Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-07-24 19:45:47

- Zmiany to bardzo duża sprawa, a ja niezbyt mam miejsca na takie duże rzeczy - stwierdzilam, opierając się wygodnie na kanapie. Objęłam się ramionami, zastanawiając się, jak daleko chcę zabrnąć w tej rozmowie. I tam oboje rwyrzucilismy z siebie już naprawdę dużo. W moim życiu nie było miejsca na moje życie. Zacisnęłam mocno wargi. - To... Trudne. Nie umiem o tym rozmaiwac - stwoerdziłam, kręcąc głową.

Errico Malatesta · 2020-07-24 22:37:59

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Wiem, to na pewno bardzo ciężkie - zgodziłem się miękko i znów wziąłem do rąk gitarę. - Dziś chyba padło wiele ciężkich słów i postanowień. Pogram ci, możesz się spokojnie oprzeć i... odpocząć. Od wszystkiego - zaproponowałem, sam opierając się o kanapę. - Masz problem z taką czynnością jak odpoczywanie, a zasługujesz na to jak mało kto - zauważyłem z lekkim uśmiechem. - Też zasłużyłem, od wielu dni uczę się bardzo intensywnie, tak więc oboje zasłużyliśmy... - zagrałem jeden akord. - ... na odpoczynek.

Greta Tillman · 2020-07-24 22:44:47

- Skąd masz taką pewność że zasługuję na odpoczynek? - Zmarszczyłam brwi. - Skąd masz pewność że sam na niego zasługujesz? Co jest właściwie tego wyznacznikiem? Zmęczenie? Ilość przerobionego materiału? Wyniki...? - zaczęłam dopytywać. Ja nigdy nie wiedziałam kiedy jest ten moment. Nie umiałam sobie pwpedziec stop, a nikt w moim otoczeniu (czyli głównie rodzice) nie kazał mi przestawać. Zapewne gdyby nie fakt, że każda istota potrzebuje spać i jeść, pracowalabym non stop.

Errico Malatesta · 2020-07-24 22:52:14

- Nie masz czasem momentu, w którym nie masz już sił przyswoić nowego materiału? Na pewno masz coś takiego, nawet ty odczuwasz przesyt - uznałem przekonany. - W każdym razie, zawsze jest ten moment, kiedy po paru godzinach nauki, musisz zamknąć dłużej oczy, chwilę popatrzeć w bok. Ja idę po herbatę, wyciszam się, medytuję... Odpoczywam przez kilka chwil i zaraz mam dużo więcej siłę wracać do nauki. A przynajmniej raz w tygodniu musi być dzień detoksu. Kiedy skupiamy się na sobie. Czytanie książek, ale rozrywkowych, instrument, może... nie wiem film? Spacer? Spotkanie ze mną? Możesz ze mną odpoczywać, jeśli sama nie umiesz - zaśmiałem się cicho.

Greta Tillman · 2020-07-24 22:58:26

- Trochę to robię - stwierdziłam po chwili, kiwając głową. - Moja formą rekreacji jest powrót do domu z uczelni drogą na około - przypomniałam mu, nieco się rozluźniając, choć nadal byłam napiętą. Stresowałam się nadal poprzednimi tematami rozmowy, ciągle odtwarzała je w głowie, zastanawiając się przy tym, jak powinnam była zareagować i jak dużo rzeczy zrobiłam niepoprawnie. - Nigdy nie zwracałam uwagi na... Momenty "przesytu". Gram na fortepianie, rodzice chcieli, byśmy z siostrą grały na jakimś instrumencie. Ale nie przepadam za tym. Nie relaksuje mnie to zbytnio... To raczej kolejna forma nauki i ćwiczeń.

Errico Malatesta · 2020-07-24 23:05:24

- W porządku, rozumiem to w trochę - przyznałem spokojnie z lekkim uśmichem. - Też kiedyś nie lubiłem gitary. Ale chyba z czasem, nie pamiętam kiedy, pokochałem ją - wyznałem, spoglądając na struny, które delikatnie wprawiałem w ruch.- Skoro ciebie trochę zmuszaono... hm pewnie musisz sama d rego usiąść i już - uznałe mękko, spoglądając na Gretę kątem oka. - A nawet jeśli nie.. masz wiele wiele opcji, serio, nie oszukuję - zaśmiałem się.

Greta Tillman · 2020-07-24 23:13:15

- Nie ciągle mnie do sztuki pod tym kątem - zapewnilam go. - Lubię słuchać mojej siostry, gdy gra na skrzypcach, bo gra naprawdę pięknie i to kocha... Lubię też słuchać ciebie, bo ty i melodia to już niemal to samo... Ale ja i muzyka się nie rozumiemy, po prostu. - Wzruszyłam ramionami. - Umiem, ale nigdy nie zagram z pasją. To jak jedzenie czegoś, co nie wywiera na tobie żadnego wrażenia, ani pozytywnego, ani negatywnego. Po PayU to zjadasz i zapominasz o tym - wyjaśniłam dokładniej.

Errico Malatesta · 2020-07-25 12:21:27

- Ale twoje rysunki już takie nie są - zauważyłem z lekkim uśmiechem. - Twoich szkiców się nie zapomina, a co by było gdybyś zaczęła malować tak jak tego chcesz... No wiesz, zgodnie ze sobą, swoją wizją, uczuciem... Może nie w stronę muzyki, ale właśnie sztuk artystycznych zostałaś obdarzona? - uśmiechnąłem się szczerze. - Nie doceniasz tych rysunków...

Greta Tillman · 2020-07-25 12:29:40

Wzruszyłam ramionami.
- Są bezwartościowe... Nie mam po co ich malować i... Marnować na nie czas. Bazgrole, gdy nie mogę spać, chyba tylko wtedy mam na to czas... - Znów zaczęłam wyginać palce dłoni. - Albo czasami gdy się zamyśle, bo to silniejsze ode mnie... Mam talent, dlatego chcę go wykorzystać w odpowiedni i odpowiedzialny sposób.

Errico Malatesta · 2020-07-25 12:55:06

- Malowanie obrazów też jest odpowiedzialne i odpowiednie - zapewniłem ją miękko. - Tak jak tworzenie muzyki - zapewniłem, wskazując na swoją gitarę. - Ale... Cóż, nie jest to tak powszechne jak rysunek techniczny i takie tam... Ale uwierz, szkoły artystyczne też są wymagające i czasem równie chwalebne. A skoro robisz to bezwładnie, naturalnie... - wzruszyłem ramionami. - Tak tylko sobie gadam.

Greta Tillman · 2020-07-25 14:57:23

- Wiem - odparłam dosyć sucho. - To tylko takie sobie gadanie - skomentowałam, odwracając wzrok i spoglądając zaa okno. - Ty nie tworzysz muzyki żeby z niej żyć, a ja uczę się rysunku, żeby mieć pracę i dogodne życie... Nie mogłabym tak po prostu stwierdzić, że chce czego innego. To dziecinne i nieodpowiedzialne - stwierdziłam.

Errico Malatesta · 2020-07-25 15:11:52

- Masz dopiero 20 lat, a patrząc na przeciętną długość życia, co najmniej cztery razy tyle życia przed tobą. Dziecinnym jest uważać, że już wie się o sobie wszystko i plan który objęliśmy jest nieomylny - uznałem, niemalże odcinając się na wspomnienie że nie robię muzyki by przeżyć. - W ciągu 24 lat sam pracowałem już w wielu miejscach, ucząc się wielu, wielu rzeczy. Ale chciałbym tworzyć muzykę. Chciałbym pójść na uczelnie związaną z tym. Chciałbym wykorzystywać swoją magię by to robić - przyznałem szczerze, zerkając na dziewczynę. - A póki co będę pielęgniarzem. Ale to nie jest koniec mojej drogi.

Greta Tillman · 2020-07-25 15:25:08

- Mam nadzieję, że to nie jest koniec twojej drogi, że będziesz mógł się rozwijać, aby czuć się w końcu spełnionym. Ja raczej nie będę już zmieniać niczego, pójdę tą drogą, którą mam teraz. - Pokręciłam głową. Wszystko we mnie krzyczało. Byłam znów piekielnie zazdrosna. Pomimo że Errico pwoedzial mi tyle strasznych rzeczy, to miałam ochotę się z nim wymienić na życie. Byle by móc pójść własną drogą. Ale nie mogłam, taka była rzeczywistość.

Errico Malatesta · 2020-07-25 15:28:19

- A... Cieszy cię ta droga? - zapytałem niepewnie. - Czy... Cieszysz się? Czy siadasz do nauki bo... - zmarszczyłem lekko brwi i zacisnąłem usta. - Greta... Nie zapytam więcej jeśli powiesz mi szczerze - powiedziałem miękko. - Czy ty chcesz się tam uczyć, czy ktoś Ci przedstawił tą decyzję bez możliwości jakiejkolwiek dyskusji? - upewniłem się z wahaniem, nie mówiąc kto mógłby to zrobić choć wiedziałem.

Greta Tillman · 2020-07-25 15:55:25

- Chcę się tam uczuć! - odparłam mechanicznie. Potem jednak poczułam fale wątpliwości zalewającą moje ciało. - Ja... Ja... - wymamrotałam, zaprzeczając tym samym swoim w zesniejszym słowom. - To... Dobra droga... I... Hmmmm. - Pochyliłam głowę z żalem. - Najlepsza z opcji jakie miałam - podsumowalam, skubiąc skórkę przy paznokciu.

Errico Malatesta · 2020-07-25 16:07:55

- Mylisz? - zapytałem miękko, nakrywając swoją dłonią jej dłoń. - Najlepsza dla ciebie? Czy najlepsza w kalkulacji? - dopytałem. - Bo to nie zawsze oznacza to samo. Kalkulację często się mylą - uznałem z westchnieniem i bardzo czule pogłaskałem ją po dłoniach. - Twoje szczęście jest ważniejsze niż jakiekolwiek kalkulacje, rozumiesz?

Greta Tillman · 2020-07-25 22:26:59

- To ty tu czegoś nie rozumiesz... - Pokręciłam głową. - Dostałam wytyczne, wykaz możliwych kierunków... - powedziałam ivho. Nie chciałam o tym mówić! A on niemal to na mnie wymuszał. Nieco zdenerwowana i mocno przejęta, podniosłam się z miejsca,wysuwając dłoń, z uścisku jego dłoni i popatrzyłam na niego. - Studiuje architekturę bezdyskusyjnie - odpowiedziałam w końcu na jego ostatnie. - A teraz chce już wracać do domu - oznajmiłam, ukrywając swoje roztrzesienie. - Mogę to posprzątać sama... A ty... Możesz już iść - owoedzialam i obróciłam się od niego, by pozmywać wszystkie naczynia.

Errico Malatesta · 2020-07-26 12:52:32

Przełknąłem ślinę i pokiwałem głową. W ciszy zabrałem swoją gitarę narzuciłem futerał na plecy.
- Dobrze - powiedziałem słabo. - Już... pójdę - zapewniłem, z bólem zerkając na Gretę. - Ja... nie chciałem cię z ranić. To nigdy nie było moim zamiarem. Uwierz, nigdy przenigdy, bo... bo jesteś mi bardzo bardzo bliska - zapewniłem, zagryzając wargi. - Twoja wolność i twoje szczęście... są dla mnie ważne - dodałem jeszcze nim ruszyłem z wahaniem do drzwi wyjściowych.

Greta Tillman · 2020-07-26 14:43:01

Przez chwilę milczałam i o chwilę za długo. Chłopak zamknął za sobą drzwi, zoswiajac mnie w mieszkaniu wampira. Znów poczułam falę niepokoju, ale nie chodziło o miejsce, a o brak Errico tutaj.
Odłożyłam ścierkę na bok, szybko wytarłam dłonie, założyłam buty, nie zwracając już uwagi na kurtkę i inne rzeczy. Zbieglam pospiesznie po schodach na dół klatki schodowej i wypadłam, dosłownie, na zewnątrz.
- Errico! - powiedzialam głośno, łapiąc oddech po biegu. Czarodziej nie odczedl daleko, dlatego szybko go dogoniłam, zatrzymując się parę kroków przed nim. - Ja... Chciałam tylko powiedzieć, że ty też jesteś dla mnie bardzo ważny - powiedziałam z powagą, powoli czując jak chłód wbija małe igiełki w moje ciało. Mimo to stałam wyprostowana, patrząc na czarodizeja z uwagą.

Errico Malatesta · 2020-07-26 18:36:40

Wstrzymałem oddech i spoglądałem na czarodziejkę. Słabe światło oświetlało jej twarz, na której pojawiły się czerwone plamy. Podszedłem szybko do niej i oddałem jej szalik, by otulić ją pośpiesznie.
- Greta, zaraz przemarzniesz... - powiedziałem z troską i otuliłem ją czule by schować ją też w swojej kurtce. - Cieszę się... - przyznałem cicho. - Nawer nie wiesz jaak bardzo...

#421 2020-07-24 19:45:47

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#422 2020-07-24 22:37:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#423 2020-07-24 22:44:47

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#424 2020-07-24 22:52:14

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#425 2020-07-24 22:58:26

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#426 2020-07-24 23:05:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#427 2020-07-24 23:13:15

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#428 2020-07-25 12:21:27

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#429 2020-07-25 12:29:40

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#430 2020-07-25 12:55:06

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#431 2020-07-25 14:57:23

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#432 2020-07-25 15:11:52

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#433 2020-07-25 15:25:08

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#434 2020-07-25 15:28:19

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#435 2020-07-25 15:55:25

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#436 2020-07-25 16:07:55

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#437 2020-07-25 22:26:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#438 2020-07-26 12:52:32

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#439 2020-07-26 14:43:01

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#440 2020-07-26 18:36:40

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka