Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2021-02-05 13:19:52

Nie byłem zadowolony. Poczułem się naprawdę bezbronny i bezradny, kiedy mnie uśpiła ruchem ręki. Wiedziałem, że to potrafiła i wiedziałem, że zrobiła to zapewne dla mojego dobra. Jednakże... Nie podobało mi się. Zasnąłem, nie wiem czy z moją Vivian u boku, czy w ogóle poszła spać, czy odpoczęła.
Jednakże kiedy obudziłem się następnej nocy, po przespaniu znów ponad 12 godzin, ucieszył mnie widok Vivi, która założyła w końcu jeden z dwóch płaszczów. Była jednak blada, miała zaczerwieniony nosek, a dłonie skostniałe. Nakładała mi opatrunek na nogę. Rana zasklepiła się, jednak nie zamknęła zupełnie. Widocznie maść, którą czułem na nodze i moje zdolności lecznicze, w końcu zaczęły działać.
- Vivian... - zachrypnąłem, a czarodziejka spojrzała na mnie zaskoczona. - Wszystko dobrze, czuję się... dobrze - westchnąłem. - Odpoczęłaś? Proszę powiedz, że choć trochę....

Vivian Leeches · 2021-02-05 13:38:33

- Tak, trochę tak - skłamałam gładko, uśmiechając się lekko do mojego wampirka. - Widzę, że z nogą już lepiej. Ale... Nie wiem czy nie powinniśmy tego zszyć - szepnęłam,zaciskając wargi. - Jeśli naprawdę chcemy jutro iść do chatki, to... Rana się otworzy, Isaac. Jestem tego bardziej niż pewna - szepnęłam, delikatnie gładząc go po kolanie i spoglądając na niego z czułością. - Okłady i maść nie poradzą sobie. Rana jest czysta i nie wdało się zakażenie, ale cały czas może się wdać. Muszę zrobić nic... Znieczule cię i zszyje nogę - podsumowałam,wracając do opartywania nogi. - Nad ranem pójdę zebrać potrzebne rzeczy...

Isaac Leeches · 2021-02-05 13:49:02

Pokiwałem głową ze zrozumieniem.
- Dobrze - pokiwałem głową spokojnie. Nie bałem się bólu, ufałem mojej czarodziejce. - Ścisnę nogę paskiem pod kolanem i postaram się... nie patrzeć - westchnąłem, kiwając głową. - Masz rację. Dobrze będzie to zszyć, a ja ci ufam. Póki co nie czuję bólu już niemal w ogóle - przyznałem. - Kość się naprawiła... czuję, że nie boli i jest już stabilna - powiedziałem, lekko marszcząc brwi. - Zużyłem dużo sił podczas snu - przyznałem szczerze i odetchnąłem. - To dobrze.

Vivian Leeches · 2021-02-05 14:47:44

- Niesamowite, że wampiry się tak szybko goją. Czarodziej musiałby się leczyć dobry miesiąc, by ból w końcu całkowicie ustał - wymamrotałam, kręcąc głową. - Natura obradowała nas wielką magia, ale nie dała nam jej wewnętrznie używać, a zewnętrznie. Twoje ciało w magiczny sposób leczy się samo z siebie. Czarodziej bez sił... Nie jest w stanie sam się leczyć - wymamrotałam spokojnie, nawet trochę za bardzo spokojnie. Ah, byłam już zbyt zmęczona na większe emocje. - Skończyłam - mruknęłam i uśmiechnęłam się blado. - Położę się teraz na chwilkę... Jeśli nie obudzę się do rana, obudź mnie proszę. Muszę iść zrobić nić - zaznaczyłam twardo, by zrozumiał powagę sytuacji.

Isaac Leeches · 2021-02-05 14:59:06

- Dobrze, obudzę cię - uśmiechnąłem się słabo. - Ale teraz choć, połóż się obok, a ze wschodem słońca cię obudzę - obiecałem i zrobiłem jej jeszcze trochę miejsca, by bez problemu mogła się zmieścić na łóżku. Popatrzyłem na nią z czułością. - Pracujesz tak dzielnie i dużo... zdecydowanie zasługujesz na odrobinę odpoczynku - uśmiechnąłem się lekko. - Też cię mogę uśpić magicznie, więc nie próbujmy tego... - dodałem miękko, unosząc brew.

Vivian Leeches · 2021-02-05 15:11:30

Również Unioslam brew, spoglądając na niego z lekka rozloszczona.
- Nawet tak nie żartuj, Isaac. Jestem sliniejsza niż może ci się wydawać. Jeśli zaczniesz na mnie próbować swojej magii, nauczę się ją skutecznie odpierać - powedziałam trochę za ostro, byłam rozdrażniona przez wyczerpanie.

Isaac Leeches · 2021-02-05 15:40:44

Parsknąłem i popatrzyłem na nią rozbawiony.
- Nie fair. Czyli ja mam być bezbronny i podatny na Twoją magię, jeden ruch i jestem już nie przytomny...? Jeszcze o tym pogadamy - uprzedziłem rozbawiony lekko i zaraz zamknąłem oczy. Połóż się już lepiej. Bandaże są na swoich miejscach, a do Wschodu słońca jeszcze trochę czasu. Więc bez obaw - uznałem miękko. - Odpocznij obok mnie choć te kilka godzin
Chce zasypiać obok ciebie...

Vivian Leeches · 2021-02-05 18:21:21

Westchnęłam ciężko i kiwnelam głową. Na czworaka przesunęłam się do wampira i ostrożnie ułożyłam obok niego, jednak Isaac przyciągnął mnie bardziej, tak, że w końcu leżałam wtulona policzkiem w jego ramię.
- Na pewno cię nic nie boli...? Bardzo się martwię Isaac - powiedzialam z zaciśniętym gardłem. - Ja... Przestraszyłam się, że cię stracę. Bardzo...

Isaac Leeches · 2021-02-05 18:26:43

- Chyba zapomniałaś kim jestem - parsknąłem cicho. - Nie tak łatwo mnie pokonać, byle dziki zwierz tego nie dokona. Jestem wampirem, pierwszym który kocha - zaśmiałem się cicho. - Dzięki temu czuję się niezwyciężony - dodałem szeptem, całując moją czarodziejkę w skroń. - Nie musisz się martwić. Poradzę sobie, mam moją magię i ciebie po swojej stronie. Możesz być pewna, że dzięki temu nic nie jest mi straszne - uznałem czule.

Vivian Leeches · 2021-02-05 19:20:16

- Wydaje ci się, że jesteś niezniszczalny... Tym bardziej się o ciebie boje - szepnęłam zmartwiona. - Jak ja mam się o ciebie nie martwić? Mówiłam ci już wiele razy i powtórzę po raz kolejny: Isaac, na tą chwilę jesteś najważniejsza osobą w moim życiu, jesteś moim miejscem i moim wszytskim. Ja po prostu nie jestem w stanie przestać się martwić. Ty masz w głowie plan, ideę, a ja muszę o ciebie dbać, byś doprowadził nas bezpiecznie na miejsce. I będę to robić. Nie możesz mi tego zabraniać.

Isaac Leeches · 2021-02-05 19:40:20

Uśmiechnąłem się delikatnie. Z czułością i troską.
- W porządku... Kochanie, w porządku... Jesteś moim wszystkim, czasem tego nie rozumiem szczerze mówiąc, ale... Nie mam nic poza tobą... Tak wiele stracić i dla tak wielkiej sprawy walczyć - westchnąłem cicho. - Kocham cię. I cieszę się, że się mną opiekujesz... Ale nie usypiaj mnie więcej magią, bez mojej zgody, dobrze? - poprosiłem ją z nutką powagi. - Gdybyś to zaproponowała, to bym się zgodził, ale proszę... - westchnąłem cicho.

Vivian Leeches · 2021-02-05 19:51:10

- Nie wiem czy byś się zgodził i zrozumiał. Teraz nadal nie rozumiesz. Musisz się jak najszybciej zregenerować, nie ma czasu na kłótnie i niedopowiedzenia. Ja musiałam się uwinąć ze wsyztskim ale ty chciałeś mnie zablokować a ja... Ja jestem już osłabiona wystarczająco. Nie było czasu - wymamrotałam szczerze przejęta tym wszystkim. - Ale nie jestem mi źle z tego powodu, że to zrobiłam, nie żałuję i nie będę cię przepraszać - zakończyłam dosyć twardo, łapiąc głęboki oddech i zamykając oczy. Byłam... Byłam naprawdę wykończona, każda cząsteczka mnie wolała o pomoc, o sen, o odpoczynek...

Isaac Leeches · 2021-02-06 01:16:08

Zacisnąłem usta i po prostu zamknąłem oczy. Miała rację. Jak zawsze miała rację... Moja mądra czarodziejka... Tak wiele wiedziała i tak wiele mnie nauczyła.
- Śpijmy już - powiedziałem cicho i kiedy czarodziejka wtuliła się w moje ramię, mogłem spokojnie zasnąć i... Odetchnąć. Byliśmy chooc przez chwilę w cieple i bezpieczeństwie. Przynajmniej do rana...

Faktycznie gdy tylko wyczułem instynktem, że słońce wzniosło się nad horyzont, z bólem serca trąciłem ramię mojej ukochanej, która wtulała się we mnie. Obudziła się, na nieszczęście. Była gotowa wstając i od razu ruszać na zewnątrz. Odetchnąłem tylko głęboko, ale wypuściłem ją z łóżka.
- Uspisz mnie znów? Zregeneruje się jeszcze trochę... - poprosiłem słabo.

Vivian Leeches · 2021-02-06 01:33:18

- Oczywiście kochany - szepnęłam, uśmiechając się do niego. Te kilka godzin snu nie zregenerowało mnie całkowicie,wciąż byłam zmęczona, ale przynajmniej już nie byłam wykończona. Czułam że miałam w sobie wystarczająco sił na kilka zaklęć. - Już to robię. Ale będzie dosyć słabe. Nie chcę cię tak mocno usypiać i zostawiać samego - wyjaśniłam. Musnelam wargami jego usta a następnie ułożyłam słonie na jego twarzy. Wampir momentalnie odpłynął... Potrzebował jeszcze tak wiele wypoczynku...
Kiedy byłam pewna że śpi, a zaklęcie działa, ruszyłam załatwić wszystkie potrzebne rzeczy, uprzednio zdejmując bandaże i nakładając znów okłady z konieczny.

Isaac Leeches · 2021-02-06 04:29:34

Kiedy spałem pod wpływem czaru, czas jakoś inaczej płynął... Nieco... Lepiej. Czułem, że wszystkie siły są skupione na regeneracji, a kiedy tak się działo, od razu zdrowiałem. Vivian mówiła że zazdrości mi tej mocy leczniczej, jednak nie wiedziała nawet jak żądny krwi teraz byłem, bo takiej ekstremalnej regeneracji. Coraz bardziej składaniałem się ku... Prośbie o odrobinę krwi mojej czarodziejki. Świeża krew z samego paluszka dużo by mi dała... Może potem ją poproszę.
Jednak kiedy otworzyłem znów oczy, nie powitał mnie najradośniejszy moment. Moja czarodziejka obrabiała metal, swój bliski żywioł,, dar ziemi, by ostrze było małe ale i jak najostrzejsze. Nić leżała dalej.
- Dobrze się czujesz? W sensie... Czujesz się nna siłach, by to robić? - upewniłem się szczerze.

Vivian Leeches · 2021-02-06 10:27:09

Drgnelam zaskoczona jego głosem, ale zaraz wysilam się by powrócić do równowagi sprzed chwili. Zmarszczyłam tylko mocno brwi, nie obracając głowy i nie spoglądając w stronę wampira.
- Nie ma znaczenia co czuje w tej chwili, Isaacu - szepnęłam skupiona. - Za to znaczenie ma nasza dalsza droga. Zaczęły się duże mrozy. W domku jest potwornie zimno, ocieplilam go mchem ale niewiele to dało - wymamrotałam. - Gdy spadnie śnieg... Rozchorujemy się oboje. Dostaniemy gorączki, stracimy siły... Musimy ruszać - wymamrotałam.

Isaac Leeches · 2021-02-06 10:55:07

Skrzywiłem się i jedynie skinąłem głową milcząco. Teraz dotarcie do domku było naszą jedyną nadzieją na schronienie przed zimą... Uniosłem się do pozycji siedzącej i sięgnąłem po pasek który leżał przy łóżku by spiąć nim nogę poniżej kolana.
- Kiedy będziesz chciała zaczynać będę gotów - powiedziałem spokojnie. - Jutro wyruszymy po zjedzeni czegoś, w drogę do domku. Jeśli szwy będą dobrze trzymać może zajmie nam to krócej niż sądziłem - uznałem rzeczowo. - Będziemy musieli iść szybko, by utrzymać ciepło...

Vivian Leeches · 2021-02-06 11:06:27

- Będziemy iść odpowiednim tempem, by szwy nie puściły, Isaac - wymamrotałam, biorąc głęboki oddech i przysuwając się ze wszystkimi potrzebnymi rzeczami do jego nogi. Za usnęłam mocno wargi i popatrzyłam na wampira z powagą. - Lepiej dojść w 3 dni, niż po 1 dniu szybkiego marszu miało by to pęknąć, rozumiesz? Jak spadnie śnieg, to rośliny umrą, rozumiesz? Nie będzie z czego zrobić okładów, zostaną tylko zaklęcia, a ja nie mam teraz siły na takie czary. Jeśli ich użyje, mogę zemdleć, a ty sam będziesz ledwo szedł, nie uniesiesz mnie. - Pokręciłam głową. - Musimy to racjonalnie jakoś... Uh... Nie wiem. Jestem zmęczona, głodna i zmarznięta, coraz gorzej mi się myśli, kochany...

Isaac Leeches · 2021-02-06 12:49:02

Zacisnąłem wargi z olbrzymim poczuciem winy i pokiwałem głową.
- Wiem... Wiem to - westchnąłem cicho. - Wiele spadło ci na barki.. Ale jest dobrze. Czuję się dobrze, noga zagoi się dzięki tobie lada dzień... - uśmiechnąłem się lekko. - Jak tylko ją zszyjesz i zabandażujesz to o zmierzchu ruszamy - westchnąłem cicho. - Założymy więcej warstw na siebie, znajdę dla siebie jakiś kij by się na nim wspierać i... i ruszymy - pokiwałem głową zdecydowanie. - W tamtej chatce przeczekamy śniegi, odpoczniemy i będziemy bezpieczniejsi. Wrócę do polowań... Mam jeszcze trochę krwi na szczęście - westchnąłem cicho.

Vivian Leeches · 2021-02-06 13:45:28

- Ale nie mamy już żadnego jedzenia - zauważyłam z nutą bólu w głosie. - Dam radę jeszcze przez dzień, czy dwa, ale też potrzebuje porządnego posiłku. Sama muszę... Coś zrobić sobie. Ty musisz jeszcze odpoczywać, nie możesz... - Pokręciłam głową i westchnęłam ciężko. Uśmiechnęłam się zaraz do niego lekko. - Hm... Później jeszcze zastanowimy się co z tą świeżą krwią - szepnęłam łagodniej. - Teraz jednak... Postaraj się skupić na czymś przyjemnym - mruknęłam. - Chcesz... Żebym ci zaśpiewała? - zaproponowałam.

#501 2021-02-05 13:19:52

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#502 2021-02-05 13:38:33

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#503 2021-02-05 13:49:02

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#504 2021-02-05 14:47:44

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#505 2021-02-05 14:59:06

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#506 2021-02-05 15:11:30

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#507 2021-02-05 15:40:44

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#508 2021-02-05 18:21:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#509 2021-02-05 18:26:43

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#510 2021-02-05 19:20:16

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#511 2021-02-05 19:40:20

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#512 2021-02-05 19:51:10

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#513 2021-02-06 01:16:08

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#514 2021-02-06 01:33:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#515 2021-02-06 04:29:34

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#516 2021-02-06 10:27:09

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#517 2021-02-06 10:55:07

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#518 2021-02-06 11:06:27

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#519 2021-02-06 12:49:02

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#520 2021-02-06 13:45:28

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka