Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2020-06-26 00:21:00

Mimo iż poprosiłem Vivi by nie czarowała sam używałem swojej magii. Takiej, którą wampiry lubią najbardziej. Magii umysłu i obserwacji.
- Stresujesz się? - zapytałem czule. - Wiem, że nagości cię nieco... No cóż, to nowe - pokiwałem głową. - Ale w niej nie ma nic złego - zapewniłem, podpływając do niej. - Bo to w końcu jestem cały czas ja. I ten cały ja nadal kocha cię tak samo. Jesteś piękną kobietą, naprawdę wyrosłaś... I wiesz co? Nie masz czego się wstydzić, a już szczególnie przy mnie...

Vivian Leeches · 2020-06-26 00:29:06

- To dla mnie kompletnie nowe... Ciężko mi będzie poczuć się swobodnie - owoedzialam szczerze, bo Isaac zasługiwał na szczerość. - Pamiętasz... Jak się czułeś, gdy pierwszy raz powiedzieliśmy sobie, że się kochamy? - zapytałam, podchodząc do tematu dosyć dyplomatycznie. - Gdy naprawdę nazwaliśmy te uczucia? Dezorientacja... Zmieszanie... Poczucie, że nie będziesz umiał się zachować tak jak powinieneś? - przypomniałam mu, uśmiechając się lekko. - Teraz ja się tak trochę czuję - podsumowałam, zagryzajac zawstydzona wargę. - Od zawsze byłam wstydliwa... Wiesz co - mruknęłam, wymyślając coś. - Choć na brzeg - poprosiłam dosyć zdecydowana. - Po prostu się położę na trawie, a ty usiądziesz obok mnie... Tak po prostu - szepnęłam. Chciałam się przełamać, naprawdę chciałam, zależało mi na tym, coś obiecałam mojemu wampirowi przed wyjazdem i bardzo chciałam dotrzymać obietnicy.

Isaac Leeches · 2020-06-26 01:07:45

- W porządku - pokiwałem głową i podpłynąłem do brzegu, stając zaraz na równym nogach, by przejść na brzeg, gdzie zazwyczaj siadaliśmy.
Kiedy porównała to do tego co ja przeżywałem tak długo... Miałem jednak wrażenie, że miłość nie jest tak ciężka w porównaniu do cielesności.
- Wiesz... W seksie nie musisz się zachować odpowiednio. Zachowuj się tak jak chcesz, jeśli chcesz coś zrobić, albo dotknąć... To to robisz. Po prostu. Kierujesz się ciekawością, instynktem... Uczuciem... - wymieniłem jakbym był nauczycielem seksu.

Vivian Leeches · 2020-06-26 09:51:17

Zaśmiałam się cichutko, zerkając na boki. Kieruj się ciekawością i instynktem. To... To chyba umiałam zrobić. Miałam to w końcu w naturze, co nie? A uczucie?
- Uczuciem - szepnęłam z dumą, wiedząc, że raczej żaden wampir poza moim ukochanym nie kierował się tym. - Ja jeszcze nie wiem co teraz do końca czuję - przyznałam się cicho i nieśmiało położyłam dłoń na jego torsie. - Może chcesz mi opowiedzieć o tym co ty czujesz...?

Isaac Leeches · 2020-06-26 09:59:55

Uśmiechnąłem się lekko, kiwając głową z zastanowieniem.
- Czuję od bardzo dawna to samo - uznałem. - Ciepło, zaufanie, to że jestem z tobą pełny, bezpieczny. Że jesteś kimś kto mnie wspiera i szanuje, że... Że mnie kochasz. Że ja cię kocham. A gdybym powiedział to jakiemukolwiek wampirowi to pewnie by mnie wykpił o sądził o wariactwo, podczas gdy ty głaszczesz mnie czule... - uśmiechnąłem się czule.

Vivian Leeches · 2020-06-26 10:15:00

- Aż dostałam gęsiej skórki - szepnęłam i zaśmiałam się krótko, a ciepły uśmiech nie schodził mi z ust. Jednak zamilkłam znów, nie wiedząc co dalej powiedzieć. Po prostu przygryzłam dolną wargę, wpatrując się w Isaaca. Wydawało mi się, że przez to zrobi się za moment niezręcznie i w końcu któreś z nas się albo znudzi albo wybuchnie śmiechem, a to drugie poczuje się urażone. Ale tak się nie stało, to była całkiem przyjemna chwila ciszy.
Przysunęłam się bliżej wampira, a on postąpił tak samo. Uśmiechnęłam się delikatnie, trącając swoim nosem jego nos oraz zaciskając palce dłoni, którą trzymałam na jego ramieniu.
- Czuję się lepiej - szepnęłam, bo... Faktycznie się rozluźniłam przez tamtą chwilę. - Chcesz... Wrócić do wody? - zapytałam kontrolnie.

Isaac Leeches · 2020-06-26 12:02:45

- Jeśli tylko chcesz - zaśmiałem się cicho, całując ją czule. - Ale wiesz co? Nie mądry jestem. Poczaruj mi proszę, uwielbiasz to, a ja uwielbiam na to patrzeć więc pokaż czego cię tam nauczyli - zaproponowałem, mając nadzieję, że dzięki tej chwili rozluźnienia dla niej, trochę łatwiej będzie popchnąć sprawy gdziekolwiek dalej. Magia wprowadzała ją w uczucie ekstazy, była szczęśliwa... Tak jak ja na balu. A skoro na balach tak łatwo było przejść do łóżka, to może podczas czarowania też to tak działa?
Wszedłem pewnie do wody czekając na moją zdolną czarodziejkę.

Vivian Leeches · 2020-06-26 22:26:28

Podniosłam się z miejsca, starając się być tak samo pewna jak zwykle. Prawie nic się nie zmieniło, prócz braku ubrań... Wzięłam głęboki oddech i podeszłam do Isaaca.
- Zrobię coś ładnego - obiecałam, łapiąc go za rękę. - Nie przestrasz się - ostrzegłam, uśmiechając się do niego, a potem spoglądając na wodę.
Nad taflą wody skumulowały się małe, słabe światełka, ale było ich na tyle dużo, że oświetliły wszytsko dookoła wystarczająco. Światło było blade i miałam nadzieję że dzięki temu przyjemne dla oczu mojego wampira. Po chwili, gdy światełka były stabilne uniosły się, a następnie zanurkowały do wody. Efekt był bardzo ładny, ale to był dopiero wstęp. Ścisnęłam mocniej dłoń Isaaca. Woda kawałek od nas zadrżała. Nie powstał już na jej powierzchni wir, nie potrzebowałam takiego poruszenia po ostatnim roku ćwiczeń. Woda uniosła się i zaczęła formować.
- Choć kawałek do przodu - poprosiłam, ciągnąć go za sobą.
Wodna figura zaczęła się formować i nabierać kształtów. Zwierzę dostało swoje cztery nogi, długi pysk, piękna wodną grzywę oraz ogon i... Po chwili zaczęło galopować po powierzchni wody, rozchlapując ja na boki, jakby było prawdziwe. Wymagało to naprawdę dużego skupienia, dlatego nie spuszczalam wzroku z konia, więc nie mogłam zerknąć na Isaaca, ale miałam wrażenie że on również nie spuszcza z niego wzroku.

Isaac Leeches · 2020-06-27 21:19:54

Patrzyłem z podziwem na wodnego konia, galopującego po jeziorku, wokół nas, przed nami, czasem zarzucający grzywą, czasem zmieniającym krok, jakby był prawdziwą żywą istotą, która bawiła się z nami, i zachęcała do zabawy. Uśmiechałem się zauroczony tym widokiem, a następnie spojrzałem na moją Vivian.
Była piękna. Taka zaabsorbowana swoją magią, taka skupiona i piękna. Uśmiechałem się w którymś momencie z powodu oczarowania dziełem mojej czarodziejki, a... samą czarodziejką byłem oczarowany.
Uśmiechałem się szeroko, kiedy koń zaczął cwałować na nas, jednak rozbryzł tuż przed nami oblewając nas wodą, tak jak rok temu zrobiła to wodna postać kobiety.
Zaśmiałem się szerze, przecierając twarz..
- Wow, Vivi jesteś naprawdę niesamowita! - zaśmiałem się, zaczesując włosy do tyłu. - Naprawdę... Zrobiłaś niesamowite postępy, naprawdę - dodałem, nadal zachwycony tamtym koniem.

Vivian Leeches · 2020-06-28 01:57:05

Spojrzałam szeroko otwartymi oczami na Isaaca, czując budującą we mnie magię i z radością rzuciłam mu się na szyję, śmiejąc się przy tym.
- Łamałam wszystkie możliwe zasady zakonu. Gdyby moje postępy nie były niesamowite, to cały mój pobyt tam poszedłby na marne - oznajmiłam stanowczo, wpatrując się w wampira. Dopiero po chwili dotarło do mnie że przecież jesteśmy nadzy. Poczułam nutę skrępowania, ale tylko malutką. - Starałam się być najlepsza dla nas - szepnęłam, zagryzając dolną wargę. Poruszyłam się nieco, a że nasze ciała do siebie przylegały to to delikatnie potarcie... - Ty intygancie - mruknęłam z udawanym oburzeniem. - Magia mnie pobudziła - zauważyłam, trącając jego nos swoim nosem.

Isaac Leeches · 2020-06-28 18:17:04

Zachichotałem, kradnąc całusa, chcąc podtrzymać i wykorzystać to jej pobudzenie.
- Nie będę kłamał, przewidziałem to - zachichotałem. - Ale ciężko jest knuć przy tobie, kiedy za chwilę opowiadasz takie piękne rzeczy o tym, jak ważny jest dla ciebie nasz związek. Jesteś dla mnie uosobieniem miłości Vivian - przyznałem, dostojnym tonem, wpatrując się w nią z zachwytem. Potem znów pochyliłem się do jej ust, ponownie całując, przeciągając, pieszcząc jej usta... Ciesząc się tym, że jakieś inne usta, mogą z taką czułością mówić moje imię.

Vivian Leeches · 2020-06-29 01:27:35

- A ty dla mnie, Isaac - szepnęłam w jego usta dosyć niewyraźnie. Z jednej strony się bałam i wypierdalaj z głowy wszystkie myśli, a z drugiej... Z drugiej wiedziałam do czego teraz dążymy, bo oboje zachowywaliśmy się w taki a nie inny sposób, i... I już chyba zdążyłam sie oswoić z tym nieco. Nie byłam pewna, czy mogę mu powiedzieć, że jestem gotowa. Powinnam to zorbic? A może jednak mam milczeć...
Skupiłam się póki co na naszych radosnych pocałunkach. To niesamowite że byliśmy na naszej polance, beztrosko siedzieliśmy nadzy w wodzie i cieszyliśmy się sobą jakbyśmy na oczy się lata nie widzieli.

Isaac Leeches · 2020-06-30 11:28:13

Objąłem Vivi czule i ostrożnie, mając na uwadze, że może się ona po prostu zestresować.
Lecz z drugiej strony... Powolnymi ruchami na jej ciele zaczynałem niemal zarażać ją atmosferą ekscytacji, podniecenia, przemożnej ochoty by zabawić się, poczuć przyjemność... Chciałem bardzo by to poczuła, by poczuła mnie...
Zacisnąłem lekko usta, kiedy zamiast jej warg, powoli całowałem ją po mokrej od wody szczęce i szyi z namaszczeniem.

Vivian Leeches · 2020-07-18 19:51:45

Czułam to ciepło rozpływające się po całym moim ciele. Połączenie tego ciepła z wodą, która cały czas studziła nieco nasze ciała swoim przyjemnym i orzeźwiającym chłodem było niesamowite. Pobudzało jeszcze bardziej, a gdy zaczął mnie całować po szyi poczułam dreszczyk ekscytacji. Zazwyczaj nie pozwalaliśmy sobie na zbyt wiele. Nasze zapachy i aury i tak się ze sobą powoli mieszały... Oh, ciekawe jak to będzie, gdy nie będziemy się tylko spotykać co kilka dni, a będziemy ze sobą spędzać dnie, miesiące, lata... Coś niesamowitego. I pięknego!
Isaac przesunął bardzo powoli dłonie po moim ciele i wsunął je na moje pośladki, wracając na chwilkę do moich ust. Uśmiechnął się, a ja zrobiłam dokładnie to samo i kiwnęłam delikatnie głową, choć nie miałam pojęcia do zamierza zrobić. Drgnęłam, gdy podniósł mnie, przytrzymując mocno ale zaraz potem zaśmiałam się radośnie, przeciągając dłonią po jego policzku, muskając wargami jego twarz. Wampir ruszył w stronę brzegu.

Isaac Leeches · 2020-07-18 21:09:33

Znów położyliśmy się na trawie. Vivian leżała na trawie, a sam zawisłem nad nią z zadowoleniem. Całowałem jej z czułością, dalej, tak jak wcześniej w wodzie, wzdłuż szyi, jej szczęki.
- Kocham cię... - zapewniłem ją czule i powoli pochylałem się niżej i niżej, na jej obojczyki, na jej piersi, piękne ciało i po prostu... Oh poczułem naprawdę jak wampir. Naprawdę znów jak prawdziwy wampir, a nawet lepiej, bo robiłem to... z miłości!

Vivian Leeches · 2020-07-18 22:01:24

Westchnęłam głośniej gdy wargami zaczął pieścić moje piersi. Na wszystkie żywioły, pierwszy raz poczułam w sobie płomień! Coś we mnie zaczęło wybuchać, to już nie był żar czy iskierki. Może jednak byłabym w stanie okiełznać ten ostatni żywioł z pomocą mojego ukocha...?
Teraz jednak nie chciałam skupiać się na nauce, na magii, owszem chciałam się rozwijać, ale w zupełnie innym kierunku niż mieli to w zwyczaju czarodzieje. Liczyłam tylko na to, że Isaac poczęstuję mnie tą wiedzą w odpowiednim terapię.

Isaac Leeches · 2020-07-18 23:01:11

Była dziewicza, piękna, taka zupełnie... naturalnie piękna. Zamruczałem niemalże zwierzęco, bo czułem się jak pchany instynktami.
Nie chciałem schodzić niżej, chciałem by Vivi cały czas mnie widziała, mogła szeptać w moje usta, mogła na mnie spoglądać i być spokojna. Oddychałem głęboko, moje kły lśniły, mój instynkt krzyczał i pragnął tak wielu bodźców, że chyba nie byłem w stanie im wszystkim sprostać na tą chwilę. Ale z czasem... Tak, z czasem, niedługo spełnimy wszystkie potrzeby i moje i jej.
- Jesteś mokra... - szepnąłem, ruszając się miarowo, jeszcze ją rozgrzewając. - Mhm to dobrze kochanie, to bardzo dobrze... Zaraz wejdę - powiedziałem czule. - Będę delikatny, rozkoszuj się tym uczuciem. Rozkoszuj się... - szeptałem cały czas w jej usta, kiedy faktycznie to w końcu zrobiłem. Powoli, delikatnie, ale sam odetchnąłem głęboko.

Vivian Leeches · 2020-07-18 23:18:53

Był delikatny. Czułam jak napina mięśnie, a potem cały się rozluźnia, wyczuwałam jego siłę przy każdym ruchu, ale nie odczuwałam jej na sobie bezpośrednio, wszystko co robił robił z dużą dozą delikatności i ostrożności. A ja... Starałam się za dużo nie myśleć, co jest niezwykle trudne na jak na czarodziejkę, która ciągle coś analizowała od zawsze. Ale... udało mi się. W którymś momencie po prostu zostaliśmy sami, ja i on bez zbędnych myśli. Skupiłam się na patrzeniu na jego twarz, choć całe moje ciało płonęło w sposób, o który nigdy bym się nie podejrzewała. Od zawsze myślałam, że płomienie są niebezpieczne. Jak bardzo się myliłam...

Isaac Leeches · 2020-07-19 00:40:32

Po kilku chwilach poczułem jak ciało Viv się rozluźnia, jak pozwala temu wszechogarniającemu ciepłu rozpłynąć się po ciele i jak sama, być może odruchowo popycha nieznacznie, chciała jeszcze, więcej, chciała poczuć co tak długo na nią czekało.
Bo czekałem na ten seks długo, ale byłem dzielny. Teraz już wiedziałem, że było warto. Kiedy skończyliśmy, Vivian spoglądała w niebo, oddychając ciężko, ja pochyliłem się i wylizałem jej dziewiczą krew która wymieszała się z sokami. Była pyszna, naprawdę pyszna...
- Od dziś... pachniesz inaczej - zauważyłem unosząc się na jej wysokość i kładąc się obok. - Inaczej... Nadal przepięknie - zapewniłem czule.

Vivian Leeches · 2020-07-19 09:11:47

Uśmiechnęłam się lekko, patrząc cały czas w rozgwieżdżone niebo.
- Inaczej... - powtórzyłam po nim szeptem i zagryzlam mocno dolną wargę. Nie czułam się inaczej, może moja aura i mój zapach się zmieniły, ale ja wciąż byłam taka sama po prostu... Przekręciłam głowę w bok, spoglądając na Issaca. Po prostu byłam teraz naprawdę połączona czymś z wampirem leżącym obok mnie. - Ale dużo się nie zmieniło. Kocham cię - powedziałam cichutko.

#401 2020-06-26 00:21:00

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#402 2020-06-26 00:29:06

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#403 2020-06-26 01:07:45

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#404 2020-06-26 09:51:17

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#405 2020-06-26 09:59:55

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#406 2020-06-26 10:15:00

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#407 2020-06-26 12:02:45

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#408 2020-06-26 22:26:28

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#409 2020-06-27 21:19:54

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#410 2020-06-28 01:57:05

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#411 2020-06-28 18:17:04

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#412 2020-06-29 01:27:35

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#413 2020-06-30 11:28:13

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#414 2020-07-18 19:51:45

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#415 2020-07-18 21:09:33

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#416 2020-07-18 22:01:24

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#417 2020-07-18 23:01:11

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#418 2020-07-18 23:18:53

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#419 2020-07-19 00:40:32

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#420 2020-07-19 09:11:47

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka