Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2020-06-11 22:10:18

Zaśmiałem się cicho, kiwając głową.
- Wampiry rozróżniają swoje obiekty zainteresowania - wyjaśniłem. - Na interesujący pod względem wyglądu, pod względem seksualnym no i pod względem umysłowym. Czasami jeszcze pod względem majątkowym - parsknąłem. Potem spojrzałem na czarodziejkę. - Dla mnie najważniejsze jest zainteresowanie pod względem umysłowym i atrakcyjności, i oba są zajęte dla ciebie! - zaśmiałem się, wznosząc pączek w geście toastu.

Vivian Leeches · 2020-06-11 22:19:02

Porumieniałam lekko. Nie myśl tak o nim Vivian! To twój przyjaciel... Niemal brat. No właśnie i w tym był problem! To był niemal brat i robiło to ogromna muzykę.
Bo co jak nie totalne zauroczenie mogła czuć szesnastolatka, gdy chłopak mówił jej takie komplementy, a jej serce przyspieszało mimowolnie?
Z jednej strony okropnie żałowałam, że Isaac nie ma kompletnie pojęcia o kochaniu, a z drugiej zastanawiałam się co by się stało, gdyby jednak wiedział...
Z trudem o gule w gardle.
- No jasne, żadna mi nie dorównuje - mruknęłam z lekkim rozbawiebiem. Odwróciłam wzrok, kierując go na wodę i uśmiechnęłam się bardziej szczerze. - Co powiesz na kąpiel? - zapytałam, jest gorąco, ja z chęcią się schłodzę - oznajmiłam, już podnosząc się z miejsca.

Isaac Leeches · 2020-06-11 22:23:46

Zaśmiałem się zjadając całą bułkę do końca i kiwając z ochotą głową.
- Myślę, że to świetny pomysł - zgodziłem się otrzepując ręce i zdejmując z siebie do reszty koszulę i spodnie, zostają w samej bieliźnie. Oh, gdyby zobaczył mnie teraz ktoś z dworu, pewnie by mi kły powyłamywali!
- Oh, możesz spróbować tak podświetlić wodę! No wiesz jak! O, no jeśli nie zużyje to za dużo twojej energii... - dodałem, wsuwając niepewnie stopę do wody.

Vivian Leeches · 2020-06-11 22:39:43

Zrzuciłam z siebie sukienkę, zostając w cienkiej halce. Weszłam do wody zdecydowanie pewniej niż mój przyjaciel.
- Mówisz i masz - mruknęłam, stając do niego twarzą, a następnie rozkładając szeroko ramiona i z uśmiechem pozwoliłam sobie opaść na wode plecami.
Zamknęłam oczy, skupiając się na zaklęciu. Miałam nadzieję, że gdy tylko wpadnę do wody, jeziorko rozbłyśnie i da to cudowny efekt.

Isaac Leeches · 2020-06-11 22:51:56

- Wooooo! - zaśmiałem się szczerze, patrząc z zachwytem na moją czarodziejkę. Wbiegłem już pewniej do wody, zaraz do dziewczyny. - To było superowe, naprawdę! - zaśmiałem się, kiedy czarodziejka wypłynęła, a jej halka oblepiła całe jej ciało, a pod wodą unosiła się swobodnie. Uśmiechałem się szeroko do Vivan, kiedy ona przecierała twarz.
- Jesteś niesamowita - podsumowałem zadowolony, poprawiając jeden z mokrych kosmyków włosów na jej twarzy. - Teraz kiedy wszystko jest tak podświetlone... ah jest niesamowicie! - westchnąłem, rozglądając się dookoła zachwycony.

Vivian Leeches · 2020-06-11 23:12:22

Jeszcze raz przetarłam oczy i sama w końcu się rozejrzałam po swoim dziele.
- Oh, wyszło ekstra - szepnęłam, wracając wzrokiem do Isaaca. - Super pomysł - powiedzialam, uwzględniając udział wampira w tym wszystkim. Zagryzlam lekko wargę. - To jest... Ładne - powtórzyłam się, wpatrując w jego szare oczy, które teraz bardzo ładnie błyszczały, odbijając światło.

Isaac Leeches · 2020-06-11 23:18:31

- Bardzo ładne - przytaknąłem jej z uśmiechem. Chwilę... Wpatrywaliśmy się w siebie, nieco zagubiony w tym byłem, bo było to takie... dziwne uczucie. Ciepło rozlewając się po całym ciele i ochota by nigdy nie mijało, by zawsze czuć już to ciepło, a w dodatku, mieć blisko siebie Viv i...
- I... na pewno cię to nie męczy? Ani jak coś cię rozproszy to nadal się utrzyma? - upewniłem się, rozglądając jeszcze raz wokoło.

Vivian Leeches · 2020-06-11 23:25:44

Westchnęłam i również się rozejrzałam.
- Nie... Nie powinno. Myślę, że nawet gdybym zasnęła, to by się utrzymało jeszcze przez jakiś czas - stwierdziłam, uśmiechając się z dumą. - Jestem silna - oznajmiłam, wracając wzrokiem do oczu wampira.

Isaac Leeches · 2020-06-11 23:31:16

Dotknąłem jej policzka ze śmiechem, kiwając głową.
- Wiem Vivi, wiem, jesteś super silną czarodziejką - zgodziłem się zadowolony, z uśmiechem, delikatnie głaszcząc ją po policzku. - Dlatego masz wampira za przyjaciela i dlatego też osiągniesz tak wiele jako kapłanka - dodałem z uśmiechem, ciesząc się nadal jej bliskość, po prosu tak bardzo się ciesząc z tak prostej rzeczy. Czy to było dziwne?

Vivian Leeches · 2020-06-11 23:37:43

- Przez ostatni miesiąc mocno zaczęłam się zastanawiać, czy naprawdę tak bardzo mi zależy na byciu kapłanką - wypaliłam, łapiąc Isaaca za nadgarstek i ściskając. - No wiesz... Chcę osiągnąć coś wielkiego, może nie muszę być kapłanką? Nigdy nie myślałam o żadnych innych rozwiązaniach, bo tamto było najlepsze, ale gdyby się nieco zastanowić... Na pewno da się coś znaleźć - siwerdzikam, błądząc wzrokiem po jego twarzy.

Isaac Leeches · 2020-06-11 23:41:39

Zmarszczyłem zaskoczony brwi.
- Od zawsze mówiłaś, że chcesz być wielka, ważna, niezapomniana... I mówiłaś mi, że jedyny sposób to stać się najlepszą kapłanką, więc myślałem, że właśnie... właśnie to chcesz osiągnąć - przyznałem, nieco zdziwiony. - Mam wiele, wiele pytań - przyznałem się. - Trochę mnie zszokowałaś, bo... zawsze chciałaś nią być, jak byliśmy mali, to mówiłaś mi o tym jak kapłani są super, a z drugiej strony... - pogłaskałem kciukiem jej policzek, nieco gubiąc wzrokiem jej oczy. - Nie chce byś zostawała kapłanką i mnie zostawiała... lubię jak jesteś ze mną...

Vivian Leeches · 2020-06-11 23:44:24

- Ja właśnie też bardzo lubię. Pewnie mogłabym się przyzwyczaić do tych wymuszonych medytacji, do izolacji od większości czarodziejów. Ale... - Popatrzyłam na niego z nutą bólu. - Mam takiego jednego przyjaciela wampira i coraz mniej podoba mi się zakon - wyznałam.

Isaac Leeches · 2020-06-11 23:49:57

Zmarszczyłem brwi, zaczynając się trochę martwić swoją obecnością w tej historii.
- Czy... na pewno chcesz zrezygnować z tego marzenia, dla tego przyjaciela? - zapytałem niepewnie, zaciskając wargi. - Chodzi mi o to, że nie wahasz się przeze mnie? Nie chcę byś poświęcała dla mnie swoje szczęście, wiesz? Twoje szczęście jest ważniejsze dla mnie niż moje własne i... - gdy tylko to powiedziałem, otworzyłem szczerzej oczy. - I to szastnie dziwne uczucie...

Vivian Leeches · 2020-06-11 23:55:27

- Właśnie dlatego - mruknęłam, przysuwając się nieco bliżej. - Właśnie dlatego, że moje szczęście jest dla ciebie ważniejsze niż twoje własne. W takim wypadku chyba nie mogę być nieszczęśliwa... Są rzeczy ważne i ważniejsze, a najwidoczniej zostanie kapłanką stało się dla mnie jedynie ważne - szepnęłam nieco nieśmiało. I co teraz? Miałam mu wytłumaczyć, że... On mnie kocha? Że to właśnie to uczucie...? Że ja czuję dokładnie to samo... - I to nie jest dziwne uczucie... Jest zupełnie normalne. Też to czuję - zapewnilam go, mówiąc cicho. Otaczał nas szum wody i odgłosy nocy. To była naprawdę piękna chwila.

Isaac Leeches · 2020-06-12 00:01:14

Byłem trochę skołowany i zagubiony. Jednocześnie jednak było mi dobrze i przyjemnie, czułe rozluźnienie, błogość... Było wiele sprzeczności w moich myślach, w moim ciele, z początku nie widziałem czego się słuchać, czego trzymać, by zachować spokój. Na szczęście, śliczne oczy Vivian były tuż przy mnie, bym mógł się w nich spokojnie zatopić i odnaleźć rozwiązanie. A rozwiązanie spadło na mnie jak grom z nieba.
- Miłość... - powiedziałem cicho, by zaraz głośniej się poprawić: - My czujemy miłość... My się kochamy... - powiedziałem, niemal jakbym dokonał niesamowitego odkrycia.

Vivian Leeches · 2020-06-12 00:04:30

Roześmiałam się rozbawiona, ujmując w dłonie jego twarz.
- Tak... Mi też się wydaje że właśnie to czujemy. W zeszłym tygodniu byłam... Jakąś rozbita. Nie umiałam zacząć tematu, ale... Nie czuje się dobrze, ukrywając takie rzeczy niemal pod twoim nosem - wyjaśniłam. - Nie boisz się? - upewniłam się, bo zdawałam sobie sprawę, że dla wampirów to mało naturalne.

Isaac Leeches · 2020-06-12 11:15:06

- Nie... chyba nie - przyznałem w miarę spokojnie. - No wiesz, jestem trochę skołowany, jeszcze nie jestem świadom tak wielu rzeczy, ale... skoro sam do tego doszedłem... Znaczy, że jestem zdolny do miłość. Że mogę cię kochać... Nawet jeśli nie jestem czarodziejem... - szepnąłem, zapatrzony nadal w Vivian, uśmiechając się szeroko do niej. - Cieszysz się, Viv?

Vivian Leeches · 2020-06-12 12:24:18

- Czy się cieszę? - zapytałam unosząc brew. - Ja jestem przeszczęśliwa, Isaac - szepnęłam, obejmując jego szyję ramionami i przyciągając nasze ciała bliżej siebie. - Od samego początku wiedziałam, że jesteś wyjątkowy. Pamiętasz... Pamiętasz jak mówiłam, że będziemy szczęśliwi? - przypomniałam mu z rozbawieniem. - To było chyba coś więcej niż przeczucie.

Isaac Leeches · 2020-06-12 13:14:25

Zaśmiałem się cicho, wtulając się w nią, próbując poskładać wszystkie swoje myśli i wątpliwości w jedną całość.
- Myślałem, że... będziemy szczęśliwi, żyjąc własnym życiem, a jednak to to wspólne okazuje się najszczęśliwsze... - szepnąłem, nadal to procesując. Kiedy tylko odsunęliśmy się kawałek, bo bardzo krótkim wahaniu, przyciągnąłem czarodziejkę do siebie, do swoich ust., by spróbować ich smaku, jak smakuje ta cała miłość.

Vivian Leeches · 2020-06-12 13:33:16

Westchnęłam zaskoczona chwilę przed tym jak nasze usta się zetknęły. Byłam ciekawa jak to będzie się całować, bo... No cóż, nigdy wcześniej nie miałam ani okazji, ani potrzeby. Wampir zerknął na mnie kontrolnie po tym naszym pierwszym całusie, a ja uśmiechnęłam się szerzej i pochylilam się ponownie, by dać mu do zrozumienia, że możemy brnąć w to dalej.

#141 2020-06-11 22:10:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#142 2020-06-11 22:19:02

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#143 2020-06-11 22:23:46

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#144 2020-06-11 22:39:43

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#145 2020-06-11 22:51:56

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#146 2020-06-11 23:12:22

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#147 2020-06-11 23:18:31

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#148 2020-06-11 23:25:44

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#149 2020-06-11 23:31:16

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#150 2020-06-11 23:37:43

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#151 2020-06-11 23:41:39

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#152 2020-06-11 23:44:24

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#153 2020-06-11 23:49:57

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#154 2020-06-11 23:55:27

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#155 2020-06-12 00:01:14

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#156 2020-06-12 00:04:30

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#157 2020-06-12 11:15:06

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#158 2020-06-12 12:24:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#159 2020-06-12 13:14:25

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#160 2020-06-12 13:33:16

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka