Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2019-12-27 22:44:33

Znów Jęknęłam, tyle że tym razem sfrustrowana. Jeszcze nikt nigdy nie zachowywał się w ten sposób, gdy tyle podniecenia było w powietrzu. Ale wilk najwidoczniej chciał mnie zaskakiwać i przekonywać o niemożliwym. Rozlusnilam całe ciało, stając się wiotka i opadając wręcz na kanapę.
- Wilku? Co chcesz osiągnąć...? - sypyalam z lekkim utrapieniem. Zaczęłam aż dygotać. A raczej moje ciało, moje ciało mówiło za mnie, moje ciało decydowało za mnie. Czemu nie słuchaliśmy się słowach ciał, które chciały być ze sobą? Czemu, czemu, czemu?

Connery McGallan · 2019-12-27 22:50:21

- Chcę byś się dobrze czuła - odparłem, unosząc się jednak nad syreną i rozumiejąc w końcu jej walkę z instynktem. Potrzeba ciała, potrzeba duszy... Zaspokoiła dusze i ciało, jednak ciało chce nadal więcej. U wilków raczej rzadko się zdarza by te potrzeby nie były zrównoważone, ale widocznie syreny mają silniejszą potrzebę ciała niż duszy.
- Byś była szczęśliwa, a nie wymęczona, nie na siłę zaspokojona - dodałem i uniosłem Rissę w ramiona. - Może... chłodny prysznic? Zaniosę cię do łóżka...

Nerissa · 2019-12-27 23:18:37

Jęknęłam skrzywiona, zaciskając mocno palce na jego ramieniu. Balansując niemal na granicy wbicia paznokci w jego ciało.
- Nie chce chłodnego prysznica. - Zaczęłam ciężej oddychać. Teraz było mi bardzo źle, czułam w całym ciele napięcie, niezaspokojenie i byłam znów rozgoryczona. - Odstaw mnie, nie przerywaj! - zarządzam zła. Wszystko w nim mnie rozkojarzało. Faktycznie, miał raczej, toczyłam wale w swoim wnętrzu, ale... Uhh... Chyba nie byli by mi tak źle. Seks z nim na pewno byłby zaspokajający...!

Connery McGallan · 2019-12-27 23:24:10

Syknąłem i cóż miałem zrobić, kiedy syrena dochodziła mi niemal na rękach. Znów ją położyłem na kanapie i znów... I znów... I znów...
I po raz pierwszy chyba poczułem, że nie mam już siły się pieprzyć. Bo ostatnim razem już nawet źle się czuję, że to robię, ale Nerissa w końcu położyła się spokojnie. Odetchnąłem już łagodniej i znów podjąłem próbę zaniesienia ją do łóżka, tym razem udaną. Położyłem ją w łóżku i nakryłem nagie ciało kocem.
- Czy... lepiej ci już? - upewniłem się mimo wszystko.

Nerissa · 2019-12-27 23:35:51

Pokiwałam niepewnie głową. Mi było lepiej, ale teraz on wyglądał na złego. Albo... To było coś innego...
- Ale tobie nie... - stwoerdziłam po chwili, mówiąc bardzo powoli, wręcz ostrożnie. - I czemu wciąż mnie odkrywasz? Sam pwoedziales że nikogo innego tu nie ma... Nie chcesz na mnie patrzeć? - zapytałam, unosząc się na łokciach. - Znów jest z tobą coś nie tak. - Oparłam znów na poduszki, wciąż patrząc na wilka. - Co jest nie tak...? - dopytywałam go.

Connery McGallan · 2019-12-27 23:57:12

- Nie, nie maleńka - odparłem pośpiesznie, przysiadając na brzegu tuż obok niej. - Z przyzwyczajenia cię okrywam, zapominam, że nie czujesz zimna, a do ubrań nie przywykłaś, tutaj na wyspie raczej to nie spotykane - wyjaśniłem pośpiesznie, zakładając jej włosy za ucho. - Nerissa, jesteś cudowna, już ci to mówiłem... Po prostu nie spodziewałem się. Tak mało wiem o twojej rasie, tak mało wiem o tobie... A to ważne w miłości, w tej relacji, którą dzielimy...

Nerissa · 2019-12-28 00:44:31

- Nie wiedziałam - wybełkotałam, uważnie go obserwując. Wlascie to robiłam to ciągle. Cały czas obserwowałam go uważnie, intensywnie się w niego wpatrywałam, szukając wciąż nowych szczegółów do odkrycia w jego twarzy, w jego ciele, w jego zachowaniu... - Jedyną osobę jaką znałam... Znałam tak bardziej, tak jak to opisujesz... To była moja mama - szepnęłam, zaciskając mocno wargi. - Nikogo więcej. - Pokręciłam głową, mimowolnie przymykając powieki, gdy wilk bawił się kamykami moich włosów, musiajac przy tym mój policzek. - Znałam doskonale jej zapach, umiałam ją odszukać nawet gdy była bardzo, bardzo daleko... Wiedziałam gdzie pływa gdy jest zła i gdy się boi. Wiedziałam gdzie lubi najbardziej polować... - szeptalam, starając się mu nakreślić co wiem. - Mogę ci powiedzieć - zapewniałam. - Żebyś mnie poznał - dodałam.

Connery McGallan · 2019-12-28 01:06:21

Uśmiechnąłem się leciutko i położyłem po drugiej stronie łóżka, nadal delikatnie głaszcząc syrenę po policzku.
- Możesz opowiedzieć - przytaknąłem. - A potem, ja opowiem ci o sobie... Podoba mi się to - przyznałem. - Poznajmy się... - westchnąłem cicho i z ciekawością przyglądałem się mojej Rissie. - Gdzie lubisz polować?

Nerissa · 2019-12-28 01:17:38

Uśmiechnęłam się lekko, przekręcając się na bok i układają dłonie policzek.
- Kiedyś pokiwałam między rafami koralowymi. Dużo syren tak robi, bo łatwo się tam ukryć - zaczęłam opowiadać. - Ale jest tam też niebezpiecznie. Bo skoro jest dużo syren w jednym miejscu... To nie wynika z tego nic dobrego. - Westchnęłam ciężko. - Ale... Odkąd zaczęło mnie ciągając pod klif to... Nauczyłam się polować przy powierzchni, to trudne, ale ciekawe... - wyjaśniłam, uśmiechając się. - Lubię tak spędzać czas. Pływałam też dużo pod skałkami, znalazłam dużo ciekawych zagłębień. Lubiłam się tam ukrywać. Tam panuje zupełnie inna cisza... A wilki? Gdzie lubią polować?

Connery McGallan · 2019-12-28 01:24:59

Uśmiechnąłem się, bo ciężko mi zaprzeczyć, że miło się tego słuchało.
- Wilki też mają różne upodobania. Najczęściej polujemy grupami, mamy swoje składy, mamy swoje zasady w tych zespołach... Ale czasem wychodziłem sam na polowania. Wtedy biegłem do lasu, do rzeki... i tam czekałem na zwierzynę. Byłem cierpliwy, czekałem, a gdy jakaś zwierzyna wyszła do wodopoju... pewnie nawet nie wiedziała gdy się to stało - uśmiechnąłem się rozbawiony.

Nerissa · 2019-12-28 03:16:42

- Mmmm, brawo! - szepnęłam pełna dumy. - Na penwonmuaiz wtedy wygladac niesamowicie - stwierdzilam. - Gdy masz czujny wzrok i mieście naprężone, gotowe do skoku - doszłam jeszcze, uśmiechając się delikatnie. Potarlam palcami po jego reku. - Wszystkie wilki polują? - dopytywałam dalej. - U nas to kwestia przetrwania, nie polujesz, nie żyjesz - szepnęłam sucho.

Connery McGallan · 2019-12-28 09:29:35

- U nas kwestia przydziału - wyjaśniłem. - W każdej watasze jest podział na zadania. Niektórzy są lekarzami, piekarzami, artystami, a inni łowcami, skórniczymi, czy wojownikami. Zazwyczaj połowem zajmowałem się wraz z innymi łowcami, dla całej watahy. Wszystko co robimy jest w imię Wielkiego Wilka i dla dobra watahy, dlatego wszyscy biorą te zadania bardzo na poważnie - objaśniłem.

Nerissa · 2019-12-28 11:05:02

Pokiwałam głową.
- Atlanta wymierza surowe kary, dlatego się jej słuchamy... Więc podziwiam was, że robicie wszystko dla kogo, kto zmarł bardzo, bardzo dawno temu. I mówię to ja, trzystuletbia syrena - szepnęłam, lekko się uśmiechając. Odchrząknęłam. - Mniejsza... A gdzie najbardziej lubisz być? Masz swoje ulubione miejsce w którym lepiej ci się myśli...?

Connery McGallan · 2019-12-28 11:57:10

Przez dłuższą chwilę jeszcze zastanawiałem jak to możliwe, że rozmawiam spokojnie z trzystuletnią syrenką. Niesamowite... czyli są nieśmiertelne bardziej niż wampiry?
- Leżę - przyznałem. - Zbudowałem to miejsce z myślą o tym by mieszkać, kochać i żyć ze swoim sercem - wyjaśniłem. - Tutaj dobrze mi się żyło. A teraz kiedy jestem z tobą... To już w ogóle - uśmiechnąłem się lekko. - A ty? Gdzieś pośród raf, czy bliżej brzegu?

Nerissa · 2019-12-28 12:08:21

- Te ciche jaskinie w klifach - przypomniałam mu. - Szkoda, że nie mogę cię tam zabrać, z chęcią bym ci je pokazała, ale raczej nie wstrzymasz oddechu na tak długi - mruknęłam, pukając palcami w jego rękę i skubiąc delikatnie jego skórę. - Leżę... Czyli ten dom jest dla ciebie bardzo ważny. I wybudowałeś go... Sam? Tak kompletnie sam? - dopytywałam zaciekawiona. Wydawało mi się to niemożliwe. W ogóle "dom" wydawał się być taki bezsensowny trochę, przynajmniej na pierwszy rzut oka, w wodzie nie ma "domu", wciąż się przemieszczasz, raz jesteś w jednym miejscu, ale innym razem nie jest tam bezpiecznie i trzeba być gdzieś z indziej... - To musiało być dużo pracy...

Connery McGallan · 2019-12-28 12:51:34

- Tak, było dużo pracy... - przyznałem. - Ale na leżu się nie oszczędza. Poza tym... W mojej kulturze leże buduje się wraz ze swoim sercem, kiedy się je już odnajdzie... Jednak tak długo czekałem, że uznałem, że sam je zbuduje - westchnąłem ciężko, głaszcząc cały czas ją po policzku. - Wiesz, może znajdę gdzieś jakiś aparat oddechowy. W tych jaskiniach nie ma jakichś bąbli powietrza?

Nerissa · 2019-12-28 13:14:08

- Czasami są, ale nie wiem, czy jakieś urządzenia nie zakłóca tego, co najbardziej podoba mi się w nich - stwierdziłam. - Hmmm... Jak długo wyczekiwałeś swojego serca...? - zapytałam po chwili. - Mam na myśli to... Jak bardzo się spóźniłam - wyjaśniałam, łapiąc go na nadgarstek i wtulając się teraz w jego dłoń, musnęłam ją kilka razy wargami. - Kiedy powinnam była się zjawić abyś tak nie cierpiał?

Connery McGallan · 2019-12-28 13:42:05

Pokręciłem lekko głową, choć podobały mi się te czułości między nami.
- Nie patrz na to w ten sposób. Wtedy mieszkałem dalej od klifu, nie wiem czy byśmy się spotkali, ale... - skrzywiłem się leciutko. - Wilki nie są długowieczne jak wy. My umieramy w walce, albo ze starości, około 80 lat - wyjaśniłem na wstępie. - Dodatkowo wilki osiągają pełnoletność, kiedy mają 16 lat, to bardzo mało w oczach innych istot z wyspy... Żebym nie cierpiał... - westchnąłem cicho. - Moje serce powinno się zjawić jakieś dziesięć lat temu... Wtedy zaczynałem budować to miejsce - wyjaśniłem.

Nerissa · 2019-12-28 15:01:24

- Dziesięć lat - szepnęłam, powtarzając po nim.
Nie byłabym w stanie stwierdzić, gdzie byłam dziesięć lat temu i czy już wtedy słyszałam, jak wyspa niemal przyciąga mnie do siebie. Ale raczej byłam już niedaleko klifów, a być moze już pod nimi pływałam, nie czując się jeszcze w pełni gotowa, aby wypłynąć i odszukać to, co tak mnie wzywało.
- Wolałeś mnie? - spytałam. - Czy stałeś nad klifem i krzyczałeś? Byłeś wtedy zły? Zmęczony? Sfrustrowany? - dopytywałam. Takie gdybanie było zapewne bezsensowne.
Hmm, dla mnie 10 lat go nic, dla niego 10 lat to musi być naprawdę kawał czasu, skoro żyć będzie do 80... To trochę straszne. Co można osiągnąć przez 80 lat? Pierwsze 20 lat się uczą, bo potem są dorośli. Budują leżę i szukają serca, mają potem już 30... Czas dla nich plynie tak szybko.

Connery McGallan · 2019-12-28 15:07:39

- Wołałem... - przyznałem z wolna. - Tak, wykrzykiwałem swój ból, najczęściej wyłem... dlatego też odsunąłem się od swojej watahy, by móc w samotności przeżywać swój ból, by nie musieli widzieć mojego stanu - wyjaśniłem, a potem spojrzałem smutno na Nerissę. - Odsunąłem się od nich, od swojej rodziny, tak daleko, że wykluczono mnie i nazwano Omegą. Wilkiem bez watahy - wyznałem. - Ale wtedy mnie to nie bolało. Wtedy mnie nie bolało nic. Nie czułem nic, byłem taki... pusty. Aż nie wierzę, że doprowadziłem się do takie stanu - przyznałem. - Nie pierwszy raz próbowałem się też zabić. Raz z głodu... wtedy moja matka przybyła do mnie i zobaczyła mnie w takim stanie. Potem mi się poprawiło, aż... aż do momentu kiedy skoczyłem.

#101 2019-12-27 22:44:33

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#102 2019-12-27 22:50:21

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#103 2019-12-27 23:18:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#104 2019-12-27 23:24:10

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#105 2019-12-27 23:35:51

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#106 2019-12-27 23:57:12

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#107 2019-12-28 00:44:31

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#108 2019-12-28 01:06:21

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#109 2019-12-28 01:17:38

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#110 2019-12-28 01:24:59

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#111 2019-12-28 03:16:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#112 2019-12-28 09:29:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#113 2019-12-28 11:05:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#114 2019-12-28 11:57:10

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#115 2019-12-28 12:08:21

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#116 2019-12-28 12:51:34

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#117 2019-12-28 13:14:08

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#118 2019-12-28 13:42:05

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#119 2019-12-28 15:01:24

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#120 2019-12-28 15:07:39

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka