Gdzieś w głębi lasu...

Vivian Leeches · 2020-06-06 00:30:06

CZARODZIEJKA I WAMPIR

Vivian Leeches · 2020-06-07 21:19:32

8 LAT PRZED UCIECZKĄ (11 lat i 14 lat)

Zaczarowałam swoje łóżko, aby wyglądało tak, jakbym spala pod kołdrą, moje iluzje były słabe więc wolałam takie rozwiązanie. Miałam nadzieję, że tata nie będzie sprawdzał już mojego pokoju.
Wyszłam przez okno i owinięta swoją peleryną pobiegłam przez las z magicznym lampionem w umówione miejsce. Chciałam się bawić z Isaaciem, ale w jego domu nie było takiej możliwości. Poza tym, tata kazał nam się uczyć, dokładnie, nam obojgu! Więc gdy chodziłam z nim do pracy, musiałam targać ze sobą wielką księgę, która przepisała dla mnie mama. Dawała mi dużo zaklęć, a ja pochłaniałam je w mgnieniu oka.
Zabawa była jednak też ważną częścią mojej nauki, bo to właśnie w takich momentach dowiadywałam się o samej sobie najróżniejszych rzeczy. Na przykład to, że ziemia jest mi przyjaciółką.
Biegłam szybko przez las, wydeptaną ścieżką, mając nadzieję, że dotrę na czas, nie chciałam tracić ani chwili. Zatrzymałam się przy wyjściu z lasu. Nie było go, więc czekałam, wypatrując chłopca.

Isaac Leeches · 2020-06-07 21:32:07

Nie mogłem wyjść wcześniej, w moim pokoju moi dwaj starsi bracia postanowili urządzić miejsce bijatyki na pierze z poduszki. Nie byłem w stanie im uciec, więc musiałem poczekać, aż jedna z opiekunek dosłyszy hałasy i skarci nas wszystkich, choć moją jedyną winą było to, że tu sypiałem. Bo ciężko było powiedzieć "żyłem".
Kiedy opiekunka pogoniła mnie bym przebrał się z piżamy już i zajął czymś pożytecznym, ja faktycznie to zrobiłem. Ubrałem się i uciekłem przez okno w las, by z wampirzą prędkością dostać się do umówionego miejsca. Vivan już czekała.
Z trudem wyhamowałem, potykając się o korzenie i prawie się przewracając. Prawie, na szczęście złapałem równowagę. Odetchnąłem głębiej.
- Wybacz...! - mruknąłem. - Moi bracia... zresztą nieważne - westchnąłem.

Vivian Leeches · 2020-06-07 21:41:05

Zmarszczyłam brwi i nos,zadzierając nieco brodę do góry. Wysoki był. I chudy! Prawie jak ja. Ale nie mówiłam tego na głos, bo był też silniejszy, a ja mu ledwo do brody sięgałam.
- Twoi bracia to głupole - bąknęłam. - Niech lepiej uczą się matematyki, bo ich małe mózgu tylko to są w stanie pojąć - oznajmiłam i uśmiechnęłam się szeroko, niemal podrygując w miejscu. - No wiesz, bo ty jesteś fajny, i mądry. - Wzruszyłam ramionami.

Isaac Leeches · 2020-06-07 21:57:29

Wyprostowałem się, kiwając z pełnym przekonaniem i dumą głową.
- Tak wiem, że są głupolami. Też im to mówię... Ale oni... Oni... - skrzywiłem się. - Mówią, że śmierdzę słabym czarodziejem. Ale czarodzieje nie są słabi! Ty nie jesteś i pan profesor też nie jest słaby! - prychnąłem oburzony. - Nie wiedzą co mówią - podsumowałem z westchnieniem. Spojrzałem na Vivian i skinąłem głową, na znak, że już skończyłem. - To... gdzie chcesz iść? Na pewno chcesz iść w głąb lasu?

Vivian Leeches · 2020-06-07 22:20:35

- Jasne - przytaknęłam i unioslam lampion. - Teraz świeci słabo, żebyśmy nie rzucali się w oczy, ale zaraz będzie święcił mocniej. Poza tym, las jest po mojej stronie - podsumowalam z dumą i obrocilam się na pięcie, ruszając z powrotem droga, którą tu przyszłam. - Chwilę pójdziemy główną, potem będziemy skręcać w mniejsza ścieżkę, a później w ogóle zejdziemy ze szlaku, ale nie bój żaby! Znam tę drogę jak własną kieszeń - zapewnilam go z pełnym przekonaniem choć... No wiadomo, że aż tak dobrze jej nie znałam. Pierwszy raz szłam tam po ciemku.

Isaac Leeches · 2020-06-07 22:36:38

Spojrzałem z uniesionymi brwiami na czarodziejkę, nieco się krzywiąc.
- Obronię cię w razie czego - zapewniłem mechanicznie. - Jestem silniejszy - wyjaśniłem. - I widzę dobrze w ciemnościach, ale nie wiem... To dość mroczny las - zauważyłem, powoli mijając Vivian i krocząc w jego odmęty. - Jesteś pewna, że chcesz iść właśnie tam? - zapytałem jeszcze raz.

Vivian Leeches · 2020-06-07 22:41:46

- A czy ja wyglądam, jakbym się bała? - mruknęłam, brnąć dalej. - Może jednak, to ty się boisz tam iść? - zapytałam z psotnym uśmiechem i zachichotałam. Skupiłam się zaraz jednak na lampionie, który powoli zaczynał świecić coraz mocniej, dzięki czemu widziałam więcej.

Isaac Leeches · 2020-06-07 22:50:18

- Ja się nie boję - zastrzegłem pośpiesznie, oburzony taką możliwością. - Ja się niczego nie boję. Jestem drapieżnikiem - przypomniałem zdecydowanym głosem, nie przyjmując innej opcji do wiadomości. - Ale nie podoba mi się, że właściwie nie wiesz jak iść... Uh, mam nadzieję, że się nie zgubimy - jęknąłem.

Vivian Leeches · 2020-06-07 22:53:46

- Przecież ci powiedzialam, że wiem jak iść! Będziesz musiał mnie potem przeprosić, drapieżniku, za tą niewiarę - powiedziałam lekko nadąsana. - Chyba że z ciebie jednak niewychowany chłopiec. Tata mówi, że tylko ci wychowani powinni przyciągać moją uwagę - dodałam z powagą oraz lekkim uśmieszkiem, bo tata też zawsze je tak wypowiadał.

Isaac Leeches · 2020-06-07 22:56:30

Oburzyłem się nie na żarty.
- Oczywiście, że jestem wychowany, jestem najlepiej wychowany, przecież twój tata też mnie tego uczy, i uczę się tego w rodzinie - oświadczyłem. - I jeśli trafimy tam bez problemów, to oczywiście, że cię przeproszę za niewiarę - przyznałem, ponieważ miałem dumę jak i honor. Zerknąłem na Vivian. - Poza tym już przyciągnąłem twoją uwagę, czyli jestem jej wart!

Vivian Leeches · 2020-06-07 23:01:20

Roześmiałam się radośnie, a drzewa pochwyciły te dzięki, nie pozwalając się im rozejść za daleko. Bo w końcu nie chcieliśmy, by ktokolwiek nas usłyszał.
- Lubisz, gdy tata opowiada o różnych miejscach, więc stwoerdziłam, że pokażę ci jakieś fajne. Co prawda nie zwiedzimy naszej wioski, bo czarodzieje nie lubią obcych, a nawet nie wiem jak by zareagowali na wampira w wiosce! Wasza aura jest taka ostra - mruknęłam, bardziej do siebie, krzywiąc się lekko.

Isaac Leeches · 2020-06-07 23:06:12

- Ostra? - powtórzyłem ze zwątpieniem, nieco niezadowolony słowami czarodziejki. - Nie lubisz mojej aury? Dla mnie twoja jest taka... Um... słodka. I niewinna - przyznałem po zastanowieniu, główkując teraz, czy mogę jakoś zmienić swoją aurę, by bardziej podobała się czarodziejom. Choć skoro Vivian jej nie lubiła to profesor też...?!

Vivian Leeches · 2020-06-07 23:09:59

Wzruszyłam ramionami, pomijając fakt, że nie chciałam być nazwyana słodką! Byłam poważną czatodozejką, która już niedługo stanie się niebezpieczna!!!
- Mówię co widzę i czuję, nie moja wina, no, twoja też nie. Ale spoko, aura się non stop zmienia, w różnych momentach życia - wyjaśniłam mu. - Może kiedyś nie będzie inna, dam znać, jak coś się zmieni.

Isaac Leeches · 2020-06-07 23:13:23

- Dobrze, powiadom mnie wtedy w takim razie - przytaknąłem rzeczowo, wyciągając notes i sakwy przy pasie i grafitem zapisując na kartce papieru to czego dowiedziałem się o swojej aurze na noc dzisiejszą, oraz krótką notkę o tym, że Vivi powiadomi mnie, kiedy coś się zmieni.
- Twój tata kazał mi wszystkie rzeczy, które uważam za ważne zapisywać - wyjaśniłem jej. - Mówił, że mi to pomoże z emocjami i bardzo rozwinie.

Vivian Leeches · 2020-06-07 23:17:21

- Oh, no tak. Wiesz, że wypisywanie ważnych zdarzeń wymyśliła moja mama? - mruknęłam rozbawiona. - Tata kocha ją tak bardzo, że niemal stali się już jednym umysłem. Mama pisze wszystko, ciagleeee, ciągle pisze, przepisuje albo czyta - mruknęłam trochę znudzona. - Ja też miałam, ale przestałam. Teraz piszę swoje zaklęcia... Znaczy! Nie wymyślone przeze mnie, tylko no wiesz... Takie które chce umieć. Mama dała mi grubą księgę na nie. Pisze zaklęcie i notuje uwagi. - Wzruszyłam ramionami. - Będę potężną czarodziejką. I to już za kilka lat.

Isaac Leeches · 2020-06-07 23:24:58

- Zobaczymy - oświadczyłem krytycznie, chowając notes. - No wiesz, przed tobą bardzo trudna droga. Z tego co mówił twój tata bardzo ciężko dostać się do Kapłanów - wspomniałem. - Ale skoro tak mówisz... Um, jakich zaklęć się chcesz nauczyć? To są jakieś konkretne czary? Nie rozumiałem nigdy waszej magii - przyznałem się szczerze.

Vivian Leeches · 2020-06-07 23:30:05

- Szukam równowagi w naturze. Rośliny się mnie słuchają bez problemu, ziemia to mój żywioł. Ale czuję, że mogę zjednać się z jeszcze jednym co uczyni mnie idealną kandydatką do zakonu - mruknęłam, zagryzajac policzki. Zatrzymałam się, rozglądając. - Teraz musimy skręcić tu - oznajmiłam, wskazując rączką w prawo. Las wydawał się być przerażający ale ja wiedziałam, że to tylko noc i drzew, czyli nic strasznego.

Isaac Leeches · 2020-06-07 23:33:21

- Twój tata używa tylko jednego żywiołu, a ty jesteś jeszcze młodsza od niego. Myślisz, że tak można? - mruknąłem zdziwiony tą myślą. - To musi być... trudne. Ja dopiero wchodzę na nowe poziomy znajomości magii perswazji i czytania umysłów. Musiałem wcześnie zacząć, bo moi bracia cały czas się znęcali nade mną i mi zaglądali do myśli - westchnąłem. - Miałem powód... a ty? Jaki masz powód by zostać kapłanką?

Vivian Leeches · 2020-06-07 23:37:23

Uśmiechnęłam się i podskoczyłam radośnie.
- Już ci mówiłam, będę potężną czarodziejką, ja to wiem. Chcę dobrze użyć swoją magię. Chcę wpisać się w pamięć, stworzyć coś, albo... Wymyślić, zrobić... Moja mama zostawia po sobie księgi, tatę kochają wszyscy w wiosce, uczy ich tyłu ciekawych rzeczy, ale... Gdy umrą, to pojawią się nowi na ich miejsce. Ja chcę być niezastąpiona, Isaac. Wielka - podkreśliłam z uporem. - Oh, to już niedaleko, za chwilę usłyszysz szum wodospadu! Ja już czuję drgania.

#1 2020-06-06 00:30:06

Gdzieś w głębi lasu...

#2 2020-06-07 21:19:32

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#3 2020-06-07 21:32:07

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#4 2020-06-07 21:41:05

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#5 2020-06-07 21:57:29

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#6 2020-06-07 22:20:35

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#7 2020-06-07 22:36:38

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#8 2020-06-07 22:41:46

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#9 2020-06-07 22:50:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#10 2020-06-07 22:53:46

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#11 2020-06-07 22:56:30

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#12 2020-06-07 23:01:20

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#13 2020-06-07 23:06:12

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#14 2020-06-07 23:09:59

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#15 2020-06-07 23:13:23

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#16 2020-06-07 23:17:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#17 2020-06-07 23:24:58

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#18 2020-06-07 23:30:05

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#19 2020-06-07 23:33:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#20 2020-06-07 23:37:23

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka