Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2021-01-25 19:35:55

- Hej... - powiedziałem cicho, muskając jej dłoń swoją dłonią. - Możemy tu zostać. Dłużej. Pamiętasz, uzgodniliśmy że czasem zrobimy dłuższy przystanek - przypomniałem miękko i westchnąłem zaraz ciężko, wracając wzrokiem w stronę wielkiego jeziora. - Kolejny odcinek będzie już od nas wymagał sił, a nie mamy teraz sił... Wiesz sama o tym - mruknąłem. - Musimy... zrobić dłuższą przerwę i znaleźć jakiś sposób. By oswoić się z nowymi warunkami - uznałem z przekonaniem. - Ten szałas wytrzyma dłużej, mamy dostęp do dobrej wody. Jest tu zwierzyna łowna. Myślę, że... to dobre miejsce by... znaleźć nową strategię.

Vivian Leeches · 2021-01-25 22:50:21

Pokiwałam spokojnie głową i westchnęłam głośniko, siadając prosto. Usadowiłam się inaczej, siadając po turecku i położyłam dłonie na kolanach, biorąc jeszcze jeden głęboki oddech i lekko kiwając głową.
- Wiem że nie mamy sił - powtórzyłam spokojnym głosem, przymykając powieki, siedząc niezmiernie w tej samej wyprostowanej pozycji. - Jeśli uważasz, że jest tu na tyle bezpiecznie by zostać tu nawet kilka dni... To z całą pewnością nam się to przyda - oznajmiłam. - Możesz dziś... Przejść się po okolicy na zwiady? Sprawdzić czy na pewno wsyztsko gra? - Uchylilam powiekę, zerkając na wampira. - Ja chyba... Potrzebuje trochę medytacji. Jestem rozkojarzonya. To zapewne przez zmęczenie ale... Rozumiesz, muszę dbać o połączenie z energią żywiołów... - Uśmiechnęłam się lekko.

Isaac Leeches · 2021-01-26 14:55:03

Pokiwałem głową z nutką powagi i pocałowałem Vivi jeszcze raz w usta.
- Medytuj spokojnie. Ja przejdę się po okolicy... Może znajdę nieco owoców leśnych - uśmiechnąłem się czule. - Oczyszczę okolice i upewnię się, że nic złego nas tu nie spotka - zapewniłem ją spokojnym tonem. - Nie wyczuwam niebezpieczeństwa w tej okolicy... Chyba oboje potrzebujemy na kilka dni rozluźnienia - uznałem i w końcu wstałem z ziemi. - Będę na odległość głosu Viv. Odpocznij i medytuj ile chcesz...

Vivian Leeches · 2021-01-26 18:45:23

Zacisnęłam mocno wargi z nutą smutku w oczach, którą wolałam schować przed Isaackiem.
- Tak, kilka dni regeneracji będzie dla nas idealnym kolejnym krokiem - szepnęłam, podnosząc wzrok na wampira i uśmiechając się łagodnie. - Patrolu okolice spokojnie, ja nie zamierzam ruszać się z miejsca, a skoro mówisz że jest spokojnie i bezpiecznie, to zapewne tak właśnie jest - podsumowałam z pewnością w głowie i wzięłam głęboki oddech, wracając do swojej wyprostowanej pozycji.
Issac jeszcze przez chwilę stał obok mnie. Nie miałam pojęcia, czy się po prostu zamyślił, czy przyglądał się czemuś... Albo mi? Jednak ja się nie odezwałam a on spokojnym krokiem odszedł.
Nie było go chyba dłuższy czas. Po plecy zdążyły mi zdrętwieć od nadmiernie prostego siedzenia. Odetchnęłam cicho, kładąc się na plecach na trawie i popatrzyłam w niebo. Niewiele było widać, ponieważ było nieco zachmurzone. Bałam się trochę zimnej pory, a ten czas powoli się zbliżał. Zdecydowanie wolałam ciepło, ale nie dało się niczego przeskoczyć. Może... Uh, źle mi było myśleć o tym, że będziemy wykorzystywać każdy skrawek tych biednych upolowanych zwierząt, ale pamiętałam, że Isaac mówił o tym, że wampirzyce chodzą w futrach i jest w nich ciepło. Co gdybym przyszyła jakieś futerko do naszych rzeczy? Albo zrobiła nam nakrycia ze skór? Zapewne trzymały by ciepło zdecydowanie lepiej od kocy, których używaliśmy teraz.
Drgnęłam, słysząc dźwięk łamanych gałęzi i szybko podniosłam się do pozycji siedzącej, rozglądając się czujnie. Odetchnęłam z ulgą gdy zobaczyłam zmierzającego w moją stronę wampira i znów się położyłam, przeczesując palcami potargane włosy.

Isaac Leeches · 2021-01-27 00:52:29

- Wszystko w porządku, jest tu dużo suchego drwa, w sam raz na ogniska i znalazłem trochę grzybów oraz polanę jagód. Pokażę Ci ją jutro nocą - powiedziałem miękko i położyłem się obok Vivian. Oddychała płytko, dopiero uspokając oddech po tym jak ją wystraszyłem. - Szkoda, że są chmury - zacząłem z westchnieniem. - Wypatrzylbym nam nasze gwiazdy. Trzy gwiazdy wampirów - uśmiechnąłem się lekko i zerknąłem na Vivi. - Pamiętasz... Prawda? Opowiadałem ci o Krwawym księżycu i o balach, które się wtedy odbywają... - westchnąłem cicho. - Chciałbym cię zabrać na taki bal... Byłabyś najjaśniejszą i najpiękniejszą z dam... - westchnąłem oczarowany tą wizją.

Vivian Leeches · 2021-01-27 08:48:35

Uśmiechnęłam się mimowolnie. To był całkiem przyjemny temat w porównaniu do tych, które prowadziliśmy ostatnim czasem. I może kiedyś bym się skrzywiła, pwedziala "Ja? Na balu wampirów? Nie, nie" ale teraz sytuacja była zupełnie inna i miałam ochotę pomarzyć z Isaackiem o takich rzeczach.
- Hmm... Sukienki już mam - szepnęłam, sięgając po jego dłoń i zaciskając na niej palce. - Musiałbyś mnie tylko nauczyć co robić. Oh, i jak tańczyć. Wy raczej nie tańczycie tak jak czarodzieje - szepnęłam, nie przestając się uśmiechać i prezchylilam głowę w bok, spoglądając na wampira.

Isaac Leeches · 2021-01-27 15:56:55

- Z przyjemnością nauczę cię tańczyć Viv - zapewniłem ją miękko. - W domu wszyscy uczyliśmy sie tańczyć, a wszystkie bale były wielkimi wydarzeniami - uśmiechnąłem się lekko. - Są pełne emocji, piękna i ruchu, myślę że spodobają się mojej zbuntowanej czarodziejce - uznałem z przekonaniem i pocałowałem lekko moją ukochaną. Ah ukochana, zabawne słowo do którego przywykłem już prawie całkowicie. - Może pewnej pięknej, gwieździstej nocy? - zaproponowałem miękko.

Vivian Leeches · 2021-01-27 17:21:46

Uśmiechnęłam się słabo.
- Tak, może tak. A przede wszystkim gdy już będziemy wypoczęci... Chce abyś uczył mnie tam żyć, ale przede wszystkim zależy mi na tym, by nie tracić energii - szepnęłam, wodząc wzrokiem po jego twarzy. - Choć... - Uśmiechnęłam się znów, tym razem szerzej i radośniej. - Po co mamy czekać do jakiejś tam gwieździstej nocy? - zapytałam,podciągając się na łokciach do góry i rozglądając. - Albo może zamiast tańczyć, miałbyś ochotę na kąpiel?

Isaac Leeches · 2021-01-27 17:31:42

Uśmiechnąłem się lekko i spojrzałem na jezioro przed nami unosząc się nieco.
- W sumie... Chyba najlepiej będzie ci się połączyć z wodą właśnie w wodzie - westchnąłem z nutką rozbawienia. - Z najwyższą przyjemnością wskoczę z tobą do wody! Jezioro wygląda naprawdę magicznie... - przyznałem i uniosłem się wyżej, by zdjąć z siebie lekką i wytrzymałą koszulkę, a potem równie wytrzymałe spodnie ze skóry, które zabrałem ze sobą z domu.

Vivian Leeches · 2021-01-27 17:43:17

Westchnęłam cicho i rozejrzałam się jeszcze raz, podnosząc z ziemi.
- Tak... Magicznie - szepnęłam i zaczęłam się rozbierać, spoglądając na Isaaca przelotnie. Odrzuciłam nabój swoje ubrania, tak samo jak on. Objęłam się ramionami. - Uważaj tylko, bo naprawdę mam wrażenie, że tam jest głęboko - zaznaczyłam, powoli wchodząc za mężczyzną.
Westchnęłam cicho, gdy zanurzyłam się w wodzie po szyję i uśmiechnęłam, zerkając znów na mojego kochanego wampirka.
- Szkoda, że nie możemy zamieszkać w takim miejscu...

Isaac Leeches · 2021-01-27 17:50:18

Popatrzyłem na nią miękko i przyciągnąłem do siebie, by objęła mnie.
- Vivian... możemy tu zostać na... trochę dłużej - uśmiechnąłem się czule. - Jesteśmy całkiem daleko. Na pewno na jakiś czas bezpieczni, jednak... Nie wiadomo na jak długo to wystarczy - westchnąłem cicho. - Uważam, że to dobre miejsce. Dużo tu zieleni, nasze schronienie możemy jeszcze jakoś poprawić, możemy też łowić ryby tutaj i... - zamyśliłem się cicho. - Musimy oswoić się z nową sytuacją. Sądzę że to rozsądne zatrzymać się tutaj na jakiś czas... Może nie zamieszkać, ale... To dobre miejsce - uśmiechnąłem się czule, wierząc, że dziewczynie spodoba się ten pomysł.

Vivian Leeches · 2021-01-27 17:58:48

Zacisnęłam wargi. Było mi... Smutno. Nie umiałam powstrzymać fali smutku, która zalała całe moje ciało. Po prostu... Nie mieliśmy swojego miejsca. Nigdzie go nie było. Teraz już ani wśród wampirów, ani czarodziejów. Co to za życie... Przerażała mnie momentami ta perspektywa. Bycia "włóczęgą". Bo tym póki co byliśmy. Mieliśmy siebie i to faktycznie miało bardzo duże znaczenie, dawało nam siłę,a ona była nam niezwykle potrzebna.
Mogliśmy zostać tu na "dłuższą chwilę"... Ale nie zostać tak naprawdę. Westchnęłam ciężko i kiedy skończyłam rozmyślać, wróciłam wzrokiem do twarzy wampra.
- Tak... Chciałabym zostać. Ale... Mieliśmy dłuższy postój, gdy zaczęłam jeść mięso. Czy kolejny dłuższy na pewno jest bezpieczny? - zapytałam przejęta, gładząc go po twarzy.

Isaac Leeches · 2021-01-27 18:04:18

- Jesteśmy stosunkowo daleko, przeszliśmy kilka ciężkich odcinków, więc... myślę że nie mamy się czym martwić... - powiedziałem cicho i popatrzyłem w jej smutne oczy. - Jest ci... źle - stwierdziłem smutno. - Wiesz, że nie chciałem tego dla nas, dla ciebie... Wiem, że możesz nie wierzyć w mój plan, przynajmniej jeszcze nie tak mocno jak ja, ale... - westchnąłem głęboko. - Naprawdę czuję, że tam powinniśmy iść... Choć widzę... ci trudno. Wybaczysz mi kiedyś?

Vivian Leeches · 2021-01-27 18:16:34

Popatrzyłam na niego wystraszona, aż zachlysnelam się powietrzem i pokręciłam zbyt gwałtownie głową.
- Isaac - pwiedzialam mocno i pewnie. - Wiedziałam na co się pisze, zaufałam ci i nadal ci ufam. Gdybym nie udała, to bym uciekła. - Pokręciłam głową. - Mam wrażenie, że moja wola przetrwania jest naprawdę duża i gdybym nie była przekonana co do twoich działań to nie szklanym za tobą tak pewnie. - Objęłam ciaśniej jego szyję ramionami. - Jest mi źle... Bo chciałabym mieć nasze miejsce. Wiedzieć i być pewnym gdzie go mam. Ale teraz nie wiem. A wychowałam się w kostce gdzie każdy je miał... Był otoczony ciepłem, troska. Każdy dbał o każdego. Teraz jesteśmy tylko my, a ja... - Westchnęłam ciężko. - Przeżywam to wszystko. Cały czas od nowa. Jeśli oczekujesz wybaczenia to wybaczam ci wszystko, teraz, wszystko ci odpuszczam, każde twoje zmartwienie, wampirze. Nie mecz się - poprosiłam, zazesujac mokrą dłonią do tyłu włosy z jego czoła.

Isaac Leeches · 2021-01-27 18:25:56

Westchnąłem cicho, kręcąc głową i trącając jej nos swoim nosem.
- Dobrze... Jeśli mi wybaczasz to wszystko dobrze... - westchnąłem cichutko. - Znajdziemy nasze miejsce, obiecuję ci... Wiem, że to ciężkie, ale też chciałbym mieć swoje miejsce... Po raz pierwszy w życiu... - mruknąłem cicho. - Wiesz, zawsze uważałem za swoje miejsce ten zagajnik z jeziorkiem i wodospadem, to nasze miejsce. - Teraz chcę czegoś nowego. Czegoś stałego. Naszego, skąd nie będziemy musieli już uciekać - westchnąłem cicho. - Będzie dobrze, Vivi... Wierzę w to głęboko, wiem to...!

Vivian Leeches · 2021-01-27 18:30:05

Uśmiechnęłam się łagodnie i westchnęłam głęboko.
- Tak, zagajnik był naszym miejscem, ale teraz jest już wiele kilometrów od nas. Czyli... Już nie jest nasze - podsumowalam. - Wybacz... Ostatnie czego chce, to wpędzać cię w poczucie winy, Isaac! Naprawdę. Cieszę się, że dążymy do czegoś razem. Po prostu sama jeszcze nie widzę celu. Ale mam siły, by iść do przodu. Takie... Mentalne siły - podsumowałam, rozluźniając uścisk i powoli się odsuwając.

Isaac Leeches · 2021-01-27 23:10:50

- Mentalnie... - westchnąłem cicho, pozwalając jej się odsunąć ode mnie. Jednak nie spodobało mi się to i jak dziecko przyciąga do siebie zabawkę, tak ja przyciągnąłem moją ukochaną znów do siebie, by ją objąć. Tak lubiłem ją obejmować. - Znajdziemy też siły fizyczne... ja jestem silniejszy. Ty tez nabierasz mięśni, nie tylko siły magicznej... Oboje potrzebujemy odpoczynku. Dalej będzie coraz trudniej, ale masz moje słowo... cel będzie tego warty... Przysięgam... - zapewniałem ją dalej. AH, gdyby mogła wejść do mojej głowy, zobaczyć dokładnie moje jasne i klarowne myśli! Jakby coś mnie pchało do pałacu...!

▼Ukryta wiadomość

Vivian Leeches · 2021-01-27 23:18:55

Zaśmiałam się krótko, gdy znów przylgnęła do Isaaca.
- Kocahny... Dobrze. Wiersze ci, wierzę że w końcu zobaczę tak jasny obraz jak ty masz w swojej głowie. Na razie zdaje się na ciebie. Wiem, że nie chcesz mnie skrzywdzić, wampirze - zoenelam, lekko załamującym się głosem. - Obronimy się przed wszystkim i dotrzemy w końcu do bezpiecznego miejsca. Naszego. A póki co... Proszę, bądź moim miejscem... - szepnęłam, usmiechajac się i muskając wargami jego ucho.

▼Ukryta wiadomość

Isaac Leeches · 2021-01-27 23:29:25

- Będę.... Będę twoim miejscem, cokolwiek ma to znaczyć - westchnąłem cicho i pogłaskałem ją po plecach. - No dobrze... Vivan, moja piękna.... Wyjdźmy już z wody. Rozpalę nam ogień w naszym schronieniu, możesz dasz radę jakoś magią go dodatkowo uprzyjemnić? Ogrzejemy się przy ogniu, a nim wejdzie słońce, schowamy się spokojnie w łóżku - uśmiechnąłem się miękko. - Spędźmy dobrze i produktywnie ten czas spędzony tutaj...

Vivian Leeches · 2021-01-27 23:35:03

- Nie wiem co z ogniem. Nadal jakoś nie umiem nawet wykształcić w sobie zaufania do tego żywiołu - mruknęłam i pozwoliłam się pociągnąć Isaackowi w stronę brzegu. - Ogień jakby,żyje... Jest inny niż reszta żywiołów, krzywdzi nawet w najdrobniejszym stopniu - bąknęłam,zagryzajac wargę. Zaraz jednak zapomniałam o tamtych rzeczach, gdy delikatny wiatr owial moje mokre ciało. - Uh, zimno - szepnęłam, sięgając po swoje rzeczy i obejmując się ramionami.

#441 2021-01-25 19:35:55

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#442 2021-01-25 22:50:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#443 2021-01-26 14:55:03

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#444 2021-01-26 18:45:23

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#445 2021-01-27 00:52:29

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#446 2021-01-27 08:48:35

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#447 2021-01-27 15:56:55

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#448 2021-01-27 17:21:46

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#449 2021-01-27 17:31:42

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#450 2021-01-27 17:43:17

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#451 2021-01-27 17:50:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#452 2021-01-27 17:58:48

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#453 2021-01-27 18:04:18

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#454 2021-01-27 18:16:34

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#455 2021-01-27 18:25:56

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#456 2021-01-27 18:30:05

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#457 2021-01-27 23:10:50

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#458 2021-01-27 23:18:55

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#459 2021-01-27 23:29:25

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#460 2021-01-27 23:35:03

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka