Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-06-09 21:17:02

Zerknelam na niego z nutą ciekawości, bo głównie starałam się rozpracować o co dokładnie chodzi. Ludzie z uczelni trzymali się ode mnie z daleka, a obcy... Chyba nigdy żaden obcy mnie nie zaczepiał, ani ja jego... Rany, co się robi w takich chwilach? Jak rozmawiać?
- Mogę chwilkę posiedzieć. - Kiwnęłam głową, spoglądając na gitarę albo na swoje dłonie. - Mam jutro luźny dzień - dodałam. Czyli będę mogła dziś pospać nieco dłużej!

Errico Malatesta · 2020-06-09 21:19:11

Uśmiechnąłem się lekko kiwając głową zadowolony po części z tego, że odpocznie.
- To dobrze - przyznałem. - Kiedy ja przychodziłem do pracy przemęczony, szef wykopywał mnie i kazał wrócić gdy będę dopiero przytomny - westchnąłem ciężko. - Nie dostawałem wtedy dniówki... Nauczyłem się, że dobry sen to podstawa - wyznałem.

Greta Tillman · 2020-06-09 21:23:38

Pokiwałam głową. Dobry sen to podstawa, powtórzyłam w myślach, zastanawiając się czy w moim przypadku byłoby to możliwe.
- Na studiach jest trochę inaczej niż w pracy... No wiesz, uczysz się dla siebie, nikogo - prócz rodziców, dla których jesteś dumą i którzy liczą na ciebie - nie obchodzi w jakim stanie jesteś, tylko to, że masz się nauczyć. - Wzruszyłam ramionami.

Errico Malatesta · 2020-06-09 21:26:02

Popatrzyłem nieco zaniepokojony na Gretę.
- Ale... Wiesz, życie nie kończy się na studiach. Kiedyś będziesz musiała też... żyć - zauważyłem z wahaniem. - No wiesz, oddychać, zabawić się, wyjść gdzieś z przyjaciółmi, z chłopakiem... - wzruszyłem ramionami. - Trochę żyć. o tak jak nauka, dla samej siebie, ale nieco bardziej przyjemna - dodałem.

Greta Tillman · 2020-06-09 22:13:21

- No nie wiem. Po studiach jest praca - zauważyłam, kręcąc głową. - Ale takie życie, o którym mówisz, brzmi miło - dodałam od razu, wzdychając bezgłośnie. - Znajomi, chłopak, wyjścia... - powtórzyłam po nim, kiwając lekko głową. Jakby to było, gdym miała kogokolwiek, nawet jedną znajomą? - Na szczęście ja lubię pochłaniać wiedzę - co prawda nie w takich ilościach jak teraz...

Errico Malatesta · 2020-06-09 22:21:02

- Też lubię - przyznałem, kiwając głową, układając palce na strunach gitary. - Ale wiesz, od przesytu, czasem idzie się od tego zakrztusić - mruknąłem, trącając palcami struny i wydając cichy dźwięk. - Hej, próbowałaś pączków już? - zapytałem, zmieniając temat.

Greta Tillman · 2020-06-09 22:24:56

Pokręciłam powoli głową.
- Nie miałam okazj - przyznałam się szczerze. - Prawie zawsze jem w domu, mam tam wsyztskiego pod dostatkiem, więc... Nie mam przyzwyczajenia, aby jeść na mieście. Brak mi takich odruchów - wyjaśniłam, przełykając głośno ślinę. Masz idealne życie,zachowuj się tak jak przystało na kogoś z takim życiem.

Errico Malatesta · 2020-06-09 22:32:08

- Oh... rozumiem - pokiwałem z wahaniem głową. - To dobrze, że w domu masz wszystko co zapewni ci spokój ducha. U mnie w domu jedyną pewną jest odpadający tynk - zaśmiałem się cicho z własnego nieszczęścia bo to umiałem robić najlepiej. - Hej, jednak jak będziesz miała okazję... spróbuj - uśmiechnąłem się czule. - A teraz nie marnuj już na mnie swojego cennego czasu. Pewnie... Musisz gdzieś biec - parsknąłem, bardzo powoli zaczynając znów grać.

Greta Tillman · 2020-06-09 22:46:30

- Tak, muszę biec - przytaknęłam i podniosłam się z miejsca, jednak coś z tyłu głowy strasznie zaczęło mnie uwierać. - Ale... - powedziałam głośniej niż się spodziewałam, nadmiernie zwracając na siebie uwagę. Nieco się skuliłam i łapiąc oddech zaczęłam od nowa. - Ale nie uważam że zmarnowałam czas. Kiedyś może... Wybiorę się na te pączki - szepnęłam, posyłając mu słaby uśmiech. - spokojnego wieczoru - dodałam na koniec, odchodząc powoli.

Errico Malatesta · 2020-06-09 22:50:20

- Tobie również spokojnej nocy - odpowiedziałem, wracając do grania. Pewnie zagram jeszcze kilka melodii i sam się zwinę stąd. Odprowadziłem Gretę z uśmiechem w jej kierunku, a potem skupiłem się znów na grze, na gitarze. Jakoś z nowymi siłami... Lubiłem ją, choć wiele w jej zachowaniu sprawiało, że podejrzewałem, że jest z nią coś... coś. Ciekawe, kiedy znów się przy mnie zatrzyma.

Greta Tillman · 2020-06-09 22:58:51

Wysłałam się. Naprawdę się wyspałam. Czułam się jakbym urodziła się na nowo. Wymknęłam się z domu, bardzo cicho, bez śniadania i ruszyłam na uczelnię. Na głodbiaka, ale przynajmniej wyspana. Było mi tak błogo. Z łatwością zignorowałam burczenie w brzuchu, bo głowę miałam lekką i zajęcia przeleciały mi w mgnieniu oka. Notatki i rysunki wyszły mi dziś dobrze i ogólnie byłam z siebie zadowolona.
Wracając do domu, obrazkami skwer, z którego było słychać granie na gitarze. Ale nie dlatego, że chciałam go ominąć, po prostu miałam do załatwienia najpierw inna sprawę. Kupiłam dwa donaty, jeden czekoladowy, drugi karmelowy i skierowałam się w stronę gitarzysty. Nie chciałam zatrzymywać się na długi, ja po prostu... Ja chciałam po prostu... Sama nie wiem. Chciałam usiąść, zjeść paczka na ławce i... I... Pogadać? Brakowało mi chyba rozmów...

Errico Malatesta · 2020-06-09 23:05:48

Skończyłem grać piosenkę z rosnącym uśmiechem na ustach. kiedy już skończyłem, odłożyłem gitarę na bok, uśmiechając się na widok Grety.
- Hej, Greto - przywitałem się z uśmiechem i szczerą radością. - Jak ci mija dzień? Wydajesz się odrobinę bardziej rozluźniona. Czyżby jakieś sukcesy?

Greta Tillman · 2020-06-09 23:18:10

Wzruszyłam ramionami i podałam mu papierową torbę z donatami.
- Mam dobry dzień, wszystko mi dziś wyszło tak jak chciałam, więc... Świętuje. Pomyślałam, że może masz ochotę na pączki - mruknęłam, przysiadając na ławce. - Kupiłam, a robię to rzadko, więc to naprawdę święto - podsumowalam z nutą powagi. - Smacznego, ja muszę zaraz iść.

Errico Malatesta · 2020-06-09 23:21:59

- Oh... Oh! Naprawdę nie musiałaś! - zauważyłem super zaskoczony. - Weź choć jednego sama! Mhm zjedź ze mną i... o rany, one są strasznie drogie, nie musiałaś mi kupować... nie mam jak ci oddać za pączka, nie uzbierałem dziś za dużo - powiedziałem zatroskany spoglądając na dno metalowej miski.

Greta Tillman · 2020-06-09 23:26:57

Zmrużyłam powieki.
- Wybacz... Nie chciałam stawiać cię w kłopotliwej sytuacji. To prezent - zapewnilam go, skubiąc nitke wystającą z mojej torby. - Jeśli ci to przeszkadza, więcej nie będę. - Zacisnęłam wargi, sama czując się zawstydzona. - Czyli to nie jest... Hobbistyczne granie? - upewniłam się, czując się idiotycznie. Mogłam mu wrzucić więcej pieniędzy ale jakoś... Nie pomyślałam. A powinnam chyba była myśleć, głupia.

Errico Malatesta · 2020-06-09 23:30:24

Pokręciłem głową, krzywiąc się nieco.
- Nie, nie jest. Ale staram się nie posuwać do "żebrania" - mruknąłem zawstydzony nieco. Zaraz jednak wzruszyłem ramionami. - Staram się zarobić na życie. Praca fizyczna nie jest dobrze płatna, muszę jakoś "dorobić". Chciałbym skoczyć kiedyś szkołę, coś zrobić ze swoim życiem... - westchnąłem otwierając torbę i przemilczając, że to mój plan od dwóch lat.
- Dziękuję za prezent. Jesteś naprawdę super, Greta - powiedziałem przekonany.

Greta Tillman · 2020-06-09 23:34:03

Poczułam jak coś ciepłego rozpływa się po moim ciele. Bardzo dawno nie słyszałam tak prostych słów, tak szczerych i tak miłych... Ostatnimi czasy tylko to, czego jeszcze nie zrobiłam, to co powinnam umieć na przyszłość... Uwagi i zażalenia wypełniały całe moje życie.
- Cała przyjemność po mojej stronie - powiedzialam cichutko, kiwając mu głową i uśmiechając się nieco szerzej niż zwykle.

Errico Malatesta · 2020-06-09 23:37:13

Ten uśmiech był jakby moim małym zwycięstwem, więc roześmiałem się cicho.
- Odkąd cię zobaczyłem, bardzo chciałem, byś się uśmiechnęła jak teraz wiesz? - przyznałem szczerze, tak zawstydzony swoim wyznaniem, że aż porumieniłem. - I nie żałuję... Warto było czekać na taki ładny widok. Musisz się częściej uśmiechać Greta... Do twarzy ci z tym - przyznałem szczerze.

Greta Tillman · 2020-06-09 23:44:36

Po jego słowach mimowolnie spowaznialam, choć czułam, że kąciki ust delikatnie drgają mi ku górze.
- Rozumiem. Gdy jest się zabieganym czasami się zapomina o takich drobiazgach - powedziałam gładko. Dobrze, że byłam wyspana, bo kilka dni temu, nie dałabym chyba rady przeprawadzic tej rozmowy. Może właśnie dlatego nie mailami znajomych... Bo przy takim zmęczeniu ciężko prowadzi się jakąkolwiek konwersacje. No i trzeba w ogóle ją prowadzić, co zabiera sporo czasu... Nie mam czasu na znajomych... Uświadomienie sobie tego było straszne.

Errico Malatesta · 2020-06-10 09:44:37

- W takim razie masz teraz swojego ulicznego grajka, by ci przypominał o takich prostych rzeczach - uznałem zadowolony. - Jeśli oczywiście nie przeszkadza ci moja osoba... No wiesz, raczej rzadko kto chce się przysiadać do żebraka z gitarą... - zauważyłem z westchnieniem, spuszczając wzrok.

#21 2020-06-09 21:17:02

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#22 2020-06-09 21:19:11

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#23 2020-06-09 21:23:38

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#24 2020-06-09 21:26:02

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#25 2020-06-09 22:13:21

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#26 2020-06-09 22:21:02

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#27 2020-06-09 22:24:56

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#28 2020-06-09 22:32:08

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#29 2020-06-09 22:46:30

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#30 2020-06-09 22:50:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#31 2020-06-09 22:58:51

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#32 2020-06-09 23:05:48

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#33 2020-06-09 23:18:10

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#34 2020-06-09 23:21:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#35 2020-06-09 23:26:57

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#36 2020-06-09 23:30:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#37 2020-06-09 23:34:03

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#38 2020-06-09 23:37:13

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#39 2020-06-09 23:44:36

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#40 2020-06-10 09:44:37

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka