Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2020-06-08 23:32:12

Uśmiechnąłem się lekko gdy nazwała mnie swoim przyjacielem.
- Nie wiem... Chyba za tydzień o tej samej porze. To najlepszy wieczór, tylko wtedy nie mam lekcji - wyjaśniłem. - A ty? Będziesz mogła przyjść za tydzień? O tej samej porze? - zapytałem niepewnie, zerkając na czarodziejkę.

Vivian Leeches · 2020-06-08 23:35:16

Zmarszczyłam brwi.
- O kurcze, lekcje. Tego nie przemyślałam - wymamrotałam, oddychając zaraz z ulgą. - Skoro ty nie masz lekcji, to mój tata śpi - wyjaśniłam mu szybko swoje zdenerwowanie. - Jejku - szepnęłam, pocierając swoje czoło. Gdyby wrócił i zobaczył, że mnie nie ma... Byłby wściekły. - Zacisnęłam wargi. A ja przecież chciałam, by czarodzieje było że mnie dumni, by wsyztskie istoty były!

Isaac Leeches · 2020-06-09 10:33:47

- Nie martw się, skoro teraz śpi, to wrócisz raz dwa i pójdziesz do łóżka, nic nie zauważy - uznałem spokojnie. - Tak więc za tydzień o tej samej porze. Bezpieczna pora - podsumowałem z uśmiechem, kiwając głową. Uśmiechnąłem się jeszcze do czarodziejki.
- Do zobaczenia, przyjaciółko! - zaśmiałem się cicho.

Vivian Leeches · 2020-06-09 18:17:34

Uśmiechnęłam się szeroko, gdy dotarliśmy do głównej drogi, gdzie każde z nas musiało ruszyć we własnym kierunku.
- Do zobaczenia, przyjacielu! - zawołałam i znajdując w sobie dużo sił pędem ruszyłam przez las, by jak najszybciej znaleźć się już w domu.

Isaac Leeches · 2020-06-09 18:28:17

----5 LAT PÓŹNIEJ----

Leżałem na trawie nad stawem z wodospadem. Leżałem rzecz jasna na kocu, bardzo wygodnym, chyba magicznym. Na pewno magicznym, nie miałem rzeczy której Vivi nie spróbowałby zaczarować, testując nowe zaklecia.
Usłyszałem ją, jak przechodzi przez naszą ścieżkę by się tu dostać. Wyciągnąłem z kieszeni butelkę z krwią i upiłem sporego łyka. Odkąd dorosłem jak i Vivian, musiałem się bardziej pilnować bo jej krew niosla niosła za sobą znacznie silniejszy zapach. Ja jednak nigdy nie chciałem myśleć o niej jak o "krwi".
- Spóźniona! - zawołałem gdy wyszła już nad jeziorko z lasu.

Vivian Leeches · 2020-06-09 18:38:07

Westchnęłam ciężko, zaciskając uśmiechnięte wargi, przechodząc między krzakami. Przechyliłam lekko głowę na bok, patrząc na rozwalonego na kocu wampira.
- Pragnę zauważyć, że moi rodzice wciąż patrzą mi na ręce. A do tego, tata postanowił dziś pomedytować przed domem i musiałam poczekać aż wróci do domu, żeby wyjść - poskarżyłam się, opadając z gracją obok przyjaciela. Ziewnęłam. - Poza tym, miałam dziś ciężki dzień. Właśnie! Nie uwierzysz co się stało - zawołałam podekscytowana, nie wyjawiając mu od razu o co chodzi.

Isaac Leeches · 2020-06-09 18:54:26

- Jak mi nie powiesz to przeczytam ci w myślach - zagoroziłem śmiejąc się szczerze i spojrzałem z powagą na Vivi. - No mów szybko co się stało? Wyglądasz jak ryba rozdymka z tych emocji więc to musi być coś naprawdę dobrego - dodałem, znów się uśmiechając.

Vivian Leeches · 2020-06-09 19:19:34

- Kapłanka pod której jestem opieką, zezwoliła mi na nowe zaklęcia. Przyniosła z biblioteki kapłanów księgę z zaawansowanymi zaklęciami ziemi oraz drugą z podstawowymi zaklęciami wody! - pochwaliłam się dumna jak paw. - Mówiła, że jeśli dalej będę tak pracować, to mam szansę opanować wodę jeszcze przed wstąpieniem do zakonu, rozumiesz? Rozumiesz jaka będę silna już na samym starcie!? - ekscytowałam się tym co raz bardziej i bardziej. - Gdybym tylko skupiła się na medytacji wystarczająco... Może odkryłabym więź z... jeszcze jednym? - brnęłam dalej w swoje fantazje. - Wiem, wiem, wiem! To trudne, sama tak mówiłam, ale teraz? Teraz czuję, że choć trudne, to osiągalne. - W końcu nabrałam powietrza i spokojnie wypuściłam je z płuc, przyglądając się reakcji przyjaciela.

Isaac Leeches · 2020-06-09 19:43:10

Zaśmiałem się szczerze, kręcąc głową zadowolony z mojej przyjaciółki.
- Jestem dumny - zapewniłem szczerze. - Od zawsze czułaś więź z wodą, nawet poza ziemią... Ale najpierw zajmij się podstawami wody, będziesz lepiej widziana jeśli dołączysz mając opanowane lepiej te dwa będziesz znacznie lepiej widziana niż kiedy będziesz się ledwo łapała wszystkich z elementów - zauważyłem spokojnie, spoglądając na Vivian. - To naprawdę duże wyróżnienie.

Vivian Leeches · 2020-06-09 19:48:25

- To ekstremalnie super - podsumowalam i radośnie oparłam na koc plecami. Podłożyłam sobie dłonie pod głowę i popatrzyłam w gwiazdy, rozsuwając gałęzie drzew. - Ale musze teraz więcej medytować - mruknęłam, krzywiąc się lekko. - Sam wiesz, że ja i bezruch to jak wampir i słońce - mruknęłam rozbawiona. - Ale dam radę. Wiedziałam, że będę musiała w końcu się mocniej skupić. - Westchnęłam. - A jak u ciebie...?

Isaac Leeches · 2020-06-09 19:55:38

- Nic nowego - zapewniłem spokojniej, uśmiechając się lekko. - Jedna z moich sióstr się wyprowadziła i udało mi się dostać większy pokój - pochwaliłem się. - Rodzice w końcu wcisnęli ją w małżeństwo z jednym z dziedziców jednego przedsiębiorstwa - wyjaśniłem z westchnieniem. - No wiesz, tak jak mojego starszego brata. Cieszę się że na razie mnie nie próbują gdzieś ożenić - jęknąłem. - Oh, no i ostatnio dostałem wyróżnienie z literatury, chyba w końcu będę mógł zacząć pisać pracę na swój certyfikat...

Vivian Leeches · 2020-06-09 20:01:42

- Jeeej, to super. Same dobre wieści z tego tygodnia. Wiesz co Isaac? - owoedzialam pytająco, na co on mruknął ciche "co?" i lekko się do mnie uśmiechnął. - Jesteśmy g e n i u s z a m i. Geniuszami! - podkreśliłam, chichocząc. Byłam zdecydowanie bardziej ruchliwa niż wampir, ale jemu to nie przeszkadzało jakoś bardzo... Nie zwracał mi przynajmniej na to uwagi. - I wiesz co jeszcze...? - zapytałam już smętniej. - Będzie mi trochę smutno, że... No wiesz, za jakiś czas już nie będziemy mogli się spotykać. Tak totalnie. - Westchnęłam ciężko.

Isaac Leeches · 2020-06-09 20:07:59

Skrzywiłem się lekko, unosząc się na łokciach nieco zasmucony.
- Tak, zdecydowanie to będzie... Smutne - westchnąłem. - No wiesz, chyba nigdy nie mieliśmy dłuższej przerwy niż góra dwa tygodnie - wspomniałem. - To będzie dziwne, przychodzić tu i cię nie spotykać, wiesz? - przyznałem, wahając się nagle. - I czy będę mógł w ogóle przychodzić? To w sumie twoje miejsc, musisz mi pozwolić...

Vivian Leeches · 2020-06-09 20:15:27

- Isaac, to jest nasze miejsce - zapewniłam go uśmiechając się szeroko i patrząc na niego z dołu. Jak to możliwe że nawet pod tym kątem wyglądał tak dobrze? Ah te wampiry i ich seksapil. - Więc nie gadaj, że będę musiała ci pozwolić. Ktoś musi o nie zadbać, ja... Chyba nie będę już mogła - mruknęłam, zagryzając lekko wargę i odwracając wzrok od jego twarzy, a wbijając go w gwieździste niebo. - Obiecujesz, że będziesz tu przychodził? No wiem, że to jeszcze jakiś czas no ale... Czas jakoś szybko płynie - zauważyłam. - Jeszcze przed chwilą pokazywałeś tamte gwiazdy - przypomniałam sobie rozbawiona, wykazując w niebo na trzy gwiazdy pomiędzy którymi pojawiał się czerwony księżyc, którego wampiry nazywały "krwistym". - To na serio było niedawno... daję głowę.

Isaac Leeches · 2020-06-09 20:23:56

- Wampiry mają problem z czasem na pewnym etapie, ale ja chyba jeszcze nie mam takiego problemu - parsknąłem. - Oczywiście, że będę tu przychodził. Lubię tu pisać. Będę dbał o to miejsce - zapewniłem ją spokojnie, mimo wszystko nie odwracając wzroku od czarodziejki jak ona ode mnie. Chwilę milczałem, zagryzając wargi.
- Już... Naprawdę więcej nie opusisz zakonu? Chodźby na jedną noc? - upewniłem się z wahaniem.

Vivian Leeches · 2020-06-09 20:32:50

- Raczej niee... - szepnęłam, wracając wzrokiem do wampira. Uśmiechnęłam się do niego słabo. - Mi też jest trochę przykro... Ale... Szykowałam się do tego całe życie. Mówiłam ci, jestem stworzona do wielkich rzeczy, Isaac - powiedziałam, z łagodnym wyrazem twarzy. - Ale do tego jeszcze dwa lata... Potem wchodzę na okres próbny i gdy go zakończę złożę ślubowanie... - powtarzałam to już setki razy ale... tym razem robiłam to chyba bardziej dla siebie.
Bo... Za dwa lata wszystko zmieni się do reszty? Naprawdę się zmieni? Zniknie życie które było, pojawi się nowe...

Isaac Leeches · 2020-06-09 20:35:23

- Koniecznie musimy wykorzystać więc życie, w którym możesz spokojnie hasać po lesie ze swoim przyjacielem wampirem - zaśmiałem się, starając jakoś ogonić cały żal rozmyślań o utracie swojej przyjaciółki. - Tam nawet nie będziesz mogła mnie wspomnieć. Czarodzieje raczej nie będą zachwyceni, że.. przyjaźnisz się z kimś z kłami - zauważyłem krzywiąc się lekko,bo czułem się plamą na idealnej prezencji Vivi.

Vivian Leeches · 2020-06-09 20:55:09

- Jesteś moim wielkim sekretem - szepnęłam, uśmiechając się znacząco. - Największą tajemnicą, skarbem, który muszę chronić! - Zachichotałam. - A ukrywam cię tutaj, przy szumie wody, pod osłoną nocy, dla czarodziei kompletnie nieosiągalne, by pojąć jak cenny jesteś - ciągnęłam dalej, wpatrzona w Isaaca. - Twoja głupia rodzina też nie wie, bo to idioci. - Zaśmiałam się, szturchając ramieniem wampira.

Isaac Leeches · 2020-06-09 20:59:24

Zaśmiałem zawstydzony, lekko pacnąwszy ręką ramię czarodziejki.
- Oj Vivi, nie przesadzaj już - zaśmiałem się cicho. - Aż tak cenny nie jestem. Nie wielu jakoś specjalnie się pali przynajmniej by to okazywać... Właściwie... Tylko ty - przyznałem, z wahaniem. - Mimo tylu lat nadal nie mam przyjaciół, najwyżej kilka znajomości - i okazyjnie kochanki - ale tak naprawdę to tylko ty... nadal jesteś tą najważniejszą, wiesz? Dlatego ciężko mi aż wyobrazić sobie przychodzenie tu nocą bez ciebie - przyznałem się szczerze, spoglądając na Vivan czule, z delikatnym uśmiechem, mimo wszystko czując, że musiałem się zarumienić, a moja blada cera na pewno to odzwierciedliła.

Vivian Leeches · 2020-06-09 22:21:42

- Ohhh, zaraz oboje się zarumienimy i będziemy jak dwa buraki - podsumowalam rozbawiona, wyciągając dłoń i klepiąc wampira po policzku. - Mi zostały jeszcze dwa lata, więc nie musimy jeszcze płakać... A ty pewnie za jakiś czas będziesz miał żonę, być może się wyprowadzisz. Zmiana otoczenia pewnie będzie super - próbowałam szukać jakiś pozytywów.

#61 2020-06-08 23:32:12

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#62 2020-06-08 23:35:16

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#63 2020-06-09 10:33:47

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#64 2020-06-09 18:17:34

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#65 2020-06-09 18:28:17

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#66 2020-06-09 18:38:07

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#67 2020-06-09 18:54:26

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#68 2020-06-09 19:19:34

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#69 2020-06-09 19:43:10

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#70 2020-06-09 19:48:25

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#71 2020-06-09 19:55:38

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#72 2020-06-09 20:01:42

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#73 2020-06-09 20:07:59

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#74 2020-06-09 20:15:27

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#75 2020-06-09 20:23:56

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#76 2020-06-09 20:32:50

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#77 2020-06-09 20:35:23

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#78 2020-06-09 20:55:09

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#79 2020-06-09 20:59:24

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#80 2020-06-09 22:21:42

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka