Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-07-28 17:05:29

- Rozpieszczanie to dawanie czegoś z nadmiarem, to stan gdy masz wszystko a nadal uważasz że potrzebujesz więcej. Czy czujesz się jakbyś miał wszystko? - zapytałam, marszcząc brwi. - Znaczy... - Poczerwieniałam, potykając się o stopień, ale na czas złapałam się mocniej barierki. - Ummm, wiem że masz... Hm, dużo... Ale no, mi chodziło bardziej... Materialnie? - powedziałam bardzo niepewnie, mieszając się w swoich własnych słowach. - Przepraszam, źle to wsyztsko zabrzmiało, nie chciałam...

Errico Malatesta · 2020-07-28 17:25:03

Zaśmiałem się szczerze.
- Okej, materialnie może nie mam wiele.. Ale mam wystarczająco, by nazwać się szczęśliwym - parsknąłem śmiechem i popatrzyłem ciepło na Gretę, kiedy łapałem ją za rękę. - Powiedziałaś wszystko doskonale. Cieszę się bardzo, że chcesz mnie wspierać materialnie, bym nie chodził głodny i miał siłę do pracy. To bardzo dla mnie ważne, zapewniam - powiedziałem miękko i już spokojniej.

Greta Tillman · 2020-07-28 17:43:07

- Nie do końca ja ci to zapewniam... W sumie jeszcze nigdy nie pracowałam i nie zarobiłam niczego - przyznałam się, ściskając jego dłoń. Szliśmy już ośnieżoną droga, było naprawdę zimno, mróz szczypał w policzki. - Rodzice chcieli bym skupiła się na nauce. I... Mamy taką umowę, że... No wiesz, ja się dobrze uczę, a oni zapewniają mi wszelkie wygody - wyjaśniłam.

Errico Malatesta · 2020-07-28 17:56:56

- To trochę jak praca. Wykonujesz zadanie, dostajesz za nie zapłatę - zauważyłem. - Oczywiście z wielką chęcią podziękuję też twoim rodzicom, ale obawiam się, że to się mija z celem. Mogę za to podziękować bardzo serdecznie tobie - uznałem z uśmiechem. Starałem się być cały czas myśli co najmniej dobrej,nawet w delikatnych tematach pieniędzy czy jej rodziców.

Greta Tillman · 2020-07-28 18:02:36

Na obecną chwilę wolałabym w ogóle unikać moich rodziców. Nie chce im kłamać w twarz co robię, byłam tym już trochę zmęczona, ale mimo wszystko mnie to nie zniechęcało do dalszych spotkań z Errico. Nawet jeśli męczyłam się podczas wyjaśniania powodu swojej nieobecności i utrzymywana nasze relacji w... Tajemnicy.
- Przyjmuje podziękowania... I nie musisz mi więcej dziękować za to, to przyjemność... No i dzięki temu zbliżyliśmy się do siebie bardziej. To mnie cieszy - zapewniłam, uśmiechając się miękko.

Errico Malatesta · 2020-07-28 21:16:49

- Cieszę się, że to cię cieszy - zaśmiałem się szczerze chichocząc pod koniec. - Ale masz rację, to przyjemne spotkania, zawsze są miłe i pouczające i zawsze nas jakoś zbliża... Huh to takie miłe. A zaczęło się od tego, że ci pomachałem z ławki - zaśmiałem się znów, choć prawdopodobnie nigdy nie przestawałem. - To takie miłe! - uznałem zadowolony, przysuwając się do czarodziejki.

Greta Tillman · 2020-07-28 21:51:35

- Masło maślane - szepnęłam ale byłam równie radosna i pogodna co on, mimo tego że na dworze panowała niepogoda. Przez to że było zimno i późno, szliśmy raczej marszem, więc całkiem szybko dotarliśmy pod mój dom. Zaczęłam się nieco zastanawiać jak to wyjaśnię, ale miałam nadzieję że nikt nie zwrócił uwagi na moją nieobecność...
- Dziękuję... Za dziś... I przepraszam za dziś - owoedzialam, uśmiechając się pod nosem. - To spotkanie było dobre i niedobre - stwoerdziłam, wzdychając ciężko. Zatrzymaliśmy się pod moim blokiem. - Ale skończyło się... Dobrze? Prawda? - upewniłam się jeszcze, mając nadzieję że Errico ma takie same odczucia.

Errico Malatesta · 2020-07-28 22:18:53

- Skończyło się naprawdę świetnie - zapewniłem ją miękko i poprawiłem kosmyk włosów, wystający spod jej czapki, by nie wpadał jej do oczu. Uśmiechnąłem się lekko na to, że staliśmy blisko, dotykaliśmy się... Przełamaliśmy granice, która wydawała się tak odległa. Magiczne, muszę jej to powiedzieć następnym razem.
- Śpij spokojnie Greto - powiedziałem miękko i pocałowałem ją w policzek czule. - Wiedz, że cię kocham i będę wspierał cierpliwie - dodałem z uśmiechem.

Greta Tillman · 2020-07-28 22:27:59

Poczerwieniałam cała. Czy mogłam mu naprawdę odpowiedzieć to samo? Bardzo chciałam zrobić to naprawdę szczerze, być pewna swojego wyboru, by nie sprawiać mu bez sensu przykrości.
Pokiwałam głową, czując nutę napięcia, milczałam o kilka sekund za długo, wpatrując się w Errico.
- Umm... Ja... - Uśmiechnęłam się i wzięłam głęboki oddech. ''Odprez się Greta" pomyślałam. - Też cię kocham. I wracaj bezpiecznie do siebie - poprosiłam, ściskając jego dłoń.

Errico Malatesta · 2020-07-28 22:30:58

Pokiwałem głową z uśmiechem coraz szerszym i szerszym. Powoli cofnąłem się i wypuściłem dłoń Grety ze swoich dłoni.
- Oczywiście, nie bój się o mnie - poprosiłem miękko. - Łapię w żagle tylko dobre wiatry - mrugnąłem do czarodziejki i gdy tylko upewniłem się, że nikogo więcej w okolicy nie ma, mocniej załapałem pasek od futerału gitary i odbijając się od ziemi, pofrunąłem wraz z silnym podmuchem wiatru ku nocnemu niebu i szczytowi jednego z budynków.

Greta Tillman · 2020-07-28 22:41:49

To było dla mnie coś zupełnie nie do zrozumienia. Ale się działo. I nie miałam tu na myśli tego, że właśnie wyznalismy sobie miłość, a o magię którą stosował Errico... Choć może chodziło też o to pierwsze. Jedyne czego byłam pewna to to, że cała w skowronkach wróciłam do domu gdzie...
Czekał ojciec.
I był niezadowolony.
Na szczęście miałam przy sobie jak zwykle szkicownik i podręczniki, pokazałam mu rysu ki, które wykonałam między zajęciami na przerwach, aby... No właśnie, aby mieć dobre usprawiedliwienie. Pokazałam mu pracę. Nie były takie dokładne i porządne jak być powinny, i ja to wiedziałam i on, ale kiwnął głową i kazał mi iść do siebie. Dodał jeszcze na koniec "będę miał na ciebie oko", co w najprostszym tłumaczeniu znaczyło, że będzie mnie sprawdzał na każdym kroku.
Mimo to nadal miałam dobry nastrój. Poszłam się umyć, a gdy położyłam się do łóżka z podręcznikiem, by jeszcze powtórzyć kilka rzeczy to sięgnęłam po telefon i wysłałam Errico sms'a.

DO: ERRICO
Bezpieczny? To zaklęcie... Rany, wyglądało to niesamowicie i trochę strasznie. Ja jestem w miarę bezpieczna w domu... Jak się jutro spotkamy, to ci opowiem. Naucz się porządnie. Im szybciej powtórzymy wsyztsko, tym więcej czasu będziemy mogli pogadać.
Twoja Greta

Errico Malatesta · 2020-07-28 22:48:35

Moja Greta. Moja Greta. Moja Greta.
Powtarzałem to w duchu tyle razy, różnimy sposobami, różnymi intonacjami, byle w to po prostu uwierzyć, ale... To było za dużo, po prostu nie umiałem nazwać jak bardzo byłem podekscytowany tym, że nazwała się moją! Tak drobna rzecz, tak pozornie nic nie znacząca, ot formalny podpis. Ale jednak nie, to było coś.

DO: GRETA
Nauczyłem się wielu zaklęć związanych z wiatrem i powietrzem, teraz to już jest niemal łatwe! Opowiem Ci więcej innym razem. Też jestem w domu (nie dodawałem "bezpiecznie", bo tu nie było bezpiecznie). Śpij spokojnie.
Twój Errico.

Greta Tillman · 2020-07-28 23:03:58

Odpisał po chwili, odczytałam wiadomość od razu i uśmiechnęłam się do telefonu. Ale to głupie! Uśmiechać się do telefonu...
- Spokojny sen nie jest dla mnie, ale i tak ci dziękuję - szepnęłam w przestrzeń i odłożyłam telefon na bok, wracając do powtarzania materiału... Który niby dziś już się nauczyłam. Uh, muszę nadrobić to jak najprędzej.

Errico Malatesta · 2020-07-28 23:10:22

Następnym razem faktycznie spotkaliśmy się w bibliotece, popołudniem, kiedy Greta wracała z jakichś dodatkowych kursów. "Odpytanie" to było za dużo, ale na pewno bardzo uważnie słuchała o tym czego się dziś uczyłem. Z dumą pokazałem jej swój zeszyt z notatkami, oraz książki z których korzystałem cały czas. Po tym spotkaniu powiedziałem twardo że ją odprowadzę do domu, mimo iż sam byłem dość zmęczony.
-... To nie są do końca zaklęcia - uznałem, kiedy Greta zapytała mnie w końcu o te dziwne czary. - To raczej... Wykorzystywanie czystej magii. Bez formuły czy ruchy dłońmi, specjalnego skupienia - wzruszyłem ramionami, przecierając oczy, wolną ręką.

Greta Tillman · 2020-07-28 23:16:50

Podobało mi się trzymanie za ręce. Miałam dzięki temu wrażenie, że gdzieś pasuje, że gdzieś jednak jest moje miejsce.
- No dobrze... Nie mogę powiedzieć że rozumiem, ale nadal bardzo chce to zrozumieć! - zapewnilam z zapałem. - Trochę to... Dziwne. Zaklęcia to formuły i gesty. Sama nie wiem... - Pokręciłam głową. - I co czujesz, gdy używasz tej dziwnej magii? - dopytywalam dalej.

Errico Malatesta · 2020-07-28 23:22:53

- Czuję się... Hm dobrze. Jakbym był wysłuchany, jakbym dopiero zaczął być czarodziejem - uznałem. - Całe życie godziłem się z tym że jestem słaby, ale gdy zacząłem używać tej magii... To jakbym dopiero od teraz zaczął naprawdę czarować - wzruszyłem ramionami. - Sam nie wiem. Czuję się pełen. Trochę pewniejszy siebie. Na pewno silniejszy - podsumowałem z przekonaniem.

Greta Tillman · 2020-07-28 23:29:58

- Niesamowite. Szukałam informacji na ten temat i jedyne co znalazłam to informacje, że "być może" znajdę odpowiedzi w malutkiej bibliotece wiejskiej - powiedzialam. - Choć ciężko się dostać do tych informacji... Wszystko jest w starym języku. Uczyłam się tylko kilku zaklęć zapisanych w nim a tak to korzystam z przekładów, zresztą jak wszyscy. - Wzruszyłam ramionami.

Errico Malatesta · 2020-07-28 23:33:10

- Ja nie znam go też za bardzo. Kiedyś uczyłem się na zajęciach dodatkowych... Ale już nic nie pamiętam - jęknąłem. - Rany, nie wiele jest teraz istot które pamiętają te języki - uznałem idąc dalej. - Ale może właśnie w jakieś z takich bibliotek znajdę więcej odpowiedzi... I jakiś słownik - parsknąłem śmiechem. -Albo popytam wśród tamtejszych. Oni na pewno wiedzą najlepiej.

Greta Tillman · 2020-07-28 23:36:08

Wzruszyłam ponownie ramionami.
- Szczerze mówiąc to nie mam pojęcia. Bardzo mało czarodziejów na chwilę obecną potrafi odczytać stare księgi, które zapisało nasi przodkowie. Ale... Może gdybyś wybrał się na wycieczkę do jakiejś wsi to... Po prostu mieszkańcy odpowedizeli by ci na pytania? - zastanawiałam się na głos. - I księgi nie będą już potrzebne.

Errico Malatesta · 2020-07-29 20:24:46

- Pewnie tak... Ale nie mam czasu na wyjazdy. No wiesz, nie długo zaczynam pracę na poważnie. Oczywiście nadal będę miał czas dla ciebie, ale wyjazd na wieś, no cóż - westchnąłem, wzruszając lekko ramionami. - To generuje dodatkowe wydatki i w ogóle. Nie mam teraz do tego głowy. Wystarczy, że straciłem już głowę dla ciebie - zaśmiałem się pod koniec.

#481 2020-07-28 17:05:29

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#482 2020-07-28 17:25:03

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#483 2020-07-28 17:43:07

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#484 2020-07-28 17:56:56

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#485 2020-07-28 18:02:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#486 2020-07-28 21:16:49

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#487 2020-07-28 21:51:35

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#488 2020-07-28 22:18:53

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#489 2020-07-28 22:27:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#490 2020-07-28 22:30:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#491 2020-07-28 22:41:49

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#492 2020-07-28 22:48:35

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#493 2020-07-28 23:03:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#494 2020-07-28 23:10:22

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#495 2020-07-28 23:16:50

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#496 2020-07-28 23:22:53

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#497 2020-07-28 23:29:58

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#498 2020-07-28 23:33:10

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#499 2020-07-28 23:36:08

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#500 2020-07-29 20:24:46

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka