Wampirzy dwór królewski

Mikhail Harland · 2020-05-30 17:35:54

- Nie, ja... Nie teraz - uznałem siadając. - Teraz jestem rozbity. Czuję... Zawód samym sobą. Żal - przyznałem na spokojnie. - Że powinniśmy lepiej o niego dbać. Że gnębimy stare zasady, że chcemy wybić konserwatyzmów, a sami nimi jesteśmy. Nie ochroniliśmy nie byliśmy jego rodzicami... - pokręciłem głową niezadowolony. - Musimy zażegnać problemy z królestwem nim znów pomyślimy o dziecku, dziedzicu. Teraz byłoby to bardzo niebezpieczne - podsumowałem już spokojniej. - W ciąży byłabyś osłabiona, byłabyś łatwym celem... A w tej chwili potrzebujemy królowej - uznałem, spoglądając na Evie w końcu.

Evangeline Harland · 2020-05-30 19:23:40

Założyłam nogę na nogę i spojrzałam uważnie na Mikhaila.
- No tak... Masz rację, nie byłabym dysponowana w takim stanie - powiedziałam, skubiąc dolną wargę. - Kolejne dziecko nie teraz, w porządku - powiedzialam bardziej do siebie niż do niego aby jakoś to zebrać i podsumować w głowie. - Nie mam pojęcia co myślisz. Mogłabym ci zajrzeć do głowy ale... Może po prostu spytam? - Unioslam brew zmieszana.

Mikhail Harland · 2020-05-30 20:12:44

- Gdybyś zajrzała pewnie i tak byś nie zrozumiała - uznałem, przeczesując palcami włosy. - Sam nie rozumiem. Czuję... smutek. Okropny smutek. I żal. Ale nie żal mi tych stosów ciał w lochach, całych rodzin, kobiety i dziec... Nie, żal mi cały czas Caspara. Był niewinny, miał tylko dwa latka, a zginął za kogoś, kogo nawet na dobrą sprawę nie znał - powiedziałem, starając się jakoś to wszystko uporządkować. - Czuję też wściekłość. Prawdziwą furię... Muszę się skupić na pracy, jeśli faktycznie mamy jechać na wschód... Przygotuję się najlepiej jak umiem i na tym się skupię... Chyba dziś nie zasnę - westchnąłem, kręcąc głową i spuszczając nieco głowę, między nogi.

Evangeline Harland · 2020-05-30 21:50:37

- Powinieneś wypocząć. Zażyj eliksiru od czarodziejów - zaproponowałam, nie wiedział jak się zachować w tej sytuacji. Czułam się komplet od zagubiona. Pierwszy raz mówił do mnie w taki sposób, a ja pierwszy raz nie miałam żadnej ciętej riposty na to. Śmierć Caspera znużyła wszystkie nasze mury, musieliśmy je odbudować, tylko tym razem robiliśmy to we dwoje, a nie w pojedynkę.
Ostatnie dni zmieniły bardzo dużo w całym moim światopoglądzie. Inaczej patrzyłam na inne wampiry, inaczej patylamna Mikhaila, inaczej patrzyłam na sprawę Caspera i nawet inaczej patrzyłam na siebie. Czyżby śmierć jednego, małego wampirka wywróciła mój świat do góry nogami? To bezsensowne! Nie powinno tak być.
- O zmierzchu zabierzemy się do pracy, razem, bo mam zamiar ci towarzyszyć - oznajmiłam.

Mikhail Harland · 2020-05-30 21:54:57

- Nie odmówiłabyś sobie - parsknąłem kiwając i powoli podniosłem się znów na proste nogi. - Masz dodatkową straż, ja też postawie dodatkowy oddział pod drzwiami. Wyśpij się porządnie. Nie wiadomo kiedy znów spokojnie będzie dane nam odpocząć - zauważyłem, zbliżając się do drzwi. - Nie wpuszczaj już nikogo... Proszę - dodałem jeszcze, nie będąc pewien czy boję się ponownego szukania żony, czy po prostu że coś się stanie Evie.

Evangeline Harland · 2020-05-30 22:05:06

Podniosłam się i stanęłam prosto. Zmarszczyłam lekko brwi ale mimo wszystko kiwnelam głową.
- Hm, skoro tak ładnie prosisz królu - mruknęłam, uśmiechając się pod nosem i skierowałam do swojego łóżka. - Będę musiała chyba wytrzymać bez swoich zabaw - dodałam, siadając. - Jeśli ktokolwiek po mnie przyjdzie to wydrapie mu oczy paznokciami - oznajmiłam z pewnością w głosie. - Jeśli mi się nie uda, nie daj mu umrzeć za szybko. Wolałabym żeby długo cierpieli - zaznaczyłam, wsuwając się pod kołdrę. - Pamiętaj, bardzo długo - zaznaczyłam, uśmiechając się do Mikhaila. - Śpij głęboko, niech cię nie nęka nic - dodałam jeszcze na koniec, nie kładąc jeszcze głowy na poduszce.

Mikhail Harland · 2020-05-30 22:08:13

Uśmiechnąłem się słabo być może nawet rozbawiony jej słowami.
- Mam nadzieję że nie będę musiał tego pamiętać Evie. Ty także śpij głęboko, ostrych kłów na noc - westchnąłem i rzucając jej jeszcze ostatnie zmęczone i zmartwione spojrzenie, odwróciłem się do drzwi by wyjść z jej sypialni i skierować się do własnej, kilkanaście kroków dalej.

Evangeline Harland · 2020-05-30 22:17:42

Jeszcze przez chwilę siedziałam, patrzac w drzwi. Na skrzepniętą krew! Jak do tego doszło? Byłam królowa, kraju, który chciał mnie stracić z tronu, matką dziecka, które umarło i żoną, która zdecydowanie nie była planowanym wyborem. To byla być może najgorsza, a za razem najlepsza rzecz w życiu, jaka mogła mi się przydazyc. Zapisze się na kartach historii, teraz tylko pytanie brzmiało: w jaki sposób? Musieliśmy z Mikhailem stworzyć lepsze jutro, bo inaczej naprawdę nasi poddani pozabijają nas.

Dlatego następne dwa tygodnie spędziliśmy na ciężkiej pracy. Mieliśmy przy sobie dwóch zaufanych szlachciców, którzy w tej chwili byli znienawidzeni tak bardzo jak my, także nie obawialiśmy się już ich zdrady. Jeśli my pójdziemy na dno, oni razem z nami.
Przygotowywaliśmy umowy pokojowe, zastanawialiśmy się nad wyjazdem na zachód, aby osobiście spotkać się z wyrokiem i zakończyć przelew krwi. Nie byliśmy tylko pewni, czy wilki przystaną na nasze warunki, wiedząc, że jesteśmy w wojnie domowej. Mogliśmy mieć tylko nadzieję, że to nie zaprzepaści szansy na pokój.
- Mikhailu, jestem wyczerpana - powiedziałam, gdy nad ranem wciąż siedzieliśmy w sali obrad,w której w sumie niemal zamieszkaliśmy. - Już dawno po świcie. Musimy się zdecydować na następny krok... Nie możemy dłużej zwlekać! Sam tak mówiłeś - przypomniałam mu, opierając się o stół otwartymi dłońmi.

Mikhail Harland · 2020-05-30 22:33:28

Odetchnąłem ciężko kiwając głową na jej słowa. Podobnie jak Evie byłem wykończony. Bałem się spać w nocy, wątpiłem już we wszystko, a jedyne co faktycznie robiłem, było pracą, szukaniem informacji, strategii, pomysłów...
- Wiem, wiem... - burknąłem. - Wyjazd na zachód. To jest następny krok - oświadczyłem zdecydowany. - Nie ma już co zwlekać, to fakt. Poza tym za moment w stolicy znów zawrze. Być może jeśli na kilka tygodni opuścimy to miejsce, rebelia się uspokoi. Zostawimy tu swoich ludzi, a sami wyjedziemy bez doradców. Sama ochrona. Skontaktuję się z tamtejszą arystokracją, ci z zachodu nie przyłączyli się o ile mi wiadomo do rebelii, możemy oczekiwać, że przyjmą nas z najwyższymi honorami... - mówiłem, układając kartki przed sobą. - Idź odpocznij, już dość zrobiłaś. Zajmę się resztą i może... sam spróbuję zmróżyć oko - przyznałem, zaciskając wargi, wiedząc, że będzie z tym ciężko.

Evangeline Harland · 2020-05-30 22:42:57

- Obyś miał rację z tamtejszą szlachtą. W słowach mogą być niezwykle miło. W czynach nie do końca - zaznaczyłam, wzdychając. Przetarlam dłońmi twarz. - Nie powiem, że się boje, bo to nieco za dużo, ale zaczynam się obawiać, że wychylanie nosa poza pałac nie jest najlepszym rozwiązaniem. Wiem, że upadłeś się na ten wyjazd i masz już słońce w oczach ale... - Wzięłam głęboki oddech. - Prześpij się z tą decyzją. Jutro, gdy będziesz przytomny, wysłucham cię i nie będę negować tecyzji. A na chwilę obecną nie biorę cię na poważnie - oświadczyłam i ruszyłam do wyjścia z pomieszczenia.

Mikhail Harland · 2020-05-30 22:46:32

- Nie mogę spać, Evangeline - przyznałem się, mówiąc głośno i otwarcie. - Nie pomagają mi ani magia czarodziei, ani seks - oświadczyłem. - Gdy tylko kładę się do łóżka, wszędzie jest cicho, pusto i... panikuje - wyznałem, wzdychając ciężko. - Wolę pracować. I jestem zdania, że ten wyjazd to jest właśnie to. Wilki nie są głupie, dostrzegą doskonałą umowę - zapewniłem, ale zaraz napotkałem wzrok wampirzyc. Odetchnąłem.
- Wiem, jesteś zmęczona. Odpoczywaj więc, przed nami prawdopodobnie ciężka podróż... - uznałem, wracając do dokumentów.

Evangeline Harland · 2020-05-30 22:59:01

- Obrzydliwie mnie denerwujesz. Bez snu gówno osiągniesz. Popadniesz w obłęd, znajdź sposób na sen. Puść sobie muzykę, albo niech jakąś wampirzyca położy się obok ciebie... Choć nie, lepiej nie. - Westchnęłam, uświadamiając sobie że spanie obok kogokolwiek w tej chwili może zakończyć nasze życie. - Po prostu weź się w garść, Mikhail, jesteś jebanym królem wampirów. Powinieneś oczyścić umysł bo jest pełny śmieci. To jest moment, w którym nie możesz tracić czujności, a ty ledwo na nogach stoisz! - rozwścieczyłam się do reszty, wracając do niego. - Zachowuj. Się. Jak. Władca - wysyczałam,dźgając go palcem wskazującym w pierś.
Być może była to oznaka swego rodzaju opiekuńczości z mojej strony, być może byłam po prostu cholernie zmęczona lub trzecia opcja było to, że agresja zbierała się we mnie od tygodni i nie mogła znaleźć ujścia, odkąd zmarł Casper.

Mikhail Harland · 2020-05-30 23:05:26

Zacisnąłem kły i wstałem z fotela. Nie patrząc na Evie, stanąłem na przeciw niej, ze spuszczonym wzrokiem byliśmy bardzo blisko siebie, tak blisko, że uwydatniała się nasza różnica wzrostu.
- Jesteś zła - zauważyłem z żalem, znów z żalem na siebie. - Powinienem oddać się w twoje ręce. Być może byś mnie zmęczyła, a i tak zasłużyłem na taką karę... Zasłużyłem... - skrzywiłem się. - Może poprzedni władcy mieli rację, karząc mnie za moje idealistyczne myśli? może nigdy nie powinienem był rozpoczynać przewrotu... - dodałem i minąłem Evie, czując, że z takimi rozmyślaniami nie zasnę na spokojnie. - Spróbuję większej dawki tego czegoś od czarodzieja - oświadczyłem, by wiedziała, że naprawdę spróbuję zasnąć.

Evangeline Harland · 2020-05-30 23:14:27

- Do cholery! - krzyknęłam, a on obejrzał się za siebie. Gdy złapaliśmy kontakt wzrokowy, nie pozwoliłam mu go przerwać
- Mikhailu Harland. Czy zgasł w tobie duch walki? - zapytałam oburzona. Byłam naprawdę wycieńczona ale nie mogłam zostawić tej sprawy w takim stanie. - Ja wrzeszczę na ciebie, obrażam, insynuuje, że jesteś złym królem a ty... A TY SIE NA TO ZGADZASZ?! Weź się w garść - powedziałam, popychając go, tak, że pewbie by upadł, gdyby nie to, że wpadł na ścianę. - Nie wyobrażam sobie wampirów, które pójdą za władca, który nie jest pewny swoich poczynań, który przestał wierzyć w swoje idee. Odnajdź w sobie ducha walki! Kim teraz się stałeś? Na pewno nie tym, kim być chciałeś - zaznaczyłam unosząc pięść ale zaraz ją opuściłam. Moja pierś unosiła się i opadała szybko, gdy uspokoiłam swoją złość. - Wiem, że wiele rzeczy tobą wstrząsnęło, zapewniam cię, że dla mnie też to ciężkie. Ale w ten sposób... Nic nie wyjdzie. Pogubimy się, a wraz z nami całe państwo.

Mikhail Harland · 2020-05-30 23:29:26

Przyjąłem te wrzaski spokojnie, wysłuchując wszystkich oskarżeń mojej żony ze zrozumieniem. Przełknąłem ślinę i pokiwałem słabo głową. Zaraz potem uśmiechnąłem się krzywo.
- Nie reaguję na twoje wrzaski i ubliżania, bo do nich przywykłem - zaśmiałem się słabo, ale zaraz spojrzałem na nią spokojniej, a ten krzywy uśmieszek nie zniknął z moich ust. - Masz rację... musimy poprowadzić lud. I być pewni każdego z kroków... Dobrze, że to królestwo nie ma tylko zagubionego króla - dodałem kiwając głową i w końcu mijając Evie z bardzo słabiutkim uśmiechem. - Do jutra się ogarnę... W czasie podróży na zachód powtórzymy plan działania, ale chyba już koniec planowania, a czas działania... Idziemy za ciosem - podsumowałem.

Evangeline Harland · 2020-05-30 23:36:56

Uśmiechnęłam się zadowolona.
- Dokładnie tak - przytaknęłam mu. - A kraj nie ma zagubionego króla, tylko strapionego, gdybyś był zagubiony, nie wiedziałbyś co robić,a póki co wymyśliłeś masę rzeczy, aby poprawić sytuację. Jeszcze wszyscy będą ci padać do stóp i dziękować za te zmiany. - Pokiwałam głową. - Idziemy wypocząć, do jutra, Mikhailu.

Mikhail Harland · 2020-05-30 23:52:09

Uśmiechnąłem się i rzuciłem Evie to spojrzenie pełne pewności siebie i dumy, które tak dawno nie gościło na mojej twarzy.
- Nie pozostaje mi nic prócz czekania aż moja królowa też padnie mi do stóp - zaśmiałem się, zaraz kręcąc głową. - Wiem, że to niemożliwe, spokojnie. Ale przynajmniej mam co sobie wyśnić - uznałem i wyszedłem z gabinetu i choć nadal wiele rzeczy w moim umyśle było bardzo niepoukładanych, to czułem się... trochę lepiej. Trochę pewniej, trochę spokojniej. Trochę bardziej zmotywowany... Trochę bardziej sobą.

Kilka dni później kareta królewska wyruszyła w podróż na zachód. Musieliśmy ugodzić się na wspólną karetę, otoczoną przez strażników, jednak ostatecznie nie było to aż takie bolesne. Mogłem nadal pracować nad rozmową z wilkołakami, kiedy Evie zajmowała się... Hm, wolałem się nie wtrącać w fascynującą lekturę, którą pochłaniała z takim diablocznym uśmiechem. Zdecydowanie nie, znałem granice ciekawości.

Evangeline Harland · 2020-05-31 00:04:38

Westchnęłam ciężko, gdy droga zrobiła się zbyt wyboista, by czytać. Odłożyłam swoje książkę na bok i wyjrzałam przez okno. Większą część widoku zasłaniał strażnik, który jechał tuż obok, jednak coś tam mogłam obserwować. Wjechaliśmy w tereny wiejskie. Mało wiedzieliśmy o uprawach, większość wampirów pijała głównie krew, jeśli chodziło o posiłki, to były one raczej małe, symboliczne, takie... Dla smaku. Dlatego pół uprawnych nie mieliśmy za wiele i nie glowilismy się nad ich rozwijaniem. Za to dbaliśmy bardzo o zwierzęta, z których potem upuszczaliśmy krew, a krew każdego z nich miała swój własny, idnywidualny smak.
- Chyba zaczynam myśleć o twoim szaleńczym planie nieco bardziej pozytywnie - odezwałam się po dłuższym czasie, odwracając wzrok od widoków a spoglądając na wampira, siedzącego naprzeciwko mnie. - Poza tym, jedziemy już kawał czasu i nikt nie próbował nas jeszcze atakować. Niezwykle ekscytujące - dodałam, uśmiechając się z rozbawiebiem.

Mikhail Harland · 2020-05-31 00:13:11

- Prawda? Prawdziwa odmiana od tego, co się dzieje w zamku - parsknąłem, unosząc wzrok znad dokumentów i swoich notatek. - I miło mi, że w końcu wierzysz w mój plan, jak to mówią lepiej późno niż wcale - dodałem, poprawiając się na siedzeniu. - Masz jakieś pytania? Na przykład odnośnie wilkołaków? Spotkałaś kiedyś jakiegoś? - zapytałem, uśmiechając się lekko.

Evangeline Harland · 2020-05-31 00:19:43

- Pochodzę bardziej z zachodu, ale nie mieszkałam nigdy tak blisko granicy, by spotkać je kiedys dziko. Jednak mam ciotkę, która mieszka bliżej północy, przy zachodniej granicy, więc widziałam kiedyś egzekucję wilkołaka. Nie miałam okazji poznać żadnego bliżej i wcale nie pałam do tego zapałem. Śmierdzą potwornie. Obrzydliwe, śmierdzące stowrzenia. - Skrzywilam się. - W dodatku podczas pełni sami mają siebie tak dosyć, że chcą się rozrywać na strzępy. - Zaśmiałam się.

#101 2020-05-30 17:35:54

Odp: Wampirzy dwór królewski

#102 2020-05-30 19:23:40

Odp: Wampirzy dwór królewski

#103 2020-05-30 20:12:44

Odp: Wampirzy dwór królewski

#104 2020-05-30 21:50:37

Odp: Wampirzy dwór królewski

#105 2020-05-30 21:54:57

Odp: Wampirzy dwór królewski

#106 2020-05-30 22:05:06

Odp: Wampirzy dwór królewski

#107 2020-05-30 22:08:13

Odp: Wampirzy dwór królewski

#108 2020-05-30 22:17:42

Odp: Wampirzy dwór królewski

#109 2020-05-30 22:33:28

Odp: Wampirzy dwór królewski

#110 2020-05-30 22:42:57

Odp: Wampirzy dwór królewski

#111 2020-05-30 22:46:32

Odp: Wampirzy dwór królewski

#112 2020-05-30 22:59:01

Odp: Wampirzy dwór królewski

#113 2020-05-30 23:05:26

Odp: Wampirzy dwór królewski

#114 2020-05-30 23:14:27

Odp: Wampirzy dwór królewski

#115 2020-05-30 23:29:26

Odp: Wampirzy dwór królewski

#116 2020-05-30 23:36:56

Odp: Wampirzy dwór królewski

#117 2020-05-30 23:52:09

Odp: Wampirzy dwór królewski

#118 2020-05-31 00:04:38

Odp: Wampirzy dwór królewski

#119 2020-05-31 00:13:11

Odp: Wampirzy dwór królewski

#120 2020-05-31 00:19:43

Odp: Wampirzy dwór królewski

Stopka