Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-07-31 23:45:13

Skrzywilam się na myśl, że w jego słowach mógł kryć się cień prawdy. Wolałam to wyrzucić z głowy.
- Rozumiem... Tym bardziej powinieneś przestać się bać przyjmować moja pomóc - stwoerdziłam cichutko. - Jak każdy zasługujesz na normalne warunki... Tym bardziej właśnie teraz, gdy zaczynasz ciężko pracować.

Errico Malatesta · 2020-07-31 23:59:49

- Ja zasługuję na normalne warunki, tak jak ty na normalne traktowanie i emocje? - zauważyłem mrukliwie, ale pokiwałem głową. - Przestanę się przejmować, obiecuję. No i ta ciężka praca zaczyna się dopiero niedługo, boję się, że będę chodził przepracowany - westchnąłem ciężko, ale uśmiechnąłem się lekko. - Ale to dobra praca. Najlepiej płatna w moim życiu - dodałem.

Greta Tillman · 2020-08-01 00:03:36

- Nauka to też ciężka praca... - powedziałam niemrawo, nieco wybita z rytmu po jego słowach o normalnym traktowaniu i emocjach. Obiecałam mu, gdy byliśmy w mieszkaniu wampira, że opowiem mu wszystko gdy będzie na to czas... Ale szczerze powiedziawszy nie miałam pojęcia kiedy przyjdzie właśnie ten odpowedbi czas. Znając siebie... Zapewne nigdy takiego nie będzie.

Errico Malatesta · 2020-08-01 00:44:37

- Oh, oczywiście, nauka też jest ciężka - przyznałem, kiwając głową i bardziej się pochylając przy karcie. - Hm, ty akurat wiesz to najlepiej. Nauka idzie ci świetnie, masz jakąś magiczną moc wyszukiwania informacji, układania notatek i w ogóle takiej "mądrej nauki - zauważyłem. - Gdyby były zawody w najlepszym sposobie nauki, wygrałabyś je bez mrugnięcia. Ba, byłabyś jurorem - chichotałem dalej. - Kiedy ostatnio pokazałaś jak powinienem spisywać informacje i gdzie je trzymać, jak prowadzić zeszyt... rany, przy kolorowych karteczkach mnie już wygięło - wspomniałem naszą ostatnią naukę w bibliotece ze śmiechem, przysuwając się lekko do Grety.

Greta Tillman · 2020-08-01 00:49:12

Również nieco się pzysunelam do Errico i dzięki temu byliśmy już naprawdę blisko siebie.
- Hmm, po prostu... Robię to od zawsze. Kwesta wprawy jak przy wszystkim innym. - Wzruszyłam lekko ramionami. "Od zawsze" to nie było nadużycie. To że siedziałam i się uczyłam... To było w moim życiu od zawsze. Jeszcze przed pójściem do szkoły zaczęłam swoją naukę języków poprzez słuchanie i oglądanie obrazków lub gry na instrumencie. - Tak naprawdę nie umiem za wiele... Po prostu umiem się uczyć.

Errico Malatesta · 2020-08-01 00:55:28

- Nie mów tak - burknąłem. - Ja mogę powiedzieć, że niczego nie umiem, ale ty? Jesteś zdolna, jesteś dobra, naprawdę utalentowana i w ogóle - uśmiechnąłem się lekko, kiedy nasze ramiona stykały się o siebie. - Odkryjesz swoją drogę, obiecujcie. Na pewno gdzieś jest - uznałem, zaraz jednak się lekko spinając, gdy podeszła do nas kelnerka. - Oh, um.... no dobrze - wziąłem się w garść i z kartą w dłoniach zamówiłem odważnie duże porcje naleśników, kawusi i wody do tego. potem kelnerka przeniosła wzrrok na Gretę.

Greta Tillman · 2020-08-01 01:27:22

Zamówiłam dla siebie nalesniki z musem malinowym i czekoladowym oraz bitą śmietaną, a do tego zieloną herbatę. Kelnerka odnotowała nasze zamówienie i odeszła, a ja znów przeniosłam wzrok na czarodzieja, chwilkę zastanawiając się o czym właśnie mówiliśmy...
- No dobrze, może faktycznie nie powinnam mówić że nic nie umiem. Po prpstu... nie znam się na wielu rzeczach - podsumowalam, wzruszając lekko ramionami, a tym samym tracąc swoim ramieniem o ramię chłopaka.

Errico Malatesta · 2020-08-01 11:32:20

- Myślę, że znasz się na znacznie większej ilości niż myślisz - uznałem spokojnym głosem, wpatrując się maślanymi oczami w dziewczynę. - Ale to moje zdanie, a jestem troszkę... Hm, mało obiektywny, można by rzec - przyznałem się z cichym chichotem. - Co nie zmienia podstawowych faktów. Jesteś naprawdę zdolną, piękną dziewczyną, która może osiągnąć wszystko, czego tylko zapragnie - powiedziałem czule.

Greta Tillman · 2020-08-01 12:03:27

Uśmiechnęłam się zawstydzona, odgarniając niesforne kosmyki włosów z policzków.
- Okej, okej... Faktycznie jesteś mało obiektywny, Errico - powiedziałam, uśmiechając się delikatnie, na co chłopak zaśmiał się ciepło. Bardzo lubiłam jego śmiech.
Dłuższą chwilę czekaliśmy na swoje jedzenie, w międzyczasie dostaliśmy swoje napoje i rozmawialiśmy spokojnie, popijając ciepłe picie. Gdy już dostaliśmy posiłek na początek skupiliśmy się w pełni na spróbowaniu go, a potem znów wróciliśmy do naszej luźnej rozmowy. Czas spędzony z Errico był prawdziwym skarbem.

Errico Malatesta · 2020-08-01 12:07:38

Greta nie chciała słyszeć głosów sprzeciwu i zamówiła nam jeszcze ciasto - jeden kawałek na dwoje. Zjedliśmy je razem, a potem jeszcze chwilę rozmawialiśmy. I czułem pewną odmianę. Zwykle faktycznie rozmawialiśmy... Ale dopiero od niedawna bez sztucznej idealizacji, czy mojego wycofania i stresu. Rozmawialiśmy jak dwójka równych sobie... To było piękne, zdecydowanie. Uśmiechałem się na samą myśl o tym małym fakciku.
- Co będziesz robić, gdy wrócisz do domu? - zapytałem z ciekawości, wycierając serwetką usta.

Greta Tillman · 2020-08-01 12:22:36

- Hmmm... Chyba powtarzać do następnych zajęć... - Zagryzlam lekko wargę, zastanawiając się mocno nad tym, co mam do przerobienia. - I muszę trochę poćwiczyć rękę, dziś jeszcze nic nie rysowałam - dodałam, wzruszając lekko ramionami. - Nie mam żadnych wielkich planów... Niedługo wraca moja siostra z wyjazdu, w domu... Pewnie zrobi się znów nieco bardziej napięta atmosfera. - Skrzywilam się lekko. - No wiesz - mruknęłam jedynie, bo tyle miałam w sumie do powiedzenia w tym temacie. - Są ferie świąteczne, więc nie mam gdzie biegać i się spieszyć. Wędruje między domem, restauracjami, a biblioteką. Tak dosyć standardowo... - Wylałam z siebie taki potok słów jak mało kiedy. Porumieniałam, spoglądając na Errico. - Umm, a ty... Co masz w planach?

Errico Malatesta · 2020-08-01 12:46:16

- Pewnie pogram na gitarze. Może wejdę na jakiś dach i trochę pomedytuje - parsknąłem. - Ostatnio dużo czasu spędzam wysoko. Tam jest najwięcej wiatru, w mieście to raczej szczątkowe podmuchy - wyjaśniłem i pokiwałem ze zrozumieniem głową. - Rozumiem, wraca twoja siostra... Nie będziesz sama w domu, tylko z rodziną - przyznałem i pokiwałem głową.

Greta Tillman · 2020-08-01 13:01:04

- Umm... No można tak powiedzieć - przytaknęłam, nie wyjaśniając już że zazwyczaj ja siedzę zamknięta u siebie, a Radella niezbyt jest w stanie wytrzymać w domu więc większość czasu spędza u swojego chłopaka. A rodzice też się odgradzali ode mnie... Ale to było mało istotne, szczegóły. - Cieszę się że rozwijasz swoją magię. Medytacja to całkiem przyjemna sprawa... Chyba. Nigdy nie miałam na to czasu - przyznałam. - Może kiedyś pomwdytuje razem z tobą... - Wzruszyłam lekko ramionami, rzucając taki luźny pomysł.

Errico Malatesta · 2020-08-01 13:06:47

- Kiedyś zaproszę cię na jakiś miły dach i pokażę co umiem - powiedziałem miękko. - To że wiatr unosi mnie wysoko to nic wielkiego. Panowanie nad wibracjami jest ciężkie, ale udało mi się to jakoś rozgryźć. Nie wiadomo jak wiele jeszcze możliwości drzemie w tej mocy... - westchnąłem cicho a zaraz odgoniłem tamte myśli. - Ale to może gdy zrobi się cieplej. Teraz... Możemy zostać przy spotykaniu się w restauracji czy bibliotece - pokiwałem głową z uśmiechem.

Greta Tillman · 2020-08-02 06:42:35

- No tak... To zdecydowanie bardziej odpowiednie miejsce póki co - przyznałam. - Mimo wszystko... Ja po prostu... Będę czekać na taką formę spotkania. - Uśmiechnęłam się, sięgając ostrożnie po dłoń chłopaka i zaciskając na niej palce. - No wiesz... Jestem "obserwatorem". Lubię się wszystkiemu przyglądać, bo wtedy... Wtedy po prostu łatwiej mi wszytsko analizować i przyswajać. Gdy widzę jak coś działa, a nie tylko słyszę - wyjaśniłam, przyglądając się twarzy Errico.

Errico Malatesta · 2020-08-02 08:25:58

Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Może podczas obserwacji zauważysz coś co mi umyka? - uznałem z miękkim uśmiechem na twarzy i lekko zagryzłem wargę. - Albo może obserwując innych zakochanych, rozgryziemy to uczucie - dodałem ciszej, a mówiąc "to" pogłaskałem ją palcem po dłoni, zauroczony tym prostym gestem.

Greta Tillman · 2020-08-02 15:38:42

Kolejny raz poczułam jak gorąca fala zalewa mi twarz, ale tym razem poczułam też delikatny ucisk w brzuchu. Za każdym razem pozwalałam sobie odczuwać to mocniej i mocniej. Z każdym wspomnieniem naszego uczucia... Po prostu naprawdę to czułam i coś we mnie rosło wraz z odkrywaniem tego wszystkiego.
- Lubię obserwować ciebie - szepnęłam najciężej jak tylko mogłam, pochylając się nieco w jego stronę. - Mam coraz większe wrażenie, że to bardzo naturalne i że... Robimy wszystko tak jak należy, zdrowo - powedziałam, wyjawiając przed Errico własne odczucia.

Errico Malatesta · 2020-08-02 16:16:57

Spojrzałem na nią maślanymi oczami, rozpływając się pod tymi słodkimi słowami i jej przyciszonym tonem.
- Tak, wszystko robimy dokładnie tak jak należy - mruknąłem też ciszej, ale nadal wpatrywałem się z podziwem i uwielbieniem zarazem w moją Gretę. - Cieszę się, że lubisz mnie obserwować... Hm muszę w takim razie częściej zadbać o siebie, może uczesać? - zachichotałem, a Greta zaraz zawturowała mi cicho. Czułem jej ciepły oddech na twarzy, tak jak ona mój.
- Nie, mówię poważnie. Coraz częściej zwracasz uwagę na takie małe rzeczy jak... Ja, moje ruchy, słowa, przyzwyczajenia. Wiesz, ile ja słodzę, a ja wiem, że Ty pijesz mocne kawy. Nawet restauracje wybierasz tak, bym nie czuł się onieśmielony - uśmiechnąłem się lekko zawstydzony. - To kochane. To najlepsze uczucie jakiego w życiu doświadczyłem - przyznałem szczerze zagryzając wargę.

Greta Tillman · 2020-08-02 16:49:12

- Moje też... Najlepsze jakie kiedykolwiek miałam... I... I chyba jedyne takie. - Westchnęłam cichutko, nie odwracając wzroku od Errico, od jego błękitnych oczu, które przypominały bezchmurne, jasne niebo. - Gdyby nie ty... Nie wiem kiedy miałabym okazję je odkryć... Odkryć tą część mnie. Nawet nie wiedziałam o jej istnieniu, dopóki jej nie znalazłeś we mnie - zauważyłam, uśmiechając się krzywo. - Chcę pamiętać na sto i jeden procent osobę, która jest dla mnie tak ważna. Powinnam chyba założyć oddzielny notesik na szkice z tobą - zażartowałam.

Errico Malatesta · 2020-08-02 17:04:55

Uśmiechnąłem się rozczulony, cały rumieniejąc.
- Raju, Greta, zawstydzasz mnie - zaśmiałem się cichutko i popatrzyłem na nią zauroczony. - Ale możesz to robić, masz moje pozwolenie i nawet zalecenie by być słodką jak najczęściej - zaśmiałem się szczerze. - A co do notesiku to bardzo pochwalam. Musisz to zrobić - zaśmiałem się dodatkowo i nałożyłem na widelczuk kawałek ciastka i podsunąłem je do ust Grety.

#521 2020-07-31 23:45:13

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#522 2020-07-31 23:59:49

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#523 2020-08-01 00:03:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#524 2020-08-01 00:44:37

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#525 2020-08-01 00:49:12

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#526 2020-08-01 00:55:28

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#527 2020-08-01 01:27:22

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#528 2020-08-01 11:32:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#529 2020-08-01 12:03:27

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#530 2020-08-01 12:07:38

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#531 2020-08-01 12:22:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#532 2020-08-01 12:46:16

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#533 2020-08-01 13:01:04

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#534 2020-08-01 13:06:47

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#535 2020-08-02 06:42:35

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#536 2020-08-02 08:25:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#537 2020-08-02 15:38:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#538 2020-08-02 16:16:57

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#539 2020-08-02 16:49:12

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#540 2020-08-02 17:04:55

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka