Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-02-23 16:35:36

Podciagnelam się póki co do pozycji pół siedzącej, pozwalając by wilk oparł ciężki łeb na moim brzuchu.
- Nie boje się ciebie wilku. I wiem, że jesteś w pełni świadom swoich poczynań. Śmiem nawet twierdzić, że jesteś ich świadom dwa razy bardziej niż w ludzkiej postaci. - Podczas mówienia pewnymi ruchami gladzilam go po głównie, czując się naprawdę dobrze. Być może nawet bardziej naturalnie? Sama nie do końca rozumiałam co się dzieje z moim ciałem i umysłem. Connery robił ze mną takie dziwne rzeczy. Wszystko się przy nim przekształcało. - Jeśli twoja wilcza postać działa tak jak moja syrenia... To musisz się czuć teraz naprawdę dobrze. I podoba mi się taka myśl, wilku... Bardzo mi się podoba - zapewnilam go, mówić coraz ciszej.
Bardzo się uspokoiłam, zsuwając teraz trochę niżej.

Connery McGallan · 2020-02-23 16:59:31

Merdałem ogonem gdy mówiła do mnie takim spokojnym i czułym głosem. Było to piękne i chciałem jej jakkolwiek przekazać że tak, że czułem się pięknie, że czułem się pewnie i czułem się silny i pełny i naprawdę szczęśliwy.
Zamruczałem, gdy zsuwała się niżej w łóżku na poduszki i postarałem się otulić ją swoim ogonem, przyciągnąć do swojego futra i choć wiedziałem, że nie poczuje ciepła, to może spodoba jej się moje miękkie futerko.

Nerissa · 2020-02-23 17:39:54

Długo jeszcze mamrotalalm różne rzeczy do wilka, być może nawet się powtarzałam, bo czułam jak zmęczenie ogarnia moje ciało coraz bardziej i bardziej. I tuż przed zaśnięciem uśmiechnęłam się delikatnie, patrząc spod uchylonych powiek na sufit.
- I jestem szczęśliwa... Na początku... Mówiłam że gdybym mogła to zamieniłabym ciebie na ogon... Ze tak było by lepiej. Ale myślałam się. Tak sądzę, Conny. Chyba bardzo się myliłam... Mogę być słaba, choć tak naprawdę nie jestem, bo mam twoja siłę, wilku... - wymamrotałam resztkami sił, kompletnie zaspana. Już chyba pod koniec mówiłam przez sen, bo nie pamiętam kiedy skończyłam mówić i w którym momencie zasnęłam.

Connery McGallan · 2020-02-23 18:15:28

Chciałbym powiedzieć jej, że będę jej siłą, że będę jej wszystkim, ale nie miało to w tej chwili żadnego sensu, bo moja syrenka odpływała już w spokojny sen. Także zasnąłem, dopieszczony bardziej niż po jakimkolwiek drapaniu za uszkiem. Nerissa w końcu powiedziała mi wprost o tym jak ważny dla niej jestem i było to zdecydowanie bezcenne.

Rano nadal byłem w swojej wilczej formie, a syrena spała bardzo spokojnie. To było jak miód na moje serce. Zamruczałem zadowolony, ziewając przeciągle otwierając paszczę i zamlaskałem, machając ogonem.

Nerissa · 2020-02-23 22:54:15

Uchylilam powieki, czując na twarzy ciepły oddech. Dużo ciepłego oddechu.
- Nie chuchają na mnie - poprosiłam, przekręcając się na drugi bok i wzdychając cicho, znów zamknęłam oczy. - Tak dobrze mi się spało... - wybełkotalam jedynie, sięgając dłonią do futerka wilka, by go podrapać lekko i przez chwilkę, bo na więcej póki co siły nie miałam.

Connery McGallan · 2020-02-23 23:31:03

Zaśmiałem się po wilczemu, rozluźniając się ponownie i pozwalając syrenie jeszcze odpocząć. Jej sen stał się ostatnio bardzo spokojny, dłuższy i bardziej... swobodny. Jakby oswoił się już z tym, że nie unosi się w wodzie przy prądach morskich, a spokojnie śpi w czyichś ramionach.
Samemu też ponownie osłabiłem swoją czujność, na rzecz wyciszenia się i odpoczynku. To właśnie w tej postaci czułem się swobodnie, a ze swoim sercem u boku to już w ogóle... Mogłem spokojnie oddać się w objęcia snu.

Nerissa · 2020-02-23 23:40:23

Obudziłam się i nieco podciagnelam ku górze. Zaczęłam skupiać ucho wilka, nucąc pod nosem przypadkowe melodie, aż do momentu, gdy wilk leniwe otworzył swoje zaspane oczy.
- Witaj wilku - szepnęła., Nie musiałam być głośno, na pewno słyszał mnie wyraznie. - Chyba dziś oboje mocno spaliśmy. Dochodzi już oludnie... To nie będzie przeszkadzało w naszej podróży do miasta? - Upewniłam się, bo bardzo chciałam się już tam dostać.

Connery McGallan · 2020-02-23 23:43:26

Zamruczałem machając ogonem i zmieniłem się znów w człowieka, w Connery'ego, który mógł zrobić nieco więcej niż wilk.
- Możemy wyjść o każdej porze, moja piękna, miasto stoi teraz przed tobą otworem - odparłem na jej pytanie, głaszcząc ją po skórze, gdy leżała na moim torsie, tak jak wcześniej pod łbem wilka. - Jako wilk śpię dłużej i znacznie owocniej, a tobie chyba spodobało się wtulanie w moje futro...

Nerissa · 2020-02-23 23:47:55

- Tak, było całkiem miło... - przyaznalam się bez owijania w bawełnę. - Czułam się pełna - dodałam. - W końcu nie brakowało mi tej ciszy w uszach, zaczynam się przyzwyczajać do szumów na lądzie - oznajmiłam z dumą. - Twój oddech też mi coraz niej przeszkadza. Wszystko zaczyna się jakby... Prostować. I robić łatwiejsze. Takie przynajmniej mam odczucia... Bo i mam nadzieję, że twój czarodziej nie pomylił się co do swoich eliksirów i będzie działać. Atlanta będzie zła, jeśli tak szybko wyda się to, że syreny wracają na ląd. Poza tym... Nie wiemy jak zareagują ludzie. Zniszczyli prawie wszystkie wampiry, czarodziejów ograniczyły jak tylko się dało, zabijając najsilniejszych. A co zrobią z syrena przepełnioną magia, Conny?

Connery McGallan · 2020-02-23 23:53:26

- Nie znajdą jej - uspokoiłem ją miękko. - A nawet jeśli będą próbować cię tknąć, to nie pozwolę im na to - dodałem z powagą, nie mając wcale na celu brzmieć groźnie. - Ze mną będziesz bezpieczna. Poza tym... sądzę, że eliksir działa, ten czarodziej pomógł mi już wielokrotnie, ufam mu - dodałem w ramach zapewnienia i pocałowałem przeciągle Nerrisę. - Ludzie są słabi, nie poznali gniewu wilków, ani naszej siły. A w obronie naszego serca...? - przekręciłem Nerissę na plecy, a sam zawisłem nad nią wspierając się na rękach po obu stronach jej głowy. - Wtedy dopeiro byłbym groźny...

Nerissa · 2020-02-23 23:59:15

Zadrzalam. Chyba pierwszy raz odkąd wyszłam na ląd moje ciało zareagowało w taki sposób. To było zdecydowanie podniecenie ale jakieś inne. Nie pragnęłam od razu uprawić z nim seksu, po prostu pragnęłam teraz jego ciała przy swoim, jego wzroku i jego zapachu.
- Znów to robisz... Podniecasz mnie swoją siłą - szepnęłam, muskając palcami jego ramiona i tors. - Jesteś coraz bardziej niesamowity...

Connery McGallan · 2020-02-24 00:05:14

Uśmiechnąłem się szczerze i wcale z nie małą dumą z samego siebie. Podnieciłem syrenę. Oh, zdecydowanie w taki sposób wolałem to robić, nie kiedy ona nagle zapragnie tego w danej chwili, a kiedy powoli podniecenie ogarnia nas oboje, kiedy patrzymy na siebie najpierw z miłością, a następnie z pożądaniem.
- Schlebiasz mi - szepnąłem tylko cicho rozbawiony i pochyliłem się niżej syreny, przyciskając swój tors do jej piersi. Poczułem jak sutki syreny twardnieją pod moją moją bliskością. Zamiast jednak komentować to, pocałowałem ją czule, przecągle, nadal jednak górując nad syreną.

Nerissa · 2020-02-26 22:12:14

- Nie schlebiam... Mówię co czuję a czuję... - Nasze usta znów się w sobie zatopiły i przez kilka chwil nie mogłam się odezwać, bo straciłam kompletnie wątek. - Czuję tak. Dlatego tak mówię - wymamrotałam, obejmując nogami jego biodra i dociskając jego ciało do mojego. - I czuję że ty też się już podniecasz. Więc może rozgrzejemy cię trochę bardziej i będziemy się kochać? - zapytałam znów przywierając ustami do jego ust, nie dając mu odpowiedzieć, wręcz pozbawiając go oddechu.

Connery McGallan · 2020-02-26 22:29:07

Po dłuższej chwili namiętnych pocałunków wziąłem głębszy oddech, dociskając swoją pierś do jej piersi.
- Kochać... Jakże pięknie to brzmi - przyznałem szczerze w jej usta, ujmując jej nadgarstki i przyciskając je na razie po obu stronach ciała, tak że była uwięziona. Obniżyłem pocałunki, zsunąłem się z jej ust, przeszedłem na szyję, na obojczyki, na jej piersi, na jej śliczne piersi. Całowałem je i zasysałem, przygryzając co jakiś czas leciutko zębami, tak jak moja syrenka lubiła. Powarkiwałem przy tym nieco, napierając na nią czasem mocniej, czasem drażniąc się jeszcze bardziej, by czuć jak jej podniecenie i oczekiwanie osiąga zenit.
Puściłem w końcu jej nadgarstki by dłońmi miękko zbadać dokładnie całe je ciało (które znałem już doskonale) i przejść do jej pośladków, nóg. Choć wiedziałem że Rissa nie przepadała za tym jak dawałem jej klapsy, to tym razem łapiąc mocno jej idealne, okrąglutkie pośladki nieco je podszczypywałem, czekając na jej pomruki. Bardzo je polubiłem, nawet gdy jęczała z rozkoszy, robiła to w taki śpiewny i melodyjny sposób, że mogłaby nie jeden statek zwieść na skały, podczas gdy ja wykonywałem silne ruchy, które tak jej się podobały.
Seks był cudowny, wręcz miałem wrażenie że im dłużej ze sobą obcujemy, poznajemy nasze ciała jest coraz lepiej. Aż nie mogę sobie wyobrażać co będzie później...
- Weźmiemy prysznic i przejdziemy się do miasta, co ty na to? - zaproponowałem miękko, gdy leżeliśmy w swoich ramionach.

Nerissa · 2020-11-05 09:56:33

- Zdecydowanie chodźmy do miasta. Ciekawi mnie jak ono wygląda... Społeczność syren jest raczej ograniczona. Nie gromadzimy się w jednym miejscu, wręcz przeciwnie, unikamy się za wszelką cenę - szepnęłam, unosząc się na jednym łokciu do góry, a drugą ręką przeczesałam poplątane po seksie włosy. - Zbieramy się tylko przy Atlancie, ona emanuje taką potężna energia, że można by powiedzieć iż wszyscy są otumanieni - podsumowalam spoglądając na spełnionego piłka, który uważnie wsłuchiwał się w moje słowa. - Chcesz brać ze mną zimny prysznic? Jesteś teraz niemal rozpalony - zauważyłam na koniec, przeciągając palcami po jego torsie.

Connery McGallan · 2020-11-05 10:27:38

Zaśmiałem się gardłowo i pokiwałem głową potakująco.
- Tak, będę potrzebował zimnego prysznica - przyznałem lekko rozbawiony, że jej nie zajęło tak wiele czasu by odetchnąć i być już gotową do drogi. Na Wielkiego Wilka, ja byłem wykończony! - A ty będziesz prócz prysznica potrzebować też ubrania. I odzienia na stopy - przypomniałem, zaraz jednak biorąc głębszy oddech by uspokoić choć na chwilę serce i spojrzeć na Rissę. Od razu się uśmiechnąłem, choć syrenka lekko się krzywiła na dźwięk słowa "odzienie na stopy". I tak, nawet tak lekko skrzywiona wyglądała najpiękniej i mogłem wyłącznie wpatrywać się w nią z miłością.

Nerissa · 2020-11-05 10:49:19

- Założę te same, które miałam na spacerze - zapewniłem go, odsuwając dłonie od jego ciała. - Ale równie dobrze mógłbyś mnie zanieść do miasta - zauważyłam, wzruszając lekko ramionami. Podciavnelam się do pozycji siedzącej i popatrzyłam na wilka z góry. Łapał jeszcze oddech, a gdy sięgnęłam znów dłonią do jego piersi poczułam pod palcami jego mocno bijące serce. - Buty to okropnie niewygodne coś - bąknęłam, krzywiąc się nadmiernie. - Ludzka postać jest zbyt delikatna... - Westchnęłam ciężko.

Connery McGallan · 2020-11-05 10:52:32

- Jest delikatna, to prawda - przyznałem miękko. - Ale pozwala ci poznać aspekty życia o którym nigdy nie miałaś pojęcia - przypomniałem miękko i już w miarę odetchnąłem. - Znajdziemy ci w mieście wygodniejsze buty. I może wygodniejsze ubrania - powiedziałem spokojnie i uśmiechnąłem się czule. Po kilku chwilach usiadłem prosto, otulając dłoń Rissy, która leżała na mojej piersi. - Wszystko, by było ci wygodnie kochana...

Nerissa · 2020-11-05 11:20:21

Skupiłam wzrok na naszych dłoniach, można by nawet rzec, że wbiłam w nie wzrok. Lubiłam patrzeć na jego silne dłonie i ramiona, i chyba naprawdę lubiłam w nich być. Był groźną i niebezpieczną istota, w każdej chwili mógłby zmienić się w wilka i rozszarpać na strzępy co by tylko chciał. Ale teraz tulił się do mnie. Jego siła należała po części do mnie, oddawał mi ją... A w zamian czerpał energię z mojej magicznej aury.
- Wygoda to argument. Nie chce, by cos mi się kleiło do ciała i mnie uwierało - przytaknelam mu. - Wiem, że wybierzesz mi coś odpowiedniego.

Connery McGallan · 2020-11-05 11:55:08

- Oczywiście, że wybiorę ci coś wygodnego. W dodatku takiego, byś olśniewała wszystkich swoją urodą, co zapewne i tak zrobisz - dodałem miękko i pocałowałem czule moją syrenkę. - Tak... Mhm możemy iść pod zimny prysznic - przyznałem, kiedy moje serce się w końcu uspokoiło. Faktycznie poczułem teraz, że jestem cały spocony i zmęczony a w dodatku nadal czułem na sobie lekki zapach krwi po polowaniu. Spojrzałem z uśmiechem na Rissę głową wskazując łazienkę. Nie potrzebowała by jej cokolwiek powtarzać, syrena bez problemu wstała i ruszyła do łazienki, a ja za nią.

#401 2020-02-23 16:35:36

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#402 2020-02-23 16:59:31

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#403 2020-02-23 17:39:54

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#404 2020-02-23 18:15:28

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#405 2020-02-23 22:54:15

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#406 2020-02-23 23:31:03

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#407 2020-02-23 23:40:23

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#408 2020-02-23 23:43:26

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#409 2020-02-23 23:47:55

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#410 2020-02-23 23:53:26

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#411 2020-02-23 23:59:15

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#412 2020-02-24 00:05:14

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#413 2020-02-26 22:12:14

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#414 2020-02-26 22:29:07

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#415 2020-11-05 09:56:33

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#416 2020-11-05 10:27:38

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#417 2020-11-05 10:49:19

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#418 2020-11-05 10:52:32

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#419 2020-11-05 11:20:21

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#420 2020-11-05 11:55:08

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka