Gdzieś w głębi lasu...

Isaac Leeches · 2020-06-19 22:25:38

Zacisnąłem usta, zastanawiając się nad swoją reakcją. Byłem bardzo opanowany, pewnie moja twarz nie wyrażała niczego. Bo w sumie nie wiedziałem co czuję! Oh, czy byłem szczęśliwi, że będzie się uczyć tak jak chciała, czy byłem przerażony tym, że opuszcza mnie aż na taki czas?!
- Oh... rok - pokiwałem głową z wahaniem. - Długo - przyznałem zaraz, spuszczając nieco wzrok. - Cieszę się, że podjęłaś kroki w zgodzie ze sobą - zapewniłem pośpiesznie, nadal próbując poukładać sobie wszystko w głowie.
- Mam wrażenie, że już tęsknie... Na moje kły...

Vivian Leeches · 2020-06-20 22:49:04

- Isaac - szepnęłam miękko i przytuliłam go mocno. - To dla mnie też trudne. Ale... Może właśnie tego nam trzeba? Ty w pełni skupisz się na swoich księgach, na pisaniu. A ja skupię się na żywiołach, może uda mi się połączyć z wiatrem? Czy to by nie było niesamowite? - owoedzialam z zachwytem w głowie, który z łatwością można było dosłyszeć. Odsunęłam się na długość ręki, tak aby na niego popatrzeć. - Czy nie było by cudowanie się rozwijać? Dać sobie na to taki czas...? - Wymieniałam pozytywne strony tego rozwiązania. - Rok to przecież nic dla ciebie - zauważyłam, patrząc na niego miękko i sięgając dłonią do jego policzka. Pogładziłam palcami po jego jasnej skórze. - Minie raz dwa - dodałam na koniec łagodnym głosem.

Isaac Leeches · 2020-06-20 22:54:33

- Pewnie tak... Um, sam nie wiem, na pewno to nie jest długo... A mi przy tobie rozwija się najlepiej - przyznałem nieśmiało. Potem jednak uśmiechnąłem się lekko, kiwając głową. - Cieszę się, że wyruszysz poznawać lepiej swoją magię i swoje możliwości, które na pewno są nieograniczone - zaśmiałem się lekko. - I choć z daleka, będę cię cały czas bardzo mocno wspierał kochanie. Masz jak najlepiej wykorzystać czas w świątyni - poleciłem jej z powagą.

Vivian Leeches · 2020-06-20 23:09:14

Pokiwałam potakujaco głową.
- Oczywiście, nie stracę żadnej chwili na obijanie się. - Zaśmiałam się i opuściłam ramiona. - Też będę tęsknić ale, mimo że nie będę żyć tak długo jak ty, to nie uważam, by rok był okropnie długim okresem rozstania. W porównaniu z tym, że będę miała potem tak wiele czasu z tobą... - Zacisnęłam wargi. - Obiecaj mi coś, Isaac - poprosiłam go, znów łapiąc go za dłoń.

Isaac Leeches · 2020-06-20 23:19:46

Z powagą i profesjonalizmem, spojrzałem na moją czarodziejkę.
- Obiecam wszystko - zapewniłem ją z przekonaniem , zaciskając wyczekująco wargi. Oczywiście, że rok to nie jest wcale, a wcale dużo. To niewiele. 52 tygodnie, czyli 52, albo 100 naszych spotkań. I choć żałowałem, że ze świątynią nie ma kontaktu listowego, to już układałem sobie w głowie pomysł, pisania co tydzień jednego "listu" do Vivi, jakby raportu...
Jednak nadal wpatrywałem się wyczekująco w czarodziejkę, ściskając jej donie.

Vivian Leeches · 2020-06-20 23:23:08

- Musisz mi obiecać, że kiedy wyjdę z zakonu, a obiecuję że wyjdę i wrócę do ciebie, choćby nie wiem co, to... To wtedy uciekniemy - poprosiłam, patrząc mu nieprzerwanie w oczy. - Błagam, obiecaj mi to. Tutaj... Jak mamy być sobą? - zapytałam bardzo przejęta tematem. - Musimy stąd odejść... Możesz mi to obiecać, Isaac? - upewniłałam się.

Isaac Leeches · 2020-06-20 23:30:32

Zmarszczyłem lekko brwi. Rozważałem przez kilka chwil opcję, cieszą się, że Viv nie oczekiwała odpowiedzi natychmiast, a dała mi chwilę do namysłu. Jednak nie potrzebowałem wiele - decyzja sama w sobie nie była trudna, podejrzewałem, że zauważą mój brak dopiero po tygodniu, a gdy zacznie się skandal, już będziemy za daleko. Wiele niepewności jednak roiło mi się w głowie, jednak uznałem, że wszystkie je zażegnam, kiedy już będę miał rok na rozmyślanie i planowanie tego.
- Obiecuję - zgodziłem się, patrząc z przekonaniem w oczy Vivi. Zaraz jednak lekko zmarszczyłem brwi. - Nie będziesz tęsknić... za rodzicami? Kiedy ze mną uciekniesz nie wiadomo gdzie?

Vivian Leeches · 2020-06-20 23:37:56

Kilka łez ulgi spłynęło po moich policzkach.
- Byłam przygotowana na go, że ich tak jakby... Stracę. Zakon to kompletna izolacja, więc... Po prostu zamiast zamkniętych murów, będę miała otwarty teren wraz z tobą. I razem poradzimy sobie że wszystkim - powiedziałam jak to zwykle ja, pełna nadziei, entuzjazmu i optymizmu. - Nie chce marnować czasu na udawanie, po prostu nie chcę. Wielu czarodziejów w wiosce się za mną ogląda, a ja nie chcę ich spojrzeń. Gdy tylko wyjdę z zakonu rzuca się na mnie na pierwszym świecie. - Westchnęłam ciężko. - Nie podoba mi się to, chcę ciebie. I wiem to na miliard procent.

Isaac Leeches · 2020-06-20 23:42:22

- Jeśli chcesz mnie, to mnie dostaniesz - zgodziłem się pewnie, nieco niezadowolony, że ogląda się rozgląda za moją czarodziejką... Choć ja chodziłem cały czas na bankiety gdzie mimo wstrzemięźliwości od seksu, nadal wiele się działo.
- Wymyślę coś - zapewniłem. - Zaplanuję nam wszystko i gdy wrócisz, spotkamy sie by omówić plan, a potem wyruszymy - zgodziłem się przekonany, obserwując reakcję czarodziejki.

Vivian Leeches · 2020-06-20 23:45:21

- Ja też nad czymś pomyślę... Może uda mi się wysłać do ciebie list - powedziałam zaciskając wargi. - Nie wiem, czy będzie to możliwe. Sprawdzę jak bardzo nas pilnują... Wiesz sama jaka jestem uparta - podsumowalam z krzywym uśmiechem. - Czyli... Naprawdę to zrobimy? We dwoje? - upewniałam się dalej.

Isaac Leeches · 2020-06-20 23:49:45

- Nie mam do stracenia niczego poza tobą. I co najwyżej tytułu, ale po co i on? - parsknąłem. - Wystarczy nam jeden namiot na jakieś dłuższe kempingi, czy postoje. Trzeba też wymyślić... dokąd. Dokąd będziemy zmierzać...? - postawiłem przed sobą takie wyzwanie, będące naprawdę dużym wyzwaniem.

Vivian Leeches · 2020-06-20 23:57:53

- Obejdzie się bez namiotu, potrawie zrobić taki z korzeni, lisoci i traw - zapewnilam, uśmiechając się lekko. Wzięłam głęboki oddech. - Myślałam o tym, by ukryć się gdzieś na terenach czarodziejów... Przez myśl mi też przeszło mi, by przebrnąć do granicy z wilkami, tam by nie mogły nas dosięgnąć wampiry. Mnie czarodzieje wykluczą ze społeczności, gdy tylko uciekniemy. Moja aura... Zmieni się i każdy czarodziej będzie wiedział dlaczego. - Zacisnęłam wargi. - Ale obawiam się, że wilki nie pozwolą tobie się u nich ukryć... Potrafią być bardzo agresywne, w szczególności podczas pełni. Terytorium jest dla nich najważniejsze. - Westchnęłam ciężko. - Najbardziej boje się wybrać miejsce, że nie będziemy tam bezpieczni, że coś nam się stanie...

Isaac Leeches · 2020-06-21 08:36:50

- Vivi? Musimy się pogodzić z tym, że w wielu miejscach już nigdy nie będziemy bezpieczni - powiedziałem słabo. Westchnąłem ciężko, ale zaraz trzymając dłoń dziewczyny, pociągnąłem ją do swojego policzka, by go ujęła.
- Coś wymyślę Vivi, na pewno. Znajdzie się miejsce na świecie gdzie nas zechcą. Myślę, że możemy się nawet chować w tutejszych borach, na terenach wampirów jest mnóstwo lasów, nie znajdą nas w nich - uznałem, wzruszając ramionami.

Vivian Leeches · 2020-06-21 11:49:21

Pokiwałam głową. Rozejrzałam się dookoła jakby ktoś miał nas podglądać i podsłuchiwać, choć było to mało prawdopodobne. Nachyliłam się do wampira, by szepnąć mu na ucho.
- Postanowiłam, że znajdę księgi z magią obronną. Są tam różne zaklęcia, które... Mogą nam pomóc. W razie czego. - Wyprostowalam się i uśmiechnęłam się niepewnie. - Jestem w stanie to zrobić, gdy będę u kapłanów. Oni mają wszystkie zaklęcia.

Isaac Leeches · 2020-06-21 11:53:14

Uniosłem lekko brwi, ale uznałem, że jej pomysł nie jest zły z taktycznego punktu widzenia.
- To bardzo dzielne z twojej strony. Ale uważaj tam na siebie, lepiej byś nie wzbudziła jakichś podejrzeń - zauważyłem, a następnie zacisnąłem usta. - Las jest ważny jeszcze z jednego powodu. Muszę pić krew, więc będę musiał zacząć polować - zauważyłem marszcząc brwi już zaniepokojony jak będzie ciężko. - Poćwiczę to przez ten rok. Myślę że to ważna umiejętność na czas gdy nie znajdziemy wystarczająco bezpiecznego miejsca - przyznałem.

Vivian Leeches · 2020-06-21 11:55:43

Pokiwałam głową.
- Czarodzieje polują bardzo rzadko... Ale gdy wrócę do ciebie, zawsze będę mogła się nauczyć i ci pomagać... I tak pewnie... Będę musiała zmienić dietę i przyzwyczajenia - mruknęłam,nagle zdając sobie sprawę, że nie zmieni się tylko miejsce w którym będziemy przebywać, zmieni się naprawdę wszystko.

Isaac Leeches · 2020-06-21 12:00:24

- Może uda się założyć nam jakieś uprawy i nadal będziesz mogła nie jeść mięsa - zauważyłem czule, uśmiechając się słabo. - Ale... To nie będzie łatwa podróż w poszukiwaniu lepszego miejsca. Myślę, że... Hm, może spróbuj nauczyć się jak ukryć naszą aure? I zapach. Mówiłaś kiedyś że są takie zaklęcia ale są trudne i nie znane są ich pełne formy...

Vivian Leeches · 2020-06-21 12:40:42

Pokiwałam głową.
- To więcej rzeczy do nauki niż przypuszczałam - mruknęłam, zaciskając usta. Z góry wiedziałam, że samymi zaklęciami będę już wyczerpana. A do tego dochodzi jeszcze marsz przez lasy z rzeczami i stres związany z niepewnością... - Ale dam radę - zapewnilam z uporem. - Poradzę sobie z tym, ale może faktycznie ty zajmij się planem drogi, a ja postaram się zadbać o nasze bezpieczeństwo.

Isaac Leeches · 2020-06-21 13:38:45

- A ja zadbam o twoje bezpieczeństwo - podsumowałem, patrząc na nią miękko i rozczulony. Pokiwałem głową, chcąc już zająć się szczegółowym badaniem i kopiowaniem map, spisywaniem pomysłów, planów.
- Ale to za rok - powiedziałem i sobie i na głos do Vivi. - Teraz mamy jeszcze siebie, a za tydzień wyruszasz... czyli to pożegnanie - uśmiechnąłem się słabo. - Na pewien czas. Niedługi. Z perspektywą życia razem...

Vivian Leeches · 2020-06-21 13:54:04

- Cieszę się, że oboje to rozumiemy, że czeka nas coś więcej. A że oboje jesteśmy silni to... Podołamy. - Sięgnęłam ustami do jego ust, przyciągając go do siebie. Wcale nie chciałam się z nim żegnać, nie chciałam się rozstawać. Mogłam mu mówić że jestem silna, że sobie z tym wszystkim poradzę ale to, że go stracenie, choćby tylko na rok, było dla mnie za trudne... Ale nie miałam zamiaru się go tego przyznawać. - Obawiałam się, że się na nic nie zgodzisz i że... Nic co ci dziś powiem ci się nie spodoba - szepnęłam, odsuwając się na kilka centymetrów od jego twarzy.

#261 2020-06-19 22:25:38

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#262 2020-06-20 22:49:04

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#263 2020-06-20 22:54:33

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#264 2020-06-20 23:09:14

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#265 2020-06-20 23:19:46

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#266 2020-06-20 23:23:08

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#267 2020-06-20 23:30:32

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#268 2020-06-20 23:37:56

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#269 2020-06-20 23:42:22

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#270 2020-06-20 23:45:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#271 2020-06-20 23:49:45

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#272 2020-06-20 23:57:53

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#273 2020-06-21 08:36:50

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#274 2020-06-21 11:49:21

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#275 2020-06-21 11:53:14

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#276 2020-06-21 11:55:43

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#277 2020-06-21 12:00:24

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#278 2020-06-21 12:40:42

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#279 2020-06-21 13:38:45

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

#280 2020-06-21 13:54:04

Odp: Gdzieś w głębi lasu...

Stopka