś pomyśleć nad dobrym wykorzystaniem urlopu jaki zaleci ci lekarz - westchnąłem.

#41 2020-06-10 12:38:48

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#42 2020-06-10 13:34:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#43 2020-06-10 17:17:41

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#44 2020-06-10 17:50:57

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#45 2020-06-10 21:03:41

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#46 2020-06-10 21:30:13

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#47 2020-06-10 22:19:44

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#48 2020-06-10 22:30:18

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#49 2020-06-11 08:38:29

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#50 2020-06-11 09:02:29

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#51 2020-06-11 12:56:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#52 2020-06-11 15:29:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#53 2020-06-11 16:07:50

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#54 2020-06-11 17:13:47

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#55 2020-06-11 17:22:31

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#56 2020-06-11 17:31:43

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#57 2020-06-11 17:35:09

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#58 2020-06-11 17:37:34

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#59 2020-06-11 17:48:07

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#60 2020-06-11 17:50:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka