Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-07-21 17:39:55

Byłam zmordowana. Nie miałam kompletnie siły na nic, gdy przyszło do mojego spotkania z Errico. Ale jakoś się zebrałam. Zaczęły się już ferie świąteczne, więc cały dzień siedziałam, od samego rana i rysowałam. Pokazałam szkice znajomej mamy, która wpadła do nas na przedpołudniową herbatę. Powedziałam "są nieźle", a prócz tego wytknęła mi niedociągnięcia więc byłam alkiem zdołowana. Oznajmiłam, że idę do biblioteki, zabrałam swoje przybory i wyszłam.
Zrobiłam coś, czego bym się po sobie nie spodziewała. Gdy Errico napisał do mnie w niedzielę, odpisałam, że możemy spotkać się w środę bliżej wieczora. Poprosiłam go, by przyszedł pod konkretny adres, że tam się spotkamy.
Gdy dotarłam na skrzyżowanie ulic dostrzegłam go od razu.
- Errico - powedziałam cicho, zatrzymując się obok niego. Dzień był szary, a teraz zrobiło się już niemal ciemno jak w nocy. - Długo na mnie czekasz...? - zmartwiłam się.

Errico Malatesta · 2020-07-21 18:41:12

- Nie no co ty - machnąłem ręką od niechcenia bagatelizując swoją osobę i uśmiechnąłem się szeroko do dziewczyny, poprawiając na pasek od futerału gitary. - Cieszę się, że cię widzę, naprawdę. Miałem tydzień prawdziwego szału naukowego, chyba zdam kurs w pierwszym terminie - pochwaliłem się Grecie. - Ale dziś nie o nauce. Gdzie właściwie nas przyprowadziłaś? Zazwyczaj nie przychodzę w te okolice. Podobno mieszka tu dużo mieszańców... W sumie ceny atrakcyjne, gdybym zarabiał więcej to może bym coś tu wynajął? Pewnie lepsze warunki niż w moich slumsach - parsknąłem.

Greta Tillman · 2020-07-21 19:00:26

Skrzywilam się, gdy powiedział "moich slumsach". Jednak nie skomentowałam tego. Wzięłam głęboki oddech i rozejrzałam się dookoła.
- Szczerze powiedziawszy sama do końca nie wiem, gdzie wylądujemy... Ale... Um, jak by to wyjaśnić. Moja siostra dała mi "na wypadek" klucze do mieszkania jej chłopaka. On tu mieszka... Od niedawna. I właśnie wynajmuje w tym bloku - wyjaśniłam spokojnego, zagryzajac wargę i wyciągając kluczyki z kieszeni. - Czuję się dziwnie, wiem że nie powinnam tak bez pytania, ale... - Wzruszyłam ramionami. - Nie mam siły na restaurację. Kupiłam po drodze soo i mrożoną pizzę. - Uśmiechnęłam się krzywo, klepiąc się po torbie. - Nie robię takich rzeczy. Naprawdę - zapewnilam zawstydzona.

Errico Malatesta · 2020-07-21 19:04:00

Uśmiechnąłem się szczerze i skinąłem głową ze zrozumieniem.
- Nie oceniam, nie przejmuj się. Poza tym skoro twoja siostra dała ci klucze do tego mieszkania to na pewno Ci ufa. Poza tym w ramach rekompensaty możemy posprzątać nieco z kurzy i takie tam, podlać kwiatki. Nie wiem co chłopak twojej siostry może tam mieć* - parsknąłem śmiechem i wzruszyłem ramionami. Miałem naprawę świetny humor.
- Dobra, więc chodźmy! Patrząc na numer... To chyba na szóstym piętrze - uznałem.

▼Ukryta wiadomość

Greta Tillman · 2020-07-21 19:13:24

- Nie mam pojęcia, nigdy tu nie byłam - szepnęłam, zagryzajac wargę i ruszając przodem. Weszłam na klatkę schodową i od razu zrobiło mi się cieplej. Zerknelam na Errico, który miał urocze wypieki na twarzy. Zapewne ja miałam dokladnie takie same. - Właściwie to nie znam zbytnio jej chłopaka... On jest... Nieco specyficzny - wymamrotałam, ruszając po schodach w górę.

Errico Malatesta · 2020-07-21 19:34:02

- Hm, specyficzny? - zmarszczyłem brwi, poluźniając szalik. - Też jestem specyficzny, jakby nie patrzeć - parsknąłem słabym śmiechem. - Ale ogółem rzecz ujmując nie jestem zły - dodałem, uśmiechając się szczerze, wchodząc na górę. Huh, chyba wiedziałem, czemu ceny były niskie, nie było w 9piętrowym budynku windy!
- W sensie... jest mieszańcem? A może coś innego? - pytałem dalej, pchany swoją zwyczajową ciekawością.

Greta Tillman · 2020-07-21 19:42:51

- Coś innego - szepnęłam, wdrapując się po schodach na górę i zaciskając wargi. - Znaczy... To dość długa historia. Której w sumie nie znam... Nie mam za dobrego kontaktu z Radellą. Nie mam konkatku w sumie z nikim... Poza tobą - zaznaczyłam, zerkając za siebie z lekkim uśmiechem na ustach. Pokonaliśmy właśnie 4 piętro.

Errico Malatesta · 2020-07-21 19:50:28

- Oh...
To "Oh" było poważnym niedopowiedzeniem, które powinno rozpocząć rozmowę na temat tego kim właściwie próbowała być Greta i dlaczego sama sobie podcinała przez to skrzydła.
- To smutne, że nie masz za dobrego kontaktu z siostrą - dodałem tylko bez oskarżenia a z żalem. Wolałem póki co nie rozpoczynać rozmowy o jej przedziwym podejściu do życia, a już tym bardziej nie robić tego na klatce schodowej.
- Zawsze chciałem mieć rodzeństwo. Ale z drugiej strony, widząc jak żyje się mi teraz, może lepiej że go nie mam... Ale nie jestem już sam. Też mam ciebie - zgodziłem się z jej wcześniejszymi słowami.

Greta Tillman · 2020-07-21 20:08:12

- Trochę za dużo powiedziane "że masz mnie". Trochę często mnie jednak nie ma - szepnęłam zawstydzona. Zacisnęłam wargi, rozglądając się po piętrze. - Huh, to tu - mruknęłam, stając przy drzwiach z odpowiednim numerem. - Mogłam wymyślić coś lepszego, a nie mieszkanie chłopaka mojej siostry - powiedziałam zażenowana nieco sobą, otwierając drzwi i zaglądając do mieszkania.

Errico Malatesta · 2020-07-21 20:31:51

- Bez przesady, potrzebowaliśmy jakiegoś prywatnego miejsca, to nic złego, skoro masz klucze. W końcu to nie włamanie - parsknąłem, ale w kilka chwil mój spokój nieco uleciał. Dość szybko, niemal jak zwierzyna łowna, wyczułem aurę drapieżnika. Przełknąłem ślinę, zdając sobie sprawę, czemu chłopak Radelli był "specyficzny".
- Oh... - powiedziałem, co ponownie było sporym niedopowiedzeniem. - Teraz rozumiem - wyznałem z wahaniem, co miało się odnosić do słów Grety odnośnie... cóż, właściciela mieszkania. Wampira z czystą krwią. Odetchnąłem uspokajając się nieco.
- Twoja siostra jest z nim... Um, szczęśliwa, co nie? - upewniłem się, starając się zachować swobodnie.

Greta Tillman · 2020-07-21 20:36:20

Czuć było tak silną aurę tej istoty, że serce mi zaczęło zdecydowanie mocniej bić w piersi. Stach i niepokój napełnił emocje ciało. Z drugiej strony, dostrzegłam tu też płaszcz swojej siostry, jej skrzypce, które wyniosła z domu i kilka innych kobiecych drobiazgów.
- Nie wiem... Chyba tak - szepnęłam, przełykając głośno ślinę. Spojrzałam niepewnie na Errico. - Możemy też po prostu wyjść, zapomnieć o tym i pójść do restauracji, chyba nie jestem aż tak zmeczona...

Errico Malatesta · 2020-07-21 20:47:42

- Um, nie, nie, w porządku. Nie wiem czy jestem na siłach by jeszcze iść kawał drogi do byle restauracji. Mamy pizzę - uspokoiłem dziewczynę, kiedy sam też się uspokoiłem. Po kilku oddechach, na potwierdzenie swoich słów zacząłem zdejmować buty i kurtkę, zostając w nad niszczonych jeansach i białej luźnej koszuli.
- To... ciekawe doświadczenie - przyznałem szczerze, z ciekawością się rozglądając. - I nic nie wiesz specjalnie? Hm okej, trochę szkoda, teraz zjada mnie ciekawość... co on tu robi - zaśmiałem się cicho, obracając wszystko w uśmiech, jak lubiłem. Napotkałem na szafce wspólne zdjęcie, wampira i czarodziejki i... uśmiechnąłem się lekko.
- Tak... wyglądają na szczęśliwych - przyznałem cicho, wskazując fotografię Grecie.

Greta Tillman · 2020-07-21 21:04:49

Również zdjęłam z siebie kurtkę oraz buty, zostając w dżinsach i dopasowanym szarym swetrze z okrągłym dekoltem. Zagryzlam wargę, spoglądając w kierunku, który wskazał Errico. Twarz mojej siostry była znajoma ale bardzo dodległa. Teraz, gdy miała chłopaka i była nim zajęta... Nasz kontakt kompletnie się urwał. Byłam dla niej zawsze okropna, do dziś chorobliwie zazdroszczę jej talentu. Nie dziw, że już nie chce o mnie walczyć.
- Chyba tak... Osobiście czułam się w jego towarzystwie zagrożona - powedziałam tylko, podchodząc do stołu i wyciągając z torby pizzę i sok porzeczkowy. - Jednak Radella jest zupełnie inna. - Wzruszyłam ramionami.

Errico Malatesta · 2020-07-21 21:13:33

- Różnicie się, to prawda... Ale w sumie jesteście całkiem podobne - przyznałem miękko z uśmiechem, odwracając wzrok od zdjęcia. - Ale... Jeśli go kocha, to życzę im szczęścia... Oh chwila! Teraz już wiem! - zawołałem zachwycony, kiedy zobaczyłem na biurku, które było tuż obok (to małe mieszkanko, mniejsze niż moje!) wycinki gazet. - To on! Wampir z gazety - powiedziałem, podnosząc gazetę z zeszłego tygodnia. - To on pisze felietony do tego tygodnika! - powiedziałem, uśmiechając się szeroko. - Czytam je zawsze, gazeta jest bardzo tania, a te felietony... Najpierw dostawał małą rubrykę, ale ostatnio ma pół strony! - wyjaśniłem, przeglądając inne wycinki.
- Czyli to on jest "Zakochanym Wampirem"... - mruknąłem pod nosem.

Greta Tillman · 2020-07-21 21:18:03

- Yhym... Teraz rozumiesz, czemu mówiłam o nim tak... Ogólnie? - szepnęłam, spoglądając ze zdziwieniem na Errico, który wydawał się nie być wystraszony, przynajmniej nie bardziej niż zaciekawiony. Mnie strach zżerał na myśl, że po mieście chodzi czystej krwi wampir. A w dodatku mieszkał w moim domu. I... Jest z moją siostra. I... Że... Ją gryzie. Brrr. Przeszedł mnie dresz. - To skomplikowana sprawa - dodałam, podchodząc do piekarnika, by nastawić go odpowiednio, aby się nagrzewał już.

Errico Malatesta · 2020-07-21 21:26:04

- Pisał o tym w felietonach - powiedziałem, podchodząc bliżej Grety. - Że porzucił rodzinny dom, dla czarodziejki... której rodzina... - zamarłem, zdając sobie sprawę, że ta straszna rodzina opisana w felietonach była też rodziną Grety. - Nie akceptowała go - zakończyłem gładko. - I że przeniósł się tutaj dla niej i dla niej jest w tym nieprzyjaznym środowisku... Huh po części rozumiem go doskonale, też żyję w nieprzyjaznym środowisku, wykluczony z jakiegoś powodu - westchnąłem, ale skupiłem wzrok na Grecie. - Nie lubisz tego tematu... W porządku, nie będę już gadał - obiecałem, wpatrując się z uwagą w jej plecy. Mój wzrok nieśmiało wodził po całej Grecie, ale... rumieniąc się, zwolniłem nieco.
- Może... pomóc ci jakoś?

Greta Tillman · 2020-07-21 21:36:54

- W-w porządku - wydukałam, przekręcając pokrętła i szukając odpowiednich ustawień. - Już sobie... Sobie poradziłam - zapewnilam, podnosząc się i powoli odwracając. - Musi się tylko... Rozgrzać. Mam nadzieję, że nie jesteś bardzo głodny - powedziałam cichutko.
Czułam gorąc na policzkach. Nie czytałam tych felietonów. Co w nich było o mojej rodzinie? Jak wiele rzeczy chodziło teraz po głowie Errico? Może powinnam była mu powiedzieć na samym początku... O wsyztskim? niedobrze mi się zrobiło ze stresu. A to było dla mnie niecodzienne, przecież stresu, i to dosyć sporego, doświadczałam na codzien w domu jak i na uczelni, co dzień coraz większą presją i nacisk... Ale teraz? Teraz chodziło nie o pracę i wyniki, a o innego człowieka na którym mi zależało.
- J-ja... Może pójdę do... Toalety - szepnęłam, czując potrzebę zostania na chwilkę sama ze sobą. - To chyba tam - dodałam, wskazując jedyne drzwi poza wejściowymi w mieszkaniu.

Errico Malatesta · 2020-07-21 22:05:59

-Ta, dużego wyboru nie ma - zażartowałem, ale Greta już zniknęła w łazience. Posmutniałem tylko odrobinkę, kiedy tak uciekła, ale ostatecznie postarałem się nie martwić. Jesteście na osobności, sam na sam, zdani na siebie, w niewielkim mieszkanku, emanującą erotyczną niemalże aurą wampira. Errico, nie bądź jeleń, ogarnij się, bądź kimś dla kogo warto się starać.
Nalałem nam do szklanek soku, a potem, kiedy Greta dalej nie wychodziła, sięgnąłem po swoją gitarę i powoli zacząłem ją stroić, bo od zimna cały czas się rozstrajała. Oczywiście mogłem do tego użyć prostego zaklęcia, ale po co skoro mogłem się też rozćwiczyć sam?
Zagyzłem wargę zmartwiony, gdy Greta nie wychodziła już chwilę.

Greta Tillman · 2020-07-21 22:12:32

Zwilżyłam dłońmi kark orać szyję, oddychając głęboko. Czego się tak bałam? Po co się bałam...? Przecież właśnie o to chodziło, żeby tu przyjść, porozmawiać o... O tym, o czym nie można było powiedzieć w miejscu publicznym. Ale fakt, że czytał coś od Zaffa bardzo mnie wystraszył, bo nie znałam treści tych tekstów. Już samo to, że był taki radosny w mieszkaniu emanującym autą wampira... Uhh, a co jeśli uzna, że nie jestem warta zainteresowania? A może to i lepiej... Mniej go będzie bolało.
Byłam tak bardzo rozdarta i wystrazona.
- Zależy mi na nim - owoedzialam niemal bezgłośnie, wpatrując się w swoje odbicie. Pobladłam, przez co rumieńce na mojej twarzy były jeszcze bardziej widoczne. Co ja wyrabiam, co ja wyrabiam...?!
Chyba siedziałam w toalecie dłuższą chwilę, bo gdy wyszłam, Errico od razu spojrzał na mnie pytająco. Pokręciłam głową na boki, lekko się uśmiechając i podeszłam do stołu, by rozpakować jedzenie z pudełka.

Errico Malatesta · 2020-07-21 22:20:33

- Miałem ci pokazać nagrania... - uśmiechnąłem się, gdy znów skrzyżowaliśmy z Gretą wzrok. - Ale to może potem. Teraz, kiedy czekamy na jedzenie i tak, może... zagram ci? Możesz usiąść na fotelu, potrzebuję trochę miejsca do swoich sztuczek - wyjaśniłem z tajemniczym uśmiechem. - Obiecuję, że ci się spodoba, a jeśli będziesz miała pytania... Cóż, o kilku rzeczach chciałem ci powiedzieć jakiś czas temu... - przyznałem, zagryzając wargi i zaczynając palcami szarpać struny.

#341 2020-07-21 17:39:55

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#342 2020-07-21 18:41:12

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#343 2020-07-21 19:00:26

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#344 2020-07-21 19:04:00

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#345 2020-07-21 19:13:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#346 2020-07-21 19:34:02

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#347 2020-07-21 19:42:51

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#348 2020-07-21 19:50:28

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#349 2020-07-21 20:08:12

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#350 2020-07-21 20:31:51

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#351 2020-07-21 20:36:20

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#352 2020-07-21 20:47:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#353 2020-07-21 21:04:49

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#354 2020-07-21 21:13:33

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#355 2020-07-21 21:18:03

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#356 2020-07-21 21:26:04

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#357 2020-07-21 21:36:54

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#358 2020-07-21 22:05:59

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#359 2020-07-21 22:12:32

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#360 2020-07-21 22:20:33

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka