Wampirzy dwór królewski

Evangeline Harland · 2020-05-25 19:24:22

POSIADŁOŚĆ RODU HARLAND W LATACH ŚWIETNOŚCI

Ogromny zamek, zbudowany kawał czasu temu (niestety ulega zniszczeniu podczas wojny ludzi z istotami). Niezwykle majestatyczna posiadłość, znajdująca się niedaleko największego i najszybciej rozwijającego się miasta wampirów.

Glamis-Castle.jpg?1474294237&fbclid=IwAR1QO_qOwD7EkTe5tBG91R8kXehUyFjxE6w6AllIi_47nlIsuCwP7jGm8Dw
Glamis-castle.jpg?fbclid=IwAR2m0N4pSjBlaujFLvO78I9snO-YAWzVK-hqsuZ6t9uQmMXOtse4UpB20w4

Pozostałe pomieszczenia:

Sala tronowa, w której król, wraz z urzędnikami, podejmuję każdego kto odważy się zechce prosić o zezwolenia króla (np. na budowy, czy udzielenie jakiś łask):

1605e7dd6e2d5cf7e6285ebae4766d01.jpg?fbclid=IwAR389XSNPUZsmgZWiDzP4eNWWiF7GpIpfgugCV355TEG40wfP7kOaU9DSn8

Salon Królowej. Jest to dosyć obszerna sala, z dużą ilością stolików, wygodnych kanap. Ma własny barek, jak i również miejsce dla muzyków, aby przygrywał wampirzycom, które często lubią bawić się w tańcu, jak i w piciu.

eda02cbf32b8385c54a965135905e541.jpg?fbclid=IwAR196zFdMcsSp48IZQzbgnNl3Ab3T8B1c83SSjkctfkvkDwfmvVTgRDXS3E
68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f42533963465544486467467431773d3d2d3730343431313334322e313538633239333236366230343962373336313631313932323831322e6a7067

KOMNATY KRÓLA

...

KOMNATY KRÓLOWEJ

Królowa na użytek tylko własny posiada salonik, komnatę łazienkową, garderobę oraz dwie sypialnie. W jednej z nich podejmuje kochanków, jest ona dostosowana do jej potrzeb, natomiast w drugiej udaje się na wypoczynek.

Ostatnio edytowany przez Evangeline Harland (2020-05-25 19:27:27)

Evangeline Harland · 2020-05-27 19:59:09

Mogłam przysiąść na własne kły, że nie zasłużyłam sobie na taki los. Przez ostatnie tygodnie karmiłam się głównie nienawiścią. Wściekałam się na moich durnych, oślepionych możliwością uzyskania tytułów rodziców, wściekałam się na moją słabą siostrę, która już miała męża, wściekałam się na króla, że spośród całego wampirzego imperium wyłowił akurat mnie, wściekałam się nawet na tą żałosną markizę, która dała się zabić! Czyż los nie powinien być dla mnie łaskawy? Spełniałam obowiązki córki jak należy! Spełniłabym się idealnie w roli żony hrabiego Kennedy, rozporządzałabym naszym majątkiem, dbała o interesy, miałabym go u swoich stóp. Odpowiadał mi tytuł hrabiny, mogłabym przyjąć nazwisko Kennedy i żyć tak, jak tego chciałam.
Nie było mi to pisane. Kilka tygodni po przysłaniu listu od króla Korbena, znaleźliśmy się pod murami wampirzego zamku, mijając po drodze największe miasto istniejące na naszych terenach. Moi rodzice niezwykle podekscytowani, a w tym ja – zbyt dumna by się rzucać, zbyt rozwścieczona by się cieszyć. Musiałam spełnić powinność. Nie obchodziło mnie jaki jest książę. Wiedziałam, że od momentu ślubu, będę jego własnością i nigdy nim nie zawładnę. Zawsze będę pod nim Ta myśl doprowadzała mnie niemal do utraty zmysłów.
Wysiadając z wozu musiałam mu się pokłonić, musiałam być grzeczna. Powinnam nawet pilnować się w myślach, ale... Postanowiłam nie kryć się z niczym. Spojrzałam mu z dumą i odwagą w oczy, niemal zapraszając go do spenetrowania mojego umysłu. Niech wie, co o nim myślę. Miałam zamiar dać mu syna, to będzie jego syn. Jak tylko to dziecko opuści moje ciało, stanie mi się kompletnie obojętne. I książę Mikhail dostrzegł to wszystko, widziałam to w jego oczach, zaglądanie w umysł było zbędne, pewnie i tak by mnie tam nie dopuścił.
Staliśmy się oficjalnie narzeczonymi, moi rodzice zostali odesłani do miasta, gdzie przydzielono im wygodne apartamenty, godne statusu. Mieliśmy z Mikhailem kilka tygodni do ślubu, pozostając na ten czas narzeczonymi. Podczas ślubu zostaniemy koronowani na króla i królową wampirów, a obecni władcy, wedle tradycji, udadzą się do posiadłości znajdującej się po drugiej stronie miasta, by tam zamieszkać. Zasłużona emeryturka, choć rzadko zdarzało się, że wampiry miały na nią ochotę.
Także do czasu ślubu miałam okazję obserwować królową Claudia w jej obowiązkach. To akurat sprawiało mi przyjemność. Przed przejazdy do pałacu zostałam przeszkolona, choć gdyby nie to, że sama pogłębiałam różne nauki, zapewne ten przyspieszony kurs nic by mi nie dał. Nadal próbowałam wyczołgać się z wiedzy, jaką mnie zawalono z dnia na dzień. Markiza Kyliana była szkolona na tą funkcję od urodzenia, ja od niespełna dwóch miesięcy. Miałam mniej więcej kolejne tyle do koronacji...
Wiedziałam, że podołam zadaniom królowej, umiałam to, a nawet więcej. Nie byłam kobietą stworzoną do bycia pod mężczyzną, a stania nad nim. I zaznaczałam to za każdym razem, gdy tylko byłam w stanie. Królowa Claudia i król Korben nie interesowali się tym, nie przeszkadzało im moje wywyższanie. W sumie nic dziwnego, byłam narzeczoną ich syna i byłam jego zmartwieniem nie ich.
Grzeczna byłam tylko w towarzystwie, jednak gdy przychodziło mi pozostać sam na sam z księciem Mikhailem nie kryłam się z moim obrzydzeniem i nienawiścią do jego osoby. Czułam jak wślizguje się do mojego umysłu, jak chce go badać, przeglądać mnie. Oburzało mnie to, a całość wściekała jeszcze bardziej, gdyż ja nie mogłam zajrzeć do jego umysłu, był zbyt silny, nawet jak na moje umiejętności. Mogłam jedynie wypychać go z mojego, za każdym razem, gdy tylko poczułam jego obecność.
Nie miałam pojęcia ilu służący zrobiłam krzywdę przez ostatnie dni, nie mogłam się wyżyć dostatecznie. Z mojej komnaty non stop wynoszono zbyte kieliszki, talerze, lustra... Już nie mówiąc o wynoszeniu istot. Trząchało mną wręcz. Nie miałam czasu na kochanków, musiałam się uczyć. Mogłam liczyć jedynie na mniej satysfakcjonujący seks, ale on nie pomagał. Ale nie miałam zamiaru przekładać swoich żądz nad obowiązki. Musiałam opanować wszelkie umiejętności, by godnie zastąpić królową Claudię.
Wszyscy mnie zapamiętają. Skoro nie mogę być panią posiadłości, to przynajmniej będę taką królową, że jeszcze przez wieki po mojej śmierci będę na ustach wielu wampirów.

Mikhail Harland · 2020-05-27 21:44:37

W zamku panowała napięta atmosfera z każdą nocą uprzedzającą nasze zaślubiny. Nie czułem się przerażony, doskonale wiedziałem, że mając swoich kochanków na boku będziemy tylko kolejnym małżeństwem by utrzymać ród w sile i wydać na świat następce tronu. A mimo tego, że nie rozmawialiśmy niemal w ogóle z moją narzeczoną, Evangeline, poznałem się już, że będziemy w łóżku tylko i wyłącznie w celu zapłodnienia.
Kilkakrotnie podczas chwil spędzanych wspólnie, na przykład podczas przesiadywania w sali jadalnej, albo bibliotece królewskiej, albo gdziekolwiek gdzie akurat była musiała się uczyć setek z dekretów, z przepisów i praw... Próbowałem dostać się do jej umysłu, poznać go, ogarnąć swoją myślą... jednak zawsze odrzucała mnie gorąca nienawiść jaką pałała wampirzyca. Wiedziała, że się zakradam, ona mnie wyrzucała, potęgowała swój gniew by mnie odrzucić...
Intrygowała mnie w pewien niezdrowy sposób. Nienawidziła mnie, nie chciała mnie znać, nie rozmawiała ze mną niemal w ogóle ale już wiedziała, że mnie nienawidzi. I choć w jej umyśle zobaczyłem jeden z wielu powodów jej złości... Nadal była dla mnie niezwykle intrygująca, pasjonująca, nowa... Była piękną wampirzycą, jedną z piękniejszych jakie znałem. Gdyby tak szczerze mnie nienawidziła za sam fakt kim byłem, na pewno starałbym się ją zaciągnąć do sypialni.
Teraz jednak wiedziałem, że nie zrobiłaby mi dobrze nawet po moim trupie. Nienawiść jaka ją przepełniała, irracjonalna złość, którą kierowała prosto do mnie... Choć mnie nie znała! Denerwowało mnie to, że jestem jej narzeczonym, księciem, przyszłym władcą...! A ona zachowywała się w taki... taki sposób.
Nasz ślub był najbardziej widowiskowym świętem od wielu lat. I choć wszędzie dookoła gościły uśmiechy szczęście i radość, a nasza dwójka wyglądała na pewno urokliwie na zdjęciach ślubnych, noc poślubna była prawdziwym koszmarem. Próbowała mnie zdominować, a kiedy ja próbowałem tego samego, starała się najzwyczajniej w świecie agresywna. Nie byliśmy w stanie dojść do czegokolwiek choćby na kształt "porozumienia". Ale na pewno ustalenia co do podsiadania kochanków były zgodne. Jedyna zgoda jaką między sobą zawarliśmy na bardzo, bardzo długi czas.

Gdy moi rodzice wynieśli się z pałacu, a ja na stałe objąłem królewskie tytuły i obowiązki pochłonąłem się im całkowicie. Tego chciałem w końcu większość życia, czyż nie? Jednak ostatecznie mając je już w rękach, czułem pewien rodzaju bezsens. Kolejny taki sam Król Wampirów, czyż nie? Kolejny Król Wampirów rozwiązujący każde problemy i bunty ścięciem kogoś bądź wyłamaniem kłów. Mogłem więcej, mogłem zmienić wszystko! Niestety jedyne co mogłem zmienić to kochanków swojej "żony".
- Nie chcę widzieć tego wampira, który był u ciebie ostatnio - oświadczyłem, kiedy spędzaliśmy popołudnie w jednym gabinecie. Naciskała na mnie, by bała udział w obradach Rady Wampirów, by była decyzyjną istotą, a pod żadnym pozorem figurką, z którą bym się pokazywał tylko. W zamian jednak tych ustaleń chyba mogłem pozwolić sobie na ingerencję wśród rzeszy kochanków Evangeliny.
- To zwykły prostak, który nie umiał zachować się nawet w stosunku do straży - dodałem swoje niezadowolenie, gdy przyglądałem się dokumentom doniesień z królestwa. - Nie chcę byś go zapraszała więcej. Zdecydowanie powinnaś wrócić do jednego ze strażników, którego zaciągnęłaś do siebie. To dobry wampir, na niego się zgadzam - skwitowałem sucho, jak miałem zazwyczaj w wzwyczaju.

Evangeline Harland · 2020-05-27 22:00:17

Kończąc czytać dokument, parsknęłam głośnym śmiechem. Odłożyłam gwałtownym i nienaturalnie szybkim ruchem papier na blat i podniosłam rozbawione spojrzenie na króla.
- A więc od teraz czujesz się zobowiązany dobierać mi kochanków, mój panie? - zapytałam, szydząc z niego. - To niezwykle miłe z twojej strony, że tak się chcesz troszczyć o mnie... - zacmokałam rozbawiona, opierając łokieć o blat i przekładając długopis między palcami. - Powiem ci coś, tak między nami, w końcu jesteś moim mężem - szepnęłam i momentalnie spochmurniałam. - Odpierdol się lepiej od mojego loża i tego co i z kim w nim robię. Ja nie wtrącam nosa w twoje chędożenie się - wytknęłam, przeszywając go gniewnym spojrzeniem pełnym ognia.

Mikhail Harland · 2020-05-27 22:50:01

- To nie jest troska, ale lepiej byś potraktowała to poważnie. Mówi do ciebie nie tylko mąż, ale i król - zaznaczyłem chłodno, nie ruszony przez jej ostry ton. Być może każdy inny wampir miałby problem z usiedzeniem z nami w jednym pomieszczeniu, pewnie moc jaką na siebie wypuszczaliśmy była niepoważnie wielka.
- Jako królowa musisz się szanować. Wybieraj kochanków z wyższych sfer, z lepszą... prezencją i wychowaniem - oświadczyłem z powagą. - Nie wpuszczaj byle kogo do komnat.

Evangeline Harland · 2020-05-27 22:58:20

Unioslam wysoko brodę, bo siedziałamjuz nienagannie wyprostowana więc nic więcej nie mogłam zrobić, by podkreślić swoją dumę.
- Mężu i królu, w takim razie postaram się bardzo niegrzecznie wyperswadować moim gościom jak mają się zachowywać podczas wizyt w naszym domu - odparłam, nie przestając buchać ogniem w odpowiedzi na jego lodowaty ton. - Nad wejściami popracujemy, a z wyjściami musisz im wybaczyć niezbyt godną postawę - powedziałam rozbawiona, wysuwając kły. Wzruszyłam ramionami lekceważąco. - Będę sypiała z kim chcę, nie będzie żadnej twojej selekcji. Wybij to sobie z twojego królewskiego łba - syknęłam.

Mikhail Harland · 2020-05-27 23:04:47

- Jak mam ci wyjaśnić, że to nie prośba - wywróciłem oczami, ponieważ jej złość była absolutnie bezsensowna i tylko sobie psuła krew, zamiast pogodzić z faktem. - Rozejrzyj się za kochankiem w wyższych sferach. Niegodni nie będą mieli dostępu do zamku, a już szczególnie do królowej - powiedziałem sucho, obserwując Evangeline. - Złość piękności szkodzi, zaakceptuj, że nie jesteś już byle płotką wśród wampirków, a królową - dodałem, unosząc brew. - Jak nikt powinnaś wiedzieć, że władza ma swoje zasady.

Evangeline Harland · 2020-05-27 23:20:17

Moja pierś gwałtownie się unosiła i opadała, gdy krew budowała mi w żyłach ze złości. Jednak jedynie patrzyłam na Mikhaila rozżalona aż w końcu kiwnelam głową. To właśnie było to! Ta bezradność, ta podległość jemu, podległość temu stanowisku. Miałam wszytsko, czego wampirza dusza, o ile takowa istniała, mogłaby zapragnąć. Jednak ja pragnęłam innego życia, życia które miałam już w garści i które bezczelnie mi odebrano by wymienić je na... Niego. Żałosne.
Z drugiej strony... Bycie królowa było niesamowite pod względem politycznym i czysto naukowym. Mikhail nie odsuwał mnie od spraw państwa. Pozwalał mi być obecnym na Radach Wampirów, i potrafił przyjąć moje słowa po jej zakończeniu (bo podczas trwania samej Rady mój głos nie był miłe słyszany w tym towarzystwie).
Więc z jednej strony byłam wściekła na brak swojej władzy absolutnej nad małą cząstką państwa, a z drugiej niezmiernie się cieszyłam, że mam małą czarkę władzy nad absolutnie wszytskimi w państwie. Coś za coś. Wszystko było by w porządku, gdyby w pakiecie z tym wsyztskim nie szedł jeszcze mój mąż.
- Jestem królową i to dobrą królową, wątpię, czy jakąkolwiek inną tępa arystokratka poradziłaby sobie choć w połowie tak jak robię to ja - powiedziałam usatysfakcjonowana. - Mogę naciągać zasady.

Mikhail Harland · 2020-05-27 23:30:17

- Nareszcie mówisz z sensem - parsknąłem, odwracając wzrok od wampirzycy, która pogodziła się nieco bardziej ze swoją sytuacją. Ja przez lata nie mogłem się pogodzić, ona pewnie też poradzi sobie z tym w swoim czasie.
- Proponuję byśmy oboje mieli panowanie nad tym jakich kochanków posiadam - wyjaśniłem. - Nie zrozum mnie źle, nie chcę by królowa była widziana z pewnymi niegodnymi. To nie będzie dobre dla wizerunku nas obojga - podsumowałem. - Będzie to w dobrym smaku, jeśli będziemy oboje świadomi swoich kochanków - dodałem. - "Dyplomatyczne".

Evangeline Harland · 2020-05-27 23:39:12

- I co, masz ochotę wypić z nimi po kieliszku krwi przed przejściem do mojej sypialni? - zapytałam szyderczo, unosząc wyżej brew. - Ja nie mam kompletnie żadnych przeciwwskazań. Pieprz się z kim tam chcesz. Jeśli dzięki temu będziemy się dotykać jak najmniej, to jak dla mnie układ idealny! Nie rozumiem twojego oburzenia. Twoje zakazy gówno mnie obchodzą, bo gówno mi możesz zrobić, wasza wysokość - oznajmiłam, czując się w pełni swobodnie.
Oboje zaczęli się przystosowywać i przyzwyczajać do swoich aur. To co emanowało od króla było naprawdę silne, gdy przybyłam na dwór, byłam bardzo zmęczona po całym dniu przebywania z nim. Nie dość że wkradał się do mojego umysłu i musiałam się przed nim bronić, to jeszcze ta siła bijąca od niego. Miałam nadzieję, że moja energia również go męczyła, zwykle wampiry bardzo ruszała, arystokrację mniej... Ale jego na pewno też coś dotykało.
Teraz było mi już nieco łatwiej, poza tym, zdecydowanie rzadziej dobierał się do moich myśli, więc nie musiałam się non stop bronić. Mogłam zdecydowana większość energii zużyć na pracę lub wyrzucić ja w napadach złości.

Mikhail Harland · 2020-05-27 23:57:55

Westchnąłem ciężko, odkładając w końcu dokumenty i spoglądając ponownie na swoją żonę, z chłodem, z irytacją i znudzeniem tematem.
- Evangeline, musisz wiedzieć, że życie monarchy to ciągłe decyzje. Decyzje i umiejętność doboru najlepszego otoczenia - zauważyłem, mówiąc jak do dziecka. - Nie możesz się spotykać z byle kim, z jednej podstawowej przyczyny. Nie wiesz, czy jest godzien zaufania - powiedziałem aż nad wymiar spokojnie. - Kochankowie to istoty, które dopuszczamy do siebie, więc muszę mieć pewność, że nie dobierasz wampiry, które nie są godne zaufania... Znam się na tym, nieco dłużej tak żyję. Więc bądź rozsądna, posłuchaj mnie i przestań się na skrzepłą krew tak pieklić...!

Evangeline Harland · 2020-05-28 00:03:06

Wydęłam wargi w niezadowoleniu. Chciałam słuchać o tym, jak wspaniała jestem, a nie ciągłego pouczana!
- Masz żonę z temperamentem. Przynajmniej się nie zanudzisz - stwierdziłam, uśmiechając się szeroko. Westchnęłam bezgłośnie. Miał rację, a ja nie znosiłam przyznawać mu racji. - Masz ochotę spotykać się z moimi kochankami w oficjalnym saloniku, sali tronowej gdzie osadzisz ich godność, lub brak godności, a może jednak w jadalni an tym kieliszku krwi? - zapytałam prześmiewzo, trzepocząc przy tym rzęsami.

Mikhail Harland · 2020-05-28 00:28:11

- Salonik wystarczy - skwitowałem, wracając do dokumentów. - Zaplanujemy to p spotkaniu z Radą dobrze? Teraz może zechcesz rzucić okiem jeszcze na te dokumenty? Odnośnie miasta portowego na północy - powiedziałem, chcąc wrócić do tematu, w którym mogliśmy w miarę rozmawiać spokojniej. Polityka i państwo. Oczywiście kłótnie zaczynały się kiedy kazałem jej milczeć przy pewnych istotach, albo kiedy nie zgadzałem się z jej opinią sugerując, że za mało wie, by oceniać pewne rzeczy... Cóż, konflikty między nami były na każdej płaszczyźnie, ale przynajmniej w polityce byliśmy najspokojniejsi, starając się być jak najbardziej profesjonalni.

Evangeline Harland · 2020-05-28 00:37:50

Zacisnęłam żeby i podniosłam się z miejsca, podchodząc do biurka króla. Juz ratowałam sobie komentarze. Nie miałam zamiaru stosować się do takiej idiotycznej zasady. Będę wprowadzała swoich kochanków, do swoich komnat i koniec.
Zajęliśmy się się dokumentami, głośno dyskutując na temat miasta portowego z którym od dawna była masa problemów, w ogóle wszędzie w państwie były problemy. Miałam wrażenie, że jesteśmy potęga, dopóki nie znalazłam się w tym miejscu, gdzie teraz stałam. Gdy stoi się tak wysoko, widać dosłownie wszystko.
Po naszej dyskusji, posprzątałam u siebie na biurku, grzecznie pożegnałam się z mężem i wyszłam, szukać jakiejś uciechy. I nie miałam zamiaru czekać na żadne błogosławieństwa ze strony Mikhaila.

Mikhail Harland · 2020-05-28 00:44:46

Umówiliśmy się na spotkanie w saloniku, wedle ostatnich ustaleń. Evangeline była zbyt dumna by dać sobie spokój z udowadnianiem mi, jak bardzo nie powinno mnie interesować jej życie seksualne i nawet jak już spotkaliśmy się przez to, że miałem rację, ona postanowiła czerpać przyjemność z bycia ponad tą rację. Ubrana jak najwyższej klasy dominująca ladacznica zasiadła szczęśliwa jak nigdy na drugim końcu kanapy, którą ja już zajmowałem.
- Coś takiego zazwyczaj zakładasz do łoża? - zapytałem, nieco skonfundowany lustrując ją wzrokiem, jednocześnie popijając popółnocną lampkę krwi.

Evangeline Harland · 2020-05-28 00:50:47

Założyłam nogę na nogę i machnęłam dłonią na służbe aby podała mi to samo co podobno mojemu mężowi.
- Ile razy mam ci powtarzać królu, że zakładam na siebie to, na co mam ochotę i kiedy mam ochotę. Zanim twoja narzeczona postanowiła posłać swoją duszę do piekła, dotyczyło to wszytskich sfer mojego życia. Tytuł twojej żony jest mi bardzo nie na rękę. - Uśmiechnęłam się, opierając wygodnie o poduchy kanapy i odbierając swój kieliszek krwi.

Mikhail Harland · 2020-05-28 00:55:31

Nadal przyglądałem się jej ze szczerą, prostą, wampirzą ciekawością.
- Cóż, zabawnie się składa, bo ja bardzo cieszyłem się na ten ślub - prychnąłem. - Zamordowano mi obiecaną markizę i gdyby nie znaleziono kandydatki na moją żonę, nie doczekałbym tronu jeszcze kilka lat, oboje to wiemy. W końcu koronacja ma nastąpić w noc krwawego księżyca, bla bla bla... - przypomniałem absolutnie niechętnie wspomiając o tej durnej tradycji. - Ale nie wiem czy wiesz, że to ja naciskałem, na prędkie znalezienie mi partnerki - przyznałem się szczerze, odwracając w końcu od niej wzrok, czując, że wywołam tymi słowami prawdziwą wojnę.

Evangeline Harland · 2020-05-28 01:02:44

- Wiem to. Twój ojciec wspominał, zanim opuścił pałac. Okropnie na ciebie narzekał, chyba niezbyt za tobą przepadał - mruknęłam, wywracając oczami. Wiedziałam, że Mik ma gdzieś co sądzą o nim rodzice. Dla mnie miało to nieco większe znaczenie, ze względu na to, że sama byłam obdarowywana pewnego rodzaju... Wampirzym uczuciem rodzicielskim. - Pewnie gdybym nie widziała, to być może spróbowałabym się na ciebie rzucić i cię udusić? - Unioslam brew, zerkając na niego pytająco, a za moment uśmiechnęłam się rozbawiona. - Miło by było pozbyć się twojej gadaniny raz na zawsze. Ale z drugiej strony jeszcze nie jestem gotowa na przejęcie władzy - ciągnelam, pyszniąc się. - Więc to nie jest groźba... Takie tam, kobiece humorki. - Zaśmiałam się.

Mikhail Harland · 2020-05-28 01:07:51

- Evangeline, pamiętaj proszę, że mimo iż jesteś silną wampirzycą, nie jesteś silniejsza ode mnie - wytknąłem jej, mierząc wzrokiem, a nasze spojrzenia się skrzyżowały. - Nie rozumiesz jeszcze mocy w jakiej posiadanie weszłaś będąc królową... Nauczysz się tego oczywiście, jesteś inteligentna. Ale groźby zostawmy w sferze fantazji, małżonko - zaproponowałem i odchrząknąłem. - Zapraszamy pierwszego kandydata? Nie uważasz, że to ekscytujące?

Evangeline Harland · 2020-05-28 01:12:21

Wywróciłam oczami i machnęłam dłonią na służbe, aby ruszyła do drzwi i wpuściła pierwszego kochanka.
- Niezwykle. - Westchnęłam ciężko. - Właściwie to ilu ich mogę mieć na własność, mój królu? - zapytałam, jak zwykle dosyć prześmiewczo. - I to znaczy, że to kompletny koniec nowych? Będę musiała się obchodzić tylko z... Tymi? - wskazałam na pierwszego z mężczyzn, który przekroczył próg saloniku.

#1 2020-05-25 19:24:22

Wampirzy dwór królewski

#2 2020-05-27 19:59:09

Odp: Wampirzy dwór królewski

#3 2020-05-27 21:44:37

Odp: Wampirzy dwór królewski

#4 2020-05-27 22:00:17

Odp: Wampirzy dwór królewski

#5 2020-05-27 22:50:01

Odp: Wampirzy dwór królewski

#6 2020-05-27 22:58:20

Odp: Wampirzy dwór królewski

#7 2020-05-27 23:04:47

Odp: Wampirzy dwór królewski

#8 2020-05-27 23:20:17

Odp: Wampirzy dwór królewski

#9 2020-05-27 23:30:17

Odp: Wampirzy dwór królewski

#10 2020-05-27 23:39:12

Odp: Wampirzy dwór królewski

#11 2020-05-27 23:57:55

Odp: Wampirzy dwór królewski

#12 2020-05-28 00:03:06

Odp: Wampirzy dwór królewski

#13 2020-05-28 00:28:11

Odp: Wampirzy dwór królewski

#14 2020-05-28 00:37:50

Odp: Wampirzy dwór królewski

#15 2020-05-28 00:44:46

Odp: Wampirzy dwór królewski

#16 2020-05-28 00:50:47

Odp: Wampirzy dwór królewski

#17 2020-05-28 00:55:31

Odp: Wampirzy dwór królewski

#18 2020-05-28 01:02:44

Odp: Wampirzy dwór królewski

#19 2020-05-28 01:07:51

Odp: Wampirzy dwór królewski

#20 2020-05-28 01:12:21

Odp: Wampirzy dwór królewski

Stopka