Wielkie zmiany — wilk i łania

Primrose Caladium · 2020-04-05 10:18:23

- o skończonym domu - o oświadczynach - o śmierci dziadka - o ostatecznej wyprowadzce do leża
w tej kolejności

FORTIS
czyli największa osada w okolicy wybrzeża na południu (dzielnica ludzi).

DOMKI RYBACKIE
niedaleko Fortis, domki gdzie mieszkają rybacy.

DOMEK RIDDICA

DOM PRIM

Riddick Hyde · 2021-07-28 22:33:50

~~DWA LATA PO WYDARZENIACH Z OSTATNIEGO WĄTKU~~

Doszedłem do ostatecznego wniosku, że Wielki Wilk jednak ma na wszystko jakiś plan, większą historię. Pogodziłem się ze swoim przeszłym losem jako wyrzutka i zaakceptowałem go, ponieważ z perspektywy czasu za każdy smutek jaki spotkał mnie w życiu nadeszła w końcu nagroda, zadość uczynienie nawet z nawiązką. Poznanie Primrose było moim wszystkim, ona była moim wszystkim, na każdym z poziomów. Uzupełniała mnie, dbała o mnie i troskliwie zawsze otulała ramionami, choć była taka malutka, a ja taki wielki. Kochała mnie, a ja ją, całym sobą i jeśli jeszcze raz miałbym przeżyć trzydzieści lat życia by ją poznać, to nie wahałbym się ani chwili, ponieważ poznanie jej było najpiękniejszą rzeczą jaką Wielki Wilk mógł widzieć.
Pojednałem się z rodziną i przyjaciółmi, moja praca sprawiała mi radość, a po pracy zawsze miałem z kim się spotkać, lub coś innego do roboty w mieście. Moje życie nigdy już nie było smutne, lub żałosne, byłem największym szczęściarzem na wyspie i nie miałem zamiaru się tego wstydzić. Budowałem nam piękne leże, zdobywałem materiały i meble z odległych zakątków wysp byle dom był idealny, bylebyśmy mieszkali w nim długo i szczęśliwie, wychowując razem nasze piękne szczenięta - a na pewno będą piękne! Primrose przychodziła częściej na plac budowy gdy zrobiło się cieplej, pomagała nam nawet trochę, kiedy wraz z przyjacielem malowaliśmy, albo nosiliśmy ciężkie rury. Udało nam się wykonać ścieżkę od domu aż do głównej drogi do miasta, dzięki czemu przemieszczanie się stało się jeszcze łatwiejsze, a w tym czasie Prim udało się rozpocząć budowę małego ogródka z ziołami i warzywami. Marzenia spełniały się, wszystkie powoli stawały się coraz żywsze.
Często przychodziłem na kolację do rodziców Prim, bywaliśmy też częściej u mojej rodziny, a raz udało nam się zorganizować wielkie spotkanie rodzin, które odbyło się w watasze, w domu Alfy, gdzie przy wielkim, długim stole zasiedli wszyscy członkowie obu rodzin, a nawet i najlepszy przyjaciel Claretty i Daggera, czarodziej Jeremy. Różnorodność, śmiechy i bliskość sprawiła, że tylko bardziej zbliżyliśmy się do siebie jako rodzina, wspólnota. Wiedziałem też, że takimi kolacjami i spotkaniami Primrose przygotowuje siebie i rodzinę na fakt, że kiedyś opuści domowe gniazdko by zamieszkać ze mną w leżu, a ten dzień zbliżał się nieubłaganie.
Co do Primrose... moja dziewczynka zrezygnowała z pójścia na jakiekolwiek uczelnie wyższe, jednak to nie zmieniło faktu, że nadal chciała się rozwijać. Chodziła na kursy i zajęcia w mieście, by jeszcze lepiej pomagać ludziom, nie tylko swoim rodzicom, ale i całej społeczności, dzieciom i starszym, biedniejszym lub w ciężkiej sytuacji życiowej. Chciała znaleźć stałą pracę która umożliwiałaby jej faktyczną, realną pomoc, a ja wierzyłem, że uda jej się to na pewno. Bo jak nie komu, jak mojej ukochanej?

To był początek lata, czarodzieje już powoli chichotali między sobą o Dniu Lata, dzieci rozpoczynały wakacyjną przerwę od nauki, więc znacznie więcej wesołości było w całym mieście. Fortis lśniło, odkąd miasto zyskało popularność turystyczną, bardzo wiele rodzin zaczęło się tu sprowadzać, by zaznaczać życia nad oceanem, miasto zaczęło rosnąć i pięknieć w oczach, a bar rodziców Prim był centrum tego rozjaśnionego klejnotu, restauracja prosperowała wprost znakomicie, i to obie jej lokalizacje, rodzice Prim mieli już kilku zaufanych pracowników, dlatego też moja mała Primrose miała więcej czasu na nauki i pomoc w mieście, najróżniejszą.
W letni wieczór wychodziłem akurat ze sklepu meblowego, skąd zamówiliśmy jakiś tydzień temu razem z ukochaną dywan do salonu naszego leżą i zaraz spod sklepu ruszyłem pod bar, by odebrać stamtąd moją piękną, dorosłą kobietę. Umówiliśmy się, że na weekend zostanie u mnie, ale namówiłem ją, byśmy jeszcze zajrzeli do leża, bym mógł odłożyć dywan na miejsce, a Prim nie miała z tym żadnego problemu.

Primrose Caladium · 2021-07-28 22:52:52

Zamknęłam bar i usiadłam na schodach,rozglądając się na boki po nieco spokojniejszej okolicym. Za dnia kręciło się tu tak wiele istot,że ciężko było je objąć wzrokiem! Aż nie możliwe... Pamiętałam jeszcze z dzieciństwa,że Fortis na wakacje pustoszało. Wszyscy wyjeżdżali gdzieś albo spędzali czas u siebie w ogrodach. Teraz było zupełnie na odwrót. Turystów urosło jak na drożdżach, odkąd nieco bardziej rozwinęło się miasto. Magiczne...
Westchnęłam do samej siebie, rozmarzona czekając na mojego kochanego wilka. A kiedy go dostrzegłam, zarzucilam torbę na ramię i podniosłam się z miejsca, podchodzac do niego, by pocałować go na powitanie.
- Wydaje się być większy niż myślałam - mruknelam, mówiąc oczywoscie o dywanie. - Dobrze wyglądasz - dodałam zabrać, przeciągając dłonią po jego szyi, karku i ramieniu. - Miałeś spokojny dzień?

Riddick Hyde · 2021-07-28 23:06:04

Uśmiechnąłem się czule do Prim i pokiwałem głową.
- Nie był spokojny, ale był przyjemny - przyznałem szczerze. Primrose spojrzała na mnie podejrzanie głaszcząc mnie po szyi, na co tylko roześmiałem się cicho, by rozwiać jej obawy. - Dużo się działo jak tylko zeszliśmy z łodzi z Tomem. Dużo turystów zaczęło się kręcić po wiosce rybackiej, pyta o kupno świeżych ryb i to trochę zawsze zajmie czasu i robi zamęt... Potem na targ, na targu przeliczyć utarg z dnia poprzedniego... Gdy byłem już wolny zajrzałem na chwilę do domu by się umyć, ale zaraz musiałem biec do miasta, bo w domu Quilla i Jasmin coś pękło, a Jas była sama - wyjaśniłem spokojnie. - Gdy wrócił Quill chciałem zajrzeć do domu, ale znów coś mi wypadło... No wiesz, zwykły dzień - parsknąłem, wzruszając ramionami i zaraz nachylając się by musnąć lekko usta Prim. - A ty? Nie jesteś bardzo zmęczona? - upewniłem się z miłością.

Primrose Caladium · 2021-07-28 23:12:54

Zmarszczyłam brwi z rozbawieniem i zaraz Pokrecilam głową.
- Powinieneś się już nauczyć na pamięć, mojej odpowiedzi, ale powtórzę, żebyś miał pewność - mruknęłam z uśmiechem, odsuwając dłoń od jego szyi. - Nie kochanie, nie jestem zmęczona. Jestem pełna energii - odparłam z zadowoleniem, unosząc brodę ku górze z dumą. - Rano się uczyłam, a po południu przyszłam do pomocy, bo mimo pełnej kadry, to każde dłonie do pomocy się nam przydadzą... Oh, no i mama prosiła, żebyś jutro dostarczył nam dwa razy więcej świeżych rybek niż kilka dni temu, bo wszystko schodzi jak woda - Powtórzyłam jej słowa, ruszająca powoli do przodu, w stronę domu, który w sumie... był nasz. Naszego wspólnego domu. - Da się to zrobić? - upewniłam się. - Jesteś naszym ulubionym dostawcą - zauważyłam rozbawiona, jakbym musiała się mu faktycznie podlizywać, by się zgodził.

Riddick Hyde · 2021-07-28 23:16:37

Zaśmiałem się, kręcąc głową.
- Oczywiście, że się da, zadzwonię do twojej mamy gdy z leża wrócimy do mnie do domu i potwierdzę zamówienie - uznałem spokojnie i uśmiechnąłem się pod nosem. - To niesamowite, nie uważasz? Bar stał się pełnowymiarową restauracją, macie pełen personel i tłumy klientów co dzień - wymieniłem kolejno. - To niesamowite osiągnięcie, na które twoi rodzice zupełnie zasłużyli - uznałem z przekonaniem.

Primrose Caladium · 2021-07-28 23:24:47

Uśmiechnęłam się ciepło, słysząc jego słowa.
- Tak... Zasłużyli sobie całkowicie - przytaknelam cichutko, czując się dumna z nich. - Zużyli naprawdę całą swoją energię naprowadzenie tych barów i... Zostali w pełni docenieni. Interes się kręci i nie umiera, bo oni nadal trzymają się swoich starych zasad, dbają o wszystkie szczegóły, o wnętrze, o miły personel, o ciepłą atmosferę, a przede wszystkim nie tracą na jakości. - Znów się uśmiechnęłam. - Dobrze że w końcu zostali w pełni docenieni za swoje trudy i starania. Tak powinno być zawsze. Że dobry ludzie są nagradzania.

Riddick Hyde · 2021-07-28 23:31:41

Uśmiechnąłem się ciepło i pokiwałem głową. Złapałem chwilę później rękę Primrose, a drugą ręką podniosłem dywan i umiejscowiłem go sobie pod pachą. Ruszyliśmy piękną ścieżką w stronę naszego leża.
- Tak też sądzę, że za każde starania i troski czeka nas nagroda i to najpiękniejsza - przyznałem szczerze. Potem też uśmiechnąłem się czule do mojej ukochanej. - A dla nas za starania się przy budowie leża, czeka najpiękniejsza nagroda, możliwość zamieszkania w tym cudownym miejscach... - westchnąłem zadowolony.

Primrose Caladium · 2021-07-28 23:43:27

- Nam się bardzo poszczęściło, ale sęk w tym że... - Skrzywiłam się nieznacznie. - No wiesz, nie każdy może zaznać tyle szczęścia i nie każdy za swoje trudy i troski otrzymuje pociechę i wynagrodzenie w postaci szczęścia - mruknelam lekko zdołowana, zaciskając dłoń Riddicka, jak gdyby miał mi zaraz umknąć. A to głupie! Mój wilczek nigdzie przede mną nie ucieknie... - Wybacz - szepnęłam, sama siebie przywracając zaraz do pionu. Nie chciałam śmiecić. - Może jednak jestem tak odrobinkę, odrobineczkę zmęczona - przyznałam się. - Na pewno z
Smaczna kolacja postawi mnie nieco na nogi. Zrobię nam coś smacznego, mam składniki w torbie - pochwaliłam się,zachowując tajemniczość. Lubiłam gotować dla Riddicka, nie dlatego, że chwalił mnie ale po prostu dlatego, że mu bardzo smakowało ucieszyła mnie taprosta radość.

Riddick Hyde · 2021-07-28 23:50:57

Zmarszczyłem brwi, zerkając na Prim.
- Hej, hej, coś cię trapi? - zapytałem z powagą i troską bo to nie brzmiało pozytywne. - Coś smutnego się stało w domu? Albo gdy byłaś w centrum wsparcia? - zapytałem z wahaniem, zerkając na nią co i raz, gdy szliśmy przed siebie do leża. Nie lubiłem gdy Prim się smuciła to było jasne jak słońce, ale moim wewnętrznym obowiązkiem wręcz było też na to jakoś zaradzić, by ukoić jej nerwy i smutki. Choć wiedziałem, że zaraz będziemy przy naszym leżu, a to zawsze ją cieszyło i rozpogadzalo.

Primrose Caladium · 2021-07-29 00:15:01

- Nie, nie, dziś mnie nawet tam nie było, niestety... Heh, tyle jest do zrobienia. Chciałabym być wszędzie. Doba jest zdecydowanie za krótka na to wszystko, co chciałabym codziennie osiągać - mruknelam i westchnęłam cicho, zerljaac na mojego wilczka. - Nic się nie stało. Tak po prostu sobie dumam, kochanie. Pomagam ludziom, którzy też są dobrzy ale mimo wszystko... Im się nie układa. Momentami mnie to dobija. Mi nigdy nie było ciężko - zauważyłam. - Mam kochająca rodzinie i kochającego mniee mężczyznę. Pracuje i uczę się, spędzam czas z moim wilkiem... Mam strasznie duże szczęście... To mnie wciąż zastanawia. Chciałabym czasem oddać jego część innym... - WEyszylam niewinnie ramionami zerkając na niego. Ridd popatrzył na mnie znacząco. - Wiem,wiem, to szczęście mi się należy... Ale i tak bhmto zrobiła, gdybym mogła.

Riddick Hyde · 2021-07-29 00:19:42

Pokręciłem głową nad moją słodką Prim, która najchętniej chciałaby zbawić cały świat. Uśmiechnąłem się miękko.
- Kochanie, może na nich też czeka szczęście, może właśnie teraz, kiedy im pomagacie ze wszystkimi pracownikami to są naprawdę szczęśliwi? - zapytałem miękko. - Kto wie, szczęście ma wiele postaci, należy pamiętać nie dla każdego to szczęście wygląda tak samo... Oraz pamiętaj, że na pewno dostaną jeszcze swoje szczęście, nawer jeśli teraz im trochę ciężej - uśmiechnąłem się lekko. - Ono przyjdzie, ale w swoim czasie - zapewniłem ją z pełnym przekonaniem, pochylając się i całując jej skroń.

Primrose Caladium · 2021-07-29 00:23:58

- Oh... No wiem wilczki, ale... Ja po prostu...- Westchnęłam cichutko, milknąć już. Nie było o czym rozmawiać. Ridd miał rację, nie powinnam się tym tak zadręczać, jednak jakiekolwiek cierpienie zawsze mnie dołowało. Nie powinnam teraz o tym myśleć, bo tylko się tym bardziej zmęcze. Mogę się nad tym pozastanawiac jutro, gdy już będę miała więcej sił z rana. - Do ciebie przyszłam ja, nie potrzebowałeś fajerwerek, a jedynie kogoś takiego jak ja, więc tak, na pewno każdy z czasem znajdzie swoje szczęście. Ty jesteś bardzo szczęśliwy, prawda?

Riddick Hyde · 2021-07-29 00:28:19

Pokręciłem głową rozbawiony.
- Jesteś moim fajerwerkiem, Prim - przypomniałem. - Jesteś moim sensem życia, miłością i najwspanialszym darem - zapewniłem ją z przekonaniem. - Dla mnie jesteś wszystkim kochanie, moim szczęściem, które się nigdy nie kończy - zamruczałem cicho, a widok leża w oddali jakby potwierdzał moje słowa. - Czy jestem szczęśliwy? Nie mogę być szczęśliwszy gdy idziesz u mojego boku, razem do leża by zanieść dywanik, a potem wrócić na noc do mojego domu, by spędzić tam piękne chwile - powiedziałem z nutką rozbawienia.

Primrose Caladium · 2021-07-29 00:33:16

- Twoje wilcze instynkty szaleją, a mnie to już coraz mniej przeraża - powiedziałam rozbawiona. Przecież gdy go poznałam, to było dla mnie trochę szokiem... Jako dwudziestolatka jeszcze nie miałam tak naprawdę większych, poważnych planów na rodzinę i przyszłość. Żyłam tu i teraz,pomagając i starając się być dobrą córką. Ale pojawił się Ridd, dorosły mężczyzna, pragnący jedynie poczuć się znów zywy. Teraz gdy myślałam o tym, że niedługo naprawdę... Że mi się oświadczy, że weźmiemy ślub... Teraz były to już same przyjemne myśli. I teraz, chyba nie mogłam się już tego wszystkiego doczekać. Ridd był moja codziennością, czego miałam się obawiać,skoro już był dla mnie jak powietrze. - Znaczy, wiesz... Oh, nigdy mnie nie przerażałeś! Źle to powiedziałam - postarałam się jak najszybciej poprawić. - Chciałam po rpsptu powiedzieć, że czuje się z tobą bardzo dobrze.

Riddick Hyde · 2021-07-29 08:55:52

Zachichotałem kiedy tak się poprawiała.
- Słodziutka, wiem że moje szalone instynkty nie raz cię zadziwiły i przeraziły, ale to w porządku, jakby spojrzeć na wszystko z perspektywy czasu to zawsze byłaś dla mnie dobra, nawet kiedy byłem straszny - zaśmiałem się szczerze. - Ale teraz już nie jestem straszny, teraz jestem po prostu sobą... Czyli bardzo, ale to bardzo szczęśliwym wilkiem ze swoimi najwspanialszym sercem - podsumowałem, zerkając rozmarzony na Prim.

Primrose Caladium · 2021-07-29 12:10:32

- Wilczku, ty zawsze byłeś sobą - mruknelam, kręcąc głową. - I nigdy nie byłeś straszny. Po prostu zaskakiwałeś mnie wiele razy, nadal zaskakujesz. Ale to nic złego. Cieszę się, że mogę być częścią ciebie i twojego świata - szepnęłam, zerkając na niego miękko. - I z perspektywy czasu już nie pamiętam żadnych twoich wielkich "szaleństw". W głowie zostały mi same najprzyjemniejsze chwile.

Riddick Hyde · 2021-07-29 12:14:44

- Moja szalona budowa leża, nawet gdy o tym nie wiedziałaś - wymieniłem. - Gadanie przez sen o dzieciach. Oh no i pytanie twoich rodziców czy na pewno dają mi zgodę bym w odpowiednim czasie się oświadczył, twoja mama miała wtedy minę pełnej konsternacji, a dziadków śmiał się do rozpuku, kiedy ty poczerwieniałaś jak mały pomidorek - zachichotałem. - Ostatecznie chyba każda z tych sytuacji skończyła się dobrze lub po prostu zabawnie - uznałem z przekonaniem. - Może masz rację i może mój instynkt nie jest aż taki zły. Choć pamiętam jak wiele razy na początku zadziwiało cię to, że jestem naprawdę w stanie zrobić wszystko dla swojego serca - uśmiechnąłem się lekko, zaciskając z czułością dłoń na dłoni Prim.

Primrose Caladium · 2021-07-29 12:27:34

- Po prostu ludzie tego nie mają, a w pewien sposób starają się do tego darzyć. Przez całe życie dążyć do takiego oddania, które ty zrozumiałeś po pierwszym zerknieciu na mnie. To piękne i przytłaczające mieć taką miłość. Mówię tu i o mnie i o tobie. Oboje mamy trudne zadanie. Ale jesteśmy wytrwali ipowoli idziemy do przodu. Myślę że to bardzo zdrowe podejście - podsumowałam, lekko kiwając sobie głową.
Dotarliśmy pod sam dom i weszliśmy powoli na schodki, zatrzymując się na małej werandzie. Ridd szukał kluczy, a ja rozejrzałam się dookoła. Bardzo polubiłam to miejsce. Było trochę ododobnione ale nie odizolowane, a to miało bardzo duże znaczenie. Na spokojnie będę mogła jeździć stąd na rowerze do miasta żeby nieco szybciej się przemieszczać. Zimą będzie trzeba odśnieżać naszą drogę, ale damy sobie jakiś radę.
Czułam dreszczyk emocji na myśl, że to naprawdę będzie za jakiś czas mój dom, moje miejsce. Że pokoik w którym teraz mieszkam opustoszeje z moich rzeczy, że domek Riddicka też pozostanie pusty. Wszystkie nasze rzeczy będą właśnie pod tym dachem...

Riddick Hyde · 2021-07-29 12:37:28

Weszliśmy do środka, najpierw ja, a zaraz za mną Prim zamykając drzwi. Odwiesiłem klucze na haczyk przy drzwiach i przeszedłem z dywanem w głąb pomieszczenia. Minąłem piękną kuchnie, gdzie niedawno położyliśmy kamienne blaty i dociągnęliśmy wszystkie kable (niedługo będzie można zaopatrzyć się w wyposażenie kuchenne), a potem już wszedłem do salonu, gdzie duży kominek dzielił dwa wielkie okna. Rozwinąłem dywan przed kominkiem i rozejrzałem się dookoła. Jedynymi meblami tu był drewniany, okrągły stół, który znaleźli moi rodzice, oraz kilka krzeseł pasujących do niego. Na piętrze, w docelowej sypialni, leżał materac, kupiony w dużym mieście, sprowadzony tutaj, bardzo tani i bardzo wygodny, ale nadal poszukiwaliśmy odpowiedniej ramy łóżka.
- Ostatnio chyba Tom mówił mi o sklepie z meblami, który wyprzedaje swój asortyment przed zmianą lokalizacji, zastanawiałem się nad poszukaniem jakiś kanap albo szaf, no wiesz na książki i ubrania - wyjaśniłem, rozglądając się i zapalając światło w salonie. Nie kupiliśmy jeszcze klosza do lampy sufitowej, więc świeciła nad naszymi głowami, póki co, pojedyńcza żarówka.

#1 2020-04-05 10:18:23

Wielkie zmiany — wilk i łania

#2 2021-07-28 22:33:50

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#3 2021-07-28 22:52:52

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#4 2021-07-28 23:06:04

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#5 2021-07-28 23:12:54

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#6 2021-07-28 23:16:37

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#7 2021-07-28 23:24:47

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#8 2021-07-28 23:31:41

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#9 2021-07-28 23:43:27

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#10 2021-07-28 23:50:57

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#11 2021-07-29 00:15:01

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#12 2021-07-29 00:19:42

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#13 2021-07-29 00:23:58

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#14 2021-07-29 00:28:19

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#15 2021-07-29 00:33:16

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#16 2021-07-29 08:55:52

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#17 2021-07-29 12:10:32

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#18 2021-07-29 12:14:44

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#19 2021-07-29 12:27:34

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

#20 2021-07-29 12:37:28

Odp: Wielkie zmiany — wilk i łania

Stopka