Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-08-04 01:37:01

Uśmiechnęłam się nieśmiało.
- Rany... Nie miałam pojęcia że aż tyle to dla ciebie znaczy - szepnęłam, przez chwilę wpatrując się w niego z uwielbieniem jakiego jeszcze chyba u mnie nie było. Zaraz jednak się ocknęłam z tego amoku i poczułam się zawstydzona swoją reakcją. - Wybacz, ja... Ja po prostu...

Errico Malatesta · 2020-08-04 01:46:05

- Nie musisz się tłumaczyć - zaśmiałem się cicho. - Taki wzrok znaczy dla mnie więcej, niż tysiąc słów - zapewniłem ją miękko, zagryzając policzki, ale zaraz przytomniejąc. - Chodź, zabiorę cię do domu - zaoferowałem miękko swoją dłoń, na co Greta zareagowała, niemal odruchowo ją łapiąc. Przeszliśmy, mówiąc już między sobą o mniej istotnych rzeczach, trzymając się za ręce, jak na zakochanych czarodziei przystało.

Greta Tillman · 2020-08-04 01:52:45

- Errico? - mruknęłam, przerywając nieco bezcelową rozmowę. Była o niczym i o wszystkim, nie twierdzę, że była zła, po prostu nie było nic złego w przerywaniu jej. A czułam jakiś mały przypływ odwagi i chciałam... To nieco wykorzystać. Gdy czarodziej zerknął na mnie pytająco, mamrocząc ciche "taaak?" zwolniłam, również na niego patrząc. - Bo ja... - Poczerwieniałam cała. - Ja nigdy... No wiesz... Umm... Nigdy się nie... - Robiłam się tylko coraz bardziej czerwona i bardziej. Głupotą. - Po prostu, uh. Bardzo chciałabym cię pocałować - szepnęłam, zwalniając niemal całkowicie.

Errico Malatesta · 2020-08-04 02:06:36

Zatrzymałem się zupełnie, kiedy zwolniliśmy już wystarczająco, by nie stanąć jak wryty, a po prostu się zatrzymać. Zagryzłem wargę, spoglądając na Gretę i na jej czerwone oblicze. Mimo całego spięcia i ekscytacji w głębi siebie, uśmiechnąłem się spokojnie i pokiwałem głową.
- Też nigdy tego nie robiłem - powiedziałem Grecie, by na spokojnie uświadomiła sobie, że jesteśmy w tym równi. - Ale też bardzo chciałem tego od dawna. Pocałować cię... - przyznałem się i zbliżyłem się ociupine, bo tylko tyle nam brakło. Cieszyłem się, że zatrzymała się akurat w parku przed jej blokiem, malowniczość sytuacji rosła.
Ująłem jej policzek i pochyliłem głowę do twarzy dziewczyny.
- Kocham cię - powiedziałem miękko i złączyłem niepewnie nasze usta.

Greta Tillman · 2020-08-04 02:20:07

Ścisnęłam dłoń jego drugiej ręki, gdy nasze wargi zetknęły się ze sobą. To było elektryzujące, te delikatne ocieranie się naszych warg, ciepły oddech Errico na mojej twarzy, zdecydowanie wyraźniejszy niż wcześniej, bo przecież... Był teraz bliziutko przy mnie!
Nie był to długi pocałunek. Był raczej... Troszkę niezdatny, troszkę niezręczny ale przede wszystkim niesamowity! Uśmiechnęłam się szeroko, gdy odsunęliśmy się od siebie kawałeczek, jednak wciąż staliśmy bardzo blisko, pochylając się ku sobie, czując swoje gorące oddechy na zmarzniętych i rumianych twarzach.
- Ja ciebie też kocham, Errico - odpowiedziałam na jego słowa.

Errico Malatesta · 2020-08-04 02:23:43

Z uśmiechem, trąciłem jej nosek swoim nosem. Każdy oddech był nasz, a drżenie warg, kolejnyn ocieraniem ich o siebie. Byliśmy blisko siebie i nie chcieliśmy tego zmieniać. Było idealnie...
- Dziś jest chyba jeden z najpiękniejszych dni jakie przeżyłem - przyznałem się szczerze, pocierając kciukiem po jej policzku, a drugą rękę kładąc na tali. - Mówię poważnie...

Greta Tillman · 2020-08-04 02:32:03

Zaśmiałam się cicho. Errico zawsze wiedział co powiedzieć... Właściwie to on chyba nie wiedział co mówi, on po prostu czuł i potrafił opisać to co czuł. Mi szło to gorzej, ale starałam się mu dorównać.
- Oczywiście, a ja przyjmuje te poważne słowa - zapewnilam go, nakrywając jego dłoń swoją dłonią i przymykając powieki. Starałam się w to wczuć, starałam się odnaleźć w sobie te słowa ale... Nie potrafiłam tego pokazać po sobie. Tyle lat uczyłam się jak DUSIĆ w sobie uczucia, teraz musiałam się nauczyć je z siebie WYDUSIĆ. - Chcę być z tobą blisko i... I przestać się bać... Przestać bać się twojej bliskości.

Errico Malatesta · 2020-08-04 10:15:18

- Przestaniesz, obiecuję - zapewniłem cicho. - Potrzeba do tego czasu, ale uda Ci - powiedziałem czule z uśmiechem i pogłaskałem ją jeszcze raz po policzku. - Wierzę w ciebie bardzo... Osiągnęłaś już tyle, że zdecydowanie to tylko kwestia czasu - powiedziałem miękko, opierając swoje czoło o czoło dziewczyny.

Greta Tillman · 2020-08-04 14:03:30

- Kwestia czasu i pracy. Ale przy tobie zaczynam wierzyć w naprawdę niemożliwe rzeczy - wyznałam, jeszcze przez chwilę nie odsuwając się i nie zmieniając pozycji. Czerpałam garściami wszystkie emocje, odczucia... Serce trzepotało mi w piersi jak szalone, na skórze czułam nieco chłodnawe dłonie Errico, ale wszystko wynagradzał jego gorący oddech.
Tak bardzo cieszyłam się, że mam Errico... Przez niego i dzięki niemu czekało mnie jeszcze wiele zmian. Już teraz wiedziałam, że... Będę musiała się przeciwstawić. Będę musiała zacząć mówić za siebie. Będę musiała powiedzieć rodzicom "NIE''. Jeszcze nie wiedziałam w którym momencie to zrobię, ale już zaczęłam układać w głowie zdania, dobierać odpowiednie słowa
Nie mogłam dopuścić do tego, by Errico zniknął z mojego życia. Musiałam być dla niego najlepsza...! Ale żeby to się mogło stać, musiałam najpierw stać się najgorsza dla swoich rodziców, co ledwo przechodziło mi przez myśl. Ale przechodziło, kiedyś nie pozwoliła bym sobie na Aloe myśli, na małe plany. Teraz? Teraz miałam kogoś, kto był "mój". Więc miałam o co walczyć. A przede wszystkim, nie byłam sama.
Errico odprowadził mnie pod same drzwi do budynku, rozmawialiśmy jeszcze przez chwilkę przyciszonymi głosami, a z naszych policzków nie schodziły wypieki nawstydzenia. Najważniejsze było jednak to, że mieliśmy siebie i oboje byliśmy tego pełno świadomi.

#561 2020-08-04 01:37:01

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#562 2020-08-04 01:46:05

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#563 2020-08-04 01:52:45

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#564 2020-08-04 02:06:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#565 2020-08-04 02:20:07

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#566 2020-08-04 02:23:43

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#567 2020-08-04 02:32:03

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#568 2020-08-04 10:15:18

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#569 2020-08-04 14:03:30

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka