Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Nerissa · 2020-02-02 01:25:23

- Jesteś zabawny - szepnęłam, uśmiechając się delikatnie. Było to mimowolnie, przy nim uśmiech taki właśnie się stawał. - Ja dzięki tobie w ogóle wiem co to jest szczęście. Więc tej kwestii nie musisz mi już wyjaśniać. Jestem twoim sercem. A ty moim wilkiem, co najwidoczniej dla syren... Te zmusiło coś znaczyć? - Unioslam brew delikatnie. - Nasze autorytety były sobie bliskie, nasze rasy są do siebie względnie podobne pod różnymi detalami. Więc coś to znaczy. Czuję to. - Westchnęłam ciężko. - Już się uspokajam. Będę myśleć o robię. Poczekam... - owoedzialam trochę niechętnie, ale z obietnicą w głosie. Czyli zamierzałam starać się dotrzymać swoje słowo.

Connery McGallan · 2020-02-03 20:43:22

Uśmiechnąłem się czule do mojej syrenki.
- Jesteś bardzo dzielna - uznałem krzepiąco, kiwając głową. - To zaszczyt zaprzątać twoje myśli - dodałem, obserwując dokładnie Rissę i próbując rozgryźć jej zagadkowy uśmiech, jej zamyślone spojrzenie i lekko zaciskające się usteczka. - I sprawiać, że czujesz szczęście. Że czujesz tak wiele pozytywnych emocji. Nawet nie wiesz jak bardzo jestem dumny z każdego twojego chodźmy najmniejszego uśmiechu - zapewniłem ją miękko.

Nerissa · 2020-02-03 21:56:26

- Chyba wiem... Serce ci bardziej przyspiesza, choć mam wrażenie że czasem niezbyt może. A jednak, robi to. Nie wyskoczy ci z piersi? - zapytałam żartobliwie, choć nie był to taki żart jakie czasem mówił Conny, ale to chyba był mój pierwszy odkąd wyszłam z wody i go spotkałam. Mój ton nie różnił się od zwykłego, a twarz wciąż była dosyć kamienna. Ale to był żart! Naprawdę.
Connery oczywiście zrozumiał i zaśmiał się, głaszcząc mnie ostrożnie po głowie, przeczesując ostrożnie palcami moje włosy.

Dwa dni później miał się zjawić czarodziej. Wilk powedział mu z początku tylko to, że to pilna i delikatna sprawa. A gdy czarodziej obiecał zachować wszystko dla siebie, Conny wyjaśnił mu o co chodzi... A właściwie o kogo chodzi. Podobno czarodziej był podekscytowany i bardzo, ale to bardzo zaciekawiony. Nie ukrywam że ja też byłam. Miał przy jeść kilka mikstur które najprawdopodobniej pomogą mi ukryć mój zapach i nieco zniekształcić aurę... Jeszcze bardziej upodobanie się do człowieka...
A więc siedziałam na kanapie ubrana, w majtki które kazał mi założyć na siebie wilk, oraz jego koszulkę. Koniecznie chciał bym była ubrana, a przecież mówił, że w domu mogę chodzić tak jak mi się podoba!

Connery McGallan · 2020-02-05 23:20:45

- Już jestem Rissa! - zawołałem od progu, a zaraz za mną wszedł starszy czarodziej, którego włosy już dawno obsypały się siwizną, tak jak jego broda. Miał mądre spojrzenie, w te chwili jednak znacznie bardziej przypominało ono ciekawskie dziecko niż wiekowego maga. Jednak gdy syrena ukazała się jego oczom, pośpiesznie zlustrował ją wzrokiem, uśmiechając się pod nosem.
- To... to naprawdę syrena. Niesamowite...
- Pomożesz nam ukryć jej aurę, prawda? - przeszedłem do tematu, podchodząc do Nerissy by ją objąć. Byłem trochę zaniepokojony, szczególnie gdy czarodziej wpatrywał się w moją syrenkę dość długo.
Starzec pokiwał pośpiesznie głową i zaczął przegrzebywać swoją torbę z najróżniejszymi fiolkami po te najodpowiedniejsze.
- Jej aura jest silna, ale zapach jest niemal niewyczuwalny... Nie będzie problemu z ukryciem tego... - mamrotał pod nosem.

Nerissa · 2020-02-06 11:12:00

- "Ona" stoi obok - powedziałam,marszcząc brwi. Odkąd tylko czarodziej przekroczył próg czułam że wszystko co wypracowałam z Connery nagle przepadło. Znów moje ciało wypełniacz chłód i obojętność, a za razem gdzieś tam, głęboko w środku bardzo chciałam by starzec pomógł mi z moim zapachem i aurą.
- Wybacz - mruknął znów pod nosem, ale pod niósł na mnie swoje błyszczące od ciekawości oczy. Wydawał mi się być bardzo stary... Starość mnie nieco przerażała, w morzu nie ma starości, wieczność towarzyszy nam od zawsze. Czarodziej miał brodę i masę siwych włosów. Czy Conny też będzie tak wyglądał, gdy się zestarzeje?
Popatrzyłam na mojego wilka pytająco, ale on chyba nie zrozumiał o czym myślałam i o co pytałam go bezgłośnie.
- Twoja auta to trudna sprawa - zaczął znów, gdy skończył szperać w swoich rzeczach. Wskazał dłonią krzesło przy stole patrząc na mnie znacząco. Chyba chciał abym usiadła. No dobrze, skoro ma pomóc to go posłucham. - Twoja obecność tu, czuć już od progu. Wypelniłaś ten dom mogią, nie dziw, że wilk jest tak pełen sił. Musisz tu przebywać już dłuższą chwilę - zauważył, mieszając jakieś dwie fiolki ze sobą.
Kiwnął dłonią na szafki, spoglądając na Conny'ego, a ten podał mu szklankę. Czarodziej przelał zawartość fiołek do kubka. Napój miał dziwny, fioletowawo-szarkawy kolor. Dorzucił tam jeszcze jakiś porwany listek. Nie podobało mi się to, siedziałam tam ze skrzywioną miną, nie wiedząc co mam ze sobą począć.
- Sprawdźmy to - oznajmił, podsuwając mi kubek pod nos. - Nie będzie bardzo smaczne, ale twój zapach ziemi temu nie będzie wyczuwalny. Jeśli faktycznie zadziała, go zostawię wam trochę więcej i powiem jak tego urzuwac - zapewnil, już szperając w swojej wielkiej torbie.
Popatrzyłam nieufnie, bardzo nieufnie, na czarodzieja. Jakby był zagrożeniem. Normalnie takie spojrzenie rzucałam chwilę przed atakiem. Teraz chyba niezbyt mogłabym się na kogoś rzucić. Dlatego zmieniłam obiekt moich obserwacji na mojego wilka przełykając głośno ślinę. Czekałam na jakiś znak od niego, że wszystko jest w porządku.

Connery McGallan · 2020-02-06 21:35:46

Przykląkłem przy mojej syrenie i położyłem dłonie na jej nogach. Siedziała, więc mimo iż byłem od niej normalnie wyższy, to w tej pozycji głowę miałem nisko.
- W porządku Rissa, nie musisz mu ufać, ale możesz zaufać mi. Ten czarodziej pomagał mi, kiedy byłem w złym stanie, zawsze o mnie dbał. Nie skrzywdzi cię - zapewniłem miękko, a potem pogłaskałem ją po skórze. - Jestem tu z tobą, spokojnie...

Nerissa · 2020-02-06 21:46:39

Z poważną miną pokiwałam głową. Nie odezwałam się ale z moich oczu Conny na pewno wyczytał "w porządku", byłam tego pewna. Nie patrząc już na czarodzieja, który nadal coś robił przy swojej torbie sięgnęłam po kubek, zaglądając do niego z większą ciekawością niż nieufnością. Powąchałam napój, ale nie miał zapachu, więc zaczęłam go pić. Smak miał już nieprzyjemny, ale wypiłam w miarę szybko i sprawnie, wzdychając cicho, gdy odstawiłam kubek.
Spojrzałam od razu na czarodzieja, mając nadzieję że wyjawi mi wyniki swoich działań.
- Zadziała dopiero za jakiś czas - wyjaśnił, wyciągając kolejne rzeczy, po drugiej stronie stołu.
Miałam wrażenie, że starszy mężczyzna z chwili na chwilę coraz bardziej był ożywiony. Zaczął nawet lekko podrygiwać w miejscu. Zaciekawiło mnie to. Gdy tu wchodził, wydawał się być nawet lekko zmęczony.
- Zawsze się tak zachowuje...? - szepnęłam, pochylając się w stronę mojego wilka.

Connery McGallan · 2020-02-06 22:16:20

- Nie - przyznałem, a potem zerknąłem na Nerissę z lekkim uśmiechem. - Ale myślę, że to przez twoją obecność. Tak jak i mnie pobudzasz i dajesz wiele sił, tak i ten czarodziej jest na to wrażliwy. No wiesz, jest w końcu czarodziejem więc znacznie bardziej odczuwa twoją magiczną siłę. Tak mi się przynajmniej wydaje - wyjaśniłem zamyślony. - No wiesz, jesteś dość zagadkową istotką - dodałem z miękkim uśmiechem. - Jak się czujesz?

Nerissa · 2020-02-06 22:32:33

Wzruszyłam ramionami.
- Tak samo jak wcześniej. Chyba nic się nie stało? - Unioslam brew pytająco. Opuściłam ramiona. - Miało się coś dziać? Miałam coś poczuć? - pytałam dalej wilka, jakby to właśnie on miał znać odpowiedzi na wszystkie moje pytania i wątpliwości.

Connery McGallan · 2020-02-06 22:45:16

- Nie wiem, ty mi powiedz - parsknąłem. - Nie mam zielonego pojęcia jak to działa, ale to specjalista - machnąłem głową w stronę czarodzieja. - Na pewno ci pomoże i będziesz mogła ze mną spacerować po mieście i wybierać sobie ubrania i buty... Tak przynajmniej jedną parę butów też! - powiedziałem uparcie nawet widzą minę Rissy. - Ale to za moment, najpierw twoja aura musi osłabnąć... - podsumowałem, całując ją w nogę, na której wysokości byłem.

Nerissa · 2020-02-07 09:06:09

Pokiwałam głową, choć nie podobała mi się ta niewiedza. Za dużo niewiadomych. No i znów to czekanie! Oszaleje tutaj.
- No... Dobrze. Poczekamy aż twój czarodziej oznajmi, że wszystko działa tak jak powinno. A potem pójdziemy się przejść...? Chciałbym na chwilę usiąść nad wodą. Na piasku... Proszę... Moglibyśmy? - spytałam szeptem.

Connery McGallan · 2020-02-08 00:54:38

- Oczywiście kochanie, oczywiście - uspokoiłem ją zaraz, rozumiejąc jej zapędy i potrzebę. Chwilę jednak czekaliśmy aż mój stary druh przygotuje kilka dawek mieszanki i wyjaśni mi jak ją podawać (raz na tydzień cztery pierwsze, potem już raz na miesiąc). Wtedy oznajmił że napięcie w powietrzu już znacząco opadło, oraz że żadna istota nie powinna wyczuć już nietypowej aury. Inne istoty będą co prawda czuły, że aura jest w jakiś sposób maskowana, ale nie jest to zabronione więc nikt nie powinien być temu przeciwny.
Gdy tylko Mimir opuścił nasze leże, Nerissa niemal natychmiast zrzuciła z siebie ubranie. Całe szczęście zdążyłem do tego przywyknąć.
- A więc nasza mała plaża? Chcesz chwilę popływać czy tam po prostu posiedzieć? - zapytałem jeszcze, samemu rozbierając się do kąpielówek i zabierając ze sobą koc już ruszyłem w stronę drzwi.

Nerissa · 2020-02-08 22:16:02

- Sama nie wiem, wilku - stwoerdziłam, wychodząc przodem. Mężczyzna zamknął drzwi domu i szybkim krokiem dołączył do mnie, zwalniając do mojego tempa. - Wejście do cudnej morskiej wody i brak przemiany? Co to za pływanie bez ogona? - jęknęłam bardziej do siebie. Przecież Conny nie był temu winny.
Tak naprawdę spełniłam jedno ze swoich małych marzeń. Wyszłam na ląd, obejrzałam już jego część, troszkę już o nim wiem. A wsztko dzięki wilkowi. Więc wręcz zawdzieczalam mu wiele rzeczy. Nie mogłam narzekać... Przynajmniej nie powinnam była. Ale cóż mogłam na to poradzić? Brak mi było mojej syreniej formy.
- Na pewno chcę powiedzieć na piasku i popatrzeć w wodę, Connery - szepnęłam. - Tego na pewno chcę - dodałam już twardo.

Connery McGallan · 2020-02-08 23:05:16

- Więc tak też się stanie - uśmiechnąłem się miękko póki co po prostu podążając za Nerissą. Ktoś mocno nadszarpnął jej granice bezpieczeństwa, była poirytowana, była zmęczona nogami. Mimo mijających dni widziałem cały czas jak się krzywi gdy stała na nich. Zapewne nie czuła już bólu, ale nieprzyjemność z powodu posiadania dwóch kończyn zamiast majestatycznego ogona pewnie nie minie szybko.
- Pogram ci na gitarze, zgoda? - zaproponowałem, kiedy już zeszliśmy między skałami na małą odosobnioną plażę, naszą plażę.

Nerissa · 2020-02-08 23:17:13

- Tak, poproszę - powedziałam, przysiadając w końcu na pisaku. Wyprpstowalam nogi, układając je przed sobą, złączone. Ksztalnetm niemal jak ogon. Poruszyłam samymi stopami imitując nimi płetwy. Potem jednak zdatalm sobie sprawę jakie to głupie i westchnęłam ciężko przyciągając kolana do piersi. Zerkałem na wilka, który już usiadł obok mnie z gitarą. - Całkiem lubię twoja muzykę - szepnęłam, opierając głowę o swoje kolana tak, że mogłam na niego patrzeć. - Twoja muzykę... - powtórzyłam szeptem, uśmiechając się delikatnie.

Connery McGallan · 2020-02-08 23:22:02

Uśmiechnąłem się szczerze, z dumą, lekko trącając struny.
- Oh, to niezwykły powód do dumy - przyznałem szczerze, powoli się rozgrywając. - Usłyszeć to od prawdziwej syreny, która w końcu specjalizuje się w byciu najpiękniejszą istotą i śpiewaczką... - westchnąłem, pomijając już milczeniem "zabijanie". - Pogram ci tak długo jak będziesz chciała - dodałem miękko.

Nerissa · 2020-02-08 23:29:37

Pokiwałam delikatnie głową, a wilk zaczął grać. Jeszcze przez jakiś czas się na niego patrzyłam ale w końcu zaczęłam wpatrywać się w ocean. Fale były średnie ale szum dosyć głośny. Wiatr rozwiewał mi włosy, a delikatne promienie słoneczne otulaly nasze ciała. Było miło. Nawet zaczęłam sobie cicho nucić do melodii którą grał Conny. Zrobiłam to bezwiednie, dopiero po jakimś czasie się zorientowałam. Wtedy też ocknęłam się nieco z amoku. Zamrugalam kilkakrotnie, przestając nucić. Po prostu wpatrywałam się przed siebie...

Connery McGallan · 2020-02-10 00:45:50

Z uśmiechem wpierw obserwowałem własne palce śmigające po strunach, a potem także zerknąłem na moją ukochaną, która nuciła pod nosem. Swoją melodię, swoje nuty i swoją pieśń... Była niesamowita, tak bardzo zagadkowa i fascynująca. Nie potrafiłem dojrzeć co się w jej głowie dzieje... Ale gdy zamilkła, ja nie przestałem grać.
- Lepiej się czujesz? - zapytałem miękko, dość cicho, by nie wyrywać jej zbyt gwałtownie z jej myśli.

Nerissa · 2020-02-10 00:59:51

- Tak, trochę lepiej - odszepnelam wpatrzona w wodę. - I nie do końca to zasługa przebywania na plaży - stwoerdziłam że spokojem w głosie. - To ty tak na mnie działasz. - Westchnęłam, spoglądając w końcu na niego. - Jakimś sposobem stajesz się mi bliższy niż ocean. I nie wiem czy chce się temu oddać czy się bronić. Jeszcze nie wiem - powedziałam szczerze. - Chcę żebyś to wiedział - dodałam jeszcze.

Connery McGallan · 2020-02-10 01:05:36

- W porządku, rozumiem twoje wątpliwości - przytaknąłem. Przynajmniej wiem co się dzieje w jej głowie. Przestałem na moment grać y wziąć głęboki oddech. - Ty też coś musisz wiedzieć - powiedziałem miękko. - Dzięki tobie, twojej aurze, staję się silniejszy - przyrznąłem. - Zauważyłem to dopiero niedawno, ale siła mnie wypełnia jako wilka, z dnia na dzień moja magia jest potężniejsza niż kiedykolwiek. Kiedy cię nie było byłem niemal jej pozbawiony... a teraz wypełnia mnie po brzegi. Twoja magia i twoja miłość... to piękne uczucie...

#341 2020-02-02 01:25:23

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#342 2020-02-03 20:43:22

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#343 2020-02-03 21:56:26

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#344 2020-02-05 23:20:45

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#345 2020-02-06 11:12:00

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#346 2020-02-06 21:35:46

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#347 2020-02-06 21:46:39

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#348 2020-02-06 22:16:20

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#349 2020-02-06 22:32:33

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#350 2020-02-06 22:45:16

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#351 2020-02-07 09:06:09

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#352 2020-02-08 00:54:38

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#353 2020-02-08 22:16:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#354 2020-02-08 23:05:16

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#355 2020-02-08 23:17:13

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#356 2020-02-08 23:22:02

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#357 2020-02-08 23:29:37

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#358 2020-02-10 00:45:50

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#359 2020-02-10 00:59:51

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

#360 2020-02-10 01:05:36

Odp: Piękna miłość - Syrena i wilkołak

Stopka