Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-11-08 20:05:42

- Przyjmę propozycje. Mam nauczkę, by jednak nie biegać boso po lesie - podsumowalam, zerkając jeszcze raz na morze z nutą melancholii. Czy ocean nadal był moim domem? Czy może właśnie się go wyrzekłam na rzecz uciucia jakim darzyłam wilka a wilk mnie? Bałam się poznać odpowiedz na to pytanie. - A więc ruszajmy. Chciałabym się dowiedzieć, co takiego od ciebie dostanę. Nigdy nikt mi nie dawał prezentów - mruknęłam, powoli podnosząc się z miejsca.

Connery McGallan · 2020-11-08 20:17:05

- Mam zamiar to zmienić - przyznałem, sam też się podnosząc. Założyłem na stopy swoje buty z powrotem, a potem biorąc w ramiona dziewczynę, i łapiąc ją jak pannę młodą. - U nas, na lądzie, jest zwyczaj, głęboko zakorzeniony by obdarowywać prezentami damy które darzy się bardzo silnym uczuciem - wyjaśniłem miękko, kiedy ruszyłem do wyjścia z plaży. Czułem, że Rissa wtula się we mnie, nie dla jakiejś prowokacji seksualnej, a by nie spoglądać w stronę morza. Było jej ciężko... Ale będę się starał jeszcze dwa razy mocniej by nie żałowała życia u mojego boku...

Nerissa · 2020-11-08 20:26:46

Schowałam twarz w jego ramieniu, zaciskając powieki. Choć nie dało się udawać że wciąż jestem na plaży bo szum będzie cichł z każdym krokiem, gdy tylko wejdziemy znów do lasu.
- Czyli jestem taka samą, która obdarowywujesz uczuciem... A takie damy mogą też obdarowywać jakoś wilka, którego również darzą uczuciem? - zaciekawiłas się. - I jakie to mogą być prezenty?

Connery McGallan · 2020-11-08 20:30:56

Zaśmiałem się cicho i zerknąłem na moją syrenkę.
- Oj kochanie, też możesz obdarowywać swojego wilka prezentami... W takich prezentach chodzi o to, by sprawić radość swojej drugiej połówce, by móc zobaczyć jej uśmiech, by cieszyć się jej szczęściem - pokiwałem miękko głową. - Ja znalazłem coś, co mam nadzieję, sprawi ci radość, wywoła ciekawość, ale prawdę mówiąc i mnie ucieszy - przyznałem, kciukiem pocierając ramię, za które je obejmowałem, by nie czuła się... źle.

Nerissa · 2020-11-08 21:06:45

- Nieczęsto się uśmiecham - prxytomnaialm mu, cały czas wtulajac się w niego. - Chciałam byś ty się cieszył. Mnie cieszy to, że wracasz do zdrowia, że jesteś w pełni sił, że już nic cię nie boli w ten dziwny sposób, co wtedy, gdy wyciągnęłam cię z morza. I nawet nie wiem co mogłabym ci dać. Nie posiadam papierów i monet, za które dostawaliśmy te wszystkie rzeczy w mieście. Nie mam pwiniedzy i zbytnio sił by iść do miasta. Czy... Jest jakiś inny sposób, bym mogła dać ci prezent?

Connery McGallan · 2020-11-08 21:11:35

Westchnąłem i popatrzyłem na nią czule.
- Nie musisz mi dawać prezentów za pieniądze, ani chodzić po nie gdzieś daleko... Moim największym prezentem jesteś ty Rissa, ty oraz twoje szczęście i twoje nieśmiałe uśmiechy. Twoje opowieści, twój śpiew, twoje zainteresowanie kiedy opowiadam o czymś - westchnąłem cicho i uśmiechnąłem się do niej. - Ty cała jesteś moim prezentem i szczerze mówiąc, nie wiem czy potrzebuję czegoś więcej od ciebie niż właśnie twoja obecność, radość spełnienie... - uśmiechnąłem się krzywo. - Pewnie nie do końca to pojmujesz, w porządku. Ale wiedz, że jesteś tu i jest lepszy prezent niż kiedykolwiek mógłbym wyśnić - podsumowałem.

Nerissa · 2020-11-08 21:16:08

- Masz rację, trochę to dla mnie dziwne, niepojęte - odparłam, rozluźniając się już nieco bardziej. Szum morza stał się słaby,czyli byliśmy już blisko domu. - Ale tak naprawdę cały ląd, kultura istot, ich zachowanie i dziwaczne potrzeby... To wszytsko jest ciężkie do ogarnięcia - podsumowalam, muskając i skubiąc delikatnie palcami szyję wilka.

Connery McGallan · 2020-11-08 21:27:55

- Ogarniesz to, będę starał Ci się to przybliżyć jak najlepiej - zapewniłem ją miękko. - Jakby nie patrzeć twoja rada jest bezpośrednio powiązana z każdą mieszkającą tutaj rasą.. Wszystkie istoty są ze sobą połączone, syren też się to liczy - pokiwałem głową i uśmiechnąłem się czule. - Kocham cię, pamiętaj. Nauczę cię życia tutaj, ze mną i będę twoim wsparciem tak długo jak dam radę - zapewniłem ją miękko i pozwoliłem się muskać po szi, ułatwiając jej dostęp, lekko ją odchylając.

Nerissa · 2020-11-08 21:33:02

- Jeśli dobrze pójdzie, to dzięki mojej obecności może pozyjez nawet dłużej niż przeciętny wilk. Nie jestem pewna czy to tak działa, ale skoro mogę w kilkanaście dni napełnić cię siłą po latach... Żałoby, to czemu miałbyś słabnąć tak jak każda istota? Poza tym, już teraz jestem do ciebie przywiązana. Wolałabym byś był że mną bardzo długo - mruknęłam, znów zaciskając mocniej powieki.

Connery McGallan · 2020-11-08 21:59:23

- Nie myśl o tym - poprosiłem natychmiast. Sam nie chciałem o tym myśleć, że musiałem kiedyś umrzeć, a jej nie wolno było, bo trzymała na swoich barkach magię całej wyspy wraz z innymi syrenami. Zbliżyłem się do domu i z uśmiechem spojrzałem miękko na syrenę. - Masz rację, napełniasz mnie siłą i to naprawdę piękne. Czuję się codziennie coraz bardziej potężny taki..
Pełny i pewien wszystkiego. Twoja obecność faktycznie działa magicznie.

Nerissa · 2020-11-08 22:49:05

- Jestem istotą stworzona z czystej magii, wilku - szepnęłam, spoglądając na niego miękko. - Nie ma innegonlepszego określenia niż "magiczne" - podsumowalam, mówiąc łagodnie. Connery uśmiechnął się szeroko i zatrzymał przed drzwiami wejściowymi. Postawił mnie na ziemi i zaczął szukać kluczy do drzwi. Ja oparłam się o ścianę i przyglądałam mu się uważnie. Wciąż doszukiwalam się w nim nowości, ciekawił mnie niemal tak samo jak w pierwszych dniach naszej znajomości. - A teraz nie jesteś zmęczony? Po spacerze do miasta? Nie potrzebujesz już odpocząć? - zapytałam, wchodząc przodem do domu.

Connery McGallan · 2020-11-08 23:09:41

- Odpocząć? Nie... Nie, nie masz się czym obawiać. Jestem wytrzymały jeśli chodzi o chodzenie, te sprawunki nie zajęły mi wiele czasu i sił - zapewniłem i otworzyłem przed syreną drzwi wejściowe. Weszliśmy oboje zadowoleni i z czułym uśmiechem spoglądałem miękko na moją syrenke. - Jednak napije się czegoś... A ty? Masz na coś szczególnie ochotę? Może nna swój prezent? - zapytałem miękko, kiedy wyjąłem z lodówki karton soku.

Nerissa · 2020-11-08 23:45:50

Connery odwrócił się do lodówki po napój, a ja zrzuciłam z siebie koszulkę i położyłam ja na kanapę. Siniaki wciąż były widoczne, ale mnie to nie ruszało, miałam nadzieję że zagoiły się na tyle, że on nie będzie się już za nic obwiniał, czy rezygnował z takich przyjemności!
Kiedy więc Connery odwrócił się do mie drgnął, nie byłam pewna czy to była reakcja na moją nagość, czy na niewielkie pozostałości minionej nocy, ale zaraz uśmiechnął się do mnie lekko.
- Jestem gotowa zobaczyć prezent od siebie. To będzie ubranie, tak jak się umówiliśmy? - upewniłam się.

Connery McGallan · 2020-11-08 23:52:22

Nie wchodziłem w niuanse takie jak zaskakujące co i raz jej ciało, jej obojętność do nagości i takie tam. Widziałem wciąż na jej skórze ślady swoich dłoni i starałem się nie czerpać z tego jakiejś maniakalnej satysfakcji. Bez sensu... Podobało się jej to, podobało mi się to, ale nadal głos porzadnsoci nie dawal mi spokoju.
- Tak, tak to taki rodzaj ubrania - pokiwałem głową i po kilku łykach soku odstawiłem go na bok. - Pokażę Ci... Niewielet to zasłania to prawda. I chyba będę musiał pomoc ci to założyć - zaśmiałem się pod nosem. - Ale zapewniam cię, będziesz wyglądała jeszcze bardziej sekaownie niż zwykle i jeszcze bardziej pociągająco - dodałem, podchodząc do stołu gdzie obok kwiatów które zebrałem jakiś czas temu by dekorowały dom, stała papierowa torba z moimi zakupami. - Zaintrygowana? - zapytałem ciekaw kiedy wyciągnąłem skrawki materiału.

▼Ukryta wiadomość

Nerissa · 2020-11-09 13:35:58

Pokiwałam jedynie głową, a następnie przechyliłam ją lekko w bok, obserwując jego dłonie, które wyciągały z torby ten prezent. Zagryzłam lekko wargę, wyciągając dłoń po pierwszą rzecz. Potarłam palcami o materiał, poznając go i przyglądając mu się z ciekawością. Był bardzo cieniutki, prześwitujący i delikatny. Podniosłam wzrok na drugą rzecz i również wcięłam ją do ręki. Była z dokładnie tego samego więc badałam ją palcami krócej.
- Założyć? - spytałam, spoglądając na wilka.

Connery McGallan · 2020-11-09 14:52:38

Pokiwałem głową z rozbawieniem, być może tylko trochę za entuzjastycznie. Z cichym śmiechem spoglądałem na jej ciekawskie spojrzenie i dotykalnie materiału, kiedy odłożyłem torbę na bok. I skupiłem się zupelnie na syrenie.
- Jeśli chcesz... To złóż - pokiwałem głową i uśmiechnąłem się czule. - To na nogi - wyjaśniłem wskazująca majtki. - To na piersi, zapina się za plecami - wyjaśniłem spokojnie i klarownie.

Nerissa · 2020-11-09 16:27:34

Założyłam najpierw majtki, a potem biustonosz, odwracając się tyłem do wilka, by zapiął zapięcie na plecach.
- Po co ono jest na plecach? - bąknęłam, nie rozumiejąc tego i westchnęłam ciężko. - I wszystkie kobiety na lądzie noszą bieliznę by podobać się swoim partnerom? - dopytywałam z nutą rozbawienia w głosie, gdy odwróciłam się do wilka. - I jak?

Connery McGallan · 2020-11-09 16:34:37

Zaśmiałem się cicho i nim odpowiedziałem, zlustrowałem czule wzrokiem Rrisse i uśmiechnąłem się zachwycony.
- Nie tylko by podobać się partnerom, dla wygody też i by samej sobie się podobać. Ludzie na lądzie oceniają innych po wyglądzie, ale nie koniecznie po wyglądzie gołego ciała, a też po tym jak się ubierasz, jakie masz buty, fryzurę... - uśmiechnąłem się lekko. - Ale teraz podobasz się bardzo mi... Jak chcesz, podejdź do lustra i czy sobie też się podobasz... - uśmiechnąłem się czule.

Nerissa · 2020-11-09 17:47:41

- Nawet polubilam twoja koszulkę - mruknęłam, ruszając do łazienki, by obejrzeć się w lustrze. Materiał faktycznie nie zasłaniał mnie jakoś bardzo, był cieniutki i lekki, prawie nie było go czuć na ciele. A jednak zdobił je i z jakiegoś powodu mojemu wilkowi się to podobało. - Skoro mam zostać z tobą na bardzo długo, to... Powinnam się przyzwyczajać do dziwnych ubrań. I w ogóle do jakichkolwiek ubrać - szepnęłam, oglądając się z każdej strony.

Connery McGallan · 2020-11-09 17:58:55

- Tak, myślę że ubranie powinno jednak wejść ci w nawyk - przyznałem szczerze, obserwując z małej odległości jak syrena zafascynowana sobą ogląda swoje ciało w nowym "ubraniu". - I miło mi, że polubiłaś moją koszulkę, jeśli będziesz chciała, możesz brać czasem ode mnie rzecz... Ale swoje rzeczy też masz... Z czasem będziesz miała ich więcej... A i tak najbardziej będziesz lubiła chodzić nago - parsknąłem pod nosem. - I rozumiem to i właściwie powoli się do tego przyzwyczajam - przyznałem się szczerze, kręcąc głową, a zaraz potem wracając do uważnej obserwacji mojej syrenki, tak ślicznie wyglądającej w tych skromnych ilościach materiału.

#541 2020-11-08 20:05:42

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#542 2020-11-08 20:17:05

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#543 2020-11-08 20:26:46

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#544 2020-11-08 20:30:56

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#545 2020-11-08 21:06:45

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#546 2020-11-08 21:11:35

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#547 2020-11-08 21:16:08

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#548 2020-11-08 21:27:55

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#549 2020-11-08 21:33:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#550 2020-11-08 21:59:23

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#551 2020-11-08 22:49:05

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#552 2020-11-08 23:09:41

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#553 2020-11-08 23:45:50

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#554 2020-11-08 23:52:22

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#555 2020-11-09 13:35:58

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#556 2020-11-09 14:52:38

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#557 2020-11-09 16:27:34

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#558 2020-11-09 16:34:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#559 2020-11-09 17:47:41

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#560 2020-11-09 17:58:55

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka