Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2019-12-26 19:15:41

Wzruszyłam bezwiednie ramionami.
- Nie mam pojęcia jak to działa. Wiem że muszę wracać do tamtej formy. Bez tego osłabnie jako człowiek i... - Znów zruszylam ramionami, a potem skamieniałym, zastanawiając się. Co by się stało? Umarłabym, czy po prostu oslablabym do takiego stopnia, że nie mogłabym nic robić...? - I chyba nie chce się zastanawiać co się stanie. Ani sprawdzać - szepnęłam, a moje wargi znów delikatnie drgnęły ku górze.

Connery McGallan · 2019-12-27 00:24:32

- Jasne, mieszkam dość blisko plaży więc masz łatwy dostęp do wody... Lepiej nie skakać stąd z klifu, można sie rozbić o skały, nie chce by ci się coś stało... - zawahałem się jeszcze chwilę, nim mówiłem dalej. - Ty... Chcesz wrócić do wody? - zapytałem niepewnie. - Na stałe? O-opuścisz mnie?

Nerissa · 2019-12-27 00:28:35

- Jeszcze nie wiem czego tak naprawdę chce, Connery - odparłam poważnym tonem, patrząc na niego równie poważnym wzrokiem. - Czuję się jak we śnie. Choć nie do końca wiem, czy to dobry, czy zły sen. Nie zrozumiesz mnie. Ocean napełnia mnie siłą, na lądzie jestem bez magii. Wyspa chce mnie chronić ale nie będzie umiała a ja... Nie wiem czy się obronie - zaczęłam bełkotać, sama siebie ledwo rozumiejąc. Nie wiedziałam skąd te słowa płyną, jakby mówił je ktoś inny, a moje usta były tylko narzędziem. Czyżbym była.... Spanikowana?

Connery McGallan · 2019-12-27 00:32:42

- Ja cię obronie - oświadczyłem natychmiast, odstawiając kubek i przysuwając się do Nerissy. - Jestem wilkołakiem, twoim wilkołakiem. A ty jesteś moim sercem, czujesz to, jesteś moją miłością, moim wszystkim. Zrobię dla ciebie wszystko i jeszcze więcej, Risso - zapewniłem ją jak natchniony. - Obronię cię, będę cię pilnować i służyć... Co tylko zechcesz... Ale nie opuszczaj mnie na długo...

Nerissa · 2019-12-27 00:39:50

Zmarszczyłam brew, a następnie ją unioslam, przetwarzając jego słowa powoli i dokładnie. Mój oddech stał się trochę cięższy, ponieważ zaczęłam czuć więcej, co mnie stresowało.coraz więcej emocji na raz było dosyć... Frustrującą sprawa.
- Obronisz mnie? - zapytałam dosyć łagodnie jak na mnie. Chyba pierwszy raz zwracałam się do niego w taki sposób. Miał rację, czułam między nami to dziwne połączenie. Nie umiałam tego nazwać, ale on umiał. Chodziło mu chyba o pokrewieństwo dusz. Byliśmy sobie pisani. Ale czy to wystarczy, by mu ufać...? By było... Bezpiecznie? - Ja... Czuję coś, ale nie wiem jeszcze co - szepnęłam, unosząc dłoń i sięgając do jego palców, aby unikać w górę obie nasze dłonie. Chciałam się im przyjrzeć, porównać. Jako syrena zapewne wilk nie byłby wielkim zagrożeniem dla mnie, ale teraz? Mógłby mnie połamać jednym ruchem. Jednak był taki... Nieostry. Nie umiałam tego porządnie określić. Dopiero po chwili przyszło mi to do głowy. - Jesteś taki silny, ale delikatny - mruknęłam, wypuszczając swoje myśli z glowy.

Connery McGallan · 2019-12-27 00:42:52

- Czuły - dodałem z uśmiechem na twarzy, pozwalając jej na robienie i dotykania wszystkiego. - Troskliwy, zakochany, oszołomiony, delikatny też... - pokiwałem lekko głową. - Bo... Zależy mi na tobie, na twoim bezpieczeństwie oraz szczęściu - dodałem tłumacząc jej to powoli i spokojnie.

Nerissa · 2019-12-27 00:48:34

- Nadal trochę nie rozumiem wilku - szepnęłam, łapiąc jego dłoń w obie dłonie i przysuwając ją do swojego policzka. Miał szorstkie palce. Ale chciałam, by znów jego skóra musnęła moją. Wcześniej przechodziły mnie takie połmyczki, ale teraz średnio to czułam. - Ale wyszłam z wody by zrozumieć. Wyspa pomogła mi cię uratować czyli... Nie odejdę. Nie zostawię cię na długo, obiecuję - powedziałam, czując niemal siłę tych słów. Obietnic nie rzuca się na wiatr.

Connery McGallan · 2019-12-27 00:51:48

Odetchnęłam przeszczęśliwy, nie mając zamiaru ukrywać swojego szczerego szczęścia.
- Cieszę się... Nawet nie wiesz jak bardzo cieszę się z tego powodu. Że tu jesteś, że siedzimy razem, że ty... Dotykasz mnie. Tak miło... Oh i że mnie Uratowałaś. Postaram się jak najlepiej pomoc ci wszystko zrozumieć...

Nerissa · 2019-12-27 00:56:17

- Connery, ja się muszę nauczyć. Nauczyć się, żeby żyć - szepnęłam, opuszczając nasze dłonie i układając je sobie na kolanie. - Ale... Nikt nie może póki co o mnie wiedzieć. - Zacisnęłam mocno wargi. - To co zrobiłam, mogło wywołać gniew mojej królowej, ona wie wszystko, zapewne już usłyszała o moim wyjściu na ląd... Muszę niedługo wrócić do wody. - Patrzyłam wciąż uważnie w jego oczy, jak rozbłyskują radośnie a potem przygasają zostawiając smutek. Czułam że nieporządku jest go ranić, bardzo nieporządku.

Connery McGallan · 2019-12-27 01:02:57

- A-ale... Twoja królowa może zrozumie? Sama... Sama związała się z wilkiem, czyż nie? Ona musi wiedzieć, że nie można nas zostawić bez serca, że... Że cię potrzebuje - zaznaczyłem, a potem spuściłem wzrok. - Chciałbym cię poznać, chciałbym spróbować tylu rzeczy, sprawdzić czy ich smak się zmieni... Nie chcę byś znikała... To będzie mnie znów boleć, wiesz?

Nerissa · 2019-12-27 11:34:06

Pokiwałam ostrożnie głową.
- Wiesz, że nadal czuję w sobie twój ból - szepnęłam, zerkając na jego dłoń, która trzymałam w objęciach swoich, bawiąc się jego palcami i deliaktbie skubiąc skórę. - Ja nie chcę cię ranić. Ale muszę. - Westchnęłam i ostrożnie podniosłam się do góry, by podejść blisko wilka, który nadal siedział na krześle i przyglądał mi się uważnie. - Jeszcze nie dziś... Dziś zostanę z tobą, wilku - szepnęłam, dotykając palcami jego policzka, przeciągając po nim ostrożnie, jakby to on był taki kruchy a nie ja. - Dobrze?

Connery McGallan · 2019-12-27 11:39:56

Pokiwałem leciutko głową, by nie strącić jej dłoni. Wtuliłem dodatkowo twarz w jej dłoń, by poczuć dokładnie jej skórę na swojej. To było... cudownie przyjemne.
- Dobrze... dziękuję - odparłem z zachwytem. Bo zachwycałem się nią, bez przerwy. Moja syrenka, moje serce, uratowała mnie i zostanie ze mną jeszcze chwilkę dłużej, bym nie czuł bólu... Może podświadomie wiedziałem? Dlatego wybudowałem leżę tak blisko wody, bo czułem podświadomie, że Nerissa jest mi pisana?

Nerissa · 2019-12-27 11:48:29

Patrzyłam na niego jeszcze chwilę i nagle poczułam takie dziwne napięcie. Nic nie robiłam, a chyba powinnam. Przeciagnelam leniwie wzrokiem po jego twarzy aż w końcu znalazłam to czego potrzebowałam.
Jego wargi.
Przesunęłam powoli palce, po jego policzku, odnajdując usta. Opuszkami palców przeciagnelam po krawędziach jego wargi, znów deliaktbie się uśmiechając. Za to Conn był bardzo skupiony na mnie. Jego oczy były szeroko otwarte i niemal świeciły własnym światłem, pod wpływem emocji buszujących w jego ciele.
A ja? Ja chciałam go po prostu pocałować. Dlatego położyłam drugą dłoń na jego karku i pochylilam się do jego twarzy, by połączyć nasze wargi w pocałunku, którego pragnęłam i potrzebowałam.

Connery McGallan · 2019-12-27 11:59:39

Niemal zachłysnąłem się szczęściem. Przeciągnąłem delikatnie dłonią po jej skórze, po policzku i szyi. Skóra była gładka, niczym nie skalana, co pasowało do pełnego obrazu przepięknej syreny. Ciekawe, czy tak jak w legendach śpiewała...
- Jesteś... tak cudowna, że aż nierealna... - przyznałem cicho, gdy jej delikatne usta odsunęły się ode mnie.

Nerissa · 2019-12-27 12:04:48

- Ale ja jestem realna - szepnęłam, bawiąc się jego włosami. Zaczesalam je do tyłu, muskając jeszcze palcami jego czoło, czy skronie. - Więc muszę być realna... A cuda się chyba zdarzają? Prawda? - dodałam cichutko, zagryzając zaraz wargę. Sama nie wiedziałam do końca co chce zrobić, ale chciałam być blisko niego. Nie odsuwać się. Być moze chciałam go dalej całować? A może chciałam go tylko dotykać...?

Connery McGallan · 2019-12-27 12:18:52

Uśmiechnąłem się lekko, bo szczerze mówiąc całkiem mnie rozczuliła swoim delikatnym dotykiem, i spojrzeniem.
- Tak, jak widać.. tak - uśmiechnąłem się czule. - Uratowałaś mnie przed śmiercią, a teraz... stałaś się powodem, dla którego warto żyć dalej - zauważyłem, delikatnie przeczesując jej włosy i zakładając kosmyk za ucho. - Już wierzę w cuda.

Nerissa · 2019-12-27 14:57:37

- A ja wyszłam na ląd i nadal żyje - szepnęłam, zagryzając wargę i nie odsuwając się od wilka. Przysiadłem za to na jego kolanach, by nasze twarze były na podobnym poziomie. Teraz byliśmy znów tak blisko siebie. I już wiedziałam, że chce go całować dalej. Tyle że bardziej. Bardziej całować niż przed chwilą. - Nie będziesz już wpadł w rozpacz...? Nie będziesz już cierpieć? - dopytywałam, teraz już obiema dłońmi gładząc jego policzki, muskając kciukami wargi. - Nie skoczysz już z klifu...? - upewniłam się.

Connery McGallan · 2019-12-27 15:21:57

Pokręciłem głową pewnie, bo jak mógłbym nie być pewny życia, skoro znalazłem... Ją. Istną boginię, mój cud...?
- Jeśli będziesz w pobliżu... Tak często jak będziesz mogła... - zaznaczyłem, także gładząc ją po policzkach i z uśmiechem obserwując jej fascynację mną, tak wielką jak moja własna fascynacja nią. - Nie będę już wpadał w rozpacz. Nauczę się twojego trybu życia i postaram się przygotować leżę by było idealne też dla ciebie... Więcej surowego mięsa, chłodnej wody pitnej - uśmiechnąłem się czule. - Wszystko byś już ze mną została...

Nerissa · 2019-12-27 16:24:37

- Potrzebujesz mnie - szepnęłam, zafascynowana tym jak mało czym. - Ty naprawdę mnie potrzebujesz - powtórzyłam, znów się pochylając do jego ust i całując go, głębiej niż za pierwszym razem. Ale nie agresywnie, choć mogłabym. Mogłabym stać się w jednej chwili agresywna i zachłanna, chcąc wziąć to, czego chcę, ale... Czułam się tak spokojnie... Jakby coś mnie odurzało. Byłam spokojniejsza niż zwykle. Bo mój syreni instynkt siedział cicho. - Chcę być ci potrzebna - wymamrotałam.

Connery McGallan · 2019-12-27 16:40:20

- Będziesz już zawsze mi potrzebna, wiesz? - uśmiechnąłem się czule, odrobinkę zadzierając głowę, by móc z nią rozmawiać, by móc patrzeć na jej niezwykłe oczy. - Jesteśmy związani, jesteś moim sercem, potrzebuję cię... zawsze - przyznałem. - To miłe, prawda? - dodałem, choć cały czas pocałunki przerywały tą cichą rozmowę, przez co ciężko było nawet stwierdzić, czy mówię o naszych całusach, czy o tym, jak bardzo jej potrzebuję.

#61 2019-12-26 19:15:41

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#62 2019-12-27 00:24:32

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#63 2019-12-27 00:28:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#64 2019-12-27 00:32:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#65 2019-12-27 00:39:50

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#66 2019-12-27 00:42:52

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#67 2019-12-27 00:48:34

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#68 2019-12-27 00:51:48

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#69 2019-12-27 00:56:17

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#70 2019-12-27 01:02:57

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#71 2019-12-27 11:34:06

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#72 2019-12-27 11:39:56

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#73 2019-12-27 11:48:29

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#74 2019-12-27 11:59:39

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#75 2019-12-27 12:04:48

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#76 2019-12-27 12:18:52

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#77 2019-12-27 14:57:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#78 2019-12-27 15:21:57

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#79 2019-12-27 16:24:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#80 2019-12-27 16:40:20

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka