Wielkie zmiany — wilk i łania

Primrose Caladium · 2021-08-12 09:52:52

- Ejjj! - poruszyłam się na łóżku, przekręcając na bok. Teraz leżeliśmy twarzą w twarz. Zmarszczyłam zabawnie brwi. - Przeciez masz ze mną masę dobrych wspomnień. W tym łóżku. Na kanapie. A nawet na stole kuchennym - zaczęłam wymieniać z rozbawieniem. Zagryzlam wargę. - Zawsze możemy je uzupełnić o więcej, ale i tak uważam, że jest ich dużo - dodałam, przysuwając się do wilka. Wsunęłam dłoń na jego kark i sięgnęłam wargami jego ust.

Riddick Hyde · 2021-08-12 10:08:22

Po czułym pocałunku zamruczałem miękko i uśmiechnąłem się lekko, przytakując Prim na jej słowa nawet z lekkim rozbawieniem.
- Tak, racja... W sumie ten dom ma naprawdę tylko dobre wspomnienia... Bo nasze - podsumowałem rozbawiony i pocałowałem Prim jeszcze raz, przyciągając ją do siebie za biodra. - Ale chciałbym ich tworzyć jeszcze więcej, jak najwięcej. Jesteś moim szczęściem, moim sercem i każdy dzień jest już dobry jeśli tylko cię zobaczę - przyznałem szczerze. - Ale chcę by to wspomnienie było jeszcze lepsze, jeszcze milsze...

Primrose Caladium · 2021-08-12 10:23:13

Zasmialam się w jego usta, całując go jeszcze raz, tyle że głębiej i dłużej. Nie mówiłam już nic, przynajmniej nic wielkiego, bo jedynie pomrukiwałam cicho. Zaraz zrzuciłam z siebie piżamę,a Ridd ściągnął z siebie bokserki i usadził mnie na górze, mamrocząc cosw stylu"chce na ciebie patrzeć". "Robisz to ciągle" odparłam na co on się zaśmiał" że to wciąż za mało".
Musieliśmy się chwilkę rozgrzać, dlatego pochylilam się znów do niego, przylegając piersiami do jego torsu i przygryzajac delikatną skórę na jego szyi, zostawiając na jego ciele niewinne znaczki. A przy okazji poruszałam sprawnie biodrami.

Riddick Hyde · 2021-08-12 11:51:35

Kochałem ją, kochałem ją całym sobą, wszyscy w mieście, w watasze, w wiosce rybackiej, czy nawet w sklepie meblowym widzieli naszą miłością, była jasna i oczywista. Ten duży wilkołak kocha tą małą dziewczynę, a ta mała kocha jego, oboje to dobre istoty...
Ale chyba tylko łóżko (oraz kanapa, stół w jadalni, kajuta na mojej łódce, a nawet bar w restauracji jej rodziców) widziało drogą stronę tej miłości, czysto cielesną, wypełnioną pożądaniem i przyjemnością. To nie tajemnica, że za pośladkami i piersiami Prim pewnie obracało się wielu, była niezwykle seksowną i piękną dziewczyną, sam za to, jak to mówiła Prim, też pobudzałem wyobraźnię, szczególnie latem, gdy młode turystki zwiedzały port gdzie pracowałem bez koszulki.
Nasza miłość miała wiele poziomów, teraz jednak górował ten cielesny, instynktowany sposób, gdzie zaciskałem palce na skórze Primrose, na jej pośladkach, albo piersiach, które podskakiwały, gdy Prim nade mną górowała. Czułem malinki jakie pozostawiła mi na skórze, widziałem jak czasem z błyskiem w oku wypowie moje imię, albo jękiem o coś poprosi... Znała wszystkie sztuczki na mnie, seksowne i zaskakujące zarazem. Nie skończyło się raz, w końcu chciałem yes ja być na górze, popatrzeć na nią z miłością, patrzeć jak przyjemność zalewa jej całe ciało w dreszczach... Minęło już dużo czasu odkąd uprawialiśmy delikatny seks, może nadal nie posuwaliśmy się do związywania sobie rąk, ale na pewno gdybyśmy mieli bliżej sąsiadów, nienawidzili by nas, za to co nocne łamanie łóżka. Ale cóż zrobić, byliśmy sobą nienasyceni i miałem nadzieję że zostanie tak na dłużej.

To był długi seks, tak długi, że gdy rano powoli się budziliśmy, niemal zdążyłem zapomnieć, że dziś Prim wyjeżdża. Obudziliśmy się razem, chwilkę całując, śmiejąc się wzajemnie z naszych malinek (Prim się nie hamowała i robiła je zawsze wszędzie, ja za to zostawiałem jedynie małe ślady wokół jej piersi). Potem jednak Prim wstała, mówiąc że musi wziąć prysznic, i choć nie zamknęła drzwi i wciąż słyszałem ją jak mruczy do siebie...
Unioslem się tylko wyżej na łóżku, ale nie wstałem. Na siedząco słuchałem głosu Prim, rozkoszowałem się jej obecnością, tak jak jeszcze wtedy gdy nie mieszkaliśmy razem, a ona zaraz musiała wracać do domu.
- Może... Pójść zrobić kawę? A może herbatę? - zapytałem, zachrypniętym głosem.

Primrose Caladium · 2021-08-12 12:50:08

- Zrób mocną, czarną herbatę! Dziękuję! - zawołałam, wychodząc spod prysznica i owijając się pospiesznie ręcznikiem. Jak zwykle całą moją skórę pokryła gęsia skórka. Prędko się ubrałam w koszulkę z długim rękawem i sweter i zeszłam na dół, gdzie mój wilczek już kręcił się po kuchni w kapciach i w szlafroku.

Riddick Hyde · 2021-08-12 12:58:33

Tak jak prosiła Primrose, przygotowałem herbatę, zająłem się robieniem nam śniadania, a gdy tylko moja maleńka zeszła, obdarzyłem ją ciepłym uśmiechem.
- Zimno ci? Ah, nie napaliłem jeszcze w kominku - westchnąłem, patrząc jak podchodzi do mnie. - Ale na zewnątrz świeci piękne słońce - zapewniłem ją z czułością.

Primrose Caladium · 2021-08-12 14:26:36

- Mi jest przecież wiecznie zimno - powiedziałam rozbawiona, kręcąc głową. - Jak mnie nie będzie, to wyziębisz cały dom - stwierdziłam kręcąc nosem i sięgając po dwa kubku, by zaraz rozlać do nich mocnej herbaty, która zaparzył Ridd. - Może zostawię ci karteczkę, żebyś pamiętał o grzaniu? - dodałam, zerkając na niego rozbawiona.

Riddick Hyde · 2021-08-12 14:33:30

Parsknąłem śmiechem i pokręciłem głową rozbawiony jej propozycją.
- Będę pamiętał, bez obaw. Zajmę się rombaniem drewna które ostatnio zabrałem z watahy... A propos, ojciec proponował też, że dopóki nie jestem jeszcze w pełni sprawny by wrócić na wodę to mogę pomóc w watasze Łowcom, tylko w oprawianiu zwierzyny... Dogadam się czy nie mogę sprzedać części w mieście to dodatkowy grosz wpadnie... - dodałem, w ramach takiego zapewnienia "będę miał co robić przez twoją nieobecność". - Ale postaram się grzać dom, idzie już zimno, lepiej nie wyziębiać go teraz... - uśmiechnąłem się lekko. - Szczególnie że mieszka tu taki zmarźluch - parsknąłem śmiechem.

Primrose Caladium · 2021-08-12 16:11:35

- Szczególnie - powtórzyłam po nim rozbawiona. Spędziliśmy ze sobą spokojny poranek. Riddick naprawdę podszedł do wszystkiego z fajnym nastawieniem i nawet gdy już jechaliśmy na dworzec czy żegnaliśmy się że sobą, gdy wsiadłam do poziagu wydawał się być zadowolony... W sensie... Wiedziałam, że będzie bardzo tęsknił. Ja też będę tęsknić. Ale wspierał mnie bardzo i cieszył się razem ze mną i to mnie bardzo napełniło takim radosnym poczuciem. Czułam się dobrze.

Riddick Hyde · 2021-08-12 19:16:48

Nie mówię, że były to łatwe tygodnie. Z dnia na dzień czułem jak opuszczają mnie siły przez brak bliskości mojego serca. Oczywiście nie brakowało mi tylko serca, brakowało mi po prostu Prim, mojej Primrose, najpiękniejszej dziewczyny mojego życia... Narzeczonej, przyjaciółki i kochanki...
Wiedziałem, że ludzie cieszą się nawet gdy ich małżonek wyjeżdża, ludzie lubili zdradzać. Ale nie byli oni w tym szczerzy jak wampiry, nie, oni ukrywali zdrady... Siedząc w barze, gdy za ladą stał mój dobry przyjaciel, słuchałem właśnie takich przechwałek ludzi, którzy mówili o swoich pięknych kochankach. Obrzydlistwo. Jakim cudem istnieją ludzie tacy jak Prim, jak jej ojciec (a mój teść), a zarazem... Tacy.
Czekałem na Prim cierpliwie. Pomagałem w watasze, jako członek zewnętrzny, wróciłem też na łódź, kiedy po wizycie u medyka nikt nie widział ku temu przeciwwskazań... Kupiłem nawet dodatkowy koc na jakiejś wyprzedaży garażowej, który doskonale pasował mi do Prim - był ślicznie turkusowy i był bardzo miękko oraz ciepły - A także trochę po sprzątałem w pustych pokojach. To znaczy... Hm jeden nie był pusty, trzymałem tu rzeczy które dostałem od rodziców w czasie budowy domu, takie jak strata kołyska, rzeźbiona przez rzeźbiarza watahy (na startym drewnie było widać małe obrazki Wilka), oraz małą komudkę ze starymi ubraniami po bliźniakach, tymi które były w całości i w dobrym stanie.
Ah... To były produktywne dwa tygodnie, ale cieszyłem się, że już się kończą. Chciałem już znów chwycić swoją Prim w ramiona i nie wypuszczać nigdzie na długo... Chciałem znów nosić jej zapach na sobie, śmiać się z jej słów i słuchać jej opowieści, rozmawiać z nią...

W dzień powrotu, czekałem na pociąg niecierpliwie, kilka razy chciałem przemienić się i pognać wzdłuż torów, by odszukać gdzie jest moje serce, czy już niedaleko, czy już blisko... Ale na szczęście, z jedynie drobnym opóźnieniem, na peron wjechał pociąg z miasta.

Primrose Caladium · 2021-08-12 22:03:59

W pociągu poznałam miłego czarodzieja i droga zleciała mi całkiem szybko na rozmowie z nim. A gdy wysiadałam z pociągu pomógł mi z walizką i pożegnał ciepłym uśmiechem. Gdy tylko się ode mnie odsunął nawet nie zdążyłam się rozejrzeć, a Riddick już był tuż obok mnie.
Westchnęłam zaskoczona, gdy mnie objął i uściskał mocno. Pocałowałam go w policzek, a potem w usta, śmiejąc się w jego wargi.
- Czeeść, kochanie, ojejku, ale za tobą tęskniłam - wymamrotałam, znów się w niego wtulajac. - Uhhh, kocham cię tak mocno - wyszeptałam mu do ucha.

Riddick Hyde · 2021-08-12 22:42:22

- A ja ciebie kocham mocniej - zapewniłem ją z nutką wzruszenia w głosie. Moja ukochana... Jej śliczne włosy, jej ciepły oddech i delikatna twarz, jej uśmiech i jej bicie serca, głośne, w końcu je słyszałem, w końcu znów jej serce biło obok mojego. - O rany... też się nieźle stęskniłem... Naprawdę tęskniłem już za tobą i to bardzo... - szepnąłem, jeszcze przez chwilę nie chcąc wypuszczać jej z uścisku.

Primrose Caladium · 2021-08-12 22:58:38

Ścisnęłam go nieco mocniej a potem zaczęłam pomału rozluźniać uścisk. Ridd jednak jeszcze dłuższą chwilę trzymał mnie mocno w objęciu, jakbym miała mu gdzieś uciec. Nie miałam mu tego za złe. Bo jakże bym miała mieć?
- Obiecuję, że jeszcze będę cię sciskacybardzo mocno cały dzień, ale teraz powinniśmy już iść do auta - szepnęłam,całującego w uszko. Dopiero wtedy mnie wypuścił, patrząc na mnie wzrokiem pełnym miłości, oddania i troski i w ogóle wsyztskim co tylko dało się przekazać spojrzeniem. - Oh, najdroższy... - szepnęłam, ściskając jego dłoń.
Zapakowaliśmy się do auta,gdzie było już ciepło. Odetchnęłam z ulgą, rozglądając się na boki. W Fortis jak zwykle o tej porze roku było już dużo śniegu. Święta zbliżały się wielkimi krokami. Będąc w większym mieście skorzystałam z okazji i weszłam do dużego centrum handlowego, kupując dla całej rodziny różne drobiazgi.
- Ale się biało zrobiło... - wymamrotałam pod nosem,zapinając pas. Zaraz spojrzałam na Ridda z uśmiechem. - Nie muszę pytacie to,czy czujesz się dobrze - stwierdziłam,śmiejąc się pod nosem.

Riddick Hyde · 2021-08-12 23:04:45

Zaśmiałem się i pokręciłem głową.
- Nie musisz, czuję się... czuję się pełny - podsumowałem, patrząc na nią z miłością. - Naprawdę lubię to uczucie, no wiesz... jeśli tu jesteś to wszystko jest od razu piękniejsze i... - pokręciłem głową. - Tak, zrobiło się biało... jakoś kilka dni temu były takie całonocne opady, po morzu w niektórych miejscach już kry pływają... Na szczęcie zdążyliśmy z Tomem wymienić spód rufy i burt, więc jest znacznie bezpieczniej - dodałem. - Ale wkrótce przestaniemy wypływać, robi się za zimno nawet dla niektórych ryb - Parsknąłem, ale Prim doskonale wiedziała o co mi chodzi. Westchnąłem głęboko, znów na nią zerkając, a zaraz potem powolutku wyjechałem z parkingu i ruszyłem w stronę domu.

Primrose Caladium · 2021-08-12 23:11:05

Przechylilam się w bok i położyłam dłoń na udzie Ridda, pocierając po nim dłonią.Wilk znów zerknał na mnie ukradkiem, a na jego twarzy znów rozkwitł szeroki uśmiech.
- Bezpieczeństwo przede wszystkim - szepnęłam, uśmiechając się i znów siadając wyprostowana. Wciąż jednak wpatrywałam się w swojego narzeczonego jak w obrazek. Wzięłam głęboki oddech. - Święta zapasem. Rodzice w barze będą pewnie szykować jedzenie na wynos na świąteczne stoły. Więc twoja pomoc na pewno by im się przydała w najbliższym tygodniu. Skoro pływają już kry, a ryby się trzęsą z zimna... - powiedziałam żartem.

Riddick Hyde · 2021-08-12 23:15:42

- Pytali mnie o to już ostatnio, gdy widziałem się z nimi na mieście, naturalnie już zadeklarowałem swoją pomoc - zapewniłem ją miękko. - Twojej nie musiałem - dodałem z chichotem, a gdy tylko zatrzymałem się na moment od razu zerkałem na Primrose. Ale zaraz potem musiałem ruszać, co prawda bardzo powoli, jednak musiałem mieć oczy na tej zdradliwej drodze. - Apropos trzęsących się z zimna... Kominek jest już rozpalony, powinien wesoło trzaskać gdy dojedziemy - zapewniłem miękko. - Oraz kupiłem ostatnio trochę dobrego, czerwonego wina. W sam raz do grzańca, będziesz chętna? Pewnie u tej starszej czarodziejki nie było niczego mocniejszego co by cię rozgrzało od środka - zaśmiałem się cicho.

Primrose Caladium · 2021-08-12 23:22:39

- Coś ty,czarodzieje radzą sobie na inny sposób. Pani Mariella miała wiele ciekawych sposobów na rozgrzewanie się - mruknelam, wywracając oczami. - Miała dwa wielkie regały różnych ziół. Jak raz jęknęłam, że zmarzłam, to już potem starałam się nie dawać tego po sobie poznać, bo ja mnie nafaszerowała czymś dziwnym to faktycznie, nie czułam zimną ale trochę odpłynęłam. Szalona kobieta. Nic dziwnego, że się dogadywała z dziadkiem - podsumowałam rozbawiona. - Oczywiście dostałam od niej wyprawkę, jestem pewna, że są tam między innymi jakieś zioła - dodałam,zagryzajac wargę.

Riddick Hyde · 2021-08-12 23:26:39

Pokręciłem głową ze śmiechem.
- Chcesz powiedzieć, że cię naćpała? - zaśmiałem się szczerze. - Dobre sobie, czarodzieje to jednak ciche wody, kto by pomyślał... - zaśmiałem się cicho, próbując sobie to wyobrazić. - Czyli bawiłaś się tam chyba całkiem dobrze, co? - zaśmiałem się cicho. Wydaje się, że jesteś całkiem zadowolona z wyjazdu - zauważyłem, wyjeżdżając z miasta już, coraz bliżej naszego domku.

Primrose Caladium · 2021-08-12 23:31:04

- Tak... Było miło. To bardzo przyjazna kobieta aczkolwiek troszkę... Obłąkana momentami. Nic dziwnego, że potrzebowała pomocy z zaklimatyzowabiu się. Nim zapamiętała drogę do najbliższego marketu minął prawie tydzień - mruknelam,wzdychając. - Zapisałam ją na różne zajęcia w tygodniu, porozmawialiśmy z sąsiadami. - Wzruszyłam ramionami. - Było meczaco, ale bardzo satysfakcjonujące w rezultacie. Ale wiesz co? Wszędzie dobrze ale jednak w domu najlepiej... Juz od wczoraj myślałam tylko o tym że będę spać w swoim łóżku, na swojej poduszce,a tuż obok mnie będzie pochrapywać mój kochany wilczek - podsumowałam rozbawiona.

Riddick Hyde · 2021-08-12 23:39:34

- Nie chrapię - parsknąłem. - Chyba że się zmienię przez sen w wilka, to się wtedy zgadza... Huh dziś na pewno się zmienię, sama twoja obecność sprawia że mam ochotę merdać ogonem - przyznałem szczerze rozbawionym tym dziecięcym, acz trafnym opisem swojej radości. Bardzo powoli wjechałem w naszą dróżkę do domu. - Też tęskniłem... Nie mogłem się doczekać aż wrócisz... - dodałem ciszej, szczerze stęskniony. - Już znalazłem też drzewko w lesie, w sam raz do salonu... Jeśli nadal chcesz takie jedno drzewko do ozdabiania, hm? - zapytałem miękko. Prim wiedziała, że święta nie do końca były mi bliskie, ale i tak zawsze kupowałem małą choineczkę do swojej chatki, by ją lekko ozdobić razem z Prim. Dziewczyna mimo zimna zawsze była podekscytowana świętami, ja świętowałem wtedy jej radość.

#381 2021-08-12 09:52:52

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#382 2021-08-12 10:08:22

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#383 2021-08-12 10:23:13

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#384 2021-08-12 11:51:35

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#385 2021-08-12 12:50:08

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#386 2021-08-12 12:58:33

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#387 2021-08-12 14:26:36

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#388 2021-08-12 14:33:30

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#389 2021-08-12 16:11:35

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#390 2021-08-12 19:16:48

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#391 2021-08-12 22:03:59

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#392 2021-08-12 22:42:22

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#393 2021-08-12 22:58:38

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#394 2021-08-12 23:04:45

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#395 2021-08-12 23:11:05

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#396 2021-08-12 23:15:42

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#397 2021-08-12 23:22:39

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#398 2021-08-12 23:26:39

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#399 2021-08-12 23:31:04

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#400 2021-08-12 23:39:34

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

Stopka